ความคิดเห็นที่ 1 ไม่น่าเชื่อในที่สุดฉันกับวิน... เราก็ใจตรงกัน นี่แสดงว่าความพยายามที่ทำตัวน่ารักเป็นอันสัมฤทธิ์ผลอย่างสวยงาม แต่ว่าเรื่องของฉันกับวินยังไม่มีใครรู้ คงจะดูไม่ดีแน่ หากใครจะรู้ว่าอาจารย์กับลูกศิษย์คบกัน ถึงจะไม่ใช่อาจารย์ที่สอนโดยตรงก็เถอะ แต่ว่าฉันก็พอใจให้มันเป็นแบบนี้นะ เพราะยังไงคนที่วินบอกว่า ’รัก’ ก็คือฉัน ทั้งที่มีสาวๆ สวยๆ มากมายมาล้อมหน้าล้อมหลัง แต่เขาก็เลือกฉัน พูดแล้วปลาบปลื้มในหัวใจยิ่งนัก ไม่เชื่อให้ชักตายสิเอ้า! ลัล ลัล ลา... อารมณ์ดี อารมณ์ดี อารมณ์ดี (ทำนองเพลง อารมณ์เสียของอาภาภรณ์ (ใช่มั้ยอ่ะ) ) ฉันเดินร้องเพลงในใจไปที่บ้านข้างๆ อย่างครึ้มอกครึ้มใจ วันนี้ไม่ได้เห็นหน้ากันที่มหาวิทยาลัยเลย แอบแวะมาดูนิดหน่อยแล้วกัน ฉันคิดขณะเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ แล้วเดินต่อไปจนถึงห้องนั่งเล่น ซึ่งวินกำลังนั่งดูรายการโทรทัศน์อยู่ โดยมีเจ้าลูกตาลนอนหลับอยู่ที่พื้น “ทายสิใครเอ่ย?” ฉันถามหลังจากแอบอ้อมไปด้านหลังโซฟา ก่อนจะเอามือปิดตาวิน “ใครปล่อยเด็กมาเล่นแถวนี่น้า” เสียงวินว่าทั้งที่ตายังถูกปิดอยู่ ฉันปล่อยมือฉับทันทีเมื่อโดนคำกระแทกใจเข้าไปขนาดนั้น แล้วไปทิ้งกายลงที่โซฟาอีกตัว ตีหน้าบึ้ง “อ้าว! เลยงอนเลย ล้อเล่นนิดเดียวเอง น่านะ มานั่งข้างๆ นี่ดีกว่า ไปนั่งทำไมตั้งไกล” วินว่า พร้อมกับตบโซฟาข้างกายเป็นเชิงเชิญชวน แต่ฉันจะไม่ลุกไปนั่งซะอย่างใครจะทำไม “ตามใจ ไม่ลุกมานั่ง งั้น...พี่ไปนั้งตรงนั้นเอง” พูดจบวินก็ลุกพรวดมาทิ้งกายลงนั่งเบียดฉัน บนโซฟาแบบนั่งได้คนเดียว “ออกไปเลย มาว่าตัวเล็กเด็กแล้วมานั่งใกล้ทำไม” ฉันว่าเสียงงอน “โอ๋ๆ ขี้งอนจังน้า ไม่เด็กก็ได้ แต่ไหน...มาดูสิโตยัง” วินบอกพร้อมกับดึงฉันไปนั่งบนตัก ทำท่าจะแกะกระดุมเสื้อ เม็ดบนออกจนฉันต้องรีบเอามือไปจับไว้แทบไม่ทัน “จะทำอะไรนะ” ฉันถามอย่างตกใจ แถมหน้าร้อนไปหมด “อ้าว ก็จะดูไงว่าโตยัง นี่พี่ผิดอีกแล้วงั้นเหรอ” วินว่าเสียงซื่อ “วินทะลึ่งที่สุดเลย” ฉันว่าเสียงดัง ไม่รู้ด้วยอารมณ์ไหนกันแน่ระหว่างโกรธกับอาย หรือทั้งสองอย่างรวมกัน “ฮ่า ฮ่า ฮ่า แค่ล้อเล่น เรานั้นแหละคิดไปถึงไหนแล้วล่ะ” วินยังคงแกล้งฉันไม่ยอมเลิก ดูเอาแล้วกัน ที่ตอนก่อนล่ะทำเป็นนิ่งๆ ติ๋มๆ แต่ดูเดี๋ยวนี้สิ แทบจะกลับหน้ามือเป็นหลังมือ “ถามจริงนะค่ะวิน ตอนก่อนทำไม่วินไม่เป็นแบบนี้ล่ะ” ฉันเปลี่ยนหัวข้อสนทนา ถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ “แบบไหน”วินถามกลับงงงง “ก็แบบที่วินทำอยู่นี่ไงล่ะ” ฉันบอกพร้อมกับมองไปที่มือใหญ่ที่กอดกระชับอยู่รอบเอว “อ๋อ คิดว่าเรื่องอะไร... ก็เดี๋ยวนี้ตัวเล็กน่ารักนี่ เห็นแล้วอดใจไม่ไหว” วินบอกพร้อมกับยิ้มหวาน “โธ่ วินเอาจริงๆ สิ” ฉันร้องออกมาอย่างระอา เดี๋ยวนี้ดูอะไรสำหรับวินจะชอบทำเป็นเรื่องเล่นไปซะหมดสิน่า ที่ตอนก่อนหน้านี่ล่ะ... “นี่ตัวเล็ก ไปไร่องุ่นคุณย่าพี่ที่เขาช่องกันไหมเสาร์นี้” วินเปลี่ยนเรื่องคุย โดยเริ่มหัวข้อสนทนาใหม่อย่างหน้าตาเฉย แล้วมันก็ได้ผลเสียด้วย เพราะหูฉันนี่ผึ่ง กางเรดาร์สามร้อยหกสิบองศาทันทีที่ได้ยินคำว่าไร่องุ่นคุณย่า “ไปๆ” ฉันตอบรับอย่างกระตือรือร้น ก็แหม ไร่คุณย่าของวินนะสนุกจะตาย พื้นที่งี้กว้างมาก กินเนื้อที่เป็นร้อยไร่ ปลูกองุ่นเต็มไปหมด อากาศก็ดี แถมเขารอบๆ ไร่ก็ยังอุดมสมบูรณ์ ชวนให้น่าเข้าไปเที่ยวเล่นผจญภัยอย่าบอกใคร จำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ไปนั้น ฉันไปค้นพบน้ำตกเข้า โดยบังเอิญ ไม่รู้ป่านนี้เป็นยังไงบ้าง พอคิดแบบนี่ได้ก็อยากจะไปมันตอนนี้เลยจริงๆ “ใครกันน้า ที่บอกว่าไม่ใช่เด็กแต่พอพูดถึงเรื่องเที่ยวก็ตาลุกวาวเลย” วินบอกน้ำเสียงขำๆ กึ่งตลกกึ่งเอ็นดู “วินอ่ะ” ฉันเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงดังก่อนจะยันกายลุกขึ้น แล้วเดินกระแทกออกไปโดยไม่หันไปมองคนที่หัวเราะตามมาจากด้านหลัง ดูเขานะ จากตอนแรกใครๆ ก็มองว่าตัวเล็กนะร้ายกาจ  แล้วเป็นไงล่ะคราวนี้ มีคนที่ร้ายกาจยิ่งกว่าตัวเล็กอีกแล้ว ไม่รู้ว่าเอาไอ้ท่าทางนิ่งๆ เงียบไปทิ้งที่ไหนหมด ถึงเหลือแต่นิสัยชอบแกล้งชอบแหย่ แบบนี้อยู่ นี่ถ้าไม่รู้สาเหตุคงคิดว่าโดนผีเข้าแน่ๆ อีกสองวันก็วันเสาร์แล้ว อยากให้ถึงเร็วๆ จัง อยากไปไร่องุ่นของคุณย่าวินใจจะขาด แค่คิดก็มันส์แล้ว ตอนแรกกะว่าจะชวนวินไปเที่ยวที่ไหนซักแห่งเพื่อรีดความในใจ แต่ตอนนี้ก็ได้รู้แล้วก็เลยลืมเสียสนิทไปเลย ฉันเดินคิดมาเรื่อยๆ ขณะเดินผ่านระเบียงทางเดิน ที่คณะ แต่แล้วเสียงหัวเราะของใครบางคนก็ทำให้ฉันต้องหยุดความคิดแล้วหันไปมองหาต้นเสียงที่กำลังเดินมา “จริงหรือคะอาจารย์วิน คงจะอากาศดีมากเลยนะคะ” เสียงอาจารย์นิดาฟังดูตื่นเต้น “ครับนี่ผมก็กำลังจะไปอยู่วันเสาร์นี้” เสียงวินดังตอบ ที่ที่วินกำลังจะไปวันเสาร์นี้ ที่ไหนกัน ฉันคิดแล้วก็หันไปฟังต่อเพื่อหาความกระจ่าง “ว้าว ดีจังเลยค่ะ” เสียงอาจารย์นิดาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอใส่จริตขนาดไหน เชอะ! “ถ้าไม่รังเกียจจะไปด้วยกันก็ได้นะครับ วันเสาร์นี้” เสียงวินชวน นี่มันอะไรกัน วินกำลังจะไปไหนกับอาจารย์นิดา ทั้งที่เขาก็นัดกับฉันไว้แล้ว แต่แล้วเสียงของคนที่ทำท่าตื่นเต้นจนปิดไม่มิดก็เฉลยคำถามที่ข้างอยู่ในใจของฉัน แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 48 03:55:30 จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 6 ก.