http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3297164/W3297164.html ตอนที่1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3297393/W3297393.html ตอนที่2
น้องใหม่หัวใจ>>รักเธอ<<ตอนที่3
โยธินพับจดหมายที่เคยเก็บได้จากรองเท้าผ้าใบของเขาเมื่อ 8 ปีที่แล้วลง อย่างแผ่วเบา และเดินไปเปิดกล่องหยิบเชือกถัก ที่มีลายว่า NUMBER ONE ออกมา เชือกเส้นนี้เขามักจะใส่มันเสมอทุกครั้งเวลามีแข่งนัดสำคัญมันคือเครื่องราง และกำลังใจ
เขาเอากระดาษจดหมายกับเชือกถักวางไว้ด้วยกัน ซึ่งข้างในมีรูปถ่ายเก่า ๆ ใบหนึ่ง และก็ค่อย ๆ ปิดกล่องนั้นลงซึ่งตรงข้ามกับความทรงจำที่มันกำลังจะถูกเปิดขึ้นมาใหม่เหมือนเมื่อ 8 ปีที่แล้ว
ชายหนุ่มพลิกตัวไปมาอย่างไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ มองเห็นแต่สาวผมม้าถักเปียยาวไว้ข้างหลัง หน้าตายิ้มแย้ม และมักมาเป็นคู่ซ้อมยูโดกับเขาเสมอเมื่อแปดปีก่อน
อ้อมพี่อยากบอกว่าขอโทษ โยธินพูดแผ่วเบาเหมือนต้องการจะบอกอะไรใครสักคนพร้อมทั้งค่อย ๆ เข้าสู่นิททรา
"ว่าไงน้องเปีย ไม่แวะไปเที่ยวกับพี่ก่อนรึเหรอจ๊ะ "
มีนารีบเดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นก่อสร้างเพื่อจะเข้าซอยไปบ้านของเธอ เธอเบื่อเสมอกับไอพวกนี้ พวกมันดูติดยาแล้วออกจะหน้ากลัว ไม่มีใครอยากจะยุ่ง
"ว่าไงพูดด้วยก็ไม่พูดด้วย" หนึ่งในกลุ่มคนงานก่อสร้างกระโดดมาดักหน้าสาวน้อย มีนาไว้ พร้อมกับ ทำท่าจะจับมือไม่ยอมให้ไปไหน
ทันใดนั้นก็มีเสียงเท้ากระทบอะไรบางอย่าง และความชุลมุลก็เกิดขึ้น หากมองมาจะเห็นภาพหนุ่มน้อยในชุดนักเรียน กำลังมะลุมมะตุ้มอยู่กับกลุ่มคนงานก็สร้าง แต่ดูท่าทางแล้วคงไม่เสียเปรียบเท่าไหร่ ถ้าไม่มีขบวนการหมาหมู่เกิดขึ้น เพราะชายหนุ่ม ดูท่าทางเก่งการป้องกันตัวพอสมควร
"เฮ้ย หยุด ทำอะไรกันวะ" เสียงผู้ใหญ่แถวนั้น ตวาดขึ้น ทำให้หมากระจายหายกันไปหมด เหลือแต่สาวผมเปีย ที่เข้ามาประคอง หนุ่มน้อยที่ขี่ม้าขาวมาช่วย
"พี่โย เป็นไงบ้าง" มีนาพูดขึ้นพร้อมกับเอาสำลีชุบทิงเจอร์จิ้มลงไปบนหน้าช้ำ ๆ ของฝ่ายตรงข้าม
"ไม่เป็นไรหรอก โอ๊ย เบามือหน่อยสิ ถ้าจะตายก็ตายเพราะยาอ้อมก่อนซะละมั้ง"
"โธ่เอ๊ย ทีต่อยกันเมื่อกี้ละทำเท่ห์นักนะ แค่นี้ทำเป็นสำออย"
สาวน้อย พูดไปพร้อมกับเเอบอมยิ้ม
"พี่โย อ้อมจะไปฝึกยูโดกับพี่ทุกวันนะ จะไม่อู้แล้วเผื่อมีอะไร พี่โยจะได้ไม่ต้องมาเจ็บตัวเพราะอ้อมอีก"
"เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่แน่ใจนะ ถ้าพิการขึ้นมาไม่มีใครเอาไปเป็นเจ้าสาวแล้วอย่ามาหาว่าพี่ไม่เตือนนะ "
"โหถ้าอ้อมพิการขึ้นมา อ้อมก็จะเกาะพี่นี่เเหละกินไปตลอดชีวิตเลย "
เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมกันกับความสุขที่ระบายเต็มหน้าของเด็กทั้งสองโดยไม่รู้เลยว่าชีวิตหลังจากนั้นจะต้องมากลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้าของกันและกัน
มีนาลุกขึ้นมาล้างหน้า ไม่เหลืออาการง่วงสักนิด ผิดกับตัณติมาที่ดูจะนอนหลับสบายเชียว จนหน้าอิจฉา มีนาได้แต่ส่ายหน้าพร้อมทั้งพยายามสลัดใบหน้าไปมาเพื่อให้ภาพที่ฝันเห็นหายไป หากหลุดออกไปจากความทรงจำได้เท่าไหร่ยิ่งดี แต่เธอก็รู้ใจตัวเองว่ามันเป็นไปไม่ได้
" เฮ้ย ถุย นี่แกจะแต่งตัวงี้ไปมหาลัยจริงเหรอวะ" มีนาพูดขณะอ้าปากหวอกับการแต่งตัวของเพื่อนสาวที่ดูจะ ประสาทขึ้นทุกวัน
" เออ แกจะให้ฉันใส่ไปเล่นงิ้วรึไง วันนี้เข้าชมรมวันแรกด้วยฉันจะแต่งให้ถึงใจทีเดียวเชียว"
ตัณติมาพูดพร้อมกับ ดึงเสื้อนักศึกษาที่สั่งตัดให้รัดเป็นพิเศษกับกระโปรงที่สั้นจนจะเหลือแค่คืบเดียว ดันทะลึ่งผ่าขึ้นไปอีก ขนาดมีนามองแล้วยังใจสั่นแทนแล้วถ้าคนอื่นมองยิ่ง....ไม่อยากจะคิด
" เดี๋ยวประธานชมรมแกก็ไล่ไปลง อ่างในอาบอบนวดหรอก"
" เชอะคอยดูแล้วกันเราจะได้เห็นดีกันประธาน ภาชนะ"
มีนาได้แต่มองตัณติมาเพื่อนของเธออย่างระอาใจ พร้อมกับส่ายหน้าในความเจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่รู้ใครกันแน่จะชนะละคราวนี้
จากคุณ :
dokyaka
- [
18 ก.พ. 48 16:43:07
A:203.150.87.61 X:
]
น้องใหม่หัวใจ>>รักเธอ<< ตอนที่3
