ความคิดเห็นที่ 1 ความมืดย่างกราย แสงเดือนเรืองสลัว ม่านหมอกกระจายปกคลุมไปทั่วบริเวณสำนักใหญ่พรรคฉิกจับอิด เมื่อดวงตะวันลาลับ วิกาลย่อมมาเยือน เป็นเรื่องธรรมดาที่เป็นมาช้านาน โดยมิเคยว่างเว้น ดูเหมือนมันจะเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่ผู้คนยังไม่ถือกำเนิดด้วยซ้ำ ดังนั้นโดยปกติผู้คนมักมิได้สนใจการคงอยู่ของมัน ทว่าสำหรับบางผู้คนแล้ว ค่ำคืนนี้กลับแปลกออกไป ...มันเป็นคืนที่ทุกข์ทรมานเป็นอย่างยิ่ง เหน็บหนาวยาวนานเป็นอย่างยิ่ง เวลาคนเราตกอยู่ในห้วงทุกข์ ห้วงเวลามักยาวนานเสมอ... โดยเฉพาะยามค่ำคืน! ดังนั้นบางผู้คนจึงมักจมอยู่กลับไหสุรา บ้างก็ซุกกายใต้ผ่าห่มเคียงข้างหญิงงาม หรือไม่ก็ทุ่มเทเค้าพนันอยู่ในวงพนันอย่างดุดัน ทั้งหมดเพียงเพื่อให้ผ่านพ้นความทุกข์ เพียงเท่านั้น! ณ เรือนรับรอง เหวินเหม่ยชิงนั่งนิ่งอยู่ กู่ฮวยฮวยจัดเตรียมอาหารอันประณีตที่สุด ดีเลิศที่สุด แม้ว่าเหวินเหม่ยชิงจะใช้ชีวิตวัยเยาว์อยู่ในจวนอ๋อง แต่ก็น้อยครั้งที่จะพบเห็นอาหารเฉกเช่นนี้ ทว่านางเพียงรับประทานไม่กี่คำ ด้วยเหตุผลที่ว่า นางยังมิอาจตกตายลง จนกว่าจะเห็น 'เขา' ปลอดภัย! เพื่อเหตุผลประการนี้ แม้จะตกอยู่ในห้วงทุกข์ด้วยความกังวลถึงอนาคตอันมืดมน และ ความเป็นห่วงคนรัก หากนางยังคงพยายามยืนหยัดอยู่ การหยัดยืนเยี่ยงนี้ ไม่เพียงใช้ความเด็ดเดี่ยว แต่ต้องประกอบด้วยความหวัง นางตระหนักว่าหากมีชีวิตก็ย่อมมีความหวัง เสมือนเปลวเทียนแม้จะริบหรี่สั่นไหว แต่หากยังมิมอดดับลง ย่อมสามารถขจัดไล่ความมืดมิด แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวอันน้อยนิดก็ตาม! เมื่อฮั่นตงคนรักนางล้มลงแล้ว หากนางยังล้มอีกคนความหวังก็คงจบสิ้น!!! ขณะนั้นพลันบังเกิดเสียงดังด้านนอกห้อง ทำให้นางตื่นจากห้วงความคิด มันเป็นฝีเท้าที่มั่นคงสม่ำเสมอ เป็นฝีเท้าของหลี่เฉินเชียง! ประตูห้องน้อยถูกผลักเปิดออก หลี่เฉินเชียงก้าวเดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะ กลิ่นสุราคละคลุ้ง ไอร้อนผ่าวแผ่กระจายไปทั่วห้องและครอบคลุมทั่วร่างของหญิงสาว นี่หาใช่ความร้อนจากยอดวิชาผลาญธาตุของมัน หากแต่เป็นความรุ่มร้อนจากเพลิงราคะ! มัน และ พรรคพวก ร่ำสุราตั้งแต่หัวค่ำ เวลานี้มันเมามายแล้ว ผู้เมามายย่อมขาดสติ มันค่อยๆ ก้าวย่างเข้าหานางอย่างแช่มช้า ปากกล่าววาจา “เหม่ยชิงเจ้าช่างงามนัก ข้ารักเจ้าเหลือเกิน...” ประกายตาแดงฉานจับจ้องมายังเรือนร่างอ้อนแอ้นของฝ่ายตรงข้ามไม่กระพริบ คล้ายสุนัขป่ามองเหยื่ออันโอชะก็มิปาน! เหวินเหม่ยชิงรู้สึกคล้ายถูกปลดเปลื้องเสื้อผ้าก็มิปาน นางยามนี้ถึง กับ แตกตื่นลนลานแล้ว! หากแต่ยังครองสติชักกระบี่ออก เสียง เช้ง.. พร้อมปลายกระบี่จ่อที่คอหอยฝ่ายตรงข้าม “ท่านคิด ทำอะไร!” นางตวาดด้วยเสียงอันดัง ทว่าปลายเสียงสั่นเล็กน้อย หลี่เฉินเชียงแย้มยิ้ม รอยยิ้มที่แปลกประหลาด ทั้งลี้ลับ และชั่วช้า กล่าวตอบเสียงนุ่มนวล “เป็นสามีเจ้าน่ะซิ” ความนี้ยังเหนือความคาดหมายของเหวินเหม่ยชิง หญิงสาวคิดมิถึงว่าผู้ยิ่งใหญ่เยี่ยงหลี่เฉินเชียงกลับสามารถกล่าววาจาไร้ยางอายเช่นนี้! ประมุขฉิกจับอิดพลันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ฝ่ามือซ้ายยื่นออกตะปบกระบี่ของเหวินเหม่ยชิงจนเบี่ยงเบน จากนั้นก้าวเข้าประชิดร่างของอีกฝ่าย ฉวยโอกาสสูดดมกลิ่นอายอันหอมอบอวล ดุจดอกกล้วยไม้จากหญิงสาว มืออีกข้างรุกจู่โจมรั้งเอวอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมอก หากเป็นผู้อื่นโดนรุกรานเช่นนี้ อาจประหวั่นลนลานจนมือไม้อ่อนแรง เยี่ยงนั้นยิ่งเปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามรุกรานเป็นผลสำเร็จ ทว่าเหวินเหม่ยชิงมิใช่เด็กสาวที่มิอาจป้องกันตน นางงดงามปานเทพธิดา เมื่อออกผาดโผนยุทธจักรหากไร้ฝีมือป่านนี้คงตกเป็นของผู้อื่นแต่แรก! หญิงสาวอาศัยช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่ร่างทั้งร่างจะโผเข้าสู่อ้อมอกของประมุขพรรคฉิกจับอิด พริ้วด้วยท่าร่างงดงามราวกับเทพธิดาที่เหินลงมาจากสรวงสวรรค์ ความเลิศล้ำของกระบวนท่ายิ่งคลับคล้ายกลายกลับหลุดพ้นจากความเป็นมนุษย์ปุถุชนไปแล้ว! และพริบตานั้นเจ้าสำนักหันซานพลันทำในสิ่งที่มิอาจคาดคิด กระบี่ในมือแปรเปลี่ยนเป็นประหนึ่งสายวิชชุอันแปลบปลาบ โลหิตหลายหยดสาดกระเซ็น เป็นโลหิตของเหวินเหม่ยชิงเอง! หญิงสาววกกระบี่จ่อเข้าหาลำคอของตัวเอง ตัวกระบี่จมลึกลงไปในลำคอของนางประมาณสองหุน เจ้าสำนักหันซานกล่าวด้วยเสียงเฉียบขาดว่า “หากท่านคิดรังแกเรา ก็จงได้แต่ซากศพเราไปเถอะ!” หลี่เฉินเชียง สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นดุร้าย หนวดเคราชี้ชันสั่นกระตุก หน้าแดงฉานด้วยพิษกำหนัด “เหม่ยชิง เจ้ากล้าขัดใจเราหรือ? หากเจ้าตายมันก็ต้องตายด้วย! หรือเจ้าต้องการให้มันตาย?!!" ‘มัน’ ในที่นี้ย่อมหมายถึงฮั่นตง ”ข้ารับปากเจ้าแล้ว ช้าเร็วต้องตกเป็นของเจ้า หากข้าเองก็มีศักดิ์ศรี จะยอมโอนอ่อนผ่อนตามภายหลังเราแต่งงานอย่างถูกต้องตามประเพณีเท่านั้น!” แม้หวั่นใจเพียงใดเหวินเหม่ยชิงก็ไม่ยอมแสดงอาการออกมา นางทราบดี วิธีที่ประเสริฐสุดในการรับมืออันธพาล คือต้องไม่เปิดเผยความกลัว หลี่เฉินเชียงแสยะยิ้มกล่าวว่า "เจ้าทำเช่นนี้หามีประโยชน์อันใดไม่ ทั้งกับตัวเจ้า และกับ 'มัน' ถึงอย่างไรในอีกมิกี่วันเจ้าก็ต้องตกเป็นของเรา เป็นเครื่องเล่นของเราผู้นี้! ฉะนั้นทางที่ดีเจ้าโอนอ่อนตามเรา หากแม้นเจ้า 'บริการ' ได้ถูกใจ เราอาจรีบปลดปล่อย 'มัน' ไปก็เป็นได้ ฮ่า ฮ่า " "ต่ำช้า!!!" เหวินเหม่ยชิงตวาด "ฮา ฮา ต่ำช้าแล้วจะเป็นไร อย่างไรเจ้าก็ต้องตกเป็นของคนต่ำช้าเยี่ยงข้า ลองดูมิแน่ว่าเจ้าอาจติดใจจนลืมมันก็เป็นได้!" หลี่เฉินเชียงปากแม้กล่าววาจาอย่างมิเกรงใจ ทว่ามันยังมิกล้าเคลื่อนไหวโดยพละการ สายตาจับจ้องบนคมกระบี่ที่จมลึกบนลำคอขาวผ่องของอีกฝ่าย “เจ้าจงจดจำไว้ ให้ดี สิ่งที่เราหลี่เฉินเชียงอยากได้ ล้วนต้องได้ จดจำไว้” มันพูดเน้นย้ำคล้ายดังบอกตัวเอง ชั่วครู่มันก็สะบัดหน้าจากไป หลี่เฉินเชียงไปแล้ว เหวินเหม่ยชิงยังคงนั่งนิ่ง จริงอย่างที่ หลี่เฉินเชียงกล่าว เคราะห์กรรมครั้งนี้นางยากจะหลีกเลี่ยง ไม่มีใครช่วยเหลือได้ อีกไม่กี่วัน นางก็จะต้องเข้าพิธีวิวาห์กับมัน เวลานี้สิ่งเดียวที่นางต้องการคือ ได้เห็นหน้าคนที่นางรักเป็นครั้งสุดท้าย "ผู้ใด!" หญิงสาวตวาด นางจดจำเสียงฝีเท้านี้ได้ มันมิใช่ของหลี่เฉินเชียง เพราะมันมิสม่ำเสมอ และมั่นคงเท่า บุรุษในชุดสีม่วง ใบหน้าละม้ายคล้ายสตรีอยู่หลายส่วนพลันก้าวเข้ามา เป็น "พ่อบ้าน" กู่ฮวยฮวย! ในมือของมันยังมีผ้าพันแผล และห่อยา "หลี่เฉินเชียงใช้ท่านมา?!" เหวินเหม่ยเชียงถามเสียงเรียบ กระบี่ยังอยู่ในมือของนางเฉกเช่นเดิม "ท่านประมุขห่วงใยท่านมาก" กู่ฮวยฮวยตอบ "คนต่ำช้าเยี่ยงมัน ยังรู้จักห่วงผู้อื่นหรือ?" หญิงสาวโต้กลับ "วันนี้ท่านประมุขคล้ายมีความในใจอันหนักอึ้ง ดังนั้นท่านเสพสุรามากผิดปกติ ข้าพเจ้าก็มิทราบสาเหตุ" เหวินเหม่ยชิงรู้สึกว่าอีกฝ่ายมิได้โป้ปดนาง กระบี่ในมือค่อยลดลงข้างกาย กู่ฮวยฮวยถลันเข้ามาจะทำแผลที่คอให้หญิงสาว ทว่า... "ช้าก่อน! ข้าพเจ้ามีเรื่องจักขอร้องประการหนึ่ง" เจ้าสำนักหันซานร่ำร้อง "หากข้าพเจ้ามิรับปาก ท่านคงมิให้ข้าพเจ้าตรวจดูบาดแผลกระมัง? เอาเถอะ นอกจากขอให้ปลดปล่อยท่านแล้วข้าพเจ้าสามารถรับปากกระทำให้ท่าน" กู่ฮวยฮวย พูดพลางถอนใจยาว แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 48 19:38:20 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 20 ม.ค. 48 17:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มีคนถามว่าจอมยุทธเป็นอย่างไร? จอมยุทธคือคำเรียกรวมๆของผู้ดำรงตนในมรรคาวิชาบู๊ จอมยุทธอาจมีทั้งที่เป็น พ่อค้า ชาวนา หรือ ขอทาน เชื้อพระวงศ์ แต่ถามว่าจอมยุทธเริ่มต้นขึ้นอย่างไร? คนทั้งปวงอาจเห็นจอมยุทธที่ร่ำรวยมีชื่อเสียง ปรารถนาจะเป็นเยี่ยงนั้นบ้าง แต่ในหมู่ผู้ฝึกยุทธล้วนทราบดีว่า ในหมื่นคนจะมีผู้ประสบความสำเร็จสักคน ลาภสักการะต่างๆล้วนเป็นผลพลอยได้ จอมยุทธมิใช่หนทางสุขสบาย ตลอดเวลาตกอยู่ในห้วงแห่งการฆ่าฟัน ต้องเสี่ยงชีวิตอยู่เสมอ จอมยุทธที่ตายดีนั้นมีน้อย ส่วนมากล้วนสิ้นชีพอย่างไร้ค่า ทอดกายเป็นศพให้แร้งกาจิกกิน ดังนั้นผู้เลือกหนทางจอมยุทธ หากมิใช่กำเนิดในตระกูลนักบู๊เอง ส่วนมากมักเป็นด้วยนิสัยซึ่งติดตัวมาจากยามทารก นิสัยอันเย่อหยิ่งทรนง เชื่อมั่นว่าตนเองเป็นผู้เข้มแข็ง เชื่อว่าตนสามารถเป็นหนึ่งในใต้หล้า นิสัยเหล่านี้เองทำให้จอมยุทธเกิดความงมงายต่อดาบและกระบี่ ทำให้พยายามฝึกฝนพากเพียรเพื่อเป็นหนึ่งในใต้หล้า และทำให้จอมยุทธเป็นจอมยุทธ ดังนั้นความภูมิในตนเองจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง หากสูญเสียความภูมิใจแล้ว จอมยุทธผู้หนึ่งก็เป็นเพียงท่อนไม้ที่ไร้ค่า ยามนี้ฮั่นตงก็เปรียบเสมือนท่อนไม้ มือปราบหนุ่มนอนซมอยู่ในคุกใต้ดินอันมืดมิดของพรรคฉิกจับอิด หน้ามันซีด ร่างกายผ่ายผอมลงอย่างเห็นได้ชัด แววตาของฮั่นตงเต็มไปด้วยความท้อแท้ สิ้นหวัง มันยามนี้คล้ายบาดเจ็บอยู่ตลอดเวลา มีอาการแน่นหน้าอก หน้ามืด แทบทรงตัวไม่ได้โดยตลอด ไม่ทราบอาการบาดเจ็บดังกล่าวเกิดจากการต่อสู้กับหลี่เฉินเชียง หรือเป็นการบาดเจ็บภายในใจกันแน่ ขณะนั้นมันได้ยินเสียงฝีเท้าคนสองคนเดินมา สักครู่เสียงก็มาหยุดอยู่ที่หน้า ผู้ที่ปรากฏกายคือเหวินเหม่ยชิงกับกู่ฮวยฮวยนั่นเอง เหวินเหม่ยชิงเห็นสภาพอันทรุดโทรมย่ำแย่ของมัน มันเห็นใบหน้าของคนรักอาบด้วยน้ำตา ไม่จำเป็นต้องมีคำบรรยายใดๆอีก ทั้งคู่โผเข้ากอดกันเนิ่นนาน “ข้า ขออภัย ข้าขออภัย” เจ้าสำนักหันซานร่ำไห้ “แต่ข้าจำเป็นต้องทำ เพื่อให้ท่านอยู่รอด ข้าไร้ทางเลือกจริงๆ” ฮั่นตงปากสั่นมือสั่น ย่นคิ้วด้วยความละอายที่เมื่อครู่ปล่อยให้ความผิดหวัง เสียใจกับความพ่ายแพ้มากัดกร่อนตนเอง มันแข็งใจกัดฟัน ต่อให้สูญเสียทุกอย่าง มันก็ยังมีภารกิจต้องช่วยเหลือคนรัก จนกว่าจะถึงตอนนั้นมันยังตายมิได้ กู่ฮวยฮวย นิ่งมองคู่ชายหญิง เมื่อครู่เหวินเหม่ยชิงขอร้องให้มันพานางมาพบกับฮั่นตงครั้งสุดท้าย มันแม้ทราบดีว่าการกระทำเยี่ยงนี้อาจทำให้หลี่เฉินเชียงไม่พอใจ แต่ก็ยังคงยอมตาม ทั้งนี้มิใช่มันเป็นคนดีอย่างใด หากกู่ฮวยฮวยเป็นบัณเฑาะก์ ในยุคสมัยปัจจุบัน มันไม่อาจมีความรักเช่นปกติได้ ดังนั้นกู่ฮวยฮวยจึงเทอดทูนความรัก แม้มันมักเก็บตัวเงียบไม่ยอมเจรจากับคนส่วนมาก แต่นั่นก็เพราะคนส่วนมากล้วนแอบรังเกียจดูแคลนมัน เหวินเหม่ยชิงไม่มีทางทราบเลยว่าที่พ่อบ้านผู้นี้ยอมพูดคุยและดูแลนางเป็นพิเศษเนื่องเพราะประทับใจภาพที่นางกับฮั่นตงยอมเสียสละให้แก่กันนั่นเอง สักครู่เมื่อกู่ฮวยฮวยเห็นว่าเวลาล่วงเลยมาจนถึงระยะที่หลี่เฉินเชียงอาจสงสัยแล้ว มันจึงบอกให้นางกลับ หญิงสาวเพียงทอดสายตามองคนรัก โดยไม่ทราบว่าจะได้พบกันอีกเมื่อใด จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 20 ม.ค. 48 17:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ป่าโปร่ง สถานที่ซึ่งฉิกจับอิดเคยปิดล้อมคุกคามจนหอห้ากระบี่ไร้หนทางสู้ ยามนี้กองกำลังของทั้งสองฝ่ายได้ถอนออกไปจนหมดสิ้น กระทั่งร่องรอย และซากศพก็ถูกกลบฝังทำลายสิ้น ทว่าก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่ปรากฏอยู่บนพื้นที่แถบนั้น เป็นรอยแตกบนพื้นดิน กว้างหนึ่งคืบ ยาวสามวา เป็น... ร่องรอยที่เกิดจากเงาพรายไร้รูป! เวลานี้คนผู้หนึ่งกำลังจับจ้องอยู่บนร่องรอยดังกล่าว "น่าแปลก พวกฉิกจับอิดมีเวลามากพอจะกลบฝังทำลายร่องรอยของผู้ตาย กระทั่งรอยโลหิต และเศษซากของศาสตราวุธก็ยังเก็บกวาดจนสิ้น เหตุใดทิ้งร่องรอยนี้เอาไว้?!" บุรุษวัยกลางคนอายุประมาณสามสิบเศษผู้นั้นรำพึงออกมา คนผู้นั้นค่อยๆ ผินหน้ากลับมา ปรากฏว่ามันคือหลิวหยงเคอ เจ้าสำนักหัวซานเอง! หลิวหยงเคอที่ถึงกับยินยอมแยกตัวออกจากกองกำลังหัวซาน เพียงเพื่อมาดูว่าสถานที่นี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? และมันก็ได้พบกับร่องรอยดังกล่าว แน่นอนด้วยสติปัญญาและความรอบรู้ของมัน ย่อมสามารถคาดเดาได้ว่ารอยดังกล่าวเกิดจากสิ่งใด เพียงแต่มันยังสับสน และงุนงงอยู่ มันที่แท้สับสนเรื่องใดกัน? ที่สับสนคือ เงาพรายไร้รูปแม้มันจะไม่เห็นถนัดตา แต่ก็เคยรับทราบความร้ายกาจมาก่อน เมื่อครั้งที่ฮั่นตงผู้เดียวตะลุยเดี่ยวฝ่าค่ายกลกระบี่ดาวเหนือ หลุดรอดการจับกุมของยอดฝีมือแห่งยุคถึงสามคน คือจื่ออิง เหวินเหม่ยชิง และตัวมันเอง ครั้งนั้นแม้มันจะจงใจออมมือ ทว่าหลิวหยงเคอก็สามารถรับรู้ได้ดีถึงพลังคุกคามของ ‘เงาพรายไร้รูป’ และมันจำได้ว่าพลังของฮั่นตงในยามนั้นยังร้ายกาจกว่า 'ร่องรอย' ที่มันเห็นนี้มากนัก!!! พลังยุทธของฮั่นตงลดถอยลง? หลิวหยงเคอส่ายศีรษะอยู่ไปมา เป็นไปไม่ได้ จากที่สายสืบรายงานมา ฮั่นตงนอกจากมิมีทีท่าว่าพลังยุทธจะลดทอนลง กลับร้ายกาจขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า ที่แท้ร่องรอยนี้ยังมีปริศนาอันใดแน่? หลิวหยงเคอก้มตัวลงไปสำรวจร่องรอยดังกล่าว