ความคิดเห็นที่ 1 “ทำงานอยู่ที่เมืองนอกคงจะสนุกดีนะคะ ได้เจออะไรแปลกใหม่”   “สนุกครับ   แต่พออยู่นาน ๆ เข้ามันก็ไม่มีสิ่งแปลกใหม่แล้ว   กลายเป็นสิ่งที่ซ้ำซากจำเจ   แต่ผมชอบงานนี้นะ   มันไม่ต้องพบปะกับผู้คน   ได้เจอแต่เครื่องยนต์กลไก   แล้วก็เครื่องบิน      ผมไม่ค่อยชอบคุยกับคนเท่าไหร่” “ทำไมล่ะคะ” “ผมคุยไม่เก่ง” พูดได้เท่านั้นแล้วเขาก็นั่งนิ่งไปเป็นนาน     เห็นได้ชัดว่าพูดไม่เก่งจริง ๆ     “เคยทำงานในเมืองไทยมั้ยคะ” “เคยซิครับ   ถึงรับไม่ได้ไง   ผมไม่ชอบระบบงานแบบไทย ๆ” “น่าเสียดายนะคะ   ถ้าอยู่เมืองไทย ก็จะได้อยู่ใกล้ครอบครัว” “ผมไม่ใช่เด็กซะหน่อย    ที่ต้องอยู่กับพ่อแม่ตลอดเวลา”   น้ำเสียงแข็งกระด้าง ท่าทางหงุดหงิดขึ้นมาทันที   เอาแล้วซิ    ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย       เหตุการณ์แบบนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้น บ่อยนัก     ฉันเผลอทำให้ลูกค้าโมโหแล้วล่ะซิ            ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เหมือนกัน      นอกจากเงียบ หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง    เพราะมัวแต่มองวงที่เล่นอยู่บนเวที เสียเพลิน      เขาเล่นดีมากซะจนฉันลืมคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ไปเลย     พอนึกขึ้นได้ว่าคุณอิฐอาจจะยังไม่หายเคือง     ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำ     พอดีเบนโทรมา     ฉันเลยคุยกับเบนอยู่อีกพักหนึ่ง       แล้วจึงเดินกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง “ทำไมไปนานจังเลย”    หันมาทำตาขวางใส่ฉัน      เมาแล้วหรือเปล่าเนี่ย     “ค่ะ   ขอโทษด้วยนะคะ”     แล้วจะทำไม “เอ้า   หมดแก้ว”    คุณอิฐชนแก้วกับฉัน    ที่ยังไม่ทันได้แตะแก้ว ตัวเองเลย     “หมดเลยนะ” ได้   หมดก็หมด ..ฉันยกแก้วขึ้นดื่มจนเกลี้ยง    เขาดูแปลกเวลาที่ เริ่มเมา      จากผู้ชายติ๋มๆ กลายเป็นคนก้าวร้าว       ฉันเลยเกร็งไม่รู้ว่าเขา จะเอาไงต่อ       ลูกค้าในฝันของฉันเปลี่ยนไปเสียแล้ว “คุณทำงานแบบนี้มานานหรือยัง” “ก็    ไม่นานหรอกค่ะ” “แล้วผ่านลูกค้ามากี่คนแล้ว”    ใช้คำว่า   “ผ่านลูกค้า”     ไม่ฟังดูน่าเกลียดไปหน่อยหรือ “ก็จำนวนหนึ่งน่ะค่ะ     ไม่ทราบแน่ว่าเท่าไร   ไม่เคยนับ”           แต่ตอนนี้ฉันกำลังนับหนึ่งถึงสิบอยู่ “แล้วเคยมีอะไรพิเศษกับลูกค้าบ้างมั้ย” นับได้ถึงห้าเท่านั้นก็ตบะแตก         “พิเศษยังไงคะ     ถ้าหากคุณหมายความว่าเคยนอนกับลูกค้า หรือเปล่า   เหม่ไม่เคยค่ะ        คุณอิฐคุยกับเอเย่นต์ไม่เข้าใจหรือไงคะ       ถ้าหากคืนนี้คุณอยากได้เรื่องอย่างว่า     เหม่ว่าคุณมาผิดงานแล้ว”           เขากำลังจะได้ขึ้นทำเนียบประวัติศาสตร์ลูกค้าจากนรกของฉันแล้ว     ถ้ายังไม่ยอมหุบปาก เขาเงียบไป     ยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมด   ไม่มองสบตาฉันเลย     ฉันก็กำลังเลือดขึ้นหน้า     ทำไมต้องดูถูกกันขนาดนี้ด้วย    อยากจะมีเรื่องกัน ใช่มั้ย    เอาไงก็เอากันซิวะ   ไอ้ลูกแหง่   “ผมขอโทษ”   เขาทำหน้าสลดได้เหมือนมากจริง ๆ     “รู้หรือเปล่า   ว่าไม่เคยมีใครปฎิบัติกับเหม่อย่างนี้มาก่อนเลย” “คุณคงไม่เคย.........