มกราคม 48
เมื่อสอบมิดเทอมวิชาบัญชีเสร็จ ผมก็รีบตะบึงไปที่ดอนเมืองทันที
รุ่นพี่คณะทันตแพทย์ กลุ่มที่ผมสนิทด้วยกันอยู่ 5-6 คน
โทรมาชวนผมไปเป็นอาสาสมัครงานพิมพ์ฟันเพื่อชันสูตรศพผู้ประสบภัยคลื่นยักษ์ถล่มภาคใต้
ผมรับปากทันที และเตรียมตัวง่ายๆ อย่างรวดเร็ว
ถึงพังงา ผมเดินเท้าเข้าไปในวัดลาดยาว
ที่นี่...ราวกับไม่ใช่ความจริง
ภูเขาน้ำแข็งแห้งสูงเป็นเมตร สร้างควันหนาวเย็นลอยอ้อยอิ่งระเรี่ยพื้นราวภาพฝัน
แต่กลิ่นของศพนับหมื่น ยืนยันว่านี่คือความจริง!
ศพหลักพัน ที่พวกผมแค่ห้าหกคนต้องชันสูตร
เราทำงานกันเป็นทีม กับทหารที่อาสามาช่วย
ยกศพขึ้นวางบนโลง ที่ทำหน้าที่เป็นเตียงชันสูตรไปในตัว
ชายหญิงแบ่งแยกไม่ออก สภาพหน้าตาที่แม้แต่ญาติสนิทยังไมแน่ใจว่าเคยรู้จัก
ผมผ่าปาก อ้าให้กว้าง แล้วพิมพ์ฟัน
ทหารสองคนเดิมยกศพลง แล้วก็ยกศพใหม่ขึ้นวาง
บ้างห่อมาด้วยผ้าผูกปม บ้างอยู่ในถุงซิป
ผมแยกไม่ออกว่าศพนี้กับศพที่แล้ว หน้าตาต่างกันตรงไหน
ตัวผมเองอยู่ในชุดพลาสติกห่อทั้งตัวจนระอุ
แม้ภายนอกอากาศจะเย็นชื้นด้วยน้ำแข็งแห้ง
ผมมีหน้ากากกันกลิ่นฟอร์มาลีนอย่างดี ที่ส่วนกลางจัดให้
หนึ่งวัน นับร้อยๆ ศพ
ผมได้ยินเสียงทหารบ่นว่าปวดหลัง
และผมเพิ่งเห็น ว่าเขาคาดปากด้วยหน้ากากผ้ากันฝุ่นธรรมดา ที่ไม่สามารถกันกลิ่นใดๆ ได้
ตกดึก ผมควรพักเสียที
ถอดชุดหลาสติกออก
แทนที่จะได้กลิ่นเหงื่อที่ท่วมตัว ผมได้แต่กลิ่นคาวและกลิ่นศพ
เสื้อผ้าที่สวมข้างในต้องทิ้ง
และผมต้องหาเสื้อที่รับบริจาคมา เพื่อใส่ทำหน้าที่ในวันต่อไป
ผมยกโทรศัพท์ขึ้น
"พี่ พี่ยังเข้าพันทิพอยู่หรือเปล่า"
"เข้า ทำไมเหรอ"
"ทำบุญหน่อยดิ"
"อะไรอะ"
"โพสต์ให้ที ใครมีหน้ากากกันแก๊ส กันฟอร์มาลีน ช่วยบริจาคที่ศูนย์ทันตกรรมของผู้ประสบภัยหน่อย
ที่พวกผม 5-6 คนใช้กันอยู่นี่ มันเสื่อมสภาพแล้ว"
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อ่านแล้ว งง ๆ คงต้องขออภัย เรื่องนี้ อ้างอิงความจริง 90% ขึ้นไป
ส่วนที่ผิดพลาดไปจากความจริง ก็เนื่องจาก ศัพท์ ภาษา และบรรยากาศเท่านั้น
ที่ผู้เขียนรับฟังมา และใช้เวลาน้อยเกินไปในการสอบถามข้อมูล
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จากคุณ :
ninaM
- [
5 ม.ค. 48 18:49:49
]