ต่อจาก
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3276011/W3276011.html
พรุ่งนี้เจอกันที่เิดิมนะ - ตัวยุ่งบอกชายพเนจร
ชายพเนจรยิ้มมุมปากนิด ๆ พอเป็นที ไม่รับปากตัวยุ่ง
แต่ชายพเนจรก็มาเป็นเพื่อนคุยกับตัวยุ่งอยู่ทุกวันด้วยความเป็นห่วง จนแม้แต่บางคราวไม่ว่าชายพเนจรจะเดินไปไหน ตัวยุ่งก็จะเดินตามมาคุยด้วยเสมอ
"เจ้าไม่ไปไหนเหรอ" - ชายพเนจรถาม
"ยังไม่อยากไปไหนจ๊ะ" - ตัวยุ่งตอบ
"เออนี่ท่าน ข้ามีอะไรจะให้ท่านด้วยล่ะ" - ตัวยุ่งพูดพร้อมกับล้วงมือเข้าไปในถุงวิเศษ แต่แล้วตัวยุ่งก็ต้องทำหน้าประหลาดใจ
"เอ๊ะ ทำไมมันไม่มีอะไรออกมาล่ะ" - ตัวยุ่งฉงนใจกับสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
"ทำอะไรเหรอ" - ชายพเนจรถามตัวยุ่งอีก
"ถุงวิเศษของข้าน่ะสิ ข้าเคยหยิบทุกสิ่งที่คนต้องการออกมาได้จากถุงใบนี้ แต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรออกมา"
"ไม่ต้องหรอกตัวยุ่ง ข้าไม่มีสิ่งใดที่ข้าต้องการหรอก" - ชายพเนจรบอกตัวยุ่ง พร้อมกับความรู้สึกขอบใจนิด ๆ ในความหวังดีของตัวยุ่ง
"อืม งั้นเหรอ ไม่มีอะไรต้องการเหรอ" - ตัวยุ่งบ่นพึมพำ
ตัวยุ่งยังคงติดตามพูดคุยกับชายพเนจรเรื่อยมา ระหว่างนั้นตัวยุ่งก็ได้แจกจ่ายสิ่งของที่ผู้คนต้องการอยู่ต่อไป
ตัวยุ่งสังเกตเห็นว่า ชายพเนจรนั้น ไม่เคยยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือใครเลย นอกจากการพูดให้กำลังใจกับคนอื่น ๆ เท่านั้น จนวันหนึ่งที่ตัวยุ่งล้มลง ชายพเนจรเห็นก็เดินมานั่งต่อหน้าตัวยุ่งที่ล้มอยู่นั้นแล้วพูดขึ้นว่า
"ลุกไหวไหมตัวยุ่ง ถ้ายังลุกไม่ไหวก็นั่งพักสักหน่อยก่อนเถอะนะ ข้าจะนั่งเป็นเพื่อนเจ้า แล้วปัดแขนปัดขาสักนิด ใช้สองมือของเจ้าพยุงตัวขึ้นมาซะ การล้มมันไม่สำคัญเท่ากับการลุก ถ้าเรายังลุกได้ก็ไม่ต้องไปเสียเวลาคิดว่าเราจะล้มอีกสักกี่ครั้ง แต่ต้องขอโทษด้วยนะถ้าข้าช่วยพยุงเจ้าไม่ได้ ข้าไม่มีแขน แขนทั้งสองข้างของข้าขาดไปนานแล้ว"
พูดเสร็จ ชายพเนจรก็นั่งลงรอให้ตัวยุ่งพยุงตัวเองลุกขึ้นมา ตัวยุ่งหยุดคิดอะไรชั่วครู่พร้อมทั้งนั่งมองไปตามผ้าคลุมผืนใหญ่ซึ่งปกบ่าชายพเนจรอยู่ตลอดเวลา
มาบัดนี้ ตัวยุ่งได้รู้แล้วว่า ทำไมเมื่อตัวยุ่งพยายามจะหยิบของออกมาจากถุงวิเศษเพื่อให้แก่ชายคนนี้ จึงไม่มีอะไรออกมาเลย ตัวยุ่งรู้แล้วว่าสิ่งที่ชายพเนจรคนนี้ต้องการจริง ๆ นั้นคืออะไร
ต่อกระทู้หน้า...
จากคุณ :
เพียงพอ
- [
5 ก.พ. 48 02:52:14
A:203.107.160.198 X:
]
ตัวยุ่งกับถุงวิเศษ 2
