ความคิดเห็นที่ 1 "น้องสี่ น้องสี่" ทั้งสามคนโผเข้ากอดกันกลม หลวงจีนชรารับชมอยู่ด้านข้าง ดวงตาอดมีน้ำตาเอ่อคลอด้วยความปิติมิได้ "ประสกทั้งสอง มาได้ประเสริฐ มาได้ประเสริฐ" "น้องสี่ ไต้ซือท่านนี้?" "พี่ใหญ่ พี่สาม ไต้ซือท่านนี้คือ ผู้มีพระคุณของข้า ไต้ซือหัวหลิน เจ้าอาวาสเส้าหลินเทียนซาน" เสี่ยวซากล่าวแนะนำหลววงจีนชราแก่พี่น้องทั้งสอง "โอ ที่แท้ 'หลวงจีนกระต่ายน้อย' อันลือชื่อ นับถือๆ" ฟาหลินซีกล่าวพลางประสานมือคารวะ ส่วนเสี่ยวโกยยิ้มกว้าง ปรี่เข้าแสดงการคารวะ ปากกล่าววาจา "ที่แท้เป็นท่านไต้ซือ น้องสี่เคยพร่ำพูดถึงท่านมิหยุดปากทีเดียว ครานี้จึงค่อยมีโอกาสได้พบตัวจริง นับว่าข้าพเจ้ามีวาสนามิใช่น้อย" "อมิตพุทธ" หลวงจีนชรากล่าวอย่างสำรวม เสี่ยวซารีบแนะนำพี่ใหญ่ และพี่สามของตนให้กับหัวหลินไต้ซือรู้จัก เมื่อทั้งหมดทำความรู้จักกันพอสมควรแล้ว ฟาหลินซีก็พลันถามขึ้นว่า "เมื่อครู่ได้ยินท่านไต้ซือกล่าวกับน้องสี่ว่าจะไปเสี่ยง มิทราบพวกท่านจะไปเสี่ยงอันใดกันหรือ?" เสี่ยวซา และหัวหลินไต้ซือ พลันเปลี่ยนเป็นทีท่าสลดหดหู่ จากนั้นเสี่ยวซาจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ซึ่งตนเองได้ทราบจากหลวงจีนชรามาอีกครา หลังจากที่ฟาหลินซี และเสี่ยวโกย ฟังจบ ก็พลันมีสีหน้าเคร่งเครียด "ที่แท้หลี่เฉินเชียงกลับเป็นชาวหู มิน่า จึงมาก่อกวนภาคกลาง ทั้งยังวางยาทำร้ายชาวบ้าน ที่แท้เพื่อก่อความไม่สงบ เปิดโอกาสให้ทัพหูรุกรานเข้ามาจริงๆ ท่านตุลาการกลับคาดการณ์ได้แม่นยำนัก!" เสี่ยวโกยกล่าวด้วยความรู้สึกยากจะบรรยาย "ข้ากลับอยากให้ท่านตุลาการคาดการณ์ผิดจึงประเสริฐกว่า"ฟาหลินซีกล่าวเสียงเครียด เสี่ยวซา และหลวงจีนชรารับฟังจนมึนงง เด็กหนุ่มรู้สึกสงสัยรีบกล่าวถาม "พี่ใหญ่พี่สาม ที่แท้มีเรื่องราวใดกัน?" ฟาหลินซีตอบว่า "เรื่องนี้จะกล่าวไปยืดยาวนัก เราจะเล่าให้เจ้าฟังอย่างย่อๆ ก็แล้วกัน สาเหตุที่เรา และเจ้าโกยดั้นด้นมาที่นี่สาเหตุส่วนหนึ่งก็ด้วยเรื่องนี้นั่นเอง ก่อนที่เราจะออกจากจวนตุลาการ ท่านตุลาการได้มาส่งพวกเราด้วยตัวท่านเอง...” ..... .... .... “พวกเจ้าจักไปจริงๆ หรือ?” ตุลาการเที่ยงธรรมกล่าวขึ้นในขณะที่เสี่ยวโกย และฟาหลินซีพากันมาลาไปสมทบฮั่นตง “พวกเราพี่น้อง แม้นมิได้เกิดจากบิดามารดาเดียวกัน แต่ก็มีความรักใคร่กันดุจพี่น้องร่วมสายโลหิต ดังนั้นเวลานี้ที่น้องรองเผชิญกับศัตรูอันร้ายกาจเช่น หลี่เฉินเชียง พวกเรามิอาจไม่ไป” ฟาหลินซีกล่าว “พวกเราแม้นทราบว่าขณะนี้ท่านตุลาการมีความจำเป็นเร่งด่วนต้องการใช้คน และยังเป็นเรื่องสำคัญเกี่ยวพันถึงชาติบ้านเมือง แต่พวกเรามิอาจไม่ไป!!” เสี่ยวโกยกล่าวเสริมขึ้นด้วยความรู้สึกมิใคร่สบายใจ ตุลาการเฉินซื่อยิ้มแล้ว เวลานี้มันยังสามารถยิ้มออก “มิต้องคิดมาก การไปของพวกเจ้าเองก็ย่อมมีส่วนช่วยเหลือชาติบ้านเมืองเช่นกัน” ฟาหลินซียิ้มออกมา กล่าวว่า “ข้าพเจ้าเองก็คิดเช่นเดียวกับท่านตุลาการ การไปของพวกเรานอกจากจะไปช่วยเหลือน้องรองแล้ว ยังทำหน้าที่สืบข่าวความเคลื่อนไหวเกี่ยวกับฉิกจับอิด หากแม้นโชคดีสามารถทำลายแผนการยึดครอง และก่อกวนยุทธจักรของพวกมันได้ด้วยก็ยิ่งประเสริฐ!!!” “ฮา ฮา หลินซี เจ้ากลับล่วงรู้จิตใจของเรา ถูกต้อง! การไปของพวกเจ้านับว่าเป็นประโยชน์มหาศาล นอกจากมีส่วนช่วยเหลือฮั่นตง ยังสามารถสืบข่าว และหากโชคดีพวกเราอาจมิต้องทำศึกกับพวกหูอีกด้วย!” เสี่ยวโกยหันมองทางพี่ใหญ่ของมันทีหนึ่ง หันมองตุลาการคราหนึ่ง สีหน้าปรากฏสีแดงระเรื่อ กล่าวเสียงอ่อยว่า “ข้าพเจ้ามิใคร่เฉลียวฉลาด กลับมิล่วงรู้ว่าพวกท่านพูดถึงเรื่องราวอันใดกัน?” “หากกล่าวไปอาจยืดยาวยิ่ง เราจะบอกต่อเจ้าย่อๆ แล้วกัน เจ้าลองตอบคำถามเราก่อนสักสองสามข้อ” “เชิญท่านตุลาการกล่าว” เสี่ยวโกยตอบ “เจ้าทราบหรือไม่ว่าชาวหูเหตุใดจึงคิดบุกยึดครองต้าหมิง ยึดครองจงหยวน?” “อืมม เท่าที่ข้าพเจ้าทราบ พวกมันอาศัยอยู่ในเขตทะเลทราย การเพาะปลูกทำได้ด้วยความยากลำบาก ดังนั้นอาศัยการดำรงชีพด้วยการเลี้ยงสัตว์ พวกมันเมื่อทราบว่าพวกเราชาวจงหยวนไร่นาอุดมสมบูรณ์อาศัยอยู่อย่างสะดวกสบาย เลยคิดยึดครองผืนแผ่นดินอันสมบูรณ์ของพวกเรา!” เสี่ยวโกยตอบอย่างฉะฉาน “อืม เจ้าโกยเจ้ากล่าวได้ถูกต้อง จะกล่าวไป ก็เป็นเพราะพวกมันเพียงต้องการดิ้นรนมีชีวิตรอด จึงจำต้องรุกรานพวกเรา มันที่ทำเช่นนี้สำหรับชนเผ่าของมันแล้ว เป็นเรื่องที่สมควรอย่างยิ่ง” ฟาหลินซีผงกศีรษะ กล่าวเปรยๆ ว่า “เหตุใดชนเผ่าของมันกับพวกเรามิสามารถอยู่ด้วยกันอย่างเกื้อกูล