ความคิดเห็นที่ 1 YEAH THAIS ARE GREAT!!! จากคุณ : DEK THAI NAI TEXAS - [ วันสิ้นปี 07:11:18 A:208.191.166.39 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ข่าวคลื่นยักษ์ถล่มใต้เป็นอะไรที่เศร้ามากๆ ค่ะ เห็นภาพความสูญเสียทั้งของคนไทย และชาวต่างชาติ แล้วหดหู่ใจมากๆ แต่ในความหมองเศร้าแสนสาหัสนั้นก็อย่างที่พี่นัตตี้บอกล่ะค่ะ เราได้เห็นน้ำใจจากทั่วทุกสารทิศหลั่งไหลมา คนไทยช่วยคนที่ประสบเคราะห์ทั้งไทยและต่างชาติอย่างสุดความสามารถ (จริงๆ มีแก๊งค์ฉวยโอกาสด้วย แต่ก็เป็นส่วนน้อย และคาดว่า โดนสาปแช่งให้รับผลกรรมแล้ว ) ขอให้คนที่สูญหาย ได้รับการพบเจอโดยเร็ว ไม่ว่าจะรูปแบบใดก็ตาม แล้วขอให้ปีใหม่ที่กำลังมาถึงมีแต่สิ่งที่ดีๆ เพื่อเป็นการปลอบขวัญประเทศไทยของเรา แล้วก็ขอบคุณพี่นัตตี้ด้วยค่ะที่นำเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง เราจึงได้รู้มุมมองของคนที่อยู่ไกลว่ามองเรื่องนี้ยังไงบ้าง ขอบคุณค่า จากคุณ : bookmark - [ วันสิ้นปี 08:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังทำใจไม่ได้เลยครับ ไม่ได้เฉพาะคนไทย แต่ทุกประเทศที่โดนคลื่น แสนกว่า..ไม่อยากจะเชื่อเลย เป็นปีใหม่ที่หดหู่จริงๆ แต่อย่างไรน้ำใจของคนยังคงมีต่อกันเสมอเนอะ แม้จะอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย จากคุณ : GTW - [ วันสิ้นปี 08:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : DogRobo - [ วันสิ้นปี 09:21:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นเรื่องเศร้า รับปีใหม่น่ะ จากคุณ : january w-inds (กริชครับผม) - [ วันสิ้นปี 10:03:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6                   ในความน่าเศร้าก็ยังคงปรากฏความปราบปลื้ม   น้ำใจคนไทยคือสิ่งที่สวยงามกว่าทิวทัศน์ที่ถูกทำลาย  นั่นคือสิ่งที่จะดึงนักท่องเที่ยวกลับมาอีก จากคุณ : Jack o'lanturn - [ วันสิ้นปี 10:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นเรื่องน่าเศร้ามากเลยค่ะดูข่าวก็อดหดหู่ใจไม่ได้ อยู่สกลฯ จะช่วยอะไรมากก็ไม่ได้ได้แต่บริจาคเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น แต่เมื่อเห็นน้ำใจของคนไทยที่มีให้ทั้งชาวไทยด้วยกัน และชาวต่างชาติก็อดรู้สึกว่าสึนามินี่ก็มีส่วนดีอยู่เหมือนกันที่ทำให้โลก และเรา ๆ ได้เห็นภาพความเอื้อเฟื้อที่หาดูไม่ได้ง่าย ๆ ของน้ำใจพี่น้องชาวไทยซึ่งรวกันเป็นหนึ่งยิ่งใหญ่กว่าคลื่นยักษ์ลูกไหน ๆ ในครั้งนี้ จากคุณ : ลิขิตมา - [ วันสิ้นปี 11:50:21 A:203.113.61.69 X:203.150.217.115 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นข่าวสลดในรอบปี ทั้งปีนี้ปีหน้า อดคิดไม่ได้ว่าคนที่เสียชีวิตและสูญหายนั้นหรือคนที่บาดเจ็บก็ตามส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยว คนที่ได้หยุดพักผ่อน ควรจะได้สนุกสนานเต็มที่ แต่เรื่องที่เริ่มด้วยความสุขทำไมถึงเป็นความทุกข์แสนสาหัสไปได้  ดีใจมากๆ เมื่อเห็นคนไทยทุกคนช่วยเหลือผู้ประสบภัยกันอย่างเต็มที่ (ยกเว้นพวกชาติชั่วบางตัว ที่ยังก่อความวุ่นวายไม่เลิก) << จาโดนเซ็นเซอร์ป่าวเนี่ย ดีใจที่ได้เห็นน้ำใจคนไทยค่ะ ^-^ จากคุณ : wayo - [ วันสิ้นปี 14:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอ... หรือนี่คือคำตอบ ที่เรามักวาดนูป ดวงตา แสนเศร้า พยายามจะวาดให้เร่าร้อน ยิ้มแย้ม กลับวาดไม่ได้เลย ปีนี้ทั้งปี พบกับความเศร้าเกือบตลอดปี แทบไมได้หัวเราะ ไม่มีอารมณ์ ตลก Kra poke ฮา เหมือนเช่นที่เคยเป็น พาลมองหน้าน้าหัง แล้วอยากโน้มเหนี่ยวคอเข้ามาใกล้ แล้วตุ้ยท้อง ถองศอกใส่ จัดไฟเผาขน รนด้วยรังมดแดง แทงด้วยไขควง แล้วล้วงตับลากไส้ ลากไถลไปกับพื้นปูนขรุขระ แล้วปะไว้หน้าบ้าน เห้อ... ปีนี้ อารมณ์มัน ไม่ได้ จริงๆ วันนี้วันส่งท้ายปีแท้ๆ กลับนั่งถอนหายใจ เฮือกแล้ว เฮือกเล่า จนรูตะหมูกแห้ง ไม่อยากไปไหน ทั้งๆที่อยากไปเปิดหู เปิดหอย อีน้าหัง ก็เซ็ง และคงคิดอยากทำในสิ่งเดียวกะที่เราแอบคิด เผลอๆ จะหนักกว่า แต่เอาเถอะ ทำไงได้ ชีวิตดำเนินต่อไป ไม่มีอะไรที่ "แช่" อยู่ชั่วนิรันดร์ ปล่อยให้กาลเวลา พัดพา ความหดหู่นี้ไปที่อื่นแทน เช่นไปที่บุช เป็นต้น ปล่อยให้กาลเวลาพัดพาทุกอย่างไป แต่โปรดเมตตา ทิ้งความสุข สงบเย็น ไว้ที่นี่ ที่ตรงนี้ ตรง... แผ่นดินของเรา จากคุณ : Darha - [ วันสิ้นปี 15:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รู้สึกเศร้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็รู้สึกดีที่ได้รับรู้ว่าแม้เกิดเรื่องที่เลวร้ายขึ้นแต่ได้น้ำใจของคนไทยก็ยังคงอยู่ จากคุณ : nam (nampolaris) - [ วันสิ้นปี 17:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากหนังสือพิมพ์วันนี้ค่ะ จะแปลไปตามที่เขาเขียนทุกประโยค  อาจจะไม่สละสลวยเมื่อแปลเป็นไทย แต่อ่านกันดูเองแล้วกัน Killerflut an traumstraenden Waadtlaender  Alain Haerri (41) ueberlebte mit seiner Familie Khao Lak <Das Schicksal hat es gut gemeint mit uns> นั่นคือจ่าหัวข่าวว่า  สายน้ำมรณะที่ชายหาดแห่งความฝัน ชาวัดแลนด์ (Waadtland เป็นชื่อเมืองของสวิส ฯ อยู่ไปทางแถบติดฝรั่งเศส ใช้ภาษาฝรังเศสเป็นภาษาราชการและภาษาพูด) อเลน แฮร์รี่ (41) รอดชีวิตพร้อมกับครอบครัว ที่เขาหลัก <โชคชะตาช่างปรารถนาดีกับเราเหลือเกิน> โลซานน์ ชาววัดแลนด์ อเลน แฮรี่(41) กับภรรยา ลอเลนซ์ (38) และลูกคือ ลิซ่า(11) โจฮัน (8) และเพือนสองคู่ที่เป็นสามีภรรยากันและ เด็ก ๆ อีกห้าคนไปเที่ยวกันที่เขาหลัก ช่างบังเอิญเหลือเกินที่ชาวสวิสทั้ง 13 คนนั้นได้รับการช่วยเหลือมาได้ นี่คือคำเล่าของอเลน "วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ตอนเช้า จริง ๆ แล้ว เราตั้งใจกันไว้ว่า วันนี้เราจะนอนตื่นสายและตื่นมากินอาหารเช้า แล้วพักผ่อนกันอยู่ที่หาดนั้นทั้งวัน เราได้รับคำบอกเล่าว่า ทัวร์ที่สิมิรันที่เราจองเอาไว้นั้น เดินทางไปไม่ได้ในวันจันทร์ ถ้าเราต้องการจะไปต้องเดินทางกันในวันอาทิตย์แทน มันเป็นเหมือนกับการบังคับกลาย ๆ ไม่ได้เป็นไปตามแผนที่เราวางไว้ แต่ถึงกระนั้น เราก็ตกลงจะไป และ เดินทางกันวันอาทิตย์   รถคันเล็มารับตอนประมาณ 7.30 น. ที่ "พาราไดส์ รีสอร์ท" มันเป็นวันอาทิตย์ที่แดดจ้า อากาศดีจริง ๆ เรานั่งไปประมาณเจ็ดกิโลเมตรก็ถึงท่าเรือ ทับละมุ เพื่อไปลงเรือ นอกจากพวกเราแล้ว ก็มีนักท่องเที่ยวอื่น ๆ ที่ไปพร้อมกันวันนี้ด้วย เรานั่งเรือเร็ว ไปได้ประมาณ 90 นาทีก็จะถึงเกาะสิมิรัน การเดินทางก็ธรรมดา ไม่ได้มีร่องรอยอะไร ไม่มีคลื่นลูกใหญ่โต