Chapter 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3197393/W3197393.html
Chapter 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3200811/W3200811.html
Chapter 3-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3202924/W3202924.html
Chapter 5-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3204818/W3204818.html
Chapter 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3206259/W3206259.html
Chapter 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3210296/W3210296.html
Chapter 11-12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3213838/W3213838.html
.................................................
Chapter Thirteen
T__T ซันโฮ ปล่อยมือฉันนะ มันเจ็บ~-อุนมี
ใครให้เธอวิ่งไปหา ผู้ชายคนอื่นห๊ะ-ซันโฮ
วายร้ายจับมือฉัน และมันเริ่มเจ็บมากขึ้น
มันเจ็บมาก
ซันโฮทำไมไม่ยอมรับว่านายอิจฉา???
นายกลัวฉันจะหนีไปเหรอไง??
ฉันไม่ไม่ทำหรอก
เพราะฉันรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่กับนาย..
^0^ ฉันชอบที่นายจับมือฉันไว้
ถ้านายปล่อยมือฉัน ฉันอาจจะโกรธได้ -0-
แต่ซันโฮทำตัวสุภาพกับพี่คัยซุงหน่อย ก็ดีนะ
อย่าเล่นกับเขา-ซันโฮ
ใคร?-อุนมี
อย่าแตะ มอง เล่นหรือพูดกับผู้ชายคนอื่น
คัยซุง?? ไม่ได้เหรอ??? เขาเป็นรุ่นพี่นะ ^
เธออยากโดนเหรอ?
นายจะตีฉันเหรอไง?
โอ
ฉันไม่อยากพูดงั้น<___<
แต่เขาจะตีฉัน
. T__T
หยุดให้ตายอย่ามองฉัน แบบนั้นนะ!
Oooohhhh! ดีมาก ซันโฮ!
นายทำให้ฉันพูดไม่เพราะนะ -__-^
วายร้าย
เด็กซังโดกลับบ้านกันเหอะ-ซันโฮ
ได้
เด็กซังโดคนหนึ่งพูด
และพวกเขาเดินจากไป
ทุกคนให้ความเคารพซันโฮวายร้าย <__<
เขาไม่ควรได้รับมันนะ
มันเริ่มมืด
เริ่มหนาวด้วย
และซันโฮยังจับมือฉัน ขณะที่เดินลงถนน
ทำไมมันเล็กนักนะมือเธอน่ะ?!! -__-
นายเปลี่ยนอาณมณ์เร็วจังแฮะ <__<
ฉันก้มลงมองดูมือ
ความจริงมือฉันดูเล็กลงเวลาอยู่ในมือเขาน่ะ
งี่เง่า มันเหมือนจะหักถ้าฉันจับแรง
นั่นก็จริงนะ?
ฮึ ฮึ
งี่เง่า ฉันเริ่มหัวเราะ
มือเธอ เท้า หัว ตัว มันเล็กมาก
มันเหมือนจะแตกหัก ถ้าฉันแตะมัน -__-^
ฉันหัวเราะอีกครั้ง
ฮา ฮ า~
จนกระทั่ง ฉันได้ยินเสียงคนตีกัน
เกิดอะไรขึ้นน่ะ?-อุนมี
พวกงี่เง่าตีกัน-__-
เราเริ่มเดินเข้าใกล้ และ ใกล้มากขึ้น
ฉันเห็นเด็ก คุงชิน 6 คนกำลังเตะ ซ้อมเด็กซังโด 2 คน
ใช่!!! ไอ้โง่! คิดว่านายจะซ่อนได้เหรอไง ยังไงก็ต้องจ่ายฉัน? คัง มินซุก! ลี เทยัง พวกนายตาย!!!
คนหนึ่งในนั้นตะโกน
และฉันแน่ใจว่าเห็นน้องชายฉัน
O_O น้องงี่เง่า!!
คัง มินซุก
ฉันจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ!!!
