CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    I Don't Want To Say Goodbye*Chapter 13-14

    Chapter 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3197393/W3197393.html
    Chapter 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3200811/W3200811.html
    Chapter 3-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3202924/W3202924.html
    Chapter 5-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3204818/W3204818.html
    Chapter 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3206259/W3206259.html
    Chapter 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3210296/W3210296.html
    Chapter 11-12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3213838/W3213838.html
    .................................................

    Chapter Thirteen

    “T__T ซันโฮ ปล่อยมือฉันนะ มันเจ็บ~”-อุนมี

    “ใครให้เธอวิ่งไปหา ผู้ชายคนอื่นห๊ะ”-ซันโฮ

    วายร้ายจับมือฉัน และมันเริ่มเจ็บมากขึ้น

    มันเจ็บมาก

    ซันโฮทำไมไม่ยอมรับว่านายอิจฉา???

    นายกลัวฉันจะหนีไปเหรอไง??

    ฉันไม่ไม่ทำหรอก…เพราะฉันรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่กับนาย..

    ^0^ ฉันชอบที่นายจับมือฉันไว้…

    ถ้านายปล่อยมือฉัน ฉันอาจจะโกรธได้ -0-

    แต่ซันโฮทำตัวสุภาพกับพี่คัยซุงหน่อย ก็ดีนะ…

    “อย่าเล่นกับเขา”-ซันโฮ

    “ใคร?”-อุนมี

    “อย่าแตะ มอง เล่นหรือพูดกับผู้ชายคนอื่น”

    “คัยซุง?? ไม่ได้เหรอ??? เขาเป็นรุ่นพี่นะ ^”

    “เธออยากโดนเหรอ?“

    “นายจะตีฉันเหรอไง?”

    โอ… ฉันไม่อยากพูดงั้น<___<

    แต่เขาจะตีฉัน…. T__T

    หยุดให้ตายอย่ามองฉัน แบบนั้นนะ!

    Oooohhhh! ดีมาก ซันโฮ!

    นายทำให้ฉันพูดไม่เพราะนะ -__-^

    วายร้าย

    “เด็กซังโดกลับบ้านกันเหอะ”-ซันโฮ

    “ได้”

    เด็กซังโดคนหนึ่งพูด…และพวกเขาเดินจากไป…

    ทุกคนให้ความเคารพซันโฮวายร้าย <__<

    เขาไม่ควรได้รับมันนะ

    มันเริ่มมืด…

    เริ่มหนาวด้วย…

    และซันโฮยังจับมือฉัน ขณะที่เดินลงถนน…

    “ทำไมมันเล็กนักนะมือเธอน่ะ?!! -__-“

    นายเปลี่ยนอาณมณ์เร็วจังแฮะ <__<

    ฉันก้มลงมองดูมือ…

    ความจริงมือฉันดูเล็กลงเวลาอยู่ในมือเขาน่ะ

    “งี่เง่า มันเหมือนจะหักถ้าฉันจับแรง”

    นั่นก็จริงนะ?

    “ฮึ ฮึ”

    งี่เง่า ฉันเริ่มหัวเราะ

    “มือเธอ เท้า หัว ตัว มันเล็กมาก…มันเหมือนจะแตกหัก ถ้าฉันแตะมัน -__-^”

    ฉันหัวเราะอีกครั้ง

    “ฮา ฮ า~”

    จนกระทั่ง ฉันได้ยินเสียงคนตีกัน

    “เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”-อุนมี

    “พวกงี่เง่าตีกัน-__-“

    เราเริ่มเดินเข้าใกล้ และ ใกล้มากขึ้น

    ฉันเห็นเด็ก คุงชิน 6 คนกำลังเตะ ซ้อมเด็กซังโด 2 คน…
    …

    “ใช่!!! ไอ้โง่! คิดว่านายจะซ่อนได้เหรอไง ยังไงก็ต้องจ่ายฉัน? คัง มินซุก! ลี เทยัง พวกนายตาย!!!”

    คนหนึ่งในนั้นตะโกน…และฉันแน่ใจว่าเห็นน้องชายฉัน…

    O_O น้องงี่เง่า!!


