++++++++++++++

ซอเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว นี่มันวันเสาร์นะ แทนที่เขาจะได้อยู่บ้านนอนเฉยๆ กลับต้องมานั่งตัดหญ้า ตอนร้อนๆ นี่ก็เที่ยงแล้วด้วย ไม่ไหวๆ

ซออาศัยตอนที่แต้มหันไปมองทางอื่น หยิบกุญแจใส่กระเป๋าชูขึ้น

"หาเจอแล้วนี่ไง"แต้มรีบลุกมาดู พอเห็นกุญแจนั้นก็ยิ้มออก ทำไมเธอหาตั้งนานไม่เจอนะเธอรีบหยิบไปเผอิญมือสัมผัสโดนมือซอโดยไม่รู้ตัว มันเหมือนไฟฟ้าสถิตย์ แต้มกับซอรีบชักมือออกทันที

"ขอบคุณค่ะ"แต้มก้มหน้าพูดอุบอิบ

เสียงเรียกของรถก๋วยเตี๋ยวมาแต่ไกลซอหันไปมองตามเสียง

"ไหนๆก็ไม่รีบอยู่แล้ว กินก๋วยเตี๋ยวไหมเดี๋ยวพี่เลี้ยง"

แต้มมองใบหน้าหล่อๆของซออย่างค่อนข้างจะประหลาดใจ หวังว่าหูเราคงไม่เพี้ยนนะ เริ่มรู้สึกหิว ที่บ้านไม่มีอะไรกินด้วย แต้มพยักหน้า

++++++++++++++++++++

"เล็กเนื้อ ทุกอย่าง หมี่ทุกอย่างฮะ อืมพิเศษเพิ่มลูกชิ้นด้วย"เสียงซอดังแว่วจากหน้าบ้าน แต้มหยิบชามช้อน น้ำและแก้วไปที่หน้าบ้านก็นึกขำ

"แน่ๆ ใครหว่าเนี่ย อั้วไม่เคยเห็น แฟนลื้อหรอ"

อาแปะแกถามส่วนเมียแกขายก๋วยเตี๋ยวที่รถ แกเอ่ยถามซอเบาๆพอได้ยินกับซอแค่สองคน

"ใช่ที่ไหนล่ะแปะ เนี่ยเพื่อนยัยหงส์ มารออ่ะ แต่ยายหงส์เบี้ยวนัด"

"หน้าตาอีจิ้มลิ้มน่ารักดีนะ ลื้อไม่คิดจะจีบมั่งหรอ แหมถ้าอั้วหนุ่มๆกว่านี้สัก20ปี แล้วหล่ออย่างลื้อ เฮ่อๆๆ.."

อาแปะแกพูดได้แค่นั้น เมียแกดึงหูแกอยู่

"อ๋อนี่ทำซ่าหรออาเม้ง ลื้อนี่น้า อาซออีดีๆมายุให้เสียคน เดี๋ยวเหอะ"

ซอหัวเราะในพฤติกรรมของอาแปะ แล้วก็หยุดเมื่อแต้มเดินมา

"น่าทานจังเลยค่ะ ของแต้มได้แล้วใช่ไหมคะ? เล็กทุกอย่าง"

แต้มรับชามก๋วยเตี๋ยวสบตากับซอที่ยืนมองอยู่

"แต้มกินก่อนนะพี่ซอ หิว"แล้วแต้มก็เดินไปที่โต๊ะหินอ่อน ซอมองตามตาละห้อย

"ไอหยา มองใกล้ๆ น่ารักดีนะอาซอ มองจนคอเคล็ดเลยหรอฮ่าๆ."

ซอรีบหันกลับควับ

"ไรๆแปะนี่หาเรื่อง ผมมองหรือแปะมอง อยากโดนอีกข้างหรอแปะ"

"ม่ายเอาแล้วน่อ แค่นี้ก็เจ็บแล้ว"แปะขี่รถไปขายต่อบ้านอื่น ซอเดินมานั่งด้วยกันกับแต้มที่โต๊ะ