มินซุก!!!
ฉันเริ่มวิ่งเข้าไปหาพวกนั้น
นี่!!!! อุนมี อยู่ที่นี่แหละ
ฉันเริ่มวิ่ง และวิ่ง
จนฉันเห็นพวกนั้น
เธอมาทำอะไรที่นี่
มินซุก! เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?!
เธอเป็นใคร?
-__- อย่าบอกว่า เธอจำฉันไม่ได้น่ะ
เธอควรดีใจที่ฉัน มาช่วยเธอ!
ฉันเดินไปที่พวกนั้นที่เตะเธอ
พวกวายร้าย! ทำไมนายมาเตะน้องชายฉัน หา?!!
ฉันไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากที่ไหน
แต่ฉันตะโกนใส่พวกนั้นเหมือนคนบ้าเลย
เธอมาทำอะไรที่นี่ หนูน้อย?!
ฉันไม่ใช่หนูน้อยนะ วายร้าย!
*พลั่ก*
ฉันผลักเขาไปข้างทาง
T_T ฉันกำลังจะตาย
มินซุกกองอยู่ที่พื้น และมีเลือดที่มุมปากเขา -0-
หวัดดี หนูน้อย!
*พลั่ก*
แก้มฉันเริ่มเจ็บแฮะ เหมือนมันจะระเบิดแหละ
นายอยากลงนรกเหรอไง!
ซันโฮมายืนขวางอยู่ข้างหน้าฉัน และเริ่มต่อยพวกนั้น เหมือนเขาจะบ้าไปแล้ว
ซันโฮ หนูบ้านั่นตบฉัน
อย่าแตะเธออีก เธอเป็นของฉัน
ซันโฮเสียงเขาเย็น และต่ำมาก
.
โทษที เพื่อน
พวกนั้นคุกเข่า
และจะทำไงกับพวกนี้ล่ะ
พวกนั้นคุกเข่าและขอร้อง
ซันโฮ ตบพวกนั้นที่หัวอีกครั้ง
จนฉันต้องไปจับตัวมินซุกไว้
เป็นไรปล่าว มินซุก?
ให้ตายเธอมาทำไมน่ะ??? ตอนนี้พวกนั้นคิดว่า เธอปกป้องฉันน่ะซิ -__-^
นายเลยทำอย่างงั้นใช่ไหมมินซุก
เอาล่ะฉันว่าฉันจะจัดการไอ้คนที่มันตบเธอซะหน่อยล่ะ?!
อย่าบอกฮายจินล่ะ เธอจะร้องไห้ [ฮายจินเป็นแฟนมินซุก...ถ้าคุณลืม]
ฮายจินโชคดีจัง
ฉันหันไปมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ มินซุก
เป็นไงบ้าง?ฉันถามเขา
ฉันแตะที่หน้าเขา
ท่าทางเขาโดนหนักกว่ามินซุก
ฉันเริ่มคิดว่ามินซุกหลบหลังเขา -__-^
แก้มเธอแดงแน่ะ
ผู้ชายคนนั้นพูด
ฉันลืม
ฉันโดนตบนี่น่า
โดยวายร้ายตบเอา!
ตอนนี้ฉันคิดถึงมัน
มันเลยเริ่มเจ็บT___T
เจ็บไหม?-ซันโฮ
ไม่ ^0^-อุนมี
อย่ายิ้ม -__- มันดูน่ากลัว
ถ้านายพูดว่าน่ากลัว
แล้วหน้านายล่ะ?
มันเจ็บ ใช่ไหม?
ไม่แล้วล่ะ-อุนมี
เขายืนขึ้น แล้วเดินไปที่ผู้ชายที่ตบฉัน
ตอนนี้ซันโฮเลยสูงเป็นสองเท่า
ตั้งแต่พวกนั้นคุกเข่าลง และซันโฮก็เริ่ม
เขาเตะเข้าที่ท้อง ชกเข้าที่หน้า แล้วเตะเข้าที่หัว
ถ้านายแตะเธออีกครั้ง ฉันจะฆ่านาย!
