** สำผัสแห่งความรู้สึกของชีวิตนักศึกษา พวกเธอยังจำมันได้ไหม **

หลับตาและนึกภาพนั้นดูสิ

น้องใหม่หัวใจรักเธอ

ตอนที่ 1


" เร็วสิวะ ไออ้อม เดี๋ยวก็ไปไม่ทันเลือกชมรมหรอกโว๊ย "

" แล้วแกจะรีบ ไปไหนของแกนักหนาวะไอถุย "

" อ้าว ปุ๋ย โว๊ย ชื่อปุ๋ยไม่ใช่ถุย เออ งั้นก็ขอให้แกช้าเป็นเต่าอยู่อย่างงี้แหละ ชมรมห่วย ๆ ตั้งแถวรอแกอีกเพียบ แถมหน้าสมาชิกในชมรมไม่ค่อยสร้างสรรค์ ยังกวักสายตาเรียกแกอยู่เรียงสลอน เดินให้ดีแล้วกันขนาดฉันยังกลัวพวก จะดีดมนต์ดำใส่เลย"

อ้อม หรือนางสาวมีนา สาวน้อยผมสั้น กับชุดนักศึกษาที่ทะมัดทะแมงของนักศึกษาปีหนึ่งน้องใหม่มหาวิทยาลัยชื่อดังทางภาคเหนือ อมยิ้มเล็กน้อยพร้อมส่ายหน้าระอากับความใจร้อนของเพื่อนสาว และคำพูดโอเวอร์ ที่มักจะสรรหามาพูดเป็นประจำ เพื่อนของเธอมีนามว่า ปุ๋ย หรือชื่อเต็มๆ ว่า" ตัณติมา " เพราะความที่ชอบแกล้ง "กระแดะมั้ง" สาวสวยดูเหมือนจะไฮโซ โดยที่มีนารู้ดีว่าสิ่งที่
ตัณติมาเพื่อนของเธอแสดงออกมาส่วนใหญ่ จะแกล้งให้ขบขันซะมากกว่า เพราะเธอค่อนข้างจะเป็นคนขี้เล่น ตัณติมามีผมยาว ผิวขาว แต่หน้าตาคมคายตามแบบฉบับสาวใต้ทั่วไปที่ชอบอยู่ในห้องแอร์กับเสื้อตัวจิ๋วที่ มีนามักเเซวเสมอว่า ระวังกระดุมนักศึกษามันจะดีดใส่ตาคนนั่งใกล้ ๆนะ และเธอมักจะเรียกเพื่อนของเธอคนนี้ติดปากว่าสั้น ๆ ว่าตัณติ หรือไม่ก็ยายถุย เป็นประจำเพราะดูจะเข้ากับหล่อนมากกว่า

" เฮ้ย รอด้วยสิวะ ตัณติ"

เสียงเจี้ยวจ้าวของนักศึกษาทั้งเก่าและใหม่ ส่งเสียงกันวุ่นวายไปหมด เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกของการเลือกชมรม ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ นักศึกษารุ่นน้องต่างจับกลุ่มเลือกชมรมที่ตนสนใจ ส่วนพวกรุ่นพี่ก็พยายามจับหรือเรียกภาษาสวยว่าชักชวนรุ่นน้องเข้ามาเพื่อเป็นสมาชิก จนดูสับสนวุ่นวายไปหมด บางซุ้มก็มีการดึง ทึ้งกันบ้างตามแต่เหยื่อจะมาในรูปแบบไหน ส่วนบางชมรมถึงขนาดส่งรุ่นพี่หน้าตาดี ๆ มาล่อเหยื่อนักศึกษารุ่นน้องสาว ๆ แล้วแต่ใครถนัดแบบไหน ก็ใช้กลยุทธ์กันไป

" ไม่ผ่านหวะ หน้าตาไม่เข้าขั้น นั่นก็ อึ๊ย " เสียงตัณติมา พูดไปเรื่อย ๆ พร้อมกับกระดาษซับมันที่เช็ดเหงื่อจนเนื้อกระดาษชื้นไปหมด

"อะไรของแกวะ ฉันเดินตามแกมาจนขาจะถ่างอยู่แล้วนะ ชมรมโน้นก็ไม่ผ่าน ชมรมนั้นแกก็แค่เดินผ่าน นี่ถามจริงเหอะ แกจะเข้าชมรมเพื่อทำกิจกรรม หรือ เพื่อหาคนสร้างอนาคตกันแน่ "

