ความคิดเห็นที่ 1 “แต่ผมจะสบายใจมากกว่าถ้าหากได้รู้”    เขายังคงเล่นเกมเดิม เอ้า     อยากรู้อะไรก็ถามมาซิ “งั้นอยากรู้อะไรล่ะคะ     ทำไมถึงถามมาตรง ๆ ไม่ได้” “คือ   ผมอยากรู้ว่าคุณเหม่.....มีแฟนหรือยัง” ฉันอมยิ้ม      นึกว่าเรื่องอะไร “ถามเรื่องนี้เหม่ไม่ถือหรอกค่ะ แต่ถ้ามาถามอายุล่ะก็จะถือว่า หยาบคาย” คืนนี้ฉันเจอเพลบอยเข้าแล้วล่ะมั้ง “คิดว่ามีหรือเปล่าล่ะคะ   ถ้าคิดว่ามีก็มี   คิดว่าไม่มีก็ไม่มี     ว่าแต่คุณจะอยากรู้ไปทำไม”   ฉันทำเป็นเล่นลิ้น   “ก็คุณเหม่น่ารักดี”    เขาไม่พูดอะไรต่อ      ฉันไม่ได้ตื่นเต้น ไปกับท่าทีของเขา   และจากประสบการณ์อันน้อยนิด   ฉันรู้ว่ายิ่งต้อง ระวังตัวให้มาก   เมื่อหมดเบียร์ขวดที่สามฉันชวนเขาออกไปเต้นที่ฟลอร์   เพราะไม่อยากจะมานั่งทำซึ้งอยู่ในมุมมืด     ฉันเต้น  เต้น   เต้น   เหมือนมีตัวเองเพียงคนเดียวในผับ     ฉันไม่สนใจใคร ๆ รอบตัว  รวมทั้งคุณตุลย์    รู้สึกแค่อยากจะระบายออก เรื่องที่เก็บกดเอาไว้ในใจด้วยการเต้น    และเพลงก็สนุกมากด้วย     หรือเพราะว่าฉันเมากันแน่นะ       ฉันจึงเต้น   เต้น   เต้น...... “คุณเหม่   เรากลับไปนั่งพักก่อนดีมั้ย”       ดนตรีเปลี่ยนเป็นจังหวะสโลว์ซบซะแล้ว    ฉันไม่พูดอะไร   แต่กลับทำหน้ามึน ๆ เพราะกำลังอารมณ์ค้างอยู่     เขาจูงมือฉันกลับไปที่โต๊ะ   นาทีนั้นฉันรู้สึกว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองดูอยู่    จึงมองซ้ายมองขวา หาที่มา    แล้วก็ได้เจอกับสายตาคู่นั้นจริง ๆ      แม้ว่าแสงไฟในผับจะ มืดสลัวสักแค่ไหน   ฉันยังรับรู้ได้ถึงกระแสพลังอำมหิตที่เธอส่งมา     เธอเป็นหญิงสาวผมยาว    หน้าตาร้าย ๆ   สวมชุดแซคเกาะอกสีดำ   ดูเซ็กซี่    ยืนอยู่กับผู้หญิงท่าทางเที่ยวเก่งและเสียงแหบอีกสองคน   เวลานี้พวกเธอกำลังคุยกัน    แล้วทั้งหมดก็หันมามองทางฉัน ฉันใช้ความคิดอย่างหนัก   พยายามระลึกให้ได้ว่าเมื่อครู่ได้ บังเอิญไปเหยียบเท้าใครเข้าหรือเปล่า แล้วอยู่ดี ๆ คุณตุลย์ก็เข้ามากระซิบอะไรที่ข้างหู   ขณะที่กำลัง ใช้ความคิดอยู่    ฉันสะดุ้ง    ขนลุกเกรียว “โอ๊ย   คุณตุลย์    ตกใจหมดเลย”      ฉันยกมือขึ้นทาบอก เขาลูบผมฉัน    ทำท่าคล้าย ๆ ผู้ใหญ่ปลอบเด็ก   “ขอโทษแล้วกัน” ฉันอดมองกลับไปที่โต๊ะโน้นอีกไม่ได้     และทุกครั้งก็จะเห็น สายตาคู่เดิมมองจ้องอยู่ตลอดเวลา     เธอไม่มองไปทางอื่นบ้างเลย หรือไงนะ   ผิดธรรมชาติจริง ๆ      นี่ถ้าหากเธอมาคนเดียวฉันคง คิดว่าตัวเองเจอผีเจ้าที่เข้าให้แล้ว             แต่ถึงยังไงฉันก็ยังมีคุณตุลย์อยู่เป็นเพื่อนทั้งคนนี่นา     ฉันแตะแขนเขาเบา ๆ “คุณเห็นผู้หญิงผมยาวโต๊ะนั้นมั้ยคะ   นั่นไง......