พ. 48 03:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “จริงหรือค่ะ นี่อาจารย์วินชวนนิดาไปเที่ยวไร่องุ่นด้วย” เสียงคำตอบที่เฉลยออกมา เล่นเอาฉันชา หนึบตั้งแต่หน้ายันเท้า ทำให้ไม่สามารถรับรู้บทสนทนาที่ทั้งคู่สนทนากันต่อ นี่อะไรกัน วินทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ทั้งที่นัดกับฉันแท้ๆ แต่กับชวนคนอื่นไปด้วย ใจร้ายๆ วินใจร้าย  เสียงฉันร้องในใจ อยากจะเข้าไปถามให้รู้เรื่องมันซะตอนนี้เลย ถ้าไม่ติดที่มันคงจะดูไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไร ฮึ่ม... คอยดูนะกลับไปจะไม่พูดด้วยเลย ฉันคิดอย่างแค้นใจ ฉันเดินเรียบฟุตบาตทางเท้าไปเรื่อยๆ เพื่อจะไปขึ้นรถเมล์ ที่จริงวินส่งข้อความมาว่าให้รอกลับพร้อมกัน แต่เพราะยังโมโหเรื่องที่ได้ยินเมื่อกลางวัน ทำให้อยากขัดคำสั่งเขาบ้าง ดีสมน้ำหน้า ให้รออยู่ที่ลานจอดรถนั้นแหละ คนบ้า เสียงแตรรถ ดังขึ้นจนฉันสะดุ้งเตรียมจะหันกลับไปให้พรไอ้คนที่มันบังอาจมาบีบใส่ฉัน แต่ก็ต้องหุบปากที่กำลังจะอ้าลงแทบไม่ทันเมื่อเห็นว่าเป็นใคร แล้วเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะหันหน้ากลับไปแล้วเดินต่อ ไม่สนคนที่ขับรถตามมาติดๆ “ตัวเล็กขึ้นรถเร็ว ที่นี่เขาห้ามจอด” วินไขกระจกลง ก่อนจะตะโกนบอกฉัน “ตัวเล็กจะนั่งรถเมล์กลับเองค่ะ” ฉันบอกออกไปทั้งที่ไม่มองหน้าวิน “ตัวเล็ก เป็นอะไร ขึ้นรถก่อน แล้วค่อยคุยกันเร็วเข้า” เสียงวินเร็งรัด แต่ฉันจะไม่ขึ้นซะอย่าง ใครก็อย่ามาบังคับ “ตัวเล็ก! ขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเห็นดีกัน” เสียงวินเข้มขึ้นเหมือนขู่ ที่จริงมันก็ขู่นั้นแหละ นี่ก็อีกอย่างหนึ่ง นิสัยชอบเอ็ดชอบขู่ ไม่รู้มันมาจากไหนอีกเหมือนกัน  แล้วมันก็ได้ผล พอได้ยินเสียงเขาเข้มขึ้นทำให้อาการปอดแหกของฉันทำงาน ทำให้ต้องเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง อย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ “เป็นอะไรตัวเล็ก งอนอะไรพี่อีก บอกให้รอกลับพร้อมกันถึงไม่รอ” วินถาม เสียงนิ่มขึ้น “เปล่าค่ะ” ฉันตอบอย่างเสียมิได้ “อาการแบบนี้งอนแน่ๆ ไหนมีอะไรบอกมาสิ อย่าต้องให้ใช้กำลังรีดความจริงนะ เดี๋ยวจะหนาว” เสียงวินขู่เล่นๆ ท่าทางไม่จริงจัง ฉันเงียบเมินหน้าออกไปนอกรถ “ไหนหันหน้ามาคุยกันก่อนสิ หันหนีแบบนั้นจะคุยกันรู้เรื่องไหมล่ะ” “ก็ไม่ต้องคุยสิ” ฉันตอบทั้งที่สายตายังจับจ้องอยู่นอกรถ “เห้อ งอนเป็นเด็กๆ” เสียงวินเหมือนบ่นกับตัวเอง แต่ฉันรู้เขาตั้งใจจะให้ฉันได้ยินด้วย “วิน!” ฉันเรียเขาเสียงเข้ม “โอเคๆ ไม่ล้อแล้วครับที่รัก... นี่ตัวเล็ก วันเสาร์นี้อาจารย์นิดาเขาจะไปกับเราด้วยนะ” เสียงวินบอกท่าทางสบายๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แต่เล่นเอาฉัน หน้างอเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว มีอย่างเหรอมาบอกว่าจะพาผู้หญิงอื่นไปด้วยหน้าตาเฉย คิดแล้วก็น่าโมโหจริงๆ “อ้าว ไปกันใหญ่ ทำไมหน้าบูดยิ่งกว่าเดิมอีกล่ะนั้น” เสียงวินถามขึ้นอย่างแปลกใจ ฉันเงียบไม่ยอมตอบคำถาม“อ๋อ นี่สงสัยงอนเรื่องที่ชวนอาจารน์นิดาไปด้วยใช่ไหมเรา” ฉันหันหน้าขวับไปมองหน้าวินคอแทบเคร็ด ก่อนจะสะบัดหน้ากลับ รู้แล้วยังมีหน้ามาถามอีก “แต่เอ๊ะ ดูเหมือนใครบางคนที่งอนจะรู้มาก่อนแล้วนี่ ที่แท้ก็แอบฟังผู้ใหญ่คุยกัน” เสียงวินยังดังมากวนน้ำโห “ไม่ได้แอบฟัง” ฉันสะบัดหน้าไปตอบก่อนจะสะบัดมองออกไปนอกรถเหมือนเดิม ดูวินพูด ใช่สิเขากับ อาจารย์นิดานะเป็นผู้ใหญ่ แต่ฉันนะมันเด็กนี่ พูดแล้วก็น้อยใจพาจะน้ำตาไหล “โอ๋ๆ อย่างอนนะคนดี พี่ไม่ได้ตั้งใจจะชวนอาจารย์นิดาไปด้วย แต่พอดีเราคุยกันก็เลยต้องชวนตามมารยาท”วินเปลี่ยนมาเป็นพูดหน้าตาจริงจังขึ้น “อาจารย์นิดาเขาก็เลยไปตามารยาทหรือคะ” ฉันหันไปถามเสียงประชด “หึงหรือเปล่านี่” วินละสายตาจากถนน หันมาหลี่ ตามองมาที่ฉัน วินบ้า พูดแทงใจดำ ฉันว่าในใจ “เปล่าซักหน่อย” ฉันตอบเขาคนละอย่างกับที่ใจคิด “จริงเหร้อ...” เสียงวินเหมือนไม่เชื่อ “แต่วินต้องสัญญาว่าจะตามใจตัวเล็ก แล้วต้องไม่สนใจอาจารย์นิดามากจนลืมสนใจตัวเล็ก เวลาไปที่ไร่คุณย่าตัวเล็กถึงจะเลิกงอน” ฉันเริ่มยื่นข้อเสนอที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์ต่อตนเองกับเขา “แต่อาจารย์เขาเป็นแขกนะตัวเล็ก” วินพยามอธิบายเหตุผล “ตัวเล็กก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่พาตัวเล็กไปเที่ยวนิดหน่อย แล้วก็สนใจตัวเล็กบ้าง” ฉันบอกเขา นี่ฉันถือว่าฉันใจดีมากแล้วนะ ทั้งที่ไม่ใช่วันสำคัญทางศาสนา “อืม...” วินทำท่าคิดจนฉันหมั่นไส้ ท่ามากนักนะ “ไม่ต้องแล้ว คิดนานมาก ตัวเล็กเปลี่ยนใจแล้ว” “อ้าว... ไม่ต้องเปลี่ยน ตกลงตามเดิม แค่ล้อเล่นงอนอีกแล้ว เฮ้อ... ใจน้อยจริงนะ สาวน้อยคนนี้ แต่ถ้าพี่ทำตามข้อเสนอของเรา แล้วพี่จะได้อะไรล่ะ” วินถามอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วฉันก็ตอบได้ทันทีเหมือนกันว่า “ไม่มีค่ะ” “ใจร้าย...แบบนี้ไม่ยอม ขอมัดจำก่อนหนึ่งที” “อะไรคะ” ฉันถามออกไปเพราะงง กับคำขอของเขา วินเลยต้องแสดงท่าทางให้ดูโดยการทำแก้มป่องยื่นมาใกล้ๆ ฉัน “หรือจะตรงนี้” เขาชี้ไปที่ริมฝีปากตัวเอง “ไม่เอาทั้งสองอย่างค่ะ” ฉันว่า แต่วินก็ไม่ยอมฟังฉัน เพียงรถจอดเพราะติดไฟแดง เขาก็เป็นฝ่ายเลือกเอง ว่าจะเอาสิ่งไหน โดยไม่ยอมฟังเสียงคัดค้านของฉันเลย นี่ฉันกะจะไปเที่ยวให้สบายใจเสียหน่อย ก็ต้องมาเจอกับก้างขวางคออย่างอาจารย์นิดา แล้วฉันจะรับมือกับการไปเที่ยวครั้งนี้ยังไงดีนะ คิดแล้วก็ปวดหัว แถมไม่มีสมาธิอีก ก็ดูคนข้างๆ ที่ยังไม่ยอมหยุดขอรางวัลจนมากเกินไปแล้วนะ จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 6 ก.พ. 48 03:58:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อารายกันเนี่ย วินเป็นคนแบบนี้เหรอเนี่ย แสดงว่าที่ผ่านมานี่เก็บอาการเก่งยิ่งกว่าตัวเล็กอีกน่ะสิ จากคุณ : JingleJ - [ 6 ก.พ. 48 04:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไอ้โรคเสียจริตของต้วนเนี่ยคงรักษาไม่หาย หรอกค่ะ แถมยังอาจเป็นหนักขึ้นอีกนะเนี่ย วินพลิกบทบาทอีกแล้วอะ ตอนที่แล้วยังว่าได้นะว่าไข้ขึ้นอยู่ แต่นี่ดิ....รังแกตัวเล็กใหญ่เลย ท่าทางตอนหน้าจะมันส์นะ สงสัยต้วนได้เปลี่ยนไปสงสารนิดาแทนรึป่าวเนี่ย ไม่รู้ว่าจะโดนตัวเล็กเล่นงานยังไงบ้าง ปล. คุณEdward (Viggo)เนี่ยใช่คนเดียวกะคุณ Edward ที่เขียนหวานใจนายตัวร้ายใน kpbookiesรึป่าวคะ จากคุณ : ต้วนมันอ้า - [ 6 ก.พ. 48 04:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยังงี้เค้าเรียกว่าร้ายยยยแล้วค่ะ คุณวินเล่นพลิกบทอย่างหน้ามือเป็นหลังมือได้เนี่ย แต่ยอมค่ะ ยอม เพราะร้ายแบบน่ารักกับตัวเล็กนะเนี่ย คนอ่านหยวนค่ะ จากคุณ : jiw - [ 6 ก.พ. 48 09:45:03 A:61.90.109.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 Ahhhhh วินเปลี๋ยนไป๋ ^^" จากคุณ : Reader - [ 6 ก.พ. 48 13:19:49 A:67.183.137.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทำไมวินเปลี่ยนไปขนาดนี้ล่ะ จากคุณ : scottie - [ 6 ก.พ. 48 16:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เย้ มาแล้ว ดีใจจริง แอบฟังเสียงกระซิบ กระซิบ จากคุณ : nettty - [ 6 ก.พ. 48 17:51:04 A:220.106.26.159 X:10.101.3.122, 216.148.246.90 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วินน่าร๊ากกมากมายจิงๆค่ะ อิอิ ขอตอบแทนพี่ฐิค่ะ คนเดียวกันค่ะ คุณต้วนมันอ้า พอพูดถึงหวานใจนายตัวร้ายแล้ว หึหึ *-* (อยากทวง แต่เกรงใจค่ะ ได้แต่ หึหึ ไปก่อน ^^!!) จากคุณ : yackety-yak - [ 6 ก.พ. 48 18:58:20 A:61.91.120.124 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 โห ...นายวิน เปลี่ยนไป๋ ... อย่างนี้นี่ร้ายนะยะ มีหวังตัวเล็กโดนแกล้งแน่ๆเยย หุๆ มามะ..มาแกล้งตัวน้อยตัวนี้มั่งดิ >__< จากคุณ : iNt_GaL - [ 6 ก.พ. 48 19:22:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แว้กกก...หวานไม่ปกติน๊า ไม่รู้ว่าตอนหน้าตัวเล็กจะทำแสบอะไรกะอ.นิดาบ้างเนี่ย จากคุณ : Kazalong - [ 6 ก.พ. 48 20:42:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 วันนี้ไม่ได้มาจับผิดจ้ะ ก๊ากกกกกกกกกกก (^^) อยากบอกว่า ชื่นชมตาหวานมากๆ เลย เพราะเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีคำผิดแล้ว เก็บรายละเอียดได้ดีมากจ้ะ เอ ไปใช้วิชามาร เอ๊ย วิชาการที่ไหนเอ่ย 5555 อิอิ แล้วก็...นี่เรื่องสั้นใช่ไหมนี่ แต่เกียร์จังอยากให้มันเป็นนิยายจังเลยน๊า ^^ ยังไม่อยากให้จบเร็วเกินไปนะ งือๆ รีบลงตอนต่อไปนะจ๊ะ โหงวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ...เกียร์... - [ 6 ก.พ. 48 22:18:45 A:61.91.64.162 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทำไมวินเปนคนแบบนี้.........(เปลี่ยนไปอ่ะ) มาอ่านน่ะ จากคุณ : keroobob - [ 6 ก.พ. 48 22:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 วินกลายร่าง เปิดเผยตัวจริง จากคุณ : รียา - [ 6 ก.พ. 48 23:53:28 A:203.172.55.39 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบพี่วิน มาลงตอนใหม่เร็วๆนะคะ จากคุณ : ตัวใหญ่ - [ 7 ก.พ. 48 02:52:21 A:194.66.64.78 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชวนไปทำม๊ายยยยยยยยย จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 7 ก.พ. 48 16:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 17 วินไปฝึกวิชามารมาจากไหนนะ หวานเชียว น่ารักมาก รอตอนต่อไปนะยัยฐิ จากคุณ : ต้นข้าว - [ 7 ก.พ. 48 19:04:27 A:203.113.81.172 X:203.150.217.114 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แรกๆ ว่าตัวเล็กร้ายแล้วนะคะนี่ วิน แหม ...เหอะๆ จากคุณ : ...PLS... - [ 7 ก.พ. 48 21:16:41 A:203.113.60.72 X:203.150.217.118 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยืมประโยคข้างบนมาลอกหน่อยเถอะค่ะ อาจารย์วินเปลียนไป๋ จากคุณ : ปาล์ม. - [ 8 ก.พ. 48 01:48:01 ]

ความคิดเห็นที่ 20 นี่ตาวินนี้นิสัยโลภมากแบบนี้หรือนี้ ขู่ บังคับแบบนี้หรือจ๊ะ แต่ก้ชอบอ่ะ จะติดตามตอนต่อไปจ้า ให้กำลังใจจ้า จากคุณ : ohm11 - [ 8 ก.พ. 48 11:23:33 A:172.16.6.186 X:202.28.82.27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3292107/W3292107.html จากคุณ : Janer - [ 31 พ.ค. 48 20:21:37 ]