จำต้องเข่นฆ่าแย่งชิงกันไปชั่วลูกชั่วหลานเช่นนี้หรือ?” ตุลาการเที่ยงธรรม และเสี่ยวโกยต่างพากันนิ่งอึ้งไปกับคำพูดของอีกฝ่าย ฟาหลินซีเห็นปฏิกริยาของทั้งสองต้องส่งเสียงกระแอมคราหนึ่ง กล่าวเป็นเชิงขอโทษ ตุลาการเที่ยงธรรมส่ายศีรษะ “มิเป็นไร เราเพียงรู้สึกว่าคำพูดของเจ้าน่าสนใจ จึงคิดตามไปเท่านั้น มา! เจ้าโกยเราถามเจ้าอีกข้อ” “ขอรับ” เสี่ยวโกยรับคำ “พวกหูเมื่อคิดรุกรานภาคกลาง เหตุใดพวกมันมิกระทำโดยตรง กลับอาศัยหลี่เฉินเชียง และฉิกจับอิดเข้ามาก่อกวน วางยาพวกเรา?” เสี่ยวโกยขบคิดเล็กน้อยกล่าวว่า “ข้าพเจ้าสงสัยว่าพวกมันมีกำลังทหารน้อย มิแน่ใจว่าหากลงมือตรงๆ จะสามารถเอาชัยต่อพวกเราได้ ดังนั้นอาศัยฉิกจับอิดเข้ามาก่อความวุ่นวาย ข้อสันนิษฐานของข้าพเจ้าเป็นเช่นไร?” “ฮา ฮา มิผิดแม้แต่น้อย ข้อที่สาม ข้อสุดท้าย หากฉิกจับอิดพ่ายแพ้เล่า ทัพหูใช่ยกกลับไปโดยดี หรือจะยังแข็งขืนบุกโจมตีพวกเรา?” เวลานี้เสี่ยวโกยตาเป็นประกาย กล่าวเสียงดัง “พวกมันย่อมถอยทัพกลับไป ข้าพเจ้านับว่าเข้าใจแล้ว พี่ใหญ่พวกเรารับไป!!!”  กล่าวจบ มันรีบผลุนผลันออกไปจากจวนตุลาการทันที ฟาหลินซีเห็นน้องสามตนรีบร้อนจากไป กระทั่งกล่าวลาต่อตุลาการผู้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ก็มิทันได้กระทำ พลันประสานมือกล่าวว่า “ผู้น้อยขออภัยแทนน้องสามด้วย มันผู้นี้มีนิสัยมุทะลุวู่วาม กระทั่งยามจากไปก็ยังมิทันอำลาต่อท่าน” “ฮา ฮา เจ้ารีบไปเถิด เรามิถือสามันดอก” ตุลาการเที่ยงธรรมกล่าวอย่างปลอดโปร่ง ฟาหลินซีรีบติดตามน้องสามออกไป ... ... “เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้แหละ " ฟาหลินซีเล่าจบก็อดถอนใจออกมามิได้ ส่วนเสี่ยวซา และหลวงจีนหัวหลินกลับมีใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ "พี่ใหญ่! เช่นนี้ มิใช่เท่ากับว่า แผนของพวกมันสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่งหรอกหรือ? แล้วเรื่องยาที่ว่าเป็นเช่นใดแน่?" "น้องสี่เจ้ายังจดจำหมู่บ้านผีตายซากที่เจ้ากับซังเอ๋อพบเจอ และต่อมาเล่าให้พวกเราฟังได้หรือไม่? 'โรคผีตายซาก' เกิดจากการวางยาของฉิกจับอิดเอง!!!" เสี่ยวโกยกล่าวเสริมขึ้น "อะไร!!!" เสี่ยวซาอุทานออกมาเสียงดัง "อืม เรื่องนี้แม้นยากจะเชื่อ แต่ล้วนเป็นความจริง ฉิกจับอิดอาศัยตัวยา 'จีอวี้เย่า'(ยาเสริมกิเลส) ผสมในสุรา มอมเมาจนชาวบ้านกลายเป็นเช่นนั้น พวกมันต้องการให้ต้าหมิงเราอ่อนแอ จากนั้นจึงชักนำกำลังหูเข้าสู่ภาคกลาง หากเรื่องที่น้องรองเปิดโปงมาเป็นความจริงว่า หลี่เฉินเชียงคือองค์ชายสามของพวกหู ก็เท่ากับยืนยันว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง!" "อมิตพุทธ เช่นนี้มิพวกว่ายุทธจักรจะปั่นป่วนวุ่นวาย กระทั่งชาติบ้านเมืองก็อาจล่มสลาย พวกเรามิมีทางเลือกอีกแล้ว ต่อให้อาตมาต้องละสังขารลงในครานี้ ก็จะต้องบุกไปช่วยเหลือฮั่นตง และเจ้าสำนักเหวิน พร้อมทั้งกอบกู้ยุทธภพให้จงได้" หลวงจีนชรากล่าวด้วยความมุ่งมั่น เสี่ยวซา เสี่ยวโกย และฟาหลินซีพากันผงกศีรษะเป็นเชิงเห็นด้วย "พวกท่านคิดไปช่วยศิษย์พี่เจ้าสำนักก็ให้พวกเราไปด้วยเถิด!" เสียงสตรีนางหนึ่งดังขึ้นจากชายป่า พร้อมกับการปรากฏกายของผู้คนห้าคน ......... .............. ข้างฝ่ายพวกหอห้ากระบี่ซึ่งนำโดยจื่ออิงเจ้าสำนักบู๊ตึ้ง หลังจากรอดพ้นจากเงื้อมมือของพรรคฉิกจับอิด ก็แยกย้ายกันเร่งรีบกลับยังสำนักของตัวเอง เพื่อหลีกหลีการติดตามของฝ่ายตรงข้าม ทั้งยังต้องกลับไปเพื่อเตรียมการรับมือ พวกมันล้วนเชื่อว่า ต่อจากนี้ฝ่ายตรงข้ามต้องติดตามไล่ล่าพวกมันและ รุกโจมตีตอบโต้ในไม่ช้า จึงรีบเร่งเดินทางตลอดทั้งวัน จนค่ำมืด จึงเสาะหาทำเลที่พัก ณ วัดร้างแห่งหนึ่ง จื่ออิงลอบคร่ำครวญในใจ ตำแหน่งประมุขหอห้ากระบี่อันทรงอำนาจ บารมี บัดนี้ กลับต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ มิต้องคิดถึงการพ่ายแพ้ต่อ พรรคฉิกจับอิด ชนิดไร้ทางสู้ คิดดังนี้ก็ถอนหายใจยาวนาน ต้วนเล้ง ที่นั่งอยู่ข้างๆ กล่าวว่า “ท่านประมุข ท่านเชื่อที่ ฮั่นตงพูดหรือ ไม่” “เชื่อแล้วทำไม ไม่เชื่อแล้วทำไม อย่างไรเสียพวกเราก็พ่ายแพ้อย่างย่อยยับ มิมีปัญญาทำอันใด” จื่ออิงกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงอันท้อแท้ “แต่ถ้าพวกมันเป็นชาวหูจริง และ ยังลอบวางยาให้พวกเรางมงายลุ่มหลงในกิเลส มิมีปัญญาทำสิ่งใด ข้าพเจ้าว่า เป็นหน้าที่ของพวกเราที่ต้องเตือนผู้คนให้ได้รับทราบ เราชาวยุทธ เรื่องชาตินับว่าสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด มิแน่ หากพวกเรากระจายข่าวออกไป พรรคฉิกจับอิด อาจตกอยู่ในฐานะลำบากก็ได้” จื่ออิงฟังความต้วนเล้ง นิ่งทบทวนครู่หนึ่งก็เห็นจริง เพราะหากสามารถอาศัยของทางการและเหล่าทวยราษฎร์ทำลายฉิกจับอิด ...