หมอพรทิพย์ น่ะ รู้จักไหม ? รู้จักสินะ อืม หมอแกดังจะตาย
คดีใหญ่ ๆ อย่างห้างทอง ฯ ก็หมอนี่เหมือนกันที่พิสูจน์
คลื่นยักษ์ นี่ก็หมอ ที่ไปปักหลักอยู่ในพื้นที่
นสพ. ไทยเขาบอกว่า หมอต่อว่า.........(เข้าไปอ่านกันเองนะ)
ตอนหนึ่งที่หมอบอกได้ตรงใจคือ คนคิดว่าหมอเปรี้ยว หมอห้าว นั่นสิ มองกันยังไง ไม่เห็นความหวาน ไม่เห็นความดีของหมอหรือ ? หรือว่าการแต่งกายของหมอ ไปบดบังภาพพจน์ของหมอเสียหมด
คนเป็นหมอ ต้องตัดผมสั้น ถ้ายาวก็ต้องรวบ
คนเป็นหมอ ต้องใส่เสื้อผ้าเชย ๆ สุภาพ ๆ จะมาแฟชั่นไม่ได้
คนเป็นหมอ ต้องเจี๋ยมเจี้ยม สงบเสงี่ยม
คนเป็นหมอ ต้องพูดเบา ๆ รักษากริยา
โอ๊ยสารพัด นั่นใช่ไหม ? คือหมอในสายตาคนทั่วไป
ไม่นะ สำหรับนัทตี้นั้น ชื่นชมหมอพรทิพย์อย่างมาก และ เป็นพิเศษ ทั้งที่ไม่เคยได้เห็นตัวจริง หรือ พูดคุยสักครั้ง
นั่นสิ ทำไม ?
อยากบอกว่า พอเห็นรูปหมอครั้งแรก ก็ถูกใจเลย
เปรียบง่าย ๆ เหมือนกับว่า เราไปเดินซื้อของ แล้ว สายตาไปปะทะสิ่งของอันหนึ่งที่เราหาอยู่
พอเจอแล้วไม่ต้องรั้งรอตัดสินใจ ซื้อปั๊บเลย
อืม อันนี้นัทตี้หมายถึงภายนอกนะ มันอาจจะเป็นอะไรที่เหมือนหรือคล้ายนัทตี้ก็ได้
ในชนกลุ่มน้อย(นัทตี้ตั้งให้เองค่ะ) ที่มีชีวิตร่วมอยู่กับคนกลุ่มใหญ่
ใครที่ไม่เข้าใจอาจจะคิดว่า หรั่งจ๋า
ไม่ใช่นะ นั่นคือบุคคลิก นั่นคือความสบายใจ นั่นคือความเป็นตัวของตัวเองต่างหาก พูดกันง่าย ๆ คือ ประเภทช่างมันฉันไม่แคร์ แบบนี้ก็คงได้
ถึงใครที่มองเรา อาจจะมองตั้งแต่หัวจรดเท้า เราก็เฉย เพราะความมั่นใจเรามีเต็มเปี่ยม
และ เป็นเรื่องส่วนตัว ที่พอใจจะทำ
อาจจะเดือดร้อนสายตาชาวบ้าน แต่ตัวเราก็ไม่ร้อนไม่พองนี่ ทำยังไงได้ล่ะ ?
