ความคิดเห็นที่ 1 “ อ้าว ปากไปโดนอะไรมาต้น! “ หญิงสาวที่ใบหน้าคล้ายๆกับคนริมฝีปากเจ่อแดงถามเมื่อเห็นน้องชายเดินหน้าตึงมาแต่ไกล “ โชคร้ายชะมัด! “ ต้นรักสบถ พลางใช้มือแตะแผลที่แตกเบาๆ สูดปากเพราะเจ็บไม่น้อย ทำไมมือเล็กๆนั่นถึงได้แรงเยอะเอาการนะ เขาบ่นในใจ! “ ไปปากเสียใส่ใครมาอีกน่ะสิ! “ พี่สาวแขวะเสียงขรึม น้องชายสวนกลับทันที “ ผมเปล่า! ยัยนั่น “ ทว่ายังไม่ทันที่ต้นรักจะแก้ตัวให้ตัวเองรอด ร่างบางเมื่อกี้ก็เดินผ่านหน้าเขาไป ดูหล่อนจะไม่เห็นเขาหรอก หญิงสาวตัวเล็กๆ (แต่แรงเยอะ) ดูท่าทางจะขี้โวยวายเป็นกำลัง แถมยังนามสกุลคุ้นๆหูอีก แล้วก็มีคนท่าทางไม่น่าไว้ใจตามจีบ ที่สำคัญ ที่ต้นรักอดจะคิดถึงไม่ได้ นุ่มๆ พอคิดมาถึงตรงนี้ ต้นรักก็รีบสั่นหัวแรงๆไปมาด้วยว่าเขาอยากจะเลิกคิด เลิกคิดถึงเรื่องนั้นเสียที! เพราะหัวใจของเขากำลังสูบฉีดเลือดอย่างแรง จังหวะการเต้นก็แปลกๆ! เขาไม่ใช่คนโรคจิตหรอกนะ!! “ เป็นอะไรไปน่ะ “ เสียงพี่สาวแว่วเข้าหู “ หน้าแดงๆ ไม่สบายหรือเปล่า? “ คนหน้าแดงส่ายหัวยิก!  พลันรีบหลบมือของคนถามที่กำลังจะมาแตะหน้าผากด้วยเป็นห่วงกลัวจะเป็นไข้ มือหนากวาดหนังสือขยับลุกยืน “ ไปๆ กลับบ้าน “ เขาบอกพี่สาว และก้บอกตัวเองด้วย! ใช่! กลับบ้าน แล้วก็เลิกคิดเสียที เลิกรู้สึกด้วย แต่ถึงจะบอกกี่ทีกี่ครั้ง ไอ้ความรู้สึกนุ่มๆที่มันยังติดตรึงอยู่ที่แขนเขาอยู่เลย!! “ ค่อยๆเดินสิว่าน แกจะรีบไปไล่ควายทีไหน! “ สองเพื่อนสาวที่กำลังสาวเท้าๆยาวตามวารุณีที่ไม่รู้ไปกินรังแตนจากไหนมา พอกลับมาจากไปหากระดาษคะแนนก็คว้าหนังสือ ออกเดินปึงปังอย่างไม่รอพวกหล่อน “ ว่าน รอกี้ด้วย! “ ดูท่าเสียงร้องของเพื่อนสาวจะผ่านไปไม่ถึงประสาทการได้ยินของหล่อนซะแล้วล่ะ! ตอนนี้วารุณีทั้งเดือด ทั้งโมโห แถมยังทั้งอายอีก! คนบ้า คนบ้า คนบ้า! หล่อนได้แต่ท่องคำนี้ไว้ในใจ ใบหน้าก็ยังแดงไม่หาย ไร้มารยาท ปากเสีย แล้วยัง ฮึ่ย! ไม่คิดๆแล้วยัยว่านเอ๊ย! แต่แล้วคนหัวเสียอยู่ๆก็หยุดกึก หันมองสองสาวที่กำลังเดินตามอย่างเร็วจนเพื่อนแทบจะหัวคะมำไปชนร่างเล็ก “ ฉันจะไปกินไอติม! พวกแกต้องไปกับฉัน! “ พอพูดเท่านั้น คนอารมณ์เสียที่กำลังจะระเบิดความฉุนไปกับของหวานๆเย็นๆก็รีบจ้ำอ้าวไปทางรถที่จอดอยู่ ปุ่นและกี้หันสบตากันอย่างระอาใจ นี่ใครไปแหย่เพื่อนเธอให้โกรธได้ขนาดนี้นี่! “ นะครับว่าน คืนนี้บ้านผมจัดงาน อยากให้ว่านไปด้วย “ อัศวินพยายามเกลี้ยกล่อมให้หญิงสาวผมหางม้ายอมที่จะตกลง ไปงานปาร์ตี้ที่บ้าน แต่ดูคนถูกชวนจะสนใจแต่ผลไม้สิบบาทมากกว่าอาหารบุฟเฟต์สุดหรูของเขา “ อ๊ะนี่ค่ะป้า “ วารุณียื่นเงินให้คนขาย ก่อนจะเดินออกมาจากร้านผลไม้ในโรงอาหาร