บอร์ดที่เวบปรับปรุงมาแปะที่นี่ละกันนะจ๊ะทุกคน
ในผับซึ่งเป็นแหล่งเต้นของบรรดาวัยรุ่นทั้งหลาย อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นที่ทำให้ทุกคนเหลียวกลับไปทางนั้นหมด
"กรี๊ด ! เท่ห์มากเลยเจ ไม่เสียแรงที่ซินมานั่งรอ"ร่างหนึ่งตะโกนขึ้นมาเสียงดังซึ่งเป็นกลุ่มสาวแตก และหนุ่มคนหนึ่งก็เดินเข้าไปหาบุคคลที่ชื่อเจ ตรงเข้าไปหอม และกอด โดยที่อีกฝ่ายก็ไม่ทำท่ารังเกียจอะไร แต่อีกโต๊ะหนึ่งกลับไม่ใช่เช่นนั้น หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อสายเดี่ยวกับกระโปรงยีนส์สั้น และทำหน้าเหมือนคลื่นไส้
"นี่ ดูเกย์กลุ่มนั้นสิ ทำตัวน่าเกลียดจริง ฉันเห็นแล้วอยากจะเอาของเก่าออกมาเหลือเกิน"
"แต่จะว่าไปมองดีๆ คนที่เป็นเกย์นั่นก็หล่อเหมือนกันนะ น่าเสียดายดันเป็นอย่างนั้นไปได้"เพื่อนสาวกลับมองไปอีกแบบหนึ่ง ซึ่งคนฟังก็ทำท่าไม่สนใจ
"อุแหวะ หล่อแต่เป็นแบบนั้น จะเอาไปทำไม"
"สมัยนี้ผุ้หญิงมันสู้ผู้ชายไม่ได้หรือไงกันนะ ถึงได้เปลี่ยนพันธุ์กันหมด อีกหน่อย สงสัยผู้หญิงคงต้องไปทำท้องหลอดแก้วมั้ง เลือกเซลล์ได้ ว่าจะเอาหล่อแค่ไหน ฝรั่งหรือไทย เพราะผู้ชายมัวไปนอนกับเพศเดียวกันหมด"
เพื่อนสาวเองก็มีความคิดแต่ว่าเสียดายหนุ่มหล่อที่ไม่สนหญิง
หญิงสาวอีกคนมองดูนาฬิกาพอเห็นว่าห้าทุ่มแล้วก็บอกเพื่อน
"ห้าทุ่มแล้วฉันต้องกลับแล้วล่ะ"
"อะไร ทำไมง่วงเร็วจริง ปกติไม่สว่างไม่กลับไม่ใช่เหรอ น้ำ"
"ก็ใช่ แต่พรุ่งนี้ชั้นมีงานน่ะ พอดีผู้จัดการคนก่อนย้ายไป คนใหม่จะมาแทน ฉันก็เลยต้องอยู่ต้อนรับ ยังไงวันนี้กลับก่อนละกันนะ เดี๋ยวตื่นไปเตรียมงานไม่ทัน"
"อืม ถ้างั้นเราก็จะกลับเหมือนกัน"เธอและเพื่อนลุกขึ้นพร้อมกันเตรียมเดินออกจากผับ แต่ทั้งสองต้องเดินผ่านโตีะนั้นด้วย เธอมองไปยังใบหน้าของเขาอีกครั้ง โดยที่เจ้าตัวเองก็สบตากลับมาเหมือนไม่พอใจทำให้หญิงสาวรีบก้าวตามเพื่อนออกไปอย่างเร็ว
+++++++++++++
ที่บริษัทซึ่งเธอกำลังยืนรอต้อนรับผู้จัดการคนใหม่ที่จะมาแทนคนก่อน พร้อมกับดอกไม้ที่เธอผู้เป็นเลขาต้องเป็นฝ่ายมอบให้กับเขา รถสปอร์ตสีดำราคาแพงขับเข้ามายังบริษัท และชายหนุ่มคนหนึ่งก็ก้าวลงมาจากรถ ดวงตาของนาวิกาก็เบิกกว้างขึ้น ยิ่งเขาเดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวยิ่งทำหน้าแปลกใจไม่คิดว่าจะได้เจอกับชายหนุ่มอีกครั้ง หากแต่การแต่งกายกับบุคลิกของผู้จัดการใหม่ของเธอ ต่างกับคนเมื่อคืนมาก
นาวิกาลืมทำหน้าที่ของตนเอง จนเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างๆเข้ามาสะกิดบอก
"น้ำ ทำไมไม่เอาดอกไม้มอบให้ผู้จัดการใหม่ล่ะ"
"อุ๊ย โทษที พอดีน้ำคิดอะไรเพลินไปหน่อยน่ะ" แล้วเธอก็เดินเข้าไปมอบดอกไม้ช่อใหญ่ให้กับเขา แต่สายตาของเธอมันบ่งบอกเหมือนมีคำถามไว้ด้วย
"มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ"กมลฉัตรถามเธอเพราะเห็นทำสายตาเหมือนสงสัย
"เปล่าค่ะ นี่ค่ะดอกไม้"เธอยื่นดอกไม้ให้เขาและชายหนุ่มก็รับไปจากมือ จากนั้นนาวิกาก็ถอยหลังออกไปทันที
