วันที่ 1
ผมได้พบกับเธอในวันนั้น วันที่เป็นวันแรกที่ผมไปฝึกงาน
ในขณะพี่ที่คุมงานได้ให้ทุกคนแนะนำตัวเองนั้น สายตาของผมก็ได้เหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเข้า
เธอกำลังแนะนะตัวด้วยเสียงที่บางเบา เธอชื่อ ธรานิล
ในใจผมได้แต่คิดว่าชื่อของเธอช่างเหมือนผู้ชาย มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมสะดุดในตัวเธอ เธอมองมาที่ผมพร้อมกับยิ้มให้ ในตอนนั้นผมรู้สึกว่าผมเกิดอาการแปลกๆในหัวใจ
วันที่ 1
เมื่อเราต้องเข้าไปแนะนำตัวตอนฝึกงาน เราประหม่ามากเพราะเราได้ฝึกงานที่นีคนเดียว เพื่อนๆของเราเค้าได้ที่อื่นกันหมด หากแต่เราได้เห็นสายตาของคนๆนึงที่เรารู้สึกคุ้นๆเหมือนมองมา มันทำให้เรามีกำลังใจมากขึ้น เรายิ้มให้เขา อย่างน้อยตอนนี้เราอาจมีเพื่อนเพิ่มมาอีกคนก็ได้
วันที่2
ผมกับเธอต้องทำงานแผนกเดียวกันผมพูดคุยกับเธอบ้าง และผมก็แนะนำชื่อกับเธอไป เราต้องร่วมงานกันเป็นเวลาสองเดือน ผมอยากให้การทำงานเป็นไปอย่างดีที่สุด
....
เค้ามีชื่อว่าภาค ทำไมกัน ทั้งที่เราเคยเจอกันเป็นครั้งแรกแต่กลับรู้สึกว่าคุ้นๆ สงสัยเราจะคิดมากไปเอง
และแล้วด้วยความที่ต้องทำงานด้วยกันทำให้เราก็เริ่มสนิทกัน เราเพิ่งรู้ว่าบ้านเรากับเค้าอยู่ทางเดียวกัน
เค้าจึงชวนให้เรากลับบ้านด้วยกัน ความสนิททำให้เรารู้สึกดีกับเธอ เธอจะรู้ไหมนะนะว่าเราคิดกับเธอเกินเพื่อน
เรากลับมาถึงบ้านด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม จนแม่ของเราเรียกไปคุย แม่หยิบของรูปๆหนึ่งมาให้เราและบอกว่านีช่วยดูให้แม่หน่อยได้ไหมลูกว่าเค้าเป็นใคร แม่เห็นรูปในของๆพี่ลูกที่มีคนเอามาให้ เรารับรูปมามองด้วยสีหน้าครุ่นคิด
วันรุ่งขึ้นเธอมาบอกว่าชอบเรา รู้ไหมเราดีใจมาก แต่เราก็ต้องปฏิเสธเธอไปเพราะเหตุผลบางอย่างที่เรายังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร เราบอกเธอไปว่าเรายังไม่พร้อม เราเคยมีแผลมาจากการสูญเสียคนที่เธอรัก แต่เธอบอกว่าไม่เป็นไรเขารอเราได้
...
ผมไม่เข้าใจในเหตุผลของเธอ ถ้าผมคงคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเธอชอบผมแต่เธอกลับปฎิเสธผมมา
เพียงเพราะ เหตุผลที่ว่าเธอไม่อยากเจ็บเหมือนคนใกล้ตัวเธอ ผมไม่กล้าถามไม่ซักผมปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนั้น ดูเหมือนเธอจะตีตัวออกห่างจากผมไปไกลทุกที

หากแค่เพียงเธอจำได้
รอยยิ้มสดใสของคนในภาพที่ส่งมาให้เธอทำให้เธอคิดถึง ยิ่งนักหากแต่สิ่งที่ทำให้เธอต้องปฏิเสธเค้าเป็นเพราะเค้าเป็นคนที่ทำให้หัวใจของพี่เธอ ธรามณี ต้องแหลกสลาย คำสัญญาของเขาที่ให้กับพี่สาวเธอว่าจะไปเที่ยวด้วยกันในวันที่เรียนจบ แต่เธอกลับให้ณีรออยู่ทั้งวัน โดยไม่มีการโทรมาบอก และหนำซ้ำพี่ของเธอยังเห็นเค้าเดินกับผู้หญิงอื่น พอเห็นเธอเค้าก็ทำเป็นเหมือนไม่เห็น จนไม่ทันได้มองรถที่พุงเข้ามา เพราะสรื่องนี้ทำให้อาการของพี่เธอต้องเข้าห้องโคม่าและไม่ยังฟื้นอยู่ได้ด้วยเครื่องช่วยหายใจ ตอนนี้เธอเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ในโรงพยาบาล โดยไร้เงาของเขาคนที่ทำให้พี่ของเธอเจ็บ เขาคนนั้นเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่เธอกำลังรักอยู่
ทำไม?เธอต้องมารักผู้ชายคนนี้...........