มีนาพูดพร้อมกับปาดเหงื่อที่เริ่มซึมข้างหน้าผาก และพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะหงุดหงิด เพราะอากาศที่แสนจะอบอ้าว แม้จะไม่มีแดดเหมือนปักใต้บ้านเธอแต่มาจากอุณภูมิในตัวที่ก่อตัวขึ้นเนื่องจากระยะทางที่เดินมาพอสมควร ยังดีที่ใส่รองเท้าผ้าใบ ถ้าใส่รองเท้าส้นสูงเหมือนตัณติเพื่อนของเธอ ขาคงจะตายตั้งแต่เริ่มต้นเดินแล้วมั้ง หลายครั้งที่มีนามักจะสงสัยว่าปุ๋ยเพื่อนของเธอใส่เข้าไปได้ยังไง

" แหมอ้อม ก็มันไม่มีชมรมชงชานี่นา ส่วนชมรมจัดดอกไม้ คนจัดก็หน้าโครตโบเลย ไม่รู้เป็นพี่น้องข้างไหนกับโบราณ" สาวตัณติมายังลอยหน้าลอยตาพูดต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ สีหน้าท่าทางจะอ๊วกหรืออารมณ์ แหวะ ของมีนาสักนิด

"หนอย อ่านการ์ตูนมากไปรึเปล่า ที่นี่เมืองไทยนะโว๊ย ถ้าหวังจะเจอหนุ่มหล่อ มาโค้งคำนับแก พร้อมกับนั่งชงชา สวิตตี้กันละก็โน่นไปโน่นเลย เจเปน สิยาย อกตัญญูประเทศชาติ"

มีนา พูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ พร้อมแกล้งเหน็บเพื่อนรักอย่างหมั่นไส้ ด้วยรู้ว่าเพื่อนติดการ์ตูนญี่ปุ่น จนทำให้บางครั้งออกจะสับสนคิดว่าชีวิตของตัวเองจะเหมือนนางเอกในหนังสือการ์ตูนเพ้อฝัน ที่วางเกลื่อนกลาดจนฮิตไปตาม ๆ กัน ซึ่งมีนามักจะมองว่ามันไร้สาระ

"ช่างแกแล้วกันคุณหนูปุ๋ย เชิญแกเลือกต่อไปเถอะ ฉันจะเข้าชมรมอาสาพัฒนานี่แหละ ไม่เดินแล้วโว๊ย"

มีนาว่าพลาง พร้อมกับหยุดอ่านสโลแกนประจำชมรม

" บุกป่าฝ่าเขา เพื่อเด็กดอยในชุมชน "

เออแฮะสโลว์แกนเข้าท่า อันที่จริงมีนาก็ตั้งใจจะเข้าชมรมนี้อยู่แล้ว อาจเพราะความที่เป็นคนชอบธรรมชาติ และชอบที่จะเห็นคนอื่นมีชีวิตที่ดีกว่า มีนากับตัณติมา หรือยายถุยที่เธอชอบเรียก แทบจะต่างกันยิ่งกว่าขั้วโลกเหนือกับขั้วโลกใต้ เกือกแก้วกับรองเท้าผ้าใบ เสื้อผ้าแบรนแนมกับชุดแบงกะดิน และอีกอื่นๆ มากมาย ที่สรรหามาเเปรียบเทียบก็คงไม่หมด เพราะปุ๊ยมักจะชอบเเต่งตัวเนี๊ยบนิ๊ง แต่มีนาชอบใส่อะไรสบาย ๆ ไปไหนไปกันถึงไหนถึงกัน และที่สำคัญมีนามักจะเป็นคนมีเหตุผล ทำอะไรจะมีสติกว่าตัณติมาเสมอ

แต่ถึงยังไงทั้งคู่ก็ยังมาเป็นเพื่อนรักกันได้ นั่นแสดงให้เห็นว่า ความต่างใช่ว่าจะกั้นกลางความเข้าใจ ทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่มัธยม จนในที่สุดต้องมาอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน ด้วยความที่ มีนาเป็นเด็กใต้ นิสัยลุย ๆ เห็นแต่ทะเล มาตั้งแต่เด็ก จึงอยากที่จะสัมผัสต้นไม้ ภูเขาและอากาศเย็น ๆ คงจะเย็นใจหน้าดู มีนามักจะคิดเช่นนั้นเสมอ

ส่วนตัณติมา เธอก็เป็นคนใต้เช่นกัน แต่ต่างกันก็คือ ตัณติมาต้องการมาอยู่ให้ไกลบ้าน ไกลกฏระเบียบของครอบครัว ที่มีพ่อเป็นนายทหารหากแต่ปลดเกษียรแล้ว และด้วยความที่มีลูกหลงมาตอนอายุมากหน่อย จึงเป็นห่วง ตัณติมามากเป็นพิเศษ และอีกหนึ่งเหตุผลที่ตัณติมามักจะพูดเสมอ ก็คือ เผื่อจะเจอหนุ่มหล่อในฝันมาผูกรักบ้าง จริง ๆ แล้ว มีนาคิดว่าข้อนี้เป็นเหตุผลหลักซะมากกว่า อันที่จริงก่อนหน้านี้หรือแม้แต่ตอนนี้ตัณติมาไม่ได้มีความคิดอยากจะมาอยู่ภาคเหนือสักนิด แต่ละแห่งที่ตัณติมาลงเลือกไว้ ล้วนแล้วแต่มีเพียงในกรุงเทพมหานครเมืองหลวงแสนศิวิไลทั้งนั้น เชียงใหม่เป็นที่สุดท้ายเพราะเพื่อนรักอย่างมีนาเป็นคนคะยั้นคะยอต่างหาก และสุดท้ายอีกนั่นแหละ ที่คงจะเข้าทำนองคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน สวรรค์หรือนรกก็ไม่ทราบได้ดลให้ตัณติมา ติดเพียงเชียงใหม่ที่เดียว