ชายหนุ่มแนะนำตนเองให้กับพนักงานทุกคนได้รู้จัก
"สวัสดีครับ ผม กมลฉัตร เวชวุฒิกร มารับตำแหน่งผู้จัดการคนใหม่ ณ บริษัทแห่งนี้ แทนคุณ ดำรง ผู้จัดการคนเก่า ผมมีความยินดีมากเลยครับกับที่ทำงานแห่งใหม่นี้ โดยเฉพาะการต้อนรับที่อบอุ่น ขอบคุณครับ"
สิ้นเสียงของเขาพนักงานทุกคนก็ปรบมือให้อย่างพร้อมเพรียง มีเพียงหญิงสาวอีกคนที่ตบเหมือนเสียไม่ได้คล้ายว่าใจของเธอไม่ได้อยู่กับตนเอง หากแต่สายตาของหญิงสาวกลับมองเขาอย่างเดียว และชายหนุ่มก็สังเกตได้ เมื่อพิธีต้อนรับเสร็จสิ้นลง เขาก็เดินเข้าไปยังห้องทำงานและได้รู้ว่าเลขาส่วนตัวของตนเองเป็นใคร หญิงสาวที่ทำตาโตเมื่อเช้าตอนที่เห็นเขาเดินเข้ามาในบริษัท
ทันทีที่ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับไปตามแผนกของตนเอง เขาก็กดอินเตอร์คอมเรียกเธอเข้ามา
"คุณนาวิกาครับ เชิญเข้ามาในห้องหน่อยครับ"
เพียงเธอได้ยินเสียงอินเตอร์คอมซึ่งดังข้างกายก็ทำสีหน้าตกใจ กลัวว่าชายหนุ่มจะเรียกไปถาม เขาต้องพูดถึงเรื่องเมื่อคืนแน่เลยที่เธอได้รู้ความลับของเขาว่าแท้จริงแล้วชายหนุ่มเป็นอะไร ก็เมื่อคืนนี้พอหญิงสาวมองไปก็ถูกจ้องกลับมา รีบเดินออกแทบไม่ทัน สงสัยคงจะให้เธอปิดปากเงียบเรื่องเมื่อคืนแน่ๆเธอคิดว่าเป็นเช่นนั้น แล้วนาวิกาก็ลุกขึ้นพร้อมกับมองไปยังประตูห้องทำงานของชายหนุ่มมือเรียวเคาะเบาๆ 3 ครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เชิญ"น้ำเสียงก็ดุ สงสัยเรื่องที่นึกไว้ต้องใช่แน่ นาวิกาเดินเข้าไปในห้องแต่ยืนห่างเขาเป็นโยชน์ และชายหนุ่มก็ทำหน้าสงสัย
"ทำไมยืนห่างจังเลยครับ แล้วคุณจะได้ยินเหรอถ้าผมพูดเบา"หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างเนือยๆและบอก
"ไม่เป็นไรค่ะ อยู่ตรงนี้ก็ได้ยิน"คราวนี้คนขยับไม่ใช่เธอแต่เป็นชายหนุ่มแทน และนาวิกาก็ขยับถอยหลังเหมือนไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่ใช่อะไรหรอกเธอกลัวหลงเสน่ห์เขา กลัวหัวใจตัวเองอกหัก เพราะรู้ว่าชายหนุ่มเป็นยังไง
"คุณเป็นอะไรไปทำไมทำท่าเหมือนกลัวผม"
"เปล่าค่ะ เอ่อ แล้วผู้จัดการเรียกดิฉันเข้ามาทำไมเหรอคะ"เธอไม่ตอบแต่ถามเขาแทน
"ก็ท่าทางคุณมันดูแปลกๆนี่ ผมก็เลยอยากรุ้ว่าเป็นอะไร"
"แปลกเหรอคะ ไม่นะคะ ดิฉันก็ปกติดีทุกอย่าง ผู้จัดการคิดไปเองหรือเปล่าคะ"
"ยืนจ้องหน้าผมตลอด ยืนห่างเป็นวา ทำหน้าตาสงสัยเนี่ยนะ ปกติของคุณ"กมลฉัตรถามหญิงสาวกลับไปและเธอก็ตอบกลับมา
"ใช่ค่ะเป็นปกติของดิฉัน ผู้จัดการคงยังไม่ชิน ตอนผู้จัดการคนเก่าอยู่ ดิฉันก็ทำแบบนี้ล่ะค่ะ มีอะไรสงสัยอีกหรือเปล่าคะผู้จัดการ"
"ไม่แล้วล่ะ คุณไปทำงานของคุณต่อเถอะ"ชายหนุ่มไล่เธอให้ออกไปได้แล้ว นาวิการีบเดินออกไปอย่างรวดเร็วและคนในห้องก็เป็นฝ่ายสงสัยแทน เราสงสัยไปเอง หรือเธอผิดปกติกันนะ งงจริง
+++++++++++++++
แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 48 00:30:36
จากคุณ :
tonkho-w 
- [
20 ม.ค. 48 00:24:33
]
โมเมจนเจอดี
