นกสีขาวปีกบางตัวหนี่งใฝ่บินถึงยอดฟ้าสูง มีปุยเมฆขาวและกระแสลมเย็นเป็นแรงจูงใจ
แม้จุดหมายจะดูเลื่อนลอย ทว่าก็ดูราวกับจะคว้าจับไว้ได้ มันจึงมุ่งมั่นตั้งใจ เร่งปีกบินไป ทุกวัน ทุกวัน
ไม่เคยหันมามอง ว่าระหว่างนั้นได้ทำให้นกตัวอื่น หรือสัตว์อื่น ๆ เดือดร้อนหรือเปล่า มันหลงใหลอยู่ในโลกส่วนตัว ติดใจแต่กับชั่วขณะทึ่รู้สึกว่าสัมผัสไอน้ำและอากาศได้ ไม่เคยแยแสอื่นใดเลย
จนวันหนึ่ง เป็นวันที่เจ้านกแสนกระหยิ่มใจว่าตนสามารถไต่ระดับขึ้นไปได้สูงกว่า สูงยิ่งกว่า และยิ่งกว่าขึ้นไป ไอเมฆขาวล้อมรอบกาย สายลมสดชื่นตีหน้าตึง ราวจะพยุงปีกส่งให้ร่างลอยขึ้นไปได้อีก
วันนี้ล่ะ! มันคิด และตั้งอกตั้งใจสยายปีกอย่างสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เคยทำมา มันบินสูงขึ้นไป ดื่มด่ำกับชัยชนะที่เป็นดั่งรางวัลของชีวิต ไม่ได้สนใจจะสังเกตเลยว่าอากาศรอบตัวเย็นลงจนหนาวเหน็บไปตั้งแต่เมื่อไร ปุยเมฆกลายเป็นน้ำแข็ง ลมเย็นหรือก็ตัดปีกกรีดขน แต่มันก็ไม่นำพา เร่งมุ่งหน้าต่อไป
เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้ง มันก็กำลังลอยละลิ่วอยู่กลางฟ้า ทว่าไม่ได้สูงขึ้น ตรงข้าม มันกำลังตกลงมาด้วยความเร็วยิ่งกว่าเมื่อขึ้นไป มันไม่อาจกางปีกพยุงตัวได้เพราะขนอันเงายับเยินไปสิ้นด้วยแรงอัดอากาศเสียแล้ว ไอน้ำเย็น ๆ ต้องโดนผิวเนื้อที่เป็นแผลแตกทั้งจากอากาศหนาวและสายลมกรีดจนแสบไปหมด มันไม่อาจขืนแรงโน้มถ่วงได้เลย
ฉันรู้เกี่ยวกับตัวมันทั้งหมดก็เพียงเท่านี้ ไม่ปรากฎว่ามันเป็นตายร้ายดีอย่างไรเพราะเจ้านกลับหายไปจากสายตาท่ามกลางผืนโลกอันกว้างใหญ่วุ่นวาย ไม่ทราบได้ว่ามันตกลง ณ ตรงไหน
....หน้าใหม่ ฝากตัวด้วยคับ ผม
จากคุณ :
atihasita 
- [
4 ก.พ. 48 21:15:45
]
รางวัลชีวิตของนกสีขาว
