เรื่องแต่งเองเอกกั๊บ ดูลวกๆ ไปหน่อย - -" แต่อยากรู้ว่า
คนอื่นๆ คิดยังไง ฝากไว้ให้อ่านเล่นล่ะกันนะกั๊บ

เรื่องราวจากฝันร้าย..
(แบบรีบเร่งปนขี้เกียจ ยังไม่เกลาให้สวยงาม และเรียบร้อยนัก - -")
28 มกราคม 2548 เกิดอุบัติเหตุขึ้น เหตุการณ์นั้น มีรถบรรทุกเสียหลัก
พุ่งเข้าชนร้านอาหารแห่งหนึ่ง มีผู้เสียชีวิต 7 ราย  มีบาดเจ็บอีก 15 ราย
ในอุบัติเหตุครั้งนี้ รุทธ์ ได้เสีย เจน (เพื่อนหญิงคนที่เขาแอบชอบ)ไป
วิน เพื่อนของ รุทธ์ ที่อยู่กับ เจน ในขณะเกิดเหตุได้รับบาดเจ็บที่แขน
ซ้าย รุทธ์ เสียใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่เขาไม่รู้ว่า ตัวเองจะต้องเจอกับ
เหตุการณ์ที่อาจแปลกประหลาดที่สุดในชีวิตของเขา..

เมื่อ รุทธ์ หลับในวันที่ 30 มกราคม 2548 เมื่อเขาตื่นอีกครั้งกลับพบว่า
วันที่น่าจะเป็นวันที่ 31 มกราคม 2548 กลับเป็นวันที่ 28 มกราคม 2548
ก่อนที่เขาจะคิดถึงสิ่งอื่นใดต่อ เขากลับคิดถึงนัดของเขากับ เจน และ
วิน ที่จะมาถึงในเวลา 11.30 น. ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง สิ่งที่เขาจำได้
คือ เขาไปเลยเวลาประมาณ 10 นาที ทำให้รอดจากอุบัติเหตุที่ฆ่าชีวิต
เจน และได้เห็นวินาทีที่รถบรรทุกเสียหลักพุ่งเข้าชนร้านฯ ซึ่งมี เจน
และวิน รอเขาอยู่ข้างใน ภาพนั้นยังฝังลึกในความทรงจำของเขา..

รุทธ์ ดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือของเขา และรีบรุดไปยังร้านอาหาร ใน
ครั้งนี้เขามาถึงก่อนเวลานัด เขาเห็นเจนซึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขารีบ
พาเจนออกจากร้านอาหารอย่างร้อนรน ทั้งที่เขาก็ยังไม่เข้าใจอะไร
มากนัก แต่เขารู้สึกว่า เป็นสิ่งที่เขาต้องทำ และขณะที่เขาและเจนถึง
ประตูร้าน วินก็เปิดประตูเข้ามาพอดี รุทธ์ดึงวินมากับเขา ทั้งเจนและ
วินรู้สึกงงงวยกับพฤติกรรมของรุทธ์เป็นอย่างมาก เมื่อทั้งสามคนถึง
ฟุตบาทฝั่งตรงข้ามของร้านอาหาร ก่อนที่รุทธ์จะได้อธิบายอะไร..

รถบรรทุกคันหนึ่งได้เสียหลักพุ่งเข้าชนร้านอาหารที่ทั้งสามเพิ่งเดิน
ออกมาเมื่อครู่ รุทธ์พูดกับเพื่อนทั้งสองว่า เขารู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แต่ดูเหมือนเจนและวินจะตกตะลึงกับเหตุการณ์มากกว่าจะสนใจใน
สิ่งที่รุทธ์พูด เมื่อเหมือนทั้งเจนและวินจะไม่ได้รับฟังสิ่งที่เขาพูดนัก
รุทธ์จึงเก็บมันไว้ในใจ เขาคิดว่า อย่างน้อยเจนก็ไม่ต้องตายจากอุบัติ-
เหตุนั้น ในระหว่างที่รุทธ์เฝ้าคิดอยู่ตามลำพัง เขาก็รู้สึกถึงสิ่งแปลกๆ
ที่ดูเหมือนจะเข้ามาอยู่ใกล้ๆ ตัวเขา เขารู้สึกขนลุกกับสิ่งที่เขารู้สึก..