ช่วงแรกก่อนที่เธอจะตีตัวออกจากผมเคยถามเธอว่า ผมเคยเจอเธอก่อนหน้าไหม เธอบอกว่าก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนที่ผมเห็นเธอครั้งแรกผมรู้สึกได้ว่ารอยยิ้มเธอคล้ายกับใครบางคน ผมเลยเอ๊ะใจ ไปค้นดูรูปในหนังสือรุ่น ตอนที่ผมเปิดหานั้น มีรูปไปหนึ่งหล่นออกมาจากหนังสือ เป็นรูปของผู้หญิงเธอช่างหน้าตาคล้ายนิลยิ่งนัก เธอเป็นคนที่ขี้เล่นนิสัยดี แต่ตอนนี้ผมไม่ได้เจอเธอและก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นไงบ้าง ผมยังไม่ได้ข่าวเธอเลยนับแต่เรียบจบ

ฉันอยากห้ามใจ หากแต่เขาได้เอาใจของฉันไปแล้ว รู้ไหมการห้ามใจให้ไม่รักคนที่เค้ารักเรามันยากกว่าห้ามใจคนที่ไม่รักเราอีกนะ มันเจ็บจริงๆ

ขอบคุณเธอนะ แต่ฉันรักเธอไม่ได้ ความรักที่ทำร้ายใคร อย่างไรมันคงไม่ดี ขอบคุณเธอนะ กับรักและความหวังดี แต่ขอให้เธอนั้นมีให้คนคนนั้นคนเดียวทั้งใจ

พี่นีคะพี่จะโกรธน้องนิลคนนี้ไหมคะหากจะรักผู้ชายคนนี้ คนเดียวกับที่พี่รัก

และแล้ววันนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกงาน ผมจะได้เจอเธอเป็นวันสุดท้าย ผมบอกกับเธอว่าผมจะไม่กวนใจเธออีก เธอไม่ต้องหลบหน้าผมหรอก ผมยังอยากเป็นเพื่อนเธอเรา เธอได้ให้กุญแจแก่ผมเพื่อเปิดกล่องใบหนึ่ง ก่อนที่เธอจะกลับไป เธอบอกว่าถ้าเปิดแล้วก็จะรู้ทุกอย่างเอง

ผมเปิดกล่องใบนั้นก็ได้พบกับแผ่นซีดีแผ่นหนึ่งที่เขียนข้อความไว้ว่า"ความทรงจำที่หายไป"
ผมเปิด cd ดูก่อนผมเห็นรูปของนีเพื่อนสมัยเรียนของผมยิ้มอย่างมีความสุขในตอนที่เธอคุยกับผม ในวันที่เธอนั่งรอผม และภาพฉายไปจนกระทั่ง ภาพสุดท้ายที่เธอนอนอยู่บนเตียง

ผมขอโทษนะนี ขอโทษแทนพาสและตัวผมด้วย

ในวันที่น้องของผมได้นัดกับเธอ น้องของผมได้ชวนน้องสาวคนเล็กของบ้านเราไปเลือกของให้เธอ น้องชายฝาแฝดของผมถูกคนร้ายแทงในขณะที่จะไปหาเธอ เขาโดนส่งเข้าโรงพยาบาลก่อนที่จะมาสิ้นใจที่โรงพยาบาล
เขาฝากให้ผมเขียนจดหมายแทนเขาเพื่อส่งให้คนที่เขารัก ก่อนที่เขาจะจากไป เป็นข้อความที่น้องผมจะพูดใด้ในขณะที่เลือดโทรมกาย

"ผมรักคุณ แม้ว่าจะไม่มีโอกาสได้บอกให้คุณรู้ด้วยตัวเอง" พาส


ผมพยายามตามหาเธอแต่เธอย้ายบ้านไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ใหน คนแถวนั้นบอกว่าทั้งบ้านย้ายไปอยู่ต่างประเทศ ผมหมกหนทางติดต่อ

ผมเข้าใจแล้ว ว่าเธอเข้าใจผมผิดไป

ผมไปหาเธอที่บ้านอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟัง เธอบอกว่าที่เธอย้ายบ้านเพราะต้องส่งพี่เธอไปรักษาที่ต่างประเทศแต่หมอก็บอกว่าโอกาสมีน้อยมาเราจึงพาพี่กลับมาอยู่ที่กรุงเทพเหมือนเดิม ส่วนพ่อก็อยู่ที่ต่างประเทศ เธออยู่ดูแลพี่สาวของเธอสลับกับแม่ เธอพาผมไปที่โรงบาลไปเจอกับร่างที่ไร้สติของนี ผมได้ทำตามคำขอครั้งสุดท้ายของน้องผมและผมก็ได้อ่านประโยคที่น้องผมได้ฝากไปให้เธอ

ควันสีดำลอยสู่ยอดฟ้า วันนี้เป็นวันเผาของนี เธอสิ้นลมหลังจากวันนั้นไม่นานนัก ตอนนี้ดวงวิญญานของเธอคงลอยไปอยู่กับน้องชายของผมแล้ว อยู่กันให้ความสุขนะผมได้แต่หวังในใจ

……หลังจากนั้นผมกับนิลก็ตกลงเป็นแฟนกัน มันคงเป็นเรื่องบังเอิญที่ผมได้พบเธอ และรักเธอ แต่ยังไงตอนนี้ผมก้มีความสุขมาก
ผมรักคุณนิล