พี่ ๆ อย่าสงสัยเลย
ว่าทำไมผมถึงมาเขียนต่อช้า
ผมรบกับเจ้ามะเขือทุกวัน
เขาแย่งคอมพ์ฯ ผมซะเรื่อย
เมื่อคืนว่าจะเขียน..ก็โน่น..เกือบสี่ทุ่มกว่าเขาจะเลิกเล่นเกมส์
พอดีช่วงเวลานั้นผมก็ไม่ว่างซะแล้ว
ต้องรับโทรศัพท์
โทรศัพท์จากน้องดาว
ผมเลยไม่ได้เขียนซะที
เฮ้อ..
+++
น้องดาว(น้องสาวไอ้ด้วง)โทรฯมาตามปกติ
พูดคุยตามปกติ
ตามปกติของเธอก็ไม่พ้นประมาณนี้
"ยังไม่หลับเหรอคะ"
"กินข้าวยัง?"
"ทำไรอยู่?"
"เด๋วดาวจะอาบน้ำแล้ว..ก่อนนอนดาวค่อยโทรฯมาใหม่นะ.."
แล้วก็วางหู
เฮ้อ..
+++
นั่นทำให้ผมไม่มีอารมณ์จะเขียนต่อ
ไม่รู้ดิคับ..พี่ ๆ บางคนอาจจะเป็นอย่างผม
เวลาจะเขียนอะไร ๆ ออกมา ผมต้องอยู่ในช่วงมิติหนึ่ง
มิติของคนที่อยากเล่า
ถ้าไม่อยู่ในมิตินั้น..หากฝืนเขียนไป กลับมาอ่านที่ไรต้องหน้านิ่วทุกที
ก็ฝืดออกขนาดนั้น
อิ๊..
+++++
คืนนี้ผมอยากเล่า
ถูกต้อง เล่ามิใช่เหล้า
ผมอยากเล่าต่อ
ว่าจากนั้น เรื่องราวของผมกับเอื้องจะเป็นอย่างไรต่อไป
ผมจะเล่าให้เหมือนกับที่ผมบอกนายมะเขือ
ตอนที่เขาถามผมในคืนวันหนึ่ง..
+++
คืนนั้น..เขานอนไขว่ห้าง
กระดิกปลายเท้ายิก ๆ
ในมือมีหนังสือการ์ตูน..เล่มแข็งโป๊ก..หนาและหนักจนไม่น่าจะคอนไหว
และน่าจะเป็นนิทานเรื่องหนูน้อยหมวกแดง..
จริง ๆ แล้วเขาคงไม่อยากคุยกับผม
แต่ผมดันไปคุยกับเขาซะก่อน
"เขือ..รู้ไหมว่าหนูน้อยทำไมถึงต้องใส่หมวกแดง"
"ไมคับ?"
"เธอหาหมวกเขียวไม่ทัน"
"อ้อ.." เขายังนิ่ง..อ่านนิทานต่อ
"แล้วรู้ไหมทำไมยายของหนูน้อยถึงไม่ตาย.."
"ไมคับ?"
"เพราะหมาป่าไม่ยอมเคี้ยว.."
"อ้อ.."
เขาวางหนังสือ..หันมาจ้องผมตาเป๋ง
"ผมนึกว่าหมาป่า..ชอบสาว ๆ เหมือนพี่เข็มซะอีก"
อึ๊ก..
++++
"พี่เข็มครับ..อ้ายมาบอกผมว่า พี่เข็มเป็นแฟนพี่เอื้องแล้วเหรอ?"
ผมพลิกตัว..ไม่นึกว่าการชวนน้องชายคุยก่อนนอนจะวกเข้ามาเรื่องของตัวเองเข้าได้
"ก็ไม่เชิง.."
"แปลว่าไร.."
"พี่แค่ช่วยเขา.."
"ช่วยไง?"
"ช่วยทำตัวเป็นแฟน.."
"ตาหลก.."
ผมจ้องหน้าน้องชาย..นายคนนี้จนป่านนี้ยังอยากจะให้ผมคืนดีกับพี่ดาวของเขา..ซึ่งเขารักของเขามากคนนั้นอยู่
"พี่ก็แค่ไปหาเขาที่โรงเรียนบ้าง..ไปดูเขาซ้อมละครบ้าง..นี่อีกไม่นานก็จะเลิกซ้อมแล้ว..พี่ก็จะหมดหน้าที่.."
"ทำไมพี่ต้องทำด้วย.."
"มะเขือไม่เข้าใจหรอก.."
"เอะอะก็มะเขือไม่เข้าใจ มะเขือไม่เข้าใจ..ทำไมมะเขือจะไม่เข้าใจ..ว่าพี่เข็มน่ะลืมพี่ดาวไปแล้ว.."
"พี่ไม่เคยลืม.."
"ไม่จริง"
ผมเลยต้องถอนหายใจอีกครั้ง..
+++
เอื้องเป็นผู้หญิงหน้าตาดี..ดูจะมีผู้ชายมารุมมากกว่าที่คิด
ผมไปหาเธอในตอนเย็นวันหนึ่ง..ในห้องประชุมมีนักแสดงซ้อมอยู่สีห้าคน
คนดูมีอยู่สิบกว่าคน
สิบคนเป็นผู้ชายที่มารุมจีบเอื้อง
กว่าคนนั้นเป็นผู้หญิง..คงตามมากรี๊ดพระเอก-แฟนเก่าของเอื้องคนนั้น
ส่วนผม..แหะ..เดินเจี่ยมเจี๊ยมไปนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง
ในใจก็คิดว่า..กรูมาทำไมวะเนี่ย..
++++
เอื้องเห็นผมแต่ไกล..เธอยิ้มให้..สวยเชียว
ผมยิ้มรับ..ทำหน้ากะเรี่ยกะราดเมื่อรู้ตัวว่ามีชายหลายคนหันมามอง
พอรู้ตัวก็เก๊กหน้าหล่อ..
พยายามจ้องมองไปตรงเวที..เห็นเอื้องกำลังซ้อมบทอย่างตั้งอกตั้งใจ
ฉากสุดท้าย..สมมติว่าเป็นห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล
พระเอก..เป็นไรมาก็ม่ายรุ..นอนหายใจผงาบ ๆ อยู่บนเตียง
นางเอก-เอื้อง..ถลาเข้าฉากมา..ร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายไปที่เตียง
คว้ามือพระเอกขึ้นมา..พร่ำพูดสะอื้นไห้..
"นิรุต..เธอต้องไม่ตาย..เธอต้องไม่เป็นอะไร..ฯ"
ฝ่ายพระเอก..นอนเล่นตัวอยู่สักพัก..แล้วค่อย ๆ ลืมตา..
อาการสาหัสน่าเตะมาก
เขาเรียกชื่อนางเอกเสียงสั่น..
"พร..ผม..คงไม่รอดแน่.."
"ไม่นะ.." นางเอกหวีดเสียง..เอื้องเล่นเก่งมาก
"ถ้าคุณไม่อยู่แล้วพรจะอยู่กับใคร.."
พระเอกทำสะอึก..แล้วแน่นิ่ง
นางเอกร้องไห้..ซบลงบนอกของเขา
ฉากค่อย ๆ เลื่อนปิด..
แล้วฉากก็เปิดออก..
นางเอกเลิกร้องไห้แล้ว พระเอกเลิกตายแล้ว
แต่พระเอกกลับจับมือนางเอกอยู่
นางเอกพยายามปลดมือ..แต่เหมือนถูกทากาว
มีการพูดอะไรกันเบา ๆ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
แล้วพระเอกก็เงื้อมือ..
ตวัดเต็มแรง
เพี๊ยะ..
+++++
จากคุณ :
นายดอกเข็ม
- [
27 ม.ค. 48 21:26:55
A:202.57.174.249 X:
]
เอื้องเป็นผู้หญิงหน้าตาดี..ดูจะมีผู้ชายมารุมมากกว่าที่คิด...
