ความคิดเห็นที่ 1 แสงแดดอ่อนสาดแสงสีเหลืองนวลทาบทับอยู่บนดวงหน้าขาวนวลของหญิงสาว สีหน้าเธอเรียบเฉย ใบหน้าเธอก็ไม่โดดเด่นแตกต่างจากหญิงสาวส่วนใหญ่ทั่วไป แต่ก็ดูดีมีสง่าตามแบบอย่างผู้หญิงไทย ผมยาวที่ถูกรวบเกล้าขึ้นไปและเสียบปิ่นไม้ปักผมไว้ ตรงปลายปิ่นมีดอกมะลิซ้อนสีขาวถูกผูกติดอยู่อย่างประณีต  เธอนั่งพับเพียบลงกับพื้นบ้าน ที่ทำจากไม้กระดานขนาดใหญ่วางเรียงกัน เธอใส่ชุดผ้ามัดย้อมตามแบบฉบับชาวเหนือ เสื้อแขนยาวสีฟ้าสลับขาวกับกระโปรงยาวสีเดียวกัน ทำให้เธอดูอ่อนหวานและดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น กิริยาท่าทางการเคลื่อนไหวของของเธอดูสงบและเป็นระเบียบ เปลือกตาของเธอกระพริบขึ้นลงอยู่เป็นระยะ ขนตางอนเคลื่อนไหวตามแรงธรรมชาติ ดวงตากลอกไปมาตาม มือเรียวยาวที่เคลื่อนไหวอย่างเป็นจังหวะ ข้างๆเธอมีพานเงินขนาดใหญ่วางตั้งอยู่ ภายในบรรจุกลีบดอกไม้หลายชนิด ที่ถูกจัดวางไว้เป็นส่วนๆ จนพูน มีทั้งดอกกุหลาบสีขาวแดง ชมพู ดอกมะลิ ดอกรักและใบไม้อีกสองสามชนิด ทั้งหมดถูกพรมน้ำบางๆไว้เพื่อรักษาความสด มือข้างหนึ่งเลือกคัดสรรกลีบดอกไม้ที่สมบูรณ์ ไม่แตกช้ำ หยิบขึ้นมาแล้วจัดกลีบดอกให้สวยงาม ก่อนเสียบลงบนเข็มร้อยพวงมาลัยอย่างระวัง ไม่ให้กลีบดอกบิดเบี้ยวหรือยื่นออกไปไม่สม่ำเสมอ ทำอย่างนี้สลับสีไปมา หากกลีบใดไม่ได้อย่างที่คิดก็ไม่เสียดายทีจะเปลี่ยนกลีบดอกใหม่เข้าแทน กลีบดอกไม้มากมายวางสลับไปมาอย่างเป็นระเบียบเริ่มจากกลีบดอกกลีบแรกเรื่อยไป จนแสงแดดเลยพ้นขอบหน้าต่างด้านบนขึ้นไปแล้ว ทุกกลีบที่ผ่านไปเต็มเปี่ยมด้วยความบรรจงและใส่ใจ เวลาที่ผ่านไปใจเธอหวนคิดถึงสิ่งต่างๆมากมาย ที่เคยผ่านเข้ามา มันแล่นเข้ามาเป็นฉากๆ ไม่ได้กำหนดแน่ชัด รวมทั้งเรื่องที่เธอลาออกจากงานกลับมาอยู่บ้าน เพื่ออยู่เป็นเพื่อนแม่หลังจากที่พ่อเสียไปแล้ว จนแม่เองก็มาเสียจากไปอีกคนด้วยโรคชรา เธอไม่ได้เสียใจมากมายจนเกินไปนัก คงเพราะเธอเข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยง และแม่ก็มีความสุขมากก่อนจากไปอย่างสงบด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมอยู่บนใบหน้า ในบ้านสวนหลังนี้เอง เธอเองก็ตั้งใจที่จะอยู่ในบ้านสวนหลังนี้ต่อไปและหวังที่จะจากไปอย่างมีความสุขที่นี่เช่นกัน เธอจึงทำอาชีพร้อยมาลัยขายเช่นเดียวกับแม่ที่เคยทำมาตลอดร่วมยี่สิบกว่าปี เธอไม่ได้มุ่งหวังอะไรมากมายนัก จะหวังก็เพียงแต่เก็บออมเงินที่ได้มา เพื่อเก็บไว้ใช้ในยามจำเป็นเท่านั้น ความคิดเธอลื่นไหลเหมือนกลีบดอกที่ทยอยจัดเรียงกันขึ้นไปยาวขึ้นเรื่อยๆจนมาถึงเกือบครึ่งเข็มร้อย เธอก็เลื่อนมันออกตรงปลายเข็ม แล้วเริ่มทำใหม่อีกครั้งจนเมื่อได้ความยาวที่พอเหมาะ เธอก็เลื่อนมันออกอีก แล้วก็นำไปต่อกับพวงที่ทำไว้ตอนแรกจัดช่องว่างกรีบดอกให้พอดี แล้วก็กลับมาร้อยพวงใหม่อีก จนพวงมาลัยยาวได้ตามขนาดที่เธอต้องการ ซึ่งความยาวมันออกจะยาวมากกว่าปรกติที่เธอเคยทำอยู่สักหน่อย ...