คนขี้ตื๊อก็ยังไม่เลิกรา วารุณีได้แต่ถอนใจกับความเบื่อหน่ายแบบนี้ ที่เกิดขึ้นทุกวัน! “ ไม่ไปค่ะ ถึงจะถามกี่ครั้งคำตอบก็เหมือนเดิม! “ วารุณีหันไปตอบเขา และอยากจะตอบเป็นครั้งสุดท้าย “ ว่าน งานนี้ถ้าไม่มีว่าน ก็ไม่มีความสำคัญเลยนะครับ “ เขาเอาไม้ตายมาใช้ ที่เขาคิดว่าวารุณีจะยอมใจอ่อน แต่ก็ไม่ หล่อนยังคงจิ้มผลไม้ใส่ปาก เดินนำเขาไปอย่างไม่มีจะหันมามองเลยด้วยซ้ำ! ลูกนักการเมืองตัวเบ้งเริ่มหมดความอดทน กระชากแขนบางให้หันมามองหน้าเขา วารุณีถลึงตาใส่ พยายามสลัดมือให้ออก “ อย่ามัวเล่นตัวอยู่เลย มีสาวนับร้อยที่อยากจะไป “ อัศวินเค้นเสียงออกมาแหบห้าว “ ก็ไปกับแม่พวกนั้นสิ ฉันบอกไม่ไปก็ไม่ไป! “ หล่อนขืนตัวหนักเท่าไหร่ แรงบีบรัดก็มากเท่านั้น จนคนถูกจับไว้ร้องโอดออกมาเบาๆ “ โอ๋ หึงนี่เอง นี่ถึงจะมีสาวๆร้อยพันมาสนใจผม แต่ผมก็สนใจว่านคนเดียวนะ “ หญิงสาวที่ได้ฟังแทบจะทนไม่ไหวกับอาการหลงตัวเองสุดๆของผู้ชายคนนี้ ไอ้บ้านี่ ท่าจะประสาท! “ ไปเถอะ นี่ผมจอดรถไม่ไกลนี่เอง มาเถอะ มามะ “ ว่าแล้วอัศวินก็ลากร่างของหล่อนไปยังที่จอดรถของมหาวิทยาลัย คนที่ถูกลากร้องลั่น “ ไม่ไปนะ! ปล่อยสิ ไอ้บ้า! “ ขณะที่กำลังยื้อยุดฉุดกระชาก ก็เหมือนมีแรงหนึ่งมาดึงร่างเล็กไว้ หญิงสาวมองไปที่มือ มือที่ถูกอัศวินจับไว้ มันมีมือหนาอีกมือมารั้งไว้แน่น หล่อนไล่สายตาไปยังเจ้าของมือที่ยืนหน้าตึงอยู่ เจ้าของมือ ผู้ชายที่เธอซัดใส่ไปสองหมัดเมื่อวาน คนที่ไร้มารยาทมาดูคะแนนน้อยๆของเธอ แล้วก็คนที่เธอถูก “ ปล่อย ” ต้นรักสั่งอัศวินดื้อๆด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “ แกมายุ่งอะไรด้วยวะ หาเรื่องหรือไง “ คนถูกสั่งยังคงไม่ยอมทำตาม “ บอกให้ปล่อย ไม่เห็นหรือไงว่าเธอไม่อยากกับนาย “ ต้นรักยังคงน้ำเสียงนิ่งอยู่  แม้ว่าในใจอยากจะซัดไอ้คนท่าทางอวดดี พ่อใหญ่นี่ลงไปนอนจนเต็มแก่! “ นี่มันก็เรื่องข้า แกไม่เกี่ยว หลบไป! “ ทันใดนั้นมืออีกข้างของชายลูกนักการเมืองก็ตรงเข้าใส่ใบหน้าคนหาเรื่อง(ยุ่งๆเข้าตัวเอง!) หากว่าดูอีกฝ่ายจะเร็วกว่า ต้นรักเบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะหยุดหมัดนั้นด้วยมือของเขา บิดไปทางด้านหลัง ในลักษณะเหมือนตำรวจรวบตัวผู้ร้าย “ โอ๊ย “ นักเลงใหญ่ที่ว่าร้องเสียงหลง ใบหน้าเบี้ยวด้วยความเจ็บ “ ปล่อยเธอ! “ เขาสั่งเสียงเข้ม หากคนถูกสั่งยังไม่ยอมละมือจากแขนบาง “ หรือว่าอยากจะแขนหักน่ะหือ รู้สึกว่าคนที่ฉันแข่งด้วยจะยังไม่ออกจากโรงพยาบาลนะ กระดูกงี้เข้าเฝือก อาการหนักน่าดูล่ะ “ น้ำเสียงเรียบเฉียบ สะท้านใจคนฟังไม่น้อย ทั้งยังแรงที่แทบจะสามารถหักแขนเขาได้อีก มันทำให้อัศวินปล่อยมือจากหญิงสาวทันที