"กินเร็วจัง"ซอบ่น

"หิวอ่ะ"แต้มบอกสั้นๆ

เธอ ก้มหน้าก้มตากินซดน้ำแล้วก็กินลูกชิ้นดูท่าทางเธอกินแล้วมีความสุขจัง เท่าที่เขารู้นะ ผู้หญิงมักจะไม่ชอบกินก๋วยเตี๋ยวต่อหน้าผู้ชาย เพราะว่าอาย แต่รายนี้กินเอาๆ แถมไม่สนใจกินก่อนเขาจนจะหมดชามเสียอีกนะ หรือเขาเห็นเราไม่ใช่ผู้ชาย ซอเผลอมองจนเธอหันมามองค้อนว่ามองอะไร

ซอคีบลูกชิ้นของตนใส่ชามแต้ม แต้มหยิบคืนด้วยเหตผลสั้นๆ

"กินมากว่าสองลูกอ้วนค่ะ"ดีนะที่ซอไม่หัวเราะออกมาอยู่ใกล้ๆยัยแต้มทีไร เขาต้องนึกขำหล่อนทุกที

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"นั่นแน่ะ พี่ซอกินข้าวกับใคร"

แซนด์เดินมาเห็นทั้งคู่ก็เข้าไปทักเมื่อเห็นหน้าฝ่ายหญิงก็ร้อง

"อ้าว ยัยแต้ม"แต้มยกมือทักทาย

"ดีค่ะพี่แซนด์"ซอมองหน้าสองคนเลิกลั่ก

"อ้าวนี่รู้จักกันด้วยหรอ"แซนด์พยักหน้า

"พอดีแต้มเขาเป็นรุ่นน้องชมรมดูดาวอ่ะ"

ซอมองเหมือนกับทึ่งอย่างแซนด์นี่นะดูดาว พอดีแฮนด์เข้ามาพอดี ได้ยินการสนทนาก็หัวเราะ

"คล้ายๆกันน่ะพี่ซอ แต่จุดประสงค์หลักของพี่แซนด์ก็คือดูสาว พอดีชมรมนี้ผู้หญิงเยอะ พี่แซนด์เลยเข้า"แฮนด์หันมามองหน้าพี่แซนด์เลิกคิ้วเชิงถามประมาณว่าใช่ป่ะ

แซนด์รู้สึกเสียหน้า เลยเดินขึ้นบ้านไป เขาอ้างว่าไปอาบน้ำ แฮนด์ก็หัวเราะเดินตามแซนด์ไปหลังจากทักพี่ซอและแต้มเสร็จ

"พี่แซนด์ แหมแค่นี้ม้วนเลยหรอพี่"

ความสงบกับมาแทนที่ แต้มยังคงทำตัวเป็นปกติ กินก๋วยเตี๋ยวของเธอไป ซอหันมองไปรอบๆ มารู้ตัวอีกทีชามเกี๋ยวเตี๋ยวของตนถูกดึง

"หา หิวอีกหรอ"แต้มสะบัดหน้าพรืด

"เปล่าค่ะ เห็นเส้นอืดเต็มชาม นึกว่าจะไม่กินต่อ แต้มจะเอาไปล้าง ตอบแทนที่เลี้ยงค่ะ"

แต้มยิ้มพร้อมกับทำหน้าตาบ้องแบ๊วเธอคงไม่ได้ตั้งใจทำแต่หน้ามันออกมาเป็นอย่างนั้น พอซอส่งชามให้ เธอก็ถือจานไปเก็บจริงๆด้วยแฮะแถมล้างให้อีก แล้วเธอก็มาหยิบกระเป๋าที่โต๊ะสะพายกระเป๋า

"กลับก่อนนะพี่ซอ ฝากบอกหงส์ด้วยว่าแต้มมาหาไปล่ะ"แต้มเดินออกจากรั้วบ้าน ปิดประตูให้แล้วหันมายิ้มอีก ซอก็ไม่ได้ทำอะไรมองตามไปครุ่นคิด

"เพื่อยายหงส์คนนี้แปลก ไม่หลงเสน่ห์เราแฮะ"-_-"

+++++++++++++++++

"ก็เพื่อนน้อง"

อ่ำตอบด้วยน้ำเสียงธรรมดามากจนหงส์จับพิรุธไม่ได้ คำถามง่ายๆที่ว่า ผู้หญิงคนที่เกาะแขนอ่ำที่หอพักเป็นใคร แสดงว่าอ่ำไม่ได้คิดอะไร หน้าไม่แดงแฮะ อืมแล้วเราถามทำไมเนี่ย เรื่องของเขาแท้ๆ