อาจบางทีสถานการณ์ของหอห้ากระบี่จะพลิกฟื้นมา ...มีทางรอดแล้ว คิดดังนั้นเจ้าสำนักบู้ตึ้งจึงหัวเราะตบมือ “ถูก! เราต้องเตือนให้ผู้คนได้รับทราบแผนการร้ายของพวกมัน” จื่ออิงลุกขึ้น กล่าวด้วยเสียงอันดัง “สั่งการลงไป ให้ทุกสำนัก กระจายข่าวพรรคฉิกจับอิด สมคบคิดพวกหู หวังทำลายชาวฮั่น ยึดครองภาคกลาง ใครใช้บริการพวกมันถือเป็นพวกขายชาติ!!!” ........... ...................... แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 48 15:08:12 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 ม.ค. 48 14:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พวกเสี่ยวซาหันไปก็พบกับผู้คนห้าคนแต่งกายราวกับชาวป่าชาวบ้านประกอบด้วยหญิงชราวัยกลางคนแต่งตัวราวกับชาวนายากไร้ ทั้งยังมีเด็กสาวหน้ากลมป้อม กับเด็กสาวอีกสองคน รวมถึงเด็กหนุ่มที่แต่งตัวชาวป่าใบหน้าดำมะเมื่อมราวกับพอกทาด้วยก้อนถ่าน ทั้งสี่เพียงมองปราดเดียวก็ทราบว่าบุคคลห้าคนนี้แตกต่างกับชาวบ้านทั่วๆ ไป เนื่องเพราะหากสังเกตให้ดีจะพบว่าทุกคนพกพาอาวุธ โดยซุกซ่อนอยู่ในหอผ้า และเสื้อคลุม  ทั้งนี้แม้ไม่สังเกตให้ถี่ถ้วนคงมิอาจพบเห็น "อมิตพุทธ พวกท่านคือ....." หลวงจีนหัวหลินออกหน้าถามไถ่คนทั้งห้าด้วยตนเอง "คารวะท่านไต้ซือ เราคือซือไถ้กล้วยไม้หยก ศิษย์ผู้น้องของซือไถ้กล้วยไม้ขาว มีศักดิ์เป็นอาจารย์อาของเหวินเหม่ยชิง การไปของพวกท่านครานี้ในเมื่อเกี่ยวข้องกับเจ้าสำนัก ซึ่งเป็นหลานศิษย์ของเรา พวกเราจึงมิอาจไม่ยุ่งเกี่ยว" หญิงชราชุดชาวนาตอบฉะฉาน ที่แท้ทั้งห้าคนคือเหล่าศิษย์หันซานนั่นเอง!!! ความปรากฏว่าพวกนางแม้ถูกเหวินเหม่ยชิงบีบคั้นให้หลบหนี แต่ท้ายที่สุดเมื่อสามารถนำกำลังส่วนใหญ่หลบหนีไปในที่ปลอดภัยสำเร็จ ซือไถ้กล้วยไม้หยกจึงชักนำศิษย์สี่คนย้อนกลับมาเพื่อสืบข่าวคราวของเหวินเหม่ยชิง และได้พบกับพวกของเสี่ยวซาและหลวงจีนหัวหลินในที่สุด "อมิตพุทธ พวกเราไปครานี้นับว่ามีอันตรายใหญ่หลวง เดิมทีมิคิดนำพาผู้คนไปจำนวนมาก ทว่าพวกท่านเมื่อมีใจคิดช่วยเหลือเจ้าสำนักย่อมมิสะดวกต่อการปฏิเสธ อาตมาทราบมาว่าพวกฉิกจะจัดงานแต่งระหว่างเจ้าสำนักเหวิน กับหลี่เฉินเชียงในอีกสามวันข้างหน้า พวกเรายังพอมีเวลา เช่นนี้พวกเรากลับเข้าตัวเมืองไปก่อนเพื่อกำหนดแผนการก่อนดีหรือไม่?" หลวงจีนชราเสนอขึ้น "เช่นนั้นก็ทำอย่างที่ท่านไต้ซือกล่าวเถิด อ้อ ข้าพเจ้าขอแนะนำศิษย์ในสำนักก่อน" แม่ชีกล้วยไม้หยกชี้ไปที่เด็กสาวหน้ากลมป้อม และเด็กหนุ่มชุดชาวป่าใบหน้าดำมะเมื่อม "ผู้นี้ศิษย์คนที่หกของเราเรียกว่า 'หยงหยง' ส่วนคนนี้อาซิม" จากนั้นนางหันไปทางเด็กสาวอีกสองคน กล่าวว่า "ส่วนสองคนนี้คือ อาเห็ง กับ เสี่ยวเงี้ยว" "ฮา ฮา แม่นางน้อยเจ้ากลับมีชื่อเรียกคลับคล้ายกับพวกเราพี่น้อง! เราเป็นเจ้าไก่น้อย เจ้ากลับเป็นเจ้าแมวน้อย ฮา ฮา" เสี่ยวโกยกล่าวอย่างอารมณ์ดี เรียกรอยยิ้มของคนทั้งหมดได้ จากนั้นตัวมันจึงทำหน้าที่แนะนำตนเองและพี่น้องให้ฟังบ้าง "เรามีชื่อเรียกขานว่า เสี่ยวโกย ส่วนนี่พี่ใหญ่เรา ฟาหลินซี และนี่น้องสี่คนสุดท้องมันเรียกว่าเสี่ยวซา!" "เสี่ยวซา!!!" พอคำนี้ดังขึ้น หยงหยง และอาซิม ต่างพากันอุทานออกมาโดยพร้อมเพรียง ส่วนซือไถ้กล้วยไม้หยดหว่างคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากัน อากัปกริยาแม้ผิดแผกกัน แต่ทั้งห้าคนล้วนหันมาจับจ้องที่เสี่ยวซา “คงไม่ใช่เสี่ยวซาที่เป็นอดีตเด็กรับใช้สำนักบู๊ตึ้งหรอกนะ...” เสี่ยวเงี้ยวว่า “ฮาฮา คือข้านั่นเอง” เสี่ยวซารับอย่างพาซื่อ หากศิษย์หันซานทั้งสี่คนมองหน้ากัน พริบตาเดียวพลันชักกระบี่ออก ถาโถมเข้ารายล้อมเสี่ยวซาเอาไว้ ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน "พวกท่านทำอันใด? " เด็กหนุ่มร่ำร้องออกมา "ฮึ่มมม คืนชีวิตศิษย์พี่ 'เสี่ยวเง็ก' มา!" หยงหยง ที่มีใบหน้ากลมป้อมตวาดออกมา เวลานี้ศิษย์หันซานทุกผู้คนล้วนมีสีหน้าตึงเครียด กระทั่งเสี่ยวเงี้ยวที่โดยปกติมีทีท่าเรียบร้อยและว่าง่ายราวกับ 'แมวน้อย' จริงๆ ก็ยังแปรเปลี่ยนเป็นแมวที่ถูกยั่วให้เกิดโทสะ พร้อมที่จะโผนทะยานเข้าทำร้ายอีกฝ่ายได้ทุกเมื่อ "ข้า...