ต้นรักเองก็คลายแรงลงเหมือนกัน อัศวินผละกายออก ชี้นิ้วอาฆาตคนนอกวงอย่างต้นรัก “ ฝากไว้ก่อนเถอะ “ หากคนถูกฝากมิได้ทำท่าเกรงกลัวแต่อย่างใด ซ้ำยังตะโกนให้รีบกลับมาเอาคืนไปเร็วๆด้วยสิ พอครั้นหลังของพ่อนักเลงใหญ่หายไป ชายหนุ่มนอกวงร่างสูงค่อยชำเลืองมอง เจ้าของเรื่องร่างเล็ก มองหน้าขาวระเรื่อแดงๆ ตากลมๆกำลังขุ่นหน้าดู คงเพราะเรื่องเมื่อครู่ และอดที่จะมอง “ ขอบใจ “ เสียงของหญิงสาวดังฉุดสายตาของต้นรักเอาไว้ได้ เ “ เอ่อ ไม่เป็นไร นี่ผมคงไม่ได้มาขวางโอกาสของคุณกับนายนั่นหรอกนะ “ คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน “ จะบ้าเหรอ! นี่ฉันบอกนายไปแล้วนะว่า ฉันกับเขา-ไม่-ได้-เป็นแฟนกัน! “ หล่อนย้ำเสียงหนักตรง ไม่ได้ ชัดๆ คนฟังนิ่ง ก่อนจะคลี่ยิ้ม แปลกๆ “ ยิ้มอะไร “ หญิงสาวถามอย่างหวาดๆ หวาดกับสายตาที่เทาเข้มคู่นั้น คิดอะไรอีกล่ะ! “ ก็กำลังนึก และรู้สึกว่า “ คำว่า ‘ ว่า ’ ของเขาเบาจนแทบจะเป็นคราง นัยน์ตากรุ่มกริ่ม “ คุณกำลังพรีเซนต์ตัวเองกับผมอยู่หรือเปล่า อะ อ้าว! นี่ “ ทันทีที่เขาพูดจบ ถุงผลไม้ก็ลอยเข้าหน้าจนแทบจะกันไม่ทัน หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำ “ ไอ้บ้า! ใครจะไปอยากทำอย่างนั้นกับนายกันเล่า! “ วารุณีแหวเสียงดัง “ อ้าว ใครมันจะไปรู้ล่ะคู้น เล่นมาตะโกนบอกเสียงดังฟังชัดว่าไม่มีแฟน ผมก็คิดไปใหญ่น่ะสิ “ “ ฉันไม่ได้หมายความ “ ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ต่อความกับเขาให้รู้ดำรู้แดงเห็นแจ้ง เสียงของสาวมากอายุก็ดังขึ้นแว่วๆ คนทั้งสองหันมอง อาจารย์ลลิตา อาจารย์ที่ชื่อเหมือนดารา แต่อายุและหน้าตาห่างกันสองเท่านั้นกำลังเดินมาทางพวกเขา “ หนูว่าน ลูกมาอยู่นี่เอง “ “ คะ คุณป้า “ เพราะอาจารย์ลลิตาเป็นเพื่อนกับมารดาหญิงสาว เธอจึงเรียกท่านว่า ‘ ป้า ‘ ซึ่งไม่เป็นอุปสสรคต่อการเรียนนัก เพราะอาจารย์ลลิตาไม่ได้สอนวิชาภาคเธอ “ ฉันได้ยินจากเพื่อนๆเราแล้วนะว่าวิชาคำนวณเธอตกมีน จริงเหรอ? “ คนถามก็ถามเสียงดังเหลือเกิน คนฟังก็แทบจะอยากเอาหน้ามุดดินหนี ทำไมต้องมาถามต่อหน้าผู้ชายคนนี้ด้วยนะ วารุณีได้แต่ทำหน้ายาก ยึกยักที่จะตอบ ก็หล่อนไม่อยากอายนี่! แล้วเป้าหมายก็เปลี่ยนไปตกอยู่ที่ชายหนุ่ม “ อ้าว เธอที่เรียนกับฉันใช่ไหม “ ต้นรักที่พยายามจะหลบตา ถอนหายใจไม่ทัน ได้แต่คลี่ยิ้มมาทางอาจารย์ชื่อดาราที่สอนวิชาภาคเศรษฐศาสตร์ของเขา “ ครับ “ เขาขานเสียงเจื่อน “ เป็นแฟนกันเรอะ? “ เอาแล้วไง! แค่ยืนด้วยกันแค่เนี้ย ก็จับคู่เสียแล้ว นี่เธอกับเขาไม่ใช่ดารานะ! “ คุณป้าคะ คือไม่ “ วารุณีร้องปฏิเสธ หน้าหวานๆก็สั่นไปมา โบกไม้โบกมือ ทำท่ารังเกียจพระเอกเราสุดฤทธิ์! “ ไม่เป็นไร ป้าไม่เอาไปฟ้องแม่เราหรอก ถ้าจะคบกันก็เอาให้คะแนนเรียนหนูรอดด้วยนะ ป้าเข้าใจ แต่เรื่องเรียนก็อย่าเสีย รู้ไหม “ คำสุดท้ายคาดคั้นคำตอบเต็มที่ คนถูกถามก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ “ ค่ะ คุณป้า “ “ ไงดี เป็นแฟนกันไปซะแล้ว “ ชายหนุ่มที่เดินเลียบๆข้างๆอยู่นานก็พูดขึ้น น้ำเสียงไม่ได้หนักใจเหมือนกับคำถามนัก ซ้ำยังติดขำกับท่าทีของแม่สาวน้อยอีกต่างหาก “ ไม่ต้องทำไง ไม่ได้เป็น ก็ไม่ต้องทำยังไง “ วารุณีเครียดเป็นกำลัง ..จะเชื่อได้ไงว่าอาจารย์ป้าของเธอจะไม่เอาเรื่องโทรข้ามน้ำข้ามทะเลไปบอกคุณนายท่านกงสุลใหญ่แห่งนครโอซาก้าแม่ของหล่อนน่ะ เฮ้อ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม! ไอ้การถอนหายใจของวารุณี มันทำให้ต้นรักอดจะหันมอง นิ่วหน้า ทำเสียงเบาขัดใจไม่ได้ “ ไอ้การที่ถูกจับคู่กับฉันนั้นมันน่าเศร้าขนาดนั้นเลยหรือ “ “ อะไรนะ “ หญิงสาวเงยหน้าถามเมื่อได้ยินเสียงบ่นพึมพำมาจากร่างสูง แต่ต้นรักก็ไม่ยอมจะขยายความให้หล่อนฟัง “ เปล่า “ เขาบอกเธอแค่นั้น หากคนที่ได้ยินว่าเขาพูด ต้องพูดอะไรแน่ๆ! ยังคงขึงตาคาดคั้นอยู่ “ ก็บอกว่าไม่ได้พูดอะไร “ เขาชี้แจงเสียงดัง และน่าจะฟังชัดแล้วนะ ทว่าเธอก็ดูจะยังไม่ยอมเลิกราอีกแหนะ “ อ๋อ นี่นายคงพูดเยาะเย้ยที่ฉันได้คะแนนน้อยล่ะสิ “ หญิงสาวร้องขึ้นอย่างเหมือนรู้ มีต่อฮับ จากคุณ : iNt_GaL - [ 3 ม.ค. 48 22:40:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คิดไปคนล่ะเรื่อง ต้นรักหันมองด้วยแววตาออกจะทึ่งๆนิดๆ “ ใช่ไหมล่ะ นี่คุณไม่ต้องมามองกันด้วยสายตาแบบนั้นเลยนะ แบบนี้ก็ไม่เอา “ พอหล่อนบอกไม่อยากให้บอกด้วยสายตาทึ่งๆ เขาเลยนิ่วหน้า เปลี่ยนสายตาเป็นขำๆแทน แต่อุบ๊ะ! หล่อนก็ไม่เอาอีก แล้วนี่หล่อนจะให้เขามองด้วยสายตาแบบไหนล่ะนี่! “ นี่คุณ จะไปกังวลทำไมกับเรื่องคะแนน สอบใหม่ก็ออกมาไม่เหมือนเดิมแล้ว “ ชายหนุ่มเอ่ยปลอบๆระคนรำคาญ “ แล้วถ้าออกมาเหมือนเดิม น้อยกว่าเดิม ฉันก็เอฟน่ะสิ “ หล่อนเถียงกลับ ในข้อที่น่าจะเป็นจริง สำหรับเธอ “ อ้าว ก็อ่านหนังสือสิ แค่เลขเอง ไม่เห็นจะยาก “ สำหรับเขาน่ะไม่ยาก เพราเขาน่ะชอบวิชาคำนวณเป็นชีวิตจิตใจ ยังไงก็มากกว่าวิชาท่องๆที่เขาแสนจะเกลียดล่ะ! “ ไอ้แค่ของคุณ แต่สำหรับฉันมันมากนะ “ หล่อนสะบัดหน้าไปมองทางเดิน แววตายังคงหมกมุ่นกับเรื่องคะแนนอยู่ “ ให้ผมติวให้ไหมล่ะ ถ้าหัวคุณไม่ทำด้วยขี้เลื่อยล่ะก็น่าจะซีเหนาะๆ “ “ เอ๋? “ หญิงสาวถามพลางย่นคิ้ว ..