เมื่อสายรุ้งสลาย บทที่ ๑
ผมรับคำทันทีที่มันเอ่ยชวนให้เข้าไปเรียนต่อในกรุงเทพด้วยกัน เพราะการที่หมอกเอ่ยปากกับผมเรื่องนี้ มันได้บอกอะไรหลายอย่างที่ผมเคยคาใจหลังจากวันนั้น
ที่สำคัญที่สุดคือมันคงยังยอมรับว่า ผมนี่แหละคือเพื่อนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ว่า
.
ผมจะเพิ่งบอกรักมันไปเมื่อไม่กี่วันมานี่ก็ตาม
.คืนนั้นฟ้าใส เดือนเสี้ยวเปิดโอกาสให้ดาวพราวแสงประดับราตรี แมลงกลางคืนบรรเลงเสียงสูงต่ำสลับช้าเร็วพร้อมกับกบเขียด หิ่งห้อยอ้อยอิ่งอยู่ตามปลายใบไม้ เรานั่งกันอยู่ที่นอกชาน ชิมกลางคืนแกล้มเหล้า จัดงานเลี้ยงเล็กๆ อำลาชีวิตนักเรียนมัธยม มีน้ำค้างพรมพอให้เย็นชื่น และบ่มอารมณ์ให้บอบบางพอจะเอยคำรัก
.
ข้ากลัวว่าเอ็งจะใจแตกติดเที่ยวติดผู้หญิงเสียผู้เสียคนซะก่อนจะเรียนจบน่ะสิวะ
ผมดักคอด้วยความเป็นห่วง เพราะแค่กว่าจะเคี่ยวเข็นให้เรียนจบอาชีวะในตัวจังหวัดได้ เราก็หวิดจะเสียคนไปหลายครั้ง ก็พวกสาวพาณิชย์โรงเรียนข้างๆ นั่นแหละเป็นตัวการ พวกเธอเปิดเผยโอ่อ่าอ้าซ่าเสียจน ผู้ชายคนที่โง่ที่สุดก็สามารถรู้เจตนาได้เพียงแค่บังเอิญสบตา
ไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกน่ะรุ่ง เราก็โตๆ กันแล้ว ถึงกรุงเทพมันจะมีแสงสียังไง ถ้าเรารู้จักแบ่งเวลามันก็ไม่น่าจะมีปัญหาหรอก
มันมีท่าทางไม่มั่นใจในคำตอบของตัวเองเท่าไรนัก เมื่อเห็นสายตาไม่เชื่อถือของผมเข้าก็พยายามทำเสียงแข็ง
พ่อข้ายังไม่เป็นห่วงขนาดนี้เลยนะโว้ย!
เหล้าอีกหลายแก้วล่วงผ่านลำคอ ขณะที่เราทั้งสองปล่อยอารมณ์ไปกับความเงียบงัน ในเวลานั้นความน้อยใจจุกขึ้นมาถึงลำคอ ผมแอบชำเลืองมองเพื่อนรักที่สุดหลายครั้ง พร้อมกับตั้งความหวังและรอว่าเมื่อไหร่เขาจะเอ่ยชวนให้ผมไปเรียนต่อด้วยกัน
ในหมู่บ้านเล็กๆ อย่างนี้ ความสนิทสนมของเราดูเป็นเรื่องธรรมดา เด็กหนุ่มต้องมีคู่หูสำหรับผจญชีวิตรุ่นๆ เรื่องดีเลวตามวัยก็ร่วมหัวจมท้ายทำด้วยกันมาหมด จะพิเศษอยู่นิดหนึ่งก็ตรงที่ว่ารูปร่างอย่างชาวไร่ของเราเมื่อบวกกับหน้าตาที่ครบเครื่องตามสูตรสำเร็จที่สาวๆ วาดภาพไว้ ทำให้เราโดดเด่นยามเมื่อเข้าไปเรียนในระดับสูงที่ตัวจังหวัด และเราก็ยังไปไหนไปนั่น และกลับพร้อมกันตลอด
หมอกไม่ใช่คนเรียนไม่ดี เพียงแต่มันค่อนข้างจะต่อต้านวิธีการสอนแบบยัดเยียดเท่านั้นเอง ตรงข้ามกับผมที่ไม่ได้ฉลาดเฉลียวอะไรนัก อาศัยว่าขยันเรียนขยันเขียนอ่านทำแบบฝึกหัดจึงพาตัวรอดมาได้ หลายครั้งที่ผมนั่งทำการบ้านให้ตอนที่หมอกไปวิ่งไล่ลูกบอลอยู่กลางสนาม และก็อีกหลายครั้งที่มันอารมณ์ดีๆ แล้วเข้ามายืนมองแบบนิเทศศิลป์ตรงหน้าผม แล้วชี้ๆ ว่าสเกลผิดบ้าง องศาผิดบ้าง บางเวลาที่มันรำคาญขึ้นมาเพราะขี้เกียจรอผมแก้แบบเพื่อจะไปร่อนมอร์ไซค์จีบสาวด้วยกัน มันก็ดึงแบบของผมไปขีดๆ วาดๆ ละเลงๆ เสียเองจนเสร็จสมบูรณ์ตรงใจผม
ถ้าหมอกขยันกว่านี้หรือมีท่ารักเรียนมากกว่านั้น ทุนประจำอำเภอก็คงไม่ตกไปเป็นของ ไอ้เรไรลูกสาวกำนันบ้านในนั่นหรอก และดูเหมือนด้วยเรื่องทุนการศึกษานี่เองที่ทำให้หมอกตั้งตัวเป็นศัตรูกับเรไรโดยเปิดเผย มันว่าผมควรจะได้รับทุนนั่นมากกว่า เพราะผลการเรียนของผมก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใครในอำเภอ เพียงแต่ผมเป็นลูกชาวบ้านธรรมดาเท่านั้นจึงไม่ได้ทุน