และทันใดนั้นเองมันพลันสะกิดถูกก้อนดินก้อนหนึ่งขนาดประมาณกำปั้นร่วงหล่นลงไป เวลาผ่านไปเนิ่นนาน หลิวหยงเคอหน้าซีดลงบ้าง และนั่นเองคือเวลาที่มันเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด!!! "ฮั่นตง!!! หากพวกเรามีโอกาสได้ประมือกัน ข้าจะมิปล่อยให้เจ้ามีโอกาสได้ใช้กระบวนท่าอันร้ายกาจนี้เป็นเด็ดขาด!!!!!" ใช่แล้ว! กระบวนท่าเงาพรายไร้รูปนั้นร้ายกาจจนเกินไป!!! ความลับคือหลุมบนพื้นนั้นเอง มันแม้มีความกว้างเพียงคืบเดียว และยาวเพียงสามวา ทว่ายังมิถูกกลบฝัง นั่นย่อมมิใช่เพราะฉิกจับอิดอยากเหลือหลักฐานไว้ หากแต่เนื่องเพราะมันไม่มีปัญญากลบฝังต่างหาก หลุมแคบนั้นกลับลึกล้ำไพศาล!!! พลังของฮั่นตงกลับเจาะทะลวงพื้นดินลงไปจนไร้ก้น!!! ทั้งนี้มิอาจโทษว่าสายตาหลิวหยงเคออ่อนด้อยกว่า ซุนหยาง หรือหลี่เฉินเชียง ที่มันไม่ทราบความนัยในตอนแรกเพราะไม่อยู่ในเหตุการณ์สู้รบ แต่บัดนี้มันสามารถคาดเดาความรุนแรงของกระบวนท่าสังหารนี้ได้แล้ว ฮั่นตงถึงกับบรรลุเคล็ดวิชาสุดยอดของสำนัก ภายใต้การชักพาโดยปราณมังกรเขียว และเคล็ดปราณผันแปรขั้นสิบ มันสามารถรีดเร้นพลังจนเป็นเส้นสายเดียว อานุภาพนั้นเพียงพอแก่การโค่นฟ้า ทลายพสุธา พลังแม้ไม่ครอบคลุมกว้างไกล หากแหลมคมจนมิอาจต้านทาน!!! ขอเพียงสัมผัสโดนมิว่าผู้คน และสิ่งของ ย่อมถูกผ่าทำลายเป็นสองซีก มิเว้นแม้แต่ผืนพสุธาอันแข็งแกร่ง ก็ยังถูกทะลุทะลวงเพียงนี้!!! นี่แปลว่า หลี่เฉินเชียง เองก็ได้เฉียดผ่านประตูแห่งความตายมาได้อย่างหวุดหวิด หากมิใช่ฮั่นตงจู่โจมคลาดเคลื่อนแล้ว ก็ไม่แน่ว่าร่างของมันอาจทอดเป็นศพอยู่บนพื้นก็ได้! แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 48 22:52:28 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 48 19:29:51 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 48 19:28:55 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 20 ม.ค. 48 17:23:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เสี่ยวซาเดินมาตามถนน ในใจมันรู้สึกสับสนนัก ทางหนึ่งปรารถนาจะไปช่วยผู้มีพระคุณและพี่ร่วมสาบาน อีกทางก็นึกสงสารหลี่ซังซัง แต่มันไร้ทางเลือก ทราบว่าเมื่อหลี่ซังซังมีเวลานึกทบทวน ก็จะต้องเข้าใจความลำบากใจของมันดี เวลานั้นเสี่ยวซามองออกไป เห็นเงาร่างหนึ่งกำลังเดินซมซานมาตามถนน เป็นเงาร่างของชายชราสวมชุดเสื้อคลุมยาว ท่าเดินนั้นกะโผลกกะเผลกยิ่ง เสี่ยวซารู้สึกคุ้นหน้าชายชราคนนั้น เมื่อสังเกตให้ดีเขาก็ต้องตกใจเพราะพบว่าชายชราดังกล่าวคือผู้ที่เขาคำนึงถึงอยู่ตลอด คือหลวงจีนหัวหลินนั่นเอง!!! หลวงจีนหัวหลินในเวลานี้มีสภาพอันบอบช้ำ ทุลักทุเลอย่างไม่น่าเชื่อ ผู้ใดในแผ่นดินอาจทำร้ายท่านถึงเพียงนี้!!! เสี่ยวซาวิ่งหน้าตื่นไปประคองเจ้าอาวาสวัดเส้าหลิน “เกิดอะไรขึ้นครับ! เหตุใดท่าน ” เมื่อหลวงจีนชราพบลูกศิษย์ก็ดีใจจนน้ำตาไหลริน “นับว่าเป็นวาสนาที่เจ้ายังคงอาศัยอยู่ในเขตหยางโจวที่เก่า” ท่านครางช้าอย่างเหนื่อยอ่อน "เมื่อพบเจ้า พวกเราก็มีทางรอด ยุทธภพมีทางรอดแล้ว ฮั่นตง... ฮั่นตง" พูดได้เพียงนี้หลวงจีนหัวหลินก็ฟุบสลบไป เสี่ยวซาย่นคิ้ว ร่ำร้องในใจว่าย่ำแย่แล้ว เขารีบประคองฝ่ายตรงข้ามให้อยู่ในท่านั่ง จากนั้นตั้งสมาธิถ่ายทอดลมปราณให้ เนื่องจากวิชากำลังภายในของทั้งสองเป็น ‘ลมปราณจิตว่าง’ แนวทางเดียวกัน ดังนั้นผ่านไปเพียงชั่วยาม หลวงจีนชราก็ค่อยๆมีสีหน้าแจ่มใสขึ้นทีละน้อย และได้สติในที่สุด เสี่ยวซาเห็นดังนั้นก็ดีใจนัก “ไต้ซือฟื้นแล้วหรือครับ!” เขาร้อง หลวงจีนหัวหลินรับดัง อืม จึงกระแอมกล่าวว่า "อมิตพุทธ อาตมานึกมิถึงว่าอาการบาดเจ็บที่คิดว่าจะไม่มีทางหายเป็นปกติ หากเมื่อพบกับเจ้าเพียงหนึ่งชั่วยามก็ทุเลาลงได้ถึงแปดส่วน” จากนั้นท่านจึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้เด็กหนุ่มฟัง “หอห้ากระบี่คงถึงกาลล่มสลายแล้ว ” ท่านพูดอย่างปลงตก “อย่างไรก็ตามเรายังคงมีภาระต้องช่วยในสิ่งที่สามารถทำได้ เวลานี้ทั้งฮั่นตงและเหวินเหม่ยชิงต่างตกอยู่ภายใต้การจับกุมของพวกฉิกจับอิด ไม่ว่าอย่างไรเราก็ต้องไปช่วยพวกเขา” ท่านชี้แจงว่าที่มิได้กลับไปวัดเส้าหลินแต่เลือกมาตามเสี่ยวซาเพราะการบุกเข้าฉิกจับอิดในเวลานี้อันตรายมาก ต้องการเอาเฉพาะคนที่ฝีมือถึงจริงๆ มิเช่นนั้นก็ไปตายเปล่า เด็กหนุ่มฟังดังนั้นก็รับปากแข็งขันว่าจะไป