ความคิดเห็นที่ 1 “ไอ้ไนท์มาแล้วโว๊ย” เสียงตะโกนโหวกเหวก บอกว่าใครที่มาใหม่ ดังขึ้นจากวงเหล้าที่ตั้งวงกันตั้งแต่ยังไม่สี่โมงเย็น “อาร์ม ไปรับสุดที่รักแกสิ นี่ถ้าแกไม่เป็นคนโทร.ตามนะโว๊ย ไอ้ไนท์มันไม่ออกจากถ้ำมันหรอก” “ไอ้มืดมิด แกไม่พูด เขาก็ไม่หาว่าแกเป็นใบ้หรอก หุบปากไปเลย” ปาณิศาแหวลั่น หนอย ไอ้พวกนี้ แซวไร้สาระอยู่ได้ “ข้าไม่ได้ชื่อมืดมิด ไอ้ไนท์ เรียกให้มันดีๆหน่อยสิวะ” มนัสหรือไอ้มืดมิด ที่เพื่อนๆพร้อมใจกันเรียกเพราะสีผิวโวยวายกลับ “แน่ล่ะสิ ข้าไม่ได้ขาวเหมือนไอ้อาร์มนี่หว่า” มนัสทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบผู้หญิงได้ดีนัก และนั่น ก็เรียกโทสะได้ดีนักเช่นกัน “ไอ้มืดมิด แกอยากผ่านปีนี้ไปด้วยดี หรือแกอยากผ่านพร้อมรอยเลือด หา!!!” “พอแล้วน่า ไนท์ก็รู้ว่าไอ้นัสมันแกล้ง เอ็งก็เหมือนกันไอ้นัส จะแหย่ไนท์ไปถึงไหนกัน” อนัคฆ์เข้ามาห้ามทัพอย่างขบขัน “เออๆ ข้าไม่แหย่ก็ได้วะ สุดที่รักแกนี่ แตะไม่ได้เลยจริงๆ” มนัสบ่นพึม แต่ก็ยอมแพ้แต่โดยดี อนัคฆ์ส่ายหัวกับสองคนตรงหน้า ก่อนจะดึงปาณิศาไปที่โต๊ะเครื่องดื่ม “เอ้า เจ้าหญิงแห่งราตรี จะกินอะไรคืนนี้ ไม่เอาแอลกอฮอล์ใช่ไหม” ปาณิศาหัวเราะกับคำเรียกนั้น คำที่อนัคฆ์จะใช้เสมอ เวลาเธอมีโมโห “เจ้าหญิงที่ดี ต้องไม่ดื่มของมึนเมาเจ้าค่ะ เอาสไปรท์แล้วกันอาร์ม” “เอ้า” อนัคฆ์ยื่นเครื่องดื่มส่งให้ ดึงตัวหญิงสาวเข้าไปในตัวบ้าน ในส่วนที่เป็นห้องรับแขก ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ก่อนจะคลึงแก้วในมือตัวเองอย่างใจลอย “ไม่ได้เจอกันเป็นเดือนเลย ไนท์เป็นยังไงบ้าง งานยุ่งมากไหมตอนนี้” “สบายดีอาร์ม งานตอนนี้ก็เรื่อยๆนั่นแหละ” หญิงสาวบอกยิ้มๆ “แล้วอาร์มล่ะ เป็นยังไงบ้าง ยุ่งมากไหม” ปาณิศาถามเรื่อยๆ อนัคฆ์เป็นบุตรชายคนเดียวของเจ้าของโรงแรมระดับ 5 ดาวที่มีสาขากระจายอยู่ทั่วเมืองไทย ชายหนุ่มเป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่สมัยมัธยม แต่อนัคฆ์เข้าเรียนที่มหาลัยที่เมืองไทยได้เพียงปีเดียว พ่อเขาก็ให้ลาออกไปเรียนต่อที่อังกฤษ ก่อนจะกลับมาเป็นหนุ่มไฮโซ ดีกรีปริญญาโท ชื่อดังในวงสังคม “ก็ยุ่งเหมือนกันล่ะ เดือนที่แล้วยุ่งแทบตาย เลยไม่ได้ไปหาไนท์เลย แต่ช่วงนี้งานก็ซาลงแล้วล่ะ” ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ “ก็ดีแล้วล่ะน่า ว่าแต่เมื่อไหร่จะมีข่าวดีให้เพื่อนฝูงกินฟรีกันล่ะ ไหนข่าวลงว่าไปจีบสาวอยู่ไม่ใช่เหรอ” ปาณิศาถามเสียงล้อเลียน คนฟังยิ้มรับก่อนถามกลับด้วยน้ำเสียงกึ่งจริงกึ่งเล่น “ไม่รู้สิ ไนท์ยอมแต่งกับอาร์มเมื่อไหร่ล่ะ” “เหอะ แต่งกับอาร์มเนี่ยนะ ไม่รับล่ะจ้ะ ไนท์ไม่อยากต้องไปตบตีแย่งชิงกับเขา” ปาณิศาตอบพลางค้อนให้ ก่อนหยิบแก้วเครื่องดื่มของตัวเอง แล้วเดินนำออกไปข้างนอก “ไปข้างนอกเหอะ เดี๋ยว ไอ้พวกนั้น มันก็ล้อกันอีก” ทันทีที่ก้าวออกมาจากส่วนที่เป็นห้องรับแขกพร้อมกัน เพื่อนทั้งหมดก็พร้อมใจกันร้องเพลง Here come the bride กันทั่วหน้า แน่นอนว่าต้นเสียงต้องเป็นมนัสเป็นแน่ “ไอ้มืดมิด เดี๊ยะ เล่นไม่เลิกนะเอ็ง เดี๋ยว ข้ากลับบ้านเลย” ปาณิศาโวยวาย ด้วยสีหน้าแดงขึ้น ไม่รู้ว่าโกรธหรืออาย “ไอ้ไนท์ แกอย่ามาทำตัวเป็นผู้หญิงแถวนี้ ข้ารับไม่ได้ว่ะ มาทำงงทำงอนอะไรกันตอนนี้” มนัสยังคงยั่วต่อไม่เลิก   “เฮ้ย ไอ้ไนท์มันอายว่ะ หน้าแดงเชียว” “ไม่ได้อายโว๊ย ข้าโมโหเอ็งต่างหาก” หญิงสาวแผดเสียงดังลั่น ก่อนก้าวเข้าไปหาเพื่อน พร้อมจะฆาตกรรมทิ้งเต็มที่ หากแต่เจ้าของบ้านรีบสวมบทท้าวมาลีวราชมาห้ามทัพเสียก่อน “พอๆๆ เล่นอะไรไม่รู้จักโตจริงๆ ไอ้นัสเงียบไปเลย ก่อนที่ข้าจะริบเหล้าเอ็ง” “ไอ้นัสเลิกเถอะว่ะ เดี๋ยว เจ้าของบ้านมันไล่กลับนะโว๊ย” เสียงเพื่อนอีกคนตะโกนแซวมา ก่อนจะได้เสียงสนับสนุนอีกครืนใหญ่ “แหม ข้าไม่เล่นก็ได้วะ” เพื่อนตัวต้นเรื่องยอมเลิกราแต่โดยดี “เอ้า ข้าไม่เล่นแล้ว แต่ตอนนี้ เจ้าของบ้านกล่าวกรุณามาเล่นกีตาร์เปิดงานก่อน ได้เวลาหนึ่งทุ่มตรง เปิดงานอย่างเป็นทางการ เฮ้” เสียงเฮรับกันครึกครื้นสมเป็นบรรยากาศงานปีใหม่ ก่อนที่อนัคฆ์จะเดินมารับกีตาร์ตัวโปรดที่เพื่อนส่งให้ มันคล้ายๆกับเป็นประเพณีของงานปีใหม่นี้ไปแล้ว ที่เจ้าของบ้านจะเล่นกีตาร์เปิดงาน พยายามรู้จัก พยายามทักทายกับเธอ หวังให้เธอได้มองฉันหน่อย พยายามพิสูจน์ พยายามพูดคุย ไม่เห็นว่าเธอจะมองบ้างเลย แต่ไม่เคยท้อใจ รู้ตัวเองว่าเห่ย ฉันก็เลยไม่เคยมั่นใจ แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้จัก คิดทบทวนทุกอย่าง จะมีทางไหนให้เธอมาสนใจ ก็เพียงแค่ลอง หันมองหน่อย ฉันยังคอย แอบรอคอยเธออยู่ตรงนี้ และมีรักเต็มปรี่ พร้อมยอมพลี แค่อยากมีรักสักที รออยู่ตรงนี้นะคนดี...