ตอนที่ 2 แก้วราตรีขับรถเข้ามาจอดในรั้วบ้านของณพสรณ์ บ้านเดี่ยวหรูหราสวยงามราคาร่วมสามล้านที่ณพสรณ์ซื้อเองด้วยเงินสดของตนเองที่ได้จากการทำงานในบริษัทของพ่อเธอ แก้วราตรีอดไม่ได้ที่จะชมเพื่อนอีกครั้ง ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชมแต่จะเป็นทุก ๆ ครั้งที่มาบ้านนี้ อย่าว่าแต่เธอเองเถอะใครมาก็ชม
พ่อแม่ของณพสรณ์เองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรฐานะปานกลาง พ่อของณพสรณ์จบแค่ป.สี่ ส่วนแม่ของณพสรณ์จบมศ.3 พ่อกับแม่แต่งงานกันเพราะการคลุมถุงชนของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย พ่อกับแม่ช่วยกันทำมาหากินจนสามารถส่งอภิรักษ์ลูกชายคนโตให้เรียนวิศวะปิโตรเคมี มีเงินเดือนที่สูงแต่ต้องเดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศบ่อย ๆ ส่งณพสรณ์ลูกสาวคนกลางเรียนจบบริหารธุกิจ สาขาการตลาด ทำงานที่บริษัทของพ่อแก้วราตรีด้วยเงินเดือนที่สูงลิบ เพราะสามารถทำให้บริษัทมีรายได้เข้ามาจำนวนมาก แล้วส่งอภิพัฒน์ ลูกชายคนเล็กให้เรียนวิศวะ คอมพิวเตอร์ มีเงินเดือนสูงอีกเหมือนกัน
แกนี่เก่งวะ...ทำงานกับป๋าชั้นสองปี ซื้อบ้านได้หรูขนาดนี้เชียว
ไม่ว่ะ...คนที่เก่งไม่ใช่ชั้นหรอก แต่เป็นพ่อกับแม่ต่างหาก ดิ้นรนให้ชั้นเรียนจบ หญิงสาวจะพูดอย่างนี้ทุกครั้งที่มีคนชมเรื่องบ้าน แก้วกานต์จอดรถแล้วเดินตามเพื่อนรักเข้าไปในบ้าน ป้าอ้อยคนใช้เก่าแก่ในบ้านออกมาดูทันทีที่ทั้งคู่ลงจากรถ
คุณหนูสรณ์...ป้าคิดถึงจังเลยค่ะป้าสวมกอดคุณหนูของตนอย่างรักใคร่...เลี้ยงมากับมือรักเหมือนกับลูก
โอ๋...สรณ์ก็คิดถึงป้าเหมือนกันค่ะ อาหารที่นู่นสรณ์แทบทานไม่ได้เลย ฝีมือใครก็ไม่อร่อยเท่าป้าอีกแล้วค่ะ ป้าอ้อยกอดแน่นขึ้น แล้วทำเสียงเหมือนหมั่นไส้
แหม...ส้มไปเรียนคุณท่านทั้งสองซิว่าคุณหนูกลับมาแล้ว
ทำไมไม่โทรมาบอกก่อนค๊ะ...ป้าจะได้ให้เจ้าชิตขับรถไปรับ
ก็อยากมาเซอร์ไพรซ์นี่ค๊ะ
ทานอะไรมารึยังคะ...เดี๋ยวป้าจะทำให้ทาน
ไม่ต้องค่ะป้า...สรณ์กับแก้วทานมาเรียบร้อยแล้วค่ะ
งั้นไปรอที่ห้องนั่งเล่นล่ะกันนะคะเดี๋ยวป้าจะยกขนมไปให้
ไม่ต้องเผื่อแก้วนะค๊ะ...แก้วจะกลับแล้วค่ะ
อ้าว !!! ทำไมล่ะแก...มาถึงก็รีบกลับเลย
ก็ชั้นยังเคลียร์งานไม่เสร็จนี่...ไปก่อนนะสรณ์พรุ่งนี้เจอกันที่บริษัท...ไปก่อนค่ะป้า แก้วกานต์ขับรถออกจากบ้านไป พ่อกับแม่ของณพสรณ์ก็เดินมาหาลูกสาว ทั้งสามคนพากันเดินเข้าไปในบ้าน ซักถามซึ่งกันและกัน
กว่าณพสรณ์จะนอนหลับก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มทั้งที่เข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม เหตุผลก็เพราะยังปรับเวลาไม่ได้
*********************************
เจ็ดโมงเช้าป้าอ้อยขึ้นมาเรียกหญิงสาวให้ลงไปทานข้าว เหมือนกิจวัตรทุก ๆ วัน ณพสรณ์เปิดประตูออกมาพร้อมกับเสื้อสีฟ้าเข้ารูปแขนสามส่วน กางเกงสแลคสีดำทรงผู้หญิง กับเสื่อสูทสีดำสำหรับผู้หญิงพาดอยู่บนแขนซ้ายหนึ่งตัว มือขวาถือกระเป๋าสะพายออกมาจากห้อง ป้าอ้อยรายงานทันทีว่ามื้อเช้ามีอะไรบ้าง หญิงสาวพยักหน้ารับแล้วเดินลงไปห้องอาหาร ก็พบกับน้องชายที่แต่งชุดลำลองสบาย ๆ จึงทักขึ้น
วันนี้พัฒน์ไม่ไปทำงานเหรอ
อืม...ทำสี่วันหยุดสามวัน แล้วเจ๊จะไปไหนเนี่ย
ไปทำงานซิยะ
ว้าว !!!
