"แค่เรารักกัน"มันไม่พอใช่มั้ย.....ที่จะทำให้เราร่วมทางกันได้
เราก็แค่คนที่มีความรู้สึกดีๆต่อกัน
เรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน
เราพูดคุยกันแบบเพื่อน
เราต่างรู้ว่า........เรานั้นต่างกัน
เราต่างรู้ว่า........มันไม่น่าจะเป็นไปได้

ฝ่ายชายเตรียมขึ้นมหาวิทยาลัย
เจอเธอครั้งแรก......ถูกใจ ต้องตา
เขาไม่สนใจว่าเธอจะเป็นใคร
อยากรูจักเธอ......แต่.....เธอน่าจะโตกว่า
เธอเป็นคนที่เข้าถึงยาก
เขาได้เพียงแต่เฝ้ามองเธอ

ฝ่ายหญิง....อยู๋ปี3.....บอกตรงๆว่าอนาคตเธอยังอีกไกล
เธอเก่ง เธอมีความสามารถ
เธอไม่ได้ต้องการใครทั้งนั้น
เธอไม่ได้เหงา......เธออยู่คนเดียวมาโดยตลอด
เพื่อนของเธอมีมากมายเหลือเกิน
ครอบครัวอบอุ่น.......เธอไม่รู้สึกขาดแคลนอะไรทั้งนั้น
ครั้นเมื่อประสบพบเจอชายหนุ่มครั้งแรก
เหมือนเวลาหยุดเดิน......
แต่ด้วยความมีสติยั้งคิดของเธอ ทำให้ประโยคแรกที่เธอคิดได้คือ
"เด็กคนนี้คงจะมีแฟนน่ารักนะ.....น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจัง"
เธอจัดการเหมาว่าเขาเป็นเด็กเพียงเพราะชุดเครื่องแบบที่เขาสวมใส่
และคาดว่าหน้าตาแบบนั้นน่าจะมีสาวๆมารุมล้อม.....ไม่โสดแน่ๆ

วันหนึ่งเธอเพียงสังเกตเห็นสายตาของชายหนุ่มผู้นั้น
สายตานั้นน่าจะจ้องมองมาที่เธอนะ.....แต่จะใช่เหรอ
หรือว่าชุดไปรเวทแบบที่เธอสวมใส่อยู่นั้นทำให้เขาคิดว่าเธอรุ่นเดียวกับเค้า

วันหนึ่ง.....เธอ.....ในชุดเครื่องแบบนักศึกษา
นั่งคุยกับเพื่อน......
เขาเดินผ่านมา......
เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะสังเกตหรอก
คราวนี้.....เธอเห็นเขาหันมามอง
แม้เขาจะเดินเลยเธอไปแล้ว.....แต่......พระเจ้า!!เขาจงใจหันมามองเธอ
ตายแล้ว.....นี่เขาคงคิดว่าเธอคงจะอยู่ปี1น่ะเหรอ
ใครจะรู้.......เธอกำลังจะขึ้นปี3แล้วนะ คุณชุดนักเรียน!!!

วันหนึ่งเธอและเค้าได้รู้จักกัน
เธอและเขาพบว่าทั้งคู่อายุเท่ากัน......ต่างกันเพียง
เขา.....อยู่ม.6 ส่วนเธอ......ปี3
แม้ทั้งคู่จะรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้
แต่ความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้น....บอกตรงๆว่า"ห้ามไม่ได้"

ฝ่ายชายคิดว่า.....เธอจะหันมามองเขาจริงๆน่ะหรือ
เขาไม่มีอะไรดีพอสำหรับเธอซักอย่าง
เธอเรียนมหาวิทลัยชื่อดัง ในคณะที่ผู้ที่ได้คะแนนในอันดับต้นๆของประเทศเท่านั้นจึงจะผ่านเข้าไปได้
เธอน่ารัก เธอร่าเริง เธอทำได้ทุกอย่าง เธอ.....สุดยอด!!!
ส่วนเขาน่ะเหรอ
เขาเป็นแค่เพียงเด็กนักเรียนคนหนึ่งเท่านั้น
ไม่ได้เรียนเก่ง ไม่ได้มีความรู้เหมือนเธอ หนำซ้ำยังเรียนช้ากว่าเธออีกตั้ง3ปีเพราะเหตุผลบางอย่าง
เขาเป็นแค่คนที่ยังไม่ได้นึกถึงอนาคตตัวเองเท่านั้น
เขาเป็นแค่คนที่มีชีวิตอันเรื่อยเปื่อยไปวันๆ
สนุกสนานกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ไม่ได้วางแผนอะไรทั้งนั้น.....
แล้วเธอจะหันมาสนใจเขาหรือ???

ฝ่ายหญิงคิดว่า.....มันจะดีหรือที่คน"แก่"อย่างเธอจะไปชอบเขา
มันจะดีหรือที่เธอกล้าแสดงออกถึงความต้องการบางอย่างที่หัวใจมันเรียกร้อง
แล้วเขาน่ะจะชอบเธอจริงๆน่ะหรือ
หรือว่าคนที่หน้าตาดีแบบเขาจะจีบเธอเล่นๆนะ
หรือว่าเขาไม่ได้มาจีบเธอเพราะว่ามีคนที่ชอบมากอยู่แล้ว
ทีแรกก็แค่เห็นว่าเป็นหน้าตาแบบที่ถูกใจ
แต่ต่อมาเธอเห็นว่าเขาน่ารัก
เขารักน้อง เขารักแม่ เขารักครอบครัว
เขาเป็นห่วงน้อง
เขาและน้องทำให้เธอนึกถึงตัวเธอและพี่ชาย
เขาตกหลุมรักเข้าอย่างจัง

เวลาผ่านไป
เขายังคงมั่นรักต่อเธอ......เธอรู้
เพียงแต่เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองจะตอบสนองต่อความรู้สึกนั้นแบบไหนดี
เธอกลัวว่าเขาจะคิดกับเธอเล่นๆ
เธอไม่อยากเล่นด้วย......เป็นเพียงเพราะว่าเธอ"จริงจัง"
เธอสับสน.......จนกระทั่ง
เขาเหนื่อย เขาท้อ เขาไม่เข้าใจ
แววตาของเธอบอกว่าเธอมีใจ....เขาตกหลุมรักดวงตาของเธอเข้าอีกแล้ว
แต่ทำไม........
เธอไม่ยอมแสดงออกอะไรซักที
เขาเป็นฝ่ายที่วิ่งไล่ตามเธอตลอดมา
หรือว่าจริงๆแล้วเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย
หรือว่าเธอมีคนที่เธอคิดว่าจะจริงจังด้วยอยู่แล้ว
หรือว่าเขามันก็แค่คนที่บังเอิญเดินผ่านมาเพื่อเพียงรู้จักเธอเท่านั้น......ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ทั้งๆที่ผ่านมาเขายอมลดทิ้งความทระนงของตัวเองมาวิ่งไล่ตามเธอ
เขาโกรธ.......ทั้งๆที่ยังรัก
เขาเหนื่อยล้า.......ทั้งๆที่ยังรัก
เขาสับสน........ทั้งๆที่ยังรัก
นี่เขารักเธอจริงๆหรือ??
เขายอมที่จะปล่อยเธอไปเพราะเขาคิดว่าเธอไม่ได้ต้องการเขา
เขายอมที่จะปล่อยเธอไป......ไปหาคนที่ดีกว่าเขา......เพราะเขารักเธอ...
เขาชายผู้หยิ่งทระนงยอมเจ็บช้ำและเสียน้ำตา...เพื่อเธอ