คนที่กำลังมองมาทางนี้”     เขามองเห็นเธอแล้วส่ายหน้าอย่างเซ็ง ๆ “คนรู้จักของผมเอง” “อ้าว   รู้จักกันเหรอคะ   มิน่าล่ะ   เหม่สังเกตเห็นเค้า มองมาทางเราตั้งนานแล้ว   แต่สายตาดูไม่ค่อยเป็นมิตรเลยนะคะ” เราสองคนมองไปที่เธอ   และเธอก็มองจ้องกลับ    แล้วทำท่าจะ เดินเข้ามาหา     จังหวะนั้นเขาก็คว้ามือฉันแล้วบอกว่า “ออกไปเต้นกันเถอะ” จากนั้นเราก็แทรกตัวผ่านฝูงชนกลุ่มหนึ่งเข้าไปเต้นต่อที่ฟลอร์ ฉันนึกตื่นเต้นอยู่ในใจกับเรื่องพิลึกกึกกือที่เกิดขึ้น       ความจริงเธออาจจะไม่ใช่เป็นแค่คนรู้จักของเขา     และเธออาจจะกำลัง ออกอาการหึงหวงจนลมออกหูอยู่ก็ได้ เพราะเหตุการณ์นี้ทำให้ฉันลืมเรื่องของตัวเองไปเสียสนิท     อาการมึน ๆ ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง    มัวแต่ลุ้นระทึกว่าพี่สาวผมยาวจะ เดินเข้ามาตบฉันกลางฟลอร์หรือเปล่า    ในโทษฐานที่เข้าใจผิดว่า ฉันเป็นผู้หญิงคนใหม่ของคุณตุลย์       ส่วนเรื่องไม่ปกติคือ     ดูเขาไม่มีอาการลุกลี้ลุกรนเหมือนคนที่ไปทำอะไรไม่ดีเอาไว้     แต่งานนี้ฉันไม่เชื่อในสิ่งที่ตาเห็นอีกแล้ว      ของอย่างนี้ต้องพิสูจน์     เรื่องตามล่าหาความจริงนี่ฉันถนัด      จึงบอกเขาว่าหิวน้ำและ อยากกลับไปนั่งที่โต๊ะ     นั่นไง     พี่สาวผมยาวนั่งรอพวกเราอยู่แล้วโดยมิได้รับเชิญ “ร้านเดิม    แล้วก็โต๊ะเดิมเลยนะคะ   ไม่คิดจะเปลี่ยนบรรยากาศ บ้างเลยหรือไง”      เธอเอ่ยทักทายเป็นประโยคแรก เขามองเธอด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ      “ผมชอบร้านนี้   ก็ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยน ไปทำไม” “บังเอิญจังนะคะที่มาเจอกันคืนนี้........” คุณตุลย์เงียบไป   ได้แต่ยกแก้วขึ้นดื่ม     และเริ่มมีท่าทีอึดอัดใจ         เป็นใครก็ต้องมองออกว่ามันเกิดอะไรกันขึ้น      ฉันนั่งทำเป็นทองไม่รู้ร้อน     ก็เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับฉันสักนิดเลย     นึกไปถึงคำพูดของเขาที่บอกว่า   - ชอบมาร้านเปิดใหม่เพราะ คนยังไม่ค่อยเยอะ -     ความจริงแล้วเขาหมายถึง   “คนรู้จัก”     ต่างหาก เพราะเท่าที่ตาเห็นคือ    ร้านนี้คนเยอะมากจนแทบจะขี่คอกันอยู่แล้ว จากคุณ : จีบี้ - [ 21 ม.ค. 48 11:34:13 A:210.86.215.137 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 “จะไม่แนะนำหน่อยหรือไงคะ”      เธอพูดกับเขา   แต่หันมาแสยะยิ้มให้ฉัน “คุณไม่จำเป็นต้องทำความรู้จักกับเขาหรอก    ผมไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อะไร” “มีซิ....”    เธอขึ้นเสียงสูง      “อย่างน้อยฉันก็เตือนเขาได้ว่า    อย่ามา หลงกลคนเลว ๆ อย่างคุณ” “เอมี่ !     ถ้าคุณเมาแล้วพูดจาเลอะเทอะแบบนี้   ผมว่าเราอย่าคุย กันต่อเลย     คุณกลับไปที่โต๊ะของคุณเถอะ”     “คุณไม่ต้องมาไล่หรอกนะ    ฉันต้องกลับไปแน่ ๆ อยู่แล้ว     แล้วฉันก็ไม่ได้เมาด้วย   เรื่องที่พูดก็เป็นความจริงทั้งนั้น   หรือคุณจะเถียงว่า คุณมันไม่ใช่.....”   