เสียงแตรรถดังอยู่ที่ประตูรั้วหน้าบ้านสองครั้ง แล้วก็เงียบไป เธอเงยหน้าขึ้นมองหลังจากใช้กรรไกรตัดเส้นด้ายออกจากพวงมาลัยที่ทำเสร็จแล้ว ประตูไม้ถูกเลื่อนเปิดออก แล้วก็มีรถเก๋งยุโรปสีดำสนิทแล่นผ่านเข้ามาอย่างแช่มช้า มันขับมาตามทางกรวด เสียงล้อรถบดก้อนกรวด เสียงดังกรุบ กรับ มันแล่นเข้ามาเรื่อยๆจนมาจอดนิ่งสงบอยู่ที่หน้าบ้าน เธอจัดพวงมาลัยที่ทำเสร็จแล้วลงในถุงกระดาษขนาดใหญ่อย่างระวัง ก่อนเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านเพื่อต้อนรับแขกที่เธอกำลังรออยู่ ประตูรถถูกเปิดออก ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆเดินออกมาในชุดสูท สีน้ำเงินเข้ม เขาเป็นผู้ชายที่มีลักษณะเหมือนชายไทยทั่วไป มีผิวสีออกเข้มนิดๆ รูปร่างได้สัดส่วนเข้ากับความสูงในระดับที่พอประมาณ ไม่เตี้ยและไม่สูงจนเกินไป "สวัสดีครับ คุณนก" เขากล่าวทักทายเธอ "สวัสดีค่ะคุณนพ เชิญขึ้นมาบนบ้านก่อนค่ะ" เธอกล่าวทักทายเขาพร้อมกับยกมือไหว้ ซึ่งก็คงเป็นเพราะเขามีวัยที่สูงกว่า แม้ว่าวัยของทั้งสองคนจะไม่ต่างกันมากก็ตาม นพเดินมาที่บันได ถอดรองเท้าวางหลบอยู่ข้างเชิงบันได แล้วจึงเดินตามเธอขึ้นไปบนบ้าน "คุณนกรอนานไหมครับ ผมรีบมา กลัวว่าคุณนกจะรอ" "รออะไรกันค่ะคุณนพมาก่อนเวลาที่นัดไว้อีกน่ะค่ะ" "อย่างนั้นเหรอครับ ผมก็นึกว่าจะมาไม่ทันเสียอีก" "ไม่หรอกค่ะคุณนพ... เชิญคุณนพ นั่งก่อนดีกว่าค่ะ" เธอเชิญเขานั่งลงบนพื้นกระดาน ข้างกับพานดอกไม้ที่วางอยู่ "คุณนพรอสักครู่ก่อนน่ะค่ะ" เธอพูดเสร็จแล้วก็เดินกลับหายเข้าไปทางหลังบ้าน นพนั่งลงแล้วมองดูกลีบดอกไม้ที่เหลือในพาน และมองลอดปากถุงกระดาษขนาดใหญ่ที่วางอยู่ด้านข้างเข้าไปดูพวงมาลัยที่อยู่ด้านใน ด้วยสีหน้ามีกังวล   สาเหตุที่เขาไม่ค่อยสบายใจก็คงเป็นเพราะเรื่องที่เขาเร่งให้เธอร้อยพวงมาลัยให้อย่างกระทันหันเพราะเขาต้องนำไปใช้ในบ่ายวันนี้ และเขาก็เพิ่งโทรหาเธอเมื่อคืนนี้เอง ซึ่งเขาเองก็รู้ว่า เธอต้องใช้เวลาในการทำพอสมควรทีเดียว เรื่องทั้งหมดก็คงต้องตำหนิฝ่ายดำเนินงานที่เกิดเปลี่ยนใจกะทันหัน ที่จะใช้พวงมาลัยแทนริบบิ้น... "น้ำค่ะ" เธอยื่นขันน้ำสีเงินขนาดย่อม ให้เขา ซึ่งข้างในมีน้ำอยู่พอประมาณและข้างบนก็มีดอกมะลิสองดอกลอยอยู่ ส่งกลิ่นหอมโชยขึ้นมา เพื่อทำให้คนที่ได้ดื่มรู้สึกสดชื่น นพเอื้อมมือไปรับขันน้ำจากมือเธออย่างสุภาพ "ขอบคุณมากครับ รบกวนคุณนกจริงๆ ที่ผมต้องมาเร่งงานให้คุณนกทำกะทันหันอย่างนี้" นพพูดออกไปด้วยความรู้สึกผิด อยู่ภายในใจ "ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คุณนพก็เป็นลูกค้าประจำอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้ช่วยได้ นกก็เต็มใจช่วยค่ะ" เธอบอกเขาขณะที่กำลังนั่งลงตรงข้ามกับเขา "ผมนี่แย่จริงๆน่ะครับ" นพพูดขณะที่กำลังจะยกขันน้ำขึ้นดื่ม เขาดื่มน้ำเข้าไปนิดหน่อย กลิ่นหอมดอกมะลิโชยเข้าจมูก เขารู้สึกสดชื่น และผ่อนคลายลงทันทีอย่างไม่น่าเชื่อ ก่อนเขาจะวางขันลงไว้บนพื้นกระดานไม้ตรงหน้า "ไม่หรอกค่ะ นกต้องขอบคุณ คุณนพเสียอีกที่ให้นกทำให้ และอีกอย่างนกก็ไม่ได้ทำให้ฟรีๆน่ะค่ะ" เธอพูดออกไปแล้วยิ้มให้กับเขา "ยังไงผมก็ขอขอบคุณ คุณนกจริงๆน่ะครับ" "ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะคุณนพ" "ว่าแต่คุณนพคงต้องรีบใช้พวงมาลัยไม่ใช่เหรอค่ะ เดี๋ยวจะไม่ทันเอาน่ะค่ะ" "จริง ด้วยสิครับ ผมนี่แย่จริงๆ" พูดเสร็จนพก็ล้วงเอาซองสีขาวซึ่งมีธนบัตรสองใบวางซ้อนกันอยู่ข้างใน ออกจากกระเป๋าเสื้อมายื่นให้เธอ เธอยื่นมือรับไว้แล้ววางมันลงบนพื้นข้างๆก่อนยื่นถุงกระดาษใบใหญ่กลับไปให้เขา "ระวังน่ะค่ะ เดี๋ยวจะช้ำเสียหมด" "ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะระวังให้ดีที่สุดเลยครับ" "งั้นผมกลับก่อนน่ะครับ" "ค่ะ" จากคุณ : เมฆรัตติกาล (yuckyai) - [ 2 ก.พ. 48 12:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เสียงประทัดสายดังระรัวอยู่ไม่กี่อึดใจก็เงียบเสียงลง เศษกระดาษสีแดงร่วงลงเกลื่อนพื้น ผู้คนมากมายแออัดกันอยู่ตรงลานกว้างหน้าห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวขึ้นในวันนี้   แสงแดดยามบ่ายสาดส่องด้วยความร้อนแรงลงมาทั่วไปหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งใต้เต้นท์ที่ใช้ต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ ที่มาร่วมงานพิธีในวันนี้ ข้างใต้นั้นร้อนอบอ้าวจนชวนให้เหงื่อไคลไหลย้อยกันถ้วนทั่ว แม้พัดลมขนาดใหญ่สามตัวจะพยายามใช้กำลัง ผลักดันอากาศร้อนออกไปมากแค่ไหนก็ตาม ก็ไม่อาจช่วยให้ความร้อนบรรเทาไปได้บ้างเลย คุณหญิงภรรยาท่านรัฐมนตรีท่านหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมสีแดงตัวใหญ่ มือข้างหนึ่งถือพัดขนนกโบกให้ตัวเองไปมา สีหน้าบอกถึงความอึดอัดที่อัดแน่นอยู่ภายใน คุณหญิงใส่ชุดผ้าไหมสีเขียวสดปักลายดอกร่วมสมัยดูสวยงาม