"หงส์ถามทำไมหรอ"นั่นน่ะสิ ถามทำไม หงส์ยังตอบตัวเองไม่ได้เลย

"ก็สงสัย"อ่ำขมวดคิ้ว หงส์มองนาฬิกา

"ตายแน่ๆ นัดยัยแต้มไว้ที่บ้าน ลืมอ่ะอ่ำ ทำไงดี"อ่ำถาม

"นัดไว้กี่โมง"หงสยิ้มแหยๆ

"ห้าโมง"นัดไว้แล้วนี่ตั้งบ่ายครึ่งแล้ว ยัยแต้มจะรอไหมน้า บ้านเรามีใครอยู่ พี่ซอ ยัยแต้มคงไม่อยู่รอหรอก ช่างเหอะเดินเล่นกับอ่ำแป๊ปนึงดีกว่า^__^

อยู่ๆอ่ำก็หยุดเดินเฉยๆ หงส์มองหน้าอ่ำก็แปลกใจ

"อ่ำเป็นอะไร หยุดทำไม"

"เอ่อ .."อ่ำไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เขารู้สึกแหยงๆบ้านหลังนี้ยังไงก็ไม่รู้ มันน่ากลัวสุดๆกับความทรงจำครั้งสุดท้ายนี้ด้วย

"อ๋อ หรือว่ากลัวพี่ชายเราว่า อืมๆ งั้นส่งแค่นี้ก็ได้ ขอบใจนะ"อ่ำรีบปฏิเสธ

"เปล่าๆ ระ เราไปส่งก็ได้"แล้วอ่ำก็เดินตัวแข็งทื่อเหมือนหุ่นยนต์ไปที่บ้านหงส์พี่แฮนด์กำลังจะออกไปข้างนอกกับพี่แซนด์พอดีก็ทัก

"อ้าวหงส์"ทักได้เท่านั้นก็หันไปมองชายหนุ่มแปลกหน้า หมอนี่มันใครวะ?

โหซวย ซวยมากๆ เจอพี่หงส์อีกสองคน ทำไมหงส์พี่เยอะชะมัด!!!

"ไปไหนกันอ่ะ เช่าหนังหรอ พี่แฮนด์ หงส์ฝากซื้อไอติมด้วยสิ นึกอยากกินอ่ะ"แซนด์เลยว่า

"ไรยายหงส์ ตัวเองก็เพิ่งออกไปข้างนอกไม่ซื้อมานะ"หงส์ทำหน้ามู่

"ก็อยากกินน่ะ นะๆ พี่แฮนด์ๆนี่พี่แซนด์ไม่ซื้ออย่ามาด่าเดะ"

"ได้ๆ เดี๋ยวพี่ซื้อมาให้ ว่าแต่ว่าคนนี้ใครอ่ะหงส์"

อ่ำตอนแรกยืนยิ้มอยู่นึกว่าตัวเองกลายเป็นอากาศไปแล้วแต่ก็ดี ที่ไหนได้พวกพี่หงส์เริ่มมาสนใจอีกครั้ง แววตาดุๆของสองคนพี่น้องนั้นทำเอาให้เหงื่อซึมไปเหมือนกัน

"พี่แฮนด์กับพี่แซนด์ ทำไมจ้องอ่ำเขาขนาดนั้น จะกินเลือดกินเนื้อเขาหรอ"

หงส์ถามพลางจ้องมองชายทั้งสอง อ่ำจับแขนหงส์พยายามไม่ให้หงส์ว่าพี่ชายไปมากกว่านี้ แต่ก็ต้องรีบลดแขนลงเพราะว่า สายตาพี่ชายทั้งสองนั้นอีกแหละ

"เฮ้ยๆๆ แก แต๊ะอั๋งน้องสาวอั๊วหรอ"

"อ้าวๆ ยังงี้สวย"พี่แซนด์พูดพลางเตรียมถลกแขนเสื้อ หงส์เลยดึงแขนของอ่ำให้ถอยมาห่างๆ น่าจะดีกว่านะ

++++++++++++++++++++++++

"อ่ำ ตอนนี้พี่เราบ้าเลือดอ่ะ เป็นไรไม่รู้ อย่าถือนะ"หงส์ก้มหัวเหมือนว่าขอโทษแทนพี่ๆทั้งหลาย อ่ำยิ้มมองหงส์

"ไม่เป็นไร เราแค่อยากให้พี่ๆเขาไว้ใจเรา เท่านั้น สงสัยต้องพยายามอีกเยอะ แต่เราจะทำให้ได้นะหงส์"อ่ำพูดทิ้งท้ายอย่างมีเลศนัย หงส์พยายามคิด ทำไม พยายามเพื่อไร ?