30 มกราคม 2548 รุทธ์ต้องเสียใจอีกครั้งเมื่อได้อ่านข่าวในหน้านสพ.
เจนถูกรถซึ่งผู้ร้ายคนหนึ่งขับหนีรถตำรวจชนเสียชีวิต เวลา 19.40 น.
ของ 29 มกราคม 2548 รุทธ์รู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้กระนั้นเขาก็
สะดุดกับข่าวเกี่ยวกับอุบัติเหตุนั้น ซึ่งเกี่ยวกับศพของเด็กผู้ชายซึ่งพบ
หลังจากที่เจ้าหน้าที่ได้เก็บกวาดสถานที่เกิดเหตุ ในข่าวว่า จากการที่ดู
บาดแผล เขาไม่ได้ตายทันที  แต่เขาตายเนื่องจากเจ้าหน้าที่หาเขาไม่
พบ ทั้งที่เขาอยู่จุดที่ไม่ได้ยากต่อการค้นหา ทำไมหาไม่เจอ? รุทธ์คิด..

ใช่ ทำไมหาไม่เจอ? รุทธ์คิดถึงข้อนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว เพราะเขาได้
อ่านข่าวนี้เป็นครั้งที่สอง สำหรับเขาวันนี้คือ 30 มกราคม 2548 ครั้งที่
สองของเขา จากการพบศพนี้ทำให้ยอดผู้เสียชีวิตจาก 7 คนเป็น 8 คน
8 คน? รุทธ์เริ่มคิด เขาจำได้ว่า  ที่เขาอ่านครั้งก่อนก็มีผู้เสียชีวิต 8 คน
แต่นั้นเพราะ ครั้งก่อนมีเจนอยู่ด้วยถึงมีผู้เสียชีวิต 8 คน แต่ครั้งนี้เจน
ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ น่าจะมีผู้เสียชีวิต 7 คนสิ หรือว่า เพราะเจนไม่
ตายในเหตุการณ์นั้น คนอื่นเลยต้องมาตายแทนให้ครบ 8 คนหรือ..

รุทธ์ คิดโทษตัวเอง เขาอาจเป็นคนที่ทำให้ผู้ที่ตายในอุบัติเหตุนั้น มี
เพิ่มขึ้น และเจนก็มาตายเช่นเดิม ไม่ได้มีประโยชน์อันใดเลย รุทธ์
หลับไปด้วยความคิดอันสับสน เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาต้องตกใจเมื่อ
เขากลับมาวันที่ 28 มกราคม 2548 อีกครั้ง รุทธ์ไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิด
ขึ้น เขาไม่รู้ควรทำยังไงต่อไป แล้วรุทธ์ก็ตัดสินใจ อยู่ที่บ้านเพื่อให้
ทุกสิ่งเป็นไปตามทางของมัน 29 มกราคม 2548 รุทธ์หยิบนสพ. มา
อ่านแม้ว่า เขาไม่อยากอ่านมัน มีผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุนั้น 9 ราย..

9 รายได้ไง!? รุทธ์แปลกใจในจำนวนที่เขาได้อ่าน ทั้งที่เขาปล่อย
ทุกอย่างเป็นไปตามทางของมัน แต่ทำไมถึงมีผู้เสียชีวิต 9 รายทั้งที่
เจนเองก็ตายในอุบัติเหตุนั้น ไม่สิ ครั้งนี้มี 10 ราย รุทธ์คิด พรุ่งนี้จะ
มีข่าวการพบศพเด็กชาย ทำให้ยอดผู้เสียชีวิตจริงๆ ในครั้งนี้มี 10 !
เพิ่มมาสองจากครั้งแรก? หรือว่า การตายที่เพิ่มขึ้นไม่ได้มีเจนเป็น
ตัวแปร แล้วอะไรล่ะเพราะอะไร!? รุทธ์ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงคิดเช่นนี้
ทำไมเขาต้องมาพบเจออะไรเช่นนี้ ทำไมมีเขาเพียงคนเดียวที่จำได้..

