ต่อจาก
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3283405/W3283405.html
ที่นี่ที่ไหนเนี่ย เสียงเล็ก ๆ เสียงหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศโล่งว่างเงียบสงบ
กลางดวงใจของข้าเอง อีกเสียงหนึ่งก้องกังวานตอบกลับมา
ท่านคือใคร แล้วทำไมข้ามาอยู่ที่นี่ได้ ภูตน้อยโต้ตอบกับเสียงนั้น
จำเสียงข้าไม่ได้เหรอ ตัวยุ่ง
ท่าน นายท่าน ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตัวยุ่งพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
เจ้าเกิดใหม่แล้วตัวยุ่ง เจ้าเกิดเป็นภูตขึ้นมาที่กลางดวงใจของข้า เกิดเป็นภูตประจำตัวข้า
ตัวยุ่งแปลกใจกับคำตอบที่ได้รับ
ข้าขอโทษที่ไม่ได้บอกเจ้า แต่มันเป็นเงื่อนไขในการทำเช่นนี้ ตัวยุ่ง เจ้าออกมาข้างนอกเถอะ
ตัวยุ่งทบทวนความเป็นไปสักครู่ แล้วทันใดตัวยุ่งก็มาปรากฏตัวต่อหน้าชายพเนจรพร้อม ๆ กับความคิดที่จะออกไปข้างนอกตามคำเชิญชวน
ตัวยุ่ง ข้าไม่ได้บอกเรื่องนี้แก่เจ้า เพราะถ้าข้าบอก เจตนาและความมุ่งมั่นของเจ้าจะไม่บริสุทธิ์ เมื่อภูตตนใดยอมมอบชีวิตของตนให้กับใคร ภูตนั้นก็คือภูตที่จะเกิดมาเป็นภูตประจำตัวของเขา และเป็นอิสระในตัวเองพ้นการปกครองจากโลกแห่งภูต ตัวยุ่ง แต่นั่นหมายความว่าข้าต้องมีคุณความดีมากพอและบำเพ็ญพรตได้ถึงจุดหนึ่ง อีกทั้งตัวภูตเองก็จะต้องไม่ยอมละทิ้งคุณความดีของตัวเองไปเช่นกัน ย่อมเป็นสุขเสมอในเมื่อได้เห็นความสุขของผู้อื่น ตัวยุ่ง แม้เจ้าจะทำเรื่องนี้ไม่สำเร็จ ผลที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้มีผลเสียแก่ตัวเจ้า แต่ว่าเจ้าทำสำเร็จ ตัวยุ่ง
นายท่าน แล้วแขนของท่านล่ะ พอหายสงสัยไปบ้าง ตัวยุ่งก็ถามทันที
ท่ามกลางแสงสว่างของดาวกายสิทธิ์ ความปรารถนาอันบริสุทธิ์ที่เป็นไปเพื่อคนอื่นจะได้รับการตอบสนอง ชายพเนจรเกริ่นความ
ความปรารถนาที่ตัวเองจะไม่รู้สึกเป็นทุกข์ เพราะเห็นแล้วว่าสิ่งที่แลกมาได้นั้นเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่า ตัวยุ่ง ภูตที่เกิดขึ้นกลางดวงใจจะต้องสูญเสียความทรงจำทั้งหมดไป ชายพเนจรอธิบายเพิ่ม
แต่ว่าข้าไม่ได้เสียความทรงจำนี่นายท่าน ตัวยุ่งถามเหมือนนึกขึ้นได้
ใช่แล้วตัวยุ่ง นั่นคือความปรารถนาของข้า ความทรงจำของเจ้าจะถูกใช้ไปเพื่อฟื้นฟูร่างกายทุกส่วนของข้า แต่ว่าข้าไม่ปรารถนาให้เป็นเช่นนั้น
สีหน้าของตัวยุ่งมุ้ยลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบดังนั้น
ถ้าเช่นนั้น ท่านก็ยังไม่มีแขน ตัวยุ่งรำพันพร้อมทั้งก้มหน้าลงเล็กน้อย
เจ้าลุกขึ้นก่อนเถิด ชายพเนจรพูดกับตัวยุ่งพร้อมกับประคองตัวยุ่งให้ลุกขึ้นมา
ท่าน แขน แขนของท่าน ตัวยุ่งอุทาน
ใช่ แขนของข้า ชายพเนจรให้คำยืนยัน
ทำไมล่ะ แขนของท่าน ความทรงจำของข้า ตัวยุ่งพูดแกมประหลาดใจ
ท่ามกลางแสงสว่างของดาวกายสิทธิ์ ความปรารถนาอันบริสุทธิ์ที่เป็นไปเพื่อคนอื่นจะได้รับการตอบสนอง ชายพเนจรทบทวนข้อความที่เคยพูดไปแล้ว
ยังมีเจตนาอันบริสุทธิ์อีกอันหนึ่ง เป็นเจตนาของผู้บริสุทธิ์ที่ถูกฆ่าตายด้วยน้ำมือของข้าเอง เขายังคงติดตามดูการกระทำของข้าอยู่เสมอ โดยที่ข้าไม่เคยรู้ตัว แต่เมื่อทุกอย่างจบลงข้าจึงเข้าใจเรื่องทั้งหมดได้อย่างแจ่มแจ้งด้วยอำนาจของดาวกายสิทธิ์ ท่ามกลางแสงสว่างเจิดจ้าของดาวกายสิทธิ์ เขาผู้ติดตามข้ามาได้เห็นและเชื่อมั่นในการกระทำของข้า จนไม่มีสิ่งใดห่วงอีกแล้ว เขาจึงใช้จิตวิญญาณที่ยังเหลืออยู่ทั้งหมดของเขา เพื่อมาเป็นแขนให้กับข้า
ต่อไปนี้ไม่ว่าข้าจะทำสิ่งใดด้วยแขนสองข้างนี้ จิตวิญญาณของเขาจะรับรู้และซึบซับได้เสมอ
ตัวยุ่ง แม้เจ้าจะเป็นภูตประจำตัวของข้า แต่เจ้าก็มีอิสระ เจ้าสามารถไปไหนมาไหน ทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ ถุงวิเศษของเจ้าขณะนี้สามารถบันดาลได้ทุกอย่างแม้กระทั่งเพื่อตัวเอง เพียงแต่ว่าเมื่อใดที่เจ้าต้องการ เจ้าก็จะสามารถเข้าไปพักอยู่ในดวงใจของข้าได้ ที่นั่นจะเป็นที่ ๆ ไร้ซึ่งความทุกข์สำหรับเจ้า เป็นที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเจ้า ความทุกข์ทั้งมวลของเจ้าจะหายไปถ้าเจ้าได้เข้าไปอยู่ที่นั่น
และเมื่อใดที่ข้าเกิดความทุกข์ ความกระหาย ความเดือดร้อนต่าง ๆ นานา เจ้าจะเป็นผู้มองเห็น แล้วเพียงแค่เจ้าเข้ามานั่งอยู่กลางดวงใจของข้า ความเดือดร้อนทั้งหลายของข้าก็จะดับไปเช่นกัน
ตัวยุ่ง เหล่านี้คืออานุภาพของคุณความดีที่ใคร ๆ ควรรักษาไว้ แม้ว่าเจ้ากับข้าจะไม่ต้องพลัดพรากจากกัน แต่ถ้าไม่สามารถรักษาคุณความดีของกันและกันไว้ได้ สิ่งดี ๆ ก็จะไม่เกิดขึ้น
คุณความดีที่ตัวเองรักษาเอาไว้ได้ แต่ไม่สามารถรักษาประโยชน์ของผู้คนเอาไว้ได้ เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมีความผูกพันเกิดขึ้น ไม่มีใครสามารถดีอยู่ได้คนเดียวบนโลกใบนี้
เจ้ากับข้ามาเจอกันเพื่ออะไร คำตอบทั้งหมดเจ้าคงจะพอรู้บ้างกระมัง ชายพเนจรสรุป
จ๊ะ นายท่าน ตัวยุ่งตอบซื่อ ๆ
ตัวยุ่งได้พูดคุยกับชายพเนจรอีกหลาย ๆ เรื่องที่เพิ่งจะผ่านมาทั้งหมด แม้ว่ายามค่ำคืนจะมืดมิดเพียงไหน แต่ใจของเขาทั้งสองกลับสว่างไสว ไม่มีทุกข์อันใดที่จะแทรกอยู่ท่ามกลางเขาทั้งสองในขณะนี้ โดยที่มีแขนสองข้างของชายพเนจรเป็นผู้ที่คอยซึบซับและรับรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้ไปตลอดกาลนาน อีกทั้งการทำประโยชน์อีกมากมายที่จะเกิดขึ้นเพราะแขนสองข้างนี้อีกในอนาคตกาล
ตัวยุ่ง เจ้าไปไหนมา ชายพเนจรพูดขึ้นในเช้าวันหนึ่ง
ข้าแอบไปดูคนบ้านนั้นมาน่ะท่าน เขาแปลกดีนะ วัน ๆ เอาแต่เก็บตัวอยู่กันในบ้าน ตัวยุ่งตอบ
เที่ยวซนมาก ๆ ระวังข้าจะลงโทษเจ้าด้วยแขนสองข้างนี้นะ ตัวยุ่ง
ฮ่า ๆ ท่านไม่กล้าหรอก ตัวยุ่งท้าทาย
อืม ช่างเถอะ แล้วเป็นยังไงอีกล่ะ เขาเก็บตัวแล้วยังไงอีก
ฮ่า ๆ ๆ ท่านก็อยากรู้เหมือนกันล่ะสิ มาหลอกถามข้า ไปดูเองสิ ไม่เสียศักดิ์ศรีหรอกน่า ตัวยุ่งยั่วยุด้วยคำพูด
งั้นวันนี้เราจะไปทางไหนกันดีล่ะ ชายพเนจรเปลี่ยนประเด็น
ข้าเห็นหมู่บ้านทางโน้นเขาเดือดร้อนกันมาก ทำมาหากินไม่ค่อยขึ้น การเพาะปลูกก็ได้ผลไม่ดี อีกทั้งยังมีการฉกชิงวิ่งราว การกดขี่ข่มเหงจากชนชั้นสูง ถุงวิเศษของข้าคงพอไปช่วยบรรเทาให้เขาได้บ้างกระมัง ตัวยุ่งเสนอความเห็น
อืม คนที่น่าสงสารที่สุดในที่นั้นก็คงเป็นชนชั้นสูงล่ะนะ พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่าเขาต้องอยู่ในเมืองนั้นท่ามกลางเสียงกร่นด่าของชาวเมือง เช่นนั้นแล้วสิ่งที่เขามีอยู่ก็จะไม่สามารถนำความสุขมาให้แก่เขาได้อย่างแท้จริง เมื่อถึงคราวตกต่ำ เขาจะต้องเป็นผู้ที่เศร้าที่สุด ชายพเนจรรำพัน
ถ้าเช่นนั้นไปกันเลย ตัวยุ่ง ถ้ายังเหลือคนที่มีความทุกข์อยู่ในเมืองนี้แม้แต่คนเดียว เราก็จะไม่ไปจากเมืองนี้นะตัวยุ่ง ชายพเนจรสำทับ
จ๊ะ นายท่าน ตัวยุ่งรับคำ
ยังเรียกนายท่านอยู่อีกเหรอ สอนเท่าไรไม่จำ แต่จะเรียกอะไรก็ตามใจเจ้าล่ะ ชายพเนจรทัก
จ๊ะ ท่านพี่
ควันหลงบทวิเคราะห์กระทู้หน้า... (ควรมีหรือไม่นะ)
จากคุณ :
เพียงพอ
- [
9 ก.พ. 48 13:27:18
A:203.156.72.99 X:
]
ตัวยุ่งกับถุงวิเศษ 9 (บทสรุป)
