ความคิดเห็นที่ 1 ... ท่ามกลางอากาศร้อนสุดๆ ในบ่ายวันจันทร์ของเมืองใหญ่ ชายหนุ่มร่างสูง ยืนอิงรถเก๋งญี่ปุ่นของ ตัวเองอย่างมั่นใจ คนหน้าดี จะทำยังไงก็ดูดี เขากำลังรอใครสักคนอยู่ เธอคนนั้นไง มาแล้ววว “ก้อยครับ วันนี้จะไปไหนรึเปล่า ให้ผมไปส่งนะ” “ไม่ค่ะ เกรงใจ” พูดจบเธอก็หันหลัง เดินเร็ว ก้าวยาวๆจากไป ชายหนุ่มรีบวิ่งตามไปจนทัน “นี่คุณจะหนีผมทำไม ผมมันตัวน่าเกลียดนักไง” “อ่าวคุณ ก็บอกตั้งแต่ปีมะโว้ที่คุณเริ่มมายุ่งกับฉันแล้วไง ว่าไม่ได้รักไม่ได้ชอบกัน ไม่ต้องมายุ่ง ที่สำคัญ ไม่หล่อไม่ต้องเข้าใกล้” “กรรม ที่คุณไม่รับรักผมทุกวันนี้เพราะผมไม่หล่อใช่ไหม แล้วหลายอย่างที่ผมทำให้คุณล่ะ มันไม่มีประโยชน์เลยรึไง” “ก็ใครขอให้ทำเล่า จุ้น!!” “เดี๋ยว....” กัลยา รีบหมุนตัวเดินกลับออกไปอย่างเร็วเหมือนเดิม พัทธ์  ชายหนุ่มชื่อสั้นแต่ความหมายลึกซึ้ง ก้าวเข้ามาในชีวิตเธอ เมื่อครึ่งปีที่แล้วจากกิจกรรมออกค่าย ตอนนั้นเธอได้รับมอบหมายให้เป็นคนดูแลเรื่องกับข้าว และเขาก็เป็นคนขนของ ผ่าฟืน ตักน้ำ (ลำบากจัง) ทั้งสองจึงรู้จักกัน แต่ด้วยหน้าตา และนิสัยของกัลยา ที่ตรึงชายหนุ่มไว้ ทั้งที่รู้ตัวว่าเป็นพวก “โคแก่อยากกินหญ้าอ่อน”  พี่ปี 4 รักน้องปี 1 ก็เถอะ แต่ความน่ารักของเธอก็ละลายความตั้งใจที่จะเลิกยุ่งได้ทั้งหมด ไม่ใช่ว่าเธอไม่สน ไม่รักเขาหรอกนะ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนใครสักคนเข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาด ทั้งจากการเพิ่งพ้นสภาพนักเรียน คิดถึงเพื่อน ทั้งความเครียดจากการเรียน แสนกดดัน  ด้วยความใจดี ช่างพูด ช่างเอาใจของเขา ทำให้หลายครั้งเธอเผลอใจ อยากจะพูดออกไปว่า รู้สึกดีดีด้วยเหมือนกัน แต่.... คำพูดของคุณยายสอนไว้ ว่าเป็นผู้หญิงถ้าทำตัวให้ง่าย เขาจะไม่เห็นค่าของเรา ยังวนเวียนอยู่ในใจ หลายครั้งอยากแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกไป อยากตอบความดี น่ารักของเขา กับความมั่นคง สม่ำเสมอที่เขาได้ทำให้ แต่เธอได้รุ้จักเขาไม่นาน ช่วงเวลาแค่ไม่กี่เดือน เธอจะปล่อยให้ความรัก มันเข้ามาทำลายเรื่องเรียนไม่ได้ -- - -- - -- - - -- - - -- - - -- - - -- - - - -- - - - “ทุกคนเข้าใจแผนของวันพรุ่งนี้แล้วนะ โรงเรียนที่เราจะไปคือ... โรงเรียนเก่าแกหนิ ก้อย เอางี้ พี่ให้แกเป็นคนรับผิดชอบเรื่อง กิจกรรมสันฯ (สันทนาการ) เด็กละกัน” “ค่ะ” รับคำรุ่นพี่ประธานชมรมอย่างจำใจ ตอนอยู่มอปลายก็ได้ทำ พอมาอยู่ปีหนึ่ง ชั้นยังต้องทำอีกรึ เห่ยยยยยย  ก็ดี จะได้กลับไปเที่ยวโรงเรียนด้วย “ถ้าไม่มีไรแล้วก็ปิดประชุม ก้อย เดี๋ยว พี่พัทธ์เป็นไงบ้าง พี่ไม่ได้เจอเขาเลย” “ไม่รู้สิคะ ถามไรก้อยอ่า” “อ่าวก็ชั้นเห็นเฮียแกตามจีบหล่อนมาตั้งชาติกว่า ยังไม่เป็นแฟนอีกเรอะ” “ก็ต้องดูกันต่อไปล่ะค่า” “ฮั่นแน่ ทำหน้าแบบนี้ ชอบเขาแล้วสิ” “เฮ้ย พี่เก๋า พูดไรงั้น ก้อยเสียหายนะ ไปดีกว่า” .................................................................... “แหม่ ยั่งงี้มันต้องบอกเฮียพัทธ์ซะแล้วววว” ว่าแล้วก็ต่อโทรศัพท์ถึงรุ่นพี่คนนั้น “พี่พัทธ์ สำเร็จแล้ว ไอ้ก้อยมันใจอ่อน ชอบพี่แล้ว” “แกอย่ามามั่ว ไอ้เก๋า  เมื่อวานเพิ่งทะเลาะกันมาเนี่ย เขาบอกไม่ให้ข้าไปยุ่งกับเขาอีกโว้ย” “ไม่น่า วันนี้มันดูใจลอยชอบกล ตอนคุยกันในห้อง ก็ถามคำตอบคำ” “แกไปคุยกับเขาตอนไหน แล้วทำไมต้องคุยในห้อง ห๊า” “เปล่าพี่ ไม่ใช่งั้น ผมถามมันเรื่องพี่แหละ หลังประชุมงานพี่น้องฯ ไง ปีนี้จะไปโรงเรียนเก่าไอ้ก้อย เลยให้มันไปโค (co-ordinator ผู้ติดต่อประสานงาน) “ “เหรอ แล้วไป ไปเมื่อไหร่” เสียงคนพูดยังแข็ง เหมือนแมวหวงกระดูกไม่หาย “อาทิตย์หน้าพี่” “ขอบใจ แค่นี้ก่อนนะ มีงานเข้ามาว่ะ” “ครับ ดีครับพี่” ตู้ดๆ ยังพูดไม่จบวางไปละ ท่าทางคนนี้จะเอาจริงแฮะ จีบมาตั้งกะเป็นสาวเฟรทชี่ ยังไม่ได้ หน้าตาพี่เรามันก็ไม่ได้ขี้เหร่นี่หว่า อ้อ หล่อน้อยกว่าเราหน่อยนึง... ช่างเถอะ คงรักกันเองแหละ คู่นี้น่ะ หนีกันไม่พ้นหรอก ฝ่ายพัทธ์วางโทรศัพท์จากรุ่นน้องแล้วก็มานั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว คล้ายกับมีโลกส่วนตัว ฝันกลางวันไป ว่าคนที่ตัวเองคิดถึงนั้น เธอก็คิดถึงเขาเช่นกัน อีกไม่นานหรอก คงได้เจอกัน แต่ตอนนี้ขอเคลียร์ก่อนเถอะ แล้วจะตื้อให้หนีไม่ทันเลย คอยดู!! -------------------------------------------------- “ก้อย นึกถึงตอนที่เราเรียนอยู่นะ ไม่น่าเชื่อเลย เผลอแป๊ปเดียว ได้เป็นนักศึกษาแล้ว นี่ไง ห้องเรียนเก่าของเรา ดูสิ เจ๊บุต (อาจารย์บุษยมาส) ยังถือก้านมะยมอยู่ด้วยแหละ” “อืม” “ฉันยังจำรสไม้เรียวได้อยู่เลย อูยย เห็นแล้วสยอง เนอะก้อย” “อืม” “เป็นไรอีกอ่ะ  หรือว่าคิดถึงความหลัง ของแกกับไอ้ต้า” (ตะวัน หนุ่มห้องเดียวกัน ที่เคยหักอก กัลยาไม่เหลือชิ้นดี ทุกวันนี้ยังจำได้ขึ้นใจ เลยไม่กล้ารับรักใครอีก) “บ้า ไม่ใช่สักหน่อย ฉันกำลังทวนแผนงานตะหาก” “เหรอออออออออออออออออออออออ” โกหกเพื่อนไปงั้น ความจริงคิดถึงตาแก่จอมตื้อต่างหาก หายไปตั้ง 6 วันแล้ว ไม่รู้เป็นไงบ้าง อะไร ไม่ได้ห่วงมากมายสักหน่อย แค่...