เจอคนอย่างผม” ก็ใช่น่ะซิ    พวกสองบุคลิกภาพแบบสุดโต่งอย่างนี้   ไม่เคยเจอหรอกย่ะ เขานั่งซึม    และเรียกแววตาเศร้ากลับมาอีกครั้ง    ท่าทีสงบเสงี่ยม     ฉันกระเถิบตัวออกห่าง    หรือว่าจะเป็นโรคจิต     นี่มันคืนนรกอะไรเนี่ย     ฉันไม่เอาแล้ว   ความระทึกใจแบบนี้มันสยองขวัญเกินไป “ช่างเถอะค่ะ   เหม่ว่าเรากลับกันดีกว่า”   ฉันโบกมือเรียกพนักงานเสริฟ์     เขาคว้าข้อมือไว้   ฉันสะดุ้งโหยง    มองซ้ายมองขวา หาทางหนีทีไล่ “ผมยังไม่อยากกลับบ้าน   อยู่เป็นเพื่อนผมก่อนได้มั้ย”   เขามองสบตาฉัน แม้ในความมืดสลัว   ฉันยังมองเห็นความหม่นหมอง   แล้วสักพักเขาก็ร้องไห้ออกมา “คุณอิฐ   เป็นอะไรคะ”    ฉันตกใจจริง ๆ    เขาปวดหัว ปวดฟัน หรือปวดไส้ติ่ง    ท่าปาดน้ำตาของเขาดูเหมือนเด็กน้อย     เขาส่ายหัวช้า ๆ     คงเขินอายอยู่บ้างที่ปล่อยให้คนอื่นเห็นความอ่อนแอ “หรือว่า   มีอะไรอยากเล่าให้เหม่ฟังมั้ยคะ” เขาเป็นผู้ชายที่มีทุกอย่างในชีวิต   ไม่ว่านึกอยากได้อะไร ในไม่ช้าก็จะได้สิ่งนั้นมาครอบครองอย่างง่าย ๆ    ไม่จำเป็นต้องดิ้นรน   ขวนขวาย      เป็นชีวิตแบบที่หลายคนต้องอิจฉา    ดูเหมือนคนอย่างเขา คงไม่เคยรู้จักความทุกข์       แต่ไม่ใช่เลย    เวลานี้เขากำลังมีความทุกข์หนัก         ซึ่งมันแตกต่างจากทุกข์ของพวกคนที่ด้อยโอกาส   หรือคนจน     มันกลับเป็น ความทุกข์แบบคนรวยที่มีชีวิตสมบูรณ์เกินไป   และเพราะการอยู่ภายใต้ความกดดันและอิทธิพลความรักเกินขีด ของพ่อแม่   ทำให้เขาไม่ถนัดเรื่องเข้าสังคม      ส่วนการรักษาสัมพันธภาพกับ หญิงสาวนั้นยิ่งแย่เข้าไปใหญ่    เพราะเขามักจะทำให้ผู้หญิงกระเจิงไปก่อนเกือบ ทุกครั้ง ปัญหาจริง ๆ นั้นอยู่ที่ว่า   ถ้าหากภายในปีนี้เขายังหาคนรักด้วยตัวเอง ไม่ได้แล้วล่ะก็    เขาจำเป็นต้องยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อแม่จัดมาให้     ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าขมขื่นที่สุดในชีวิตลูกผู้ชายเช่นเขา      ว่าแม้แต่ภรรยาในอนาคต เขาก็ยังไม่มีปัญญาหาเองได้    และที่สำคัญเวลาของเขาเหลืออยู่อีกไม่มากนัก ฉันฟังแล้วได้แต่อึ้ง     ศักราชนี้แล้วยังมีเรื่องโบราณ ๆ เหล่านี้ หลงเหลืออยู่อีกหรือ  มันเป็นเรื่องเศร้าที่ไม่น่าสงสาร    ดู ๆ ไปแล้ว ถึงจะน่าหมั่นไส้   แต่ก็ทำไม่ลง   ตอนนี้เขาคงรู้สึกดีขึ้นหลังจากที่ได้ ระบายมันออกมา    ซึ่งฉันทำได้ดีที่สุดก็แค่รับฟัง    บางทีเขาอาจ ต้องการมากกว่านั้น    เพราะเรื่องนี้ฟังดูผิดปกติอยู่ไม่น้อย     เขาน่าจะไปปรึกษาจิตแพทย์นะ       ถึงตัวฉันเองอยากช่วยแต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี             เรื่องจะให้ช่วยหาแฟนให้นั้นลืมไปได้เลย   เพราะฉันเองก็ยัง เอาตัวไม่รอดอยู่เหมือนกัน       แต่ไหน ๆ เขาก็ช่วยให้ฉันรู้สึกดี กับตัวเองขึ้นมากที่สุด   ในรอบหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา         ค่ำคืนนั้น   ฉันเลยอยู่เป็นเพื่อนเขาจนร้านปิด จากคุณ : จีบี้ - [ 9 ม.ค. 48 02:01:55 A:210.86.214.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขมวดจบเร็วจัง น่าจะเล่าชีวิตของ"เขา"มากกว่านี้ ว่าไปทางไหน แต่ก็สนุกเหมือนเคย ยอมรับว่าอ่านเพลินดีครับ ตอน7 รีบโพสนะครับ จากคุณ : หมวก - [ 9 ม.ค. 48 02:11:20 A:203.113.35.12 X:203.150.217.113 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เฮ้อ รวยไปก็เป็นทุกข์ จากคุณ : scottie - [ 10 ม.ค. 48 16:33:39 ]