ฉันเอง (รออยู่ตรงนี้ – Hum) เสียงนุ่มๆ คลอเสียงกีตาร์ เรียกบรรยากาศได้อย่างดี บางคนก็ร้องเพลงคลอไปด้วย หากปาณิศากลับหนาวๆร้อนๆกับเพลงนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อคนร้องเพลงนั้น มองมาที่เธอตลอดเวลา ราวกลับจะบอกว่า เพลงนี้นั้นเขาร้องเพื่อเธอ เพลงจบลงพร้อมเสียงปรบมือจากเพื่อนฝูง ก่อนหลายคนจะหันมามองปาณิศาอย่างล้อเลียน เล่นเอาหญิงสาวแทบนั่งไม่ติดเลยทีเดียว หากแต่ตอนนี้ กลับทำได้อย่างเดียว คือส่งสายตาขุ่นขวางไปยังคนร้อง ที่ยังอมยิ้มไม่รู้ไม่ชี้ กับสายตาอาฆาตที่ส่งไปให้ “ไนท์ จะไปไหนน่ะ” สายรุ้ง เพื่อนสาวไม่กี่คนในกลุ่มเพื่อนฝูงถามขึ้น เมื่ออยู่ดีๆปาณิศาก็ลุกพรวดขึ้นมา และทำท่าจะเดินหนีไปดื้อๆ “ไปเข้าห้องน้ำ รุ้งจะฝากไนท์ไปเข้ารึไง” หญิงสาวตอบเสียงสะบัด ก่อนเดินขึ้นหนีเข้าไปในตัวบ้าน “ไอ้อาร์ม ไม่ตามไปเหรอวะ เดี๋ยว มันหนีกลับบ้านนะนั่น” มนัสสะกิดเพื่อนอย่างรู้หน้าที่ ปกติแล้ว ปาณิศาเป็นเพื่อนผู้หญิงที่ไม่ค่อยจะเป็นผู้หญิงเท่าไหร่หรอก ยกเว้นตอนเดียว ที่มันจะมีอาการแบบผู้หญิงครบถ้วน ก็คือตอนที่ล้อเรื่องอนัคฆ์นี่ล่ะ ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าคู่นี้มันยังไงของมันกันแน่ “เออ ข้ารู้แล้ว แต่ขืนไปตอนนี้ พวกเอ็งก็ล้อข้าอีกน่ะสิ” อนัคฆ์ตอบพลางยักคิ้วให้เพื่อนฝูงอีกสิบกว่าคนที่นั่งมองอย่างสนใจ “ไอ้...” คำด่าพรั่งพรูมาจากเพื่อนฝูงรอบด้าน ก่อนที่แต่ละคนจะหันไปสนใจอย่างอื่นกัน “ไนท์ๆ จะรีบไปไหนกัน” อนัคฆ์ตะโกนถาม ก่อนวิ่งตามมาที่รถของปาณิศา “จะกลับบ้าน รำคาญ จะล้ออะไรกันนักกันหนา” หญิงสาวตอบเสียงขุ่น ก่อนจะแหวขึ้นมาทันที เมื่อเห็นรอยยิ้มของคนตรงหน้า “จะยิ้มหาอะไรอาร์ม ไนท์ยังไม่ได้เอาเรื่องเลยนะ มาร้องเพลงอะไรไม่รู้” “อ้าว ไนท์ไม่ชอบเหรอ” อนัคฆ์แกล้งถาม ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “ไหนรุ้งบอก ว่าไนท์ชอบเพลงนี้ไง อาร์มก็เลยร้องให้ฟัง” “ปกติชอบ แต่อาร์มร้อง ไนท์ไม่ชอบ” ปาณิศาตอบเสียงสะบัด ทำท่าจะไขประตูรถ หากอนัคฆ์คว้ามือไว้เสียก่อน “น่าๆ อาร์มล้อเล่น โธ่ อย่างอนสิ กลับเข้าบ้านเหอะ” ปาณิศามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างชั่งใจ ก็คงแค่ล้อเล่นเหมือนที่ผ่านๆมา คงไม่มีอะไรอีกตามเคย เฮ้อ...ไม่รู้ทำไม หัวใจมันเจ็บทุกครั้งที่เป็นอย่างนั้น ไนท์เอ๊ย จะไปคิดมากทำไมกัน ก็แค่ล้อเล่น “มองอาร์มอย่างนั้นทำไม น่าๆ อย่าโกรธเลยนะ ไปเถอะ เข้าบ้านกัน” อนัคฆ์บอกพลางกึ่งลากกึ่งจูงหญิงสาวซึ่งยอมกลับเข้าไปในงานแต่โดยดี งานเลี้ยงยังดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนาน บาร์บีคิวกลางแจ้ง วงสุรา(ที่ไม่มีนารี) เสียงกีตาร์ที่ผลัดกันเล่น ผลัดกันร้อง จนกระทั่ง ได้เวลานับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่ “5 4 3 2 1 เฮ้...สุขสันต์วันปีใหม่นะเพื่อนๆ” เสียงแสดงความยินดีดังขึ้นกันอย่างพร้อมเพรียง “เฮ้ย พวกเรา มาทำข้อตกลงกันดีกว่า ว่าปีใหม่นี้ เราจะทำอะไรใหม่ๆกันบ้าง” “มีแฟนใหม่” เสียงหนึ่งดังสอดขึ้นมา เล่นเอาคนต้นคิดสะดุ้งโหยง “เฮ้ย นั่นไม่ได้โว๊ย เดี๋ยวจะได้ไปเกิดใหม่แทน” คำตอบที่เล่นเอาเพื่อนฮากันกลิ้ง ต่างคนต่างคิดกันอย่างครึกครื้น ว่าจะทำอะไรใหม่ๆกับชีวิตกันดี อนัคฆ์สะกิดปาณิศา พยักหน้าให้มากับเขาอีกทางหนึ่ง “มีอะไรหรืออาร์ม ทำไมต้องเรียกไนท์มาทางนี้ด้วย” ปาณิศาถามขึ้นก่อน เมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่พูดสักที “อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก” อนัคฆ์บอกด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะถามขึ้นหน้าตาเฉย “แค่อยากจะถามว่า ไนท์จะแต่งงานกับอาร์มได้ไหม” ปาณิศาอ้าปากค้างกับคำถามนั้น เฮ้ย! เป็นแฟนกันก็ยังไม่ได้เป็นเลย มาถามว่าจะแต่งงานด้วยได้ไหมเนี่ยนะ “อ้าว ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะกับท่าทางของปาณิศา “ให้คำตอบอาร์มได้หรือยัง” “เฮ้ย” คำที่หลุดออกมาเป็นคำแรกหลังจากนิ่งอยู่นาน ก่อนคำสบถยาวเหยียดจะตามมา แล้วลงท้ายด้วย “อาร์ม อย่ามาล้อเล่นกับไนท์นะ” “ไม่ได้ล้อเล่น เรื่องอย่างนี้ใครเขาล้อเล่นกัน” อนัคฆ์บอกเสียงหนักแน่นเล่นเอาอีกฝ่ายอึ้งอีกรอบ “อาร์ม เดี๋ยวๆๆ ขอไนท์ทำความเข้าใจก่อนนะ อาร์มขอแต่งงานกับไนท์” “อืม” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “ทั้งๆที่เราไม่เคยแม้แต่เป็นแฟนกันเนี่ยนะ” “อ้าว เราไม่ได้เป็นแฟนกันเหรอไนท์” คำตอบที่ทำเอาสาวเจ้าถึงกับมึนตึ้บ ด้วยจำไม่ได้ว่า เธอตกลงไปเป็นแฟนกับคนตรงหน้านี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ “ไนท์ไม่เคยตกลงเป็นแฟนกับอาร์มสักหน่อย” ปาณิศาแหวเสียงดัง “คำว่าแฟน หมายถึงอะไรหรือไนท์” อนัคฆ์ถามเสียงเรียบ “ในความหมายของอาร์ม แฟนคือคนที่ห่วงใยกัน คนที่เข้าใจซึ่งกันและกัน คนที่เราอยากอยู่ใกล้ๆ ถึงบางทีจะห่างกัน แต่หัวใจเราก็ไม่เคยห่างกันไม่ใช่หรือ” คำสุดท้ายทอดเสียงอ่อนหวานอ่อนโยน