กลัวเค้าหัดเงินเดือนรึไง กลับมาก็รีบไปทำงานเชียว เมื่อสายตาเขม่นของพี่สาวมองมา พัฒน์ธนัส ก็สงบเสงี่ยมก้มหน้าก้มตาถามเรื่องของฝาก
อืม ๆ แล้วของฝากล่ะเจ๊
อยู่ที่ห้องหน่ะ เจ๊ฝากแจกคนที แปะไว้แล้วว่าถุงไหนของใคร
อืมเดี๋ยวจัดการให้ หญิงสาวตักโจ๊กคำสุดท้ายเข้าปาก ลาพ่อกับแม่แล้วขับรถไปทำงานทันที
***********************
ถึงบริษัทตอนเวลาแปดโมงห้าสิบเจ็ดนาทีพอดี พนักงานบริษัทค่อนข้างแปลกใจ แต่ก็ยกมือไหว้ บ้างก็กล้าเข้ามาถาม ณพสรณ์กำลังเดินเลี้ยวเข้าไปในห้องทำงาน เลขาหน้าห้องก็เรียกไว้ทันที
พี่สรณ์คะ...อย่าเพิ่งเข้าค่ะ...วันนี้มีประชุม นิดารั้งณพสรณ์ไว้
ประชุมอะไรล่ะ ณพสรณ์ถามอย่างเซ็ง ๆ
ประชุมฝ่ายบริหารค่ะ
อ๋อ !!! งั้นนิดก็ช่วยไปแทนพี่ละกัน...ณพสรณ์ผลักบานประตูสีน้ำตาลไม้เข้าไป
ท่านประธานเป็นประธานของการประชุมวันนี้ค่ะ ณพสรณ์ได้ยินแว่ว ๆ จึงผลักประตูออกมาฟังอีกครั้ง
เมื่อกี้ว่าไงนะ
นิดบอกพี่สรณ์ว่า...ท่านประธานเป็นประธานของการประชุมวันนี้ค่ะ
เฮ้ย !!! งั้นนิดเตรียมเอกสารเลย พี่เก็บกระเป๋าแป๊ปนึง ณพสรณ์ผลุบเข้าไปในห้อง วางกระเป๋าเสร็จ ก็หยิบเสื้อสูทมาสวมทับด้านนอก เดินออกมาจากห้องทำงาน ตรงไปยังห้องประชุม
ภายในห้องประชุมกำลังจะเริ่มการประชุม ณพสรณ์ก็ผลักประตูเข้าไป ผู้บริหารคนอื่นพากันแปลกใจที่เห็นณพสรณ์ ยกเว้นแก้วราตรี แต่ยังไม่มีใครถามอะไรใคร การประชุมก็เริ่มขึ้น
สามชั่วโมงในการประชุมผ่านไป ณพสรณ์เดินออกมาพร้อมกับนิดา กลับไปที่ห้องทำงาน บนโต๊ะทำงานมีช่อดอกไม้สีแดงช่อโตวางอยู่...ทำไมเราไม่เห็นตอนแรก หรือว่าเราไม่ได้สังเกต...ณพสรณ์คิดดังนั้นแล้วจึงเดินออกไปถามนิดา
เมื่อเช้ามีคนนำช่อดอกไม้มาวางโต๊ะพี่รึเปล่า
ไม่มีนี่ค๊ะ ณพสรณ์พยักหน้ารับรู้ หมุนตัวกลับไปในห้องตามเดิม ช่อดอกไม้ไม่มีบอกว่าใครส่งมาให้ หญิงสาวหยิบมันไปวางบนโต๊ะเล็กสำหรับรับแขก แล้วก้มหน้าก้มตาเริ่มทำงาน
สักครู่จึงรู้สึกว่ามีคนกำลังมองจึงเงยหน้าไป สบสายตาของผู้ชายหน้าตาดี ผิวขาวรูปร่างสูงโปร่ง และผู้หญิงรูปร่างผอมบาง ใบหน้าหวาน ณพสรณ์ถึงกับอุทาน
พี่กานต์...พิม ผุดลุกจากเก้าอี้ทำงานเข้าไปโผกอด พี่กานต์ ทันที กิริยานั้นทำให้พิมมองด้วยสายตาที่เศร้า...แต่ไม่มีใครจับความรู้สึกนั้นได้ เจ็บปวดกับการรักคนที่รักเพื่อนของตัวเอง
ณพสรณ์ผละจากกานต์เข้ามาโผกอดพิม รัดแน่นด้วยความคิดถึง ไต่ถามทุกข์สุขกันพอสมควรแล้ว กานต์จึงเอ่ยปากชวนณพสรณ์
สรณ์วันนี้ไปทานข้าวที่บ้านพี่นะ
พิมไปด้วยกันนะ ณพสรณ์ถามความเห็นเพื่อน
ก็ได้
โอเคค่ะ...เจอกันเย็นนี้กัน แล้วพี่กานต์กับพิมก็เดินออกจากห้องทำงานไป
**********************************
จากคุณ :
โซดาซ่าส์
- [
15 ม.ค. 48 09:20:03
A:203.113.35.9 X:203.150.217.115
]
@---,---พันธนาการแห่งรัก ---,--@ (ตอนที่ 2)