หูฝาดไปหรือเปล่า “ ซีไม่เอาเหรอ แต่คะแนนคุณน่ะ ขุนให้ซียังยากเลยนะ “ ต้นรักทำท่าหนักใจ “ บ้าเรอะ! “ หล่อนส่ายหน้ากับคำพูดของเขา แต่ก็ทำท่าคิดต่อ “ มันจะได้เหรอ คุณเรียนคณะอะไร “ “ เศรษฐศาสตร์ “ เขาตอบ “ ฉันเรียนอักษรฯ มันเหมือนกันตรงไหน คนล่ะตัวกันเลย “ หญิงสาวส่ายหน้าไปมา “ ขอบใจล่ะกัน แต่ฉันกลัวว่าฉันจะเอฟเร็วขึ้นน่ะ “ “ อ้าว ผมก็ติวให้พี่สาวผมประจำ เอาน่า ยังไงๆสอบปลายภาคคุณไม่เอฟหรอก เชื่อดิ ผมช่วยให้ลูกแมวรอดตายมาทีแล้วน่ะ เคสเดียวกับคุณเปี๊ยบ “ ชายหนุ่มการันตีเสียงสดใส คนฟังอยากจะเชื่อ หากว่าคำถามหนึ่งผุดขึ้นมาให้สงสัย “ แล้วทำไมนายจะต้องช่วยฉันด้วยล่ะ “ ทั้งเรื่องอัศวิน แล้วยังเรื่องติวอีก ต้นรักนิ่งไป เขาเป็นคนเก็ทอะไรตัวเองช้าอยู่แล้ว ทว่าสิ่งที่เขาคิดได้แล้วตอบได้เร็ว “ แลกกับเรื่องเสียมารยาท เมื่อวันนั้น ละกันน่ะ “ เขาตอบเสร็จก็รีบจ้ำอ้าวให้พ้นรัศมีแขนบางๆที่จะทำร้ายเขา ในระหว่างที่หล่อนกำลังครุ่นคิดถึงเรืองวันนั้น เรื่องวันนั้น! พอคิดได้ วารุณีก็หน้าแดงก่ำ หันมองหมายจะวีนใส่ แต่ชายหนุ่มก็จรลีหายไปเสียแล้ว “ คนบ้า คนติงต๊อง! “ หล่อนได้แต่สบถขึ้นอย่างขัดใจ ก่อนจะเลิกคิ้วเมื่อคิดอะไรได้  “ ยังไม่ได้ถามชื่อเลย! “ “ ต้นรัก! “ เสียงหวานดังขึ้น ร่างสูงเจ้าของชื่อหันมองพร้อมรอยยิ้ม “ ว่าไงครับ แจม “ หญิงสาวในชุดนักศึกษา..เพื่อนร่วมวิชาด้วยยื่นเล็กเชอร์มาอย่างเขินๆ “ คือฉันไม่ค่อยเข้าใจที่อาจารย์สอนน่ะ ต้นช่วยขยายความให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม “ หล่อนถามเขาเบาๆ ชายหนุ่มคลายยิ้มด้วยความยินดี “ ได้สิ แจมไม่เข้าใจตรงไหนเอ่ย “ ว่าแล้วเขาก็นั่งอธิบายให้หล่อนที่ชื่อ ‘ แจม ‘ ฟัง กว่าจะเสร็จก็เลยเที่ยงไปเกือบครึ่งชั่วโมง อาจารย์จำเป็นเดินท้องกิ่วออกมา เห็นใครบางคนกำลังเอร็ดอร่อยกับลูกชิ้นปิ้ง “ อร่อยอะ “ คนที่เพิ่งยัดเจ้าลูกกลมๆเข้าปาก สูดปากด้วยความเผ็ดร้อน แต่ก็อร่อยได้สมชื่ออาหารยอดนิยมของมหาวิทยาลัย จนอดจะคลายยิ้มออกมาไม่ได้เชียว ไอ้ท่าทางเวลาได้ของถูกใจของเจ้าหล่อน มันก็น่าเอ็นดูเหมือนกันนะ “ ใจเย็นไอ้ว่าน ลูกชิ้นมันไม่หนีแกไปไหนหรอก “ เพื่อนสาวต่างระอากับยัยตัวเล็กประจำกลุ่มเสียจริง เจอของอร่อยที่ไหน เป็นต้องเบียดเสียดเข้าไปซื้อมาจนได้ “ เก๊าะมันอร่อยนี่นา ลองไหมๆ “ ถามพลางยื่นถุงลูกชิ้นปิ้งไปรอบๆโต๊ะ แต่แล้วมีมือหนึ่งมารับถุงจากเจ้าหล่อน หาใช่คนที่อยากจะให้ลอง “ นาย! “ เพราะไอ้ลูกชิ้นที่ยังเต็มปากทำให้วารุณีไม่อาจจะกร่นด่าอะไรเขาได้เลย ทั้งอาหารแสนอร่อยยังถูกเขายึดครองไปแล้วด้วย ! โกรธนะนี่!! “ โอ๊ะ ลูกชิ้นปิ้งเจ้านี้อร่อยนี่ ผมเคยทาน “ “ ไม่ ห้ามนะ มันของฉัน! “ พยายามเคี้ยวๆๆแล้วกลืนลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพยายามคว้าถุงกลับคืนมา หากเขาก็ยกขึ้นเสียสูงกว่าที่คนตัวเล็กจะคว้าถึง “ ผมหิวนะ ขอสักชิ้นไม่ได้หรือไง “ พลางลูบท้องขอความเห็นใจ “ มีเงินก็ไปซื้อเองสิ “ เธอว่า นัยน์ตาเขียวปัดๆ ..