แต่แวบหนึ่งที่เขาหวนประหวัดถึงหลี่ซังซังทำให้เกิดความลังเล “เจ้ามีเรื่องห่วงกังวลหรือ” หลวงจีนหัวหลินถามเมื่อเห็นอาการดังกล่าว “ข้าพเจ้า ข้ากังวลถึงซังซัง กลัวว่านางจะลอบติดตามข้าไป” เสี่ยวซาเล่าเรื่องที่เขาทะเลาะกับหญิงสาวจนต้องจี้สกัดจุดนางโดยตลอด ... ... .... "เจ้าโง่!!!" "เจ้ายังมิรีบคลายจุด!!!" เด็กสาวยังร่ำร้องตะโกนมิหยุดปาก แต่อย่างไรก็มิมีเสียงตอบโต้กลับมา ขณะที่กำลังจะท้อแท้ล้มเลิกความตั้งใจ พลันได้ยินเสียงหนึ่งกล่าวว่า " มิต้องร่ำร้อง มันจากไปเนิ่นนานแล้ว ป่านนี้คงไปไกลโข" พร้อมๆ กันนั้น ขอทานกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏกายขึ้น ที่แท้ประมุขพรรคกระยาจกเติ้งเสี่ยวเทา ลอบให้คนสะกดรอยทั้งสอง พวกมันรอจนเด็กหนุ่มจากไปค่อยปรากฏตัวคุกคามหลี่ซังซัง!!! "เหอะ เหอะ ประมุขเติ้งคาดการณ์แม่นยำราวตาเห็น กล่าวว่า เด็กน้อยนั้นต้องรีบไปช่วยหลวงจีนชรา และทิ้งเด็กสาวโฉมงามนี้ไว้ตามลำพัง นึกมิถึง นึกมิถึง..." เจ้าคนนำหน้าที่มีสารรูปพิกลพิการ ขาซ้ายเป๋เดินมิใคร่ถนัด บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลฝีดาษกล่าวขึ้น คนอื่นๆ พากันหัวร่อออกมา "พวกเจ้านึกอันใดมิถึง?" หลี่ซังซังร้อง แม้ตื่นตกใจหากเด็กสาวยังคงพยายามตั้งสติ คิดหาวิธีให้ตนเองรอดพ้นจากวิกฤติ "นึกมิถึง ว่ามิต้องสิ้นเปลืองเรี่ยวแรง ก็มีโอกาสได้ชื่นชมความงามของคุณหนูหลี่ ผู้มีรูปโฉมงดงามโดยง่าย ฮา ฮา" เด็กสาวตวาดว่า "พวกเจ้ากล้า!" น้ำเสียงนั้นแม้ดังหากแฝงมีความหวาดกลัวอยู่บ้าง "มีอันใดมิกล้า เดี๋ยวพวกเราทั้งหมดทั้งเจ็ดแปดคนนี้ ก็จะพากันเป็นเขยของพรรคยิ่งใหญ่อย่างฉิกจับอิดแล้ว ฮา ฮา" พวกมันกล่าวพลางหัวเราะกันออกมาอย่างชั่วช้าลามก ย่างสามขุมเข้าหาเด็กสาว "พ... พวกเจ้า! อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!" ... ... ... แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 48 22:47:04 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 48 19:33:33 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 48 17:26:03 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 20 ม.ค. 48 17:23:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โคตรอภิมหาลิงก์ที่เชื่อว่าในถนนนักเขียนคงไม่มีอันไหนยาวกว่านี้แล้ว บทที่ 71 ค่าตอบแทนที่ต้องชำระ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3224170/W3224170.html บทที่ 70 การประลองสะท้านฟ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3199292/W3199292.html บทที่ 69 : แฉความ โค่นมังกร (ส่วนท้าย) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3196356/W3196356.html บทที่ 69 : แฉความ โค่นมังกร (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3180972/W3180972.html บทที่ 68 : "จีอวี้เย่า" (ความลับโรคผีตายซากส่วนท้าย) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3167742/W3167742.html บทที่ 67 : ค่ายกลตีสุนัขที่แท้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3155573/W3155573.html บทที่ 66 : เงื่อนงำขอทาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3145795/W3145795.html บทที่ 65 : ภายนอกวุ่นวาย ภายในปั่นป่วน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3130270/W3130270.html บทที่ 64 : ความน่ากลัวของหลี่เฉินเชียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3117773/W3117773.html บทที่  63 : เก้าอี้ไม้แดง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3104527/W3104527.html บทที่ 62 : ห้องลับ ราชสีห์ สุนัขป่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3017129/W3017129.html บทที่ 61 : ผลต่างระหว่างน้ำกับไฟ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3004609/W3004609.html บทที่ 60 : ความลับโรคผีตายซาก (ส่วนที่สอง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2992616/W2992616.html บทที่ 59 : มรดกของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2981272/W2981272.html บทที่ 58 : ถนนทุกสายมุ่งสู่ฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2969271/W2969271.html