ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากออกจากโรง เราสองคนก็ไม่มีใครพูดอะไรกันเลย จนกระทั่งเราเดินมาจนถึงทางออก ฉันก็เป็นฝ่ายที่ทำลายความเงียบขึ้น "สงสารนางเอกเนอะ" ฉันพูดขึ้น แต่สายตาเหม่อมองไปไกล "สงสารพระเอกมากกว่า" เขาว่าเข้านั่น จากนั้น เราสองคนก็พูดคุย หรือเถียงกันอย่างสนุกสนาน หัวข้อที่เถียงก็ไม่พ้น พระเอกหรือนางเอกใครน่าสงสารมากกว่ากัน จากนั้นเราก็ไปกินไอศกรีมกัน สั่งไอศกรีมถ้วยเท่าควายมานั่งกิน ส่วนใหญ่ก็เป็นเขานั่นแหละที่จัดการ ส่วนฉันก็แอบกินลูกเชอร์รี่ไปจนหมด "ขี้โกง กินเชอร์รี่ไปหมดเลย" เขาโวยวายขึ้นมาเสียงดัง ทำให้ฉันต้องจุ๊ปาก และย่นจมูกใส่เขา "แค่เชอร์รี่ก็โวยวาย ตัวเองกินไอติมไปตั้งหลายลูก เราไม่เห็นว่าเลย" ฉันสวนกลับ "โอ๋ๆๆๆ อย่าโมโหหิวไปเลย อ่ะๆ ป้อน พัชรภาหน่อยเร็ว" เขาพูดพลางตักไอศกรีมมายื่นที่ปากฉัน "อะไรพัชราภา" ฉันถาม "ก็อั้มไง วู้ ไม่ได้เรื่อง อย่างนี้อด" เขาพูดพลางชักมือกลับ และเอาไอศกรีมเข้าปากตัวเอง ฉันได้แต่มองตาค้าง รู้งี้ไม่ถามก็ดี เพราะเท่าที่เห็นคำนั้นลูกเกดเป็นเม็ดเลย เสียดายชะมัด ... ................ ..................... .......................... หลังจากที่เดินห้างกันมาพักใหญ่ พวเราก็เปลี่ยนบรรยากาศในยามเย็นไปร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่เขาบอกเอาไว้ว่าจองเอาไว้เพื่อฉลองกับแฟน แต่คราวนี้ฉันไม่ยอมให้เขาออกคนเดียว พร้อมมัดมือชกให้ฉันเป็นคนเลี้ยง ทำให้เขายอมตามใจ "ดอกไม้ครับ" เสียงพนักงานร้านนึงพูดพลางยื่นช่อดอกลิลลี่สีดาวสวยให้ฉัน ฉันรับมันมาด้วยสีหน้าแปลกๆ ทำให้เขาหัวเราะขึ้นมา "ผมให้ อันที่จริงกะเตรียมไว้เซอร์ไพส์แฟนน่ะ แต่เขาไม่มา" เขาพูดยิ้มๆ "ขอบคุณ แต่เก็บเอาไว้ให้เธอไม่ดีกว่าเหรอ" ฉันค้าน แต่ใบหน้าก็เปื้อนยิ้ม "ช่างเถอะ" เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ พลางสั่งอาหารเป็นชุด พวกเรากินกันไป คุยกันไป ทำให้ฉันรู้ว่านายขี้โวยวายคนนี้คุยสนุกใช้ได้เลยล่ะ แถมเป็นคนโรแมนติกอีกต่างหาก ไม่น่าเชื่อว่าจะทำแฟนโกรธจนกระทั่งไม่ยอมมาด้วยกัน "นายทะเลาะอะไรกับแฟนเหรอ" "อืม พ่อเขาไม่ชอบเรา เขาว่าลูกเขาสูงส่งเกินที่จะได้กับเรา แล้ววันนี้ก็นัดกันดิบดีว่าจะไปฉลองวันวาเลนไทน์ด้วยกัน แต่เมื่อเช้าก็โทรมาบอกว่าไปไม่ได้ เพราะว่าพ่อให้ไปออกรอบเป็นเพื่อน และขัดพ่อไม่ได้ เราก็เลยโวยวายน่ะสิ นัดกันมาตั้งนาน แถมแฟนเราก็บอกพ่อมานานแล้ว แล้วจู่ๆ ก็มาแกล้งกันแบบนี้ เราก็เลยเผลอว่าพ่อเขาไป คราวนี้เขาเลยโกรธใหญ่ หาว่าเราไม่เคารพพ่อเขามันก็เลยเป็นอย่างนี้" เขาเล่าพลางทำหน้าเซ็งๆ "ทำไมเขาถึงว่านายไม่เหมาะกับลูกสาวเขาล่ะ" ฉันถามด้วยความอยากรู้ "ก็พ่อแฟนเราเขาเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ ส่วนเราก็แค่นักศึกษาจนๆ คนนึง ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกสาวเขา ประมาณนั้น อีกอย่าง ตอนนี้ก็ดูเหมือนว่า เขาจะได้คนที่เหมาะกับลูกสาวเขาแล้ว เป็นลูกชายเพื่อนเขาเพิ่งจบจากนอก" "แล้วแฟนนายว่าไง" ฉันถามต่อ "ไม่รู้สิ แต่ก็ดูแฮปปี้กับนายนั่นดี ยังไปกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลงด้วยกันอยู่เรื่อย ทางนู้นเขามีรถนี่ เรามันไม่มี เวลาไปไหนห็ต้องอาศัยรถแฟนเรา ไม่เหมือนกับทางนู้น ที่ให้แฟนเรานั่งเป็นคุณนายได้ ไม่ว่าทางไหน ทางนู้นเขาก็ได้เปรียบอยู่แล้ว" เขาพูดเสียงสั่น พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง ทำให้ฉันเอื้อมมือไปจับมือเขาและบีบเบาๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ ความรักก็เป็นอย่างนี้แหละนะ สั่นคลอน ไม่แน่นอน และพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงได้ทุกเวลา ...แต่ความรักอีกนั่นแหละ ที่สวยงาม....หอมหวาน เสียเกินที่จะปฏิเสธไม่ลิ้มลอง .........มันก็เลยต้องเจ็บอย่างนี้ไง......... "เราไม่เป็นไรหรอก" เขาพูดพลางเอามือมาบีบจมูกรั้นของฉันด้วยความเอ็นดู .......ไม่เป็นไร.........คำง่ายๆ ที่ออกจากปากของคน แต่ส่วนใหญ่ของคนที่พูดคำนี้ เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ ในที่สุดวันวาเลนไทน์ก็กำลังจะหมดลงในไม่ช้า ฉันยืนอยู่ตรงสถานีรถไฟฟ้าเตรียมที่จะกลับบ้าน ฉันขอบคุณเขาเบาๆ ถ้าไม่ได้เขาในวันนี้ฉันคงร้องไห้ไม่ออก สิ่งที่อยู่ในใจก็คงไม่ได้เอาออกมาสักที และถ้าไม่มีเขาในวันนี้ ฉันก็คงนั่งเหงาโดดเดี่ยวเดียวดาย "ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ" เขาพูดพลางเกาหัวเขินๆ น่ารักดีจัง "งั้นไปก่อนนะ" ฉันหันหลัง เพื่อเดินทางกลับบ้าน แต่ก็มีมือๆ นึงมาคว้าแขนฉันเอาไว้ก่อน "หวาน เอ่อ ขอเบอร์ได้ไหม" เขาพูดออกมาด้วยความยากลำบาก ฉันยิ้มให้เขาด้วยความจริงใจ ทำไมจะไม่ดีใจที่เขาขอเบอร์ ดีใจจะตาย ฉันยอมรับเลยว่า วันนี้ฉันรู้ดีกับเขามากๆ "อย่าเลย" ฉันพูดพลางส่ายหัวเบาๆ "ทำไม" เขาพูดเสียงแข็ง ขมวดคิ้วเป็นปม ท่าทางจะโมโหอีกแล้ว คนอะไรโมโหน่ารักเชียว "ฉันรู้สึกดีๆ กับนาย และฉันเชื่อว่านายก็รู้สึกดีๆ กับฉัน แต่พอแค่นี้เถอะ ถ้ารู้จักกันมากขึ้น ฉันต้องชอบนายมากขึ้น และคงทำทุกอย่างให้นายเป็นแฟนฉัน นายมีคนของนายอยู่แล้ว รักษาเขาไว้ให้ดี" ฉันพูดพลางจับแก้มเขาเบาๆ น้ำตาเจ้ากรรมทำท่าจะไหลออกมา เขาดึงตัวฉันมากอดเบาๆ "ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีก ถ้ามีวันนั้นจริงๆ ฉันจะเชื่อว่าฟ้าคงบันดาลให้เราคู่กัน" ฉันพูดต่อ และพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ รอยยิ้มของเขาที่จริงใจคลี่ออกมาบนใบหน้าสวย ดวงตาฉายแววอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกเศร้าและสุขไปพร้อมๆ กัน ฉันยิ้มให้เขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ประตูทางเข้ารถไฟฟ้า ......เราชื่อบรีซ เฮ้ย อย่าขำนะ ชื่อเรามีความหมายที่ดี ชื่อเราหมายถึงลมที่พัดมาอ่อนๆ ทำให้คนที่โดนสายลมนี้รู้สึกชื่นใจ.......... เสียงของเขาตอนบอกชื่อเขายังดังสะท้อนอยู่ในหัว....... สำหรับฉัน เขาก็เป็นสายลมแห่งรักที่มาในวันวาเลนไทน์ สายลมที่พัดผ่านมาเพียงชั่วครู่ แล้วก็ลอยหายไป..... .........