ทุกคนคงจะคิดว่าฉันร้ายมากใช่ไหม
แต่อย่าลืมสิ ว่าที่ฉันทำลงไปนะมีเหตุผล ฉันไม่ได้ร้ายแบบไล้สาระ
ทุกๆครั้งที่ฉันทำอะไรไม่ค่อยดีลงไป ฉันก็แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรเสมอ เห็นไหมฉันก็มีส่วนดีเหมือนกัน
ถึงฉันจะร้าย ก็แบบเด็กๆ พวกคุณไม่รู้อะไร ยังมีคนที่ร้ายกว่าฉันซะอีก
จะใครอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่อาจารย์นิดา เธอร้ายกาจมากเลยนะ
ฉันเองยังไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่เป็นครูบาอาจารย์แบบเธอจะซ่อนความร้ายกาจไว้ข้างในได้ขนาดนี้
วันนั้นที่อาจารย์นิดามาที่บ้านวินโดยมิได้รับเชิญพวกคุณคงจำกันได้
ฉันช่วยวินยกขนมออกมาที่ห้องรับแขก
เจ้าลูกตาลทำหน้าที่ของมันอย่างดี โดยการขึ้นไปนอนหมอบข้างๆ อาจารย์นิดาเพราะคงกลัวเธอจะเหงา
เธอยิ้มออกมาเหมือนได้ความหวังที่รอคอย แล้วลุกขึ้นมารับแก้วน้ำจากวิน
จากนั้นก็ถือโอกาสเปลี่ยนที่นั่งให้ห่างจากเจ้าลูกตาล
สุนัขอาจารย์วินหรือคะ อาจารย์นิดาถาม
ใช่ครับ ผมได้รับตอนวันเกิด ตัวเล็กเขาให้ผมไว้เป็นเพื่อนแก้เหงา
ตัวโตจังนะคะ อาจารย์นิดาบอกเสียงอ่อน
นี่อาจารย์นิดาคงกลัวมันล่ะสิครับ แต่จริงๆ มันน่ารักมากเลยครับถ้าอาจารย์คุ้นเคยกับมันดีจะรู้ วินบอกเสียง จริงใจ
ทำให้คนที่ฟังได้แต่ยิ้มแห้งๆ แถมอาจจะคิดด่าในใจอีกว่า ไอ้หมายักษ์บ้านี่มันกวน teen จริงๆ ที่เจ้านายมาล่ะทำตัวน่ารัก
เชียว ที่ตอนอยู่กันสองคนล่ะทำเป็นมองตาขวางเหมือนสุนัขไม่ได้รับการฉีดวัคซีน
ฉันแอบยิ้มกับเจ้าลูกตาลสองคน แล้วกระดิกนิ้วเรียกมันเข้ามาหา พร้อมส่งขนมให้เป็นรางวัล
อาจารย์สาวกำลังเริ่มต้นแผนการของเธอในความคิดของฉัน
เธอทำมาเป็นปรึกษาวินเรื่องงาน แต่ฉันรู้ นั้นแหละแผนหล่อน เพราะหลังจากที่ฉันนั่งฟังมานาน ไม่เห็นมีอะไรที่มันจะสำคัญสักนิด ฉันเห็นหล่อนคอยแต่จะพูดจาออกนอกเรื่อง ทำเป็นหัวเราะต่อกระซิก ทั้งที่ฉันนั่งหัวโด่เด่ อยู่ข้างๆ
แถมมีชำเลืองหางตามาทางฉันอีกนะ แล้วก็ทำเป็นยิ้มที่มุมปาก
ฉันนั่งเงียบ แต่ หนักไปทางคิด(แผนการ)
ไม่เบื่อหรือจ้ะตัวเล็ก ฟัง ผู้ใหญ่ คุยกัน เธอเน้นคำว่า ผู้ใหญ่ เป็นพิเศษ แล้วยิ้มหวานให้ฉัน ทำเป็นเรียกอย่างสนิทสนม
เบื่อก็ไปดูทีวีก่อนได้นะตัวเล็ก วินหันมาบอก เพราะคงกลัวฉันจะเหงาจริงๆ
แต่ฉันอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าจะให้ปล่อยเนื้อไว้กับสุนัขได้ไงล่ะ
คนอย่างตัวเล็กไม่ใช่โง่นะค่ะขอบอก
ไม่เป็นไรค่ะ ตัวเล็กชอบฟังคนมี อายุ คุยกัน ได้ความรู้ดีออก ฉันเน้นที่บางคำนิดหน่อยแล้วยิ้มหวานใส่อาจารย์นิดา
เธอหน้าตึงทันที แต่วินเพียงยิ้มให้ฉัน เป็นเชิงบอกว่าตามใจ
อยู่ดีๆ อาจารย์นิดาก็บอกว่าอยากได้น้ำเพิ่ม วินจึงเดินเข้าไปในห้องครัว
ฉันคิดว่าเธอกำลังจะทำอะไรสักอย่างหนึ่ง ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่กันวินออกไป
ฉันหันไปยิ้มให้อาจารย์นิดาตาใส หลังจากลับหลังวิน อยากรู้นักเธออยากทำอะไร
รู้จักกับอาจารย์วินมานานแล้วหรือจ้ะ เธอถามน้ำเสียงนิ่มๆ พร้อมรอยยิ้มที่ใบหน้า
อาจารย์อยากรู้หรือคะ ฉันไม่ยอมตอบแต่ย้อนคำถามดื้อๆ
เธอพยามปั้นสีหน้าให้ยิ้มอยู่ ฉันมองออก
