ความคิดเห็นที่ 1 ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงของผู้ใด ขณะที่กำลังคิดกันว่าอยู่ว่า จะรบหรือจะถอย เขาโดดขึ้นขับหุ่น Valkyrie Angel ของเขาออกไปพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปากอย่างต่อเนื่องจนประสาทเริ่มมึนชา พุ่งทะยานเข้าใส่พวกกองทัพรัฐบาลแบบไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะ " มาเลยโว้ย! ย้ากกกกกกกกกกก! " ณ ยานรบลำหนึ่งของฝ่ายรัฐบาล " มี MS ข้าศึก 1 เครื่อง บินฝ่าแนวป้องกันเข้ามาครับ " " อะไรนะ ลำเดียวเนี่ยนะ " " มะ มันนนน............ตูม! " Valkyrie Angel ใช้ความเร็วสูงพุ่งไปพร้อมกับการยิงบืมไรเฟิลไปด้วย หุ่นตัวแล้ว ตัวเล่าถูกกำจัดไปอย่างง่ายดาย ภายในเวลาไม่กี่นาที ฝ่ายรัฐบาลถึงกับสูญเสีย MS ไปเกือบ 30 เครื่อง " หมอนี่แหละครับ ไอ่ฟ่งเซิน ท่านครับ ขอผมออกไปเจอกับมันหน่อยครับ " " ได้เลย มิลเลอร์! จะว่าไป ชั้นก็หมั่นไส้มันอยู่เหมือนกัน MA ของนายพร้อมแล้ว ไปได้ " " ครับท่านนายพล " ชายหนุ่มผมทอง ไว้ผมยาวแล้วรวบ หน้าตาหล่อเหลาแบบพวกลูกผู้ดีในชุดทหารยศร้อยเอกยืนตรงรับคำสั่งของนายพลผู้คุมกองยานนั้นแล้วจึงรีบไปยังห้องเก็บ MS ทันที ในสมรภูมิอันเวิ้งว้างกลางอวกาศ แสงไฟแวบวาบจากลำแสงอาวุธบีมมีปรากฏอย่างต่อเนื่องพร้อมกับเสียงระเบิดของหุ่นเป็นระยะๆ และขณะนี้ ฝ่ายรัฐบาลนั้นได้เปรียบไม่มากนัก เมื่อเหลียงฟ่งเซินในสภาพคึกเพราะฤทธิ์ของสุรากำลังขับโมบิลสูทไล่ถล่มฝ่ายตรงข้ามอย่างบ้าคลั่ง ลำแล้ว ลำเล่า ที่พยายามจะเข้ามาโจมตีเขา แต่ด้วยเครื่องที่ดีกว่า บวกกับความเมาทำให้ไม่มีความกลัว จึงไม่มีหุ่นตัวใดสามารถทำร้าย Valkyrie Angel ได้แม้แต่ตัวเดียว " ฟิ้ง! " ลำแสงบีมพุ่งมาแต่ไกลเฉี่ยวตัวโมบิลสูทของฟ่งเซินไปแค่นิดเดียว " ไง! ไอ่โง่! " โมบิลอาร์เมอร์รูปร่างคล้ายปลากระเบนสีน้ำเงินเข้ม มีมือจับคล้ายกับก้ามปูจำนวนสี่ข้าง มันสามารถยืดได้ไกลพอสมควรด้วยสายเคเบิล และในระหว่างยืดยังสามารถยิงบีมจากลำกล้องในมือนั้นได้อีก มันพุ่งเข้ามาหา Valkyrie Angel ราวกับฉลามที่ว่ายโฉบเหยื่ออยู่ในทะเลลึก ฟ่งเซินพยายามหลบหลีกแต่ยังไม่มีโอกาสได้รุกเข้าไปบ้าง " Death Kraben! มิลเลอร์รึ! " " รู้ก็ดี วันนี้ชั้นจะฆ่าไอ่โง่อย่างแก ฮ่าๆๆๆ " MA ปลากระเบนพุ่งเข้าใส่ MS วาลคิรี่ แองเจิ้ลอย่างต่อเนื่องพร้อมกับยิงบีมทั้ง 4 มือเป็นชุดๆ ขณะที่วาลคิรี่ แองเจิ้ลก็ยิงบีมไรเฟิลสวนไปเช่นกัน การดวลของทั้งคู่ดำเนินกันไปเป็นเวลายาวนานก็ยังไม่มีใครสามารถล้มฝ่ายตรงข้ามได้ MA เดธ คราเบน ใช้วิธียิงไกลทำให้ MS ของฟ่งเซินไม่อาจเข้าประชิด แม้ว่าจะไม่สามารถจัดการกับเขาได้ก็ตาม " แกทำอะไรชั้นไม่ได้หรอกโว้ย มิลเลอร์! " ฟ่งเซินตะโกน " แกมันโง่แล้ว! ถามหน่อยเถอะ! แกจะดิ้นรนไปทำไม สู้เพื่อสิ่งที่เพ้อฝันน่ะรึ " " เพ้อฝันงั้นรึ ชั้นทำเพื่อความถูกต้องโว้ย! ย้ากกกกกก! " " ฉับ! " แล้วมิลเลอร์ก็พลาดท่า แขนที่ยืดออกไปนั้นข้างหนึ่งดึงกลับมาไม่ทัน ลำแสงของดาบปลายปืนที่ปลายลำกล้องของบีมไรเฟิลตัดแขนข้างในนั้นของ MA จนขาด ทำให้ระบบการทรงตัวเริ่มขัดข้อง " เป็นไงล่ะ! " " แกน่ะติดกับแล้ว ฟ่งเซิน! " " วะ ว่าไงนะ! " ฟ่งเซินนั้นพลาดท่าเสียแล้ว เขาไล่ตาม MA ของมิลเลอร์จนพ้นระยะของฐานบัญชาการไปไกลลิบ โดยไม่รู้ตัวเลยว่านั่นเป็นกับดัก พอเขาได้สติอีกครั้งก็พบว่า เบื้องหน้าของเขามีแต่ยานรบนับสิบลำและโมบิลสูทนับร้อยตัวของฝ่ายรัฐบาลจัดแถวหน้ากระดานเตรียมพร้อมที่จะจัดการกับเขาแบบบดขยี้ให้สิ้นซาก " เสร็จกัน! " ฟ่งเซินอุทานพลางกัดฟันกรอดๆ " นี่แหละ! คนที่เชื่อแต่เรื่องเพ้อฝัน ความฝันมันช่วยอะไรไม่ได้หรอกโว้ย ความจริงต่างหาก มีแต่เราที่ต้องยอมรับความจริงทั้งนั้น ไม่มีใครหลีกหนีพ้น! " " ยิง! " สิ้นเสียงของมิลเลอร์ โมบิลสูท Infantry - S จำนวนมากเหล่านั้นต่างบินตาม Valkyrie Angel ของฟ่งเซินเหมือนกับฝูงผึ้งที่ไล่ตามผู้ที่ไปตีรังของมัน ลำแสงบีมเป็นจำนวนมากพุ่งเข้ามาราวกับคมหอกที่ไล่หลังกวางป่ามาติดๆ และไม่นาน MS ของฟ่งเซินก็ถูกยิง " เวรล่ะ ขาซ้ายถูกยิง โธ่ว้อย! ย้ากกกกก! " ฟ่งเซินตัดสินใจไม่ถูก เขากลับไปใช้นิสัยใจร้อน เอาแต่ใจแบบเดิมอีกครั้ง เขาพุ่งเข้าหา MS พวกนั้นราวกับวัวป่าที่อยู่ในสภาพบ้าคลั่ง รัวบีมไรเฟิลแบบบ้าเลือด ขณะที่ตัวฟ่งเซินก็แหกปากตะโกนราวกับคนที่สูญเสียสติไปเสียแล้ว " ชั้นต้องชนะ.................! " " จบแล้ว ฟ่งเซิน หนึ่งในคนโง่ " มิลเลอร์พูดพลางหลับตา " ฟ้าวววววว! " " ตูม! " โชคดียังคงเป็นของฟ่งเซินอย่างเหลือเชื่อ ยานรบความเร็วสูงของฝ่ายกบฏแล่นมาถึงสนามรบได้ทันเวลา MS Gunner จำนวน 5 ลำ ใช้ Beam Cannon ยิงใส่พวกหุ่นเหล่านั้นพร้อมกับปืนใหญ่ของยานรบ ขณะที่ฟ่งเซินเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้ง จึงรีบขับหุ่นกลับมายังยานช่วยเหลือทันทีขณะที่พวกรัฐบาลก็ไล่ตามมาไม่ห่างกันนัก " Junk Bomb! Launch! " " เฮ้ย! หลบโว้ย! " นักบินฝ่ายรัฐบาลคนหนึ่งตะโกน เศษเหล็กที่ติดระเบิดถูกปล่อยออกมาจากอุกกาบาต ฐานทัพของฝ่ายกบฏที่ใช้ไอพ่นไล่ตามมาห่างจากเป้าหมายไม่มากนัก พอมันเข้าใกล้พวกกลุ่ม MS ที่ไล่ตามมาในระยะ 200 เมตร กองกำลังกบฏก็กดสวิตซ์ทันที " ตูม! " แรงระเบิดนั้นทำให้ยานเล็กของฝ่ายกบฏที่ห่างไปไกลเกือบ 1 กิโลเมตรจากศูนย์กลางการระเบิดเกือบจะเสียการทรงตัว แต่ยังสามารถเข้าสู่ช่องเก็บยานใต้ฐานทัพอย่างปลอดภัย ส่วนฝ่ายกองทัพรัฐบาลนั้นสูญเสียไปพอสมควร โมบิลสูทและยานรบเกือบสองกองร้อยกลายเป็นเศษเหล็กลอยคว้างในอวกาศในพริบตา 