    คัง มินซุก

    ฉันจะไปช่วยเธอเดี๋ยวนี้แหละ!!!

    “มินซุก!!!”

    ฉันเริ่มวิ่งเข้าไปหาพวกนั้น

    “นี่!!!! อุนมี อยู่ที่นี่แหละ”

    ฉันเริ่มวิ่ง และวิ่ง

    จนฉันเห็นพวกนั้น

    “เธอมาทำอะไรที่นี่”

    “มินซุก! เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?!”

    “เธอเป็นใคร?”

    -__- อย่าบอกว่า เธอจำฉันไม่ได้น่ะ

    เธอควรดีใจที่ฉัน มาช่วยเธอ!

    ฉันเดินไปที่พวกนั้นที่เตะเธอ

    “พวกวายร้าย! ทำไมนายมาเตะน้องชายฉัน หา?!!”

    ฉันไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากที่ไหน…

    แต่ฉันตะโกนใส่พวกนั้นเหมือนคนบ้าเลย

    “เธอมาทำอะไรที่นี่ หนูน้อย?!”

    “ฉันไม่ใช่หนูน้อยนะ วายร้าย!”

    *พลั่ก*

    ฉันผลักเขาไปข้างทาง

    T_T ฉันกำลังจะตาย

    มินซุกกองอยู่ที่พื้น และมีเลือดที่มุมปากเขา -0-

    “หวัดดี หนูน้อย!”

    *พลั่ก*

    แก้มฉันเริ่มเจ็บแฮะ เหมือนมันจะระเบิดแหละ …

    “นายอยากลงนรกเหรอไง!”

    ซันโฮมายืนขวางอยู่ข้างหน้าฉัน และเริ่มต่อยพวกนั้น เหมือนเขาจะบ้าไปแล้ว

    “ซันโฮ หนูบ้านั่นตบฉัน”

    “อย่าแตะเธออีก เธอเป็นของฉัน”

    ซันโฮเสียงเขาเย็น และต่ำมาก….

    “โทษที เพื่อน”

    พวกนั้นคุกเข่า

    และจะทำไงกับพวกนี้ล่ะ…

    พวกนั้นคุกเข่าและขอร้อง

    ซันโฮ ตบพวกนั้นที่หัวอีกครั้ง

    จนฉันต้องไปจับตัวมินซุกไว้

    “เป็นไรปล่าว มินซุก?”

    “ให้ตายเธอมาทำไมน่ะ??? ตอนนี้พวกนั้นคิดว่า เธอปกป้องฉันน่ะซิ -__-^”

    นายเลยทำอย่างงั้นใช่ไหมมินซุก

    “เอาล่ะฉันว่าฉันจะจัดการไอ้คนที่มันตบเธอซะหน่อยล่ะ?!”

    “อย่าบอกฮายจินล่ะ เธอจะร้องไห้” [ฮายจินเป็นแฟนมินซุก...ถ้าคุณลืม]

    ฮายจินโชคดีจัง…

    ฉันหันไปมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ มินซุก…

    “เป็นไงบ้าง?”ฉันถามเขา

    ฉันแตะที่หน้าเขา

    ท่าทางเขาโดนหนักกว่ามินซุก

    ฉันเริ่มคิดว่ามินซุกหลบหลังเขา -__-^

    “แก้มเธอแดงแน่ะ”

    ผู้ชายคนนั้นพูด…

    ฉันลืม…ฉันโดนตบนี่น่า… โดยวายร้ายตบเอา!

    ตอนนี้ฉันคิดถึงมัน…มันเลยเริ่มเจ็บT___T

    “เจ็บไหม?”-ซันโฮ

    “ไม่ ^0^”-อุนมี

    “อย่ายิ้ม -__- มันดูน่ากลัว”

    ถ้านายพูดว่าน่ากลัว

    แล้วหน้านายล่ะ?

    “มันเจ็บ ใช่ไหม?”

