ความคิดเห็นที่ 1 .                    “รินเคยบอกพี่หรือเปล่า...”  ระรินเอ่ยขึ้นอีกคราว                    “ว่า...” เขาตอบรับเพื่อให้เธอพูดต่อ                    “รินรักพี่นะ”                    เธอรู้สึกว่าเขาแตะเบรกรถเบา ๆ และหันมามองหน้าเธอ  เธอมองเห็นยิ้มเปื้อนที่มุมปากนั้น                    “พี่รู้มั้ย  ทุกครั้งที่เห็นพี่ยิ้ม  รินบอกตัวเองได้เสมอ  ว่าทำไมรินถึงรักพี่”  ระรินพูดต่อ                    เขามองหน้าเธออีกคราว  และยิ้มตอบ ...                      “ครับ”  เขาตอบรับเพียงเท่านั้นเช่นเคย ...                                        เขาก้าวเข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตของระริน 2 ปีแล้ว                    2 ปี ที่เขาและเธอกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกัน                    บางครั้งระรินเองยังนึกแปลกใจที่เปิดหัวใจรับเขาไว้โดยง่าย  อาจเป็นเพราะเขาและเธอ บังเอิญชอบในสิ่งที่คล้ายคลึงกันหลาย ๆ อย่าง  จึงไม่แปลกเลยที่ระรินจะมีนัดกับเขาสัปดาห์ละครั้ง สำหรับการพบเจอกัน  เล่นกีฬาด้วยกัน  ทานมื้อค่ำด้วยกัน  แลกเปลี่ยนและพูดคุยกันสารพัดเรื่อง...                    สัปดาห์ละครั้ง  สำหรับบางคนมันช่างน้อยนิด  แต่สำหรับคนทั้งคู่ มันเพียงพอแล้ว ในเมื่อหน้าที่การงานของคนทั้งสอง ไม่เอื้อโอกาสให้พบหน้าค่าตากันได้มากกว่านั้น                          เขา  อาจไม่ใช่ผู้ชายที่ดีพร้อม และเขาคงไม่สามารถจะโรแมนติกขนาดพาระรินไปดินเนอร์ ใต้แสงเทียน  แต่ระรินจะอยากได้ผู้ชายโรแมนติกขนาดนั้นไปทำไม  ในเมื่อเธอต้องการเพียง ผู้ชายที่รักเธออย่างจริงใจ   เธอต้องการเพียงแค่นี้  ระรินเชื่อว่าตัวเองไม่ได้ขอมากจนเกินไป...                    ในที่สุดเขาก็พาเธอมาส่งถึงบ้านเมื่อเข็มนาฬิกาบอกเวลาผ่านตีสองไปเล็กน้อย                    “ขอบคุณค่ะ  ขับรถดี ๆ นะคะ”  ระรินกล่าวอำลา                    “ขับดีอยู่แล้ว”  น้ำเสียงล้อเลียนตอบกลับมา  พร้อมกับมือกอดอกที่ระรินเห็นจนชินตา                    “เอาน่า  ดีอีกหน่อยนะ”                    ระรินยื่นหน้าไปใกล้  “พี่เห็นอะไรในตาของรินไหม”                    “อืม...”  เขาจ้องเข้าไปในตาของระริน “...ขี้ตาก็ไม่มีนี่หว่า”                    “บ้า...”  ระรินทำเสียงเขียว “ไม่เห็นอะไรเลยเหรอคะ”                    เขายิ้ม                    ระรินยิ้มตอบ  พลางเปิดประตูลงจากรถ                    เขารอจนกระทั่งระรินเดินผ่านประตูโถงชั้นล่างของคอนโดมีเนียมเข้าไปเพื่อรอลิฟต์แล้วจึงค่อยขับรถจากไป ... บ้านของเขากับระรินไม่ไกลกันเลย  ถ้าขับรถด้วยความเร็วไม่มากนัก  ก็จะถึงภายในยี่สิบนาที  ระรินรู้ดี เพราะเมื่อสัปดาห์ก่อนระรินเคยขับรถไปถึงหน้าบ้านของเขามาแล้ว                    เสียงโทรศัพท์มือถือของระรินดังขึ้น  สัญญาณบอกว่ามีข้อความส่งเข้ามา หลังจากที่คล้อยหลังจากกัน ประมาณยี่สิบนาที                    ฝันดีครับ                    ข้อความสั้น ๆ ที่ระรินจะได้รับทุกครั้งที่เขามาส่งที่บ้าน เพื่อบอกให้เธอรู้ว่า  เขาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพแล้ว                    ขอบคุณค่ะ  ฝันดีนะคะ                    ข้อความเดิม ๆ ที่ระรินตอบกลับให้ทุกครั้งเช่นกัน จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 14 ก.พ. 48 00:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .                    วันนี้ระรินตื่นแต่เช้า  เพราะเป็นวันสำคัญในชีวิตวันหนึ่งของเธอ  พรุ่งนี้เธอจะต้องเดินทางไปประจำยังประเทศอังกฤษ ตามคำร้องขอของเธอเอง  ที่ขอจากบริษัทเพื่อย้ายไปดูแลการขยายงานที่นั่น  และโดยตำแหน่งหน้าที่  เธอได้รับอนุมัติทันที...                    โดยปกติระรินไม่ชอบเรื่องประหลาดใจเท่าใดนัก  แต่สำหรับวันนี้เธอขอยกเว้นสักวัน  ระรินขับรถไปยังบ้านหลังเดิม บ้านที่เธอเคยมาเยี่ยมเยือนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว                    ระรินค่อย ๆ เคลื่อนรถเข้าไปจนถึงริมประตูบ้าน                      รถของเธอขนานไปกับรั้วประตูที่แง้มออกเพียงนิด  นั่นแสดงว่ามีคนอยู่ในบ้าน                    เธอมองลอดเข้าไปผ่านช่องกระจกหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้   ... นิ่งและนาน ...                    นั่นไง ... มีใครบ้างหนอ  ระรินไม่คุ้นหน้าและไม่รู้จักเลยสักคน                    แต่เขายืนอยู่ตรงนั้น  ตรงหน้าเธอแล้ว ...                    ระรินจอดรถหน้าบ้าน  เดินลงจากรถพร้อมสิ่งของเล็ก ๆ ในมือ  และก้าวไปยังบ้านหลังนั้น เขา ของเธอ เปิดประตูบ้านออกมาต้อนรับผู้มาเยือน  เพียงแต่เขาไม่ได้ก้าวออกมาเพียงลำพัง                    ระรินยืนอยู่ตรงลานหน้าบ้าน   เธอเห็นสีหน้าเขาตระหนกเล็กน้อย   แต่เขาไม่มีคำพูดใดเล็ดลอดออกมาจากปากสักคำ                      “สวัสดีค่ะ”  ระรินยกมือไหว้                    "ขอโทษค่ะที่มาไม่ได้บอกล่วงหน้า  แต่จริง ๆ ก็ตั้งใจจะมาทำให้ประหลาดใจอยู่แล้ว"                    ระรินหันไปมองหน้าอีกคนพร้อมกับเอ่ยขึ้น                    “ชื่อระรินค่ะ  เป็นรุ่นน้องพี่เค้าน่ะค่ะ”   ระรินเห็นสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยของเธอผู้นั้น                    ผู้หญิงที่เธอไม่เคยรู้ว่ามีตัวตนจนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว                    “พอดีแอบทราบมาว่าวันนี้เป็นวันเกิดเจ้าตัวเล็กน่ะค่ะ”                    เขามีลูกแล้ว...                    ระรินพูดพลางมองไปยังร่างเล็ก ๆ ในอ้อมอกของเธอผู้นั้น                    “เลยแวะเอาของขวัญวันเกิดมาให้”  พูดแล้วยื่น   “กำไลข้อเท้าเด็ก”  ส่งให้เธอผู้นั้น                    “มีความสุขมาก ๆ นะคะ”  ระรินพูดแล้วยิ้มให้  “...ตั้งใจจะมาบอกลาด้วยน่ะค่ะ”                      “พรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้ว  ย้ายไปประจำที่อังกฤษ  ยังไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่                    ช่วงที่อยู่ที่นี่  รบกวนพี่ผู้ชายเยอะมาก  บางทีก็ดึกดื่น  ไม่ค่อยเป็นเวลาสักเท่าไหร่                    ...เกรงว่าบางครั้งอาจจะพลอยทำให้พี่ผู้หญิงไม่สบายใจไปด้วย  ขอโทษด้วยนะคะ”                    เธอคนนั้นนิ่งไป  และยิ้มน้อย ๆ กับคำพูดของระริน                    ระรินยิ้มตอบ  และหันกลับมามองหน้า เขา ของเธอ                    “ขอโทษนะคะ  ที่มาโดยไม่บอกล่วงหน้า  พอดีเพิ่งทราบ”                    ท้ายประโยคน้ำเสียงของเธอ สั่นเล็กน้อย                    “เพิ่งทราบว่าพี่อยู่ที่นี่กับพี่ผู้หญิงแล้วก็... เจ้าตัวเล็ก...  แถมวันนี้เป็นวันเกิดครบขวบพอดี”                    “เลยถือโอกาสมาอวยพร   มาขอบคุณ...  และมาขอโทษ... ”                    ระรินพยายามรักษาสีหน้าตัวเอง  และกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา                    เขา ของเธอได้แต่นิ่งฟังเธอพูด                    เขา คงไม่คาดคิดว่าเธอจะรู้เรื่องราวทั้งหมด                    และคงไม่คาดคิดอีกเช่นกันว่าเธอจะมายืนบอกเขาตรงนี้  และบอกลาในวันนี้ ...                    “ขอบคุณนะคะที่ดูแลรินมาตลอด  พี่สอนอะไรให้รินเยอะแยะเชียวค่ะ แต่ก็ต้องขอโทษที่มาโดยไม่ได้บอก  ..." ระรินมองหน้าของเขาก่อนที่จะพูด  "เกรงว่าจะรบกวนเวลาครอบครัวนานไปแล้ว  รินลานะคะ”                    “ครับ”  เขายังคงพูดแค่นั้นเช่นเคย                    แค่นี้เองคำพูดที่จะมอบให้เธอในวันสุดท้าย                    และเป็นวันที่ไม่มียิ้มเปื้อนมุมปาก                    รอยยิ้มที่ระรินเคยรักเสียเหลือเกิน...                    ระรินยกมือไหว้อำลา  ยิ้มน้อย ๆ ให้กับเธอผู้นั้นและเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขน  เธอหันหลังกลับ และขับรถจากมา  ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเรื่อย ๆ จนกว่ามันจะหยุดไปเอง  หากแต่สายตาของระริน ยังคงมุ่งไปข้างหน้า...   __________________________________________________________________________________________________ *** เพลงลมหนาวและดาวเดือน – ปนัดดา  เรืองวุฒิ จากคุณ : salathai - [ 14 ก.พ. 48 00:23:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องสั้นเรื่องแรกของศาลาไทยเลยค่ะ  สำหรับถนนนักเขียน  เอิ้ก ๆ เขินจัง ขอบคุณเพื่อน ๆ ถนนนักเขียนนะคะ  ที่มีเรื่องดี ๆ ให้อ่านจนทำให้อยากเขียนบ้าง เลยลองเขียนมาให้อ่านรับ "วันแห่งความรัก" เสียเลย  ติชมกันได้ตามอัธยาศัยนะคะ ขอบคุณ "ติวเตอร์" (ปากร้ายแต่ใจดี)  ที่แนะนำอะไรเยอะแยะ (จำไม่หมดต้องจดไว้) ขอบคุณ "editor" ช่าง "ตัดต่อ"  ที่ช่วยลุ้น  ช่วยตัด (ฉับ ๆ และ สับ ๆ) เอิ้ก ๆ และขอบคุณ "แรงบันดาลใจ" ที่ทำให้ศาลาไทย (แอบเอา) วัตถุดิบมาเขียน สุขสันต์วันแห่งความรัก  ... Love is all around ... มีความสุขสม่ำเสมอนะคะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 14 ก.พ. 48 00:35:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ระริน เป็นคนเข้มแข็งจริงๆ นะ แต่ได้เยี่ยมมากเลยครับ น้อง ศ. นึกว่าจะแต่งเป็นแต่โคลงซะอีก หุหุ จากคุณ : กริชครับผม - [ 14 ก.พ. 48 00:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมๆ... เรื่องรักอันรวดร้าว รับวาเลนไทน์... บาดดีครับ... แต่งบ่อยๆ เน้อ จะรออ่านงานอื่นๆ อีก นะน้องนะ... //ไม่ได้ล็อคอิน จะแสดงรูปอะไรได้ จากคุณ : สายลมคิมหันต์ - [ 14 ก.พ. 48 01:00:09 A:147.10.187.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ระรินเป็นคนที่มองอะไรได้ลึกซึ้งจังนะคะ จากคุณ : หมูน้อย - [ 14 ก.พ. 48 01:52:40 A:202.28.47.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบเรื่องนี้จังค่ะ ระรินเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมากจริงๆ ปกติเห็นชื่อนี้ในบทกวี วันนี้เห็นเป็นเรื่องสั้นเลยรีบคลิกมาอ่านเลยนะเนี่ย :) จากคุณ : Moon_Light - [ 14 ก.พ. 48 02:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เยี่ยมมาก ใจหาย.......................... จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 ก.พ. 48 05:40:45 A:61.90.14.10 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบครับ สไตล์แบบนี้นาน ๆ ศาลาจะเขียนมาให้ชื่นชมเสียทีหวาน ๆ ขม ๆ ปน ๆ กันจนกลมกล่อมจนเป็นหวานปนเศร้าอย่างที่เขาต้องการเสียที รออ่าน(ถ้ามีตอนต่อไป) จากคุณ : จิรัติการ - [ 14 ก.พ. 48 07:51:38 A:203.172.88.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 อกหัก. รักคุด วันวาเลนไทน์... ^_____________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 14 ก.พ. 48 08:49:47 A:141.217.221.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 สุขสันต์ครับ การ์ดนี่ผมตักดเองกะมือเลย แจกๆๆ จากคุณ : (๑^^๑)Ooo (น๋อนหนังสือ) - [ 14 ก.พ. 48 08:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนแรกนึกว่าให้เรามาอ่านโคลง แต่กลายเป็นเรื่องสั้นไป เศร้าแบบกินใจอะฮะ ไม่ได้ฟูมฟาย แต่มันพอจะเข้าใจความรู้สึกของระรินที่เมื่อวานรู้สึกตัวเองเป็นเหมือนเจ้าหญิง มีคนรักที่เข้าใจและอยู่ข้างๆ แต่พอตื่นมาพบความจริง กลับไม่ใช่เลย เศร้าแฮะ จากคุณ : ชินตาโร่ - [ 14 ก.พ. 48 09:18:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อย่างนี้ต้องร้องเพลง เขี่ยไว้ข้างเตียง เอ้ย! เขียนไว้ข้างเตียง เขาเป็นของคนอื่น ท่องเอาไว้ในจายยย... ^^ อะแฮ่ม...ถ้าเป็นเรื่องจริงนะคะคุณหนู ผู้ชายที่มีลูกมีเมียแล้ว ยังมาทำกุ๊กกิ๊กกับดิฉันอย่างนี้ ดิฉันถือว่าเขาเป็นคนลวงโลกค่ะ อย่างนี้ต้องตัดให้ขาดจนเหลือแต่ตอ...อิอิ.. ^_^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 14 ก.พ. 48 10:03:40 A:172.21.131.245 X:202.47.247.130 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เขียนได้น่าอ่านดีค่ะ มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 14 ก.พ. 48 10:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 .. จันทร์ ใจ เจ็บ จำ .. จากคุณ : กระเฉดน้อย - [ 14 ก.พ. 48 10:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โห...ยัยหนู  คราวนี้เขียนเก่งขึ้นเยอะเลยอ่ะ   เรื่องน่ารักด้วย  ชอบ  อ่านแล้วต้องย้อนมองตัวเองเพราะรู้สึกคุ้นๆเหมือนเคยเจอแบบนี้   อิอิอิ  ขอชมเลยน่ะว่าฝีมือดีขึ้นเยอะ  คงได้ลับมาดีแน่เลย... จากคุณ : กรวี - [ 14 ก.พ. 48 11:56:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 "ครับ" ..... ตัวอักษรสวย และ งดงาม อารมณ์รื่นไหล.... สมกับความเป็น "ศาลาไทย" ความรักที่จริงใจ บางครั้งก็เดินทางมาพร้อมกับเงื่อนไข... เงื่อนไขที่ต้องยอมรับความจริง... เพราะไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านี้.... จากคุณ : Tethys มาเฉพาะกิจ - [ 14 ก.พ. 48 12:21:57 A:61.90.100.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 เรื่องความรัก.....บางทีก็ไม่รู้นะคะว่าจะจบลงอย่างไรถึงจะทำให้ตัวละครเจ็บปวดที่สุด ....เหอะเหอะ.... โหดไปเปล่าหว่า อิอิ..Happy Valentine day นะคะ ต้องขอชมระรินในความนิ่ง และแก้สถานะการ แต่ขอชม เขา คนนั้นมากกว่าที่นิ่งได้จนถึงวาระสุดท้าย จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 14 ก.พ. 48 12:47:37 A:203.154.148.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 จริงด้วย ข้อดีของทั้งสองคนคือรู้ว่าควรจะ "หยุด" ไว้แค่ไหน ว่าแต่ว่า มีภาคสองต่อมั้ยคับเนี่ย อิๆๆๆ จากคุณ : ส - [ 14 ก.พ. 48 13:01:03 A:202.80.225.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 อดีตคนรักไม่ใช่สามี และ สามีก็ไม่ใช่อดีตคนรัก ดอกไม้เหล็ก หวานได้ เด็ดเดี่ยวได้ ระรินน่ารักมาก ตรง กล้าหาญ เข้มแข็ง และ มีขอบเขต สุดท้ายคือ ยอมรับความเป็นจริงและไม่ดันทุรัง เก่งจ้ะ  น้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ขอให้เรื่องที่ยายหนูเขียน เป็นแค่นิยายที่แต่งขึ้นแค่นั้น ถ้าเป็นชีวิตจริงของคน ๆ หนึ่งน้าบอกได้แต่เพียงว่า ทำถูกต้องแล้ว และ สู้ ๆ  ๆ ต่อไปจ้ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 14 ก.พ. 48 13:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านเพลินดี... เขียนบ่อย ๆ นะ... จากคุณ : Sci - Fi (Sci - Fi) - [ 14 ก.พ. 48 14:48:17 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 14 ก.พ. 48 16:33:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อืมม.. น่าเสียดายที่มาพบกันเมื่อสายไป  ปาฏิหาริย์มันไม่มีจริงๆ เสียด้วยเนอะ ไม่ทราบว่าคนเขียนตั้งใจจะให้มัน ironic หรือเปล่า (ขออภัยที่หาศัพท์คำไทยไม่เจอ) ที่ให้ระรินพูดว่า “จะดูอะไรน่ะ  ดูให้ถึงที่สุด  อย่าดูแต่ข้างนอก  ข้างในอาจจะเป็น อีกอย่างก็ได้”  -- เจอะเข้าอย่างนี้คงจะร้องได้คำเดียวว่า ฮาโร้ยยย  เจ็บเบ็ดหัวในพุงเลย น้องเหอ..   ..ก็ได้แต่หวังว่ากาลเวลาและระยะทาง  จะช่วยรักษาแผลใจของระรินได้นะครับ อนึ่ง ผมเคยอ่านแต่ผลงานกลอนของน้องศาลาไทย  วันนี้ได้อ่านเรื่องสั้นรับวาเลนไทน์ นับว่าไม่ผิดหวังที่แวะเข้ามาเยี่ยมหน้าโผล่ดูถนนฯ เสียจริงๆ เชียว  ว่าแล้วก็ขอคารวะ ให้สามจอก  เอิ๊กกก ไฟล์เสียง จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ - [ 14 ก.พ. 48 16:41:16 ]

