ความคิดเห็นที่ 1 เพียงแค่ชั่วโมงครึ่งต้นก็ขับรถมาถึงพัทยา ความจริงต้นเองก็อยากจะพาลันไปไกลกว่านี้ สวยกว่านี้ แต่เวลามีไม่มากนัก จึงมาได้เพียงที่นี่ แม้ว่าทะเลตรงหน้าจะไม่ใช่หาดทรายสีขาว น้ำทะเลสีฟ้าใส แต่ก็ทำให้ผู้หญิงที่อยู่หน้าต้นยิ้มออกมาอย่างสดชื่น "ไม่เคยเห็นทะเลหรือลัน ชื่อก็ชื่อสิมิลันนะ" ต้นพูดล้ออย่างอารมณ์ดี แต่คำพูดนั้นกลับทำให้ผู้หญิงตรงหน้าสลดลงไป "ต้นพูดอะไรผิดเหรอ" ต้นพูดออกมาอย่างหวั่นใจ เขาไม่เคยเห็นเธอทำหน้าอย่างนี้มาก่อนเลย "ขอโทษ" เขาพูดพลางลูบหัวเธอเบาๆ "ต้นไม่ผิดหรอก เพียงแต่ลันคิดอะไรบางอย่างเท่านั้นเอง" เธอฝืนยิ้มให้เขา นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอดูเศร้าหมอง "ทะเลน่ะเคยเห็น แต่ไม่ได้มานานแล้วค่ะ" "มีอะไรก็บอกต้นได้นะ" เขาพูดพลางเอามือลูบหน้าเธออย่างอ่อนโยน "หิวแล้วล่ะค่ะต้น ไปหาอะไรกินกันเถอะ" ลันกลับมายิ้มอย่างอารมณืดีอีกครั้ง ทำให้ต้นหายใจได้ทั่วท้องอีกครั้ง ต้นเอื้อมมือไปคว้ามือเล็กๆ ของลันมาจับเอาไว้ ทำให้ลันมองหน้าเขาด้วยความเขินอาย แต่ก็ไม่ว่าอะไร วันนั้นทั้งสองเดินเล่นกันที่ชายหาด ก่อปราสาทรายด้วยกัน และเล่นน้ำทะเลเพียงเล็กน้อย เนื่องจากต้นคิดว่าน้ำทะเลที่นี่ไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่ กลัวผิวบอบบางของเธอจะเป็นผดผื่นเสียก่อน จากนั้นต้นก็เช่าจักรยานพาลันซ้อน ขี่กินลมไปเรื่อยๆ จากคุณ : mrs_ricken - [ 26 ม.ค. 48 00:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "ลันร้องเพลงให้ต้นฟังหน่อยสิ เพิ่มบรรยากาศ" ต้นพูดขึ้น หลังจากขี่จักรยานมาได้สักพัก "เสียงลันไม่เพราะ ขายหน้าคนอื่นเขา" ลันพูดปัด "น่านะ ต้นอยากฟัง ยังไงก็ต้องฟังเสียงลันไปชั่วชีวิตอยู่แล้วนี่ ทนได้ๆ" ต้นพูดพลางหัวเราะร่า "บ้า" เสียงลันพูดเสียงเบา แล้วตีหลังเขาเข้าไปทีนึง ลันเริ่มร้องเพลงให้ต้นฟังไปเรื่อยๆ และเขาหัวพิงกับหลังต้น ช่วงเวลาที่มีความสุขเช่นนี้ ทั้งสองอยากจะเก็บมันเอาไว้ให้เนิ่นนานที่สุด ถ้าเป็นไปได้ เขาอยากจะให้เทพเจ้าแห่งกาลเวลาช่วยหยุดเวลาให้เขา แม้จะต้องแลกกับอะไรพวกเขาก็ยอม พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีแดงฉาน ผู้คนเริ่มบางตา บ้างก็เตียมเก็บของเพื่อกลับบ้านของตนเอง ต้นกับลันพักการจากขี่จักรยานมานั่งมองพระอาทิตย์ตกสู่ขอบน้ำอยู่บนหาดทราบ ลันพิงศีรษะกับไหล่ของต้นอย่างสบายใจ ไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปากของคนทั้งสองมาครู่ใหญ่แล้ว "ต้น เหนื่อยไหม พาลันมาเที่ยววันนี้" ลันถามขึ้นมา เพื่อทำลายความเงียบ "ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ ต้นมีความสุขมากกว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เราอยู่ด้วยกันใต้แสงแดดเลยนะเนี่ย" ต้นพูดติดตลก ทำให้ลันยิ้มออกมาเล็กน้อย "ทำไมเวลามันเร็วจังเนอะต้น ลันอยากอยู่กับต้นนานกว่านี้ ไม่ทันไรพระอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว" ลันพูดพลางเหม่อมองพระอาทิตย์ที่กำลังเคลื่อนตัวสู้ท้องน้ำอย่างเชื่องช้า แต่รวดเร็วในความรู้สึกของคนทั้งสอง จากคุณ : mrs_ricken - [ 26 ม.ค. 48 00:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "พูดยังกับพรุ่งนี้เราจะไม่เจอกัน ถ้าลันอยากเจอต้นก็แค่โทรไปหาแล้วต้นจะออกมาหา ต้นสิ เวลาอยากเจอลันไม่รู้จะเจอได้ไง" เขาพูดตัดพ้อนิดๆ ที่ทุกวันนี้เธอจะเป็นฝ่ายติดต่อมาหาเขาก่อนอยู่ฝ่ายเดียว "ต้น ลันรักต้นนะ" ลันพูดขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทำให้ต้นกระชับตัวเธอมากอดแน่นยิ่งขึ้น "ต้นก็รักลัน รักมาก มันอาจจะฟังดูโกหก เพราะเราก็รู้จักกันแค่ 3-4 เดือน แต่อะไรบางอย่างบอกกับต้นว่า ผู้หญิงคนนี้แหละ ที่ต้นรัก รักมากที่สุด ลันเชื่อต้นไหม" ต้นพูดจบก็จูบที่หน้าผากของลันเบาๆ อย่างถนุถนอม "ลันเชื่อ" ลันพูดเสียงเคลือ พร้อมกับหยาดน้ำตาใสๆ ที่ไหลลงมาที่แก้มของเธอ ต้นเอานิ้วของเขาเช็ดน้ำตาเธอเบาๆ และจูบที่เปลือกตาของเธอ "อย่าร้อง เสียใจที่ต้นรักลันเหรอ" เขาถามล้อๆ "เปล่าสักหน่อย ดีใจต่างหาก" ลันพูดเสียงงอนๆ ท่าทางของอีกฝ่ายทำให้ต้นอดที่จะหัวเราะเบาๆ ไม่ได้ "กลับกันเถอะ เดี๋ยวพ่อลันจะเป็นห่วง โทรมาถามหลายรอบแล้ว" ต้นลุกขึ้น และส่งมือพยุงลันขึ้นมา ** จากคุณ : mrs_ricken - [ 26 ม.ค. 48 00:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่รู้ว่าต้นจะคิดไปเองหรือเปล่า เขารู้สึกว่าลันดูเงียบลงไปมากตั้งแต่ขึ้นรถมา ไม่พูดจา หัวเราะเสียงใสเหมือนกับตอนขามา แต่เขาก็คิดว่าอาจจะเป็นเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง และการท่องเที่ยว "เหนื่อยหรือเปล่า" เขาถามลันด้วยความเป็นห่วง "นิดหน่อย" ลันตอบยิ้มๆ เธอเริ่มรู้ตัวว่ากำลังทำให้อีกฝ่ายหนึ่งเป็นห่วง เธอพยายามฝืนยิ้มที่ตอนนี้ต้นคิดว่ามันดูซีดเซียวเหลือเกิน "นอนพักก่อนไหม หลับไปก็ได้ ถึงแล้วต้นจะเรียก" เขาพูดอย่างอ่อนโยน "ไม่เอา ลันอยากมองหน้าต้น อยากอยู่กับต้น" ลันพูดขึ้นมา ทำให้ต้นคว้ามือเธอมาจับ และจูบเบาๆ "พูดยังกับจะไม่เจอกันแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะบุกไปถึงบ้านเลย" ต้นพูดยิ้มๆ "ค่ะ แต่พรุ่งนี้ลันไม่ว่างทำไงดีล่ะ" ลันพูดเสียงใส ทำให้ต้นแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ผู้หญิงตรงหน้าเขากลับมายิ้มเหมือนเดิม "ไม่เป็นไร ต้นรอได้" เขาพูดยิ้มๆ ********* จากคุณ : mrs_ricken - [ 26 ม.ค. 48 00:10:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนนี้ต้นมาส่งลันที่เดิมที่มารับลันเมื่อเช้า เนื่องจากว่าลันไม่ยอมให้เขาเป็นส่งที่บ้าน และยืนยันที่จะเดินกลับไปเอง แม้ว่าเขาจะเป็นห่วงแค่ไหน แต่ความเด็ดเดี่ยวของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เขาไม่เคยขัดเธอได้สักที เป็นเพราะอะไรไม่รู้ วันนี้เขาไม่อยากจะปล่อยเธอกลับบ้านเลย เขายืนถือกระเป๋าของเธออยู่นาน แม้ว่าเธอจะยื่นมาจับกระเป๋าใบนั้น แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมันออกไป "ถึงบ้านแล้วโทรมานะ" เขาพูดเบาๆ พลางปัดปอยผมที่อยู่บนหน้าของเธออย่างแผ่วเบา "ค่ะ" เธอตอบรับเขา และยิ้มให้อย่างทุกที "ต้น ลันมีอะไรจะให้" ลันพูดพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า เธอหยิบซองๆ หนึ่งออกมา แล้วยื่นให้เขา เขารับมางงๆ พอเขาเปิดออก เขาก็เห็นพวงกุญแจรูปพระจันทร์เสี้ยวสีเงิน "ขอบคุณนะ" เขาพูด แต่ไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ ร่างบางก็เขย่งเท้าขึ้นมาแตะริมฝีปากเขาอย่างแผ่วเบา ต้นยืนนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก เพียงแค่สัมผัสแผ่วเบาเท่านั้นที่เขารู้สึก "ไปก่อนนะ" ลันพูดเบาๆ บนหน้ามีริ้วรอยแดงๆ ต้นโบกมือให้ ทั้งๆ ที่สติสตังยังไม่เข้าที่ เขายกมือขึ้นลูบริมฝีปากของเขาเบาๆ และอมยิ้มอย่างมีความสุข........ ********************** จากคุณ : mrs_ricken - [ 26 ม.ค. 48 00:11:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนี้ลองแบ่งเป็นส่วนๆ เผื่อคนอ่านจะอ่านง่ายขึ้น สบายตา และพักสายได้ (คนอ่าน -- น่าจะทำตั้งนานแล้ว) แหะๆๆ เพิ่งนึกได้อ่ะจ๊ะ โทษที ติชมได้นะจ๊ะ จากคุณ : mrs_ricken - [ 26 ม.ค. 48 00:13:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นแววเศร้าๆ มายังไงไม่รู้ จากคุณ : scottie - [ 26 ม.ค. 48 10:14:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 scottieจ๋า ไม่ต้องห่วง งานเขียนของเราร้อยละ 80 จบแบบ............ บอกก็ไม่หนุกจิ จากคุณ : mrs_ricken - [ 26 ม.ค. 48 15:07:26 ]