"โอ้ยๆ ปวดหัว อ่ำคิดมากทำไมนะ พี่เรา ก็เจอแค่ไม่กี่ครั้ง บ้าๆบอๆขนาดนั้น จะโกรธอ่ำก็ไม่เห็นเป็นไร อย่าถือเลยนะ ยังไงอ่ำอาจไม่ได้เจอเค้าอีกก็ได้"อ่ำแย้งขึ้น

"ไม่ได้หรอกหงส์ เผื่อว่าบางที เราอาจต้องรู้จักกันไว้ในฐานะอื่น ถึงตอนนั้นคงแย่ อาจจะดีถ้าทำความรู้จักกันไว้ก่อน"ในฐานะอื่น อื่นไหนกัน ก็เป็นพี่ของเพื่อนธรรมดาๆ อ่ำนี่คิดอะไรแปลกอีกแล้ว ดูสิ ยิ้มแล้วทำตาอย่างนั้นอีกแล้ว เวลาหงส์มองตาอ่ำลอดผ่านแว่นด้วยสายตาแปลกๆอย่างนี้ทีไร หัวใจมันเต้นไม่เป็นส่ำซะทุกที ไม่เอาล่ะ

"ส่งแค่นี้ละกัน ขอบคุณนะที่มาเป็นเพื่อนเรา บาย"อ่ำพยักหน้า

"เราต่างหากที่ขอบคุณที่หงส์ให้มาส่ง"

"เอ๋ ขอบคุณเรานี่นะ"หงส์ชี้มาทางตนเอง อ่ำไม่ยอมเฉลย กลับยิ้มแปลกๆ และเดินย้อนไปทางเก่าที่มา เฮ้อ… อ่ำนี่ แปลกนะแต่อยู่ด้วยแล้วสบายใจดีแฮะ หงส์จะพยายามคิดว่า แค่นั้น..

+++++++++++++++++++

หลังจากที่พี่แซนด์ออกจากบ้านไปพร้อมกับพี่แฮนด์ คอยดูนะพี่ทั้งสองคน ชอบแกล้งอ่ำเขานัก กลับมานะ ไม่เอาไว้แน่ หงส์เดินผ่านพี่ซอที่ดูชามก๋วยเตี๋ยวแล้วนั่งเงียบๆอยู่คนเดียว หงส์มานั่งที่โต๊ะข้างๆ

"พี่ซอ ว่าไงคะ มานั่งจ้องชามก๋วยเตี๋ยวทำไม เลขมันจะขึ้นหรอ"หงส์นั่งดูด้วยอีกคน

"เออหงส์ วันนี้เพื่อนแกมาหา ชื่อแต้ม"หงส์พยักหน้า

"อ๋อหงส์นัดมาเอง แต่ดันลืม เลยออกไปกับพี่หนุ่ม มานานป่ะ คงมาแป๊ปเดียวล่ะสิ"หงส์รู้นิสัยแต้ม ดีเพราะวันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย มีก็แต่กะพี่ซอ ขี้อายอย่างแต้มน่ะหรอ จะอยู่บ้านกับพี่ซอสองต่อสอง

"อืม เพิ่งกลับไปก่อนแกมา สักครึ่งชั่วโมง"

"เฮ้ย " หงส์อุทานได้แค่นั้น"ยัยแต้มนี่นะ พี่ เขามากับใครหรอ"

"คนเดียวอ่ะ เพื่อนเธอดูต๊องๆ ตลกดีเหมือนกันนะ"

"อ่ะ นั่นแหละยัยแต้ม เอ๋อๆประจำ พี่ซอรั้งตัวเขาไว้ทำไม "

"ก็นึกว่าแกจะกลับไว"

"หรอ"หงส์มองหน้า พี่ซอเอาแต่ก้มหน้างุดๆ เหยอพี่ชายเราแปลกๆไปอีกคนแล้ว ทำไมรอบตัวเรามีแต่คนแปลกๆนะ เพราะไรกันนี่

+++++++++++++++++++++