เรื่องสั้น: คำถามที่ไม่มีคำถาม
ชีวิตของเขาเต็มไปด้วยคำถาม
เราเกิดมาทำไม?
เราอยู่ไปเพื่ออะไร?
ตายแล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน?
...
เวลาในชีวิตของเขาหมดไปกับการหาคำตอบ ภายในจิตใจของเขาหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่เรียกว่า คำตอบ หาเจอบ้าง ไม่เจอบ้าง เมื่อหาคำตอบหนึ่งเจอ คำถามใหม่ก็มักจะเกิดขึ้นตามมาเสมอ เขาไม่มีเวลาพินิจพิจารณาคำตอบที่ได้มา และลืมไปว่าเขาหามันไปเพื่ออะไร
วันหนึ่ง เขาลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าร่างกายของตนเองค่อยๆ เลือนหายไป มันค่อยๆ โปร่งแสงจนมองทะลุผ่านไปได้
เกิดอะไรขึ้น? เขาตั้งคำถามกับตัวเองในใจ
ไม่มีคำตอบ
เขามองแขนที่ค่อยๆ โปร่งแสงขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เมื่อมองไปที่ขา ภาพที่เห็นก็ไม่ต่างอะไรกัน เขาค่อยๆ ลุกเดินไปที่กระจก ภาพเบื้องหน้าที่ปรากฏคือ เงาอันเลือนรางบางอย่างที่คล้ายคลึงกับมนุษย์!
เกิดอะไรขึ้น? เขาตั้งคำถามกับตัวเองในใจอีกครั้ง
ยังคงไม่มีคำตอบ
ความประหลาดใจที่เกิดขึ้นยังไม่ทันจางหาย เขาก็พบว่ารอบข้างกายของเขาเหลือเพียงความว่างเปล่า! มันเต็มไปด้วยสีขาวสะอาดตา สิ่งที่เขามองเห็นมีเพียงสีขาว สีขาวของความว่างเปล่า
เกิดอะไรขึ้น? เขาตั้งคำถามกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ใครล่ะที่จะตอบได้
หรือว่าเขากำลังฝัน หากลองหลับตาและตื่นขึ้นมา ทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เขาค่อยๆ หลับตา พยายามลืมเรื่องราวเมื่อครู่ที่เกิดขึ้น ภายใจจิตใจของเขาเริ่มผ่อนคลาย ภาพในมโนสำนึกของเขาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสึขาว ไม่นานนักมันก็เต็มไปด้วยสีขาว สีขาวที่ไม่ต่างอะไรกับความว่างเปล่า!
ถึงเวลานี้ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ความประหลาดใจก่อตัวขึ้นอีกครั้ง ภาพที่เขาเห็นคือ ความว่างเปล่า! มันเต็มไปด้วยสีดำ สีดำของความว่างเปล่า
เขามองไม่เห็นร่างกายของตนเองอีกแล้ว!
เกิดอะไรขึ้น? แม้จะรู้ว่าไม่มีคำตอบแต่เขาก็ยังคงถาม
นั่นสิ เกิดอะไรขึ้น อะไรคือคำตอบ หากรู้คำตอบจะเกิดอะไรขึ้น? ชีวิตของมนุษย์เต็มไปด้วยคำถาม บางคำถามมีคำตอบ แต่คำตอบไม่จำเป็นสำหรับทุกคำถาม!
ร่างกายของเขาเลือนหายไป---นั่นคือสิ่งที่เขารู้ในตอนนี้
ใช่ ร่างกายของเรากำลังเลือนหายไป---เขาคิด
ไม่มีคำถามอีกแล้ว เหลือเพียงความว่างเปล่าในความว่างเปล่า
ไม่มีตัวตนของเขาอีกแล้ว
.
.
.
เขาค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา แสงแดดสีส้มอ่อนๆ ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบใบหน้าของเขา
เขาไม่รู้ว่าแสงแดดในตอนเช้าทำไมถึงเป็นสีส้มอ่อนๆ แต่ตอนนี้เขารู้ว่ามันอุ่นดี
จากคุณ :
เรื่องของผม 
- [
10 ก.พ. 48 23:23:18
]
<<<<< เรื่องสั้น: คำถามที่ไม่มีคำถาม >>>>>