ไม่มีที่จะแสดงให้พวกเรารู้ได้ว่า จะมีความร้ายแรงเกิดขึ้นที่เขาหลัก เกาะสิมิรันใกล้เข้ามา  ก็มีเรือนักท่องเที่ยวอีกลำที่สวนมา เราไม่เข้าใจว่าคนไทยในเรือสองลำนั้นพูดอะไรกัน แต่ว่าถึงกระนั้นเราก็พอเข้าใจว่า เราคงไม่สามารถที่จะขึ้นไปบนเกาะสิมิรันได้ตามกำหนดการ คนเดินเรือนั้นได้แต่พูดไปพูดมากับเครื่องสื่อสารที่เขามีอยู่นั่น(โทรศัพท์ตลอด) เราเริ่มกังวลเมื่อคนเรือนั่นเอาเครื่องชูชีพมาแจกให้กับพวกเราที่ในเรือ ตอนที่กัปตันเรือเอง สวมเสื้อชูชีพด้วย เรานึกรู้ได้ทันทีว่า ต้องเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงอะไรสักอย่างขึ้นแน่นอน แต่ว่า มันคืออะไรล่ะ? คำถามที่พวกนักท่องเที่ยวถามคนเรือนั้น ไม่ได้รับการตอบ อาจจะเป็นไปได้ว่า คนพวกนั้นไม่พูด เพราะไม่ต้องการให้พวกเราเกิดความกลัว หรือว่าเสียสติขึ้นมา เรือทุกลำที่อยู่แถว ๆ นั้นขับวนไปทางด้านหลังเกาะ การกระทำของคนเรือ ทำให้เราเข้าใจได้ในทันทีว่า ที่หลบไปหลังเกาะนั้น เพราะต้องการกำบังเรือจากคลื่นลมแน่นอน ซึ่งในขณะเดียวกันในเวลานั้นก็คือขณะเดียวกันกับเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้นที่บนฝั่งเอเซียใต้ เรือของเราขับไปขับมารอคอยเวลาที่ไม่รู้กำหนด จนกระทั่งเด็ก ๆ ต้องอาเจียน แต่ถึงเดี๋ยวนี้ ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นานเป็นชั่วโมง ๆ ใกล้ ๆ กับเกาะนั่นเอง เราก็เปลี่ยนเรือขึ้นเรือใหญ่ ที่ธรรมดาจะเอาไว้สำหรับไปดำน้ำเท่านั้น เรือที่ใช้ไปดำน้ำนั้น ไปถึงที่เกาะประมาณ 16.00 น. ทุกคนก้าวขึ้นไปบนเกาะนั่น จากนักท่องเที่ยวเหล่านั้น เราได้รับคำบอกเล่าว่า คลื่นลูกใหญ่กระแทกจนทุกทีราบเป็นหน้ากลองไปหมด เราเข้าใจแต่คิดไม่ออกว่ามันจะเป็นไปได้หรือ ในที่สุด เรากลับมาที่แผ่นดินอีกครั้ง มันมืดไปหมดตอนที่เรามาถึงมันประมาณ 20.00น เมื่อเราขึ้นมาได้เห็นแต่ข้าวของเกลื่อนระเกะระกะเต็มไปหมด ซากหักพัง แม้เต่เรือยังขึ้นไปเกยกันบนบก งูตัวหนึ่งเลื้อยผ่านพวกเราไปช้า ๆ คนไทยในพื้นที่นั้น พาพวกเราไปที่ลานวัดแห่งหนึ่ง ที่นั่นมีคนบาดเจ็บ วุ่นวายกันไปทั่ว ตึกรามราบไปเป็นทุ่งนา หมอพยาบาล และ คนช่วยเหลือกันเยอะแยะเข้ามาช่วยเหลือคนบาดเจ็บ เราแน่ใจในตอนนั้นแล้วว่า ต้องเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้นแน่นอน มีคนบอกกับเราว่า เราคงไม่สามารถที่จะกลับไปเขาหลักได้อีกแล้ว การโบกไม้โบกมือของคนในพื้นที่บอกเราได้อย่างดีว่า เขาหลักไม่มีอีกต่อไปแล้ว พวกเรากับคนอื่นอีกประมาณ 100 คน นอนกันอยู่ทีวัดนั่น เราต้องการโทรศัพท์มือถือ เพือโทรไปบอกพี่น้องที่สวิส ฯ มีผู้ชายแก่คนหนึ่ง ยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้เรา ผมโทรศัพท์ไปบอกแม่เมีย ว่าพวกเรานั้นปลอดภัย และให้ช่วยโทรบอกกับญาติของเพื่อน ๆ ที่มาพร้อมกันด้วย เราใช้ผ้าเช็ดตัวของเราให้มีประโยชน์ เท่าที่พวกเราจะใช้จากมันได้ ประมาณ 22.00 นผู้หญิงคนหนึ่งร้องตะโกนโวยวายลั่นขึ้นมา เธออยู่ในอาการช็อคเพราะความกลัว ทั้งหมดในที่นั้นพากันตกใจและเชื่อกันว่า จะมีคลื่นลูกใหม่เกิดขึ้นมาอีก พวกเราในที่นั้นต่างก็วิ่งหนีตายเอาตัวรอด ไปออเบียดเสียดแย่งกันอยู่ที่ประตูทางออกมั่วไปหมด สักประมาณชั่วโมงหนึ่งได้ มีกลุ่มทหารไทยเข้ามาพยาบามปลอบโยนให้พวกเราอยู่ในอาการสงบ ด้วยความยากลำบาก ตอนเช้าสำหรับพวกนักท่องเที่ยวอย่างเรา หมายความว่า เราต้องย้าย โดยการประสานงานตามที่ทางไทยเขาจัดขึ้น ผมนั้นต้องการจะกลับไปที่บังกาโลที่เราเคยพักอยู่ เนื่องจากว่าข้าวของสำคัญเช่นพาสปอร์ต ตั๋วเครื่องบิน เงินที่อยู่ในเซฟ ผมไปกับเพื่อนอีกสองคน รถบรรทุกเล็กพาเราไป เราไม่ได้พูดกันเลยในระหว่างนั่งรถไป   จนกระทั่งเราเห็นถนนที่บังกาโลเคยตั้งอยู่  มันมีแต่ความเงียบ ราบเรียบพังทลายไปหมด มองไปทางไหนมีแต่ศพคนตาย แต่ละศพมีรอยบาดแผลบาดรอยขีดข่วนตามตัว มันเป็นภาพที่ผมไม่สามารถจะลืมมันลงได้เลย ที่บังกาโลที่เราเคยพักอยู่ พังไปหมด มีแต่กำแพงพัง  ๆ ตั้งให้เห็นอยู่ ในกำแพงนั้นมีเซฟ ใช่ของสำคัญเอกสารมันอยู่ในนี้ทั้งหมด มันไม่ยากที่จะทำลายกำแพงลง แต่ว่าถึงยังไงตู้เซฟนั่นผมก็เปิดมันไม่ได้อยู่ดี เพือนผมต้องการเอากระเป๋าเขากลับมา ในที่สุดก็กลับปล่อยทิ้งมันไว้อย่างนั้น เพราะว่ามีศพนอนทับอยู่ ผมถือเซฟนั้นไว้ในมือเดินดูไปที่ประชาสัมพันธ์ที่พังไปด้วยของบังกาโลนั่น บางทีผมอาจจะเจอกุญแจตกอยู่ที่นั่นก็เป็นได้ มีคนไทยคนหนึ่งโผล่มาให้เห็น ผมบอกความต้องการให้เขาฟัง สักพักเขาหายไป และ กลับมาพร้อมกับขวานซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่า เขาไปเอามาจากไหน ผมกระวนกระวายใจมากและหวังว่า ทหารไทยคงจะไม่ยิงเอาผมเข้าเพราะความไม่เข้าใจ นั่นทำให้ผมกลัว อีกอย่างคือกลัวว่าจะมีคลื่นลูกใหม่เกิดขึ้นมาอีกทันควัน ผมเปิดเซฟได้แล้ว ในนั้นมีเงิน ตั๋วเครื่องบิน และพาสปอร์ต มันเปียกชุ่มไปหมด คนไทยที่เอาขวานมาให้ผมนั้น ผมให้เงินเขาเป็นสินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทางกลับไปที่วัด มีรถคันหนึ่งมาหยุดรถเราเอาไว้ เพราะว่า หญิงนักท่องเที่ยวชาวสวิสฯ เหมือนกัน ได้รวบรวมพวกสวิสฯ ให้อยู่กันเป็นกลุ่มก้อน และ บอกกับทางไทยให้ ประมาณ 15.00น. เราขึ้นรถบัสที่จะพาเราเข้ากรุงเทพ ฯ มันต้องใช้เวลาถึง 15 ชั่วโมง เราคิดว่ามันประหลาดพิกล ภูเก็ตนั่นน่าจะใกล้กว่าไม่ใช่หรือ? ประมาณสักชั่วโมงหนึ่งได้ที่เรานั่งรถบัสนั้นมา และคนขับรถนั้นอยู่ ๆ ก็กลับรถมุ่งหน้ากลับไปทางสนามบินภูเก็ต พวกเราได้ขึ้นเครื่องกลับมาทีกรุงเทพฯ ที่สนามบินนั้นมีนักท่องเที่ยวชาติต่าง ๆ ที่มีสถานฑูตมาคอยรอรับ มีแต่สถานฑูตสวิสฯ เท่านั้นที่ไม่ได้โผล่หัวกันออกมาสักคน ผมหยิบข้าวของสำคัญเตรียมไว้ในมือ โชคดีที่เขายอมรับตั๋วเครื่องบินและเปลี่ยนวันเดินทางให้ เราจะบินกันก็ต่อเมื่อตีหนึ่งของคืนนั้น เรามีเวลานิดหน่อย ที่กรุงเทพฯ นั้น เราซื้อสิ่งของที่จำเป็น เช่นเสื้อผ้าเปลี่ยน ตอนที่เรามาถึงนั้น ทุกคนต่างเข้ามาหวังจะช่วยเหลือเรา มันเป็นสิ่งที่มาจากใจที่พวกเรานั้นต่างสัมผัสได้ มันมีค่ามากเหลือเกิน ที่คนไทยเหล่านั้นแสดงออกมา ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเองนั้น(คนไทย)ก็สูญเสียและเศร้าไปกับเหตุการณ์ แต่พวกเขามิได้บ่นหรือเสียสติในการสูญเสียนั่นเลย (ภาษาไทยบ้านเราว่า ทำใจได้เก่งมั้ง) เครื่องบินบินกลับสวิสฯ มันทำให้พวกเราได้คิดว่า โชคชะตายังมีความปรานีกับพวกเราอยู่ ไม่งั้นพวกเราคงต้องตายกันหมด ถ้าทางทัวร์ไม่เลื่อนวันเดินทางคราวนั้น ความคิดของพวกเราตอนนี้มีแต่ความเศร้าและเสียใจไปด้วยกับคนที่เขาได้รับโชคดีน้อยกว่าเรา(หมายถึง คนที่ตาย) จบจ้ะ อ่านแล้วภูมิใจเนอะ แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 47 18:27:32 จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ วันสิ้นปี 18:26:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : owen@us - [ วันสิ้นปี 18:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และ ช่วยกัน อย่างน้อยก็แบ่งปันความรู้สึก นัทตี้นั้นถึงอยู่ไกล แต่ว่าจัดการอะไร ๆ ไปเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่เสร็จสิ้น นัทตี้อยากเชิญชวนให้ช่วยกันนะ ถึงอยู่ทางนี้ ก็ติดตามข่าวตลอด และโทรไปบอกกับฮอทไลน์ทางสวิสฯ นี้เมื่อวันจันทร์ เพราะว่าข่าวที่ออกมาในทีวีทางนี้มันคลาดเคลื่อน ไม่ทราบว่าได้ข้อมูลกันมาอย่างไร ตัวเองนั้นไม่ได้สูญเสียอะไร แต่ว่ามันทนไม่ได้ หาดูในเน็ตในพันทิพนี่แหละ ที่เขาขึ้นประกาศไว้ ได้สิ่งที่มีประโยชน์เยอะเช่นว่ารายชื่อผู้บาดเจ็บชาวสวิสฯ ที่อยู่โรงพยาบาลกรุงเทพฯภูเก็ต 35 คน หรือว่าคนตาย 2 ชื่อนั้นชื่อนี้ อายุเท่านี้ บอกเบอร์โทรของทางโรงพยาบาลสี่ห้าแห่งที่รับคนเจ็บไว้ให้กับทางฮอทไลน์ เผือว่าญาติพี่น้องเขาจะสามารถโทรไปถามหรือสอบหากันได้ จริง ๆ อยากจะกลับไปช่วยอำนวยความสะดวกหรือเป็นล่ามให้เขาด้วยซ้ำ แต่ติดขัดอยู่ที่ว่า ลูกที่ยังเล็กและมันต้องติดตามเราไปแน่ สามีน่ะดีมาก บอกว่าไม่ต้องบินไปหรอก เราช่วยเขาอยู่กันทางนี้ เขาหมายถึงเงินที่เราช่วยรวมไปกับคนสวิสฯ ทางนี้ และนอกจากนี้นัทตี้ยังโทรไปไทย ให้เพือนช่วยเอาเงินไทยบริจาคไปให้ด้วยอีกส่วนหนึ่ง โทรไปหาคนโน้นคนนี้วุ่นวาย(ญาติและเพื่อนสนิทที่มีฐานะค่อนข้างดี ให้ช่วย ๆ กัน อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ) ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่มันนั่งไม่ติดแล้วกัน ดูข่าวในนี้ และ ข่าวทางนี้ทั้งวัน ดึกแค่ไหนก็คอยดูคอยตามความเคลื่อนไหวของข่าว ตอนนี้ทีวีสวิสฯ เขาออกข่าวมาว่า ภายในสี่วันมีคนบริจาคเงินมาได้ถึง 11 ล้านฟรังค์ เป็นการบริจาคที่ได้มากเป็นประวัติการณ์ตั้งแต่เคยมีมา ซึ่งเงินนี้ไม่รวมกับรัฐบาลให้อีก 27 ล้าน ไม่รวมถึงกาชาด คาริตัส หรือว่า เฮ็ก ฯลฯ (เป็นองค์กรสาธารณกุศลของทางนี้ค่ะ) ที่จริงไม่ได้สนใจหรอกน่ะว่า จะต้องบริจาคให้แต่ไทย ประเทศไหนก็ได้ และที่รายงานกันมาให้เพื่อน ๆ รับรู้เพราะว่านัทตี้อยู่สวิสฯ ไม่ได้ว่า จะตั้งใจเข้าข้างพวกสวิส ฯ หรือเอาใจช่วยแต่พวกสวิส ฯ อย่างเดียว นี่ได้ดูข่าวแล้วรู้สึกใจชื้นขึ้นมากน่ะ ถ้าลองมาเห็นภาพทางทีวีที่ออกข่าวของแต่ละที่มาให้ดู ประเทศไทยตายน้อยกว่าที่อื่น  การคมนาคม การจัดการ การช่วยเหลือ ข้าวปลาอาหาร ยา และ อื่น ๆ ของเราดีกว่าประเทศอื่นมาก นั่นเพราะว่าคนในประเทศเราเองต่างหาก ที่รวมใจกันจับมือกันช่วยกันเสียสละกันอย่างเต็มที่ ถึงมันจะฉุกละหุกบกพร่องควบคุมไม่ได้ในตอนแรกก็ตามที ต้องให้อภัยกัน แน่นอน ในขั้นแรกคือคนในประเทศนั่นเอง เราช่วยตัวเราเองได้ดี กว่าประเทศเพื่อนบ้าน ก่อนที่ขั้นตอนต่อมาที่รัฐบาลและต่างชาติจะเข้ามาช่วย หันไปดูเพือนบ้านหน่อยเป็นไร อินโดฯ ตายเยอะยังไม่พอ ยังมีการหิวโหย อดอยากกันเข้ามาอีก อินเดีย หรือ ศรีลังกา คนในประเทศเขาไม่ได้ร่วมใจกันอย่างประเทศไทยเรา รอการช่วยเหลือจากต่างชาติอย่างเดียว เพราะเหตุนี้ นัทตี้ดูข่าวเมื่อคืนว่า ทางนี้ส่งอาหารและยาเวชภัณฑ์ต่าง ๆ ไปยังประเทศศรีลังกานี้โดยตรง และจะส่งทะยอยเรื่อย ๆ ไปยังที่อื่นต่อไป นัทตี้นั้นไม่อิจฉาเลยทีทางนี้ไม่ได้มาประเทศไทย  กลับภูมิใจด้วยซ้ำ ที่เขาทำถูกต้องแล้ว มันแสดงให้เห็นได้หลาย ๆ อย่างเช่นนิสัยทั่ว ๆ ไปของคนในประเทศนั้น และประเทศทางยุโรปนี้ เขาย่อมได้เห็นถึงความเข้มแข็ง และการร่วมเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของคนไทยเราในประเทศเราแน่นอน ว่า เรานั้นสามารถยืนได้ด้วยตัวของเราเอง แม้จะเซไปบ้าง แต่ยังเรียกได้ว่า เหมือนแค่บาดเจ็บเล็กน้อย ที่ช่วยตัวเองให้ยืนได้ ถึงแม้จะมีคนทางยุโรปนี้ไปสูญเสียชีวิต สูญหายอยู่ในประเทศไทยเรามากกว่าประเทศอื่นก็ตาม แต่กับอินเดีย อินโด หรือ ศรีลังกา นั่นมีนักท่องเที่ยวที่ตายและหายไป น้อยกว่าเรามากนัก คนตายส่วนใหญ่คือคนท้องถิ่นนั่นเอง แต่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้ เพราะพวกเขาไม่เหมือนคนไทย คนในประเทศเขาไม่ได้ช่วยกันอย่างพวกคนไทยเรา สติ และ การระงับความเศร้าความโศก ยังไม่มีเหมือนคนไทยเรา ในทีวีที่ถ่ายมาให้ดู บ้างก็ตีอกชกหัวตัวเอง บ้างก็บ่นว่าญาติพี่น้องตาย แล้วตัวเองจะทำอย่างไร บ่นสารพัด เออใช่ มันก็น่าสงสารหรอก แต่ชีวิตของคนที่เหลืออยู่ ควรจะมีสติระงับความเศร้า และ ควรจะทำใจ ให้เข้มแข็งเพื่อจะสู้ต่อไป   ไม่ใช่ว่า มานั่งบ่นนั่งนึกวนไปวนมานั่นอยู่ได้ หรือว่าได้แต่รอให้ใครยื่นมือมาช่วย มันต้องช่วยกันคนละไม้ละมือสิ ต่างคนต่างก็สูญเสีย ใช่ไหมเล่า? เปล่า พวกเขาไม่มีคุณสมบัติอันนี้เหมือนพวกเรานะ นี่ต่างหากที่นัทตี้ภูมิใจ ว่าคนไทยนี่มันแน่จริง ๆ หายนะทางธรรมชาติครั้งนี้ มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ทุกคนคิดเสมอไป หัดคิดกันในทางบวกบ้าง และ นั่นมันจะทำให้พวกเราผ่านตรงจุดนี้ไปได้อย่างเชิดหน้าด้วยความภูมิใจมิใช่หรือ? จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ วันสิ้นปี 21:14:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น้ำใจคนไทยไม่เคยแล้งค่ะ เหมือนกับกรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดี จากคุณ : พิมลพัทธ์ - [ 1 ม.ค. 48 00:24:13 A:202.57.159.155 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดีใจที่คนไทยรักกัน แต่เสียใจที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่เค้าว่า หลังพายุ ฟ้าจะงดงาน นะคะ สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 1 ม.ค. 48 00:58:04 A:202.133.177.148 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากค่ะ จขกท คุณเขียนได้เยี่ยมจริงๆ จากคุณ : ตุ๊กตารอยทราย - [ 1 ม.ค. 48 02:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 17 วันนี้ทีวีช่องบาเยิ่น(มึ่นเค่น สตุ๊ดการ์ด ฯลฯ เมืองซึ่งอยู่ทางด้านใต้ของเยอรมัน) ชื่อ EXTRA เป็นรายการที่ทำขึ้นมาเพื่อรับบริจาค นอกจากนี้ยังเอาคนที่รอดชีวิตจากธรรมชาติที่ไปเที่ยวเมืองไทยมา มาสัมภาษณ์ถึงสามคน คงไม่ต้องบอกนะ ว่าสามคนนั้นชื่นชม และ ประทับใจในความช่วยเหลือของคนไทยขนาดไหน แต่สิ่งหนึ่งที่แปลกคือ ไม่เห็นเขาเอาคนที่ผ่านทุกขภัยจากอินโด  ศรีลังกา หรือว่า อินเดียมาสัมภาษณ์สักคน มีแต่เอาคนที่รอดชีวิตมาจากไทยทั้งนั้น ทั้งทีวี และ หนังสือพิมพ์ เปิดอ่านเน็ตภาษาเยอรมันทางนี้ เขาสัมภาษณ์หมอชาวออสเตรียที่ส่งไปช่วยที่ภูเก็ต ตัวหมอเองยังบอกเลยว่า ยอด ทางไทยทำได้ยอดมากจริง ๆ ถึงมันจะฉุกละหุก แต่ไม่ได้เลือกที่รักมักที่ชัง ให้ชาวไทยก่อน หรือชาวต่างชาติก่อน ดูที่อาการ ว่าใครหนัก ไม่หนัก ต่างหาก เล่าว่า เตียงผ่าตัดไม่พอ ก็ผ่ากันที่พื้นก็เอา คนต่างชาติที่บาดเจ็บก็ส่งเข้ากรุงเทพ ฯเพื่อรอประสานงานกันต่อไป มีคำถามที่ว่า ที่เมืองไทยมีคนช่วยเหลือพอหรือเปล่า ?(หมายถึงหมอ พยาบาล ฯลฯ ) หมอออสเตรียตอบว่า พอแน่นอน คนไทยจัดการได้ยอดมาก ไม่ว่าหมอ พยาบาล พอเหลือเฟือ แม้กระทั่งรถนำส่งโรงพยาบาล ความช่วยเหลือต่าง ๆ ที่ได้รับประทับใจมาก คำถาม  คุณเป็นหมอ(ออสเตรีย)ที่กาชาดส่งมาที่ภูเก็ต ต้องทำอะไรบ้าง? หมอตอบ  เราถูกส่งมาช่วยรวบรวมชาวออสเตรียที่บาดเจ็บเพื่อส่งต่อกลับยังประเทศ เราส่งคนบาดเจ็บเหล่านั้นกลับประเทศไปได้แล้ว 73 ราย เมื่อวานนี้ตอนกลางวัน(เวลาเมืองไทย) จากสนามบินภูเก็ต นอกจากนี้ เราช่วยกันไม่ว่าจะเป็นเยอรมัน หรือว่า สวิสฯ (หมอ2ประเทศ)อย่างเต็มที่ ที่นี่เราช่วยเหลือกันและพยายามที่จะลดความวุ่นวายระะหว่างพวกเราเอง(พวกหมอ ๆ ด้วยกัน) คือเราพยายามทำให้มันเกิดระบบ ระเบียบ แต่ว่ามันค่อนข้างยาก ยากมาก ๆ อย่างรายชื่อที่ให้มา มันปนเปมั่วไปหมด ไม่ถูกต้องนัก อย่างออสเตรียกับออสเตเรียเอาไปสับเปลี่ยนกัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามที คนไทยทำงานได้ดีมาก ช่วยเหลืออย่างเต็มที่ หมอไทยทำงานกันเต็มมือไม่ได้หยุดหย่อน  มีคนบาดเจ็บหลายคนที่ต้องถึงกับผ่าตัดกันบนพื้นนั่นก็มี จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 1 ม.ค. 48 05:23:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแล้วตื้นตัน ภูมิใจมากๆที่เกิดเป็นคนไทยค่ะ นี่ก็โทรไปบอกแม่ให้เอาเงินไปบริจาคแล้วเพราะเราไม่ได้อยู่เมืองไทย พร้อมกับส่งแรงใจไปช่วยทุกๆคน ที่นี่(ญี่ปุ่น)ก็มีข่าวออกทุกวันเหมือนกัน ปีระกา ฟ้าใหม่คงเป็นปีทองของเราชาวไทยบ้างแล้ว เข้มแข็งไว้นะค่ะ ทุกๆคน จากคุณ : bubu - [ 1 ม.ค. 48 08:57:32 A:219.66.112.75 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดีใจมากเลยค่ะ  ที่เกิดมาเป็นคนไทย อยู่บนผืนแผ่นดินไทย  ได้อยู่ร่วมกัน รู้สึกว่าคนไทยร่วมมือ  สามัคคีกัน หลังจากเกิดเหตุการณ์นี้  คิดว่า  คนไทยน่าจะรู้สึกรักประเทศ  รักพี่น้องชาวไทยมากกว่าเดิมค่ะ จากคุณ : Z@_leng - [ 1 ม.ค. 48 17:41:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อก่อนเคยได้ยินมาว่าคนไทยไม่ค่อยสามัคคีกัน แต่ในเวลาเช่นนี้คิดว่าคงไม่มีใครพูดอย่างนั้นแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : จีบี้ - [ 2 ม.ค. 48 17:18:43 A:61.91.42.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของคนไทยทุกคน จากคุณ : oreocream - [ 3 ม.ค. 48 08:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ^_____^ จากคุณ : invisible_TJ - [ 3 ม.