30 มกราคม 2548 ข่าวพบศพเด็กชาย ยอดผู้เสียชีวิตเพิ่มเป็น 10 ราย
จริงๆ ด้วย รุทธ์คิด รุทธ์เริ่มสนใจในสิ่งที่เขาเผชิญมากขึ้น เขาเริ่มนำ
เอารายละเอียดของเหตุการณ์มาแกะหาสิ่งที่ทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น เมื่อ
เขาจมลึกไปในข้อมูลมากเท่าไหร่ ความรู้สึกขนลุกของเขาก็มากขึ้นๆ
เขารู้สึกว่า มีบางอย่างอยู่ใกล้ๆ เขา รุทธ์คิดว่า 31 มกราคม 2548 จะมี
มาถึงเขาไหมนะ พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น การที่เขาจำทุกอย่างได้เพียง
คนเดียว เขาอาจจะสามารถทำอะไรบางอย่างในเหตุการณ์นี้ได้..

รุทธ์ตื่นมา 28 มกราคม 2548 กลับมาหาเขาอีกครั้ง รุทธ์ตัดสินใจไปที่
ร้านอาหาร พาเจน และวินออกมาก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ รุทธ์เริ่มมีใจ
ที่กล้าแข็งกับเหตุการณ์มากขึ้น เขาดักเจนในวันที่ 29 มกราคม 2548
เจนจะถูกรถชนประมาณ 19.40 น.รุทธ์คิดระหว่างที่ยืนอยู่บนฟุตบาท
เพื่อรอเจนที่อาจมา เมื่อเจนมาถึงและจะข้ามถนน รุทธ์ได้เข้าทักทาย
เพื่อให้เวลา 19.40 น. ผ่านไป ระหว่างที่เขาคุยกับเจน ก็มีรถคันหนึ่ง
ขับหนีตำรวจไปด้วยความเร็ว รุทธ์คิดว่า เขาช่วยเจนให้รอดได้แล้ว..

ในขณะที่เขาเดินแยกกับเจนเพื่อกลับบ้านไปขบคิดข้อมูลต่อ เบื้อง
หลังของเขาก็เกิดเสียงหวีดร้อง เจนถูกรถชน รถคันที่ชนเจนไม่ใช่
คันเดิม เวลาไม่ใช่ 19.40 น. สิ่งที่เหมือนเดิมคือ เจนจากเขาไปอีก..
นสพ. 30 มกราคม 2548 ลงว่า ยอดผู้เสียชีวิตคือ 11 ราย เมื่อรวมศพ
เด็กชายที่พบ รุทธ์อ่านข่าวอย่างครุ่นคิด เพิ่มมา 3 แล้ว ทำไมกัน นี่
จะเกิดขึ้นจนกว่าทั้ง 23 คนในที่เกิดเหตุการณ์ตายหมดเลยหรือไง..

ตายหมด..รุทธ์คิดทบทวนสิ่งที่เขาระบายออกมาอย่างไม่รู้ตัวนั้น มี
โอกาสเป็นไปได้ รุทธ์คิด แต่ทำไมล่ะทำไมจะต้องให้ตายหมด? มี
อะไรแค้นเคืองกันหรือถึงจะให้ตายหมด? เดี๋ยว..แค้นเหรอ? ทำไม
จะต้องแค้น คำสาปแช่งเหรอ? จากเหตุการณ์..รุทธ์คิด ตาหันมองที่
นสพ. ใครนะจะมีความรู้สึกนั้นจากเหตุการณ์นี้ หรือว่า เด็กผู้ชาย?
จริงสิ เด็กชายที่เจอศพเป็นรายสุดท้าย ข่าวบอกว่า เขาตายเพราะไม่
ได้รับการช่วยเหลือ จุดที่เจอเขา..ทำไมจุดนั้น ถึงไม่รู้ว่ามีเขาอยู่นะ..

บาดแผลที่คอ รุทธ์เพ่งเล็งที่ข้อมูลของเด็กชาย อย่างนี้นี่เอง เขาอยู่ใน
จุดนั้น จุดที่เขาจะเคลียร์เป็นจุดสุดท้าย เขาไม่มีเสียงที่จะร้องออกมา
ขอความช่วยเหลือได้ จนต้องทรมานจนตาย..ทันใดนั้น ภาพบางอย่าง
ผุดขึ้นมาในสมองของรุทธ์ ภาพของช่องแสงเล็กๆ ที่ทำให้ได้เห็นได้
ยินเสียงของผู้คน รุทธ์พยายามพิจารณาถึงภาพนั้น หรือว่าภาพในมุม
มองของเด็กคนนั้นก่อนตาย เมื่อมโนภาพนั้นหายไป รุทธ์รู้สึกขนลุก
และหวาดกลัวถึงขีดสุด ร่างของเขากำลังถูกดูดไปยังร่างเงาข้างหลัง..