"ว่าไงตัณติจะลงอาสากับเรารึเปล่าวะ อย่าไปอยู่เลยไอพวกชมรมคนหน้าตาดี เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เหมือนแกทั้งนั้นแหละ "มีนาพูดพร้อมกับแอบกัดตัณติมาไปในตัว

"ทำไมวะอ้อม ทำไมฉันต้องมาอยู่กับแก อยู่บ้านป่าเมืองเถื่อนแบบนี้ด้วยวะ ฝันสลายหมด เฮ้ย !!! อะ อะอ้อม ดูนั่นสิอ้อม โหเทพบุตรมาจุดติหวะ "

"อะไรของแกวะ เรียกเฉย ๆก็ได้แหกปากซะดังเชียว มือจะตีทำไมเจ็บนะโว๊ย" มีนาร้องบอกพร้อมกับหันไปตามสายตาตัณติมาอย่างตามอารมณ์ไม่ทัน

"มันก็ชมรมยูโดไงแกอ่านไม่ออกหรือไงวะตัณติ"

"อ่าน มันอ่านออก แต่ฉันให้แกดูผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าชมรมต่างหาก ยายตาถั่ว " ตัณติมาพูดพร้อมกับเดินตรงรี่ไปที่ชมรมยูโดทันทีอย่างไม่รอช้า มีนาได้แต่เดินตามไปเรื่อยๆ เพราะมันอยู่ติดกันกับชมรมอาสาพัฒนาที่เธอจะเลือก


"หล่อหวะ ขาว สูง แถม เเมนเกินร้อยอีกต่างหาก เป็นประธานชมรมยูโดซะด้วย เท่ชะมัด คอยดูเถอะแม่จะพิชิตใจให้อยู่หมัดเชียว "

ตัณติมา พูดไปพร้อมกับรับน้ำจากมือมีนา มาดื่มด้วยเเววตาฝันหวานแทน ความเบื่อหน่ายที่เกาะติดมาตลอดเช้าที่เธอต้องเดินหาชมรมจนเมื่อยขบไปทั้งตัว ตัณติมาค่อย ๆ นั่งลงตรงไม้หินอ่อนที่ตั้งอยู่ระหว่างกลางชมรมยูโดและชมรมอาสาพัฒนา ที่มีนาเพื่อนของเธอ กำลังตั้งใจเขียนใบสมัคร อย่างขมักเขม้น

"เฮ้อ อ้อมกรอกให้เราด้วยดิ ใบสมัครมันเหมือนกัน เขียนให้หน่อยสิ"

"อะไรวะ เห็นว่าจะจับคนหล่อแต่ไม่ลงทุนเลยโว๊ย แต่แกเลือกยูโดแน่เหรอวะ หุ่นอย่างแกเดี๋ยวเขาก็ทุ่มหลังหักหรอก ดีไม่ดีดั้งแกจะไปก่อน " พูดแล้วมีนาก็อมยิ้มได้แต่ส่ายหน้าพร้อมกับเอาใบสมัครมากรอกให้ตัณติมาซึ่ง มีนามักจะเป็นเช่นนี้ประจำ เธอคิดว่าอะไรที่ช่วยกันได้ก็ควรจะช่วยกันไป

"แกนะแกกะชวนไปดูคนหล่อดัน วิ่งไปไหนซะก็ไม่รู้" ตัณติมาพูดไปอย่างไม่คิดจริงจังอะไร

"เฮ้ยเร็วตัณติ เอาใบสมัครไปส่งกันเร็ว จะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว"

มีนากับตัณติมา รีบเก็บของต่าง ๆพร้อมใบสมัครไปยื่นให้ชมรมที่ตัวเองต้องการ โดยไม่ได้ สังเกตใบสมัครเลยสักนิด

*************************************************************************************************

"เฮ้ยอะไรกันวะเนี๊ยะ อ้อม ทำไมแกอยู่ชมรมยูโดวะ"

"น่านสิ ตัณติแล้วแกดันไปอยู่ชมรมอาสาได้ไง"