ฉันต้องดึงซันโฮออกจากเขา
ก่อนที่เขาจะตาย
ฉันพูดขอโทษเขา
-
แขนมินซุกอยู่ที่ไหล่ฉัน ซันโฮมีเทฮุงที่ไหล่เขา
อุนมี อย่าบอกแม่นะ-มินซุก
ทำไม?-อุนมี
ฉันตายแน่-__-^
ฉันตัดสินใจช่วยชีวิตเขาไว้
ในที่สุด เราก็ถึงบ้าน
<__<
นี่มินซุก เด็กพวกนั้นอยู่ที่ไหน?-ซันโฮ
2 บล็อกจากนี่-มินซุก
ซันโฮ วางเทฮุงลงข้างทาง
เขาเริ่มค้นกระเป๋า และดึงบุหรี่ออกมาสูบ
มินซุก เลยจุดบุหรี่ให้เขา
-__- อยากเป็นมะเร็งหรือไง
เดี๋ยวก็ตายเร็วหรอก
ตอนนี้ มีเด็กซังโด 3 คนนั่งสูบบุหรี่หน้าบ้านฉัน
-0-
จนกระทั่งแม่ฉันออกมา
เข้าไปได้แล้ว ฉันจะเรียกออกมาพรุ่งนี้-ซันโฮ
ได้ ^0^-อุนมี
ฉันแตะที่แก้มเขา
นี่หันกลับแล้วไปได้แล้ว
ฉันทำตามที่เขาบอกฉัน
ฉันแบกมินซุก และเปิดประตู
แต่ฉันหมุนหัวโบกบ๊ายบายเขา
แล้วเขาก็เดินลงถนน และมีรอยยิ้มที่หน้าเขาแล้วเขาก็จับแก้มตัวเอง
ให้ตาย-มินซุก
หยุดว่าเขานะ!-อุนมี
อย่าเดทกับเขา อุนมีเขาเป็นคนเลวนะ
ฉันยังไม่ได้เดทกับเขาเลย
ยัง? งั้นก็อย่าเด็ดขาดเขาจะทำให้เธอมีปัญหานะ
ทำไม เธอพูดอย่างนี้นะ?
พวกเธออยู่ไหนน่ะ
O_O บ้าชะมัด
แม่ลงมาถึง พอดี
ทำไมมินซุกเป็นอย่างนั้นล่ะ-แม่
หนูช่วยเขาที่ถนน-อุนมี หนูแบกเขากลับมา และจะไปนอนแล้ว
แม่เดินลงบันไดมา
-__- มันค่ำแล้ว
ฉันจะไปคุยกับเค๊กล่ะ
เขาดูเศร้า
นางสาวน่ารัก- มีอะไรเหรอ?
S.เค๊ก- ฉันมองดูผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันที่รักจากไปกับผู้ชายคนอื่น
นางสาวน่ารัก-
S.เค๊ก- นั่นเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่ฉันเคยเจอเธอไม่รู้ว่าฉันเป็นใครด้วยซ้ำ
นางสาวน่ารัก- ฉันจะบอกเรื่องดีๆ กับนายก็แล้วกันนะ k
S.เค๊ก- k ^0^
ฉันไม่รู้ล่ะ เขาบอกฉันว่าเขาเศร้า แต่เขายังยิ้ม
นางสาวน่ารัก- ครั้งหนึ่ง เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นเพื่อนบ้านกัน และเด็กผู้หญิงคนนั้นตามติดเด็กผู้ชายเพราะเขาให้สตรอเบร์รี่แก่เธอก่อนที่จะให้ครอบครัวเขาเสียอีก แต่วันหนึ่งเด็กผู้ชายกลับบอกว่าเขาต้องจากไปไกล ไกลมาก เธอเลยร้องไห้ และขอร้องไม่ให้เขาไปแต่แล้วเขาก็จากไปพร้อมรถคันโตที่จอดอยู่หน้าบ้านเขา
เธอไม่เข้าใจ และไม่อยากเข้าใจ
ก่อนจากไปเขาให้หินสีแดงเธอไว้
S.เค๊ก-
หินสีแดง เป็นหินขอพรใช่ไหม
นางสาวน่ารัก- นายรู้ได้ไงน่ะ?
