++++++++++++
กลางดึกคืนวันนั้นเอง มิ้นกำลังหัวเราะเมื่อเปิดกล่องของขวัญกล่องสุดท้ายของยัยกุ้ง เป็นหนังสือที่เธอชอบอ่าน เล่มหนาเชียว ดีนะเนี่ย ที่มันไม่ใช่หนังสือเรียน
สมกับที่เป็นยัยกุ้งจริงๆ เจ้าตัวชอบใส่แว่น ทำหน้าเคร่งเครียด แต่ก็นิสัยดีน่ารัก รักเพื่อน ผิดกับยัยแจนที่ดูจะสนุกสนานกับทุกๆเรื่องที่ผ่านมาในชีวิต จนทำให้เธอนึกอิจฉา เธออยากคิดได้อย่างนั้นเหมือนกัน
มิ้นเริ่มง่วง ก่อนจะล้มตัวจะนอน ก็เห็นหมีน้อย ขนสีน้ำตาล จ้องมองมาที่เธอ สีหน้าของมันคล้ายๆกับว่า
"ขอนอนด้วยคนนะ"
"ฝันไปเถอะนะ ชั้นไม่ให้เธอนอนหรอก"มิ้นพูดกับหมีน้อยนั้นเบาๆ
มิ้นกำลังจะปิดไฟที่หัวเตียง ก็พลางเหลือบมาเห็นแววตาอ้อนของเจ้าหมีนั้น อีกครั้ง
มิ้นลุกมาหยิบตุ๊กตาหมีเข้าไปในผ้าห่ม
เฮ่อ หมีมันไม่มีความผิดนี่เนอะ มิ้นคิด
++++++++++++++++++
"ว่าไงพี่แฮนด์"
"หืมม์"แฮนด์ หันมามองหงส์ ยิ้มกับน้องสาวจางๆเพราะเมื่อคืนแทบไม่ได้นอนก็เขา ยังตื่นเต้นเรื่องเมื่อวานไม่หายเลยนี่ หงส์เอียงหน้ามาคุยกับพี่แฮนด์บนโต๊ะกินข้าว เพียงแค่สองคน เพราะพี่หนุ่มไปทำงาน พี่ซอก็กลายไปเป็นศพ เพราะเมื่อคืนถ่ายทอด หงส์แดง ปะทะ ผีแดงอยู่ สลบคาโซฟา จนหงส์ต้องไล่ให้ศพเดินไปนอนที่ห้องตัวเอง พี่ซา เมื่อคืนก็ไม่กลับค้างบ้านเพื่อน ส่วนพี่แซนด์ ก็กำลังนั่งหูผึ่งมาทางหงส์กับแฮนด์ หงส์แกล้งทำเป็นพูดแค่สองคน
เหตุผลเพราะว่าพี่แซนด์อยากรู้ไง ยิ่งอยากรู้มาก ยิ่งอยากแกล้งอ่ะ !
"เมื่อคืนฝันว่าถูกกอดป่ะ?"หงส์ถามไปด้วยพร้อมกับกลั้นหัวเราะไปด้วย
"จะบ้าหรอยัยหงส์ "แฮนด์พูดได้แค่นั้นก็ยิ้มจนหน้าแดง หงส์หัวเราะคิกกับพี่ชาย แซนด์ที่นั่งอยู่ข้างๆ กระแอม
หงส์เงยหัวจากที่ก้มคุยกับพี่แฮนด์ทันที
"อะไรพี่แซนด์ ข้าวต้มติดคอหรอ"หงส์มองอย่างยียวนกวนประสาท แซนด์เลิกคิ้วมองหน้าน้องสาวตัวดี หนอย มาทำให้เรารู้สึกกลายเป็นส่วนเกิน
"เปล่า เออ! ทำเป็นมีความลับ เฮ้อไปดีกว่า"แซนด์ลุกจากโต๊ะ พลางยกจานไปเก็บในครัว พร้อมกับความสงสัยในใจนั้น
ฮึ คืนนี้เค้นถามไอ้แฮนด์ดูก็ได้ ว่าคืบหน้าไปถึงไหน ชิ
++++++++++++++++++
แซนด์เดินมาเรื่อยๆ จนถึงสถานที่ที่เขานัดเธอเอาไว้
แป้ง หรือ ไปรยา หญิงสาวน่ารัก ที่เผอิญ มาหลงเป็นแฟนกับแซนด์ เธอน่ารักและนิสัยดีมากๆ เธอรู้ว่าแซนด์ เป็นคนยังไง แต่ จับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน เลยปล่อยๆไป
แซนด์ เสยผมครั้งที่สิบละมังของวันนี้ จัดคอปกเสื้อให้ตั้ง ดึงเสื้อให้ดูเรียบร้อย หันไปมองกระจกรถข้างๆ อย่างมั่นใจ ก่อนจะเดินตรงมา
"น้องแป้ง หวัดดีครับ"แซนด์ ยิ้มให้แป้ง เธอหันมายิ้มให้เช่นกัน
"พี่แซนด์ ดีค่ะ โห เมื่อคืนแป้งโทรไปหา สายไม่ว่างเลยนะ"แป้งต่อว่า ไม่ค่อยจริงจังนัก
"อ๋อ"แซนด์ปาดเหงื่อก็เมื่อคืนน้องเอ้เล่นโทรคุยจนเกือบเช้านี่"พอดีพี่ชายพี่เขายืมใช้โทรศัพท์อ่ะ แฮะๆ เจอตัวจริงไง ดีกว่าคุยโทรศัพท์อีก ดีไหมครับ"แซนด์มองแป้งด้วยแววตาขี้อ้อน แป้งก็ยิ้มให้