ความคิดเห็นที่ 24 และเนื่องในโอกาสวันแห่งความรัก  ขอมอบเพลงหวานๆ ให้กับ เจ้าของกระทู้ด้วยครับ ไฟล์เสียง จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ - [ 14 ก.พ. 48 16:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ในความคิดเรานะ หนูใช้ภาษาดีมากๆเลย ลื่นไหล เป็นธรรมชาติ อ่านแล้วเศร้าได้ประทับใจดีจ๊ะ ส่วนเนื้อเรื่อง เรายังงงๆอยู่บ้าง (อาจจะเพราะไม่ค่อยได้อ่านเรื่องสั้นง่ะ -_-') แต่ก็อดทำให้คิดไม่ได้ว่า มันเป็นเพราะอันหยังเด้อ.. จากคุณ : นานานะจัง - [ 14 ก.พ. 48 16:53:24 A:203.150.100.210 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 "ระรินยังไม่ได้รับฟังความรู้สึกและเรื่องราวที่พบเจอจากพี่ บางครั้งเมื่อความจริงเปิดเผย ระรินอาจรักพี่มากกว่านี้เป็นแน่ ความสุขที่ระรินเห็นอยู่พร้อมหน้า เพิ่งได้มาพบเจอกันก็วันที่ระรินเห็น หล่อนแอบสามีอุ้มลูกมาหาพี่ เพียงเพื่อตกลงเรื่องลูก และหล่อนก็จากไปแล้ว เช่นเดียวกับระริน" พี่วิ..ของระริน (ขอมีส่วนร่วมกับศาลาไทยด้วยคนครับ) จากคุณ : วิ - [ 14 ก.พ. 48 16:53:57 A:203.148.240.94 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 เศร้าจัง... วาเลนไทน์ทั้งทีน้า... แต่ชื่นชมการตัดสินใจของระรินนะคะ  เธอเข้มแข็งมากค่ะ  เป็นงานเขียนสั้น ๆ อ่านง่าย ๆ สบายดีค่ะ เป็นกำลังใจให้สำหรับงานเขียนชิ้นต่อไปนะคะ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 14 ก.พ. 48 17:17:45 ]

ความคิดเห็นที่ 28 นำเพลงมา ประกอบ ... 55 ... โจโจ้ซัง : รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส : **อันความรัก.. มักชวนชักให้ใจลุ่มหลงระเริง เปรียบดังเปลวเพลิง ที่ได้จุนเจือเชื้อไฟไหม้ลาม ยาม.. เพลิงรักรุมใจใครจะมาหวงห้าม เรื่องจะปรามรักกันมันยิ่งกว่าดับไฟ เหมือนรักของทรามวัยในนิยายญี่ปุ่น โจโจ้ซัง โจโจ้ซัง หล่อนพลีกายใจ..ด้วยรักซื่อถืออมตะจริงจัง กลับต้องมาผิดหวัง พบกันวันหลังเขามีเมียมา ปวด ใจนักเมื่อคนรักไร้สัจจา โจโจ้ซังดอกฟ้าจึงฮาราคีรีเพื่อ ชาตินี้ขอมีรักเดียว (**ซ้ำ**) ... จากคุณ : หญ้า.. - [ 14 ก.พ. 48 18:21:05 A:61.90.60.176 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีครับ จากคุณ : ฟ้าแจ้ว - [ 14 ก.พ. 48 18:25:44 A:210.246.73.199 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ เขียนต่อไปนะคะ จะเป็นกำลังใจและคอยติดตามอยู่ห่างๆ ค่ะ จากคุณ : กลอนกานต์ - [ 14 ก.พ. 48 18:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เขียนให้รู้สึกสะเทือนอารมณ์ได้ดีนะ แต่ที่หลายๆ คนชมว่าระรินเข้มแข็ง สงสัยว่าถ้าไม่ไปต่างประเทศ จะทำแบบนี้ได้ไหม (ขอบอกว่าฝ่ายชายเข้าข่ายเลว) จากคุณ : scottie - [ 14 ก.พ. 48 20:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ดูเหมือนว่าจะเคยอ่านเรื่องนี้แล้วนะคะ แต่ไม่แน่ใจ ยังไงเซฟไปก่อนค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 14 ก.พ. 48 21:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ยังงงว่า 2 ปีของระรินกับเขา และ..ปีของเธอ+หนูน้อย+เขา ใคร มาก่อนใคร แต่ที่น่าจะแน่ ของระรินคงเป็นแบบไม่ใช่ทางการ และยังไม่มีผลผลิต (อีกฝ่ายก็ไม่แน่ว่าเป็นทางการหรือไม่ ..แต่มีผลผลิต -ซึ่งอาจใช้เวลาแค่ไม่ถึงปีก็ได้ และอาจเพิ่งครบรอบขวบปีแรก ที่เหมาะกับกำไลเท้าคู่นั้น) แต่ที่แน่ๆก็คือ "เขา" ซึ่งขาดคุณสมบัติของคนดีไปแล้ว และ โชคดีของระรินแล้วละ (เธอและหนูน้อยคนนั้นอาจโชคร้ายกว่า) ... สำนวนและลีลา ไม่แพ้ ฝีมือทางกวี เลยนะ จากคุณ : Daosaddha - [ 14 ก.พ. 48 22:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เฮ้ย .. ไหง๋เขียนผิด “ลิงชอบเพลงนี้จัง”  เธอยังคงบอกเขาเหมือนทุกครั้ง ... จากคุณ : จังงัง - [ 14 ก.พ. 48 22:32:40 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ความเป็นจริงของชีวิต มักสร้างความเจ็บปวดให้เราเสมอๆ มีแต่อยู่กับความฝัน จึงมีความสุข จากคุณ : NoWaR - [ 14 ก.พ. 48 23:33:52 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ว้า.....แล้วจะกล้าติไรล่ะเนี่ย.....เหอ...เหอ...เหอ (ออกตัวก่อนละกันนะครับว่า...คนเขียนเขาสั่งให้มาติ มิใช่มาชม....ดังนั้นแฟนคลับทั้งหลายอย่าเพิ่งก่นด่าข้าพเจ้าว่าถนัดแต่ขัดแข้งขัดขาผู้อื่นเป็นสรณะ) เฮ้อ.......(เสี่ยงภัยเจงๆ เรย..มาตอบทู้นี่น่ะ) ครับ....เข้าเรื่องๆ กันนิดหนึ่ง  นอกจากที่คุยกับหนูในเอ็มเอสเอ็นแล้ว กลับมารูดไปรูดมา ผ่านไปผ่านมา  ขึ้นๆ ลงๆ อยู่หลายรอบก็มีความคิดเห็นดังนี้ครับ เนื่องจากเป็นเรื่องแรกกระมังเนอะครับทำให้ผู้เขียนยังขาดกลวิธีการนำเสนอบทสนทนาที่หลากหลายออกไป  ทั้งเรื่องจะเป็นแบบ "คำพูดตัวละคร" ต่อด้วยอารมณ์ความรู้สึกหรือกิริยาอาการขณะพูดประโยคนั้นออกไป อ่านๆ ไปแล้วรู้สึกเหมือนอ่านบทละครอย่างไรก็มะรู้อ่ะ  มันมีจังหวะที่สม่ำเสมอเกินไปจนรู้สึกว่ายังทื่อเกินไปน่ะครับ ยิ่งรวมกับบท บรรยาย ที่บอกรายละเอียดอารมณ์บรรยากาศฉากหรือบริบทต่างๆในเรื่อง โดยไม่ได้บวกอารมณ์ด้วยวิธีการพรรณนา ให้เกิดจินตภาพในใจผู้อ่าน  แล้วจึงยิ่งรู้สึกเหมือนอ่านบทละครมากขึ้น จนหลงคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกซะงั้น เพราะต้องตีความเอาเองว่าถ้าตูเป็นเขาตูจะตีหน้าอย่างไร จะมีความรู้สึกทับซ้อนอย่างไรกับสถานการณ์ต่างๆ ที่แสดงไว้ในเรื่อง ซึ่งตรงนี้ผู้เขียนจะช่วยผู้อ่านได้มากสำหรับการควานความหากใช้  สาธกโวหารหรืออุปมาโวหารเข้ามาช่วย โดยรวมเรื่องมีองค์ประกอบครบสำหรับเรื่องสั้นที่ดีเรื่องหนึ่งครับ เพียงแต่ยังขาดลีลาหรือความจัดเจนเท่านั้นเอง จากคุณ : SONG982 - [ 14 ก.พ. 48 23:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อะนะ ในที่สุดก็เข็นเอามาลงซะที เห็นกล้าๆ กลัวๆ อยู่ตั้งนาน อิอิ อ่านแล้วก็เพลิดเพลิน เริ่มด้วยพล็อตสบายๆ หวานๆ ดี แต่ทิ้งตอนจบให้อึ้งเล็กๆ ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มหัวใจ แต่ก็ทำไป ทั้งๆ ที่รู้ เนอะ แค่บทสนทนาระหว่างกัน จากสิ่งของที่ฝากให้ ก็ทำให้รู้ตื้นลึกหนาบาง เยี่ยมนะ แต่ช่วงที่เฉลย ดูสับสนไปบ้าง ภาษาดี รื่นดี กระชับ ชัดเจน ไม่ฟุ่มเฟือย คำซ้ำมีไม่เยอะ แต่ก็มีที่แปลกๆ บ้างนะ เช่น --เสียงเพลงจากแผ่นซีดีในรถดังคลอเบา ๆ จินตนาการตามแบบตาสีตาสาแล้ว เสียงต้องออกมาจากเครื่องเล่นซีดีนะ แล้วตกลงเสียง ดัง หรือ คลอ กันแน่จ๊ะ? พี่ว่าน่าจะตัด ดัง ออก --ลูกอมเม็ดหนึ่งออกมาแกะเปลือกออก มะใช่ผลไม้นะจ๊ะ --เธอรู้สึกว่าเขาแตะเบรกรถเบา ๆ น่าจะ เธอเห็น มากกว่า เธอรู้สึก ถ้าจะรู้สึก น่าจะบรรยายว่า เธอรู้สึกว่ารถชะลอความเร็ว --เขารอจนกระทั่งระรินเดินผ่านประตูโถงชั้นล่างของคอนโดมีเนียมเข้าไปเพื่อรอลิฟต์แล้วจึงค่อยขับรถจากไป อันนี้ประโยคยาวเกินไป ตัดแบ่งออกหน่อย มีคำ “รอ , ไป ” ซ้ำซ้อน “รอจนกระทั่งระรินเดินผ่านประตูโถงชั้นล่าง และไปหยุดรอลิฟต์ในคอนโดมิเนียมแล้ว เขาจึงค่อยขับรถออกไป” --แต่เขาไม่มีคำพูดใดเล็ดลอดออกมาจากปากสักคำ น่าเปลี่ยนลำดับคำในประโยค “แต่ไม่มีคำพูด ใดเล็ดลอดจากปากเขาสักคำ” ก็นิดๆ หน่อยๆ ตามประสาคนจุกจิกนะ ^^ จากคุณ : ณัฐกร (ไม่ได้ล็อกอิน) - [ 15 ก.