ความคิดเห็นที่ 1 "ถึงต้น จดหมายนี้ลันเขียนขึ้นหลังจากที่เราไปเที่ยวทะเลกัน วันนี้ลันสนุกมาก สนุกอย่างที่ลันคิดว่าลันอาจจะไม่สนุกและมีความสุขอย่างนี้อีกแล้วในชีวิตของลัน ลันเขียนจดหมายฉบับนี้โดยหวังว่าต้นคงไม่ได้อ่านมัน แต่ถ้าต้นได้อ่าน ลันขอให้ต้นอย่าเสียใจกับเรื่องของลัน มีอย่างนึงที่ลันไม่เคยบอกต้น เพราะลันไม่กล้าบอกต้น ลันไม่อยากเห็นต้นกังวล ไม่อยากเห็นต้นเสียใจ และนั่นเป็นเหตุผลที่ลันไม่สามารถออกมาหาต้นตอนกลางวันได้ และเป็นเหตุผลที่ลันไม่สามารถให้เบอร์ต้นได้ ลันไม่สบาย โรงพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลจากตรงที่เราดูจันทร์กันทุกคืนคือที่พักของลัน ลันหนีออกมาหาต้น ลันรู้ว่ามันไม่ดี แต่ถ้าลันบอกต้นเรื่องนี้ ต้นก็คงทำหน้าเหมือนกับที่พ่อแม่ของลันทำ ลันไม่อยากให้ต้นเป็นกังวล หรือเสียใจในสิ่งที่มันช่วยไม่ได้ สิ่งที่ลันอยากให้ต้นจำเอาไว้อย่างเดียวก็คือ ลันรักต้น รักที่สุด ต้นจำเมื่อตอน 6 ปีที่แล้วได้ไหม รุ่นน้องปี 1 ที่ซุ่มซ่ามคนนึงหาห้องสอบสัมภาษณ์ไม่เจอ แล้วต้นพาไป นั่นแหละลันเอง แต่ลันมันไม่มีวาสนาได้มากกว่านั้น ลันจึงต้องออกจากมหาวิทยาลัย ทั้งๆ ที่พึ่งเรียนไปได้แค่เทอมเดียว ในคืนแรกที่เราเจอกันอีกครั้ง ลันกำลังนั่งมองจันทร์อยู่บนห้องพักที่โรงพยาบาล ลันเห็นต้นอยู่ใต้ไฟแสงจันทร์ แม้จะไม่ชัดเจนมาก แต่ลันก็จำได้ว่าเป็นต้น ลันไม่ลังเลที่จะเปลี่ยนชุด แล้วลงไปหาต้น เพราะนั่นอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของลันที่จะได้เจอต้นคนที่เป็นรักแรกและรักสุดท้ายของลัน ต้น ต้นรู้ไหมวันนี้ทุกครั้งที่ลันมองหน้าต้น ทุกครั้งที่ต้นโอบกอดลันเอาไว้ ทำให้ลันไม่อยากจะไปไหนเลย ลันอยากอยู่กับต้นนานๆ นานเท่าที่ลันจะทำได้ ก่อนหน้าที่ลันจะเจอต้น ลันบอกกับตัวเองว่า ถึงลันจะตายก็ไม่เป็นไร แต่พอลันเจอต้น จะขู่จะปลอบตัวเองยังไงก็ไม่ยอมท่าเดียว ใจมันอยากอยู่ต่อ ลันอยากอยู่กับต้นให้นานกว่านี้ ทำไมเราไม่เจอกันก่อนหน้านี้นะต้น เราจะได้อยู่ด้วยกันนานๆ อย่างน้อยก็นานกว่านี้ ต้นรู้ไหมตอนที่ต้นบอกกับลันว่าจะทนฟังเสียงลันไปตลอดชีวิต ลันดีใจแค่ไหน ลันอยากให้มีวันนั้นเหลือเกิน แต่ต้น เราฝืนมันไม่ได้ใช่ไหม ในเมื่อเวลาของลันหมดแล้ว จะยื้อจะฉุดจะรั้งยังไงก็ไม่ได้ ลันไม่เข้าใจว่าทำไมโชคชะตาต้องเล่นตลกกับเราสองคน ทำไม แต่สิ่งที่ลันอยากจะขอต้นเป็นครั้งสุดท้าย ลันอยากให้ต้นมีความสุข ต้นต้องมีชีวิตต่อไปอย่างมีความสุขนะ มีชีวิตเผื่อลันด้วย ลันขอให้ต้นเจอคนดีๆ อย่างน้อยๆ ก็ให้เขารักต้นเท่ากับที่ลันรัก ต้นไม่ต้องเสียใจกับการจากไปของลัน ลันจะไปรอต้นอยู่ที่โลกหน้า หากเรามีบุญวาสนาต่อกันจริงๆ ลันขอให้เราได้อยู่ด้วยกันนานๆ ที่โลกหน้า รักต้นที่สุด ลันของต้น" แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 48 20:30:41 จากคุณ : mrs_ricken - [ 27 ม.