มันก็คงเป็นได้เพียงเท่านี้จริงๆ............. ...... ............. .................... ......................... ............. ...... . "กลับมาทำงานแล้วเหรอสาวน้อย" เสียงพี่ปุ้มทักขึ้น หลังจากที่ฉันลาพักร้อนไปยาว เหนื่อยใจมามาก ขอพักกายและใจให้หายเหนื่อยหน่อยเถอะ ฉันตัดสินใจไปนอนเล่นที่เมืองกาญจน์กับยัยน้องสาวตัวแสบสองคน โดยที่ฉันต้องเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด เฮ้อ เกิดเป็นพี่นี่ลำบากจริงๆ "เออ ตอนที่หวานไม่อยู่มีหนุ่มหน้ามน บัณฑิตหมาดๆ เข้าทำงานด้วยนะ หน้าตาก็น่ารัก ชื่อก็ไม่เหมือนใคร เดี๋ยวก็คงมาแล้วมั้ง นั่นไงมาพอดี" เสียงพี่ปุ้มพูดพลางชี้ไปที่ประตูทางเข้า ทำให้ฉันหันหลังกลับไปมอง "ขอโทษครับที่มาสาย" หน้าตาและท่าทางของผู้ชายหน้ามนของพี่ปุ้มทำให้ฉันอดที่จะยิ้มขึ้นมาไม่ได้ "เอ้า แนะนำตัวกับรุ่นพี่หน่อย หวานเขาต้องรับหน้าที่สอนงานให้เรานะ" เสียงพี่ปุ้มพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี "ผมบรีซครับ ชื่อนี้แปลว่าสายลมที่พัดมาอ่อนๆ ทำให้คนที่โดนสายลมนี้รู้สึกชื่นใจ" *************** แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 48 14:04:38 จากคุณ : mrs_ricken - [ 14 ก.พ. 48 06:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 น่ารักดีอ่ะค่ะ แต่แอบเสียดายที่หวานไม่ยอมให้เบอร์ไปอ่ะค่ะ เพราะโอกาสก็อาจจะไม่ผ่านมาได้ง่ายๆอีก ในเมื่อเจอคนที่รู้สึกดีด้วยแล้วก็น่าจะใช้เวลารู้จักกันให้มากขึ้น แต่ก็ดีใจที่ได้อ่านตอนท้ายค่ะ ถ้าคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันสิเนาะ ขอบคุณที่มาลงให้อ่านกันนะคะ จากคุณ : นวล - [ 14 ก.พ. 48 08:00:38 A:128.103.186.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรื่องน่ารักดีค่ะ แล้วหวานก็น่ารักด้วย...เป็นผู้หญิงที่มีค่าแก่การคบหาด้วย ไม่เอาอารมณ์พาไปมาเปลี่ยนชีวิตของตัวเอง น่ารัก น่ารัก น่ารัก ค่ะ จากคุณ : เกร็ดน้ำค้าง - [ 14 ก.พ. 48 15:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 14 ก.พ. 48 17:25:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชอบด้วยที่ไม่ให้เบอร์ไป :) จากคุณ : scottie - [ 14 ก.พ. 48 20:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณทุกคนนะค่ะ ตอนที่แต่งน่ะ กะเอาไว้แล้วว่ายังไงก็ไม่ให้เบอร์ แต่ที่เราคิดอยู่นานก็คือ จะจบแบบแฮปปี้ดีหรือเปล่า แต่สุดท้ายก็อยากให้เป็นเรื่องที่มีความสุขรับวาเลนไทน์ เลยออกมารูปแบบนี้งับ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะจ๊ะ จากคุณ : mrs_ricken - [ 15 ก.พ. 48 00:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืม..น่ารักดีอ่ะ ให้ทุกๆอย่างค่อยเป็นค่อยไปตามเวลา ถ้าเราใช่ซึ่งกันและกันจริงๆสักวันคงเจอกันเอง ว่าแต่..จบอย่างนี้เหรอ..น่าจะต่ออีกหน่อยนะ.. จากคุณ : SaKaNa (zaizai_nat08) - [ 15 ก.พ. 48 00:41:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ง่ะ แต่งเรื่องได้น่ารักจัง อื้ม แต่งอีกบ่อยๆนะ จะคอยอ่านจ้า จากคุณ : วัยรุ่นออสซี่ - [ 27 ก.พ. 48 11:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ง่าาาาาาา แบบว่าขอเบอร์คนแต่แทนได้มะ คิคิ จากคุณ : ๊๊U - [ 3 มี.ค. 48 12:58:25 A:203.172.65.85 X: ]