บทที่ 57 : ปมปัญหาของหลี่ซังซัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2957730/W2957730.html บทที่ 56 : ก่อนรุ่งสาง (ส่วนท้าย) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2946979/W2946979.html บทที่ 56 : ก่อนรุ่งสาง (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2936917/W2936917.html บทที่ 55 : สี่พี่น้อง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2926077/W2926077.html บทที่ 54 : พลังขั้นที่สิบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2915675/W2915675.html บทที่ 53 : กำไลมังกรเขียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2905142/W2905142.html บทที่ 52 : ความฝันในถ้ำมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2894632/W2894632.html บทที่ 51 : รั่วซุนจื่อจิง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2884179/W2884179.html บทที่ 50 : ลางสังหรณ์ของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2873253/W2873253.html บทที่ 49 : ค่ำคืนยาวนานกับความลับในวัดร้าง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2861041/W2861041.html บทที่ 48 : ความลับของ โรคผีตายซาก (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2850149/W2850149.html บทที่ 47 : ฆาตกรตัวจริง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2838920/W2838920.html บทที่ 46 : พบกันอีกครา! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2825864/W2825864.html บทที่ 45 : สยบเวหา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2810575/W2810575.html บทที่ 44 : แผนของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801941/W2801941.html ตอนพิเศษ 4 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2872151/W2872151.html ตอนพิเศษ 3 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2856300/W2856300.html ตอนพิเศษ 2 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801347/W2801347.html ตอนพิเศษ (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2775447/W2775447.html บทที่ 43 : เสี่ยวซากับบานาน่าโบ๊ท http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2789863/W2789863.html บทที่ 42 : เสี่ยวซาและฮั่นตง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2755204/W2755204.html บทที่ 41 : กองกำลังลับภายใน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2744083/W2744083.html บทที่ 40 : ฝ่ามือนวดแป้ง!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2732838/W2732838.html บทที่ 39 : การรุกคราแรกของหอห้ากระบี่!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2721228/W2721228.html บทที่ 38 : อิทธิพลของพรรคฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2709341/W2709341.html บทที่ 37 : งานชุมนุมดอกบัว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2698665/W2698665.html บทที่ 36 : คำกล่าวอ้างของพยาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2687991/W2687991.html บทที่ 35 : ปณิธานของผู้นำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2678252/W2678252.html บทที่ 34 : อาวุธของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2665660/W2665660.html บทที่ 33 : ปะการังกับสามน้อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2656775/W2656775.html บทที่ 32 : ผู้นำคนใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2646786/W2646786.html บทที่ 31 : ความลับที่อยู่ใต้ดิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2636144/W2636144.html บทที่ 30 : เสี่ยวซาสืบคดี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2626616/W2626616.html บทที่ 29 : ธรรมเดียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2616246/W2616246.html บทที่ 28 : หมู่บ้านปีศาจ (ส่วนท้าย) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2596421/W2596421.html บทที่ 27 : หมู่บ้านปีศาจ (ส่วนที่สอง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2593819/W2593819.html บทที่ 26 : หมู่บ้านปีศาจ (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2583683/W2583683.html บทที่ 25 : ห่วงคู่อหังการ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2569693/W2569693.html บทที่ 24 : ข้ามผ่านอุปสรรค http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html บทที่ 23 : เปลวไฟและตะเกียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2540510/W2540510.html บทที่ 22/4 : ศิษย์เอกแห่งคุนหลุน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html บทที่ 22/3 : เพลงกระบี่สัณฐานที่สาม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html บทที่ 22/2 : ชุมนุมผู้กล้า! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html บทที่ 22/1 (ส่วนท้าย) : เคล็ดวิชา "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่ 22/1 (ส่วนแรก) : ประลองยุทธ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html บทที่ 21/3 : ความลับของหลวงจีนชรา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html บทที 21/2: "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html บทที่ 21/1 : ห้วงคำนึงระหว่างเป็นตาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่ 20 : ตัวตนของพรรคมาร!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : เบื้องหลังหน้ากาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : เบื้องลึกคุณธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : เส้นทางสู่ความมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : "คลื่นใหม่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : ยาพิษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : แตกหัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: สามสุดยอดฝีมือแนวทางพรต http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : ยาพิษทะลวงไส้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : กระบี่ไตรลักษณ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : เงื่อนงำอำพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: ฆาตกรรม เบาะแส และ หลุมพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: เบาะแสในม่านหมอก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: ตบมือประลองกำลัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : บนเส้นทางสู่บู๊ตึ๊ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : ถกเพลงวิจารณ์ใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : ศาสตราไร้ลักษณ์       http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : ตุลาการเที่ยงธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : วิกฤตหอห้ากระบี่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : จ้าวยุทธภพ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218228/W3218228.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218417/W3218417.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 20 ม.ค. 48 17:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 รูปประกอบ แผนที่พรรคฉิกจับอิดครับ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 20 ม.ค. 48 17:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จ๊ะ ^______^ จากคุณ : ยายตัวยุ่ง - [ 20 ม.ค. 48 17:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เสี่ยวซาได้ออกโรงแล้ว ^_^ (ไม่อยากนึกว่าถ้า 300 ตอนจบจริง ลิงก์จะยาวขนาดไหน เหอๆ) จากคุณ : scottie - [ 20 ม.ค. 48 18:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ในที่สุด   ก็หมดเวลาถ่วงเสี่ยซาแล้ว ฮา . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 20 ม.ค. 48 21:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาเซฟค่ะ น่าจะมี zip ลิงก์ด้วยนะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 20 ม.ค. 48 22:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หลังจากทำร้ายแม่นางเหวินแล้วยังจะมาทำร้ายน้องซังซังอีก คนใจร้าย จากคุณ : ด็อก - [ 20 ม.