พ. 48 00:05:20 A:61.90.250.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 หลงรักคนมีเจ้าของ แอบมองอยู่ทุกวัน ไปหลงรักแฟนเช้าบ้าน เอิ้กกกกกกก อะนะ สักวัน ระรินคงได้รักคนที่เป้นตัวจริงของเธอเองนะ ความรัก จะมาจะไป ไม่มีใครรู้ รอเวลาเพื่อสักวัน คงถึง วันที่เหมาะสมที่จะปรากฏตัว มันคงเปิดตัวแบบตื่นเต้นเร้าใจ หือเปิดตัวแบบเศร้าๆ ก็ต้องรอกันไปนะฮะ แต่ส่วนใหญ่ เห็นแต่ตอนแรกตื่นเต้น ตอนหลังเศร้าทุกที ให้ตายเถอะ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 15 ก.พ. 48 00:24:25 A:202.133.177.114 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 อืมมมม ไม่มีอะไรครับ ^_^ จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 15 ก.พ. 48 01:32:11 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แหมไอ้คู่ คคห. 38 กะ 39  นี่มันมาติดๆ กันจนน่ารำคาญ เดี๊ยะมีเสกคุณไสยใส่ท้องน้อยซ้าาาาาาาาาา 55555 เข้ามาอิจฉามันตามประสาคนโสดถี่ๆ เว้ย (ปล. ขออภัยเจ้าของกระทุ้มา ณ ที่นี้ด้วยเด้อค่ะ จากคุณ : SONG982 - [ 15 ก.พ. 48 04:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 41 จากคุณ : Darha - [ 15 ก.พ. 48 08:02:05 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้ว  ตามที่คุยกันในเอ็ม ภาษาที่ใช้ลื่นดี  อ่านแล้วซึ้งค่ะ แต่จุดอ่อนคือ ตอนแรกหวานจัด  แล้วมาผ่าขมปี๋ลงไปเลย เพียงคำพูดตอนลูกอมยังไม่ทำให้คนอ่านรู้สึกถึงอารมณ์ร้าวรานของระรินที่แฝงเร้นเอาไว้ได้ น่าจะสื่อช่วงแรกในลักษณะให้คนอ่านขบคิดว่า เอ้ เธอมีความสุขอยู่หรือเปล่านี่ ไม่แน่ใจ ประมาณนี้  แล้วมาเฉลยตอนจบขมจัดจะดีกว่า จากคุณ : วังวน - [ 15 ก.พ. 48 08:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เห็นด้วยกะคุณณัฐกร (37) ว่าบางจุดอ่านแล้วขัดๆอยู่ โดยเฉพาะตอนจบ ...ระรินยกมือไหว้อำลา ยิ้มน้อย ๆ ให้กับเธอผู้นั้นและเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขน เธอหันหลังกลับ และขับรถจากมา... ต้องอ่านซ้ำ เพราะทีแรกนึกว่าเธอผู้นั้นก็รู้เรื่องระริน เธอเลยหันหลังกลับแล้วขับรถหนีออกมาซะอีก ถึงพล็อตเรื่องจะดูคุ้น(มาก..อิอิ) .. แต่คนเขียนก็สื่อได้ชวนติดตามอ่านจนจบ เรื่องแรก(ที่แก้หลายหน)ได้อย่างนี้ก็เยี่ยมแล้วครับ หวังว่าเรื่องที่สองคงไม่ต้องรออีกสองปีนะ ๕๕๕ จากคุณ : ดช.mz - [ 15 ก.พ. 48 09:25:06 A:61.7.133.173 X:202.47.247.130 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาลงชื่ออ่านครับ.. เป็นเรื่องสั้นที่สั้นดีครับ.. จากคุณ : แทน - [ 15 ก.พ. 48 10:44:07 A:202.57.175.71 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 คุณณัฐกรค่ะ.... ระวังเป็นณัฐ...อีกนะ แหะๆๆๆๆ เพิ่งรูว่า หนูมีก็มีความสามารถด้านเรื่องสั้นด้วย อยากอ่านเรื่องสั้นของหนูหมีจังอ่ะ... จากคุณ : กรวี - [ 15 ก.พ. 48 11:52:16 A:203.113.71.166 X:203.150.217.113 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ชอบค่ะ สไตล์การเขียนเรื่องค่อนข้างเป็นไปในแนวที่เราคุ้นเคย นิ่ง..หวาน..สร้างความรู้สึกในการอ่าน อ่านแล้วนึกถึงเรื่องสั้นเก่าๆ ของตัวเองสมัยส่งไปตามนิตยสารจัง จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ - [ 15 ก.พ. 48 19:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อยากเปลี่ยนชื่อเป็น ระริน ...จังเลย เข้มแข็ง น่ารัก เข้าใจโลก หนู ศ. เขียนเก่งจังค่ะ พี่มัชรออ่านเรื่องต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : มัชฌิมา - [ 15 ก.พ. 48 20:05:16 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านจบไปนานแล้ว แต่ไม่ได้ออกความเห็นไว้ อยากจะบอกว่าที่เป็นแบบนั้น เพราะหลังจากที่อ่านจบ เกิดความรู้สึกสะเทือนใจขึ้นมาทันทีค่ะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว เลยเข้ามาให้กำลังใจลูกสาว เขียนมาอีกนะคะ เด็กน่ารักของแม่เอม จากคุณ : ป้าเอม - [ 15 ก.พ. 48 20:49:41 ]

ความคิดเห็นที่ 49 มาลงชื่อ เป็นกำลังใจค่ะ น้อง ศ เขียนดีจัง อ่านรื่น ได้อารมณ์ อินไปด้วยเลยง่ะ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 15 ก.พ. 48 22:43:22 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตกลงยังไม่เคยอ่านนะคะ แค่ชื่อนางเอกพระเอกคุ้น ๆ เองค่ะ ว่าแต่เรื่องนี้นางเอกไม่ระแคะระคายเลยหรือคะ คือเพิ่งทราบด้วยตนเองหรือคะ ถ้าเพิ่งทราบก็เห็นด้วยที่ว่าผู้ชายแย่จังเลยค่ะ ดีแล้วที่ตัดใจไปเสียได้ค่ะ เปลี่ยนบรรยากาศใหม่ ๆ บ้างก็ดีค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 15 ก.พ. 48 23:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 51 สงสารผู้หญิงทั้ง 2 คนเลยค่ะ ที่ต้องมาพบเจอกับผู้ชายอย่างนี้ จากคุณ : หนูยี - [ 16 ก.พ. 48 08:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 52 Lovely, thanks for the links. จากคุณ : Ora - [ 16 ก.พ. 48 09:14:24 A:4.7.249.129 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 เขียนได้ดีนะครับ... จากคุณ : ฮูแบร์ - [ 16 ก.พ. 48 18:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คุณกริชครับผม (๔) ขอบคุณค่ะพี่กริช  ศาลาไทยก็มือใหม่นะคะ  เขียนได้แค่นี้ก็เล่นเอาหืดขึ้นคอ กว่าจะร่างจบ แก้แล้วแก้อีก จน "ครู" เขาจะเอาแปรงลบกระดานเขวี้ยงหัวเอา แต่จะพยายามเรียนรู้สิ่งที่ต้องปรับปรุง  เพื่อเป็นแนวทางสำหรับเรื่องต่อไปค่ะ คุณสายลมคิมหันต์ (๕) สวัสดีค่ะพี่ชายจากแดนจิงโจ้  ขอบคุณที่สละเวลาทำรายงานมาอ่านนะคะ ว่าแต่เรื่องมัน "บาด" ตรงไหนหนอ...  จะได้ทำแผลได้ถูกที่  เอิ้ก ๆ ขอบคุณอีกครั้ง  สำหรับข้อความดี ๆ ที่ส่งถึงกันสม่ำเสมอนะคะ คุณหมูน้อย (๖) ขอบคุณค่ะ  ยังอดคิดไม่ได้ว่า  เรื่องหน้าจะใช้ "ระริน" เขียนต่อนะคะ คุณ Moon_Light (๗) คุณ Moon_Light ค่ะ ปกติศาลาไทยเขียนแต่ร้อยกรองจริง ๆ นั่นล่ะ พอมาลองเขียนร้อยแก้วดูบ้าง  เลยกระโดกกระเดกอย่างที่ได้อ่าน ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ  จะพยายามเขียนมาให้อ่านอีกนะคะ คุณเจียวต้าย (๘) ขอบคุณค่ะ  ว่าแต่ที่หายไป  ตามหาเจอหรือยังหนอ  ศาลาไทยแอบตามไปที่   http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3293727/W3293727.html ที่อุตส่าห์เขียนถึงกัน  ขอบคุณอีกคราวนะคะ คุณจิรัติการ (๙) ขอบใจจ้ะชาติ  สมใจหรือยังละทีนี้  ลุ้นให้ศาลาไทยเขียนอยู่นานสองนาน ... หวานเศร้าสมใจซะที ... แต่กว่าจะได้มา  เรื่องนี้ปั้นอยู่เป็นเดือนเชียวนะ  เลยเหลือเรื่องสั้น  สั้น ๆ อย่างที่เห็น เอิ้ก ๆ คุณน้ำลายบูด (๑๐) น้อย ๆ หน่อยนะนายแวน  เล่นจะแช่งกันรับวันแห่งความรักเลยหรืองัย ใครให้อะไรกะใครไว้  ขอให้สิ่งนั้นจงกลับคืนผู้ให้ด้วยเทอญ ฮิ ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 ก.