ความคิดเห็นที่ 1 เลิกงานค่อยมาเอาคืน ตาหวานเลยต้องจ้องแล้วจ้องอีกว่าใครเป็นใคร   หญิงสาวในชุดราตรีสีกุหลาบสะดุดสายตาของอภิณัฐตั้งแต่แรกเห็น เธอเป็นใคร? เขาถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ดูจากกลุ่มคนที่รายล้อมเธออยู่ เธอน่าจะเป็นรุ่นน้องคณะเดียวกันมากกว่าคนนอก งานนี้ถูกจัดขึ้นเพื่อเลี้ยงส่งพวกเรียนปี 5 ก็จริง แต่ก็ไม่ได้ห้ามคนนอกเข้ามาในงาน มีหลายคนที่ควงคู่รักมาด้วย เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอคนนั้นคงจะยังไม่มีใคร “พี่ณัฐครับ พี่ณัฐ ได้ยินมั้ยพี่ณัฐ พี่ณัฐ!” ยศกรพยายามเรียกรุ่นพี่หลายครั้ง กว่าอีกฝ่ายจะตอบรับก็ตอนออกแรงตะโกนใส่หู “อ๊ะ! ว่าไงทัวร์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่? ” อภิณัฐหันมามองหน้าเหลนรหัสครู่หนึ่งก่อนเบนสายตากลับไปที่หญิงสาว “มานานแล้วครับพี่ พี่มองอะไรของพี่น่ะ”   ชายหนุ่มมองตามสายตาของรุ่นพี่ไป พี่ณัฐกำลังมองกลุ่มหญิงสาวแถวซุ้มกุหลาบ แต่จะเป็นใครเขาก็เดาไม่ออก กลุ่มนั้นมีหน้าตาดีหลายคนเสียด้วย “คนนั้น ชุดแดงน่ะ” อภิณัฐบอกรุ่นน้องอย่างไม่ปิดบัง เขาอยากเข้าไปทำความรู้จักเธอแต่ก็กลัวว่าเธอจะมีคนรักแล้ว เห็นทีต้องขอแรงพวกรุ่นน้องช่วยสืบให้ “อ๋อ ยายตาหวาน สนเหรอพี่” คนเป็นน้องเอาศอกกระทุ้งอีกฝ่ายพลางส่งสายตาล้อเลียน ไม่แปลกที่รุ่นพี่จะชอบยายตาหวาน ก็แปลงร่างออกมาได้สวยปานนั้น ตอนเขาเห็นทีแรกสารภาพตามตรงเลยว่าอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ปกติเห็นเซอร์ๆ บทจะสวยก็สวยยังกับนางฟ้าจำแลง ถ้าไม่เป็นเพื่อนกันมานานจนไม่นึกพิศวาท เขาอาจจะเผลอหลงเสน่ห์ยายตาหวานอย่างรุ่นพี่ก็ได้       “ชื่อตาหวานเหรอ น่ารักดีนี่ มีแฟนรึยัง?” เรียบๆ เคียงๆ ถาม ทว่าสายตาปกปิดไม่มิดเลยว่าสนใจเธอมาก “ยังหรอกพี่ อย่างยายตาหวานน่ะนะยากกกกกก อยากรู้จักมั้ยพี่ จะพามาคุยด้วย” ชายหนุ่มตรงดิ่งไปหาเพื่อนก่อนได้รับการตอบรับหรือปฏิเสธเสียอีก ตาหวานกำลังตกที่นั่งลำบากอยู่พอดีตอนที่ยศกรเข้ามา มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาขอเธอเต้นรำ อีกสักครู่จะมีการเปิดฟลอร์เต้นรำ ชายหนุ่มเลยรีบมาชวนก่อนที่ใครจะตัดหน้าไป “เต้นรำกับพี่สักเพลงนะครับ” “เอ่อ ตาหวานเต้นไม่เป็นน่ะค่ะ เห็นทีจะไม่ไหว” พวกเรียนปีสองขึ้นไปจะเต้นรำกันเป็นหมด เพราะลีลาศเป็นวิชาเลือกที่ต้องเรียนตอนปีหนึ่งเทอมสอง นี่พึ่งจะเทอมแรกตาหวานเลยยังไม่ได้เรียน