CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    ความรักของสายสุรีย์

    รถงามคันนั้น..วิ่งอย่างเอื่อยช้าเหมือนไม่ค่อยจะเต็มใจให้ถึงที่หมายนัก ชายหนุ่มหน้าตาคมสันซึ่งมีนามว่าวิทิต ชวนหล่อนคุยมาตลอดทาง ท่าทางของเขาจะหลงไหลในความงามของหล่อนมาก เขาเคยสารภาพรักและขอแต่งงานกับหล่อนหลายครั้ง แต่หล่อนยังบ่ายเบี่ยง อ้างแต่เพียงว่าอยากจะใช้เวลาคบหากันให้นานกว่านี้อีกสักนิด ซึ่งเขาก็มักจะอุทานว่า
    “สองปีกว่าแล้วนะครับ..ยังไม่นานพออีกเหรอ..”
    หล่อนก็ได้แต่ยิ้ม..แล้วชวนเปลี่ยนเรื่องคุยไปเรื่องอื่น
    วันนี้ก็เช่นกัน
    “คุณรีย์ครับ..เมื่อไหร่จะให้คำตอบผมสักที..หรือที่คุณบ่ายเบี่ยงอยู่นี่ เป็นเพราะผมไม่ดีพอ..ไม่เหมาะสำหรับคุณ”
    “คำตอบเรื่องไหนคะ?” สายสุรีย์ทำไก๋..ใจหายวาบ รู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที
    “เรื่องที่ผมขอแต่งงานกับคุณ..”
    หล่อนเงียบไปครู่
    “แหม..ทำไมคุณวิทิตถึงรีบร้อนจังเลยล่ะคะ คุณน่าจะรู้ว่ารีย์เองตอนนี้ยังไม่พร้อม..”
    “ผมไม่รู้เลยครับ..” เขารีบเอ่ยเสียงขรึม สีหน้าและแววตาจริงจังกว่าครั้งก่อน ๆ มาก
    “ผมไม่รู้เลยว่าที่คุณรีย์บอกว่าไม่พร้อมนั้นคืออะไรที่ไม่พร้อม คุณพ่อคุณแม่ของคุณรีย์ก็ไม่ได้รังเกียจผม บ้านช่องห้องหอผมก็มี ฐานะของเราแม้จะไม่ร่ำรวยมหาศาลแต่ก็ใช่วาจะยากจน..คุณรีย์มีเหตุผลอะไรกันแน่ครับ..หรือคุณรีย์ไม่ได้รักผม..”
    “เปล่าค่ะ..ไม่ใช่ยังงั้น” เธอรีบตะกุกตะกักแก้ตัว หล่อนรักเขา หล่อนรู้ใจตัวเองดี แต่หล่อนติดปัญหาอยู่อย่างเดียวเท่านั้น ที่หล่อนยังแก้ไม่ตก ปรึกษาใครไม่ได้
    “แล้วเป็นเพราะอะไรครับ?”
    เหมือนโชคเข้าข้าง รถวิ่งมาถึงปากซอยเข้าบ้านของหล่อนพอดี
    “อ้าว..เลี้ยวตรงนี้นะคะ..ระวังเลย..ขอบคุณนะคะที่มาส่ง..”
    เข้าเลี้ยวซ้ายเข้าซอย แต่แทนที่จะตรงเข้าไปอย่างเช่นเคย เขากลับจอดรถชิดริมทาง แสดงว่าต้องการคำตอบให้ได้ก่อนจะถึงบ้านของสายสุรีย์
    “ตอบผมก่อนสิครับ” เขาหันมาคาดคั้น
    ดวงตาของเขาแจ่มใส แม้ขณะนี้จะดูน่ากลัวด้วยความจริงจังไปหน่อย รูปหน้าเข้มคล้ายแขก จมูกโด่ง ปากคม เขาอายุมากกว่าหล่อนสองสามปี แต่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าหล่อนมาก
    หลังเรียนจบได้สองปี หล่อนก็พบกับเขาโดยการแนะนำจากเพื่อนที่ทำงานในงานเลี้ยงหนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็เทียวไปเทียวมาแสดงความพึงพอใจอย่างเปิดเผย นิสัยโดยรวมของเขาก็ดีมาก ใจกว้าง มีเหตุผล และพิสูจน์ได้ว่าเขารักหล่อนจริง
    หล่อนเองก็เป็นหญิงสาวที่ดูดี ผิวขาวสะอาดของหล่อนดูจะเป็นเสน่ห์ดึงให้หลายชายเข้ามาหมายปอง ดวงตากลมใหญ่คมนั้นเป็นที่ประทับใจของใครหลายคน แต่คนใกล้ชิดหล่อนจะรู้ว่าหล่อนเป็นคนที่ปิดกั้นตัวเอง ไม่ยอมเปิดใจให้ใคร สุนทรีย์เพื่อนสนิทที่ทำงานของหล่อนก็เคยถาม
    “นี่ แกจะไม่คิดมีแฟนอีกเลยรึ จะอยู่เป็นสาวแก่ขึ้นคานรึไง..อย่ามาเอาอย่างฉันเลย..ฉันมันไม่สวยอย่างแก
    ถ้าฉันมีใครมาจีบเยอะแยะอย่างแก ป่านนี้ฉันมีลูกเป็นโขลงไปแล้ว..”
    แต่หล่อนก็ไม่ตอบ เป็นเรื่องที่หล่อนตอบไม่ได้ หล่อนไม่กล้าอธิบายกับเพื่อนว่าเป็นเพราะอะไร ที่ทำให้หล่อนไม่อยากมีแฟน
    เขาจึงเป็นคนเดียวที่หล่อนให้ความสนิทสนมมากที่สุด อาจจะเป็นเพราะเขาดูเป็นผู้ใหญ่ สุภาพ ใจดี เวลาอยู่ใกล้แล้วรู้สึกอบอุ่นก็เป็นได้
    “ก็ได้ค่ะ..” ในที่สุดหล่อนก็พูดออกมา
    “ถ้าคุณวิทิตอยากจะได้คำตอบให้ได้..รีย์ก็จะตอบ..”
    เขาขยับกาย จ้องตาเป๋งมาที่หล่อน..
    “รีย์ยังไม่อยากแต่งงานค่ะ..”
    …..
    ……
    ……..
    ++++++++++++

