สวัสดีค่ะ ตอนนี้มาช้าหน่อยมัวแต่นอน
Chapter 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3197393/W3197393.html
Chapter 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3200811/W3200811.html
Chapter 3-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3202924/W3202924.html
Chapter 5-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3204818/W3204818.html
Chapter 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3206259/W3206259.html
Chapter 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3210296/W3210296.html
Chapter 11-12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3213838/W3213838.html
Chapter 13-14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3219159/W3219159.html
Chapter 15 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3220919/W3220919.html
Chapter 16  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3226718/W3226718.html
Chapter 17 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3233171/W3233171.html
Chapter 18 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3240919/W3240919.html
Chapter 19 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3249560/W3249560.html
Chapter 20 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3255748/W3255748.html
Chapter 21 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3264034/W3264034.html
Chapter 22 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3274174/W3274174.html
Chapter 23 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3279312/W3279312.html
.................................................

I Don’t Want To say Goodbye… (cause goodbye means forever)

Chapter Twentie Four

"นี่ทุกคนออกไป ออกไป!!!"-ซันโฮ-__-

ขอโทษด้วย แต่ว่านายจะอยู่ที่นี่เหรอไง?

ฉันจำไม่ได้ว่าเคยเจอหน้าเซ็กซี่ของนายที่นี่นะ

นายชอบตะโกนเพื่อบอกให้คนออกไป...แต่นายยังไม่ได้อยู่ที่นี่นะ -0-

แล้วฉันก็ไม่รู้ว่า ทำไมพวกนั้นถึงยอมนาย ^__^

ถ้าฉันกลับเป็นคนปกติอีกครั้งนะฉันคงยอมแต่งงานกับนาย

ทุกคนเชื่อฟังคำสั่งของซันโฮหมดยกเว้น ฉัน

"มินซุก -__- ทำความสะอาด"-ซันโฮ

"ได้ เพื่อน <__<"-มินซุก

ฉันรู้ว่าน้องชายฉันกำลังคิดอะไรอยู่

เขาชอบคิดอะไรคนเดียว

'ทำไม ฉันนิสัยเหมือนเขาเลย'

ฉันไม่รู้ว่า ฉันคิดยังไงกับซันโฮ
มินซุกเกลียดเขา แต่ก็ยังเชื่อฟังที่เขาสั่งหรือว่านายเป็นถังขยะกันหา! -__-

น้องที่น่าสงสาร

...


"ที่นี่!"-ซันโฮ

ซันโฮ ให้ฉันไปเอาเครื่องมือปฐมพยาบาลมาให้

ฉันไปเอามา แล้วก็แอบมองเขา

"ให้ตาย อย่ามองฉันแบบนั้น"-ซันโฮ

"นายจะให้ฉันทำไงกับไอ้นี่ -__-"-อุนมี

"เธอควรรู้ว่าจะทำยังไง ฉันเจ็บหนักอยู่นะจากนี้ไปเธอต้องมาดูแลฉัน <__<"-ซันโฮ

ฉันไม่แน่ใจว่านี่เขาเรียกว่า ‘บาดเจ็บ’ หรือกำลังจะตาย-0-

ฉันไม่อยากคุยกับนายละ

เพราะเมื่อแม่ฉันกลับมา แม่จะตีฉันจนกว่าจะตาย T__T

ฉันควรจะรีบไปไหว้พระดีกว่า -__-

ให้ป้องกันฉันจากความชั่วร้าย ที่ควบคุมวิญญาณแม่ฉันไว้ -0-

ฉันเริ่มทำความสะอาดบาดแผลของซันโฮ

"อ๊าก! ให้ตายเหอะ หยุดทำร้ายฉันซะที!"-ซันโฮ

ฉันเลิกสนใจเขา และเริ่มทำความสะอาดต่อ

ฉันราดทิงเจอร์ลงบนแก้มซ้ายเขา

"นี่เบาๆหน่อย! เธอกำลังทำร้ายหน้าฉันอยู่นะ"-ซันโฮ

"งั้นนายก็ทำเองละกันอย่ามาขู่ฉันนะ -0- วายร้าย!"-อุนมี

เขายื่นแขนเขามาให้ฉัน และเริ่มทำความสะอาดมัน

"เธอโกรธหรือ?"-ซันโฮ

ฉันไม่สนใจเขา แล้วราดทิงเจอร์ลงบนแขนเขาแทน

"ตอบมา เธอโกรธหรือ?"-ซันโฮ

"ไม่"-อุนมี

"โกหก"-ซันโฮ

"ได้ ฉันโกรธ -__-"-อุนมี

"ฉันจะทำให้เธอยิ้มในวันจันทร์"-ซันโฮ

ทำไม?

ทำไม ไม่ใช่วันนี้?

ทำไม ไม่ใช่ตอนนี้?

"ได้"-อุนมี

ฉันดึงลายที่ติดอยู่ที่ขวดทิงเจอร์ มาติดไว้ที่แขน

นั่นน่าสนุกดี

ตอนนี้มันน่ารักดี

อยู่ๆ ซันโฮก็จับแขนฉันไว้แล้วก็มองมัน

"ทำไม เธอมีสติ๊กเกอร์ที่แขน? เธอโดนอะไรเหรอ?!"-ซันโฮ

"-__- มันน่ารักดี ฉันเลยเอามาติด"-อุนมี

"เธอ -__- ปรกติดีหรือเปล่า"-ซันโฮ

หลังจากที่ ซันโฮพันแผลแล้วเขาดูหล่อมาก^__^


แล้วฉันก็ใกล้เขาเรื่อย ๆ

และฉันก็ใกล้เขาเรื่อย ๆ

จนกระทั่งเขาผลักฉัน

"ให้ตาย หยุดมอง!"-ซันโฮ

"ใครบอกว่าฉันมองนาย? -__-"-อุนมี

"-0-"-ซันโฮ

"ทำไม นายไม่ไปซะที -0-"-อุนมี

"ได้ ได้ ฉันไปล่ะ"-ซันโฮ

"วายร้าย -__-"-อุนมี

"นี่ ฉันบอกว่าจะไป! ทำไมเธอต้องว่าฉันว่า วายร้าย!"-ซันโฮ

"เพราะฉันจะโดนตี เพราะนาย -0-"-อุนมี

"<__< ดี"-ซันโฮ

แล้วเขาก็กลับไปนั่งบนที่นอน

-__- ทำไม ฉันถึงบอกให้เขากลับมานั่งกันนะ?

นายทำยังงี้กับที่นอนบ้านคนอื่นหรือไง

เดินเข้าไปห้องนอน ตามที่นายต้องการ >__>

มินซุก ทำความสะอาดทุกอย่าง และกลับไปห้องเขา

แต่ฉันก็อดคิดถึงริมฝีปากของซันโฮไม่ได้

ซักวัน ฉันจะต้องได้ชกปากเขาแน่ ๆ ฉันสัญญา

ฉันจำได้ว่า กำลังสวมแจ๊กเก็ตของซันโฮ

มันทำให้อุ่นจัง

แต่ว่า ฉันถอดมันออกมาแล้วคืนให้เขา

"นี่"-อุนมี

เขาจ้องหน้าฉัน พลางทำหน้าสงสัย….

ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดีล่ะ?!