ค. 48 10:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โชคดีปีใหม่  คิดอะไรให้สมความปรารถนาทุกอย่าง ไม่มีโรคภัย ไม่ว่าภัยจากตัวเองหรือภัยจากธรรมชาติ มีเงินมีทองร่ำรวย(บริจาคเยอะ ๆ นะ ไว้นัทตี้จะไปขึ้นกระทู้ใหม่ว่า ทำไมต้องเป็นแบบนั้น) เอางี้ สิ่งไหนดี ๆ สิ่งไหนชอบ สิ่งไหนเจริญ เอาไปให้หมดเลย สวัสดีปีใหม่ค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 3 ม.ค. 48 15:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะ ที่เล่าเรื่องราวดีดีให้ฟังนะคะ  ฟังแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ   จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 3 ม.ค. 48 18:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้ว ได้อ่านช้ากว่า แต่ความซาบซึ้งในน้ำใจของคนไทย ไม่ได้น้อยกว่าใครๆเลย สวัสดีปีใหม่ข้ามประเทศแล้วกันนะ เพื่อน จากคุณ : ป้าเอม - [ 3 ม.ค. 48 18:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ข่าวล่า ..... รัฐบาลสวิส จะมอบเงิน เข้ามาก่อสร้างหมู่บ้านที่ประสบเหตุ ในไทย เป็นจำนวนเงิน 2 ล้านเหรียญสหรัฐ ได้ฟังข่าวจากช่อง 9 เมื่อกี้นี้เอง (19.04น.) มีรายงานข่าวต่ออีก ว่า ตอนนี้ มีคนสวิสเสียชีวิตไปแล้ว 16 ราย สูญหาย อีกประมาณ 500 ราย ได้รับฟังแล้ว ก็เศร้าซ้ำซ้อนไม่รู้จบเลยนะเนี่ย จากคุณ : ป้าเอม - [ 3 ม.ค. 48 19:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 27 thaks for share nice story ^^ จากคุณ : vivian - [ 3 ม.ค. 48 20:39:27 A:218.208.19.193 X: TicketID:065457 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถือเป็นข่าวเศร้าส่งท้ายปี   แต่ข่าวที่ติดตามมา ทำให้เรารู้ว่า คนไทย ไม่เคยทิ้งกัน น้ำใจคนไทยมากมายแค่ไหน เป็นความเศร้าแต่สุขใจที่คนไทย ไม่ทิ้งกัน และไม่ทิ้ง ความเป็นเจ้าบ้านที่ดีด้วยค่ะ จากคุณ : ต้นอ้อ (ต้นอ้อสีม่วง) - [ 3 ม.ค. 48 20:42:26 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านเรื่องซึนามิแล้วน้ำตาจะไหลทุกครั้ง แต่เห็นด้วยกับคุณนัทตี้จริงๆค่ะ ข่าวที่เรา ได้ดูได้เห็น จากสื่อในยุโรป จะเห็นได้ว่า ฝรั่งส่วนใหญ่ทึ่งกับคนไทยเรามาก ในขณะ ที่บ้านเราเริ่มเก็บกวาดทำความสะอาดกันแล้ว อีกหลายประเทศยังคงมีเศษซากกองเกะกะ และเอาแต่นั่งรอความช่วยเหลือจากต่างชาติ อาจเป็นเพราะเราโดนน้อยกว่าชาติอื่นๆ แต่น่า จะเป็นเพราะคนไทยเราเข้มแข็ง และทำใจรับ สถานการณ์ได้ดีกว่าชาติอื่นๆ มากกว่า จากคุณ : Bralee - [ 4 ม.ค. 48 14:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 น้ำใจไงคะพี่ ตอนออกข่าว เขาก็ใช้ทับศัพท์คำนี้ ไม่ได้แปลด้วยค่ะ วันนี้ดูข่าว เยอรมันบริจาครู้สึกจะมากสุดนะคะ หกร้อยกว่าล้านเหรียญสหรัฐฯ ค่ะ นี่ยังไม่รวมพวกบริจาคจากงาน gala ต่าง ๆ นะคะ และพวกของใช้ทางการแพทย์อีกค่ะ พี่ด๊อยช์เธอก็ไม่งกน้า แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 48 21:17:50 จากคุณ : รสา รสา - [ 4 ม.ค. 48 22:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ติดตามข่าวที่น่าเศร้าอยู่ทุกวันเหมือนกันค่ะ และซาบซึ้งในน้ำใจของชาวไทยเรามาก ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ประสบภัยในครั้งนี้ รวมถึงผู้ที่เข้าไปช่วยเหลือและอาสาสมัครทุกฝ่ายด้วยค่ะ จากคุณ : นุภา - [ 5 ม.ค. 48 19:34:55 ]