"แซม!!" ลีหันมามองแซมด้วยความตกใจพร้อมกับรีบชักมือออกมาจากคอของคุณลดา

"แซม! มัน…มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ!…แซม! เดี๋ยว!!" ลีรีบวิ่งตามแซมออกมาข้างนอกห้อง

"แซม! ฟังผมอธิบายก่อน!" ลีวิ่งมาจับตัวของแซมไว้ได้

"ไม่! ปล่อยฉัน! ปล่อย!!" แซมพยายามดิ้นแต่ก็หนีจากลีไปไม่พ้น

"ฟังผมนะแซม!! ผมมาหาคุณลดาเพื่อที่จะมาพาคุณไปข้างนอก แต่…แต่พอผมเข้าไปในห้องของคุณลดา ผมก็เห็นคุณลดาฟุบอยู่ที่โต๊ะ ผมเลยเดินเข้าไปจับที่คอของคุณลดาเพื่อที่จะตรวจดูชีพจร แล้วคุณก็เข้ามา…"

"ไม่!…ฉันไม่เชื่อ! ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!!" แซมร้องด้วยเสียงอันดัง

"คุณไม่เชื่อผม…ถ้าคุณเห็นว่าตลอดสองอาทิตย์ที่เรารู้จักกันมา ผมเป็นคนเลือดเย็นถึงขนาดที่จะฆ่าคนได้…ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว" ลีพูดด้วยสีหน้าที่เจ็บปวดพลางปล่อยแซมออกจากอ้อมแขน

แซมมองลีอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะปีนออกไปทางหน้าต่างแล้ววิ่งหนีไปที่สวนหย่อมเพื่อไปหาเคน

ในตอนนี้หัวสมองของแซมสับสนไปหมด สิ่งเดียวที่แซมปรารถนาในตอนนี้ก็คือใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเคน คำพูดที่คอยปลอบประโลมเธอ และอ้อมแขนที่คอยปัดเป่าความวุ่นวายสับสนทั้งหมดไปได้…

แซมหันซ้ายหันขวาเพื่อที่จะหาตัวของเคน และแล้วเธอก็เห็นหลังของเคนอยู่ที่ด้านหลังของต้นไม้ใหญ่ เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดและมีลายสีแดงตรงบริเวณบ่าข้างขวา…ไม่ใช่! นั่นมันคือเลือดต่างหาก!!!

พอแซมก้าวเข้ามาในบริเวณที่เคนยืนอยู่ เธอก็ต้องช็อกอีกครั้งเมื่อเห็นใบหน้าของเคนซีดขาว ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างโดยที่มีอนุชิต!…ชายคนนั้นบีบคอของเขาอยู่ เลือดสีแดงสดไหลผ่านช่องระหว่างนิ้วของอนุชิตลงมาเปื้อนเสื้อเชิ้ตของเคนเป็นวงกว้าง

แซมผงะถอยหลังไปชนกับกับต้นไม้ต้นหนึ่งเข้า ทำให้อนุชิตหันมามองแซมด้วยความตกใจ

"นั่นนายกำลังทำอะไรน่ะ!!!" เสียงของลีดังขึ้นทำให้อนุชิตรีบปล่อยมือจากเคนแล้ววิ่งหนีหายไป

"แซม…ไม่เป็นไรใช่ไหม…ผมโทรหาตำรวจแล้วล่ะ …"

"เคน!!!" แซมรีบโผเข้าไปหาร่างที่ชุ่มไปด้วยเลือดของเคนทันที เธอเอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหม่กดทับแผลลึกที่คอของเขา

"เคน! พูดกับฉันสิ …เคน เธอไม่เป็นไรนะ" แซมแทบจะพูดออกมาไม่เป็นภาษาเพราะเสียงสะอื้น

"แซม…อย่า…เขา…อย่า…" เสียงของเคนกระตุกและแผ่วเบา บาดแผลที่คอของเขาคงจะลึกมากเพราะเลือดได้ไหลออกมานองกับพื้นเป็นวงกว้าง

"ฉัน…แซม…อย่า…" เสียงของเคนได้ถูกกลืนหายไปด้วยเสียงสะอื้นของแซมและร่างของเขาก็แน่นิ่งไป