พ. 48 19:15:27 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณน๋อนหนังสือ (๑๑) ขอบใจจ้า  การ์ดน่ารักดีจริงเชียว  ปีนี้ศาลาไทยก็ทำการ์ดส่งให้เพื่อน ๆ เหมือนกันนะคะ คุณชินตาโร่ (๑๒) โอ้โห...ชิน  เปรียบเทียบซะขนาดนั้นเชียว  อืม...ก็จริงนะ  ถ้าใครเป็นระรินก็น่าเศร้าอยู่หรอก ขอบใจนะจ๊ะที่แวะมาอ่าน  ฮิ ๆ ว่าง ๆ จะทำตัวเป็นพนักงานส่งข้อความใหม่ คุณซอมพอแดง (๑๓) ขอบคุณค่ะพี่หญิงเจ้าขา  ศาลาไทยก็ว่างั้นล่ะค่ะ  เพลงที่เหมาะกับระรินน่าจะเป็นเพลงอย่างที่ว่า อิ ๆ ว่าแต่ว่า  ยังทานแตงโมวันละหนึ่งลูกอย่างเดิมหรือเปล่าคะ เอิ้ก ๆ เลิกทานเมื่อไหร่ส่งข่าวด้วยนะคะ คุณ tiki_ทิกิ (๑๔) ขอบคุณค่ะ  ว้า...แย่จัง  รูปโหลดไม่ขึ้นเสียนี่  ศาลาไทยเลยอดเห็นว่าเอาอะไรมาฝากกันหนอ... คุณกระเฉดน้อย (๑๕) ใช่แล้วล่ะจ้ะมิน .. จันทร์ ใจ เจ็บ จำ .. เมื่อ .. เรื่อง รัก ร้าว ราน .. งานเยอะสินะ  พักหลังไม่ค่อยเห็นมาเดินเล่นในถนนนักเขียนเลยนี่นา ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะจ๊ะ  รูปสวยมาก  ... คุณกรวี  (๑๖) ขอบคุณค่ะพี่ไหม  แค่อยากลองเขียนดูบ้างนะคะ  ชอบไม่ชอบก็บอกกัน  จะได้เก็บไปปรับปรุงนะคะ คุณ Tethys มาเฉพาะกิจ (๑๗) "ครับ" คงเป็นเช่นนั้นเอง "ความรักที่จริงใจ บางครั้งก็เดินทางมาพร้อมกับเงื่อนไข... เงื่อนไขที่ต้องยอมรับความจริง... เพราะไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านี้.... " ศาลาไทยก็คงทำได้เท่านี้... เช่นนั้นเอง... คุณรวยระรินกลิ่นชา (๑๘) ถูกต้องแล้วจ้ะ  ความพยายามของคนเขียนเรื่องให้เศร้า  ก็คือการพยายามทำให้คนอ่าน เจ็บปวดร่วมกับตัวละครและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  บางครั้งบางคราว  ประสบการณ์ร่วม เลยทำให้ใครบางคน  ออกอาการ "โดน" ซะมากมาย คุณ ส (๑๙) แหะ ๆ ขอบคุณค่ะ  ถ้าให้เขียนต่อจริง ๆ สารภาพว่ายังคิดไม่ออกเลยว่าจะเขียนอะไรอีก คุณ NATTI นัทตี้ (๒๐) ขอบคุณค่ะน้านัท  ดีใจที่น้านัทชอบตัวละครอย่างระรินนะคะ  แต่พอจะเดาออกว่าน่าจะชอบ ฮิ ๆ แหะ ๆ ศาลาไทยก็หวังเหมือนกันค่ะ เพราะไม่อยากให้ในชีวิตจริงมีใครต้องเจออย่างระริน... จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 ก.พ. 48 19:32:39 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มาอ่านแล้วจ้ะน้องหนู เขียนเก่งกว่าคุณลุงอีก ทีแรกคิดว่าน่าจะวิจารณ์เสียหน่อย แต่พอเห็นสองเสือคุณสรองกับคุณณัฐกร ละมั่งน้อยๆ จึงต้องถอยหลบไป เขียนอีกเยอะๆ นะ จะรออ่าน.. จากคุณ : อันโตนิโอ (อันโตนิโอ) - [ 16 ก.พ. 48 22:50:30 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ไหนบอกว่าเขียนถึงใครหลายๆคนในนี้ ไม่เห็นมีเลย เฮ้ย อดเลย คิดว่ามาเผาใครให้ฟัง ที่แท้ เรื่องขอเรานั่นเอง ฮือๆๆๆ (มั่วนิ่ม อยากเป็นนางเอก ว้อย) จากคุณ : เอ็นจัง - [ 16 ก.พ. 48 23:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ทีแรกที่ส่งให้อ่าน... กะว่าพอแกแปะในบอร์ดเมื่อไหร่จะเข้ามาสับ ๆ ๆ นี่ก็กะว่าจะสับซะหน่อย จึงย้อนกลับไปอ่านให้ละเอียดอีกที ปรากฏว่า... ไอ้ที่งง ๆ ทีแรกไหงกลับกระจ่างหว่า แถมยังได้อารมณ์ของเนื้อหาที่ฉันมองข้ามไปเพิ่มขึ้นมาอีกตะหาก แสดงว่าทีแรกฉันคงอ่านไม่ดีอ่ะ และก็ไม่มีสมาธิในตอนนั้นด้วย (โรคสมาธิสั้น ก็รู้อยู่) งั้น... เปลี่ยนจากสับ มาเป็นชื่นชมก็ละกัน อิอิ เขียนดีนะ ดึงความรู้สึกออกมาได้ดีน่ะ ส่วนเรื่องของอักขระ  จากลักษณะความต่อเนื่องของคำ ทำให้รู้ว่าแกได้วางประโยคต่อไปไว้แล้ว ว่าจะเขียนอะไร  นี่แหละ ที่ฉันยังทำไม่ได้น่ะ ฉันนะ... คิดอะไรก็ใส่มาเรื่อย ไม่มีความต่อเนื่องของเรื่องราวเลย อย่างไรก็ตามที... พยายามต่อไป หนูทำด้ายยย... จากคุณ : {``-_-}{-``-}{-_-``} - [ 17 ก.พ. 48 00:16:42 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อิอิ...ขำพี่เจ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 17 ก.พ. 48 17:02:31 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เอ๋ ชีวิตเราคล้าย ๆระรินหรือป่าวน๊า วันหลังต้องหัดทำอย่างระรินซะแล้ว จะทำได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย แต่ก็ชอบค่ะเรื่องที่คุณเขียน เพิ่งเคยอ่านกระทู้คุณนะค่ะ จากคุณ : เวิ้งว้าง - [ 17 ก.พ. 48 17:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขออยู่ ร่วมในประวัติศาสตร์ จากคุณ : Her Handwriting - [ 17 ก.พ. 48 21:50:45 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ฝืมือเรื่องสั้นของคุณศาลาไทยนี่ไม่แพ้ฝืมือโคลงเลยนะคะ ถึงจะมีบทบรรยายน้อย แต่ให้อารมณ์จัง จากคุณ : หนมจีน - [ 18 ก.พ. 48 01:26:48 A:130.88.205.58 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 คุณ Sci - Fi (๒๑) ขอบใจจ้ะนาย Sci - Fi อ่านเพลินแต่คนเขียนน่ะไม่เพลินเลยหงะ แต่จะพยายามฝึก และเขียนบ่อย ๆ นายอย่าลืมมาอ่านล่ะกันนะ คุณ :::อาราเร่::: (๒๒) สุขสันต์วันวาเลนไทน์ (ย้อนหลัง) เช่นกันนะคะ   คุณสาวกห้ากระสอบ (๒๓ - ๒๔) พี่วกเจ้าขา...  น้องหลาดีใจจังหู... ๕๕๕    คิดถึงจังเลยพี่วก  หายไปไหนมาหนอ... ปล่อยให้คุณน้อง  คุณพี่  คุณน้า  คุณป้า  ทางนี้ รอ ร้อ รอ ... รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ เด็กแนวสมัยนี้เค้าจะพูดว่า  "วัยร่นเซงงงงงงงงงงงงงงง" แต่เด็กแนวสมัยพี่วกคงพูดว่า "โคแก่เซงงงงงงงงงงงงงง"  ล้อเล่นด้วยความคิดถึงนะเจ้าคะ  ห้ามเคืองน้อง ... แหะ ๆ สำหรับเรื่องสั้น  ศาลาไทยก็มือใหม่นะพี่วก  เรื่องร้อยกรองเนี่ยพอได้  เท่าไหร่เท่ากัน แต่เรื่องสั้นเนี่ยยังจับทิศทางไม่ค่อยได้  โดน "ครู" เอาแปรงลบกระดานเขวี้ยงบ่อย ๆ เรื่องที่ถามข้างบน ตอบว่า "ตั้งใจ" ค่ะ แหะ ๆ เข้าทางพี่วกเลยละสิเนี่ย ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันในวันแห่งความรักนะคะ  ขอบคุณเพลงหวาน ๆ นั่นด้วย โอ้โห... เข้าใจหานะพี่  ศาลาไทยตัดเพลงนี้มาทำเสียงเรียกเข้าข้อความด้วยล่ะ  มันหวานดี ว่าแล้วก็ยกสามเหยือกคารวะคืนให้พี่บาววก       คุณนานานะจัง (๒๕) กรวดจ๋า  ดีใจจังที่กรวดเข้ามาอ่าน  ไม่ได้คุยกันตั้งนานแล้วนะ คิดถึง... คิดถึง... เร็ว ๆ นี้อาจจะต้องขึ้นไปถ่ายรูปแถวเชียงใหม่อีก ถึงเวลานั้นอย่าลืมเลี้ยง "ข้าวแฝ่" ก็แล้วกันนะจ๊ะ  ขอบใจจ้า... คุณวิ  (๒๖) ขอบคุณค่ะคุณวิ  เอ่อ... ถึงกะอึ้งไปที่คุณวิมาช่วยเขียนต่อยอดให้ ยังงัยก็ขอบคุณนะคะ  ไว้ศาลาไทยเขียนเรื่องใหม่  อย่าลืมมาช่วยกันอีกเน้อ... คุณริเศรษฐ์  (๒๗) ขอบคุณค่ะคุณริเศรษฐ์  ทีแรกตอนร่างไว้ก็จบแบบสุขสันต์กันถ้วนหน้าเลยล่ะค่ะ แต่ด้วยความอยากลองของ (ครูเขาว่างั้น)  เลยลองเปลี่ยนตอนจบเสียใหม่  ก็ได้อย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ จะลองเขียนไปเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้สักแค่ไหน  ขอบคุณสำหรับกำลังใจอีกคราวนะคะ คุณหญ้า (๒๘) โห... อา เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ  ศาลาไทยมี midi มาฝากด้วยนะคะ  แบบนี้เขาเรียก  "เกทับ"                         โจโจ้ซัง                         รุ่งฤดี  แพ่งผ่องใส                         อันความรักมักชวนชักให้ใจลุ่มหลงระเริง                         เปรียบดังเปลวเพลิงที่ได้จุนเจือเชื้อไฟไหม้ลาม                         ยาม เพลิงรักรุมใจใครจะมาหวงห้าม                         เรื่องจะปรามรักกันมันยิ่งกว่าดับไฟ                         เหมือนรักของทรามวัยในนิยายญี่ปุ่น                         โจโจ้ซัง โจโจ้ซัง                         หล่อนพลีกายใจด้วยรักซื่อถืออมตะจริงจัง                         กลับต้องมาผิดหวังพบกันวันหลังเขามีเมียมา                         ปวด ใจนักเมื่อคนรักไร้สัจจา                         โจโจ้ซังดอกฟ้าจึงฮาราคีรีเพื่อ                         ชาตินี้ขอมีรักเดียว                         (พูด)..