"ใครใช้ให้เธอเอามาคืนฉัน!"-ซันโฮ

ฉันคิดว่า เขาคิดว่าฉันไม่ชอบแจ๊กเก็ตเขาเลย เพราะฉันคืนแจ๊กเก็ต

-__- ฉันนี่แปลกจริง

"เพราะเวลาที่นายกลับบ้านมันจะหนาว!"-อุนมี

"ฉันไม่หนาว"-ซันโฮ

"โกหก"-อุนมี

ฉันเดินไปทีนั่งข้างๆ เขา และคืนแจ็กเก็ต

"เก็บไว้ ทุกทีที่ฉันเจอเธอเธอจะต้องสวมมัน"-ซันโฮ

"ได้ค่ะ เจ้านาย ^__^"-อุนมี

ฉันวิ่งลงไปเก็บกล่องปฐมพยาบาล

แต่ว่าตอนที่จะวิ่งกลับห้อง

แม่กำลังยืนอยู่ และกำลังจับคางของซันโฮ

แม่มองที่หน้าเขา -__-

และซันโฮ กำลังโกรธ.-0-

"แม่คะ ให้เขาไปเถอะ!"-อุนมี

ฉันวิ่งลงไป และดึงมือแม่ออกจากคางของซันโฮ

ซันโฮกำลังเป็นแขกของบ้าน ฉันควรกันเขาให้อยู่ห่างแม่ไว้

วิ่งแล้วหลบหลังฉันเร็ว -__-

แล้วก็ทำตัวดีๆ หน่อย!!

"เด็กที่วางหูใส่แม่ ใช่ไหม?!"-แม่

อืม พ่ออยู่ไหน?

"ค่ะ แม่"-อุนมี

"ทำไม จู่ๆ ถึงมีเด็กหน้าตาดีมาเดทกับอุนมี หา?"-แม่

"อุนมี! จะแต่งงานกับเธอ ใช่ไหม?!" -___-;;-พ่อ

"พ่อ!!!"-อุนมี

"ครับ"-ซันโฮ-0-

"เยี่ยม!!! เมื่อไหร่?"-พ่อ

"4 ปีจากนี้"-ซันโฮ

ทำไม กระทันหันจัง

"ไม่ อุนมีต้องไม่แต่งงานกับนาย!"

มินซุก

นายลงมาเมื่อไหร่

แล้วทำไม นายพูดเหมือนว่าฉันกับซันโฮจะเลิกกัน?

"นี่ ไอ้บ้ามานี่"-ซันโฮ

" ซันโฮ...ฉันไม่สน นายจะแต่งงานกับพี่ฉันไม่ได้ เธอต้องแต่งงานกับเพื่อนข้างบ้านแทน!"-มินซุก

"นายอยากตายหรือไง!!"-ซันโฮ

*พลั่ก พลั่ก พลั่ก*

"T__T แม่"-มินซุก

ซันโฮตบหัวมินซุก

"โอ เขาต่อสู้เก่งมาก...คงจะปกป้อง อุนมีได้ ^__^"-พ่อ

(_ _)"


"ดูที่เขาแต่งตัวสิ พนันได้ว่าเขาต้องรวยแน่ ๆ! ดีที่ลูกเราได้แต่งกับเขา"-แม่

T__T แม่ อย่าทำให้หนูอึดอัดใจเลยนะ

"แม่ พ่อ หยุด!!!"-อุนมี

ฉันมองที่ ซันโฮ

ซันโฮ กำลังยิ้มอยู่นิดๆ

นั่น...น่าหมั่นไส้มาก

วายร้าย!!

"T_T เราดีใจด้วยนะ อุนมีลูกสาวเราโตขึ้นมาก"-พ่อ

"แต่งงานแล้วมีลูกเลยนะ!"-แม่

แม่เริ่มร้องไห้…

(_ _);;;

พระเจ้าช่วย

ฉันเป็นลูกขอมาเลี้ยงแน่ๆ

ครอบครัวฉันไม่เคยเป็นอย่างงี้...

เป็นเพราะซันโฮ ที่ทำให้พวกท่านเป็นอย่างงี้

แล้วแม่ก็เช็ดน้ำตาแล้วยิ้มให้

*0*

นั่น น่ากลัวจัง

"อุนมี มาให้แม่ตีได้แล้ว"-แม่

T__T

"ตีผมแทนเถอะครับ"-ซันโฮ

"นายจะบ้าหรือไง! แม่ฉันหักกระดูกนายได้นะ!"-อุนมี

" - - มันไม่เจ็บหรอก"-ซันโฮ

แม่ฉันตกลงที่จะตี ซันโฮ

พอแม่ตีแล้ว ซันโฮก็ลากลับ

และเขาดูเหมือนจะล้มได้ทุกเมื่อ ถ้าเขาเดิน

T__T ฉันซาบซึ้งจัง

นี่มันจะยิ่งทำให้ฉันตกหลุมรักนายมากขึ้น

(ติดตามต่อตอนที่ 25)