สวัสดีค่ะ ผักรู้นอนฝากเรามาลงแทนน่ะ

Chapter 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3197393/W3197393.html
Chapter 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3200811/W3200811.html
Chapter 3-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3202924/W3202924.html
Chapter 5-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3204818/W3204818.html
Chapter 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3206259/W3206259.html
Chapter 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3210296/W3210296.html
Chapter 11-12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3213838/W3213838.html
Chapter 13-14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3219159/W3219159.html
Chapter 15 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3220919/W3220919.html
Chapter 16  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3226718/W3226718.html
.................................................

I Don’t Want To say Goodbye… (cause goodbye means forever)
Chapter Seventeen

โด โด โด~ โด โด โด~[ริงโทนเสียงแต่งงาน]

ให้ตายเหอะ…

เงียบไปเลยนะ -0-

“หวัดดี~”-อุนมี

[ให้ตาย เสียงเหมือนวัวชะมัด ]

คุณคิดว่าใครล่ะ…

ใช่นั่นแหละ ซันโฮ


ต๊อก

ขอโทษตอนนี้ฉันยังไม่อยากคุยนะซันโฮ

เพราะฉันเพิ่งได้หลับเอง

นายอย่าฆ่าฉันเลยนะ

-__-zฟี้

ฟี้

zzzz

โด โด โด~ โด โด โด~

หา! งี่เง่าจริง

[นี่!  เธออยากตายหรือไง!?!]-ซันโฮ

“หวัดดี^__^”-อุนมี

[ทำ.ไม.ริง.โทน.เธอ.เป็น.เสียง.แต่ง.งาน.หา. ]-ซันโฮ

“เพราะฉันกำลังจะแต่งงาน”-อุนมี

[ออกมานะ ฉันจะฆ่าเธอ]-ซันโฮ

“หา! นายนี่มันเด็กชะมัด”-อุนมี

[คนเดียวที่เธอจะแต่งงานด้วยต้องเป็น ฉัน]-ซันโฮ

“ใครบอกว่าฉันอยากใช้เวลาทั้งชีวิตกับนาย”-อุนมี

[ฉันเอง]-ซันโฮ

“…”-อุนมี

[ออกมา  แล้วรอฉันที่หน้าร้านกาแฟด้วย]-ซันโฮ

“อีกสักพักละกัน”-อุนมี

[5 นาที หรือตาย]-ซันโฮ

* -__-a

บางครั้งฉันรู้สึกสงสารตัวเองจริงๆ นะ...

ฉันรีบทำทุกอย่างให้เร็วที่สุด

ใช่ วันนี้เป็นวันเสาร์…

ฉันวางแผนที่จะหลับทั้งวัน -__-a

แต่ก็มีใครบางคนขัดขวางมันซะแล้ว...

วายร้ายงี่เง่า…

อา!...ตังค์หมด!!

T__T

บางทีมินซุกอาจจะพอมีตังค์…บางที..ฉันจะยืมเขา..

^__^

ฉันแอบเข้าห้องมินซุก…

เขาไม่อยู่ที่นี่…

ฉันว่าเขาคงจะออกไปข้างนอกกับแฟน…

แล้วเธอชื่ออะไรนะ??

-__- ขี้โกง...

ฉันเจออะไรบางอย่างบนโต๊ะเขาฉันก็เลยหยิบมาซะเลย…


ฉันวางรองเท้า แล้ววิ่งออกมา…

แต่แล้วก็ต้องวิ่งกลับไปอีกรอบ…

อืม~ฉันลืมแจ๊คเก็ตของซันโฮ -0-

ถ้าฉันไม่หยิบมันไปด้วยฉันคงโดนตีแน่ๆๆ…

“นี่! อย่าใส่รองเท้าในบ้านสิ!”

“หนูเปล่านะ!!!”-อุนมี

“หยุดวิ่ง!นั่นลูกจะทำอะไร?! ทำไมใส่รองเท้าวิ่งบนพรม!”-แม่.

แล้วแม่ก็ตีฉันไปรอบบ้านด้วย ไม้กวาด…

ขณะที่ฉันวิ่งเข้าไปในห้องเพื่อเอาแจ๊คเก็ตของซันโฮ …

นี่เป็นความผิดของซันโฮนะเนี่ย

ถ้าฉันไม่มาเอาแจ๊คเก็ตให้เขา

คงไม่ต้องโดนตีอย่างงี้!