ใช่ว่าหญิงสาวจะไม่เคยหัดมาเลยเสียทีเดียว เธอเคยเรียนมาบ้างตอน ม. ปลาย บอกได้คำเดียวเลยว่าเต้นไม่ได้เรื่อง เธอมักสับสนเรื่องจังหวะการเต้นรำ สอบผ่านมาได้ก็เป็นบุญโขแล้ว ในความคิดเธอลีลาศยากกว่าสูตรสมการเคมีเป็นไหนๆ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่สอนให้” ชายหนุ่มอาสาอย่างมีเจตนาแอบแฝง ก็น่ารักออกแบบนี้ให้สอนให้ทั้งคืนก็ยังไหว “คือแบบว่า ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ขอตัวนะคะ” ว่าแล้วก็รีบวิ่งหนี เต้นรำเหรอ? ไม่มีทางอ่ะ ให้ทำอย่างอื่นจะง่ายกว่า ชายหนุ่มทำท่าจะตามตาหวานไป ป้ารหัสที่แสนดีก็เลยจัดการลากพ่อหนุ่มรายนั้นไปทางอื่นเสีย หน้าตาไม่ถูกใจชั้น อย่าหวังเลยว่าจะมีสิทธิ์มาเกาะแกะกับหลานรหัสที่แสนน่ารัก เขยสายรหัสเราต้องหล่อๆ ดีๆ เท่านั้น   มีพวกพี่ๆ ช่วยคัดสรร ประกอบกับหน้าตาดีกันทั้งสายรหัส เขยรหัสแต่ละคนเลยหล่อชนิดอลังการงานสร้าง ไม่ก็ดีชนิดพ่อพระกลับชาติมาเกิดเลยทีเดียว ตาหวานหนีออกมาอยู่อีกด้านหนึ่งของงาน เธอแอบมาหลบอยู่แถวขอบเวทีการแสดง ตอนนี้การแสดงจบลงแล้ว ประธานขึ้นเวทีไปประกาศเปิดฟลอร์เต้นรำ แสงไฟสว่างไสวถูกหรี่ลงจนเกือบมืด เหลือไว้ให้สว่างเฉพาะตรงกลางห้อง   หญิงสาวมองภาพเบลอๆ ของผู้คนที่พากันออกไปวาดลวดลายด้วยรอยยิ้ม ดูไปแล้วมันก็น่ารักดีเหมือนกัน ถ้ามีแฟนแล้วพาออกไปเต้นแบบนี้ก็คงดี มองดูเพลินๆ เห็นคนหน้าตาคุ้นตรงมาแต่ไกล จะใครเสียอีกถ้าไม่ใช่รุ่นพี่จอมตื้อ ตาหวานมองไม่เห็นหน้าเขาหรอก เธอจำชุดเขาได้ เชิ้ตที่พี่แกใส่สีบาดตายังกับไฟจราจร เตะตาซะไม่มีล่ะ   หญิงสาวสาวเท้ายาวๆ เดินหนีมาอีกทาง เธอรีบจนเกือบจะไปชนกับใครคนหนึ่งเขา “ตาหวานครับ” คนที่ตาหวานเกือบจะไปชนเรียกไว้ ตาหวานหยุดอยู่กับที่ต่างฝ่ายตาจ้องหน้ากันนิ่ง อภิณัฐเผลอจ้องมองด้วยความลืมตัว ยิ่งมองใกล้ๆ ก็ยิ่งเห็นว่าเธอสวย ส่วนตาหวานจ้องเขาเพราะต้องเพ่ง มันไม่มีแว่นนี่นามันเลยเห็นไม่ชัด เธอรู้สึกคุ้นหน้าเขาอย่างประหลาด เคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ “เต้นรำกันมั้ยครับ” ชายหนุ่มค้อมตัวให้แล้วยื่นมือไปข้างหน้า “ไม่ล่ะคะ ตาหวานเต้นไม่เป็น” เธอหนีเสือมาปะจระเข้เหรอเนี่ย (จระเข้หน้าตาล้อหล่อด้วยล่ะ ^0^) “ไปเถอะตาหวาน เต้นไม่เป็นจะได้หัดไว้” คุณทวดรหัสที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ยุส่ง คุณเธอจัดการดึงตาหวานให้ออกไปกับอภิณัฐ มองตาก็รู้ว่าชอบยายตาหวาน เห็นแก่ความเป็นเพื่อนและหน้าตาหล่อๆ จะช่วยให้สมหวังก็แล้วกัน   ตาหวานหนีไม่พ้นการฟลอร์เต้นรำจนได้ เธอจำต้องออกมาเต้นรำกับอภิณัฐด้วยความจำใจ โดนพี่นาแยกเขี้ยวใส่อย่างนั้นเธอเลยไม่กล้าขัดใจ ไม่ทำตามสิพี่แกได้ตัดออกจากสายรหัสแน่ โทษฐานเป็นน้องไม่รักดีไม่เชื่อฟังพี่ “ไม่ต้องเกรง ขยับเท้าตามจังหวะอย่างนี้” เขาสาทิตให้ดู แล้วพาตาหวานเต้นไปกับจังหวะช้าๆ นั้น อภิณัฐเต้นรำเก่งจนตาหวานต้องยกนิ้วให้ ไม่ถึงครึ่งเพลงเขาก็สอนคนที่เต้นไม่ได้เรื่องอย่างตาหวานให้เต้นตามจังวะโดยไม่เหยียบเท้าเขาได้ “เก่งนี่ สอนแป๊บเดียวก็เต้นได้แล้ว” เขายิ้มให้ด้วยความเอ็นดู “พี่เต้นเก่งมากกว่าค่ะ” ตาหวานยิ้มตอบนึกสนุกกับการเต้นรำขึ้นมา มันไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลย เพลงช้าๆ ถูกเปลี่ยนเป็นเพลงเร็วจังหวะสนุกสนาน จากการเต้นรำเป็นคู่ คู่ใครคู่มัน ก็มีการเปลี่ยนคู่บ้าง เต้นเดี่ยวบ้าง ฟลอร์ลีลาศจึงเปลี่ยนบรรยากาศกลายเป็นดิสโก้เทคภายในเวลาไม่กี่นาที ตาหวานเต้นรำจนเหนื่อย เธอไม่เคยรู้สึกสนุกอย่างนี้มาก่อน รู้ตัวอีกทีคู่เต้นรำเธอก็หายไปไหนก็ไม่รู้ หญิงสาวกวาดตามองหาเขาไม่พบ เธอจึงเดินออกมาหาน้ำดื่มแก้กระหาย “นายณัฐหายไปไหนแล้วล่ะตาหวาน” คุณทวดรหัสจอมจับคู่เอ่ยปากถาม ไปเป็นคู่แต่ไหงกลับมาคนเดียวได้ “ไม่รู้สิคะ” “แล้วนายณัฐคุยอะไรบ้าง” กระเถิบเข้าไปถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างยิ่ง “ก็ธรรมดาน่ะค่ะพี่ มัวแต่เต้นเลยไม่ได้สนใจ” เธอรู้แต่ว่าเขาเต้นรำเก่ง แล้วก็ชื่อพี่ณัฐ ส่วนหน้าตาก็เบลอๆ จำไม่ค่อยได้แล้ว “เวรกรรม! คุณน้องตาหวานขาหนูทำอะไรลงไป นายณัฐนี่สุดหล่อประจำรุ่นเจ๊เลยนะคะหนู ปล่อยให้หล่นหายกลางงานได้ยังไง” นัยนาเอามือกุมศีรษะ นายอภิณัฐหายเงียบไปเลย สงสัยถูกสาวไหนงาบไปแล้วล่ะมั้ง ตอนนี้ตาหวานไม่สนใจหรอกว่าจะทำใครหล่นหาย เธอกำลังตั้งหน้าตั้งตาหายศกรอยู่ นายทัวร์หายไปไหนกัน เธอบอกว่าจะกลับด้วย เขาคงไม่ลืมหรอกนะ ถ้าทิ้งกันล่ะก็จะโกรธไม่ยอมพูดด้วยไปตลอดชาติเลยคอยดู   กว่าจะหายศกรเจองานก็เลิกได้สักพักแล้ว ยศกรยืนอยู่แถวทางออกงานกับอภิณัฐ พอหญิงสาวเข้าไปหาเขา ชายหนุ่มจึงแนะนำให้รู้จักกับรุ่นพี่ “พี่ณัฐนี่เองนึกว่าใคร” ตาหวานเพ่งมองหน้าเขา เธอหยิบแว่นตาขึ้นมาสวม เลนส์แว่นช่วยให้เธอมองเห็นอะไรได้ชัดขึ้นมาก เธอพึ่งรู้ตอนนี้เองว่าคนที่นายทัวร์แนะนำให้รู้จักหน้าตาหล่อเหลาเอาการ “เราจะไปเที่ยวต่อ เธอกลับกับพี่ณัฐนะ”   “ได้ไงนายทัวร์ ทิ้งกันเฉยเลย รบกวนพี่ณัฐแย่” ตาหวานค่อนข้างจะแกล้งใจเขา พึ่งรู้จักกันเมื่อครู่ต้องมารบกวนให้เขาไปส่งเสียแล้ว “ไม่เป็นไรพี่ยินดีบริการ” อภิณัฐยกเหตุผลสารพัดมาอ้าง ไม่นานก็ตะล่อมกล่อมตาหวานให้กลับด้วยจนได้ รถของชายหนุ่มจอดไว้ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของโรงแรม ตาหวานไม่มีความรู้เรื่องรถยนต์แต่ก็พอดูออกว่ารถของชายหนุ่มราคาแพงน่าดู กลิ่นน้ำหอมในรถบ่งบอกความเป็นตัวเองของเจ้าของรถได้ดีทีเดียว ตาหวานมีความสามารถในการแยกแยะกลิ่นได้ดีเป็นพิเศษ โดยเฉพาะความรู้สึกที่ได้จากกลิ่นนั้น กลิ่นในรถให้ความรู้สึกเหมือนกับเขา สุขุม สุภาพแต่แฝงด้วยพลัง ระหว่างที่นั่งรถอภิณัฐชวนตาหวานคุยหลายเรื่อง หัวข้อสนทนาที่หลากหลายทำให้คุยกันได้เรื่อยๆ จากคุณ : ตารกา - [ วันสิ้นปี 15:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตาหวานคิดว่าอภิณัฐเป็นคนน่ารักคุยสนุก แม้จะพึ่งรู้จักแต่เธอก็พูดคุยกับเขาได้อย่างเป็นธรรมชาติ “พรุ่งนี้ว่างมั้ยครับ พี่อยากจะให้ช่วยเลือกซื้อของให้หน่อย” อภิณัฐพูดขึ้นเมื่อมาถึงที่หมาย “ได้ค่ะ” เขามีน้ำใจพาเธอมาส่งถึงที่แล้วทำไมเธอจะไปช่วยเขาเลือกของไม่ได้   คุยกับเขาอีกหน่อยตาหวานก็กลับขึ้นไปบนห้อง ลินลาศยังไม่หลับตอนที่เธอมาถึง หญิงสาวมองหน้าเธอแล้วก็ร้องกรี๊ดๆ วิ่งมาหา ยายลินเป็นอะไรน่ะ เจอผีหรือเจอแมลงสาบ “ใคร? Who is he? สุดหล่อคนนั้นเป็นใคร ชื่ออะไร” เธออยู่ที่ระเบียงพอดีตอนเพื่อนมาถึง เห็นนะยะว่ามีหนุ่มหน้าตาหล่อสะท้านใจลงมาเปิดประตูรถให้ “พี่ณัฐ เภสัชปี 5 ชื่อจริงรู้สึกจะชื่อว่า อธิณัฐ” ได้ยินปุ๊บลินลาศก็ถลาไปที่คอมพิวเตอร์ คีย์ข้อมูลลงไป ไม่กี่อึดใจรูปถ่ายพร้อมประวัติย่อๆ ของอภิณัฐก็ปรากฎขึ้นบนจอสี่เหลี่ยม “เจ้าชายนี่เอง นึกว่าใคร เค้าจีบตัวเองเหรอ” หันควับมามองเพื่อนด้วยสีหน้าสีตาภูมิอกภูมิใจ เพราะฝีมือแปลงโฉมของฉันแน่ๆ “เปล่าหรอก พี่เขาแค่มาส่งน่ะ ตัวเองมีข้อมูลพี่เค้าได้ไงอ่ะ” ไม่ยักรู้ว่ายายลินจะมีอะไรอย่างนี้อยู่ในคอมด้วย เอามาจากไหนหว่า? “เครือข่ายลับเฉพาะสำหรับตามล่าหนุ่มหล่อทั่วเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑลจ้ะ นอกจากสมาชิกแล้วคนนอกจะไม่มีสิทธ์เข้าเว็บเราหรอก รูปกับข้อมูลสมาชิกจะคอยแอบสืบแอบถ่ายมาแล้วเอามาอัพเดทลงเว็บน่ะ” ไม่อยากจะคุยว่าฝีมือดีระดับต้นๆ ของกลุ่มเลยนะคะ เรื่องสืบเรื่องชาวบ้าน วางใจลินลาศได้เลย ตาหวานอยากจะพูดว่ามันดูเหมือนพวกโรคจิตยังไงก็ไม่รู้ แต่เธอก็ไม่พูด ยายลินไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย (คิดว่านะ) ถ้าเขามีความสุขก็ปล่อยเขาไปเถอะ “แล้วตัวเองเรียกพี่เขาว่าไงนะ เจ้าชายเหรอ” ตาหวานถามสั้นๆ เธอได้คำตอบจากเพื่อนสาวกลับมาเป็นโอ่งเลยทีเดียว สาเหตุที่คนในเว็บตั้งฉายาอภิณัฐว่าเจ้าชายเพราะหน้าตาหล่อบาดใจ การศึกษาดี ฐานะที่บ้านเข้าขั้นมหาเศรษฐี ยังโสด และไม่เป็นเกย์ นอกจากนั้นก็มีคุณสมบัติอันดีอีกร้อยแปดพันเก้าที่ทำให้สาวๆ ตัวสั่นอยากได้มาเป็นแฟน “แค่ได้เป็นกิ๊กนี่ก็สุดยอดแล้วล่ะ” ลินลาศบอก ไม่นึกว่าคนที่เธอทำหล่นหายกลางฟลอร์เต้นรำจะเป็นหนุ่มหล่อสุดป็อบขนาดนี้ พี่นาทำท่าฮึดฮัดใหญ่ก็เพราะอย่างนี้นี่เอง คืนนั้นตาหวานเอาเรื่องที่เพื่อนเล่าเก็บไปฝัน เธอฝันว่าตัวเองเป็นซินเดอเรลล่าส่วนอภิณัฐเป็นเจ้าชาย ในฝันเธอทำรองเท้าแก้วหล่นไว้ในงานและเขาก็ตามหาเธอจนเจอและขอเธอแต่งงาน หญิงสาวสะดุ้งตื่นเสียก่อนที่จะได้ตอบรับหรือปฏิเสธเขา เธอเล่าเรื่องนี้ให้ลินลาศฟัง เพื่อนสาวบอกว่าเสียดายน่าจะฟังเลยไปถึงคืนแต่งงานท่าทางจะเป็นฝันที่สนุกพิลึก “ตัวเองจะไปไหน” คุยกันตั้งนานพึ่งสังเกตว่าวันนี้รูมเมทแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก “ไปซื้อของเป็นเพื่อนพี่ณัฐ” คำว่าพี่ณัฐทำลินลาศตาโต เธอหรี่ตามองเพื่อนแล้วสั่งให้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ได้ฟังเรื่องทั้งหมดคุณเธอก็ลงความเห็นว่าเจ้าชายต้องจีบเพื่อนเธอแน่ “พูดเข้านั่น ไม่มีทาง” ตาหวานยักไหล่แล้วลงไปรอเขาด้านล่าง เธอไม่ยอมให้เพื่อนจับแต่งตัวให้เพราะคิดว่าไม่จำเป็น ถ้าเขาชอบเธอก็ต้องชอบที่เธอเป็นเธอไม่ใช่ชอบที่หน้าตา อภิณัฐไม่ได้พูดอะไรตอนที่มาเห็นสภาพตาหวานเวลาปกติ ผมฟูไปนิดแต่ก็ดูเป็นธรรมชาติดี หน้าใสๆ ไม่ได้แต่งแต้มดูดีไปอีกแบบ ชุดเรียบๆ ก็ดูน่ารักไม่เห็นจะเป็นไร จะเสียก็แต่ “ทำไมตาหวานไม่ใส่คอนแทคเลนส์ล่ะครับ เสียดายตาสวยๆ ถูกแว่นบังหมด” สารภาพก็ได้ว่าเขาหลงรักเธอเพราะตา ตาเธอสวยมาก สวยอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน “ตาหวานกลัวเวลาใส่น่ะค่ะพี่ ไม่เอาด้วยเด็ดขาด” เห็นท่าทางเธอไม่ชอบคอนแทคเลนส์เอามากๆ เขาเลยไม่เซ้าซี้อะไรอีก ชายหนุ่มพาเธอมาร้านเครื่องประดับแห่งหนึ่ง ร้านนี้ค่อนข้างกว้าง ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นพวกคนทำงาน ของแต่ละชิ้นราคาแพงชนิดตาหวานไม่กล้าแตะเลยทีเดียว อภิณัฐอยากได้ของที่เป็นคู่สำหรับใส่คู่กับคนรัก ที่แท้เขาก็มีคนรักอยู่แล้ว ยายลินเอาอะไรมาพูดก็ไม่รู้ หาว่าพี่เขาจีบเธอได้ ตาหวานบรรจงเลือกให้เขาสุดความสามารถ สุดท้ายก็ได้จี้รูปร่างแปลกมาสองอัน จี้สองอันนี้ทำจากทองคำขาว ลักษณะมันเหมือนสี่เหลี่ยมผืนผ้าตรงปลายด้านหนึ่งมีร่องอยู่ ถ้าเอาทั้งสองอันมาประกบกันแล้วมันจะกลายไม้กางแขน ตาหวานคิดว่ามันน่ารักดี เหมือนจะสื่อความหมายว่า คนสองคนจากต่างที่ต่างทางต่างจิตใจก็สามารถหลมอรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้ อภิณัฐท่าทางจะชอบเจ้าจี้นี่มาก เขาใส่มันทันทีที่ซื้อออกจากร้าน เพื่อเป็นการตอบแทนเขาพาหญิงสาวมานั่งทานอาหารที่ร้านหรูแห่งหนึ่ง บรรยากาศโรแมนติกเหมาะกับการสารภาพรักเป็นที่สุด “ร้านนี้น่ารักมากเลยค่ะพี่ณัฐ ถ้าพาแฟนมาล่ะก็เหมาะเลย” ตาหวานมองสำรวจร้านฆ่าเวลาระหว่างรออาหาร ร้านนี้สวยจริงๆ ทั้งร้านตกแต่งด้วยดอกกุหลาบทั้งของจริงแล้วก็ของปลอม ที่นั่งกั้นเป็นสัดส่วนให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัว ตรงนี้มองออกไปจะเห็นสวนสวยๆ ของร้านด้วย พี่แก้มเนียนน่าจะมาเห็นจะได้จำไปปรับใช้กับที่ร้าน อาหารที่นี่อร่อยใช้ได้ แต่สู้ของที่ร้านพี่สาวเธอที่เชียงใหม่ไม่ได้ ร้านอาหารเป็นกิจการอย่างหนึ่งของพี่บ้าน พ่อกับแม่ยกให้พี่แก้มเนียนเป็นคนดูแล พี่สาวเธอเรียนจบด้านอาหารมา ฝีมือทำกับข้าวรับประกันว่ากุ๊กโรงแรมบางคนยังอาย “รู้มั้ยของนี่พี่จะให้ใคร” อยู่ๆ ชายหนุ่มก็ถามขึ้น ตาหวานส่ายหน้าแทนคำตอบ ตอนนี้เธอมีของหวานอยู่เต็มปากทำให้พูดไม่สะดวก “พี่อยากให้ผู้หญิงคนหนึ่ง พี่แอบชอบเขาอยู่เลยอยากจะให้ของชิ้นนี้เพื่อบอกรักเธอ” เขาส่งสายตาบอกมาชัดเจนว่าคนๆ นั้นคือตาหวาน เสียดายแม่หนูตาหวานเธอไม่รับรู้เอาเลยว่าเขาหมายถึงเธอ พอเขายื่นกล่องของขวัญมาให้เธอเลยงงเป็นไก่ตาแตก “ให้ตาหวานเหรอคะ” เครื่องหมายคำถามลอยฟ่องอยู่ทั่วตัวหญิงสาว ไหนว่าจะให้คนที่ชอบไง แล้วเอามาให้เธอทำไม? “พี่ชอบตาหวาน คบกับพี่นะ” ตาหวานอ้าปากค้าง เกิดมาไม่เคยถูกใครจีบมาก่อน ปุ๊บปั๊บก็ถูกรุ่นพี่สุดหล่อขอคบด้วย เธอเลยตกใจพูดอะไรไม่ออก จะบอกว่าไม่รู้สึกดีๆ ด้วยเลยมันก็ไม่ใช่ หญิงสาวตัดสินใจเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ตั้งใจจะบอกว่ามันเร็วเกินไป