ทั้งคู่เริ่มมีอารมณ์เพิ่มขึ้น     แม้น้ำเสียงที่คุยจะไม่เอะอะมาก     แต่ท่าทีที่แข็งกร้าวอย่างนั้น    ดูก็รู้ว่าอีกไม่ช้าใครสักคนคงต้องระเบิด     ฉันเขยิบห่างออกไปจากพวกเขาทีละนิด   เพราะฉันก็กลัวสะเก็ดระเบิด เหมือนกันน่ะซิ เมื่อออกมาจากตรงนั้น   ทำให้ไม่ได้ยินในสิ่งที่พวกเขาคุยกัน       ฉันแอบไปยืนมองอยู่ห่าง ๆ        แล้วก็มองซ้ายทีขวาที    ระแวงว่าเพื่อนของ พี่สาวผมยาวจะเข้ามารุมทำร้าย   เอาแล้วซิ      เธอเงื้อมมือขึ้นจะตบเขา   เขาคว้าข้อมือของเธอไว้ทัน     มือของเธอที่เหลืออีกข้าง    ยกแก้วเบียร์ขึ้นเทลงบนศีรษะเขา     ทีนี้ทุกคน ในร้านก็หันมามองเป็นตาเดียวกัน     เขานิ่ง     เธอลุกขึ้นยืน   พูดอะไรสองสามคำ   ยิ้มเล็ก ๆ อย่างพอใจ     แล้วเดินจากไป   นี่มันฉากในละครน้ำเน่าหลังข่าวชัด ๆ เลย  ฉันค่อย ๆ ย่องกลับบ้าน ที่จริงก็ไม่ได้อยากจะเป็นคนใจร้าย      ทิ้งให้เขาตกอยู่ในสภาพผู้ถูกกระทำ   โดยไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเลย       แต่สิ่งที่เขาได้รับอยู่อาจเป็นการสมควรกับสิ่งที่เขากระทำไว้กับเธอก็ได้         อีกอย่างฉันว่าเขาคงไม่เหลืออารมณ์ที่จะสนทนากับใครอีกแล้ว     เดี๋ยวก่อน       ละครเรื่องนี้ยังไม่จบ   เธอคนเดิมเดินกลับมาอีกครั้ง     ทันใดนั้นคุณตุลย์ที่ไม่ทันได้ระวังตัวก็แผดเสียงร้องอย่างเจ็บปวด     พร้อมกับยกมือขึ้นปิดหน้า     “ช่วยด้วย ๆ ๆ”     ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก    เขาคงโดนสาดน้ำกรดแน่ ๆ     ผู้คนในร้านแตกกระจายไปคนละทาง     เธอและเพื่อนอาศัยช่วงชุลมุน หลบออกไปแล้ว    คุณตุลย์ยังคงร้องโหยหวนไม่หยุด     ฉันไม่เคยเจอความวุ่นวายอย่างนี้มาก่อนเลย       คนอื่น ๆ ในร้านร้องวี้ดว้าย       วิ่งหลบลูกหลงจนเกือบจะเหยียบกัน       พนักงานในร้านเปิดไฟสว่างจ้า     แถมยังเป่านกหวีดเสียงดังแสบแก้วหูอีกด้วย         พวกเขากำลังจะปิดประตูเพื่อกันไม่ให้คนแอบกลับออกไปโดยที่ยังไม่ได้จ่ายเงิน       ฉันวิ่งสวนทางกับคนอื่น ๆ เข้าไปหาเขา       พยุงเขาขึ้นมา    พอไปถึงที่ ประตูร้านซึ่งถูกปิดไปเรียบร้อยแล้ว       ฉันเกือบจะกระโดดบีบคอการ์ด ตัวโตแต่หัวเล็กที่ไม่ยอมเปิดประตูให้     เพราะคิดว่านี่เป็นมุข       แต่เสียงร้องโหยหวนคุณตุลย์นั้นสมจริงเกินไป      มันจึงยอมเปิดประตูให้ในที่สุด     พอเราไปถึงที่รถ      เขาก็เงียบเสียงลง    ลดมือที่ปิดหน้าออก     เลียริมฝีปาก ตัวเองสองแผลบ “มันนำส้มสายชูนี่......” และเขายังพูดอะไรต่ออีกซึ่งฉันฟังไม่ได้ยินเลย     เพราะมัวแต่หัวเราะ จากคุณ : จีบี้ - [ 21 ม.ค. 48 11:38:19 A:210.86.215.137 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่รู้จะขำดีมั้ย วันหลังเอาน้ำส้มสายชูไปต้อมก่อนนะ จะไดก้เข้มข้นขึ้น หึๆ จากคุณ : scottie - [ 21 ม.ค. 48 14:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามมาอ่านครับ ^_______________________^ จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ จากคุณ : ปากริม-ไข่เต่า - [ 22 ม.ค. 48 10:54:01 A:202.133.163.203 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนนี้สนุกครับ เพราะมีเหตุการณ์ และสถานการณ์เกิดขึ้น เลยเข้มข้นกว่าสองสามตอนที่แล้วๆ มา ผมเป็นแค่ผู้อ่าน ไม่ใช่ผู้ทรงคุณวุฒิอะไร ถ้าติแรงไป ก็ตอบโต้มาได้นะครับ จะติดตามอ่านจนตอนสุดท้ายครับ จากคุณ : หมวก - [ 23 ม.ค. 48 03:01:10 A:203.113.35.9 X:203.150.217.119 ]