สายตาคมสบตาหญิงสาวด้วยความหนักแน่น   บ่งบอกถึงความรักและความจริงใจทั้งหมดที่มีให้ คราวนี้ ปาณิศานิ่งงัน พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว มือใหญ่เอื้อมมือไปดึงมือเล็กเข้ามาใกล้ ก่อนจะกอดร่างบางตรงหน้าอย่างทะนุถนอม ชายหนุ่มแตะริมฝีปากแผ่วเบาลงบนหน้าผากมน “เอ้า พูดไม่ออกเลยเหรอ ตกลงจะแต่งงานกับอาร์มไหม” “ไม่รู้สิ ไนท์งงไปหมดแล้ว” ปาณิศาตอบอย่างทำอะไรไม่ถูก “ค่อยๆคิดไปแล้วกัน อาร์มบอกแล้ว อาร์มรอได้...อาร์มรออยู่ตรงนี้ รอไนท์เสมอนั่นแหละ” “วิ้วววววววววววว” เสียงผิวปากดังลั่น ทำเอาทั้งสองคนหันขวับไปทางต้นเสียง แล้วก็พบว่า เพื่อนทั้งหมดมายืนมองอยู่เต็มไปหมด แน่นอนว่านำทีมโดยนายมนัสตัวดี “อะไรมันจะสวีทปานนี้ อิจฉาโว๊ยยยยยยยย” “ไอ้มืดมิด” ปาณิศาโวยวายดังลั่น ทั้งอายทั้งเขิน หน้าใสแดงก่ำ ก่อนจะผละจากอ้อมแขนอบอุ่น วิ่งไล่เพื่อนตัวดี ที่พร้อมใจกันเผ่น เสียงหัวเราะ...เสียงแซว...เสียงโวยวายดังขึ้นอย่างสนุกสนาน ใจของปาณิศาพองโต เหมือนมีดอกไม้นับร้อยเบ่งบานอยู่ในใจ ในที่สุดปีใหม่ปีนี้ ก็มีอะไรใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเสียที ไม่ใช่สิ...ไม่ใช่ของใหม่ ความรู้สึกเดิม...ผู้ชายคนเดิม...ความรักเดิม แต่เพิ่งรู้...เท่านั้นเอง!!! - - - - The End - - - จบแล้วค่า ขอบคุณวีวี่และราร่าสำหรับชื่อเรื่องนะจ๊ะ ^^ จากคุณ : piggy - [ 3 ม.ค. 48 21:07:16 A:210.1.47.2 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 น่ารักจัง เราก็ปีใหม่ของเก่า แต่ยังไม่มีแฟนเหมือนเดิม อิจฉาจัง จากคุณ : JingleJ - [ 3 ม.ค. 48 22:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กรี๊ด .. ขอแต่งงานตอนปีใหม่ หวานมาก (ถึงจะนิยามนี้ก็ยังไม่มีแฟนเหมือนเดิม แป่ว) จากคุณ : scottie - [ 4 ม.ค. 48 09:40:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่ารักมากกกกค่ะ จากคุณ : อุ๋ม - [ 4 ม.ค. 48 09:58:55 A:202.57.168.94 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบเพลง มาฟังเพลง ^______________^ (พอเจอคำว่า รู้ตัวเองว่าเห่ย ...แล้วอดจะขำไม่ได้จริงๆ อิๆ ) แหมๆอยากมีบ้างง่า....แฟนแบบนี้ น่าร๊ากกก จากคุณ : iNt_GaL - [ 4 ม.ค. 48 11:34:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ฉาๆ >< จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 4 ม.