"จริงด้วยค่ะ"
แซนด์พาแป้งไปกินพิชช่า เมื่อเข้าไปในร้าน สั่งไม่ทันไร โทรศัพท์แซนด์ดัง พอดูเบอร์เขาก็วางไว้ที่เดิม แป้งแปลกใจจะหยิบมารับให้แทนแต่แซนด์รีบเอามือถือหลบ
"อะไรก็ไม่สำคัญกว่าได้อยู่กับน้องแป้ง ช่างมันเถอะครับ กินดีกว่านะ"แป้งพยักหน้านึกชื่นชมแซนด์ที่นิสัยดี น่ารักเหลือเกิน เธอช่างโชคดีจริงๆ ที่ได้คบกับเขา
หลังจากนั้นไม่นานแซนด์ก็แว่บมาเข้าห้องน้ำรีบกดมือถือโทรทันที
"น้องเอ้หรออืมม์ จ้าคิดถึงจ้ะ อ๋อเมื่อกี้ ไม่ได้ยินอ่ะ พอดีเสียงแถวนี้มันดัง พอเห็นสายไม่ได้รับเลยรีบหามุมสงบๆโทรหานะเนี่ย อืม คิดถึงพี่ป่ะ"
ส่วนแแป้งก็รอแซนด์อย่างมีความสุข เฮ้อช่างไม่รู้อะไรเลยจริงๆ
แต่พระเจ้าก็ไม่เข้าข้างคนผิด เรื่องบังเอิญทั้งหมดก็เกิดขึ้น!
พอแซนด์เดินมาที่โต๊ะ สักพักก็หน้าซีดเพราะน้องเอ้คนที่เขาโทรหาเมื่อสักครู่ ก็มากับเพื่อนที่ร้านเดียวกันนี้ แถมยังเดินตรงมาทางนี้แล้วด้วย ซวยจริงๆ
"พี่แซนด์"เอ้เดินตรงมา ยิ้มด้วยใบหน้าสวยน่ารัก ดวงตาตี่เล็กๆเป็นประกายเมื่อเห็นแซนด์ แซนด์หน้าซีด หนีก็หนีไม่ได้ โอย ตายแน่เลยเรา
เอ้รีบพูดขึ้นทันที "เห็นเมื่อกี้นี้โทรมาหา นึกว่าอยู่ที่ไหน ที่แท้มาอยู่นี่เอง บังเอิญจัง"เอ้เหลือบมามองทางแป้งเมื่อเพิ่งสังเกตเห็นว่า พี่แซนด์ไม่ได้อยู่คนเดียว แป้งก้มมองดูถาดพิชซ่า ลงมือตักกินทำหน้าเฉยๆ ไม่ดูทุกข์ร้อนอะไรเธอเช็ดปากและวางผ้ากันเปื้อนลงข้างจาน
"คนนี้ ใครเนี่ย"เอ้เริ่มถามแซนด์ แต่สายตาเหลือบมามองทางแป้ง เธอกำลังดูดน้ำพอดี
"เอ่อ นี่ แป้งจ้ะ เค้าเป็น..เป็น"แซนด์เริ่มพูดตะกุกตะกัก จะต่อไงดี สีหน้าเอ้เริ่มไม่ดีมากๆ แต่แป้งยังเฉยๆนะ
"เราเป็นเพื่อนกันค่ะ พี่แซนด์เป็นรุ่นพี่"แป้งตอบแทนหันมาหาแซนด์
"พี่แซนด์ขอบคุณนะคะ ที่พามาเลี้ยง แฟนพี่แซนด์มาแล้ว แป้งขอตัวนะ"
"เฮ้ย"แซนด์พูดไดั้แค่นั้น แต่แป้งเดินออกไปนอกร้านแล้ว เอ้นึกดีใจ ที่แป้งไม่ใช่แฟนของแซนด์เธอเดินมาเกาะแขนเขา
"พี่แซนด์ มาโต๊ะเอ้นะคะ เพื่อนเอ้มาเยอะเลย เค้าอยากรู้จักพี่ค่ะ"แซนด์ยิ้มเจื่อนๆ พลางรู้สึกผิดในใจ
แป้งเดินออกไปจากร้านแล้ว
++++++++++++++++++++++
แซนด์ก็รีบขอตัวกลับหลังจากอยู่ได้สักครู่ เขาโทรหาแป้งทันที โทรอยู่นานแต่ไม่ติด จนตอนเย็นแป้งถึงรับสาย
พอได้ยินเสียงว่ามีคนรับแซนด์รีบพูด "แป้งหรอ พี่ๆ ขอโทษนะคือ"
"ขอโทษเรื่องอะไรคะ?"แป้งทำเสียง ประหลาดใจนิดๆ
"ก็เรื่องที่ร้านไง พี่จะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับเอ้นะ แป้งอย่าเข้าใจพี่ผิดนะ"
"หรอคะ มาบอกแป้งทำไม แป้งไม่ได้คบอะไรกับพี่อยู่แล้วนี่ สวัสดีค่ะ"
"แป้งๆๆ.."แซนด์พูดได้แค่นั้น แป้งวางสายซะแล้ว
+++++++++++++++++++++
จากคุณ :
นันทนีย์
- [
18 ม.ค. 48 15:32:27
A:203.172.125.2 X:
]
พี่ชายสุดที่รัก(ตอนที่ 16 พี่แซนด์)
