ฉันไม่อยากเป็นนางเอก แถมไม่เคยคิดอยากจะเป็น
ก็ดูเอาซิว่านางเอกในละครแต่ละเรื่องนะ น่าสงสารขนาดไหน ถูกกลั่นแกล้งต่างๆ นาๆ
แล้วฉันจะอยากเป็นไป ทำไม
ฉันเป็นใครนะหรือ... ไม่รู้ซิ แต่ที่แน่ๆ พระเอกควรคู่กับฉัน เพราะตัวฉันนั้นคู่ควรกับพระเอก
รู้มั๊ยการที่แอบรักใครสักคนมานานๆ ไม่ใช่เรื่องสนุก แต่มันก็มีความสุขดี
อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าตัวเองมีหัวใจไว้รักใครสักคน (อันนี้เริ่มออกแนวนางเอกนิยาย)
ฉันไม่ใช่สาวน้อยน่ารักที่ใสซื่อไปสะทุกอย่าง ตัวฉันเองรู้ดีที่สุด
แต่สิ่งที่ต้องแสดงออกมา กลับต้องทำตรงกันข้ามเพื่อให้ใครบางคนสนใจและหันมามอง
อายุที่ห่างกันเกือบสิบปี ทำให้ช่องว่างของฉันและเขามีมาก แต่ฉันกำลังทำให้ช่องว่างที่ว่านั้นแคบลงให้ได้
ฉันไม่ชอบสายตาที่เขามองว่าฉันเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา ทั้งที่ฉันอายุสิบแปดแล้ว และก็ก้าวเข้าสู่รั้วหมาลัย
ที่เขาเป็นอาจารย์อยู่ ฉันพยายามอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อเอ็นทรานซ์เข้าให้ได้ ทั้งที่ฉันนะขี้เกียจตัวเป็นขน
เห็นถึงความพยายามของฉันมั๊ยละ
ฉันไม่ได้ร้ายกาจอะไร แค่ฉันทำในสิ่งที่ฉันคิดว่าถูก(อยู่คนเดียว) และฉันก็รู้จักเลือกใช้มันอย่างถูกที่
และถูกเวลา โดยสมองน้อยๆ ของฉันได้คิดคำนวณอย่างดี
แต่ฉันจะไม่ทำอะไรใคร ถ้าใครไม่มาทำอะไรให้ฉันโกรธ
และสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันโกรธก็คือการที่มีใครก็แล้วแต่มายุ่งกับ ่ วิน ่ ของฉัน
โดยเฉพาะสาวๆ ที่มาเกาะแกะ อย่าหวังเลยว่าจะทำให้ฉันเป็นศพแล้วข้ามไปได้ง่ายๆ ไม่มีทาง!!
น้องสาวร่วมโลกอย่างฉันไม่มีวันยอม
วิน หรือ นาวิน คือพี่ชายข้างบ้านที่สุดแสนใจดี ฉันจำเขาได้ พร้อมกับที่ฉันจำความได้นั้นแหละ
ฉันรู้จักวินดีกว่าใคร รู้ว่าเขาชอบอะไร และไม่ชอบอะไร
วินชอบผู้หญิงเรียบร้อย ยิ้มเก่ง พูดเพราะ ไม่อยากบอกฉันเป็นแบบนั้นทุกอย่าง
แต่มันไม่ง่ายเท่าไรเลยนะ กว่าจะฝึกได้ไม่ให้หลุดฟอร์ม เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
นั้นไงวินของฉัน
วิน ตัวเล็กขอติดรถไปมหาลัยด้วยได้มั้ยคะ ฉันทำเสียงหวาน ตาบ๊องแบ๊วเกาะรั้วบ้านที่สูงแค่หน้าอกฉัน แต่เอวเขา
ได้ซิตัวเล็ก แต่อยู่มหาลัย อย่าเรียกพี่ว่าวินเฉยๆ เข้าในมั๊ย ให้มีอาจารย์นำหน้าด้วย
เข้าใจเจ้าคะ อาจารย์นาวิน แหมยังไม่ทันไรเลยนะวางมาดสะแล้ว ฉันบอกออกมาเสียงล้อๆ ทำให้คนที่ยืนอยู่อีกฝั่งรั้ว เอื่อมมือทำท่าจะมาขยี้ผมฉันสะงั้น ดีนะที่หลบทัน