"ไม่นะเคน!…พูดกับฉันสิ…วันนี้เราจะไปฉลองวันเกิดด้วยกันไง…เรา" เสียงของแซมได้ขาดช่วงไป หัวสมองของเธอมันตื้อไปหมด ที่ปลายนิ้วชาไร้ความรู้สึก และในที่สุดร่างน้อยๆของเธอก็ล้มลงไปกองกับพื้น…

"แซม…" แซมค่อยๆลืมตาขึ้นมา "…เป็นยังไงบ้าง?" อุ้ยเดินเข้ามานั่งข้างๆเตียงของแซมแล้วช่วยประคองแซมขึ้นมา

"แล้ว…แล้วเคนล่ะ?" แซมถามอุ้ยด้วยเสียงที่สั่นเครือ "คุณลดาอยู่ที่ไหนหรอ?" อุ้ยส่ายหน้าทั้งน้ำตา ซึ่งแซมก็โผเข้ากอดอุ้ยแน่นแล้วร้องไห้ออกมา

"ฉันไม่เหลืออะไรอีกต่อไปแล้ว…คุณลดาที่เปรียบเสมือนแม่ของฉัน…และเคน คนที่ฉันรักมากที่สุด…พวกเขา…" ดวงตาของแซมเลื่อนลอยและว่างเปล่า

"ขอโทษนะครับ" ลีเดินเข้ามาในห้อง "เอ่อ…อุ้ย ผมขอคุยกับแซมหน่อยได้ไหม?" ลีแตะที่ไหล่ของอุ้ย ซึ่งเธอก็พยักหน้าพลางเดินออกนอกห้องไป

"ไปอยู่ที่บ้านของผมเถอะ…ไปอยู่กับครอบครัวของผม…นะ" เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับแซม

"ขอโทษนะลี…ในตอนนี้ฉันยังไม่อยากจะคิดอะไรทั้งนั้น…"

"กรี๊ดดดดด!!!!" เสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงหลายๆคนดังมาจากข้างนอกห้อง

"มีอะไรกันน่ะ!" แซมเดินไปเปิดประตูห้องพยาบาลอย่างเหนื่อยล้า ที่ห้องโถงมีผู้คนอยู่เต็มไปหมด รวมทั้งตำรวจอีกสี่ห้าคนด้วย

"เกิดอะไรขึ้น…ทำไมถึงมีคนมาอยู่ตรงนี้เต็มไปหมด" แซมเดินเข้ามาถามเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆเธอ

"เห็นตำรวจเขาบอกว่ามีคนตายที่นี่ เขาก็เลยเรียกมาสอบปากคำ แล้วพออุ้ยเดินมาถึง ยืนได้ซักพักเขาก็ล้มลงไปกับพื้น…" แซมรีบผละออกไปจากเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วรีบเดินไปในที่ๆอุ้ยอยู่

"ถอยๆ! อย่ามุง!" เสียงของตำรวจนายหนึ่งดังขึ้น

"สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง…" เสียงวิทยุสื่อสารของตำรวจดังขึ้น

"กำลังเคลียร์สถานที่ครับ…พบสามศพ ไม่มีผู้บาดเจ็บครับ…"

"ขอทราบรายละเอียดของผู้ตายด้วย…"
"หญิงสอง ชายอีกหนึ่งครับ…มีนางสาวลดา อายุ 42 ปี เป็นผู้ดูแลสถานที่รับเลี้ยงแห่งนี้ครับ…ส่วนอีกสองคนอายุ 18 ปี ยังไม่ทราบชื่อครับ…"

"ลักษณะการตายล่ะ…"

"สันนิษฐานเบื้องต้นว่าผู้หญิงสองคนเสียชีวิตเนื่องจากหัวใจล้มเหลวอย่างเฉียบพลันและผู้ชายถูกฆาตกรรมครับ…"

การสนทนาระหว่างตำรวจคนนั้นกับวิทยุสื่อสารก็ยังคงมีต่อไปเรื่อยๆ แต่แซมไม่สามารถได้ยินอะไรได้อีกแล้ว หัวสมองของเธอหมุนคว้าง ร่างกายเบาและล่องลอยไปเหมือนกับขนนก

"อะไรกัน…ทำไม…" แซมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง…

------------------------------------------------
เฮ้อ...เหนื่อย...งานเยอะเป็นภูเขาเลากา ทำไม่ทันแล้ววว
อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว เป็นยังไงกันบ้างคะ...ขอทราบความคิดเห็นหน่อย

แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 48 15:48:33