รู้สึกว่าจะโกรธกว่าตอนเขาเห็นคะแนนอีกแฮะ “ แต่ผมอยากได้น้ำใจด้วยน่ะ หืม “ “ เอาคืนมา นั่นฉันลำบากมากนะกว่าจะเบียดเข้าไปซื้อน่ะ นี่ ตาบ้า เอาคืนมานะ! “ ร่างเล็กวิ่งไขว่คว้า ‘ ลูกชิ้นปิ้ง ’ ไปรอบๆโต๊ะม้าหินกลม พอเขาย้ายตัวไปทางไหน หล่อนก็ดูจะย้ายตาม ลูกชิ้นปิ้งไปทางนั้น! “ ตาบ้า! “ เสียงแว้ดๆดัง ชายหนุ่มรู้สึกสนุก เหมือนแกล้งเด็ก!! “ อ๊ะ “ ต้นรักหยุดและยอมจะยื่นให้ หญิงสาวลังเล นายนี่ต้องหลอกเธอแน่ๆเลย แต่ก็ยื่นมือมาคว้า หากว่าเขาก็ดึงกลับไปซะงั้น! “ นี่นาย! “ หล่อนหน้าแดงเมื่อโดนกลั่นแกล้ง .แววตาโกรธสุดๆจนแทบจะเผาทุกอย่างให้ไหม้เกรียมได้ “ เอาไหมๆ “ ร่างสูงยังคงยั่ว และจังหวะนั้นเอง ในขณะที่เขากำลังแกล้งหล่อนอยู่ ก็มีคนมากระแทกเข้ากับแขนของชายหนุ่ม จนของในมือหล่นลงบนพื้น . ภาพถุงลูกชิ้นปิ้งร่วงหล่นช้าๆ กำลังฉายอยู่บนแววตาหญิงสาว ตุ้บ! ลูกชิ้นปิ้งแสนอร่อย ที่เธอไปเบียดกับคนมากมายกว่าจะได้มา ของอร่อยของเธอ!! มีต่อ ฮะ จากคุณ : iNt_GaL - [ 3 ม.ค. 48 22:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ นี่ ผมซื้อมาให้แล้ว “ แม้เสียงจะอ้อนวอนและของจะน่าสนใจเท่าไหร่ ก็ไม่อาจจะทำให้หญิงสาวหายโกรธเขาได้เลย ต้นรักกระแซะไปนั่งข้างๆ ก่อนจะสะกิด “ นี่ คุณครับ “ หากหล่อนก็เขยิบหนี “ ขอโทษนะครับ “ สะกิดอีกครั้ง วารุณีก็ขยับหนีอีก “ ดีกันน้า~ “ คราวนี้ใช้ถุงลูกชิ้นปิ้งสะกิด หญิงสาวลังเล ก่อนจะยื่นมาจับไว้ หมับ! แต่เอ ทำไมไม่เห็นรู้สึกเหมือนถุงอย่างทุกทีล่ะ วารุณีมุ่ยหน้าผิดประหลาด ก่อนจะหันมอง ปรากฏว่าจากถุงอาหารกลับกลายเป็นมือชายหนุ่ม! เธอนัยน์ตาโต!! ในขณะที่เขาคลายยิ้มกว้าง “ ดีกันนะ นี่ผมซื้อมาคืนให้แล้ว นะๆ “ เขาง้อเธอด้วยดวงตาปิ๊งๆ ถ้ามีสามมือ มืออีกข้างที่เหลือเขาคงจะยกนิ้วก้อยด้วยล่ะมัง! “ ปล่อยมือฉันนะ! “ เธอเค้นเสียงออกมา ใบหน้าบูดบึ้ง! “ ก็ดีกันก่อนสิ นะๆ “ เขาตีหน้าซื่อ ยังคงจับมือเธอแน่น แววตาออดอ้อน ช่างประจบจนคนโกรธชักจะโกรธไม่ลง แต่ก็ยังอดที่จะโมโหไม่ได้! “ บอกให้ปล่อยไงเล่า “ ชายหนุ่มถอนหายใจ ก่อนจะยอมปล่อยตามเธอสั่ง มือหนาจิ้มลูกชิ้นปิ้งขึ้นเคี้ยว หงั่บๆ พลางบ่นเสียงอู้อี้ “ อร่อยมากๆแท้ๆ อุตสาห์ไปซื้อมา นี่สามไม้สุดท้ายแล้วเชียวนะ แถมลุงแกบอกว่าไม่มีแล้วด้วย ไม่แน่นะนี่อาจจะเป็นสามไม้สุดท้ายในโลกก็ได้ ใครมันจะไปรู้ บางทีพรุ่งนี้ลุงแกอาจจะเลิกขาย “ “ ..