หลายวันแล้วนะที่เราเลิกกัน..เลิกกันทั้งที่ยังรักกันอยู่
รักของฉัน..มันทำร้ายฉันและเขา....มันทำร้ายเรา...
ฉันเสียใจ..เสียใจเหลือเกิน จมอยู่กับความเศร้า..เขาไม่อยู่แล้ว
..ไม่อยู่แล้วจริง ๆ ไม่มีเสียงโทรศัพท์ที่เป็นเสียงเรียกเข้าของเขา..
ไม่มีเสียงที่คอยพร่ำสอน..คอยห่วงหา..หรือถามไถ่.....................
ทุก ๆ คืนหลังเลิกงาน ฉันต้องนั่งกอดเข่าเอาหน้าซบเข่าไว้..ร้องไห้ และร้องไห้
เพราะไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงสะอื้น....แม่ของฉัน.....
ท่านยังไม่รู้หรอกว่าเราเลิกกัน....เลิกกันเพราะฉันไม่อดทนเอง
อีกนานเท่าไหร่นะ..ที่บทเรียนราคาแพงนี้ จะผ่านพ้น..
..พ้นจากชีวิตของฉันที....ทั้งที่ฉันเริ่มก่อน..แต่ดูเหมือนฉันจะทำใจไม่ได้
..................................ณ ตอนนี้.............................................เวลานี้...
อยู่ก็เจ็บ..จากก็เจ็บ
เหลือที่เก็บ..คือความช้ำ
เลือกทางไหน..ก็ตอกย้ำ
คงเป็นกรรม..ของเราเอง
เพราะชีวิตไม่ได้เกิดมาเพื่อใครคู่
ถึงต้องเรียนรู้อยู่อย่างมิกลัวเกรง
มองความเศร้าความเหงาที่วังเวง
เป็นบทเพลงที่พริ้วไหวในอารมย์
มีรัก..ก็จักแย่
สุดท้อแท้..แลสุดขม
พอเลิก..ก็ตรอมตรม
นั่งระทม..จมชีวา
จงอดทน..อดทน..และอดทน
คอยพูดบ่น..ใส่หู..ให้ศึกษา
มันจะผ่าน..ผ่านพ้น..ตามเวลา
แต่เมื่อไหร่..ไม่รู้นา..ท่าจะนาน
----->เจ็บปวดจัง--แต่ยังต้องก้าวเดิน--หนทางข้างหน้าไม่เพลิดเพลิน--แต่ต้องเดินตามลีลา<-----
จากคุณ :
นางมารร้าย
- [
28 ม.ค. 48 16:58:22
A:10.74.147.88 X:203.121.155.4, 203.121.158.237
]
จมอยู่กับความเศร้า..เขาไม่อยู่แล้ว..