ค. 48 22:35:24 A:216.43.47.196 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วแม่นางน้อยหลี่ซังซังจะเป็นไงหว่า??? (จะต้องลงกินเน็สบุค ว่าเป็นนิยายที่มีลิงค์ยาวที่สู๊ดด! 555+5) จากคุณ : Hexi - [ 20 ม.ค. 48 23:12:52 A:172.179.208.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 เอามาคืนแล้วค่ะ เสี่ยวซาต้องกลับมาช่วยหลี่ซังซังทัน หรือเปล่าคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 21 ม.ค. 48 20:48:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุยกับ คุณนักอ่าน ยายตัวยุ่ง จ๊ะ อะไรจ๊ะ ขอบคุณที่ไปโหวตให้นะฮับ scottie ช่าย ช่าย...เสี่ยวซา ออกโลงแล้นน ยินดีที่ได้เป็น ยอดนักอ่านประจำถนน Z4t4nGuru bofh ใส่ร้ายคนเขียน หาว่าเอาเสี่ยวซาไปถ่วง เสี่ยวซา ทำภาระกิจจีบสาวต่างหาก รสา รสา zip links ก็ไม่ยาวซิฮับ แล้วคนเขียนจะเอาอะไรไปภูมิใจล่ะจ๊ะ ขอบคุณที่โหวต แถมทำ link ให้อีก เสี่ยวซาต้องกลับมาช่วยหลี่ซังซังทัน หรือเปล่าคะ ไม่ทราบฮับ เห็นคุณมันตั้มจะเขียน preview ตอนต่อไป เห็นมีรุมฉีกเสื้อกันด้วยล่ะ ฮี่ ฮี่ ฮี่ ^ _^ ด็อก แหม นิยายจะสนุกมันต้องมี สุข เศร้า เหงา รัก มันส์ อ้วก แหวะ ให้ครบทุกรส ว่ามะ Hexi  ฮี่ ฮี่ หลี่ซังซัง รอตอนต่อไปนะจ๊ะ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 21 ม.ค. 48 21:36:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หนุกดีฮับ จากคุณ : ghiren - [ 22 ม.ค. 48 16:03:55 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หลี่เฉินเชียง กลายเป็นคนบ้ากามไปแล้ว ฮ่า จอมยุทธ อืมม์ ส่วนตัวผมคิดว่าสังคมของบรรดาเหล่าจอมยุทธเป็นสังคมพิเศษ (เพราะพวกเขาจะเก่งเกินไปเมื่อนำมาเทียบกับคนระดับชาวบ้านปกติ) ดังนั้น ในนิยายของเหล่าจอมยุทธและยุทธภพ แทบทั้งหมดจะเห็นว่าเกี่ยวกันอยู่กับบรรดาจอมยุทธ ราวกับเป็นกลุ่มคนอีกประเภทหนึ่ง ที่ไม่ค่อยเข้าไปเกี่ยวข้องอย่างมีนัยสำคัญกับชาวบ้านธรรมดา (ยกเว้นการดื่มกินตามปกติวิสัย เช่น โรงเตี้ยม) ^__^......... จากคุณ : GTW - [ 22 ม.ค. 48 18:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 .....หากสูญเสียความภูมิใจแล้ว จอมยุทธผู้หนึ่งก็เป็นเพียงท่อนไม้ที่ไร้ค่า อืมมมม โดนใจกับวลีนี้จังเลยฮับ.... เฮ้อ....ถ้าคนๆหนึ่งสูญเสียความนับถือตัวเองซะแล้ว จะมีใครกันเล่านับถือบุคคลผู้นั้น อืมมมม มีคนเคยบอกว่า "สิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่ความพ่ายแพ้ แต่หากเป็นสภาวะหลังความพ่ายแพ้ต่างหาก..." ยังไงก็เอาใจช่วยจอมยุทธฮั่นละฮับ.... (..ใจหนึ่งก็อิจฉาแฮะ.....แพ้แล้วยังมีสาวสวยคอยปลอบใจอีก....) จากคุณ : chkob - [ 23 ม.ค. 48 02:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 โหยยยยยยยย ไหงจบงี้อ่ะ นี่ถ้าให้หลี่ซังซัง...นะ มีเคืองจริงๆด้วย จากคุณ : หนมจีน - [ 23 ม.ค. 48 10:25:11 A:130.88.179.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุยกับนักอ่าน ghiren ขอบคุณครับ GTW คนเราบางครั้งก็ทำอะไรสิ้นคิด บางคนอัดอั้นตันใจ ไม่มีที่ระบาย ได้แต่ร่ำสุราจนขาดสติ... ยินดีที่ท่าน ได้โหวตเป็นยอดนักวิจารณ์ประจำถนนครับ ^____^ chkob มีคนเคยกล่าวว่า ผู้ที่ก้าวขึ้นสู่จุดสุดยอด ล้วนต้องผ่านความยากลำบากแสนสาหัสอย่างยิ่ง ผ่านความทุกข์ระทมอย่างยิ่ง ทางสู่ความสำเร็จ มีแต่บันไดให้ป่ายปืน หามีลิฟต์ให้ใช้ไม่ หนมจีน ฮี่ ฮี่ แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 48 11:24:22 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 23 ม.ค. 48 11:20:30 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ๋าววววว ทำไมเป็นยังงี้เล่า.. เธ่อ.. ต้องดูว่า น้องหลี่เราจะใช้ความฉลาดรักษาตัวรอดได้เยี่ยงใด.. หึหึ จากคุณ : new - [ 25 ม.ค. 48 07:36:10 A:169.252.4.21 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนต่อไป บทที่ 73 เตรียมตัวโต้ตอบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3259603/W3259603.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 ม.ค. 48 14:45:27 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โหดดี pax ชอบ จากคุณ : pax - [ 28 ม.ค. 48 11:11:23 A:192.150.249.245 X:210.246.160.5 ]