เข้าใจค่ะ เข้าใจคนไทยส่วนใหญ่ ที่ยังมีขนมธรรมเนียม มีวัฒนธรรมประเพณี มีข้อห้าม มีเยอะแยะไปหมด
ชนกลุ่มน้อยนี่ เขาก็รู้ แต่มันเป็นความสบายใจของตัวเขาน่ะ ทำไงได้ เหมือนกับแหกประเพณีฯลฯพวกนี้นะ
เอ แต่ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือนร้อนสักหน่อย
อ้อ จะว่าไปชาวบ้านเขาคงเดือดร้อนเหมือนกัน ทางสายตาและความคิดที่บรรเจิดของเขา
อืม แต่ว่านั่นมันเรื่องของชาวบ้านเขาไม่ใช่หรือ ? ไม่ได้เกี่ยวกับเราสักหน่อยนี่
ค่าของคนมันอยู่ทีผลงานนะ
ถ้าไม่มีใครเห็นผลงาน ชนกลุ่มน้อยอย่างเราก็ไม่คิดมาก แต่ตัดสินใจทันทีเลย
คือ ตูไม่ยุ่งด้วยดีกว่า ตูออกดีกว่า
คนกลุ่มน้อยนี้ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนภายในมาก ๆ เกินกว่าที่คนจะคาดคิด
มันอาจจะขัดกับลักษณะภายนอกที่ดูห้าว ดูเข้มแข็ง
แต่ว่าทางเลือกสุดท้ายที่เขามีอยู่สองทางเสมอ คือ ตัด หรือ ต่อ
ไม่ใช่คนอ่อนแอ ท้อแท้ แต่เขาคิดอย่างว่องไว
อ้อ คนกลุ่มน้อยนี้ ตัดสินใจได้รวดเร็วมาก และไม่เสียใจเลยถ้าตัวเองตัดสินใจเลือกทางเดินผิด
เมื่อรู้ตัวว่าเดินผิดเขาจะหาทางเดินของเขาใหม่ได้เร็วมาก
ความคิดที่ว่าสถานการณ์ภายหน้ามันคงเหมือนเดิม วันนี้ดีพรุ่งนี้แย่
สุขภาพจิตเสียเปล่า ๆ ไร้ประโยชน์ไปเปล่า ๆ สู้ตัดเสียตอนนี้
ไปเสียตอนนี้จะดีกว่า นั่นคือเขาค่ะ
ถามว่าเขาเจ็บไหม?เจ็บค่ะ
คนกลุ่มน้อยเจ็บวืดทันทีทันใด ใช้เวลาสักชั่วโมง หรือเต็มที่ครึ่งวัน เขาก็หายเจ็บแล้ว หันกลับมาใช้ชีวิตได้ใหม่ หัวเราะได้เหมือนเดิม
คนกลุ่มนี้ ไม่ใช่คนเครียดค่ะ จากภายนอกที่เห็น
แต่ไม่ใช่หรอก เขาเครียดนะ
แต่ว่าเขารู้จักการผ่อนคลายนั่นต่างหาก
การมองโลกในหลายแง่หลายมุมนั่นช่วยเขาได้มาก
อยากบอกว่า ส่วนใหญ่จะมองโลกในแง่ดี ไม่อาฆาต
แต่อย่าไปขุดมันขึ้นมาอีกล่ะ ได้โมโหกันอีกวืดแล้วก็เย็น ภูเขาไฟน่ะ เขาเลย
ก็บอกแล้วว่าคนกลุ่มน้อยนี้ อารมณ์เหมือนกับว่าแปรปรวน บางทีก็เย็นเป็นน้ำ อารมณ์ดีตลอด
บทเขาจะบ้าขึ้นมา ก็บ้าได้แบบคลื่นยักษ์เลยที่เดียว ห้ามไม่อยู่ เห็นช้างเท่าหมูได้แล้วกัน
อ้าว แล้วไม่กลัวตายหรือ ? ไม่หรอก คนแบบนี้บ้าระห่ำ เลือดแลกเลือดเลยทีเดียว
ความสัมพันธ์ในครอบครัวล่ะ? ไม่มีปัญหา เราคุมเกมส์อยู่
ไม่ได้บอกว่า เราร้ายกาจ เอากระทะตีหัวนะ ไม่ใช่ ไม่ใช่
คนที่อยู่ใกล้ชิดที่รู้จักเราดี จะรู้ว่า พวกเราใจดี ซื่อสัตย์ สนุกชอบล้อเล่น ไม่ชอบเครียด เรียกว่า ติดดินมาก ๆ
คนกลุ่มน้อยคือเพือนคนสุดท้ายที่จะให้ความช่วยเหลือคุณในยามที่ไม่มีใคร
ถ้าคุณรู้ตัวว่าผิดนะ โอเคเขาให้อภัยได้ง๊ายง่าย ไม่ติดใจอะไรด้วย
ก็บอกแล้วว่ามีสองทางให้เลือก ตัด หรือ ต่อ(ย้ำ)
โอ๊ย มีอีกเยอะแยะไป บรรยายไม่หมด
แต่สรุปได้ว่า เขาแต่งตัวอย่างนั้น เขาทำผมอย่างนั้น
ภายนอกเขาห้าว เขาเปรี้ยว
มันก็แค่การทำให้ตัวเขาเองสบายใจ และ เพิ่มความมั่นใจให้กับเขาต่างหาก
มันเหมือนเกราะหนา ๆ กำบังตัวเองจากความนุ่มนวลภายในใจเขาเท่านั้น
น่ารักไหมล่ะ คนกลุ่มนี้
นัทตี้ยกมือเอาใจช่วยและเชียร์หมอค่ะ
สู้ สู้ สู้
แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 48 16:24:44
จากคุณ :
NATTI นัทตี้ 
- [
9 ม.ค. 48 16:17:11
]
เข้าใจและเห็นใจหมอพรทิพย์นะ / สายตาการมองคนของคุณเป็นแบบไหน ?