อย่างน้อยก็ขอเวลาเธอกลับไปคิดหน่อยก็ยังดี เขาเหมือนอ่านความคิดเธอออกเพราะชิงพูดออกมาก่อน “พี่ไม่เร่งตาหวานหรอกนะ พี่แต่อยากให้ตาหวานรับเอาไปรับพิจารณา ถ้ายังไม่พร้อมเราเป็นพี่ชายน้องสาวกันก่อนก็ได้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและเขร็งขรึม วินาทีนั้นเองที่ทำให้ตาหวานนึกออกว่าเธอเคยพบเขาที่ไหน เธอรู้แล้วล่ะว่าควรจะให้คำตอบเขาอย่างไร ที่หอพักลินลาศชะเง้อคอยจนคอแทบหักรอรูมเมทกลับมา เธออยากรู้ใจจะขาดว่าอภิณัฐจะมีท่าทีอย่างไร เธอยอมรับว่าชอบหน้าตาของเขา อย่าพึ่งเข้าใจผิดไปว่าเธอชอบเขาล่ะ เธอไม่ได้ชื่นชอบเขามากไปกว่าหนุ่มรูปหล่อคนอื่นๆ หรอก ที่อยากรู้เรื่องเขาเพราะจะเอาข้อมูลไปอัพเดทลงเว็บไซค์ต่างหาก บ่ายแก่ๆ เพื่อนเธอก็กลับเข้าห้องพร้อมด้วยรอยยิ้ม สืบถามได้ความว่าคุณเธอถูกเจ้าชายขอคบด้วย โอ้ว้าว! ซิลเดอเรลล่ามีจริงๆ ด้วย “แล้วเธอตอบว่าไง” ลุ้นระทึก ถ้าคุณเธอปฏิเสธ แม่จะเชือดทิ้งให้ดู “ปฏิเสธไปน่ะสิ” พูดแบบเต็มปากเต็มคำ รูมเมทที่เคารพเลยมองหามีดใหญ่ จะเอามาเชือดคอยายเพื่อนตัวดี แต่ก่อนจะสังหารโหดต้องให้โอกาสจำเลยแก้ต่างเสียหน่อย เหตุผลไม่มีน้ำหนักพอน่าดูชม “พี่ณัฐชอบเค้าเพราะหน้าตา พี่เขายังไม่ทันได้รู้นิสัยใจคอเลยก็ขอคบแล้ว ชอบง่ายแบบนี้เห็นได้ชัดๆ เลยว่าเบื่อง่ายแน่ เค้าจะคบกับคนที่เค้ามั่นใจเท่านั้น คนแบบนี้ไม่ไหวหรอก” ตาหวานอธิบาย ต่อให้หล่อและดีกว่านี้สิบเท่า แต่ไม่ได้ชอบที่เธอเป็นเธอ ยังไงก็ทำใจคบด้วยไม่ได้อยู่ดี “มันก็จริง แต่ไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่เขาอาจจะปิ๊งเธอในทีแรกที่เห็น แบบรักแรกพบอะไรอย่างเงียะ ทีเจ้าชายยังหลงรักซิลเดอเรลล่าตั้งแต่แรกเห็นได้เลย” “ถึงเป็นอย่างงั้นก็ช่างหัวพี่เขาเหอะ อกหักไปแหละดีแล้ว ไอ้เราก็ว่าหน้าคุ้นๆ ที่ไหนได้ ไอ้พี่ว้ากสุดโหดนี่เอง เค้านะโคตรเกลียดเลย” มาแล้วสาเหตุที่แท้จริงของการที่พ่อหนุ่มอภิณัฐถูกปฏิเสธ ยายตาหวานเธอเกลียดใครแล้วเธอจะเกลียดแบบฝังลึก ตอนเข้าห้องเชียร์มีพี่ว้ากสุดโหดคนหนึ่ง ทั้งโหดทั้งใจร้าย สั่งเธอวิ่งเสียจนหอบ ปวดขาก็ปวด เหนื่อยก็เหนื่อย ตาหวานตั้งใจจะจำหน้าหมอนี่ไว้จนวันตาย แต่พอเลิกห้องเชียร์ก็ดันเผลอลืมไปหน้าตาเฉย มาเจออีกทีเลยแค่คุ้นๆ กว่าจะนึกออกว่าเป็นใครก็นานสองนาน โชคดีที่ไม่หลวมตัวไปคบด้วย   “นั่นมันหน้าที่พี่เขา พี่ว้ากก็ต้องโหดสิ จะให้ใจดีได้ยังไง