ค. 48 17:51:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่ารักคับ ^^ จากคุณ : [nana_nana] - [ 4 ม.ค. 48 17:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ piggy ค้า ได้อ่านเรื่องของคุณแล้ว สนุกมากเลย ถ้าคุณไม่รังเกียจ ยังไงเมล์มาคุยกับเราเรื่องงานเขียนได้มั้ยคะ ที่ surudee_c@hotmail.com ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : เหมี่ยว - [ 5 ม.ค. 48 10:23:24 A:203.156.80.107 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 แว่บมาตอบ ก่อนหนีเที่ยว อิอิ JingleJ : น่าอิจฉานะคะ คนเขียนยังอิจฉาเลย 55 scottie : เห็นชื่อคุณ scottie แล้วดีใจจังค่ะ เอางานเขียนมาลงทีไร คุณ scottie มาอ่านทุกครั้งเลย ^^ เรื่องไม่มีแฟน เรื่องปกติค่ะ คนเขียนก็ไม่มีแฟนเหมือนกัน งือออออ อุ๋ม : ขอบคุณค่า ^^ iNt_GaL : ขำเพลงเหมือนกันค่ะ แต่เนื้อร้องเขาอย่างนี้จริงๆน๊า อิอิ อาราเร่ : น่าอิจฉาเนอะ ทำไมเราไม่มีบ้าง [nana_nana] : จ้าๆ น่ารักจ้า เหมี่ยว : ไม่รังเกียจหรอกค่ะ แต่ไม่ค่อยมีเวลา จะเมล์ไปหานะคะ ^^ ไปก่อนดีกว่าน้ออออ ^^ จากคุณ : piggy - [ 5 ม.ค. 48 12:51:25 A:10.11.17.118 X:202.44.14.194 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่ารักจังค่ะ ว่าแต่อยากมีอย่างนี้บ้าง ฮือฮือ จากคุณ : น้ำใส - [ 5 ม.ค. 48 20:34:58 A:10.31.1.163 X:202.28.27.3 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่ารักดีว่ะเบ๊บ... ชาตินี้จะได้เจอมั้ยน้า 555 จากคุณ : หนอนน้อย - [ 7 ม.ค. 48 08:04:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เขียนให้ตัวเองเปล่าเนี่ยเบ๊บ กริกริ จากคุณ : รพินทร์ - [ 9 ม.ค. 48 00:31:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น้ำใส - คาดว่าจะเหลือน้อยแล้วค่ะ คนเขียนก็ยังพยายามหาอยู่เหมือนกัน หนอนน้อย - นั่นสิเอิ๊ก จะได้เจอไหมวะ T-T รพินทร์ - แหม รู้ทันอีกแก 555 ไปล่ะค้า ^^ จากคุณ : piggy - [ 10 ม.ค. 48 23:03:28 A:210.1.47.2 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 อบอุ่นหัวใจดีนะ จากคุณ : วี - [ 11 ม.ค. 48 16:25:38 A:203.146.160.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 เพิ่งได้อ่านจ้ะ... หวานซ้า..... ชวนให้หมุนรอบตัว เผื่อมีหลุดมาอย่างนี้ซักคน อิอิ...^^ จากคุณ : กุ๊กๆ - [ 13 ม.ค. 48 21:37:28 ]