บรรยากาศในร้านอาหารดีมาก ๆ มีน้ำตกจำลองสายเล็ก ๆ ไหลผ่าน เขาสั่งอาหารได้ไม่นาน อาหารก็มาเสิร์ฟ หญิงสาวจึงเริ่มชวนคุย
เรื่องรีสอร์ท... หญิงสาวเริ่ม
ผมว่าวันนี้เรายังไม่ควรจะคุยกันเรื่องงานนะ เขาเอ่ยเรียบ ๆ แต่หญิงสาวฉุน
แต่เมื่อครู่คุณบอกว่าเราจะคุยกันวันนี้
ครับ...แต่ผมไม่ได้บอกว่าจะคุณเรื่องรีสอร์ท ฉลาดจริง ๆ รู้จักใช้คำพูดหลอกล่อ
โอเคค่ะ...ชั้นผิดเอง พยายามสงบสติอารมณ์
ผมว่าเรามาคุยกันในเรื่องสบาย ๆ ดีกว่า หญิงสาวก็เห็นพ้องตามคำพูดของเขา เมื่อยังไม่อยากคุยก็ไม่เป็นไร ทำความรู้จักกันไปก่อนก็ได้ ซี้ไว้ทำอะไรคล่องดี
เอ่อ...คุณค่ะ...ชั้นรู้สึกว่าจะคุ้นหน้าบอดี้การ์ดของคุณมากค่ะ...แต่นึกไม่ออกว่าเคยพบที่ไหน... พงศธรอมยิ้ม...แน่หละบอดี้การ์ดของเขาเคยทะเลาะกับเธอเมื่อคราวนั้น... แต่เขาแกล้งตีหน้าตาย
เหรอครับ...อันนี้ผมก็ไม่ทราบว่าคุณก็รู้จักกับพกรณ์ และ ตะวันด้วย
งั้น...ชั้นคงจะจำคนผิดค่ะ ตัดสินใจยุติการสนทนาเรื่องนี้ คิดว่าอาจจะจำคนผิดก็ได้ เสเปลี่ยนเรื่องไปเลย
จะเป็นการละลาบละล้วงรึเปล่าคะ...ถ้าจะขอถามอะไรเกี่ยวกับประวัติและก็ธุรกิจของคุณ พงศธรทำท่าคิดนิดนึง
ไม่ครับ...ผมยินดีตอบคำถามของคุณครับ
ขอบคุณค่ะ...ทำไมที่ผ่านมาคุณถึงปฏิเสธการขอร่วมหุ้นของหลาย ๆ บริษัทล่ะคะ
เพราะผมคิดว่า...ยังไม่มีบริษัทไหนที่ผมจะรู้สึกถูกชะตาอย่างบริษัทของคุณ... แววตาที่เขามองมาก็ลึกซึ้งเอาการอยู่
ถ้าคุณพูดอย่างนี้ก็หมายความว่าคุณให้บริษัทของชั้นร่วมหุ้นด้วยใช่มั๊ยคะ พงศธรยิ้ม...รอยยิ้มที่แสดงความพอใจ
ผมบอกคุณแล้วไงครับว่าเรายังจะไม่คุยกันเรื่องรีสอร์ทวันนี้ หญิงสาวหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย คนอะไรรู้ทันซะหมด
เอาอย่างนี้ดีกว่า...ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้...
คะ?...รู้จักชั้นมากกว่านี้?
ครับ...อย่างเช่นคุณจบมาจากด้านไหน...อะไรทำนองนี้ละครับ ความจริงไม่ต้องถามก็รู้ ไม่ใช่แค่รู้อย่างเดียว จำขึ้นใจเลยต่างหาก ณพสรณ์จึงตอบคำถามเขา เพราะความเป็นคนช่างคุย นอกจากเรื่องที่เขาถามแล้ว หญิงสาวก็เล่าเรื่องราวมากมายให้เขาฟัง
******************************
กว่าจะทานอาหารเสร็จก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนครึ่ง หญิงสาวกล่าวขอบคุณพงศธร เมื่อเขาเดินมาส่งที่รถ
ขอบคุณค่ะสำหรับอาหารมื้อนี้...อร่อยมากค่ะหญิงสาวชมจากใจจริง
ผมว่าผมจะไปส่งคุณที่บ้านแล้วให้กรณ์ขับรถคุณไปที่บ้านดีกว่า มันดึกแล้วอีกอย่างคุณเป็นผู้หญิงขับรถคนเดียวมันอันตราย
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ แต่ไม่เป็นไรชั้นเกรงใจคุณ
ไม่ต้องเกรงใจ...ยังไงเราก็คนรู้จักกัน
ก็ได้ค่ะ เมื่อขึ้นรถได้สักพักหญิงสาวก็ผล็อยหลับ พงศธรโอบหญิงสาวมาไว้กับตัว แล้วนำเสื้อสูทตนเองคลุมให้ มือที่แผ่วเบาปัดไรผมที่ตกลงให้ แววตาที่ความอนาทรอย่างลึกซึ้ง...