ค. 48 20:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "นี่มันหมายความว่ายังไงครับ" ต้นเงยหน้าจากกระดาษจดหมายสีฟ้าใสที่มีรอยน้ำตาหยดลงมาบนตัวหนังสือ แล้วมองคนสูงวัยกว่า "ลันฝากจดหมายนี้ให้ต้น ถ้าเกิดว่า..... การผ่าตัดล้มเหลว" จบคำพูดของผู้สูงวัยกว่า น้ำตาต้นก็ไหลลงช้าๆ ใครก็ได้ช่วยบอกเขาทีว่าไม่จริง ลัน ผู้หญิงที่เคยยิ้มอยู่เสมอ หัวเราะ ให้กำลังใจเขาได้จากเขาไปแล้ว ต้นกำจดหมายฉบับนั้นแน่น พร้อมๆ กับเอามืออีกข้างปิดหน้าร้องไห้ "ไม่จริงใช่ไหมครับคุณอา" ต้นถามออกไปอย่างสิ้นหวัง เขาไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่เป็นความจริง เมื่อสองวันก่อนลันยังไปเที่ยวกับเขาอยู่เลย "เมื่ออาทิตย์ก่อน ลันมาขออา บอกว่าอยากไปเที่ยวทะเลเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะผ่าตัด ลันเล่าเรื่องของต้นให้อาฟัง อาปฏิเสธลันไม่ออก เพราะอาเองก็รู้ดีเหมือนกับลันว่าการผ่าตัดครั้งนี้โอกาสรอดน้อยมาก แต่ถ้าไม่ผ่าตัดโอกาสที่ลันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปก็ไม่เหลือ เราจำเป็นต้องเสี่ยง" พ่อของลันพูดเสียงสั่น "อากับแม่ของลันเองก็เป็นหมอด้วยกันทั้งคู่ แต่เราก็ยื้อชีวิตลูกสาวของเราไม่ได้" จบคำพูดประโยคนี้น้ำตาของคนที่สูงวัยกว่าก็ไหลลงมาช้าๆ ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศในรถ ไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปากคนทั้งสองอีกจนกระทั่งถึงโรงพยาบาล ***** ตอนนี้ต้นอยู่หน้าห้องที่เก็บร่างของลันเอาไว้ อีกไม่กี่นาทีข้างนอก ก็จะเคลื่อนย้ายร่างของลันไปที่วัด ต้นมองหน้าหญิงสาวที่นอนอยู่ตรงหน้าเขา เธอเหมือนกับหลับไปเท่าไหร่ "ลัน" ต้นเรียกชื่อหญิงคนรักอย่างแผ่วเบาราวกับอยากจะให้เธอฟื้นขึ้นมาคุยกับเขา............อีกสักครั้ง "ต้นรักลันนะ" ต้นเอื้อมมือของเขาไปจับมือที่เย็นเชียบราวกับน้ำแข็งของเธอ แล้วร้องไห้อย่างไม่อายใคร ทำไมนะ คนที่เขารักจะต้องจากเขาไปทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่หรือว่าลัน "อย่าร้องไปเลยลูก ลันเขาไปสบายแล้ว" เสียงผู้หญิงวัยกลางคนพูดขึ้น พร้อมเอามือบีบบ่าต้นเบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ "ครับ" ต้นพูดพลางเช็ดน้ำตา เขาค่อยๆ หยิบกล่องเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋า ของที่เขาคิดว่าอยากจะให้เธอ หลังจากที่เธอให้พวงกุญแจกับเขา มันเป็นสร้อยทองคำขาว จี้เป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว ประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กๆ ซึ่งต้นคิดว่ามันเหมาะกับลันเป็นที่สุด "ให้ลันใส่ได้ไหมครับ" แม่ของลันพยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงอนุญาต ต้นค่อยๆ ปัดปอยผมของเธออย่างเบามือ ก่อนจะใส่สร้อยให้ลัน........... ************* แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 48 20:32:51 จากคุณ : mrs_ricken - [ 27 ม.ค. 48 20:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หนึ่งปีแล้วที่ลันจากไป ต้นเองยังคงมานั่งมองจันทร์ในคืนที่เขาคิดถึงหญิงอันเป็นที่รัก โต๊ะทำงาน ห้องนอนของเขายังคงมีรูปของลันอยู่ จนถึงวันี้เขายังไม่เจอผู้หญิงดีๆ ที่เหมาะกับเขาอย่างที่ลันว่า เพราะอะไรต้นรู้คำตอบดี ก็เพราะผู้หญิงดีๆ ที่ลันว่า ได้ล่วงหน้าไปอีกภพก่อนเขาแล้ว สำหรับเขาไม่มีผู้หญิงที่ไหนที่จะดีเท่าลันอีกแล้ว ต้นพิงหนักเก้าอี้มองจันทร์อย่างเหม่อลอย มีเวลานี้เท่านั้นที่เขารู้สึกว่าลันไม่ได้จากเขาไปไหน ลันยังอยู่กับเขาตราบเท่าที่เขายังไม่ลืมลัน ลันยังอยู่กับเขานั่งอยู่ข้างๆ ยิ้มให้เขาตลอดไป............... ***** จบเสียที เฮ้อ เป็นเรื่องที่แอบตั้งใจแต่งมากๆ เลย ตอนจบความจริงตั้งใจให้เศร้าสุดๆ แต่ก็ได้แค่นี้อ่ะนะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านค่ะ (ดีใจเสร็จตามที่คิดเอาไว้ คือภายในเดือนนี้ ยะฮู้) =============================== ขอเติมคำจากกระทู้ที่แล้วนะค่ะ ร้อยละ 80 ของเรื่องที่เราแต่ง มักจะจบเศร้านิดๆ ค่ะ จากคุณ : mrs_ricken - [ 27 ม.ค. 48 20:35:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แหม ไม่คิดจะซื้อล็อตเตอรี่มั่งแฮะ ในจม. ไม่รู้จะมีคำว่าต้นเยอะไปหรือเปล่านะ จากคุณ : scottie - [ 27 ม.ค. 48 23:16:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คิคิ ไม่ซื้อเลยจ้า เรื่องชื่อต้นเยอะไป เดี๋ยวเราเอาไปปรับปรุงจ้า เฮ้อ ขอบคุณงับ จากคุณ : mrs_ricken - [ 28 ม.ค. 48 00:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้ว ดีอ่ะ ล้างท่อน้ำตา ฮือๆๆๆ จากคุณ : ilabored - [ 29 ม.ค. 48 03:23:14 A:69.233.139.155 X: TicketID:066104 ]

ความคิดเห็นที่ 7 So sad the story it is. อุตส่าห์แอบหวังแล้วนะว่าจะจบแบบแฮปปี้ แบบแฟนตาซีเป็นนางฟ้าอะไรเงี้ยก็ได้ ไม่อยากให้เศร้าเล้ย จากคุณ : ข้าวเม่าน้อยลูกพ่อไข่ - [ 2 ก.พ. 48 12:39:53 A:203.147.20.39 X: ]