ยายประสาท” ลินลาศอดแว้ดใส่เพื่อนไม่ได้ “ไม่รู้ล่ะ เค้าไม่ชอบนี่ อกหักได้ก็ดี ฮ่ะๆๆ สะใจ” คืนนี้ท่าทางจะหลับฝันดีทั้งคืนแน่เรา   ลินลาศกุมขมับกับความคิดของเพื่อน หญิงสาวได้แต่นั่งทำใจแล้วหย่อนตัวเองลงหน้าจอคอมพิวเตอร์   รัวแป้นพิมพ์ข้อความลงไปในกรอบสี่เหลี่ยม “เจ้าชายถูกหักอกโดยหญิงสาวนิรนามสาเหตุเพราะเป็นว้ากเกอร์” หัวข้อนี้รับประกับเป็นประเด็นเมาท์แตก ใช้หญิงสาวนิรนามแหละดีแล้ว ขืนบอกว่าเป็นยายตาหวานน่ากลัวว่าคุณเธอจะถูกรุมตบเพราะความหมั่นไส้ ตอนจบของนิทานเรื่องนี้เจ้าชายก็ยังคงคู่กับซิลเดอเรลล่าเหมือนเดิม แต่เป็นซิลเดอเรลล่าคนอื่นนะ ไม่ใช่นางสาวตาหวานคนนี้แน่ๆ                                              - End - เรื่องนี้เขียนไว้เมื่อสามสี่เดือนก่อนแต่ไม่มีเวลาเอามาลงสักที ไหนๆ ก็จะปีใหม่แล้วเลยถือโอกาสขุดออกมาแก้แล้วส่งซะเลย ปีใหม่ขอให้ทุกๆ คนมีความสุขมากๆ นะคะ Happy new year คะ ^0^ จากคุณ : ตารกา - [ วันสิ้นปี 15:54:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหม น่าจะให้จบแบบ happy ending นะ จากคุณ : january w-inds (กริชครับผม) - [ วันสิ้นปี 18:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 55555555สงสารพี่ณัฐอ่ะเรื่องน่ารักดีค่ะ จากคุณ : รียา - [ วันสิ้นปี 21:54:21 A:203.172.104.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฮา........ หักมุมดีจ้า จากคุณ : หนอนน้อย - [ วันสิ้นปี 22:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขำฮาดีค่ะ แหม นึกกว่าจะจบแบบมีความสุขสมหวัง งั้นคนที่เป็นพี่ว้ากนี่มิต้องหาแฟนไม่ได้กันหมดเลยหรือคะเนี่ย 55 ขอบคุณที่เอาเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ จากคุณ : นวล - [ 1 ม.ค. 48 02:51:21 A:128.103.186.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขำ ฮ่าฮ่า เหตุผลนางเอกนี่สุดยอดเลยค่ะ :D จากคุณ : blvan - [ 1 ม.ค. 48 16:01:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฮาแตก ^^" จากคุณ : ซีเรีย - [ 1 ม.ค. 48 21:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ค่อยยังชั่ว นึกว่าจะรับรักซะแล้ว มีเปลี่ยนชื่อตัวละครด้วย (สาธิต) จากคุณ : scottie - [ 3 ม.ค. 48 17:41:22 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แหม...น่าสงสารเจ้าชายจริงๆเลยค่ะคุณน้อง จากคุณ : Bralee - [ 13 ม.ค. 48 20:08:14 ]