S.เค๊ก- เป็นทฤษฏีน่ะ
นางสาวน่ารัก- ใช่มันคือหินขอพร เด็กชายบอกเด็กหญิงว่าอย่างงั้นแหละ
S.เค๊ก- เธอขอได้ 3อย่าง แล้วมันจะเป็นจริง
นางสาวน่ารัก- นายรู้ได้ไง?
S.เค๊ก- ฉันมีจินตนาการสูงน่ะ^0^
ไม่มีใครรู้เรื่องนี้
เพราะเรื่องนี้ เป็นเรื่องของฉันตอนเด็ก ๆ
ฉันผลักความคิดไปแล้วเริ่มเล่าต่อ
S.เค๊ก- เธอคิดได้หรือยัง?
นางสาวน่ารัก- เธอขอให้เด็กชายกลับมา
S.เค๊ก- บางทีเขาอาจจะกลับมาแล้ว
นางสาวน่ารัก- บางที
S.เค๊ก- แล้วเธอขออะไรอีก?
นางสาวน่ารัก- ไม่
ทำไมฉันรู้สึกเศร้าจังแฮะ?
S.เค๊ก- เกิดอะไรขึ้นต่อ? ^0^
นางสาวน่ารัก- เธอรอ และรอ และรอ แต่เขาก็ไม่กลับมา
เธอเลยไม่หวังอีกเลย เพราะเธอไม่อยากเสียใจอีก
S.เค๊ก- ^0^ ฉันรู้สึกว่าเรื่องไม่เป็นอย่างงั้นนะ
นางสาวน่ารัก- เธอรู้ได้ไงล่ะ?
S.เค๊ก- ฉันรู้ทุกอย่างแหละ
นางสาวน่ารัก- ฉันขอไปแล้ว 2 อย่าง ตอนนี้ฉันเหลืออย่างเดียว
S.เค๊ก- เธอจะขออะไร
นางสาวน่ารัก- ให้ผู้หญิงคนนั้นจำเธอได้ไง ^0^
S.เค๊ก- ฉันก็หวังอย่างงั้น
ฉันรู้สึกประหลาด ตอนที่เล่าเรื่องให้เขาฟัง...มากกว่าความสุข...มันไม่โดดเดี่ยว
ฉันลาเขา แล้วปิดคอม..
ฉันจะไปนอนแล้ว แต่โทรศัพท์ดังซะก่อน..
ฉันตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนเสียงริงโทน
หวัดดี
[ฉันเอง]
ใคร?
[เนื้อคู่เธอไง]
-__- นายหมายถึง เนื้อคู่เนี่ยน่ะ
ได้ โทรผิด
[เธอวางสายฉันจะฆ่าเธอ]
หาได้
[พรุ่งนี้ออกมาเจอฉันด้วย อย่าเอาผู้ชายไปด้วยล่ะ]
ฉันมีเรียนพรุ่งนี้
[ฉันไม่สน]
ได้ บาย^0^
[รอก่อน อย่าจูบคนอื่นล่ะ]
*0*
-__- ฉันว่าฉันจะวางสายก่อน
และแถวนี้ใครจะอยากจูบฉัน ไมนายพูดงั้นนะ
......................
(ต่อ ตอนที่ 14)
จากคุณ :
ผักรู้นอน
- [
7 ม.ค. 48 19:26:27
]