รู้มั้ยกว่าฉันจะถักผมที่ยาวจนถึงกลางหลังจนเป็นเปียได้นะมันเหนื่อยขนาดไหน อยากจะตัดสั้นใจจะขาดแต่ก็ต้องห้ามใจ
เดี๋ยวนี้หลบเก่งนะ
ก็วินจะทำผมตัวเล็กยุ่งนี่ กว่าจะถักได้ ฉันเถียง แล้วทำหน้างอ
เดี๋ยวถ้ายุ่งพี่ถักให้ใหม่ก็ได้ เอาให้สวยกว่าเดิมด้วย เขาทำเป็นคุยอวด แต่ที่จริงเขาก็เก่งอย่างที่คุยเสมอ
ฉันยังจำได้ตอนที่อยู่ประถมยังวิ่งไปให้เขาถักเปียก่อนไปโรงเรียน แต่ตอนนี้ฉันโตแล้วนี่ จะมาทำตัวเหมือนเด็กๆแบบเมื่อก่อนได้ยังไง
ไปเถอะเดี๋ยวสาย วินนะไม่เป็นไร แต่ตัวเล็กเป็นนักศึกษานะคะ ไปสายมันไม่ดี
คร้าบบบ เขารับคำเสียงยาว ก่อนที่ฉันจะวิ่งไปที่ประตูรั้วด้านหน้าเพื่อดักรอเขา แต่ที่จริงรั้วแค่หน้าอก
ถึงใส่กระโปรงฉันก็ข้ามได้สบายมาก ไม่ต้องเสียเวลาวิ่งอ้อมให้เหนื่อย ถ้าไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าใคร
สิ่งที่ฉันกลัวมีอยู่เต็มไปหมด โลกของวินมีแต่สาวๆ สวยๆ
ทั้งอาจารย์สาวๆ และนักศึกษาสวยๆ
ก่อนฉันจะก้มลงมองตัวเอง จะมีอะไรไปเทียบกับพวกเขาได้มั๊ยนี่
่อก ่ หรือ ก็อย่างกับไม้ฝาเชอร์ร่า สะโพกก็ไม่ผาย ไหล่ก็ไม่ผึ่ง แล้วฉันจะไปสู้อะไรกับพวกนั้นละ
เพิ่งรู้นะนี่ว่าโลกนี้มีคนสวยกว่าฉันเยอะมากกว่าที่คิด
แต่พวกคุณเคยได้ยินมั๊ย รักแท้แพ้ลีลา เอ้ย! แพ้ใกล้ชิด
ฉันเชื่อว่าไม่มีใครได้ใกล้ชิดวินเท่ากับฉันแน่นอน
และฉันก็เลือกที่จะไม่เล่าเรื่องที่ฉันรู้จักกับวินมาตั้งแต่เด็กให้ใครฟัง ด้วยเหตุผลมากมายร้อยแปด
วินดูสะดุดตาอย่างเห็นได้ชัดในหมู่อาจารย์ด้วยกัน ทั้งส่วนสูงและหน้าตา
วินใส่แว่นสายตา แต่ถ้าสังเกตุดีๆ ก็จะมองเห็นนัยน์ตาสีดำเหมือนนิลของเขา ที่มีเสน่ห์ดึงดูดสายตาอย่าบอกใคร นั้นทำให้ฉันยิ่งกลัวว่าเขาจะตกเป็นเหยื่อของพวกนักศึกษาสาวกระหายอาจารย์หล่อ
หล่อนเป็นใคร!!
ฉันกำลังก้าวเข้าไปในห้องพักของอาจารย์ประจำหมวดวิชา แล้วก็พบว่าสาวนางหนึ่ง ที่น่าจะเป็นอาจาร์ด้วยกันกำลังนั่งหัวร่อต่อกระซิก กับวินของฉัน
เขี้ยวของฉันกำลังจะงอก เขาของฉันกำลังจะออก แต่ต้องฝืนเก็บไว้ ก่อนจะยิ้มหวาน
ทำหน้าตาใสซื่อ (ตามแบบฉบับ) เข้าไปหา
ขออนุญาติคะอาจารย์ ฉันบังคับเสียงให้นิ่ม และนิ่ง
อ้าว ตัวเล็กว่าไงจ้ะ
วินหันหน้ามาถามฉัน เมื่อเห็นว่าฉันเข้ามา
อาจารย์กำลังคุยเรื่องอะไรสำคัญกันอยู่หรือป่าวคะ ตัวเล็กจะได้มาหาทีหลัง ฉันทำน้ำเสียงและสีหน้าเกรงใจ
แน่นอนฉันเชื่อ วินต้องบอกให้ฉันอยู่ คอยดูกัน
ไม่มีอะไรสำคัญจ้ะ เข้ามาก่อนซิตัวเล็ก
มีต่อ
จากคุณ :
edward
- [
9 ม.ค. 48 08:19:46
A:80.212.31.111 X:
]
..แผนการรักนางฟ้า.. 1