ข้า มิได้..." "หุบปาก!" อาซิมที่อยู่ในชุดชาวป่าตวาดเสียงดัง ทั้งสี่คนขยับสับเปลี่ยนตำแหน่งกันสี่ครั้งครา วงล้อมก็พลันบีบเข้าใกล้ร่างของเด็กหนุ่มยิ่งขึ้น พร้อมๆ กับกระบี่สี่เล่มที่พร้อมจะทิ่มแทงร่างของมันจนเป็นรูพรุน ทันใดนั้นเองมีเสียงร้องว่า "ช้าก่อน!" ผู้ห้ามคือ หัวหลินไต้ซือเอง "ไต้ซือ ท่านห้ามพวกเราด้วยเหตุอันใด?" อาเห็งร่ำร้องขึ้นบ้าง “แล้วเหตุใดท่านจึงมาร่วมมือกับฆาตกรผู้นี้!” "อมิตพุทธ พวกท่านสามารถเห็นแก่หน้าของอาตมาหรือไม่ หากว่าอาตมาจะเป็นผู้ยืนยันว่ามันมิใช่ฆาตกร ส่วนฆาตกรตัวจริงเป็นใครนั้น พวกท่านรอถามเอาจากเจ้าสำนักพวกท่านดีหรือไม่? เวลานี้ทุกคนสมควรร่วมใจกันช่วยแม่นางเหวินออกมาก่อน และเมื่อนั้นพวกท่านก็จะทราบว่าอาตมามิได้กล่าวโป้ปด" ซือไถ้กล้วยไม้หยกยืนคุมเชิงอยู่ ขบคิดนิดหนึ่งจึงกล่าวเสียงดัง "ทุกคนเก็บกระบี่!" หยงหยง อาซิม อาเห็ง และเสี่ยวเงี้ยว รู้สึกมิยินยอมพร้อมใจแต่ก็มิกล้าขัดคำสั่ง ในที่สุดพากันเก็บกระบี่เข้าสู่ฝัก ดวงตาของพวกนางล้วนแฝงแววขุ่นแค้นอาฆาต พากันสะบัดหน้าไปทางหนึ่ง ซือไถ้กล้วยไม้หยกหันไปทางหัวหลินไต้ซือกล่าวอย่างนอบน้อมว่า "ไต้ซือ หากเป็นผู้อื่นข้าพเจ้าคงมิยินยอมเชื่อถือ แต่ด้วยชื่อเสียงเกียรติภูมิของท่าน เชื่อว่าบรรพชิตคงมิกล่าววาจามุสา” นางหันมองเสี่ยวซาจึงกล่าวอธิบายกับพวกศิษย์หันซานอื่นๆ “ข้าเองแม้พลังฝีมือมิสูงส่งเท่าศิษย์ผู้พี่ หรือศิษย์หลานเหวินเหม่ยชิง ทว่ากับการดูลักษณะคนเชื่อว่ายังพอมีสายตาอยู่บ้าง เด็กหนุ่มผู้นี้ดวงตากลมโตสดใส คิ้วทั้งสองข้างชี้ตรงดังสันดาบ ใบหน้านอกจากแฝงเค้าความซื่ออยู่หลายส่วนแล้ว ยังแฝงแววขี้เล่น คิดว่ามันคงมิใช่คนที่จะทำเรื่องราวไม่ดีเป็นแน่" "อมิตพุทธ ขอบคุณที่ท่านยินยอมเชื่อถืออาตมา" หลวงจีนหัวหลินกล่าวด้วยความยินดี ส่วนพวกอาเห็งทั้งสี่เมื่อได้ยินคำกล่าวของอาจารย์อาก็ยอมหันมองเสี่ยวซาอีกคราหนึ่ง เพียงแต่คราวนี้ดวงตาของพวกนางมิได้แสดงความมิเป็นมิตรดุจดั่งคราแรก ฟาหลินซี และเสี่ยวโกยที่ตกตะลึงอยู่รีบพากันเข้ามาไกล่เกลี่ยพร้อมทั้งชักชวนให้ทุกคนไปพำนักที่บ้านพักในตัวเมืองกันเสียก่อน .......... ................. งานแต่งงานระหว่างหลี่เฉินเชียงกับเหวินเหม่ยชิงในครั้งนี้ถูกจัดขึ้นเป็นพิธีใหญ่เพื่อแสดงให้เห็นถึงสัญลักษณ์ของการที่หอห้ากระบี่สยบยอมต่อฉิกจับอิด หลี่เฉินเชียงสั่งการโดยตรงว่าให้เชื้อเชิญชาวยุทธทั้งแผ่นดินมาร่วมงาน และให้จัดการอย่างหรูหราอลังการที่สุด ห้ามคำนึงถึงความหมดเปลืองเด็ดขาด สำนักฉิกจับอิดในเวลานี้จึงวุ่นวายยิ่ง กู่ฮวยฮวยกับซิเหวินคังซึ่งรับเป็นพ่องานดูแลก็ต้องวุ่นวายยิ่ง การควบคุมงานใหญ่ขนาดนี้มิใช่เรื่องง่ายๆเลย ขณะสั่งการอยู่บริเวณลานกว้างหน้าสำนัก กู่ฮวยฮวยเหลือบเห็นชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งจำนวนประมาณหนึ่งร้อย ต่างสวมหมวกฟาง เสื้อคลุมดำ สีเหมือนกันหมด เดินเข้าประตูมาจึงร้องถามซิเหวินคังว่า “นั่นพวกไหนน่ะ? ในบัญชีนักแสดงของเราไม่มีคนกลุ่มนี้นี่นา” ซิเหวินคังหัวเราะในลำคอตอบว่า “พ่อบ้านกู่ นั่นมิใช่นักแสดง หากแต่เป็น ‘อาวุธลับ’ ของเราต่างหากเล่า” “อาวุธลับ? ท่านพูดถึงเรื่องอันใดกัน?” กู่ฮวยฮวยเลิกคิ้ว “หึหึ อย่างที่เราต่างทราบว่างานนี้จะมีชาวยุทธมากมายมาเข้าร่วม การกระทบกระทั่งอาจเกิดได้เสมอ ดังนั้นเพื่อป้องกันไว้ก่อน ข้าจึงเรียกมืออาชีพมาทำงานด้วย” ซิเหวินคังชี้ไปที่ชายฉกรรจ์กลุ่มนั้น “นี่คือ ‘หน่วยโล่ห์ทรายแดง’ หรือหน่วยรบองครักษ์ที่ดีที่สุดของเผ่าหู ปกติจะมีหน้าที่คุ้มกันราชวงศ์ของเผ่าเท่านั้น” เขาบรรยายต่อ “หน่วยโล่ห์ทรายแดงทำงานร่วมกันเป็นค่ายกลเหมือนค่ายตีสุนัขของพรรคกระยาจก ซึ่งคนหนึ่งอาจสามารถต้านได้ถึงพัน มันมาร้อยคนก็เหมือนมากันแสนคนเชียวนะ ต่อให้คนมาก่อความวุ่นวายเก่งเพียงใด ข้าก็เชื่อว่าเอาอยู่” หลังจากอวดอ้างสรรพคุณเสร็จแล้ว ซิเหวินคังจึงถามกู่ฮวยฮวยกลับว่า “ว่าแต่ท่านที่รับผิดชอบการแสดงในงาน จะหาอะไรมาให้ความบันเทิงเหล่าชาวยุทธเล่า?” กู่ฮวยฮวยยิ้มน้อยๆ “อืม... ข้าคิดดูแล้วคนที่มาร่วมงานมีทั้งหญิง ชาย ชรา ทารก จึงคิดจะให้มีของแปลกใหม่ที่ทุกคนดูได้อย่างสนุก และยังสอดคล้องกับแนวทางในการค้าขายของพวกเรามาเป็นการแสดงหลักของงาน นั่นคือ...” “อะไรรึ?” ซิเหวินคังทำตาตื่นเต้น กู่ฮวยฮวยยิ้มอย่างมีเลศนัยจึงตอบออกมาเป็นคำๆเดียวว่า “การประลองทำอาหาร” ............. .................... หลี่ซังซังมีความทรงจำเกี่ยวกับหลี่เทียนเล้งบิดานางไม่มาก นางจำได้คือวันหนึ่งขณะวิ่งเล่นอยู่ในสวน นางหกล้มศีรษะปูดโปน วิ่งร้องไห้มาหาบิดา หลี่เทียนเล้งอุ้มนางไว้ พูดจาปลอบโยนแล้วลูบศีรษะนางเบาๆ ตอนนั้นนางรู้สึกถึงความอบอุ่นอันลึกซึ้ง คล้ายความเจ็บปวดบรรเทาเบาบางลงจนหมดสิ้น หากขณะนี้เมื่อนางจะถูกคนโฉดขืนใจ ...