แค่ชวนคุยนะจ้ะ งั้นก็คงจะเป็นญาติกัน? เธอเดา
แหม อาจารย์นี่ทำตัวเหมือนฝ่ายปกครองเลยนะคะ อยากรู้อยากเห็นเรื่องของนักศึกษา ฉันบอกเหมือนเรื่องตลก เลี่ยงไม่ตอบคำถาม ใครจะทำไม
ฉันคิดว่าเธอตอบไม่ตรงคำถามนะ เธอเริ่มเปลี่ยนท่าที น้ำเสียงเสียงเธอเริ่มแข็งขึ้น
คำถามมันไม่ตรงใจมากกว่าค่ะอาจารย์ ฉันย้อน
เป็นเด็กเป็นเล็กควรรู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่นะจ้ะ แล้วอีกอย่างฉันก็เป็นอาจารย์เธอ พูดจาอะไรหัดมีความเกรงใจกันบ้าง
เธอกล่าว พร้อมกับยืดตัวขึ้น แถมชูคออีกด้วยนะ นี่คงอยากจะขู่ฉันงั้นสิ
ก็นั้นน่ะสิค่ะ เป็นยันครูบาอาจารย์ แต่ทำตัว... ฉันละไว้ ไม่ยอมเอ่ยจนจบ ปล่อยให้อีกฝ่ายตีความไปเอง
ฉันเห็นเธอหน้าแดง สงสัยเธอกำลังจะเล่นงิ้วให้ฉันดูกระมั้ง เธอกำมือแน่นตัวสั่นน้อยๆ เหมือนเจ้าจะเข้า
เสียดายที่วินเดินออกมาซะก่อน ฉันก็เลยไม่ได้เห็นว่าเธอจะแสดงอะไรให้ฉันดู
ฉันนั่งเงียบต่อไปเมื่อวินออกมา อาจารย์นิดาพยามกันฉันออกมาจากบทสนทนาอย่างเห็นได้ชัด
ฉันคิดว่าเธอกำลังประกาศสงครามกับฉัน แววตาเธอมันฟ้อง เธอไม่ชอบฉัน หรืออาจจะเกลียดเลยด้วยซ้ำ
แล้วก็แน่นอนเธอชอบวิน ฉันมองไม่พลาด
ฉันกำลังกลัวว่าเธอจะวางแผนอะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้ และเมื่อมันเป็นเช่นนั้นฉันคงหาทางแก้ลำยากทีเดียวเชียว
อย่างที่คุณรู้ๆกัน เธอเป็นถึงอาจารย์ มีหน้าที่การงานดี อายุรุ่นราวคราวเดียวกับวิน นี่แหละที่ฉันกลัว
ส่วนหน้าตานะเหรอ ฉันไม่กลัวหรอก แค่มองผ่านก็ไม่เห็นมีอะไรน่ามองซ้ำ
แต่เล่ห์เหลี่ยมเธอก็ไว้ใจไม่ได้ วินยิ่งไม่ค่อยทันพวกนางเสือแบบนี้อยู่
ฉันนั่งฟังเสียงวินกับอาจารย์นิดาเหมือนเสียงนกเสียงกาที่มากระทบหู
เพราะฉันกำลังใช้ความคิดของตนเองอยู่ เมื่อหันไปมองเวลาก็พบว่ามันเย็นมากแล้ว
แต่ที่น่าสงสัยทำไมอาจารย์สาวยังไม่ยอมกลับนี่สิ คอยดูกันว่ามันจะเป็นแบบที่ฉันคิดไว้หรือเปล่า
นิดาคงต้องกลับก่อนนะค่ะ นี่ก็เย็นมากแล้ว เธอบอกเสียงหวาน
ฉันอยากจะถามเธอเหลือเกินว่าเพิ่งรู้สึกตัวหรือไง ฉันคิดว่ารากเธอจะงอกติดโซฟาเสียอีก
แล้วนี่อาจารย์มารถอะไรครับ
คือนิดานั่งแท็กซี่มานะค่ะ พอดีรถของนิดาเข้าอู่ เธอบอกเสียงอ่อย ทำเป็นยิ้มหน้าเศร้า
ให้ตายสิ! ทำไมซื้อหวยมันไม่ถูกแบบนี้นะ
ให้ผมไปส่งดีกว่านะครับ ใกล้ค่ำแล้วผมว่ามันอันตราย วินกำลังแสดงความเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลกของเขาอีกแล้ว
ฉันชอบที่เขาเป็นสุภาพบุรุษ แต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้งเสมอไป ถ้าให้ดี ฉันอยากให้เขาแสดงให้ฉันเห็นคนเดียวก็พอ
ไม่ต้องเผื่อแผ่ไปถึงคนอื่นมากนัก ใครจะว่าฉันเห็นแก่ตัวก็เอาเถอะ ฉันยอมรับว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ
เกรงใจอาจารย์แย่เลยค่ะ อย่ารำบากดีกว่า เธอบอกท่าทางเกรงอกเกรงใจจนฉันรำคาญ
จะอะไรกันนักหนาเห็นอยู่ว่าหล่อนนะอยากให้เขาไปส่ง ไม่งั้นคงไม่วางแผนทำเป็นรถเสีย
แล้วกลับซะเย็นขนาดนี้หรอก ต่อมหมั่นไส้สั่งให้ฉันทำอะไรสักอย่าง
จากคุณ :
edward
- [
16 ม.ค. 48 03:05:18
A:80.212.176.63 X:
]
..แผนการรักนางฟ้า.. 2