ก็ได้ “ เสียงหวานๆแว่วๆมา ทำให้คนที่กำลังยั่ว เลิกคิ้วมองคนยั่วขึ้นอย่างงุนงง “ อะไรนะครับ คุณว่าอะไรนะ “ “ ยกโทษให้ก็ได้ ดีกันก็ได้ “ หล่อนพูดอีกที ด้วยระดับเสียงที่ดังกว่า “ อ๋อ อยากทานไอ้นี่หรือ “ เขาหยิบขึ้นล่อ ล่อหล่อนที่กำลังอยากลูกชิ้นปิ้งแสนอร่อยเต็มแก่! “ เอามา! “ แยกเขี้ยว พร้อมมือบางยื่นไปไขว่คว้าอีกครั้ง หากว่าก็ถูกเขาเลื่อนหลบ กำลังจะเตรียมแหวเสียงดัง ชายหนุ่มขี้แกล้งก็พลันส่งยิ้มหวานๆ “ ก็แค่นี้แหละ เอ้า “ เขายอมที่ให้ ลูกชิ้นแสนอร่อย สามไม้สุดท้ายให้เธอ หญิงสาวรับมาถือไว้ “ ไม่ทานล่ะ? “ ต้นรักเห็นหล่อนเงียบ แถมยังชำเลืองมองเขาอีก “ แล้วนายล่ะ? “ นิสัยดีนี่ มีการมาห่วงเขาด้วย? คนถูกถามกลั้นยิ้ม แต่ก็ล้นมาทางสายตาอยู่ดี “ ไม่เป็นไรหรอก คุณทานเถอะ “ พอได้ยิน วารุณีจึงทาน ทานไปได้หนึ่งลูก ยื่นให้ชายหนุ่มอย่างตัดใจ “ แบ่งกัน ฉันอัน นายอัน เพราะนี่มันเงินของนาย “ คราวนี้คนฟังกลั้นยิ้มไม่อยู่แล้วล่ะ รอยยิ้มละมุนแต้มบนใบหน้า แบ่งกันคนละลูกงั้นหรือ ที่จริงถ้าบอกว่าเขาเป็นคนออกเงิน มันน่าจะของเขาหมดเลยสิ แต่ว่า “ แต่ผมทำของคุณหล่น เอาเถอะ ตามสบาย “ “ เอ๊ นายนี่! บอกให้กินก็กินสิ ไม่แน่นะพรุ่งนี้ตาลุงอาจจะไม่มาขายแล้วก็ได้ มันอาจจะเป็นสามไม้สุดท้าย! เอ้า กินซะ อย่าดื้อนักเลย! “ คนสั่งเสียงเข้ม หน้าแดงก่ำ คนถูกสั่งไม่คัดค้านความปรารถนาดี ลูกชิ้นปิ้งถูกแบ่งปันให้กันและกัน และเป็นดั่งสิ่งประสานความใกล้ชิดอย่างน่าอัศจรรย์ใจ * - * - * * - **  - **  - ** เอาเป็นว่า จบตอนแต่เท่านี้ก่อนนะคะ แล้วจะมาโพสต์จนจบพรุ่งนี้ค่ะ ^^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 3 ม.ค. 48 22:48:07 ]

ความคิดเห็นที่ 4 >< >< >< ฮิฮิฮิ ทามมาย ต้นรักน่ารักมากมายหยั่งงี้อะค่ะ น่ารักมากๆๆ (คะแนนต้นรักนำลิ่วๆๆ อิอิ)   จากคุณ : yackety-yak - [ 3 ม.ค. 48 22:57:20 A:61.90.92.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่ารักจังเลย อ่านไปก็ยิ้มไป ลั้ลลาๆๆๆๆ ถ้าวี่จะติด F จะมีคนช่วยติวแบบนี้มั้ยเนี่ย Y_Y จากคุณ : poison ivy - [ 3 ม.ค. 48 23:02:10 A:203.156.72.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากได้บ้าง แฟนอย่างนี้น่ะ จะเจอมั้ยเนี่ยชาตินี้ จากคุณ : ต้นข้าว (tonkho-w) - [ 3 ม.ค. 48 23:09:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Wish to have bf like this jung :'( but help me in english okay.....super sad with the engl grade :( จากคุณ : Far - [ 3 ม.ค. 48 23:57:00 A:68.123.127.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 หึหึหึ  สงสัยต้องไปหาลูกชิ้นปิ้งมานานบ้างแล้ว ^^ จากคุณ : นายหญิง (ned.max) - [ 4 ม.