ฮึม ฮึม

แง ~ก้นที่น่าสงสารของฉัน T__T


ขอโทษนะแม่!!! แม่เป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลก…

ได้โปรดอย่าตีเด็กน้อยคนนี้เลยนะ!

ฉันวิ่งออกมาพร้อมกับเสื้อแจ๊คเก็ตของเขา

รถเมล์มาพอดีฉันเลยรีบวิ่งขึ้นรถ

ฮู ฮ่า ฮู ฮ่า..

น่าเบื่อชะมัด=3

การนั่งรถเมล์เนี่ย น่าเบื่อจริง  ๆ….

-0-

“นี่ นี่เธอรู้ไหมซันโฮกำลังอยู่ที่ร้านกาแฟ?!!”

ฉันได้ยินผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่เครื่องแบบเหมือนกับซันโฮพูด…

พวกเธอใส่เสื้อตัวเล็ก แถมกระโปรงพวกเธอก็ยังสั้นมากกกก….

อืม  แล้วผู้ชายกำลังมองที่พวกเธอ

-0-

พวกแรด...

“จริงเหรอ?! งั้นไปกันเถอะ!”

“ใช่ แต่เพื่อนหญิงของเขาก็อยู่ที่นั่นด้วย”

“เพื่อนเขาน่ะงี่เง่าจะตาย”

“เราต้องทำตัวดีๆ ถ้าเราอยากได้ซันโฮ”

พวกนี้  น่ารำคาญจัง…

ป้ายข้างหน้า  เป็นป้ายร้านกาแฟแล้ว..

ฉันจะได้ไปจากนี่ซะที  จะได้ไม่ต้องทนฟังพวกนี้คุยกันแล้วล่ะ

<__<

“จอดตรงนี้ด้วย”

ฉันเดินลง…

มัน…

หิมะกำลังตก…

ฉันชอบหิมะ..แต่ มันหนาวไปหน่อย…

ฉันสวมแจ็คเก๊ตแล้วเดินต่อไป

ที่จริงก็ไม่เลวนะ…จริงๆ แล้วก็เยี่ยมไปเลยล่ะ

รถเมล์วิ่งผ่านหน้าฉันไป  รวมทั้งพวกน่าเบื่อนั่นด้วย…

-0-

พวกเธอน่าจะไปลงนรกซะ…

ไม่มีใครได้ซันโฮของฉันหรอก

เพราะฉันกำลังจะไปพบเขาแล้ว

แล้วฉันก็วิ่ง!

เปิดประตูร้านกาแฟ…

แล้วมันก็เปิดไปตีหน้ายัยพวกแรดคนหนึ่งเข้า

ดูเหมือนเธอจะโกรธ…

แต่แล้วฉันก็พบว่าคนนั้นก็คือจีซู  นั่นเอง

“อุนมี!!! สามีเธออยู่นี่!”-จีซู

วันนี้ จีซูก็น่ารัก ตามเคย …

ซันโฮ…ดีล่ะ

เขานั่งกอดอก แล้วหลับตาอยู่…

ฉันเห็นแผลใกล้ๆ ริมฝีปากเขา

ทันทีที่เขา ได้ยินจีซูเรียก เขาก็เปิดตาทันที…

เขาไม่ได้โบกมือ

-__-a

ดี ฉันจะปลุกนายเอง…

ดูเหมือนพวกแรดนั่นจะได้ยินที่จีซูพูด

พวกนั้นเดินตรงมาแล้วก็แสยะยิ้ม

ฉันเดินผ่านพวกนั้นไปแล้วนั่งลงตรงข้ามกับซันโฮ

จีซูนั่งลงข้างๆ เขา

ฉันมองเขาแล้วเขาก็มองฉัน

เรานั่งที่นั่นนานมากแล้วก็จ้องมองกันและกัน

ดี…ฉันจะจ้องมองที่รอยช้ำบนหน้าเขาเพียงอย่างเดียว

(ติดตามต่อ ตอนที่ 18)

แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 48 20:15:58