3 ชั่วโมงต่อมา " เป็นไงล่ะ ฟ่งเซิน ชั้นเข้าใจนะว่านายอยากจะชนะเร็วๆ แต่นายไม่ดูเลย ทำไม ความรอบคอบมันหายไปไหนหมดวะ! " " นายไม่เข้าใจชั้นหรอก! " " ว่าไงนะ! " " บอกแล้วไง นายไม่เข้าใจชั้นหรอก " ในฐานลับที่ค่อยๆ หนีพวกรัฐบาลจนพ้นเขตอันตรายแล้ว เควลกับเหลียงฟ่งเซินโต้เถียงกันอย่างรุนแรง ฟ่งเซินในเวลานี้ช่างดูเหมือนคนที่เจ้าอารมณ์ ไม่ฟังเหตุผล และไม่มีความรอบคอบ ไม่ประเมินสถานการณ์อย่างที่เคยเป็น เขาพูดอยู่ประโยคเดียว " ไม่มีใครเข้าใจ " ชายหนุ่มตวาดใส่เควล นักวิทยาศาสตร์ และเพื่อนเพียงไม่กี่คนของเขา ผู้ที่ชอบเก็บตัว มากกว่าจะไปสุงสิงกับคนทั่วๆไป เขาเอาแต่หลบอยู่ในห้อง นอนมองฟ้า แอบร้องไห้ในห้องนั้นโดยไม่ให้ใครเห็น " แกมันไอ่โง่! " " ความเพ้อฝันมันไม่มีประโยชน์หรอก! " " ไม่...................! ฮือ! ฮือ! " " เราโง่จริงๆ หรือ? " " เราต่อสู้เพื่ออะไรกันแน่ ทุกคนที่นี่? " ในสมองของฟ่งเซินตอนนี้ คำถามสองคำถามนี้ดังก้องอยู่ในสมองของเขา เขาไม่เข้าใจเช่นกัน เขาต่อสู้เพื่อใคร ต่อสู้ไปทำไม เขาคิดถูกหรือ? ที่ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง? ชีวิตที่ปกติสุขเยี่ยงคนทั่วไป ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ไม่คิดมาก แบบนั้นน่ะหรือ คือสิ่งที่ถูก? ตลอดสองปีหลังจากจบการศึกษาปริญญาตรีแล้ว เขาได้ทิ้งสภาพของปัญญาชน เพียงเพื่อมารบเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนั้นหรือ ผู้คนไม่เคยเข้าใจเขา และกลุ่มคนเล็กๆ เหล่านี้ ที่นี่ หลายครั้งที่พวกเขาแทรกซึมไปตามโคโลนี่ต่างๆ รวมทั้งโลก สิ่งที่พวกเขาเห็น มันคือการใช้ชีวิตไปวันๆ หนึ่งของคน ซ้ำร้าย ผู้คนส่วนมาก เลือกที่จะอยู่เพื่อตัวเอง และปล่อยทิ้งสิ่งรอบข้าง โดยโยนมันให้เป็นภาระผู้อื่น เพราะคิดว่าไม่ใช่หน้าที่ และคงมีคนอื่นทำ " ไม่มีสักคน ที่คิดจะยอมรับสิ่งที่พวกเขากำลังต่อสู้เลย " ฟ่งเซินพูดพลางถอนหายใจกับตัวเอง ก่อนที่เขาจะกินยานอนหลับ และล้มตัวลงนอนอีกครั้ง และในความคิดของเขานั้นเอง เขาหวังว่า คงจะมีผู้คน ที่จะเข้าใจพวกเขาเสียที ว่าพวกเขาต่อสู้เพื่ออะไร ต่อสู้ไปทำไม เพราะพวกเขาก็คือ The Rebel for Protect Imagination ( R.P.I. ) นั่นเอง พวกเขาทั้งหมด ยังคงสู้ต่อไป เพื่อหวังว่า สักวันหนึ่ง จินตนาการที่สวยงาม จะกลับมาหามนุษย์ ผู้ที่เคยละทิ้งไป ท่ามกลางกระแสแห่งวัตถุนิยม แม้ว่าคนอย่างพวกเขา จะเหลือน้อยลงแล้วก็ตาม ----------------------- จบบริบูรณ์ จากคุณ : TonYMao_NK51 (TonyMao_NK51) - [ 18 ก.พ. 48 00:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฟงเซิ่น ความตั้งใจดีแต่มุทะลุ ทำการใหญ่ยากนะ จากคุณ : scottie - [ 18 ก.พ. 48 10:16:54 ]