คิดไปเรื่อยๆ เอ๊ะ หรือจะไม่สบาย ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนนี่นา หรือว่างานยุ่ง เชอะ คอยดูนะ หายให้ได้ตลอด ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าเลย เมื่อถึงเวลากิจกรรมเริ่ม ทุกฝ่ายพร้อมประจำที่ เด็กๆ เริ่มเดินเข้ามาในหอประชุม เสียงกลองเริ่ม และตัวแมสคอดจากสปอนเซอร์ของงาน ออกมาวิ่ง สร้างความเพลิดเพลิน สนุกสานให้เด็กๆ มาก จนไม่ง่วงเหมือนการเข้าหอประชุมทุกครั้งในช่วงบ่าย หลังทานข้าวแบบนี้ “ก้อยๆ มานี่หน่อยสิ  ฉันลืมของรางวัลให้น้องอยู่ในรถเฮียเก๋าอ่ะ ไปเอาให้หน่อยสิ ตรงนี้ยุ่งมาก เดี๋ยวก็จะถึงคิวประกาศผลประกวดวาดภาพแล้วอ่ะ” “ได้ๆ กุญแจล่ะ” ลับหลังเพื่อนสาว เธอกลับส่งสัญญาณโอเค กับเก๋า ที่ยืนดูสถานการณ์ตั้งแต่ต้นอยู่อีกฝั่ง “เฮ้อ แอมนะแอม ลืมได้ไงน๊า” เดินไปบ่นไปกับความขี้ลืมของเพื่อน ไม่ได้ดูทางเล้ย ว่ามีใครแอบรออยู่ เมื่อถึงจุดนัดแนะระหว่างจอมวางแผนนายเก๋ากับจอมตื้อนายพัทธ์  ชายหนุ่มจึงออกมาจากซอกกำแพง “จ๊ะเอ๋!!!” “เฮ้ย!!!” กัลยาอุทานแบบตกใจสุดๆ ยังจำเรื่องผีหอประชุมได้ดี “ตกใจไรจ๊ะ คนไม่ใช่ผี” “ก็นึกว่าใช่” “คิดถึงผมม่ะ” “ไม่” “ว้า แย่จัง ผมอุตส่าห์คิดถึงคุณ” “ถ้าถึงขึ้น อุตส่าห์ วันหลังไม่ต้อง” “ดุจัง อ่ะ ของขวัญครบรอบ 1 ปี ที่คบกัน” “6เดือนตะหาก ยังไม่ถึงปี” “แน่ะ นับด้วย โหหห มีหวังแล้วโว้ยตู” ฟู่ หน้าเริ่มแดง รู้ตัวว่าหลงกลคนตรงหน้าเข้าแล้ว “ขอบคุณ” “พูดไรนะ ไม่ได้ยิน” ไม่พูดเปล่า เอียงหูไปใกล้าหน้าขาวๆนั้นด้วย “อึ๊ย เอาหน้าไม่หล่อ ไปไกลๆเลยพี่พัทธ์ ก้อยจะมาเอาของให้เพื่อน” โห่ เรียกพี่แล้วโว้ยยยย  ไชโย “ไม่ต้องหรอก ของนั่น ไอ้เก๋ามันไม่ลืมหรอก พี่ให้มันใช้เราออกมาเองแหละ” “หา นี่ร่วมมือกันใช่ไหม นี่แน่ะ” “โอ๊ยๆๆๆ เปล่า แค่ขอให้พวกเขาช่วย โอ๊ยๆ เบาๆสิ แขนพี่นะไม่ใช่หนังช้าง จะไม่รู้สึกเราหยิก” “นึกว่าใช่” งอนย่ะ พ่อคนเจ้าเล่ห์ หายไปเป็นอาทิตย์กลับมาก็แกล้งเราอีก อายๆ เอ๊ย โกธรๆ “น่า อย่าไปโกธรเขาเลย ถ้าไม่ได้พวกเขา พี่จะรู้เหรอ ก้อยคิดยังไงกับพี่” ฟู่ฟฟ หน้าแดงอยู่แล้วยิ่งแดงขึ้นอีก “รับรักพี่นะครับพี่ชอบก้อยนะ” “เอ่อ เอ่อ เอ่อ ตกลงค่ะ” เอาว้า มาถึงนี่ละ คงหนีไม่พ้นแล้วล่ะ บอกไปเลยละกัน “ก้อยก็มีเรื่องจะบอกพี่พัทธ์ค่ะ คือที่แท้จริงแล้ว ก้อย...” “ก้อยก็ชอบพี่ใช่ม๊า พี่รู้ดี สายตาเรามันบอกจ๊ะ” “มันก็ใช่ค่ะ มีอีกเรื่องไม่รู้พี่พัทธ์จะรับอดีตก้อยได้ไหม คือ” “เรื่องไรจ๊ะ”  มือเริ่มไม่อยู่นิ่ง เมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองชอบมีใจตรงกัน มืออีกข้างก็รวบมือสาวน้อยไว้ “ ถ้าเป็นเรื่องที่ก้อยเคยอกหักเพื่อนล่ะก็ พี่สัญญานะ ว่าจะไม่ทำให้เราเสียใจแบบนายนั่นแน่จ๊ะ” “เอ่อ เอ่อคือ” “อะไรจ๊ะ มีอะไรอีกเหรอ” “ก้อย ก้อย...(เงียบไปพักนึง) ก้อยไม่ใช่ผู้หญิงค่ะ” จบ (เรื่องนี้ไม่มีภาคต่อค่ะ) จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 16 ก.พ. 48 02:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ๊ากซซซซซซซซซซซซซซซซซ.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : GTW - [ 16 ก.พ. 48 05:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ โย๊ะ โหย !!!! จากคุณ : pumpkin (ap560) - [ 16 ก.พ. 48 10:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่ะนะ...เวลาก้อยเขิล แล้วเหมือนแมวโกรธง่ะ 5555 จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 16 ก.พ. 48 10:39:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หงะ ... แมวโกรธ อิ ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 ก.พ. 48 11:48:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ง่ะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 16 ก.พ. 48 15:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เดี๋ยวนี้มันก็ดูไม่ออกจริงๆ แหละ (แต่ถ้าใส่ยูนิฟอร์ม ยังใส่กระโปรงไม่ได้ใช่ไหมคะ?) จากคุณ : scottie - [ 16 ก.พ. 48 20:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไรฟ่ะ... น้องชั้นติดแนวนี้มาจากใครหรือเปล่า จากคุณ : เปียร์รุส - [ 16 ก.พ. 48 22:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^____^ จากคุณ : หนูยี - [ 17 ก.พ. 48 08:00:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เฮ๊ย........ จบซ้า......... จากคุณ : เม-ดา - [ 17 ก.พ. 48 10:58:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านงานของน้องกานต์แล้วต้องขำทุกที  อืม...แต่พี่ไม่เชื่อหรอกว่า  ก้อยจะไม่ใช่ผู้หญิงนะ  นึกออกแล้ว  ก้อยอาจจะเป็นทอม  ฮี่ ๆๆ  ใช่ม้า...... จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 18 ก.พ. 48 21:28:40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 .^ _ __ _ _ __ _ _ __ _ _ _ __ _ _ _ __ _ _ _ ^ ได้ฤกษ์งามยามดี วันที่ฉันเรียนหมดเทอม (แน่ะ ยังพาไปเป้นกลอนอีก) เฮ้อ จบไปอีกหนึ่งปีค่ะ อีกไม่กี่เดือนก็จะเป้นรุ่นพี่ปีแก่แระ เวลาผ่านไปเร็วมากๆๆๆๆๆๆๆ ยังรู้สึกว่าเราเป็นน้องปีหนึ่งอยู่เลย ฮื่อๆ T _ _ _ T มาคุยกับคุณผู้อ่านกันดีฟ่า จารย์จี(สะติง) - ร้องอารายยยลุง ไม่เคยเห็นสาวแตกรึงายยยย คุณ pumpkin (ap560) - ฮี่ๆ เล็กๆน้อยๆ ขำขำ ค่า พี่ผึ้ง - แมวโกธรเปงไงอ่ะเจ๊ กานเลี้ยงแต่หมาอ่ะ ไอ้ตัวเล็กที่บ้านนะ เวลามันโกธรมันจะเดินหนี และบอยคอตเราแหละ เรียกไม่หัน ดีดนิ้วไม่ยอมมาหา อะไรแบบนี้อ่ะ  ฮ่าๆ พี่หนู - ง่ะ ฮ่าๆ คุง :::อาราเร่::: - เหอๆ ใจเย็นๆค่ะๆ    แบ่งไอติมให้กิน คุง scottie - ที่นี่เขาใส่กันค่ะ แม้จะผิดกฎ เหอๆ เวลาเดินก็ต้องสังเกตหน่อย ไม่งั้นอาจแซวแล้วมีเสียงแตกสาว กลับมา พี่นัท - ไม่ติดจากใครค่ะ มันเครียดกับรายงาน เลยแต่งซ้า หนูยี (มีเรื่องเล่า เฮ้!) - ยิ้มยิ้ม ขำขำ พี่เม (ดา) - จบแบบนี้มันเลยล่ะพี่ ฮ่า คุง(พี่)ริเศรษฐ์ - ไม่ใช่ทอมค่ะ... เป็น เอ่อ สาวประเภทสองจริงๆ แบบแต่งหญิงแล้วสวยมากกกกกกกกกกก ผู้หญิงยังอายเลย จริงๆค่ะ นับถือมาก +-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+- +-+-+-+- หวังว่าพี่ๆน้องๆ ในถนนนักเขียนจะสบายดีกันนะคะ แวะมาลงเรื่องสั้นๆ อ่านแล้วขำขำ ค่ะ เอ่อ่อ่ะนะคะ คืนวันศุกร์ 18 กุมภา  48 สายลมหอบความร้อนมาเยือนเมืองในหุบเขาแล้ว จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 18 ก.พ. 48 21:53:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ง่า ไม่นึกว่า ชื่อคุณจะเป็นนามปากกานะคะ ผ่านมาอ่านเรื่องสั้นตอนดึกเห็นชื่อคุณ ก็แวะเข้ามาค่ะ เขียนอะไรน่ารักดี จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 19 ก.พ. 48 02:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 .^ _ __ _ _ ^ คุณ กะทิ เอ๊ย ทิกิ นามปากกาด้วยค่า เขียนเรื่องสั้นๆค่ะ เรื่องยาวต่อไม่จบ ฮ่า จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 20 ก.พ. 48 10:41:19 ]