    “ไม่แล้วล่ะ”-อุนมี

    เขายืนขึ้น แล้วเดินไปที่ผู้ชายที่ตบฉัน…

    ตอนนี้ซันโฮเลยสูงเป็นสองเท่า…

    ตั้งแต่พวกนั้นคุกเข่าลง และซันโฮก็เริ่ม…เขาเตะเข้าที่ท้อง ชกเข้าที่หน้า แล้วเตะเข้าที่หัว

    “ถ้านายแตะเธออีกครั้ง ฉันจะฆ่านาย!”

    ฉันต้องดึงซันโฮออกจากเขา

    ก่อนที่เขาจะตาย…ฉันพูดขอโทษเขา…

    -

    แขนมินซุกอยู่ที่ไหล่ฉัน ซันโฮมีเทฮุงที่ไหล่เขา

    “อุนมี อย่าบอกแม่นะ”-มินซุก

    “ทำไม?”-อุนมี

    “ฉันตายแน่-__-^”

    ฉันตัดสินใจช่วยชีวิตเขาไว้

    ในที่สุด เราก็ถึงบ้าน

    <__<

    “นี่มินซุก เด็กพวกนั้นอยู่ที่ไหน?”-ซันโฮ

    “2 บล็อกจากนี่”-มินซุก

    ซันโฮ วางเทฮุงลงข้างทาง…

    เขาเริ่มค้นกระเป๋า และดึงบุหรี่ออกมาสูบ

    มินซุก เลยจุดบุหรี่ให้เขา…

    -__- อยากเป็นมะเร็งหรือไง

    เดี๋ยวก็ตายเร็วหรอก…

    ตอนนี้ มีเด็กซังโด 3 คนนั่งสูบบุหรี่หน้าบ้านฉัน… -0-

    จนกระทั่งแม่ฉันออกมา

    “เข้าไปได้แล้ว ฉันจะเรียกออกมาพรุ่งนี้”-ซันโฮ

    “ได้ ^0^”-อุนมี

    ฉันแตะที่แก้มเขา

    “นี่หันกลับแล้วไปได้แล้ว”

    ฉันทำตามที่เขาบอกฉัน

    ฉันแบกมินซุก และเปิดประตู

    แต่ฉันหมุนหัวโบกบ๊ายบายเขา

    แล้วเขาก็เดินลงถนน และมีรอยยิ้มที่หน้าเขาแล้วเขาก็จับแก้มตัวเอง

    “ให้ตาย”-มินซุก

    “หยุดว่าเขานะ!”-อุนมี

    “อย่าเดทกับเขา อุนมีเขาเป็นคนเลวนะ”

    “ฉันยังไม่ได้เดทกับเขาเลย”

    “ยัง? งั้นก็อย่าเด็ดขาดเขาจะทำให้เธอมีปัญหานะ”

    ทำไม เธอพูดอย่างนี้นะ?

    “พวกเธออยู่ไหนน่ะ”

    O_O บ้าชะมัด

    แม่ลงมาถึง พอดี

    “ทำไมมินซุกเป็นอย่างนั้นล่ะ”-แม่

    “หนูช่วยเขาที่ถนน”-อุนมี “หนูแบกเขากลับมา และจะไปนอนแล้ว”

    แม่เดินลงบันไดมา

    -__- มันค่ำแล้ว

    ฉันจะไปคุยกับเค๊กล่ะ

    เขาดูเศร้า

    นางสาวน่ารัก- มีอะไรเหรอ?

    S.เค๊ก- ฉันมองดูผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันที่รักจากไปกับผู้ชายคนอื่น

    นางสาวน่ารัก- …

    S.เค๊ก- นั่นเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่ฉันเคยเจอเธอไม่รู้ว่าฉันเป็นใครด้วยซ้ำ

    นางสาวน่ารัก- ฉันจะบอกเรื่องดีๆ กับนายก็แล้วกันนะ k

    S.เค๊ก- k ^0^

    ฉันไม่รู้ล่ะ เขาบอกฉันว่าเขาเศร้า แต่เขายังยิ้ม

    นางสาวน่ารัก- ครั้งหนึ่ง เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นเพื่อนบ้านกัน และเด็กผู้หญิงคนนั้นตามติดเด็กผู้ชายเพราะเขาให้สตรอเบร์รี่แก่เธอก่อนที่จะให้ครอบครัวเขาเสียอีก แต่วันหนึ่งเด็กผู้ชายกลับบอกว่าเขาต้องจากไปไกล ไกลมาก เธอเลยร้องไห้ และขอร้องไม่ให้เขาไปแต่แล้วเขาก็จากไปพร้อมรถคันโตที่จอดอยู่หน้าบ้านเขา…เธอไม่เข้าใจ และไม่อยากเข้าใจ…ก่อนจากไปเขาให้หินสีแดงเธอไว้