กระทั่งถึงบ้านพงศธรจึงปลุกหญิงสาวที่งัวเงียมาก หญิงสาวลงจากรถที่หน้าตึกพอดี กำลังจะเดินเข้าไปแล้วนึกได้ว่ายังไม่ได้ขอบคุณคนที่มาส่ง
ขอบคุณมากค่ะที่มาส่ง
คุณยังไม่ได้ให้นามบัตรผมเลย เขาทวง หญิงสาวหยิบนามบัตรจากกระเป๋าสตางค์ส่งให้
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ราตรีสวัสดิ์ครับ พงศธรโบกมือตอบแล้วกลับขึ้นไปบนรถ รถแล่นออกจากบ้าน
************************************
ขณะที่พงศธรพาณพสรณ์ออกจากร้านอาหาร ผู้ชายสองคนที่นั่งโต๊ะใกล้ ๆ กันก็ลุกขึ้นโทรศัพท์ไปหาใครอีกคน หน้าตาเคร่งเครียด จับใจความได้สองสามประโยคว่า
...มันพาผู้หญิงจากรัตนไพศาลมาทานข้าวด้วยครับนาย...มีแนวโน้มว่ามันจะตกลง...ครับ...ครับ...สวัสดีครับ ชายคนที่ไม่ได้โทรศัพท์จ่ายเงินเสร็จก็เดินออกจากร้านไป
***********************************
บนรถสีดำคันงาม พกรณ์ที่นั่งคู่กับคนขับด้านหน้าเอ่ยขึ้น
คุณพงศ์คาดการณ์ได้แม่นยำจริง ๆ นะครับ
เรื่องอะไรล่ะ
ก็เรื่องคุณณพสรณ์...แล้วก็เรื่องนายประพจน์ไงครับ คนถูกชมคลี่ยิ้มบาง ๆ
ถ้าเป็นเรื่องคุณณพสรณ์ใคร ๆ ก็เดาออก...แต่เรื่องนายประพจน์นี่สิต้องยกความดีให้ตะวันต่างหาก คราวนี้คนถูกชมอีกคนจึงร่วมวงคุยด้วย
ผมเห็นมันมองพวกเราตั้งแต่อยู่ในงานแล้ว...ก็เลยบอกคุณพงศ์...
3
นั่นก็เป็นสิ่งดีไม่ใช่เหรอตะวัน
แต่คุณพงศ์...ผมก็สังเกตคนในงานเหมือนกันนะครับ...
สังเกตแต่ผู้หญิงล่ะซิไม่ว่า คนขับค่อน
คนเราต้องรู้จักมองไปรอบ ๆ ใช้มั๊ยครับคุณพงศ์ ยึดเอาเจ้านายเป็นพวก
แล้วได้เบอร์ผู้หญิงมากี่คนล่ะ...หรือว่าเอ....ให้เบอร์ไปกี่คนแล้วล่ะ ทว่าผู้เป็นนายกลับไม่เข้าข้าง
โธ่!!!คุณพงศ์...ไม่เข้าข้างกันบ้างเลย ในรถจึงมีแต่เสียงหัวเราของเจ้านายและลูกน้อง
คุณพงศ์ครับ...จะว่าไปแล้วคุณณพสรณ์นี่สวยจริง ๆ นะครับ คนขับชมแขกพิเศษของเจ้านายจริง ๆ มาจากใจไม่ได้ประจบ
สวยแต่ปากร้ายไปหน่อย
กรณ์...นายจะหาเรื่องคุณณพสรณ์ไปถึงไหนเนี่ย...ใช่มั๊ยครับคุณพงศ์
นั่นสิ
คุณพงศ์ไม่คิดที่จะจีบคุณณพสรณ์หรือครับ เพราะความที่สนิทกัน ทำงานร่วมกันมานาน ทำให้ทั้งพกรณ์และตะวัน กล้าที่จะถามในเรื่อง ๆ ต่าง ๆ ที่สงสัยจากพงศธร
อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับคุณณพสรณ์ว่าเค้าจะยอมให้ชั้นจีบรึเปล่า
คุณพงศ์ครับ...ผมว่าถ้าคุณณพสรณ์ได้เป็นนายผู้หญิงจริง ๆ ...ผมคงเป็นโรคประสาทตายแน่ ๆ เลยครับ !!! มันก็ไม่แน่หรอกพกรณ์เอ๋ย...บางทีนายอาจจะยอมรับในคำประกาศิตที่เธอสั่งก็ได้ พงศธรได้แต่ยิ้มเรียบ ๆ
แล้วเรื่องนายประพจน์เนี่ย คุณพงศ์จะให้ผมไปเก็บมันเลยรึเปล่าครับ พกรณ์เปลี่ยนเรื่อง
ยัง...ดีกว่ากรณ์ เรื่องนี้มันยังไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะไปเอาผิดเขาได้ รอดูไปอีกซักพักก่อนเถอะ
*******************************
จากคุณ :
โซดาซ่าส์
- [
29 ม.ค. 48 21:44:52
A:203.113.34.61 X:203.150.217.116
]
@---,---พันธนาการแห่งรัก ---@ (ตอนที่ 4)