หมอกจริงจังกับเรื่องทุนมากจนถึงขนาดลามปามผู้หลักผู้ใหญ่ นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่มันคิดจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพ อย่างน้อยๆ ข่าวการดักฉุดเรไรด้วยความหมั่นไส้นั่นก็จะได้จางลงเร็วๆ เพราะต้นเหตุได้หายหน้าไปเสียแล้ว
นึกถึงไอ้เรไรแล้วก็มันเขี้ยว
ผู้หญิงอะไรมันน่าจับมาทำเมียสักคืนสองคืน จะได้รู้ว่าเรี่ยวแรงของข้าน่ะไม่ได้มีไว้เกกมะเหรกเกเรอย่างที่มันสบประมาท
พอเถอะเอ็ง
แค่นนี้ลุงกับป้าเค้าก็แทบจะไม่กล้าไปวัดไปวากันแล้ว หล่อแต่ไม่มีจะแดก ใครเขาจะยอมให้ไปดักฉุดลูกสาวเขาล่ะ ผมตั้งตัวเป็นอริกับมันสำหรับความเห็นนี้
อย่าให้จับได้นะมืงว่าใครแม่งคาบไปบอกลุงกำนัน
มันเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน จนผมต้องลอบกลืนน้ำลาย
แล้ว
แล้วถ้าเป็นข้าเป็นคนไปบอกเองล่ะ ผมแกงวถามเป็นทีเล่นทีจริง
ถ้าเป็นเอ็ง
ข้าก็จะจับมาทำเมียแทนไอ้เรไรซะเลยไง!
ผมแทบทำแก้วเหล้าร่วงจากมือ หน้าที่ผะผ่าวด้วยพิษเหล้ายิ่งร้อนวูบวาบ รีบกรอกเหล้าลงคอจนหมดแก้ว แล้วแค่นหัวเราะออกมา
เฮอะๆ
เอ็งอย่ามาทำพูดเป็นเล่น เดี๋ยวข้าเอาจริงขึ้นมาแล้วเอ็งจะครางว่า เสียวๆ ไม่เลิก สุราคงพาให้หน้าหนาไปแล้วกระมัง ผมจึงกล้าโต้ตอบมันไปอย่างนั้น
เอ็งอย่ามาบ้ากับข้าหน่อยเลยรุ่ง ถึงเอ็งจะหน้าหวานกว่าอีสาวๆ บ้านนี้ขนาดไหน เอ็งก็ยังเป็นเพื่อนข้าอยู่วันยังค่ำ ถึงนังกะเทยพวกนั้นมันจะเคยผลักข้าเข้าห้องน้ำในห้างนั่นมามั่ง แต่ข้าก็ไม่เคยได้นึกพิศวาสพิสดารไอ้เรื่องอย่างว่ากะผู้ชายด้วยกันเลยจริงๆ
ถึงมันจะเสียวๆ ได้ถึงใจขนาดไหนก็เหอะวะ
หมอกหันมามองผมเต็มตาแล้วก็รีบเบือนหน้าไปทางอื่น เวลานี้สายตาของผมมันคงจะตะโกนก้องออกไปแล้วมั้งว่าผมรักมันขนาดไหน
เพื่อนรักผุดลุกขึ้นไปยืนพิงราวระเบียง ทอดสายตาไปในความมืดอันลี้ลับ จนจับไม่ได้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ ผมชงเหล้าแก้วสุดท้ายด้วยสายตาพร่างพราย ความมึนเมากำลังบ่มความกล้าให้อิ่มตัวพอดี หมอกรับแก้วเหล้าไปกระดกทีเดียวครึ่งแก้ว สายตาฉ่ำที่ผมสังเกตเห็นทำให้รู้ว่ามันก็คงเมาไม่น้อย
แล้ว
แล้วถ้าข้าบอกว่าข้ารักเอ็งจริงๆ ล่ะหมอก
จบคำ
แก้วในมือมันก็ปลิวหล่นลงไปข้างล่าง เสียงแตกกระจายตอนกระแทกกับพื้นอิฐมอญ บาดหัวใจผมจนน้ำตาซึม ก่อนที่มันจะไหลรินออกมา หมอกก็ผลุนผลันลงจากเรือนไปแล้ว ไปโดยไม่ได้หันมามองหน้าหรือล่ำลาอะไรเลย
ผมอยากจะวิ่งตามไปแต่ก้าวขาไม่ออก อยากจะตะโกนตามไปแต่ลำคอก็ตีบตันไปหมด ใจหนึ่งก็โล่งอกที่ได้สารภาพความรู้สึกที่แท้จริงออกไป ใจหนึ่งก็รู้สึกเสียใจ เพราะความเป็นเพื่อนของเราคงขาดกันในคืนนั้น
ผ่านไปหลายวันโดยไม่รู้ว่าใครหลบหน้าใครกันแน่ แล้ววันนี้หมอกก็มาหาผมแต่เช้า เข้ามาถึงห้องนอนโดยถือสนิท เขย่าปลุกผมด้วยความคุ้นเคยตรงของสงวน กว่าผมจะรู้สึกตัวก็ถีบโครม ยันมันตกเตียงไปครางหงิงอยู่ครู่หนึ่ง
จากคุณ :
อติรูป
- [
18 ม.ค. 48 07:19:05
A:202.183.162.17 X:
]
********----เมื่อสายรุ้งสลาย บทที่ ๑----********