    S.เค๊ก-… หินสีแดง เป็นหินขอพรใช่ไหม…

    นางสาวน่ารัก- นายรู้ได้ไงน่ะ?

    S.เค๊ก- เป็นทฤษฏีน่ะ

    นางสาวน่ารัก- ใช่มันคือหินขอพร เด็กชายบอกเด็กหญิงว่าอย่างงั้นแหละ

    S.เค๊ก- เธอขอได้ 3อย่าง แล้วมันจะเป็นจริง

    นางสาวน่ารัก- นายรู้ได้ไง?

    S.เค๊ก- ฉันมีจินตนาการสูงน่ะ^0^

    ไม่มีใครรู้เรื่องนี้…เพราะเรื่องนี้ เป็นเรื่องของฉันตอนเด็ก ๆ…

    ฉันผลักความคิดไปแล้วเริ่มเล่าต่อ

    S.เค๊ก- เธอคิดได้หรือยัง?

    นางสาวน่ารัก- เธอขอให้เด็กชายกลับมา

    S.เค๊ก- บางทีเขาอาจจะกลับมาแล้ว

    นางสาวน่ารัก- บางที…

    S.เค๊ก- แล้วเธอขออะไรอีก?

    นางสาวน่ารัก- ไม่

    ทำไมฉันรู้สึกเศร้าจังแฮะ?

    S.เค๊ก- เกิดอะไรขึ้นต่อ? ^0^

    นางสาวน่ารัก- เธอรอ และรอ และรอ แต่เขาก็ไม่กลับมา…เธอเลยไม่หวังอีกเลย เพราะเธอไม่อยากเสียใจอีก

    S.เค๊ก- ^0^ ฉันรู้สึกว่าเรื่องไม่เป็นอย่างงั้นนะ

    นางสาวน่ารัก- เธอรู้ได้ไงล่ะ?

    S.เค๊ก- ฉันรู้ทุกอย่างแหละ

    นางสาวน่ารัก- ฉันขอไปแล้ว 2 อย่าง ตอนนี้ฉันเหลืออย่างเดียว

    S.เค๊ก- เธอจะขออะไร

    นางสาวน่ารัก- ให้ผู้หญิงคนนั้นจำเธอได้ไง ^0^

    S.เค๊ก- ฉันก็หวังอย่างงั้น

    ฉันรู้สึกประหลาด ตอนที่เล่าเรื่องให้เขาฟัง...มากกว่าความสุข...มันไม่โดดเดี่ยว

    ฉันลาเขา แล้วปิดคอม..

    ฉันจะไปนอนแล้ว แต่โทรศัพท์ดังซะก่อน..

    ฉันตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนเสียงริงโทน …

    “หวัดดี”

    [ฉันเอง]

    “ใคร?”

    [เนื้อคู่เธอไง]

    -__- นายหมายถึง เนื้อคู่เนี่ยน่ะ

    “ได้ โทรผิด”

    [เธอวางสายฉันจะฆ่าเธอ]

    “หาได้”

    [พรุ่งนี้ออกมาเจอฉันด้วย อย่าเอาผู้ชายไปด้วยล่ะ]

    “ฉันมีเรียนพรุ่งนี้”

    [ฉันไม่สน]

    “ได้ บาย^0^”

    [รอก่อน อย่าจูบคนอื่นล่ะ]

    *0*

    -__- ฉันว่าฉันจะวางสายก่อน

    และแถวนี้ใครจะอยากจูบฉัน ไมนายพูดงั้นนะ
    ......................
    (ต่อ ตอนที่ 14)

    จากคุณ : ผักรู้นอน - [ 7 ม.ค. 48 19:26:27 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป