ความคิดเห็นที่ 1 เสียงเปียโนในคอลเล็คชั่นของคาร์ลครางกระหึ่มลั่นห้องด้วยอารมณ์ของคนเล่น กระแทกกระทั้นนิ้วลงไปอย่างโมโห ตัดพ้อ จะเที่ยงคืนแล้วก็ยังไม่ยอมกลับมา ทำอะไร อยู่ที่ไหน กับใคร? ดวงตาคมเผลอมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยอดไม่ได้ ถึงแม้จะเพียรใส่ใจกับแป้นสีขาวงาช้างตรงหน้าเท่าไร แต่ใจของหล่อนกลับเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่เสียงรถที่คุ้นเคยจะดังเข้ามา เสียงดนตรีผ่านเข้าหูไปหากแต่ก็ผ่านเลยอย่างไร้จุดหมาย เข็มยาวชี้เลขหนึ่ง เข็มสั้นอยู่ใกล้เคียงกัน เขาก็ยังไม่กลับมา นิชดาถอนใจ หล่อนอาจรอไหว แต่ใครอีกคนที่อยู่ในท้อง ต้องการให้แม่ของเขาพักผ่อน ร่างบางลุกขึ้นจากสตูลหน้าแกรนด์เปียโน เดินไปเปิดผ้าม่านริมหน้าต่าง มองออกไปท่ามกลางความมืดของราตรีและน้ำค้างที่ลงหนาอย่างหงอยเหงา หันกลับมาดูเตียงที่ว่างเปล่าชวนให้สะท้อนใจ เขาชอบนอนใต้ผ้าห่มหนา โอบกอดหล่อนแน่นจนแทบหายใจไม่ออก แต่นิชดาก็รู้สึกอบอุ่น อยากซบอยู่ใต้อกกว้างตลอดทั้งวันทั้งคืน ถึงแม้มันจะเป็นไปไม่ได้ เขาอาการหนักกว่า ตอนเช้าเกิดอาการโรคแมวเหมียวกำเริบ ต้องคอยออดอ้อนคลอเคลียไม่ยอมลุกจากที่นอน กว่าจะปลุกให้ลุกขึ้นมาอาบน้ำไปทำงานได้คนปลุกก็เหนื่อยแทบตาย กว่าจะลุก กว่าจะยอมไปอาบน้ำ กว่าจะยอมออกจากห้อง กว่าจะได้ไป ต้องมี ‘เดี๋ยว อีกแป๊บน่า ฮื้อ หอมแก้มก่อน ผมอยากกอดนิช ฯลฯ’ สุดแล้วแต่ว่าวันไหนเจ้าตัวจะหาข้ออ้างมาอ้อน นึกถึงเวลาที่อยู่ด้วยกันแล้วอดมีความสุขไม่ได้ เขาเอาแต่ใจ แต่เขาก็น่ารัก ทำงานหนักจนแทบไม่ได้พักผ่อน ถึงแม้ช่วงนี้จะแอบเกงานบ่อยก็ตาม เมื่อไหร่จะกลับมา จวบจนเวลาล่วงไปอีกนิด หญิงสาวก็สู้ฝืนความง่วงงุนไม่ไหว ล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างแล้วพลันรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เตียงนี้มันกว้าง กว้างไป สำหรับการที่จะนอนแค่คนเดียวจริงๆ ยามเมื่อทอดกายลำพังจึงได้รู้สึกอ้างว้างดุจบางสิ่งบางอย่างขาดหายไป ไม่นะ พรุ่งนี้ทุกอย่างต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม นิชดาคิดก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุด เสียงรถดังเข้ามาในเวลาเกือบตีสาม ร่างสูงเดินดุ่มออกมาจากโรงจอดรถ ไม่สนใจว่าโอวัลตินที่นอนอยู่ตะรู้สึกตัวตื่นหรือไม่ ใบหน้าคมสันเครียดขรึม หมองคล้ำ ผมที่เคยเรียบสนิทกลับดูไม่เป็นทรง แววตาอ่อนล้าเหมือนไม่ใช่ภาคิม รุจิพาณิชย์ นักธุรกิจหนุ่มสำอางค์คนเดิม เคราเขียวขึ้นครึ้มบนใบหน้าหลังจากปราศจากการดูแลเอาใจใส่ ตลอดสองเดือนภรรยาทำให้เขาสบายตัวจนเคยชินเสียแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องโกนหนวด เสื้อผ้า อาหาร ทรงผม ฯลฯ หล่อนแทรกเข้ามาในชีวิตเกือบทุกอย่าง และ ด้วยความเต็มใจของเขาเอง แน่นอน ไม่ได้พูดกับหล่อนแค่วันเดียวภาคิมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้า กระวนกระวาย ทำงานจนดึกดื่นแต่ไม่ได้เนื้องานเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง คอยแต่จะนึกถึงคนที่อยู่ที่บ้านด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมหล่อนถึงพยายามกันตัวออกห่างจากเขา หรือว่าเบื่อ? คิดถึงตรงนี้อารมณ์ที่พยายามบังคับให้สงบก็ร้อนขึ้นมาจนแทบทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า สองเท้าเรียวก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวตึกใหญ่ เปิดประตูเข้าไปด้วยตัวเอง ตรงดิ่งขึ้นไปยังห้องนอน ขมวดคิ้วเมื่อเห็นไฟยังเปิดสว่างไสว ผลักประตูเข้าไปโดยไม่รีรอ ภาพตรงหน้าทำให้อารมณ์ที่ร้อนเป็นพายุอ่อนลง สาวเท้าเข้าไปยืนตระหง่านอยู่กลางห้อง ปิดประตูตามหลังอย่างเงียบกริบแล้ววางกระเป๋าเอกสารไว้บนโซฟา ปลดเนคไทด์และกระดุมข้อมือพลางทรุดตัวลงนั่งที่ขอบเตียง พิจารณาใบหน้าเรียวสวยที่เจ้าของกำลังหลับไหล มือหนาเอื้อมเข้าไปใกล้หมายจะแตะแก้มนวล หากแต่นึกถึงภาพหล่อนปัดมือเขาออกห่างเมื่อตอนเช้าแล้วพลันชะงัก ถ้าเขาแตะตอนนี้ แล้วปฏิกิริยาตอบรับเหมือนเมื่อเช้า จะทำยังไง จะทนไหวหรือ เพียงแค่นิชดาถอยออกห่างก็ทำให้รู้สึกเจ็บ ใช่  เจ็บ .. ยามเมื่อรู้ว่าหล่อนไม่แยแส ไม่ใส่ใจ ผู้หญิงบ้า! เป็นอะไรไปทำไมไม่ยอมพูดจา ทำไมไม่ยอมบอกกัน ไม่ไว้ใจคนที่นอนบนเตียงเดียวกันตลอดสองเดือนที่ผ่านมาเลยหรืออย่างไร? ในที่สุด ร่างสูงก็ผละออกห่างจากภรรยาที่กำลังหลับไหลอย่างเงียบกริบ เปิดประตูตู้เสื้อผ้า เลือกชุดนอน ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป . นิชดารู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อเข็มยาวเกือบจะชี้เลขห้า มือบางควานหาคนข้างตัวโดยอัตโนมัติ แต่แล้วก็คว้าพบแต่ความว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ มีเพียงแต่หมอนหนึ่งใบที่ไม่มีรอยบุ๋ม ใจหายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เปิดเปลือกตาเต็มที่ถึงแม้จะต้องต่อสู้กับความง่วงงุน แสงไฟในห้องดับมืดเหลือเพียงไฟจากโคมไฟนีออนด้านนอกสาดส่องเข้ามาเป็นแสงสลัว เปิดโคมไฟบนหัวเตียง วินาทีนั้นนิชดารู้สึกถึงความสับสน อ้างว้าง แล้วก็คิดถึงสามี จนต้องเอ็ดตัวเอง ว่านี่เพียงแค่คืนแรกที่เขาไม่ได้นอนด้วย หล่อนแต่งงานกับนักธุรกิจ ดังนั้นต้องทำใจให้ได้ เขาต้องเดินทางไปโน่นมานี่อยู่เสมอ ถ้ายังเป็นแบบนี้จะทนได้อย่างไร.. มันไม่เหมือนกัน เสียงหนึ่งกระซิบบอก เพราะสิ่งที่ยังติดค้างอยู่ในใจระหว่างกันตอนนี้ต่างหาก ที่ทำให้ไม่มีความสุข ถึงแม้จะอยู่ไกลกันแค่ไหน แต่ถ้ายังสัมผัสถึงความรัก ความรู้สึกดีๆได้..ระยะทางย่อมไม่เป็นอุปสรรค เงาจากโคมไฟสาดไปทั่วห้อง ก่อนที่หญิงสาวจะเห็นเงาตะคุ่มของใครคนหนึ่งทอดกายอยู่บนโซฟา ใกล้กับแกรนด์เปียโนที่เขามักไปนอนฟังอยู่เสมอ คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น ใจเต้นแรง ภาคิม? ร่างบางมายืนอยู่ข้างเขาในไม่ช้า พิศดูใบหน้าที่แม้ในยามหลับก็ดูหมกมุ่นเป็นกังวลด้วยความสงสาร ภาคิมนอนหลับทั้งที่ไม่ได้มีหมอนรอง ไม่มีผ้าห่ม มีแต่ชุดนอนผ้าแพรตัวเดียว ไม่หนาวบ้างหรือยังไง แอร์เปิดเย็นออกขนาดนี้ คิดก่อนจะนึกขึ้นได้ ผ้าห่มในห้องนี้มีผืนเดียวนี่นา แถมหล่อนก็ยึดไว้แล้วเสียอีก ถ้าจะเอาผืนใหม่ก็ต้องไปเอาจากห้องเก็บของหรือไม่ก็บอกป้าศรีหรือนงค์น้อย เขาคงเห็นว่าดึกแล้วเลยนอนทั้งที่ไม่มีผ้าห่มดีกว่าจะไปปลุกคนรับใช้ให้ขึ้นมาทำงาน ดูซี..หนวดก็ไม่โกน ครึ้มเขียวไปหมดแล้ว ไม่ดูแลตัวเองเลย เสื้อผ้าก็กองเอาไว้ลวกๆ เหมือนคนที่กำลังหลับอยู่จะรู้ว่ามีใครคนหนึ่งกำลังจ้องมอง เปลือกตาบางเปิดขึ้น พร้อมกันนั้นภาพใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมใสฉายแววเป็นห่วงเป็นไยที่คุ้นตาก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า “คุณคิม ทำไมไม่ไปนอนบนเตียงคะ?” ถามเสียงอ่อน วางมือลงบนหน้าผากแล้วลูบไล้เบาๆด้วยความรัก “ผมอยากนอนตรงนี้” “เดี๋ยวคุณปวดหลังนะ” “ไม่ต้องเป็นห่วงผม” น้ำเสียงแข็งห้วนห้าว ปัดมือหล่อนออกห่างตัว “นิชกลับไปนอนเถอะ” ดวงตาคู่สวยฉายแววตัดพ้อยามเมื่อได้ยินเสียงบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจไยดี มือบางเลื่อนลงไปกุมมือเขา บีบแน่น ตาประสานสายตา “คุณหลบหน้านิช” “ผมเพียงแค่ให้เวลานิช ตามที่นิชขอ” “ไม่ใช่แค่นั้น คุณคิมจงใจหลบหน้านิชต่างหาก นิชโทรศัพท์หาคุณเป็นสิบครั้งแต่คุณปิดโทรศัพท์ แล้วก็ทิ้งเอาไว้ที่บ้าน” “ผมลืม” เขาตอบง่ายๆ “นิชไปได้แล้ว ผมอยากนอนพัก พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีก” ไล่แล้วภาคิมก็ปิดตากั้นตัวเองออกจากคนตรงหน้า นับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนที่จะหมดความอดทนแล้วคว้าตัวหล่อนเข้ามากอดอย่างที่ใจปรารถนาเหลือเกินในตอนนี้ นิชดากัดริมฝีปากเบาๆ อยากจะงอนแต่เห็นสภาพของคนตรงหน้าแล้วกลับรู้สึกสงสาร ยามมองเคราเขียวครึ้ม ใบหน้าอิดโรย ร่างบางลุกขึ้นเงียบๆ ถอยห่างออกมาจากโซฟา หันมาหยิบผ้าห่มหนาบนเตียงที่เพิ่งใช้ห่มนอนขึ้นมาแล้วลากเก้ๆกังๆไปหาคนที่นอนอยู่ กดรีโมตหรี่แอร์แล้วค่อยๆคลี่ผ้าห่มออกห่มทับลงไปบนร่างเหยียดยาว วางลงไปอย่างเบามือที่สุด เขารู้สึกตัวยามที่หล่อนห่มผ้าให้ หากแต่ไม่ยอมลืมตา หญิงสาวจึงเป็นฝ่ายโน้มใบหน้าลงจุมพิตริมฝีปากเรียวแรงๆหนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบ “หลับฝันดีนะคะ” แล้วลุกขึ้น เดินกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียงเพียงลำพัง ไม่วายพลิกตัวมายังเงาตะคุ่ม ตาเปิดค้างในความมืดเพราะข่มใจให้หลับลงไม่ได้ อยากง้องอนให้เขากลับมานอนด้วย แต่ก็ทำไม่ได้ ในที่สุดจึงพล็อยหลับไป ท่ามกลางความเงียบ ภาคิมยังคงลืมตาด้วยนอนไม่หลับเช่นเดียวกัน คำกระซิบสุดท้ายนั้นยังก้องไปก้องมาอยู่ในหู สัมผัส ความอ่อนโยน ทุกๆอย่างที่หล่อนทำ ทำให้เขาทุรนทุราย ไม่เป็นสุข ใจหนึ่งฝืนทนนอนเงียบเฉย อีกใจหนึ่งเรียกร้องให้วิ่งลิ่วเข้าไปหา บอกขอโทษ แล้วกระโจนขึ้นเตียง นอนกอดร่างบางให้อุ่นสบายทั้งคืน ทำสิทำ .ไปเลย ไม่ ไม่เอา ไปเถอะน่า อย่าเลย ดึกแล้ว แค่เดินเข้าไป..แล้วก็กอดเฉยๆ ไม่ต้องปลุกก็ได้ เดี๋ยวตื่น น่า ตื่นสิดี . ไป ไปเลยไป ไปเดี๋ยวนี้! (เสียงวี่เองแหละ ปั้ดโธ่ ก็คิดอยู่ได้ ไปได้แย้วอยากเขียนกระต่ายแล้ว) ในที่สุดเมื่อความคิดฝ่ายที่ใจปรารถนามากกว่าชนะ ร่างสูงจึงลุกขึ้นจากโซฟาตัวยาวคว้าผ้าห่มผืนใหญ่ติดมือมาหยุดอยู่ข้างเตียง ก้มหน้าลงสำรวจเรือนร่างของคนที่หลับไหลด้วยความอาลัยอาวรณ์ อยากยกมือแตะแก้มใสๆ แต่ก็กลัวหล่อนจะตื่น และ..ที่มากกว่านั้น เขากลัวหล่อนจะบอกปัดป้องเหมือนเมื่อเช้าที่แล้วมานี่อีกครั้ง หากเป็นอย่างนั้นคงแทบบ้าตาย เวลาหนึ่งวันที่เสียไปกับการมุทำงานเป็นบ้าเป็นหลังไม่ได้ช่วยอะไรเลย พาลให้เหนื่อยและนึกถึงคนตัวเล็กๆที่คอยมาเอาอกเอาใจเสียด้วยซ้ำ ภาคิมคืนผ้าห่มผืนนั้นด้วยการค่อยๆห่มกลับลงไปบนร่างภรรยา ลูบไล้เรือนร่างอวบอิ่มเบาๆ กลั้นหายใจ กลั้นความปรารถนาที่พลุ่งขึ้นมาจนยากจะระงับ แต่ผิวขาวละเอียดละมุนละไมเย้ายวนให้แตะต้องจนทนไม่ไหว ริมฝีปากอิ่มแดงท้าทายอยู่ตรงหน้า โอย...นี่ต้องลักหลับภรรยาหรือยังไง ทำไมนะ หล่อนเป็นของเขา! ต้องอดทนทำไมอีก  (คิดดีมากลูกรัก) เพราะฉะนั้น เซ็นเซอร์ไปก่อนแล้วกัน ^__^ โปรดติดตามตอนต่อไปคร้าบบบบบ จากคุณ : p.ivy - [ 10 ก.พ. 48 01:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพลงเค้าร้องกันว่า แม่ไก้ออกไข่วันละฟอง ไข่วันละฟอง ไข่วันล่ะฟอง แม่ไก่ ivy ออกไข่กี่วันฟองจ๊ะ แล้วแม่ไก่ออกไข่เป็นกระต่ายเปล่าเนี่ย แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 48 02:02:49 จากคุณ : JingleJ - [ 10 ก.พ. 48 01:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทำไมตัดตอนแบบนี้ ฮือฮือ์อ จากคุณ : s.my - [ 10 ก.พ. 48 02:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอ...ทิ้งท้ายได้กระชากใจคนอ่านมากๆ (T-T) อยากอ่านอีกอ่ะ ฮือๆ (จวนจะคลั่งตายอยู่แล้ว...) อีตาภาคิมเอ๋ย...ทำมั้ยทำมัยถึงได้เป็นคนขี้ใจน้อยอย่างนี้นะ ไม่ฟังหนูนิชก่อนก็งอนซะแล้ว เฮ้อ!!!! ไข่ไก่ฟองที่ 3 มาไวๆ นะเจ้าค่ะ (กระซิกๆ) จะรอค่ะ... จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 10 ก.พ. 48 02:04:28 A:158.108.211.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ๋อ ที่แท้ก็ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์นี่เอง เลยทำให้คิมเข้าใจผิดไป น่าจะพูดกันให้รู้เรื่องนะคะ จะได้ไม่มาเศร้าและเหงา แล้วประโยคที่ว่า"ยามที่ได้นั่งอยู่บนรถสีส้มสด "นี่ รถไหนอ่ะคะ ไม่ใช่ว่าคิมกำลังนั่ง"รถเบนซ์สีเงินคันใหญ่"หรือคะ งงอ่ะค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : นวล - [ 10 ก.พ. 48 03:45:35 A:128.103.186.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 รถเมล์ สีส้ม ครับ ^_^ ปล. แหะๆๆๆ แบบว่า ถ้าพูดกันรู้เรื่องวี่ก้อม่ายมีพล็อตอ่ะจิแง้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ TT__TT (เห็นเป่าน้ำขุ่นๆเยย ^_^ 555) แม่ไก่ออกไข่อีกครั้งปลายมีนานะครับ ^_^ แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 48 07:25:41 จากคุณ : p.ivy - [ 10 ก.พ. 48 07:23:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฮือๆๆๆ จะอ่านตอนต่อไป..ทำไมใจร้ายตัดตอนแบบนี้... อย่าลืมเรื่อง ปฏิกิริยาค้นหารัก นะคะ ลุ้นทั้ง ภาคิม และหนูรินค่ะ จากคุณ : แอมโบรเซียร์ - [ 10 ก.พ. 48 09:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 น้องวี่ใจร้าย T_T จบอย่างนี่ก็อยากอ่านตอนหน้าแย่น่ะสิ จากคุณ : จริง - [ 10 ก.พ. 48 10:15:57 A:203.113.50.11 X:203.150.217.119 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาเก็บไปอ่านก่อนนะฮับ จากคุณ : an_an_ant - [ 10 ก.พ. 48 12:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไอวี่ใจร้ายทำไมไม่ต่อหล่ะรอมาตั้งนานแล้วนะรีบมาต่อซะดีๆ จากคุณ : แหม่ม - [ 10 ก.พ. 48 12:41:06 A:203.157.48.150 X:203.157.14.245 ]

ความคิดเห็นที่ 11 On my God. You will give the egg No 3 on the end of March, it is too long. I think you will hurt your readers. Please comeing early than that time na ka. จากคุณ : Gone - [ 10 ก.พ. 48 12:48:45 A:unknown X:192.43.227.18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โอ๊ย...น้องวี่ใจดีมาก....(เสียงโกรธแค้นสุดชีวิต) มาต่อไวๆๆๆ นะๆๆๆๆ จะรอจ้า จากคุณ : JP. - [ 10 ก.พ. 48 13:32:48 A:203.145.7.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาอีกละยัยแมงหวี่ ให้คนอ่านอยากอ่านมากๆ แล้วค่อยแปะใช่มะวี่ รู้ทันหรอกนะ แล้วอีตาคิม รออะไร กอดไปดิ หอมแก้มไปเลยทีนี้ทำเป็นไม่กล้า ทีเมื่อก่อนไม่เห็นเป็นงี้เลย จากคุณ : ต้นข้าว (tonkho-w) - [ 10 ก.พ. 48 13:38:28 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โหๆๆๆๆ อึ้งมากๆ ตอนเปิดมาดู ไม่น่าเชื่อว่า วี่จะมา post ต่อ ตอนต่อไปอย่าให้รอนานนะ จากคุณ : chocolate-gateau - [ 10 ก.พ. 48 13:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่เข้าใจ ทำไมไม่บอกกันตรงๆ มีตอน 1 หรือเปล่าคะ? จากคุณ : scottie - [ 10 ก.พ. 48 19:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ นี่คือประกาศจากผู้กำกับสุดหล่อผู้อำนาจล้นฟ้า เนื่องจากผู้กำกับเห็นสภาพ poison ivy แล้ว ท่าทางว่าจะไปไม่ไหวแน่ วินิจฉัยได้ผลออกมาว่า ไม่สามารถไถเรื่อง กับดักของหัวใจภาคกุ๊กๆกู๋ได้อีกต่อไปเพราะว่าฮอร์โมนเพศลดระดับและฮอร์โมนบ๊องเริ่มผลิตขึ้นมามากขึ้นจนโหมทะลักทะลาย เข็นต่อไปไม่ไหวแน่ๆ ดังนั้น!!! ผู้กำกับจึงสั่งให้ poison ivy ยุติการแต่งเรื่อง กับดักของหัวใจภาคกุ๊กๆกู๋ นับแต่บัดนี้... (โอ...ไม่ค่ะ ผู้กำกับอย่าทำกับวี่อย่างนี้นะคะ วี่อยากแต่งค่ะ อย่านะคะ) ไม่!!! คำสั่งของผู้กำกับคือมติเด็ดขาด (ผู้กำกับปรายตามองสภาพpoison ivy แล้วบิดปากหมิ่นๆ ...สภาพอย่างนี้จะไถต่อไปไหวรึไงหา?) เพราะฉะนั้น...เนื่องด้วยสภาพของ poison ivy ตอนนี้ ไม่สามารถเข็นแต่งภาคกุ๊กๆกู๋ต่อไปได้....จึง.... ขอหยุดไว้....แต่เพียงเท่านี้...... และ...... ผู้กำกับขอสั่ง เนื่องในโอกาสก่อนที่ผู้กำกับอาจโดนมือมืดลักพาตัวไปนั่งยาง (แก้ตัวครั้งสุดท้าย)!!! เอานิยายน้ำเน่าเรื่องยาววิศวะแฟนหมอมาสังเวยแทน จบประกาศแต่เพียงเท่านี้..... ลงชื่อ... ผู้กำกับ พยาน ... ชาร์ลี ชาร์มี ภาคิม ภากร ชรินทร์ และ ภีม จากคุณ : p.ivy - [ 10 ก.พ. 48 21:10:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แง้ๆๆๆๆๆ วี่ใจร้ายๆๆๆๆ ทามมายตัดตอนไปงี้อะ เอามาต่อเหอะน่า นะ สงสารคนอ่านตาดำๆ ~^ ^ ~ จากคุณ : chocolate-gateau - [ 10 ก.พ. 48 22:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 โดนฆ่าตัดตอนซะแล้ว มาต่อตอนหน้าไวไวนะค่ะคุณวี่ จากคุณ : dada - [ 11 ก.พ. 48 00:43:17 A:203.156.23.42 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 เซ็ง จากคุณ : เซ็ง - [ 11 ก.พ. 48 01:22:44 A:203.118.118.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอน1หรือครับคุณรักษ์ นี่เลย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3231612/W3231612.html ดันเซ็นเซอร์ ฉาก กู๊กๆกู๋ อีก สงสัยลงในนี้ไม่ได้ ไปลงที่กระต่ายแทนแย้วกัน จากคุณ : ลูนาติก - [ 11 ก.พ. 48 03:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 21 นู๋วี่ สู้ ๆ อย่าไปยอมแพ้ ลองพยายามอีกครั้ง ถ้าไม่สำเร็จ ก็พักไว้ก่อนได้ (แต่ห้ามลืมไปเลยนะ) เพราะตามอ่านอยู่ตลอด อิ อิ จากคุณ : Nulek - [ 11 ก.พ. 48 11:36:46 A:203.150.101.221 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 นู๋วี่มาแปะต่อนะให้สมกับที่ทุกคนตั้งหน้ารออ่านภาคกุ๊กกู๋ นะจ๊ะอย่านานเกินไปนะสงสารคนรออ่านหน่อยเฮอะ จากคุณ : rung - [ 11 ก.พ. 48 14:10:40 A:203.152.2.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 กำลังลุ้นอยู่เลย จะรอต่อไปนะคะ จากคุณ : iamnui - [ 11 ก.พ. 48 15:39:48 A:202.59.243.33 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนก่อนๆไม่มีลิงค์เหรอ ที่ไม่ใช่ภาคกุ๊กๆกู๋น่ะ จากคุณ : เงา - [ 11 ก.พ. 48 15:56:17 A:203.113.61.71 X:203.150.217.112 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เร็วๆสิค่ะ จะลงแดงตายอยู่แล้ว อยากอ่านมากๆ ขอร้องนะ อย่าแกล้งกันสิ จากคุณ : ยัยดอกรัก - [ 11 ก.พ. 48 20:45:14 A:61.7.133.53 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 คือว่า.... จาก คห. 16 วี่หมายความถึงว่าจะเลิกแต่งจริงๆน่ะค่ะ คือจะไม่แต่งต่อไปจากนี้อีกแล้ว ด้วยเหตุผลข้อหนึ่งของวี่เอง ต้องขออภัยด้วยนะคะ เล่าเหตุผลในที่นี้คงไม่สะดวกนัก แต่เพื่อความสบายใจของวี่ แล้วก็ความรู้สึกเก่าก่อนกับเรื่องกับดักของหัวใจ วี่ขอหยุดแต่งนะคะ Poison Ivy แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 48 16:37:24 จากคุณ : p.ivy - [ 11 ก.พ. 48 20:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โอะๆ...ข่าวร้ายอีกแล้ว ฮือๆ (กระซิกๆ) มาหลอกให้เขาอยากแล้วก็จากไป...ใจร้าย (T-T) ถ้าไม่รีบเข็นเรื่องใหม่มาสังเวย...เหอเหอเหอ...จะงอนจริงๆด้วย ฮิ!!!! (- -") จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 12 ก.พ. 48 04:40:17 ]