ทรงผมทำมาจากร้านผมชื่อดังจากกรุงเทพเมื่อเช้า ก่อนจะนั่งเครื่องข้ามจังหวัดมาเพื่อเป็นประธานในพิธีเปิดห้างแห่งนี้ มือข้างหนึ่งก็คล้องกระเป๋าหนังจระเข้ชื่อดังจากฝรั่งเศส ใบหน้าถูกตกแต่งด้วยฝีมือของช่างเสริมสวยมืออาชีพ เพื่อให้รับกับใบหน้า ทุกอย่างจึงพร้อมสรรพ อย่างที่มันควรจะเป็น แต่อันที่จริงคุณหญิงเองก็ไม่อยากจะมาร่วมในงานนี้สักเท่าไร ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะคุณหญิงรุ่นน้องคนหนึ่งไม่ขอให้มาช่วยเป็นประธานให้หน่อย เพราะตัวเองนั้นเป็นหุ้นส่วนคนหนึ่งในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ แถมวันนี้ก็ยังมีนักข่าวจากทั้งนิตยสารธุรกิจชื่อดัง โทรทัศน์หลายช่อง มาทำข่าวกันให้เต็มไปหมด และมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกเชิญมาเป็นประธานในพิธีการอย่างนี้ มันจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะทำให้มันสำเร็จลุล่วงไปได้ จะผิดอยู่ก็คงเป็นที่งานพิธีมาเริ่มเอาเมื่อยามสายแก่เข้าไปแล้วนั่นเอง โฆษกชี้แจ้งถึงความเป็นมาบางประการที่ได้ก่อร่างสร้างตัวจนมากลายเป็นห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ แถมด้วยคุณประโยชน์นานับปะการที่คาดว่าจะได้รับต่อแต่นี้ไป สุดท้ายแล้วก็กล่าวเชิญคุณหญิงขึ้นไปกล่าวอะไรสักเล็กน้อยเพื่อเป็นเกียรติแก่พิธีการในวันนี้  สิ้นเสียงโฆษกประกาศ เสียงปรบมือก็ดังขึ้นไปทั่วจากแขกในงาน คุณหญิงลุกขึ้นจากเก้าอี้นวมตัวใหญ่ ด้วยรอยยิ้มกว้าง รับแสงแฟลชที่ติดขึ้นเป็นช่วงๆ คุณหญิงเดินตรงเข้าไปที่แท่นซึ่งโฆษกใช้ประกาศ ข้างหน้าประดับด้วยพุ่มดอกไม้ขนาดใหญ่ดูสวยงาม เมื่อคุณหญิงเดินมายืนอยู่ด้านหลังแท่นประกาศแล้วนั่นเองเสียงปรบมือจึงเงียบลง คุณหญิงล้วงกระดาษจดข้อความขนาดสั้นแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าถือ มากางไว้ตรงหน้า ซึ่งเป็นมุมที่เธอเลือกแล้วว่าจะไม่มีใครมองเห็น แล้วคุณหญิงก็เริ่มกล่าวขอบคุณที่ตัวเองได้เชิญมาเป็นประธานในวันนี้ พร้อมทั้งชมเชยถึงการจัดเตรียมพิธีการไว้เป็นอย่างดี สลับกับยิ้มรับแสงแฟลชเป็นระยะๆ สุดท้ายก็อวยพรให้กิจการเจริญรุ่งเรือง แล้วก็กล่าวเปิดห้างสรรพสินค้าอย่างเป็นทางการ เมื่อสิ้นเสียงคุณหญิง เสียงปรบมือก็ดังขึ้นพร้อมกันจากแขกลื่อในงานอีกครั้ง พร้อมกับเสียงประทัดสายอีกชุดที่ดังสนั่นขึ้นไม่แพ้ครั้งแรก คุณหญิงเดินไปที่ประตูกระจกบานใหญ่หน้าห้างที่เปิดอ้าอยู่ ไอเย็นจากเครื่องทำความเย็นด้านในโชยออกมากระทบตัวจนทำให้รู้สึกผ่อนคลายสบายตัว ข้างหน้ามีพวงมาลัยยาวแขวนกับเสาเหล็กทั้งสองกั้นอยู่ ข้างๆมีสาวสวยคนหนึ่งถือพานสีทองขนาดเล็กรออยู่ บนพานมีกรรไกรสีเหลืองที่ผูกริบบริ้นสีชมพูติดไว้อย่างบรรจง คุณหญิงหยิบกรรไกรขึ้นมาอ้าคมกรรไกรออกจ่อเล็งไว้กับพวงมาลัย มืออีกข้างก็ประคองพวงมาลัยไว้ไม่ให้เคลื่อนไหว คุณหญิงหยุดชะงักนิดหนึ่งหันมายิ้มให้กล้อง แล้วจึงบีบกรรไกรเข้าหากัน เมื่อเส้นด้ายที่ร้อยพวงมาลัยเข้าด้วยกันขาดออก กรีบดอกไม้มากมายก็ร่วงกรูกันลงสู่พื้นกระเบื้อง เบื้องล่าง กรีบดอกตกกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น ส้นรองเท้าส้นสูง เหยียบซ้ำลงไปจนกรีบดอกแตกออก ตามด้วยรองเท้าอีกนานับชนิด ที่เหยียบซ้ำลงไป ผ่านเข้าไปสู่อาการเย็นภายใน... แสงสีแดงจับอยู่ทางท้องฟ้าด้านทิศตะวันตก อากาศเย็นเริ่มเบียดตัวเข้ามาแทนที่อากาศร้อนอบอ้าวอีกครั้ง ผู้คนหน้าห้างยังเดินกันอย่างขวักไขว่ แม้จะบางตาไปกว่าเมื่อบ่ายบ้างก็ตาม ชายชราคนหนึ่งถือไม้กวาดและที่ตักขยะยืนอยู่หน้าประตูกระจกขนาดใหญ่ มือถือไม้กวาด กวาดกลีบดอกไม้ใส่ที่ตักขยะ แม้ตอนนี้กลีบดอกจะดำหรือแตกหัก จนยากจะแยกออกว่าเป็นสีอะไรบ้าง แต่ก็ยังพอเดาออกว่ามันเคยเป็นกลีบดอกไม้ที่เคยสวยงามมาก่อน เขากวาดกลีบดอกไม้เข้าไปในที่ตักจนเต็ม แล้วก็นำไปทิ้งที่ถังขยะ เขากลับมากวาดซ้ำแบบเดิมอีกไม่กี่ครั้ง เสร็จแล้วก็นำไม้ถูพื้นชุบน้ำยาขัดพื้นมาขัดซ้ำลงไปอีก เขาใช้เวลาถูพื้นไปไม่นาน พื้นที่ตรงนั้นก็กลับมาสะอาดเอี่ยมดังเดิม... จากคุณ : เมฆรัตติกาล (yuckyai) - [ 2 ก.พ. 48 12:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จบแล้วหรือค่ะ...   เสียดายดอกไม้ที่นั่งร้อยตั้งนานเนอะ ใช้แป๊บเดียว ทิ้งอย่างไม่ใยดีเลย.. ปล.  หนูยีสงสัยว่า  "มาลัยรัก"  ตรงไหนหรือค่ะ จะหมายความว่า  รักการร้อยมาลัย  อาชีพที่คุณนก ทำทำตามคุณแม่  หรือเปล่าค่ะ จากคุณ : หนูยี - [ 2 ก.พ. 48 13:57:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สงสัยเรื่องชื่อเรื่องด้วยเหมือนกันค่ะ มีคำสะกดผิดหรือพิมพ์ตก พิมพ์เร็วไปอยู่บ้างค่ะ เช่น จากแขกลื่อ จากคุณ : scottie - [ 2 ก.พ. 48 18:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีดอกไม้เยอะมีจังบ้านนะ ปวดตาซะก่อนอ่านไม่จบนะค่ะ เด๋วแวะมาอ่านใหม่ละกัน จากคุณ : เวิ้งว้าง - [ 3 ก.พ. 48 10:40:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 .มาลัยรัก. เป็นสัญลักษณ์ของการทำบางสิ่งบางอย่างของใครคนหนึ่ง แม้จะด้วยความรัก แม้จะด้วยหน้าที่ แต่การทำสิ่งเหล่านั้นอาจไม่มีค่าเลยสำหรับบางคน จากคุณ : เมฆรัตติกาล - [ 4 ก.พ. 48 12:18:02 A:10.0.7.105 X:203.149.3.185 ]