เธอตกลงใจได้แล้วว่าจะเดินหน้าต่อไป หลังจากที่ปล่อยให้เรื่องราวสับสนมานาน
เธอรู้แล้วว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป....
แต่มัน......สายเกินไปหรือเปล่า
เธอพยายามยิ้มให้.......เขาหลบหน้า
เธอพยายามทักทาย........เขาไม่ยอมพูดกับเธอ
เธอพยายามเดินเข้าไปหา.......แต่เขาก็เดินหนีไป
นั่นยิ่งทำให้เธอสับสนหนักว่าเก่า
นี่เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรือ
นี่เขาเล่นๆกับเธอหรือ
นี่เธอได้ทำสิ่งที่ไม่สมควรทำไปแล้วใช่ไหม......เขาจึงรังเกียจที่เธอชอบเขา??
ไม่เข้าใจ
แล้วที่ผ่านมา.....เขาทำแบบนั้นทำไม
แล้วที่ผ่านมา.....เขามองเธอแบบนั้นทำไม
แล้วที่ผ่านมา......เขาทำให้เธอรักทำไม
เธอเสียใจร้องไห้ในความสับสนไม่แน่ใจ
หรือว่าเขาจากไปเพราะคิดว่าเธอไม่มีใจ.....
ถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงเสียใจมาก
เพราะเธอทำร้ายคนที่เธอ.....รัก
และเป็นที่ตัวเธอเองที่ทำให้เขาต้องจากไป

"ไม่เป็นไร"เธอปลอบใจตัวเอง
ไม่รักกันแล้วไม่เป็นไร.....เพราะเธอรักเขา
เธอแค่อยากเห็นอนาคตของเขาสดใจเท่านั้น.....เพราะเธอรักเขา
เธอไม่อยากเห็นเขาทำตัวเฉื่อยแฉะกับชีวิตของเขาเอง.....เพราะเธอรักเขา
เธอบอกเพื่อนของเธอให้เตือนเขาเรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัย
เธอบอกเพื่อนของเธอให้เตือนเขาเรื่องผู้หญิงที่มาติดพัน
เธอบอกเพื่อนของเธอว่าให้ช่วยเขาเรื่องเรียน
แต่ทั้งหมดนั้น.....เธอเพียงอยู่ข้างหลัง
พอใจที่จะเอาใจช่วยเขาอยู่ห่างๆ
พอใจแค่นั้นจริงๆ...

เขาสับสน
สิ่งที่เธอทำนั้นมันหมายความว่าอย่างไรกันแน่
เขารู้ว่าสิ่งต่างๆที่เพื่อนของเธอมาบอกกับเขา...มีเธฮอยู่เบื้องหลัง
เขารู้ได้ยังไง...ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจ
เพียงแต่ว่าเขารู้สึก...

เธอรู้สึกยังไงกับเขากันแน่......เขาไม่กล้าถาม
ทำไมน่ะเหรอ
เขากลัวคำตอบน่ะสิ
ที่สำคัญคือเขารู้สึกว่าไม่อยากจะให้เธอเอาชีวิตของเธอมาทุ่มเทกับเขาในตอนนี้
เขา....ผู้ต้อยต่ำ
เขา....ผู้ที่ไม่มีอะไรจะให้เธอ ยกเว้นความรู้สึกดีๆที่เขามีให้กับเธอ
ผู้ชายหน้าตาดีอย่างเขาไม่เคยขาดแคลนผู้หญิงที่มักจะถูกใจในตัวเขาเลย
แต่ผู้หญิงที่เคยผ่านมาล้วนแล้วแต่ไม่มีความจริงใจ
ทำไมนะ.....
ทั้งๆที่......เขารู้ว่าเธอจริงจังมาก
แต่......เขาไม่คู่ควร
เขารู้ตัวจึงพยายามตัดใจ
เธอมาทำแบบนี้....เป็นห่วงเขา หวังดีต่อเขา......
แล้วเขาจะตัดใจจากเธอได้อย่างไร
แล้วเขาจะโกรธเธอได้อย่างไร
แล้วเขาจะไม่รักเธอได้อย่างไร

เธอยืนอยู่.....ทั้งๆที่รู้ว่าวันนี้เขากลับไปแล้ว....
แต่เธอก็ยังคงยืนอยู่
ในสมองยังมีแต่เรื่องของเขาเวียนวน
เธอไม่เข้าใจ.....ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำให้เธอเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
ไม่เข้าใจจริงๆ
เธอเหม่อมองออกไปข้างหน้าอยู่พักหนึ่ง
แต่แล้วมีบางสิ่งดลใจเธอให้ละสายตาจากฟากฟ้าเบื้องหน้าไป
.......
เขาเดินมา
เธอหันไปมอง.......นิ่ง.......นาน
ทั้งดีใจ ตกใจ เศร้าใจ...
เขาจะทำอย่างไรนะ???

เขาเห็นเธอ
มองมา.......
เขาพยายามหลบสายตา......แต่เธอ
จับต้องอยู่ที่ตัวเขา...เขารู้สึก
เขาอยากหันไปสบตา....แต่ก็เขิน
เขาไม่ได้มองหน้าเธอมานานมาก.....คิดถึงแววตาหวานซึ้งของเธอจัง
เขาทนไม่ไหว...

เขาหันมายิ้มให้เธอพร้อมกับยักคิ้วให้ด้วยท่าทางกวนๆ......ในแบบของเขา
เหมือนโลกหยุดหมุน
เพียงแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
เราทั้งคู่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้อีกเหรอ??

ทั้งที่ต่างคนต่างก็รู้ว่า...
ต่างคนต่างก็สนใจ
ทั้งเขาและเธอต่างก็ถูกใจกันและกัน
แต่ทำไมเรื่องราวของเขาและเธอมันช่างยากลำบากเหลือเกิน
บทสรุปคืออะไรกันแน่
ทั้งคู่ยังไม่แน่ใจ


-----------------------
ยังไม่จบนะคะ
ขออธิบายผลงานค่ะ
เรื่องนี้แค่เป็นบทนำสำหรับเรื่องใหม่อย่างที่ได้กล่าวไว้แล้วนะคะ
แต่เรื่องใหม่ที่แต่งไม่ได้แต่งเกี่ยวกับเรื่องของสองคนนนี้นะคะ
อันนี้เป็น....เอ่อ.....จะเรียกว่าอดีตก็ได้......ของเพื่อนนางเอกค่ะ(และทำท่าว่าจะมีบทมากกว่านางเอกซะอีก..แหะแหะแหะ)
เรื่องรักๆของสาวห้าวยังไม่จบนะคะ
ยังอยู่ในระหว่างพักร้อนของนางเอกน่ะค่ะ(พักนานมากๆ)
แล้วก็ติดเรื่องคลื่นTsunami(ซึ่งไม่ได้เกี่ยวเลยแต่ยังเอามาอ้างได้)
แล้วก็ยังเรื่องที่จะต้องเลือกตั้งนายกคนใหม่(ไม่เกี่ยวอีกแล้ว)
ก็ประมาณเนี้ยอ่ะค่ะเลยล่าช้าไป(มาก)หน่อย....
555555

กรี้ดกร้าดดดดด