ค. 48 01:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^^ ลืมโพสรูปตัวเอกไปได้อย่างไร พ่อต้นรักของฉัน กิ๊บกิ้ววว จากคุณ : iNt_GaL - [ 4 ม.ค. 48 01:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่ารักจังเลย   ชอบๆ ตอนนี้ยาวดีด้วยค่ะ  ^___________________^ สวัสดีปีใหม่นะคะ จากคุณ : นู๋ขวัญ (=เด็กเอ๋ยเด็กดี=) - [ 4 ม.ค. 48 01:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่ารักเชียวค่ะ อ่านไปยิ้มไป แบบนี้สมควรจะลืมว่านไม่ลงจริงๆ จากคุณ : scottie - [ 4 ม.ค. 48 09:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อยากกินชิ้นปิ้ง จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 4 ม.ค. 48 18:14:06 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ว่าจะอดใจไว้อ่านทีเดียวจบเลย แต่แหม...กิตติศัพท์ความน่ารักของนายต้นรักมันกะฉ่อนเหลือเกิน เลยอดไม่ไหว หึ...หึ...หึ อ่านเรื่องนี้แล้วเรทติ้งนายต้นรักพุ่งกระฉูด แซงขวา เบียดนายภัทรตกถนนเลยนะเนี่ย *** วี่จ๊ะ คิดจะติดเอฟเลยหรือนั่น (ขอแซววี่หน่อย) จากคุณ : อุณากรรณ - [ 4 ม.ค. 48 22:56:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อันนี้อ่านไปเมื่อวานแล้วจ้ะ แต่ไม่ได้โพส เหอๆ กะว่าค่อยๆ ตามโพสตามเก็บทีละคนๆ (พูดเหมือนจะไปดักยิงใครเลยแฮะ) ^^ หึหึ ถ้าเราเป็นวารุณี  เราจะไปจีบคนขายลูกชิ้น  เหอๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ...เกียร์... [Kear] - [ 5 ม.ค. 48 01:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านจบแล้วครับ ถ้าโรสไม่ส่งมาผมคงไม่เห็น เพราะไปลงในหมวดเรื่องสั้น มะใช่โหมดนิยาย จากคุณ : ลูนาติก - [ 5 ม.ค. 48 02:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รออ่าน...รออ่าน มาเร็วๆ นะ ต้นรัก อยากกินลูกชิ้นปิ้งด้วยคน พรุ่งนี้ๆ จากคุณ : ข. ฃวด ของเรา - [ 5 ม.ค. 48 18:43:34 A:203.172.69.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่ารักมากเลย ต้นรักน่ารักมาก อ่านไปแล้วยื้มตลอด จากคุณ : ทอใจ - [ 5 ม.ค. 48 20:41:10 A:202.5.82.126 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนที่ 2 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3217654/W3217654.htm จากคุณ : iNt_GaL - [ 7 ม.ค. 48 04:06:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านค่ะ :D จากคุณ : xyz - [ 10 ก.พ. 48 08:54:11 A:203.155.21.163 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบมากๆเลยค่ะ จะตามอ่านต่อนะคะ จากคุณ : Boonti - [ 19 ก.พ. 48 20:12:54 A:61.91.243.87 X: ]