โจโจ้ซัง                         เหมือนผีเสื้อแสนสวยบริสุทธิ์แห่งนางาซากิ                         รักที่เธอมอบให้ชายต่างแดนเมื่อวันก่อน                         บริสุทธิ์และมั่นคงเหมือนหิมะบนยอดเขาฟูจิ                         แต่..อนิจจาเมื่อยอดรักของเธอ                         ย้อนกลับมาพร้อมด้วยเมียตามกฎหมาย                         โจโจ้ซังสาวผู้รักเกียรติ                         จึงเลือกปฏิบัติตามประเพณีแห่งวงศ์ตระกูล                         เลือดจากสาส์นรักของเธอ                         เขียนทิ้งไว้ด้วยข้อความว่า                         "ตายเสียดีกว่าที่จะอยู่อย่างไร้เกียรติ"                         อันความรักมักชวนชักให้ใจลุ่มหลงระเริง                         เปรียบดังเปลวเพลิงที่ได้จุนเจือเชื้อไฟไหม้ลาม                         ยาม เพลิงรักรุมใจใครจะมาหวงห้าม                         เรื่องจะปรามรักกันมันยิ่งกว่าดับไฟ                         เหมือนรักของทรามวัยในนิยายญี่ปุ่น                         โจโจ้ซัง โจโจ้ซัง                         หล่อนพลีกายใจด้วยรักซื่อถืออมตะจริงจัง                         กลับต้องมาผิดหวังพบกันวันหลังเขามีเมียมา                         ปวด ใจนักเมื่อคนรักไร้สัจจา                         โจโจ้ซังดอกฟ้าจึงฮาราคีรีเพื่อ                         ชาตินี้ขอมีรักเดียว                         (พูด)..โจโจ้ซัง                         "ตายเสียดีกว่าที่จะอยู่อย่างไร้เกียรติ"                         ---- ---- ---- ---- ---- ---- http://www.thummada.com/cgi-bin/iB3/ikonboard.cgi?s=3eaf08ff793fffff;act=ST;f=13;t=1419;st=448 คุณฟ้าแจ้ง (๒๙) สวัสดีค่ะ  ขอบคุณนะคะ  ท่าทางจะรีบมาก  พิมพ์ชื่อจากฟ้าแจ้ง  เป็นฟ้าแจ้ว  เลยรีบแจว ฮิ ๆ คุณกลอนกานต์ (๓๐) สุขสันต์วันวาเลนไทน์ (ย้อนหลัง) เช่นกันนะคะ  ศาลาไทยจะพยายามเขียนเรื่อย ๆ นะคะ  ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ไฟล์เสียง จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 19 ก.พ. 48 12:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณ scottie (๓๑) ขอบคุณค่ะพี่ scottie  ตั้งใจเขียนให้เรื่องนี้สะเทือนอารมณ์เพราะเป็นแบบฝึกหัดแรกน่ะค่ะ   แต่กว่าจะได้ขนาดนี้  "คนตัดต่อ" ก็บ่นอุบเหมือนกันว่าเกือบจะเข้าข่าย "ฟูมฟาย" เพราะฉะนั้นถ้า "ระริน" ไม่ไปอังกฤษเสีย  คาดว่าบท "ฟูมฟาย" คงตามมาอีกแยะ แหะ ๆ คุณรสา รสา (๓๒ และ ๕๐) ขอบคุณค่ะพี่รสา  ตอบทีเดียวเลยก็แล้วกันนะคะ  ที่ว่าคุ้น ๆ คงเพราะ "ระริน" กระมังคะ เพราะเรื่องนี้ไม่มีชื่อพระเอก แหะ ๆ   ในส่วนของเนื้อเรื่อง  ที่ถามว่าระแคะระคายหรือเปล่า  ก็พยายามหาเหตุผลใส่ลงไปแล้วนะคะ น้ำหนักอาจจะดูเบาไปนิด  แต่ก็พยายามให้สมเหตุสมผลที่สุดแล้ว  (ได้เท่านี้เองหงะ ) คุณ Daosaddha (๓๓) โอ้โห... ถึงขนาดนำไปคำนวณระยะเวลาเลยหรือนั่น  ลืมคิดถึงตรงนี้ไปเสียสนิทเลยค่ะ เลยได้มุมใหม่อีกมุม  เพราะถ้าคิดอย่างคุณ Daosaddha  มันก็ เฮ้อ... ทำไปได้หนอคนเรา ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันและตั้งข้อสังเกตให้นะคะ  เรื่องสั้นเนี่ยมือใหม่ค่ะ แต่ถ้าเรื่องร้อยกรองเนี่ย  เท่าไหร่เท่ากันนะคะ คุณจังงัง (๓๔) ๕๕๕ เดี๋ยวเถอะเจ้าลูกลิง  “ลิงชอบเพลงนี้จัง”  คิดไปได้ ...  ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะพี่ เอ... หรือเดี๋ยวเปลี่ยนคำพูดใหม่  เป็นชื่ออื่นซะดีไหมเนี่ย  คราวเนี้ยจะหนาว  เอิ้ก ๆ คุณ NoWaR (๓๕) สวัสดีค่ะพี่โน   เห็นด้วยนะคะ  "ความเป็นจริงของชีวิต มักสร้างความเจ็บปวดให้เราเสมอๆ" แต่ไม่ใช่ว่าความเป็นจริงจะทำให้เจ็บปวดเสมอไปนี่คะ  ก็มีสุขบ้างทุกข์บ้าง  คละเคล้าไปกันไป  ถึงเรียก "ชีวิต" บางครั้งบางที  "อยู่กับความฝัน จึงมีความสุข"  คนเราจึงมักจะมีความฝันเสมอ ๆ เพื่อเติมความสุขให้ "ชีวิต" ขอบคุณที่แวะมาทักทายกัน  และมาเติมความสุขให้  ในความจริงที่เป็นเสมือนความฝันนะคะ คุณ SONG982 (๓๖ และ ๔๐) พี่สรองเจ้าขา  แหม ๆ กระทู้เรื่องสั้นเรื่องแรกของน้อง  อนุญาตให้สับแหลกอยู่แล้วล่ะค่ะ  คิดมากไปได้ จะว่าอะไรไหมเนี่ยถ้าจะแก้ตัวว่า  ที่บอกว่า  "อ่านๆ ไปแล้วรู้สึกเหมือนอ่านบทละครอย่างไรก็มะรู้" ว่าจริง ๆ ตั้งใจจะทำในลักษณะนั้นนั่นล่ะค่ะ  แหะ ๆ ไม่ค่อยชอบใช้บทบรรยายหรือพรรณนาสักเท่าไหร่ ไม่รู้คิดผิดหรือคิดถูกเหมือนกัน  ถ้าจะบอกว่าบรรลุจุดประสงค์ที่ ... "จนหลงคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกซะงั้น เพราะต้องตีความเอาเองว่าถ้าตูเป็นเขาตูจะตีหน้าอย่างไร" แหะ ๆ เลยกลายเป็นข้อตำหนิเป็นเสีย  แต่ไม่เป็นไรค่ะ  ศาลาไทยจะปรับปรุงใหม่ในเรื่องต่อ ๆ ไป ขอบคุณจริง ๆ ที่แวะมาแปะให้  และอีกบางส่วนหลังไมค์  ขอบคุณมากค่ะ อ้อ... และเห็นด้วยกับความคิดเห็นที่ ๔๐  โดยไร้ข้อโต้แย้งค่ะ ๕๕๕ คุณณัฐกร (ไม่ได้ล็อกอิน) (๓๗) ในที่สุดพี่บอลก็มา เอิ้ก ๆ จะไม่ให้กล้า ๆ กลัว ๆ ได้ยังงัยละคะ  ก็คนไม่เคยนี่นา อิ ๆ ขอบคุณพี่บอลค่ะ  ที่อ่านให้อย่างละเอียด  และแจงสิ่งที่ต้องแก้ไขมาเป็นข้อ ๆ ไม่ถือเป็นความจุกจิกนะคะ  แต่ถือเป็นการใส่ใจรายละเอียดเสียมากกว่า น้อยคนที่จะอ่านงาน  แล้วตั้งใจแจงรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้  ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ จะพยายามปรับปรุงในเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ   คุณโอเลี้ยงแก่ๆ (๓๘) เอิ้ก ๆ อารมณ์ดีมาเชียวเจ้าจ๊ะ  เพลงที่ร้องก็เข้ากั๊น เข้ากัน   ข่าวแว่ว ๆ ว่าชื่อนางเอกของศาลาไทยไปจ๊ะกะใครเข้าเหรอ  มันบังเอิญเท่านั้นเองนะจ๊ะ อิ ๆ ขอบใจที่แวะมาเยี่ยมกันนะจ๊ะ คุณคนเดินดินกินข้าวแกง (๓๙) เหมือนเดิมเลยโจ๊ก  นายมีมาแต่เท้าหลังอย่างเคย  เอิ้ก ๆ  งัยก็ขอบใจนะจ๊ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 19 ก.พ. 48 13:11:40 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ๏ อ่านแล้วอ่านอีกต้อง . . . . . . . ทำเฉย เพราะติไม่เป็นเลย . . . . . . . . . . เรื่องไซร้ เพียงว่าอยากชมเชย . . . . . . . . . บทเริ่ม.. แรกแล มอบกำลังใจให้ . . . . . . . . . . . . เพื่อก้าวต่อไป ๚ จากคุณ : ๑ - [ 19 ก.