    สีหน้าที่ฉายแววสลดของเขายังวนเวียนอยู่ตลอดเวลา แม้ยามจะนอน ทำให้หล่อนนอนไม่หลับ เหม่อมองดวงดาวที่เปล่งแสงระยิบนอกหน้าต่าง
    “คุณรีย์รู้ไหมผมเสียใจมาก..ที่รู้ว่าคุณรีย์ไม่ได้รักผมเลย..”
    “รีย์ยังไม่ได้บอกว่ารีย์ไม่ได้รักคุณ แต่รีย์บอกว่ารีย์ยังไม่อยากแต่งงาน..”
    “งั้นบอกมาสิครับว่าเพราะอะไร?”
    หล่อนไม่บอก ความเงียบทำให้เขาต้องขยับรถออกจากที่จอด
    “ผมอาจจะเร่งรัดคุณรีย์มากไปก็เป็นได้..นั่นก็เป็นเพราะผมรักคุณมาก รักมากที่สุด และคิดเข้าข้างตัวเองว่าคุณรีย์ก็คงจะรู้สึกกับผมอย่างนั้นเหมือนกัน..เอาล่ะครับ..งั้นผมขอโทษ..ผมจะไม่คาดคั้นคุณอีกแล้ว..ผมจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป จนกว่าคุณรีย์จะเป็นคนพูดขึ้นมาเอง ตกลงไหมครับ?”
    หล่อนจำได้ว่าหล่อนพยักหน้า เอ่ยคำลาเมื่อถึงบ้าน..พกเอาความกลัดกลุ้มและความไม่สบายใจมาจนกระทั่งบัดนี้
    “คุณวิทิต..ฉันก็รักคุณ อยากจะแต่งงานกับคุณเช่นเดียวกันค่ะ..แต่..”
    หล่อนถอนใจ..พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้
    “แต่รีย์ไม่ดีพอสำหรับคุณ..”
    +++++++++++++

    หล่อนนอนพลิกไปมาอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากที่นอน เปิดไฟ ทรุดกายลงนั่งลงที่โต๊ะทำงาน
    บนโต๊ะนั้นมีดอกกุหลาบสีเหลืองอ่อนที่กำลังบานสะพรั่งเสียบอยู่บนแจกัน
    หล่อนเหม่อมองความสวยของมัน ใจก็ครุ่นคิดถึงข้อเปรียบเทียบที่ว่าผู้หญิงก็เหมือนดอกไม้
    จะมีค่าก็ต่อเมื่อเวลาสวย เมื่อกลีบใบร่วงโรยก็หมดค่า
    แม้แต่แมลงยังไม่ตอม อย่าว่าแต่ผู้ชายเลย
    ทำไมนะ ผู้หญิงถึงเหมือนดอกไม้
    วันเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิต จะมีขึ้นในช่วงเดียว หากปล่อยให้ผ่านเลยไป ก็ไม่สามารถเรียกกลับมาได้อีกแล้ว
    ทำไมผู้หญิงถึงไม่เหมือนแมลง แมลงที่สามารถเปลี่ยนจากดมดอกนี้ ไปคลุกเคล้าดอกนั้นได้ไม่จำกัด
    ทำไมผู้หญิงจึงไม่มีสิทธิเลือก
    ทำไมดอกไม้ จึงไม่มีสิทธิเลือกแมลง..
    +++++++++

    ตอนเรียนอยู่ปีสาม  แฟนหนุ่มของหล่อนขอสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของผู้หญิงคนหนึ่งจากหล่อน
    หล่อนรักเขามาก มากจนมั่นใจว่าชีวิตนี้หล่อนกับเขาจะไม่มีอะไรมาแยกออกจากกันได้
    หล่อนจึงยอมมอบกายให้แก่เขา โดยไม่ลังเลใจ
    เมื่อมีครั้งแรก ย่อมมีครั้งที่สอง
    และมีหลายครั้งตามมา
    แล้วในที่สุด ตอนปีสุดท้ายหล่อนก็จับได้ว่าแฟนหนุ่มคนนั้น ขอสิ่งล้ำค่าจากดอกไม้ คราวหนึ่งไม่ใช่ดอกเดียว
    หล่อนเสียใจ หล่อนร้องไห้ หล่อนรับไม่ได้
    หล่อนเลิกกับเขาในทันที
    +++++++++++

    จากนั้นหล่อนก็เข็ดเรื่องความรัก
    หล่อนปฏิเสธผู้ชายหลายคน ที่พยายามเข้ามาในชีวิต
    หล่อนไม่อยากรัก ไม่อยากผิดหวัง ไม่อยากเจ็บปวด และไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว
    แต่ที่สำคัญกว่านั้น หล่อนกลัว
    กลัวว่าคนใหม่ของหล่อนที่จะเข้ามาในชีวิต จะรังเกียจหล่อน
    ในเรื่องที่หล่อนไม่เหลือพรหมจรรย์ให้เขาอีกแล้ว
    +++++++++++

    มันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถปรึกษาใครได้
    เป็นเรื่องที่ทรมานหล่อนอยู่ตลอดเวลา
    เป็นเรื่องที่แก้ไขไม่ได้ ให้ใส่ตระกร้ากี่ใบก็ล้างไม่สะอาด
    ผู้หญิง มีสิทธิพลาดได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้นในชีวิต
    ทำไมหล่อนถึงต้องเกิดมาเป็นผู้หญิงด้วย??
    +++++++++++

    นั่นจึงเป็นสาเหตุที่หล่อนไม่สามารถตัดสินใจบอกรับการแต่งงานของวิทิตได้
    ทั้งที่เขาเป็นคนดี และเป็นคนที่หล่อนรัก
    ที่สำคัญ หล่อนมั่นใจว่า เขาเป็นผู้ชายที่รักหล่อน มากเสียกว่าผู้ชายคนแรกเสียอีก
    หรือหล่อนจะต้องเสียเขาไป ให้กับความกลัวของหล่อน
    หล่อนไม่กล้าที่จะบอกความจริงกับเขา
    ใช่ อาจจะมีผู้ชายที่ไม่สนใจในเรื่องนี้ แต่จะมีอยู่สักกี่คน
    หล่อนไม่แน่ใจว่าวิทิตจะเป็นหนึ่งในไม่กี่คนนั้นหรือไม่
    หล่อนไม่กล้าจะพิสูจน์จริง ๆ
    +++++++++

    จากคุณ : แทน*-* - [ 12 ก.พ. 48 12:49:29 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป