ผมมองเห็นเขา ตั้งแต่เขาได้ก้าวลงมาจากเบาะหลังของรถจักรยานยนต์ ที่แล่นเข้ามาจอดโดยไม่ได้ดับเครื่อง หน้าร้านอาหารแถวหลังสนามมวย ที่เราคือผมกับเพื่อนรุ่นน้องกำลังอาศัยดื่มน้ำมีดีกรีอยู่ด้วยกัน ภายหลังจากที่ได้ฟังสวดพระอภิธรรมศพ อดีตผู้บังคับบัญชา ที่ศาลาในวัดโสมนัสวิหารแล้ว
เขาเป็นชายหนุ่มใหญ่ร่างล่ำสัน นุ่งกางเกงยีนขาดกระรุ่งกระริ่ง สวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้น มองเห็นกล้ามเนื้อที่ท้องแขน ซึ่งมีรอยสักอย่เล็กน้อย เขาสวมหมวกแก็ปและสวมแว่นตากันแดดสีแก่ ทั้ง ๆ ที่เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว
ร้านค้าแถบนั้นส่วนใหญ่ก็ปิดกันไปหมด แม้แต่ร้านที่ผมนั่งอยู่ เด็กบริการก็เก็บโต๊ะเก้าอี้กองรวมไว้ แล้วนั่งหันหลังดูโทรทัศน์กันอยู่สามสี่คน อาศัยที่เพื่อนผมรู้จักคุ้นเคยกับเจ้าของร้าน จึงนั่งต่ออยู่ได้เพียงโต๊ะเดียว ซึ่งอยู่ใกล้ประตูร้านที่ติดริมถนน และมีแสงไฟหน้าร้านสาดส่องสว่าง ผมจึงเห็นเขาได้ถนัด
เขาเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะของเราอย่างไม่รีบร้อน แม้ผมจะไม่รู้จักเขามาก่อนเลย แต่ก็คิดว่าเขาอาจจะเป็นเพื่อน ของเพื่อนรุ่นน้องที่นั่งร่วมโต๊ะกับผมก็ได้ ผมกำลังจะเอื้อมมือไปสะกิดให้เขาหันไปดูว่าใช่เพื่อนเขาหรือเปล่า
ชายแปลกหน้าผู้ไม่ได้รับเชิญนั้นก็เดินเข้ามาถึงโต๊ะ และคว้ากระเป๋าถือใบเล็กสีดำคู่มือของผม ซึ่งวางอยู่ริมโต๊ะด้านนอกอย่างว่องไว แล้วหันหลังกลับวิ่งไปซ้อนท้ายรถมอร์เตอร์ไซค์คันนั้นอย่างรวดเร็ว เพื่อนคนขับของเขาก้ ออกรถเลี้ยวไปทางถนนราชดำเนิน เพียงแว่บเดียวก็พ้นไปจากสายตาโดยที่ผมยังไม่ทันจะตั้งสติเลยว่าเขาเอาไปจริง ๆ ไม่ใช่ล้อเล่น เพื่อนร่วมโต๊ะของผมที่ถูกสะกิดก็เพิ่งจะเหลียวไปเห็นไฟแดงท้ายรถลับตาไปหลัด ๆ
เมื่อหายจากตกตลึงแล้ว ผมจึงชวนเพื่อนไปแจ้งความที่สถานีตำรวจท้องที่ และแจ้งธนาคารที่ผมมีบัตร เอ.ที.เอ็ม.อยู่ เพื่ออายัติเงินเดือนซึ่งยังเหลืออีกไม่มากนัก ส่วนเงินสดสี่ร้อยบาทในกระเป๋า ซึ่งกำลังจะเอาไปบริจาคให้มูลนิธิเด็กนั้น ยังพอหาใหม่ได้
เพื่อนฝูงที่ได้ฟังเรื่องราวของผมในวันหลังแล้ว ก็มักจะช่วยออกความเห็นเป็นทำนองว่า ทำไมไม่ทำอย่างนั้น ทำไมไม่ทำอย่างนี้ หลายอย่างหลายประการ ซึ่งผมไม่ได้คิดที่จะทำเลย ผมไม่เคยคิดร้ายต่อใคร และไม่เคิดว่าใครจะมุ่งร้ายกับผม อย่างอุกอาจซึ่ง ๆ หน้าเช่นนั้น
ถ้าผมเป็นคนมีไหวพริบสติปัญญาว่องไว พอที่จะยื้อแย่งหรือติดตามเล่นไล่จับกับเขา ผมคิดว่าอาจจะได้รับไม่อะไรก็อะไรสักอย่างเพิ่มขึ้นอีกต่างหาก นอกจากเสียเงินเพียงแค่นั้น อาจแค่เจ็บปากเจ็บฟัน หรือนอนหยอดน้ำเกลือ หรืออาจถึงขั้นเข้าไปให้พระสวด พร้อมกับอดีตเจ้านายของผมคนนั้นก็เป็นได้ เพราะท่าทีที่เขามุ่งหน้าเข้ามาหาผมนั้น เขามั่นใจมากว่าจะไม่ให้เหยื่อหลุดมือไปได้อย่างแน่นอน
และก็มีอีกหลายคนที่มองโลกในแง่ดีว่า เมื่อเขาเอาเงินไปแล้ว คงจะส่งกระเป๋าและของอื่นที่ไม่มีประโยชน์แก่เขา เช่นแว่นสายตาอ่านหนังสือ แว่นสายตากันแดด สมุดบันทึก ปากกา หวี หมวกกันแดดและกันฝน ผ้าขนหนูสำหรับเช็ดเหงื่อ หรือที่เปิดขวดเบียร์ประจำตัว คืนมาให้ภายหลัง ซึ่งผมไม่อาจหวังถึงเพียงนั้น กลัวแต่ว่าเขาจะเจ็บใจที่ได้เงินน้อยไปหน่อยเท่านั้น เพราะเขาไม่ใช่มือสมัครเล่น
หลังจากวันนั้น พอผมได้ยินเสียงออดหน้าบ้าน ผมเป็นต้องสะดุ้งทุกที คิดว่าเป็นบุรุษไปรษณีย์
แต่ช่างเถอะ ถึงอย่างไรผมก็อโหสิให้เขาไปแล้ว อย่าได้มีเวรแก่กันเลย.
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
16 ก.พ. 48 19:44:45
]
มืออาชีพ