พ. 48 13:15:15 A:61.90.100.39 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 คุณ Darha (๔๑) สวัสดีค่ะน้าสือ  มาไม่พูดไม่จา  สงสัย... สงสัย... ยิ้มอย่างเดียวแปลเขียวยกแผง เอิ้ก ๆ คุณวังวน (๔๒) ขอบคุณค่ะ  ขอบคุณทั้งหลังไมค์และหน้าไมค์นะคะวี แล้วศาลาไทยจะพยายามปรับปรุง  ตามที่แนะนำมานะคะ คุณ ดช.mz (๔๓) ขอบคุณค่ะพี่หมีเซอะ  ว่ากันตามจริงพล็อตก็ธรรมดาล่ะค่ะ  ไม่มีอะไรใหม่เลย มันก็อะนะ ... เรื่องสั้นอกหักรักรันทดประมาณนั้นแหละค่ะ เอิ้ก ๆ เรื่องที่สองคาดว่าน่าจะเรียบร้อยเร็ว ๆ นี้ นะคะ  ไม่ต้องให้รอสองปีหรอก แหม ๆ ช่วงนี้การบ้านแยะ และศาลาไทยเป็นเด็กขยันเจ้าค่ะ คุณแทน (๔๔) ขอบคุณค่ะพี่แทน  เรื่องสั้นก็ต้องสั้นสิคะ ฮิ ๆ เรื่องสั้นทำให้ยาวเดี๋ยวงบก็บานปลาย เอิ้ก ๆ คุณสาวไกด์ใจซื่อ (๔๖) ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ  ดีใจที่อ่านแล้วชอบนะคะ ไว้จะเขียนเรื่องใหม่มาให้อ่านเร็ว ๆ นี้นะคะ  ฝากด้วยคะ คุณมัชฌิมา (๔๗) สวัสดีค่ะคุณกลาง  โห... ชมซะ  "เข้มแข็ง น่ารัก เข้าใจโลก" นางเอกของเรา เอ... ชักยังงัย  ทำไมมีคนอยากเป็น "ระริน" เยอะจัง  เรื่องจบแบบนี้น่าเป็นไหมเนี่ย ขอบคุณที่แวะมาอ่านและให้กำลังใจค่ะ    เขียนเรื่องใหม่เสร็จจะรีบส่งข่าวนะคะคุณกลาง คุณป้าเอม (๔๘) สวัสดีค่ะป้าเอม  ไม่ได้คุยกันเสียนานเลยนะคะ  ป้าเอมสบายดีหรือเปล่าคะ ขอบคุณนะคะ  เห็นชื่อป้าเอมแวะมาเยี่ยมกระทู้ก็ดีใจค่ะ  เมื่อไหร่จะได้ร้องเพลงด้วยกันอีกหนอ... ดีใจอีกอย่างที่ศาลาไทยยังเป็น "เด็กน่ารักของแม่เอม" เหมือนเดิมเล้ย เย้ ๆ คุณสาวน้อยร้อยแปด (๔๙) สวัสดีค่ะพี่สาวน้อยร้อยแปด  ขอบคุณค่าาาาาาาาาาาาาาาา คิดถึงจัง  ไว้งานเลี้ยงแฟนฯ คราวหน้า  เราไปเจอกันนะคะ  เอิ้ก ๆ เห็นชื่อแล้วอดคิดถึงสองอย่างไม่ได้  "ครูหนอน"  และ  "ลอร์ดฯ " จริง ๆ นะคะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 19 ก.พ. 48 13:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 67 แวะมาอ่านหนหนึ่งแล้ว  แต่มิได้ทิ้งร่องรอยไว้ให้เห็น มาวันนี้  ก็ขอมอบกำลังใจให้ "ยัยหนู" ละกันนะ จากคุณ : ปู่ (Augustman) - [ 19 ก.พ. 48 13:49:06 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คุณหนูยี (๕๑) ถ้าว่ากันตามจริง  พี่ว่าผู้ชายผู้หญิงคบกันไม่ผิดหรอกนะจ๊ะหนูยี  หากรู้จักรักษาระยะห่างที่เหมาะสม เพียงแต่มันต้องเกิดจากคนสองคนช่วยกันรักษาระยะห่างนั้น    แต่อย่างในกรณีที่เกิดขึ้นในเรื่อง มันไม่ลงตัวเพราะระยะห่างมันถูกเบี่ยงเบนด้วยความไม่รู้ ... มันก็เลยจบเศร้าด้วยประการฉะนี้แล... อิ ๆ คุณ Ora (๕๒) ขอบคุณค่ะคุณ Ora   ไว้มีเพิ่มเติมจะส่งข่าวนะคะ  ว่าแต่เมื่อไหร่จะได้ยลรูปคอลเลคชั่นใหม่หนอ คุณฮูแบร์ (๕๓) ขอบคุณค่ะคุณฮูแบร์  งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้คนแนะนำและช่วยตัดต่อให้นะคะ คุณอันโตนิโอ (๕๖) คุณลุงอันโตเจ้าขา  ขอบคุณที่แวะมาอ่านงานศาลาไทยนะคะ  แหะ ๆ ชมให้เราแอบตัวลอยอีกแล้ว ศาลาไทยชอบอ่านงานที่คุณลุงอันโตเขียนนะคะ  อย่างเรื่องสั้นล่าสุดเนี่ย  ยังติดตามตลอด อิ ๆ ดอกไม้.. ดอกไม้จะบาน (ตอนที่ ๑) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3279796/W3279796.html ดอกไม้.. ดอกไม้จะบาน (ตอนที่ ๒) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3297900/W3297900.html ศาลาไทยเพิ่งหัดเขียนเองค่ะ  ยังไม่ไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ  โชคดีว่ามีครูดี  เพื่อนดี  คอยแนะนำให้น่ะค่ะ ถ้าคุณลุงอันโตจะกรุณาและพอมีเวลาวิจารณ์ให้  แหะ ๆ หลังไมค์ก็ได้นะคะ  จะรอค่ะ ... คุณเอ็นจัง (๕๗) เอิ้ก ๆ มาอีกรายเหยื่อของเรา  ทราบว่างานยุ่งมาก ๆ ยังแวะมาแปะข้อความให้ ฮิ ๆ ขอบคุณค่ะ ถ้าพี่เอ็นจังอยากเป็นนางเอกนะคะ  ได้เลย ... เดี๋ยวเรื่องหน้าให้เป็นเต็มตัว  ไม่ต้องครึ่ง ๆ อย่างเรื่องนี้ อิ ๆ คุณ {``-_-}{-``-}{-_-``} (๕๘) ขอบใจจ้ะนายสามหน้า  แหม ๆ กะจะเอาให้เละเป็นโจ๊กเลยเหรอจ๊ะ ดีใจที่นายกลับมาแปะความคิดเห็นให้  และอ่านเรื่องนี้ซ้ำอีกรอบ  (ปลื้มจัง) อย่างที่บอก  ศาลาไทยเพิ่งเริ่ม  แต่จะพยายามปรับปรุงไปเรื่อย ๆ นะ อย่างไรก็ตามที... (จะ) พยายามต่อไป หนูทำด้ายยย... (เนาะ ๆ ) คุณรวยระรินกลิ่นชา (๕๙) ไปขำอะไรนายสามหน้าจ๊ะ หนูรวยระรินฯ  ว่า ๆ ไป ชื่อเราเนี่ยคล้าย ๆ ชื่อนางเอกของศาลาไทยเลยเนอะ คุณเวิ้งว้าง (๖๐) แหะ ๆ เป็นอันว่ามีคนคล้ายระรินอีกหนึ่งคน  ขอบคุณที่ชอบนะคะ  วันหน้าอย่าลืมแวะมาอีกนะคะ คุณ Her Handwriting (๖๑) สวัสดีค่ะคุณ Her Handwriting ขอบคุณที่แวะมาค่ะ  แปะกระทู้นี้แต่ใจอยู่กระทู้ลุงอันโตแหง ๆ คุณหนมจีน (๖๒) ฮั่นแน่... แปลว่าต้องเข้าไปอ่านโคลงที่ศาลาไทยเคยเขียนแน่ ๆ ดีใจจังค่ะ ดีใจอีกคราวที่แวะมาเยี่ยมกระทู้นี้ด้วย  ศาลาไทยเพิ่งลองหัดเขียนน่ะค่ะ จะพยายามเขียนเรื่อย ๆ แล้วอย่าลืมแวะมาเยี่ยมกันอีกนะคะ คุณ ๑ (๖๕) แวะมาอีกคราว  ขอบคุณนะคะ  คราวนี้มีโคลงมาฝากอีกแล้ว  ท่าทางศาลาไทยจะหนีไม่รอด แหะ ๆ ๏ อ่าน แล้วช่วยติบ้าง................ตามควร เขียน เรื่องแรกคำชวน.................ช่างฟุ้ง เรียน ซ้ำเพื่อทบทวน....................ทุกสิ่ง รู้ จบเพียงร่วงรุ้ง...........................หยาดน้ำตาระริน ๚ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 19 ก.พ. 48 13:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 69 มาอ่านแล้วเจ้า..... ม่วน..ม่วนหลายเน้อเจ้า.. วันหลังเขียนแหมเน้อเจ้า ปี้ลี..ฮ่า ๆ เปลี่ยนเป็นปี้พัช อยากอ่านอีกเจ้า สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่.. สิ่งที่ใช่อาจไม่เห็น.. สิ่งที่คุ้นอาจไม่เป็น.. สิ่งซ่อนเร้นอาจเผยความ.. เป็นกำลังใจให้ตลอดไปเน้อเจ้า..... ..สวัสดีเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในถนนทุกคนเน้อเจ้า หายไปหลายเพลา..ได้เวลากลับมาแล้วเจ้า.. ฮ่า ๆ ..ถ้ามีเวลา..เฮ้อ... จากคุณ : pee_lee - [ 19 ก.พ. 48 19:16:36 A:10.74.147.88 X:203.121.155.4, 203.121.158.237 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ทุกครั้งที่เห็นพี่ยิ้ม รินบอกตัวเองได้เสมอ ว่าทำไมรินถึงรักพี่ .. เพราะ รักยิ้ม ของใครคนหนึ่งนัก จึงเข้าใจประโยคนี้ดี ยิ่งเข้าใจ ยิ่งอ่านเรื่องนี้แล้วเศร้า จากคุณ : เจ้าหญิงน้อย - [ 19 ก.พ. 48 19:20:38 A:203.113.32.14 X:203.150.217.116 ]

ความคิดเห็นที่ 71 แวะมาแสดงความยินดี ก็เขียนงานแล้วมีคนอ่าน เป็นเรื่องน่ายินดีนี่นา จากคุณ : CU. - [ 20 ก.พ. 48 23:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 72 แรกยังขนาดนี้.........เนียนนัย สองจักขนาดไหน.....หน่อเจ้า สามสี่มิคร้ามใคร......คนเก่ง ห้าหกเจ็ดแปดเก้า.....กิ่งก้านบานใบ จากคุณ : นก8186 - [ 20 ก.พ. 48 23:27:45 A:203.113.50.140 X:203.150.217.116 ]

ความคิดเห็นที่ 73 โอเลี้ยง โอเลี้ยง โอเลี้ยง^o^... จากคุณ : marvolo - [ 21 ก.พ. 48 03:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านแล้วเศร้ามาก น่าสงสารระรินอกหักดีกว่ารักไม่เป็นค่ะเขียนเก่งมาก ถ้าเขียนเรื่องใหม่เมล์บอกป้าต๋าวด้วยนะคะจะเป็นกำลังใจตลอดไปค่ะ จากคุณ : ป้าต๋าว - [ 21 ก.พ. 48 23:09:04 A:203.113.37.13 X:203.150.217.112 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ^_^ จากคุณ : ป้าต๋าว - [ 21 ก.พ. 48 23:10:52 A:203.113.37.13 X:203.150.217.111 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ตามมาอ่านค่ะ เป็นเรื่องสั้นที่ดีค่ะ ไม่ยาวแต่ได้ใจความ จากคุณ : จริง - [ 24 ก.พ. 48 20:51:23 A:203.113.50.13 X:203.150.217.115 ]

ความคิดเห็นที่ 77 จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ เรื่องนี้ประทับใจค่ะ จากคุณ : หนึ่งนกฯ - [ 25 ก.พ. 48 17:30:06 A:203.155.225.85 X: ]

ความคิดเห็นที่ 78 ... ขอบคุณค่ะที่ส่งเรื่องที่พี่ศาลาแต่งให้อ่าน... ได้อ่านแล้ว ก็รู้สึกว่า... เศร้าจังค่ะ น่าสงสารระรินจัง แต่อีกส่วนหนึ่งก็ได้เห็นความสามารถของพี่ศาลานะค่ะ แม้เป็นเรื่องสั้น แต่ก็สามารถจินตนาการถึงบุคลิกตัวละคร ได้ว่าเป็นแบบไหน การดำเนินเรื่องก็กระชับดีค่ะ สมกับเป็นเรื่องสั้น (ดีมากๆ) อ่านแล้วให้อารมณ์ปลงๆ ในเรื่องความรักนะ ว่าไม่ได้สวยงามเสมอไปค่ะ อืม.ม เป็นคนมีความคิดไม่ค่อยจะแตกฉานเท่าใดนัก เลยเขียนได้เท่านี้นะค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ จากคุณ : Wandede - [ 27 ก.พ. 48 00:09:26 A:202.59.243.174 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79 เก่งจังครับ  อ่านแล้วเศร้าลึกๆ แต่ยังมีรอยยิ้มนะ  ยิ้มที่เธอยังมีพลังจะก้าวต่อไปในชีวิตและกล้าที่จะเผชิญกับความจริง ขอบคุณครับที่มีเรื่องดีๆ มาให้อ่านกัน จากคุณ : papos - [ 1 มี.ค. 48 11:06:56 ]

ความคิดเห็นที่ 80 อืมมม... เพิ่งเห็น......รอย เพิ่งเห็นจริง ๆ รอย........ตี......น........กา.......... -ปุจฉา รอย....ตี...น....กา ของใคร -วิสัชนา รอย....ตี....น....กา ของใครไม่เป็นไร อย่าให้เป็นรอย....ตี.....น......ตู ก็แล้วกัน แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 3 มี.ค. 48 17:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เพิ่งได้อ่าน อ่านแล้วปวดจายยย จากคุณ : ninaM - [ 4 มี.ค. 48 12:58:48 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อยากให้กำลังใจระรินจังเลยครับ หลายๆ ครั้ง เรามักจะเจอเหตุการณ์แบบนี้เสมอ สำคัญว่าเราจะตั้งรับกับมันได้แค่ไหน แต่งได้ดีเชียวน่ะครับคุณศาลาไทย ^^ จากคุณ : JayMel - [ 6 มี.ค. 48 18:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ตั้งใจว่าจะสะสางงานให้เรียบร้อยเสียก่อน  แล้วค่อยเข้ามาขอบคุณปิดกระทู้ จนแล้วจนรอด  ศาลาไทยก็อู้งานมาอีกจนได้ค่ะ  ทำต่อไม่ไหวนี่นา  ตอบกระทู้ดีกว่า ปู่ออฯ - Augustman  (๖๗) สวัสดีรอบดึกค่ะปู่  ดีใจจังที่แวะมาสองครั้ง  และยังทิ้งร่องรอยไว้ให้เห็น ขอบคุณกำลังใจที่นำมาฝากกันด้วย  คิดถึงปู่ออฯ คิดถึงย่าเล็ก คิดถึงทะเล  คิดถึงสีชัง ... คิดถึง ... พี่ลี - pee_lee  (๖๙) สวัสดีเจ้า...พี่สาวคนงาม  ยังกะนัดกะปู่ออฯ มาเลยนะคะ ขอบคุณกำลังใจที่มีให้กันสม่ำเสมอ ... อะไร ๆ เปลี่ยนไป  แต่หัวใจไม่เปลี่ยนแปลง คุ้นเคยแค่คนคุ้น พอโลกหมุนคนก็เปลี่ยน นาฬิกาวนซ้ำวนเวียน คือแต่ละบทเรียน...ชีวิต เห็นชื่อพี่ลีกับปู่ออฯ พร้อมกันแล้วร่ำ ๆ อยากจะตามไปเที่ยวทะเลตะวันออกเสียวันนี้วันพรุ่ง ขอเสร็จโปรเจคล่าสุดที่ยังเอาตัวไม่รอดนี่ก่อนนะคะพี่ลีเจ้าขา ...  รับคำเป็นมั่นเหมาะเจียวค่ะ ยัยน้องหนูจะรีบบึ่งไปหา  นับดาว  นับคลื่น  นับรอยทราย ให้หายคิดถึง เจ้าหญิงน้อย  (๗๐) สวัสดีค่ะเจ้าหญิงน้อย  ดีใจจังที่เจ้าหญิงน้อยมาอ่านเรื่องนี้ คงดีไม่น้อยนะคะ  หากจะมีใครสักคน  ยิ้มให้เราได้ตลอดไป  ไม่ว่าจะเกิดขึ้นก็ตาม และที่ดียิ่งกว่านั้นคือ  เรายังคงยิ้มได้เสมอ ให้กับตัวเอง ให้กับใคร ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม CU.  (๗๑) ใครสักคนเคยถามว่า  "มีเพื่อนไว้ทำไม"  นั่นสิ CU. เขามีเพื่อนไว้ทำไมกันนะ ก็มีเพื่อนไว้เป็นเพื่อนไงล่ะ  ยิ้มเป็นเพื่อน  หัวเราะเป็นเพื่อน  เศร้าเป็นเพื่อน  ร้องไห้เป็นเพื่อน ว่าไหม ? เขียนงานแล้วมีคนอ่านเป็นเรื่องน่ายินดี  ... เขียนงานแล้วมีคนที่อยากให้อ่านมาอ่าน ... ยิ่งเป็นเรื่องน่ายินดี พักนี้ "ท่องคาถาสามคำ" บ่อย ๆ สงสัยว่าง ๆ ต้องจับมาเขียนอะไรเสียบ้างแล้ว  ... ขอบคุณนะเพื่อน ... คุณนก8186  (๗๒) สวัสดีค่ะคุณนก8186  ขอบคุณที่แวะมาอ่าน  แวะมาชม (หรือเปล่าหว่า ?) ไว้เขียนชิ้นต่อไปเสร็จแล้ว  จะให้อ่านอีก  จะมาอ่านไหมหนอ ... คุณ marvolo  (๗๓) สวัสดีค่ะคุณ marvolo ฮิ ๆ ศาลาไทยนับโอเลี้ยงได้สามแก้วแล้วล่ะ ป้าต๋าว  (๗๔ - ๗๕) สวัสดีค่ะป้าต๋าว  ขอบคุณที่แวะมาอ่านและฝากถ้อยคำไว้ให้กำลังใจกัน ยังระลึกถึงบรรยากาศดี ๆ มิตรภาพงอกงาม  แถบทะเลหัวหินอยู่เสมอ หากมีโอกาส  คงได้พบและสร้างบรรยากาศแบบนั้นด้วยกันอีกนะคะ พี่จริง  (๗๖) ขอบคุณพี่จริงที่แวะมานะคะ  เพิ่งฟื้นไข้ค่ะ  แล้วจะแวะไปขอของกินบ้านโน้นอีกนะคะ หนึ่งนกฯ  (๗๗) สวัสดีจ้ะหนึ่งนกฯ  ถ้าชอบจะเขียนให้อ่านบ่อย ๆ เท่าที่แรงจะมี  และกำลังใจยังอยู่นะจ๊ะ รักษาสุขภาพมาก ๆ ยังระลึกถึงถ้อยคำดี ๆ ของหนึ่งนกฯ อยู่เสมอนะคะ คุณ Wandede  (๗๘) ขอบคุณค่ะ  ดีใจที่แวะมาเยี่ยมกันที่กระทู้นี้  แม้เราจะเจอกันที่อื่น ไว้ถ้าเขียนอีก  จะแจ้งให้ทราบในเร็ววันนะคะน้องดาลัด คุณ papos  (๗๙) สวัสดีค่ะคุณ papos และขอบคุณสำหรับคำติชมที่ฝากถึงกันด้วยค่ะ ศาลาไทยเชื่อนะคะ  เชื่อเสมอว่า  ถ้าเรายิ้ม  โลกก็ยิ้มกับเรา  จริง ๆ นะคะ และในสิ่งที่เราเลือกทำ  หากเรากล้าเผชิญหน้ากับความจริง  และเคารพตัวเอง ไม่มีอะไรจะต้องเสียใจแม้แต่น้อย  ...  ขอบคุณอีกคราวที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันค่ะ พี่ชายนายทิวา  (๘๐) สวัสดียามดึกค่ะ  นาฬิกาบอกเวลาว่าล่วงเข้าวันใหม่แล้วสิ  งั้นต้อง "ทิวาสวัสดิ์" สิคะ เหลือบไปเห็นเลข ๘๐  ตามความคิดเห็น  เลยชักสงสัยว่า  คงไม่ใช่ชายหนุ่มอายุสิบเจ็ดแล้วกระมัง น่าจะเป็นชายหนุ่มอายุสิบแปด  ด้วยเหตุว่าชอบวาง แปดกับสิบ สลับที่กันอยู่เสมอ ๆ จึงเป็นที่มาของ "รอย....ตี...น....กา"  เช่นนี้แล ... เอิ้ก ๆ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมมาเยือน  และฝากร่องรอย (ตีนกา)  ไว้ให้ ฮิ ๆ ... (ศาลาไทยทำท่าหลบไม้ตะพด) พี่นินาม - ninaM (๘๑) ขอบคุณค่ะพี่นินามที่แวะมาทักทายกัน  ทั้งที่ทราบว่ามีกิจธุระมากมาย  การจราจรคับคั่ง  อิ ๆ อ่านแล้วปวดจาย ...  ปวดตรงหนาย ... หายาทาให้หาย ... นะคะ  เดี๋ยวแวะเอายาไปให้ ยาอะไรดีน้อ... อ้อ ๆ คิดออกแล้ว ... ยาจายยยยยย คุณ JayMel (๘๒) ขอบคุณค่ะ  ศาลาไทยรับกำลังใจแทนระรินแทนก็แล้วกันนะคะ เห็นด้วยนะคะ "สำคัญว่าเราจะตั้งรับกับมันได้แค่ไหน" ยังคงพูดคำเดิม ๆ เช่นเคย  ... ในสิ่งที่เราเลือกเป็น  สิ่งที่เราเลือกทำ  หากเรายังเคารพตัวเอง ไม่มีเหตุจะต้องเสียใจ  เดินไปข้างหน้า  เก็บเกี่ยวความฝันรายทาง และกล้าเผชิญความจริง ไม่มีชีวิตใครสมบูรณ์แบบ  แต่เราเลือกแบบที่สมบูรณ์ในความเป็นตัวเราได้ด้วยตัวเราเองนะคะ ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะมาอ่าน  ทั้งที่ฝากความคิดเห็นและอ่านอย่างเดียว  ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 9 มี.ค. 48 00:02:27 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านตอนจบแล้วหัวใจชาวาบ...เจ็บปวดหัวใจแทนระริน แต่ขอชื่นชมระรินที่เข้มแข็งสมกับเป็นนางเอก ไม่ผิดหวังที่ได้เข้ามาอ่าน เขียนได้ดีมากค่ะยัยหนู ป้ามัวแต่ง่วนอยู่กับบ้านใหม่ ทั้งเพลินทั้งเหนื่อยจนสุขภาพแย่เลยตอนนี้ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : นุภา - [ 12 เม.ย. 48 19:46:25 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ระริน แปลว่าอะไร จากคุณ : firstini chemistani - [ 18 มิ.ย. 48 13:10:12 ]