หลี่ซังซังกลับฝันประหลาด นางฝันว่ามียอดยุทธผู้หนึ่งบุกฝ่าเข้ามากระท่อม เขาร้องบอกให้พวกขอทานปล่อยนาง และ ต่อสู้กับเหล่าขอทานอย่างดุเดือด ยอดยุทธผู้นั้นใช้ฝีมือสยบเหล่าขอทานลงหมดสิ้น จากนั้นจึงช่วยแก้ไขคลายจุดแก่นาง ...สุดท้ายเขายังอุ้มนางขึ้นลูบศีรษะนางเบาๆด้วยความรัก ...อะไรบางอย่างทำให้หลี่ซังซังรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ห่างหายไปเนิ่นนาน เป็นความอบอุ่นอย่างลึกซึ้ง... นางจำได้ว่าในฝันนั้นนางมีความสุขอย่างยิ่งจนแทบไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย “ซังเอ๋อ เป็นอะไรหรือเปล่า ตื่นขึ้นสิ ตื่น” เสียงคุ้นหูเสียงหนึ่งดังมาปลุกให้หลี่ซังซังลืมตาขึ้น ภาพแรกที่นางเห็นคือใบหน้าอันเต็มไปด้วยความวิตกทุกข์ร้อนของเสี่ยวซาซึ่งกำลังประคองร่างนางอยู่ ที่ยืนอยู่เบื้องหลังเขายังมีหลวงจีนหัวหลิน เสี่ยวโกย ฟาหลินซี กับพวกหันซานที่พากันมองนางอย่างไม่ไว้วางใจ เมื่อสอบถามดูก็พบว่าเขาเพิ่งพากันกลับมา เห็นนางนอนหมดสติอยู่บนพื้นบ้านจึงเข้าปฐมพยาบาลอย่างเป็นห่วง หลี่ซังซังทราบว่าตนมิได้ถูกขืนใจ แต่นางไม่ทราบว่ารอดพ้นจากเหล่าขอทานได้อย่างไร? ...พวกขอทานล้วนหลบหนีไปก่อนจะทันทำอะไรนาง ...มิทราบเหตุใดมันถึงหนี ...หลี่ซังซังได้แต่สงสัยอยู่ ความที่นางเติบโตขึ้นมาในฉิกจับอิดทำให้ไม่เชื่อถือในศาสนาใดๆ และไม่เชื่อว่าชีวิตหลังความตายมีจริง ...แต่ครั้งนี้ อะไรบางอย่างทำให้นาง ‘อยาก’ เชื่อว่าดวงวิญญาณของพ่อนางกลับมาปกป้องคุ้มครองนางไว้อย่างที่รู้สึกได้ในฝัน แต่มันจะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร ใช่ เป็นได้อย่างไรล่ะ?... แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 48 15:14:10 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 ม.ค. 48 14:43:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โคตรอภิมหาลิงก์ที่เชื่อว่าในถนนนักเขียนคงไม่มีอันไหนยาวกว่านี้แล้ว บทที่ 72 ค่ำคืนอันระทมทุกข์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3245209/W3245209.html บทที่ 71 ค่าตอบแทนที่ต้องชำระ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3224170/W3224170.html บทที่ 70 การประลองสะท้านฟ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3199292/W3199292.html บทที่ 69 : แฉความ โค่นมังกร (ส่วนท้าย) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3196356/W3196356.html บทที่ 69 : แฉความ โค่นมังกร (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3180972/W3180972.html บทที่ 68 : "จีอวี้เย่า" (ความลับโรคผีตายซากส่วนท้าย) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3167742/W3167742.html บทที่ 67 : ค่ายกลตีสุนัขที่แท้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3155573/W3155573.html บทที่ 66 : เงื่อนงำขอทาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3145795/W3145795.html บทที่ 65 : ภายนอกวุ่นวาย ภายในปั่นป่วน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3130270/W3130270.html บทที่ 64 : ความน่ากลัวของหลี่เฉินเชียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3117773/W3117773.html บทที่  63 : เก้าอี้ไม้แดง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3104527/W3104527.html บทที่ 62 : ห้องลับ ราชสีห์ สุนัขป่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3017129/W3017129.html บทที่ 61 : ผลต่างระหว่างน้ำกับไฟ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3004609/W3004609.html บทที่ 60 : ความลับโรคผีตายซาก (ส่วนที่สอง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2992616/W2992616.html บทที่ 59 : มรดกของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2981272/W2981272.html บทที่ 58 : ถนนทุกสายมุ่งสู่ฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2969271/W2969271.html บทที่ 57 : ปมปัญหาของหลี่ซังซัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2957730/W2957730.html บทที่ 56 : ก่อนรุ่งสาง (ส่วนท้าย) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2946979/W2946979.html บทที่ 56 : ก่อนรุ่งสาง (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2936917/W2936917.html บทที่ 55 : สี่พี่น้อง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2926077/W2926077.html บทที่ 54 : พลังขั้นที่สิบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2915675/W2915675.html บทที่ 53 : กำไลมังกรเขียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2905142/W2905142.html บทที่ 52 : ความฝันในถ้ำมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2894632/W2894632.html บทที่ 51 : รั่วซุนจื่อจิง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2884179/W2884179.html บทที่ 50 : ลางสังหรณ์ของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2873253/W2873253.html บทที่ 49 : ค่ำคืนยาวนานกับความลับในวัดร้าง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2861041/W2861041.html บทที่ 48 : ความลับของ โรคผีตายซาก (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2850149/W2850149.html บทที่ 47 : ฆาตกรตัวจริง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2838920/W2838920.html บทที่ 46 : พบกันอีกครา! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2825864/W2825864.html บทที่ 45 : สยบเวหา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2810575/W2810575.html บทที่ 44 : แผนของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801941/W2801941.html ตอนพิเศษ 4 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2872151/W2872151.html ตอนพิเศษ 3 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2856300/W2856300.html ตอนพิเศษ 2 (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801347/W2801347.html ตอนพิเศษ (คดีแรกของฮั่นตง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2775447/W2775447.html บทที่ 43 : เสี่ยวซากับบานาน่าโบ๊ท http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2789863/W2789863.html บทที่ 42 : เสี่ยวซาและฮั่นตง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2755204/W2755204.html บทที่ 41 : กองกำลังลับภายใน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2744083/W2744083.html บทที่ 40 : ฝ่ามือนวดแป้ง!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2732838/W2732838.html บทที่ 39 : การรุกคราแรกของหอห้ากระบี่!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2721228/W2721228.html บทที่ 38 : อิทธิพลของพรรคฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2709341/W2709341.html บทที่ 37 : งานชุมนุมดอกบัว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2698665/W2698665.html บทที่ 36 : คำกล่าวอ้างของพยาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2687991/W2687991.html บทที่ 35 : ปณิธานของผู้นำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2678252/W2678252.html บทที่ 34 : อาวุธของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2665660/W2665660.html บทที่ 33 : ปะการังกับสามน้อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2656775/W2656775.html บทที่ 32 : ผู้นำคนใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2646786/W2646786.html บทที่ 31 : ความลับที่อยู่ใต้ดิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2636144/W2636144.html บทที่ 30 : เสี่ยวซาสืบคดี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2626616/W2626616.html บทที่ 29 : ธรรมเดียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2616246/W2616246.html บทที่ 28 : หมู่บ้านปีศาจ (ส่วนท้าย) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2596421/W2596421.html บทที่ 27 : หมู่บ้านปีศาจ (ส่วนที่สอง) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2593819/W2593819.html บทที่ 26 : หมู่บ้านปีศาจ (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2583683/W2583683.html บทที่ 25 : ห่วงคู่อหังการ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2569693/W2569693.html บทที่ 24 : ข้ามผ่านอุปสรรค http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html บทที่ 23 : เปลวไฟและตะเกียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2540510/W2540510.html บทที่ 22/4 : ศิษย์เอกแห่งคุนหลุน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html บทที่ 22/3 : เพลงกระบี่สัณฐานที่สาม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html บทที่ 22/2 : ชุมนุมผู้กล้า! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html บทที่ 22/1 (ส่วนท้าย) : เคล็ดวิชา "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่ 22/1 (ส่วนแรก) : ประลองยุทธ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html บทที่ 21/3 : ความลับของหลวงจีนชรา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html บทที 21/2: "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html บทที่ 21/1 : ห้วงคำนึงระหว่างเป็นตาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่ 20 : ตัวตนของพรรคมาร!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : เบื้องหลังหน้ากาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : เบื้องลึกคุณธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : เส้นทางสู่ความมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : "คลื่นใหม่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : ยาพิษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : แตกหัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: สามสุดยอดฝีมือแนวทางพรต http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : ยาพิษทะลวงไส้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : กระบี่ไตรลักษณ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : เงื่อนงำอำพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: ฆาตกรรม เบาะแส และ หลุมพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: เบาะแสในม่านหมอก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: ตบมือประลองกำลัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : บนเส้นทางสู่บู๊ตึ๊ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : ถกเพลงวิจารณ์ใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : ศาสตราไร้ลักษณ์       http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : ตุลาการเที่ยงธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : วิกฤตหอห้ากระบี่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : จ้าวยุทธภพ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218228/W3218228.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218417/W3218417.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 ม.ค. 48 14:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รูปประกอบ เติ้งเสี่ยวเทาเหงื่อตก จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 ม.ค. 48 14:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 -_____________-'' รูปประกอบฝีมือน้องหมีแน่ๆ จากคุณ : + + นิดนึง + + - [ 27 ม.ค. 48 16:30:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ว้าเดาผิด :( นึกว่าเสี่ยวซาจะได้สำแดงตนเป็นสุภาพบุรุษ รับผิดชอบหลี่ซังซังและลูกในท้องซะอีก จากคุณ : scottie - [ 27 ม.ค. 48 18:50:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณ ++นิดนึง++ เหอๆ คุณ scottie ขืนทำอย่างนั้นนักอ่านท่านอื่นๆได้กระทืบทีมแต่งนิยายแบนแน่ครับ ^^" จากคุณ : เชษฐา - [ 27 ม.ค. 48 18:51:59 A:61.90.89.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 หึหึ ถ้าทีมแต่งนิยายเขียนให้หนูหลี่ถูกโทรมจริงๆ ผมจะส่งอีเมล์เคลือบเชื้อโรคขาว มาให้ทุกคนในทีมเลย ฮึ่ม! จากคุณ : GTW - [ 27 ม.ค. 48 19:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เฮ้ยยยย.... เอาพ่ออกมาทำม๊ายย.... คิดไม่ออก.. เฮ้อ.... นึกว่าจะแย่ซะแล้น.. จากคุณ : new - [ 27 ม.ค. 48 21:45:32 A:61.90.10.238 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 เฮ้อ!!!(ดังๆ)...นึกว่าน้องหลี่ซังซังจะไม่รอดซะแล้ว ก็อ่ะนะนางเอก(มั๊ง) แต่ว่าใครห้ามทำอะไรน้องหลี่ซังซังของเรานะ ไม่งั้นเราจะทำเหมือนอาจารย์จี จากคุณ : Hexi - [ 28 ม.ค. 48 00:37:50 A:172.180.24.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เซฟไปก่อน ถ้าไม่มีฉีกเสื้อตามที่โฆษณาไว้ จะมาเอาคืน จากคุณ : รสา รสา - [ 28 ม.ค. 48 00:44:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เอ่อ ตอนนี้ไม่มีไรเลยนิ สงสัยยังคิดวิธีช่วย น้องเหวิน ไม่ออก . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 28 ม.ค. 48 00:55:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เกือบไปแล้วไหมล่ะซังเอ๋อ.....หุ หุ หุ . . . ขออนุญาตเดาได้ไหมครับเนี่ย..... หลี่เทียนเล้งยังไม่ตาย(ต้องไปเจออะไรในเหวนั่นแหง..).....และเป็นคนลอบสังหารเจ้าสำนักบู๊ตึ้งคนก่อนรวมทั้งเป็นคนจุดชนวนเรื่องราวทั้งหมด... นอกจากนี้ยังคอยแอบตามดูแลลูกสาวของตัวเอง...(อืมมมม ทำไมไม่โผล่หน้ามาซักทีน้อ....) จากคุณ : chkob - [ 28 ม.ค. 48 08:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบรูปการ์ตูนจริงๆ จากคุณ : ด็อก - [ 28 ม.ค. 48 09:11:13 A:68.38.194.109 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 อยากเห็นฉากฉีกเสื้ออ่ะ จากคุณ : ด็อก - [ 28 ม.ค. 48 09:50:09 A:68.38.194.109 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 จะให้พ่อน้องเค้าฟื้นจริงรึ ก็ดีนะ จะได้มรความรักเพิ่มขึ้น จากคุณ : pax - [ 28 ม.ค. 48 11:43:12 A:192.150.249.245 X:210.246.160.5 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุยกับท่านผู้อ่าน + + นิดนึง + +  แน่นอนอยู่แล้น ลายเส้นอย่างนี้ จินตนาการอย่างนี้ จะเป็นใครไปด้ายย... scottie  เอาอย่างนั้นเลยรึจ๊ะ อยากให้คนแต่งโดนตืบแหง ใจร้าย GTW เล่นเชื้อโรคขาวเลยหรือท่าน พักนี้ ม่ายรู้เป็นไร ทีมแต่ง โดนคนอ่านขู่แทบทุกตอนเยย new คนเขียนก็นึกว่าจะแย่ซะแล้ววววว... ว่าแต่เอาพ่อออกมาทำไมล่ะเนี่ย? Hexi เฮ้อ หวิดโดนเชื้อโรคขาวซะแร้วว  แต่อดเขียนบทถนัดเรย รสา รสา เนื่องจาก ต่อไปนิยายเรื่องนี้จะดังมากกก ผู้เขียนเกรงว่า เยาวชนมาอ่านแล้วไม่ดีนะฮับ เรยตัดออก Z4t4nGuru bofh รู้ทันอยู่เรื่อยเชียว แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อหา ตอนอย่างนี้ก็ต้องมีขอรับ แม้จะไม่ค่อยทันใจนักอ่านเท่าไหร่ chkob เดาผิดจ้า แต่ก็เข้าเค้านะ อิ อิ ตามดูกันต่อปาย ด็อก เดี๋ยวจัดให้ตอนหน้าแร้วกัน หลี่เฉินเชียง กระชากชุดเจ้าสาว! pax พ่อของหนูซังซัง(ที่คนอ่านคิดว่า) เคยปรากฏตัวมาครั้งนึงแล้วครับ ตอนที่ 15 ยาพิษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 28 ม.ค. 48 13:20:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาเอาคืน โดยเอามาคืนแล้วค่ะ เดาคล้าย ๆ คุณ chkob ว่าเป็นคนฆาตกรต้นเรื่องน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 28 ม.ค. 48 20:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หนุกดี เรื่องนี้ อ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ โห ทีมงานแต่งนิยายเก่งแบบเหลือเชื่อจริงๆ จากคุณ : RT - [ 2 ก.พ. 48 16:37:55 A:82.8.245.138 X:62.253.64.18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 นึกว่า หลี่ซังซัง จะได้สามีทีละ10คนซะอีก เหอ ๆ แค่นึกก็มันส์แล้ว นึกถึงหนังเรทอาร์ที่มีขายกันทั่วไปในท้องตลาด เอิ๊ก ๆ จากคุณ : ghiren - [ 3 ก.พ. 48 00:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุยกะคนอ่าน rt ขอบคุณคร้าบบบที่ชอบ ghiren ---__- คิดได้ไง ^0^ ว่าแต่ซื้อที่ไหนเหยอ จากคุณ : มันตั้ม - [ 3 ก.พ. 48 09:45:15 A:61.90.219.122 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 บทที่ ๗๔ โภชนจักร (ส่วนแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3273760/W3273760.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 3 ก.พ. 48 15:17:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อะ ข้ามเราเฉยเลย เดี๋ยวมีงอนไม่มาตามอ่านนะคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 3 ก.พ. 48 19:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ รสา รสา อ๊ะ โทษทีครับ ดูข้ามไป ^^> เรื่องที่เดายังบอกไม่ได้ว่าจริงหรือเท็จ ไว้ติดตามต่อไปนะคร้าบบบบ ;] จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 3 ก.พ. 48 23:40:00 ]