ความคิดเห็นที่ 1 999/4-11-47 รักเอก วันนี้คิดถึงเอกอีกแล้ว ไม่รู้ทำไมฟ้าจะต้องคิดถึงเอกทุกวัน นั่นสิ ฟ้าอยากจะถามเอกเหมือนกันนะ ว่าทำไมและ หัวใจของเอกจะมีชื่อของฟ้าอยู่บ้างไหมน๊า เกือบลืมไปอีกอย่างนึงที่ฟ้าจะบอก เอกทายสิว่า เมื่อวานฟ้าเจอใคร เอกชักจะสงสัยแล้วใช่ไหม เอกยังจำต้อมได้รึเปล่า ต้อมที่เรียนรุ่นเดียวกับฟ้าไง ต้อมที่ทำให้ฟ้า กับเอกได้เจอกัน ถ้าวันนั้นต้อมไม่มาพูดจาระรานดูถูกฟ้า รุ่นน้องอย่างฟ้าคงจะไม่มีวันได้รู้จักรุ่นพี่ที่ชื่อ" รักษ์เอก " ตั้งแต่วันนั้น รุ่นพี่รักษ์เอกคนนั้นก็กลับกลายมาเป็นฮีโร่ขวัญใจของน้องน้ำฟ้าคนนี้ เพราะอะไรรู้ไหมเอกก็เพราะรุ่น พี่คนอื่น ๆ มักจะมองไม่เห็น ความรู้สึก รุ่นน้องปีหนึ่งกันสักเท่าไหร่หรอก เป็นธรรมดาของพวกมา ทีหลังก็ต้องถูก ข่มกันไปตามระเบียบ (ที่ใครคิดขึ้นมาก็ไม่รู้ ) แต่รุ่นพี่ที่ชื่อ"รักษ์เอก "กลับมองเห็น และรุ่นพี่คนนั้นก็เป็นคนยุติปากดี-ดี ของนายต้อมด้วยกำปั้นเเข็ง ๆ หนักของเขา เนื่องจากนายต้อมทำท่าจะฟังภาษาคนไม่ค่อยจะเข้าใจขึ้นมาซะดื้อ ๆ เหตุการณ์ตอนนั้นทำเอาทุกคนอึ้ง กิมกี่ หมดเลย รวมทั้งฟ้าด้วย ไม่ใช่ที่เอกต่อยนายต้อมหรอกนะ หากแต่อึ้งที่ นายต้อมดันแจกสวนกลับมาให้เอกอีกเป็นไร่ๆ ต่างหาก แล้วก็ชกกันชลมุนวุ่นวายจนในที่สุด ต้อมก็มาขอโทษ ฟ้าแต่อะไรก็ไม่ทำให้ฟ้าประทับใจ เท่ากับการที่เอก ทำให้ คนบางคน ได้รับรู้ว่า " คำพูดพล่อยๆจากปากที่ไม่ได้ตั้งใจ จะสร้างปัญหาทางความรู้สึกให้กับคนฟังได้มากแค่ไหน "นั่นฟ้าไม่ได้บอกว่าเอกเป็นคนอ่อนไหวนะ แต่เพราะ "เอกเป็นเอกต่างหาก "และวันนั้นก็คือวันเริ่มต้นของ " คุณค่าที่ตกลงมาใส่ในชีวิตของฟ้า " เอกรู้ไหมตั้งแต่ฟ้าเกิดมาไม่เคยมีใครทำเพื่อฟ้าขนาดนี้ เอกเป็นคนแรก และเอกก็จะเป็นคนสุดท้ายด้วย เอกดีใจรึเปล่าอาจเป็นเพราะว่าฟ้าดูเหมือนจะเป็นเด็กมีปมด้อย เงียบ ๆ เฉย ๆไม่พูดไม่จา จึงทำให้รุ่นพี่ อย่างเอกมาสงสาร หรืออะไรก็ตามแต่ในที่สุดก็ทิ้ง การใส่ใจในชีวิตตัวเองมาดูแลใส่ใจชีวิตฟ้าแทน มันจึงไม่แปลกเลยที่เอกจะกลายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับฟ้า แรกๆ หลายๆคน หมายถึงเพื่อนเอก และเพื่อนฟ้าดูจะงง ๆ แต่ระยะหลังคงจะชินแล้วมั้ง ที่ไม่ว่าจะไปไหนก็ตาม หากมีนายรักษ์เอก ก็ต้องมียายน้ำฟ้า ติดสอยห้อยตาม ไปด้วยตลอด ก็เอกเองนะที่ทำตัวเป็นรุ่นพี่แสนดี มาดูแลฟ้าทั้ง ๆที่ฟ้าไม่เคยขอร้องเลยสักนิด แถมแรก ๆยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเอก จะเป็น ห่วงจริง ๆ หรือต้องการแค่จะแกล้งผูกห่วงหัวใจให้ฟ้าเท่านั้น จนฟ้าเรียนจบแน่นอนเอกทำงานไปแล้ว ฟ้าก็ไม่เคยคิด อีกเลยว่าความรักเอื้ออาทรใส่ใจของเอกที่ให้มา มันจะจริงหรือปลอม เพราะความจริงของ หัวใจฟ้ามันมีชื่อ เอกสลัก ไว้เพียงคนเดียว ซึ่งแน่นอนมันเป็นของแท้ ไม่ได้โม้ต้อมถามถึงเอกด้วยนะ ไม่ใช่สิต้องถึงพี่เอกของเขาต่างหาก ก็เอกอยากเก่งทำไม ดันมาเรียนก่อนพวก เราทั้ง ๆ ที่อายุก็เท่ากัน เลยแก่ไปเลยสมน้ำหน้า แต่เรื่องอะไรฟ้าจะยอมเรียกเอกว่าพี่หละ ก็เอกไม่ใช่พี่ของ ฟ้าซะหน่อย เอกเป็น "คนรักของฟ้าต่างหาก " และ " ฟ้าก็รักเอกมากซะด้วย " ต้อมยังฝากบอกมาอีกนะว่า ถ้าเอกไม่รีบมาทำตัวเป็นเจ้าของฟ้า นายต้อมมันจะแจกขนมจีบกับฟ้าซะเอง ฟ้าว่าจะขอซาลาเปา เพิ่มด้วยไม่รู้จะได้รึเปล่า เอกทุกคนยังรอเอกอยู่นะ รอที่จะร่วมสังสรรค์กับเอก สุข-ทุกข์ ยังอยากรับรู้ด้วยเสมอ ฟ้าหวังนะว่าเอกจะรับรู้ข้อความในจดหมาย ทุกฉบับที่ฟ้าเขียนถึงเอกทุก ๆ วัน ลายมือของฟ้าเอกคงจะจำมันได้ ใช่ไหม เพราะเอกเคยใช้สายตาสัมผัสกับมันมาตลอดระยะเวลาที่เราคบกัน ฟ้าจะรอวันนั้นนะ วันที่ได้อ่าน จดหมายตอบกลับจากลายมือของเอกบ้าง และเสียงของเอกไงที่ฟ้าอยากฟังมากที่สุด เสียงแห่งกำลังใจ - เสียงเเห่งความสุข – และเสียงที่เพิ่มค่าใจให้ฟ้าเสมอมาตั้งแต่ฟ้าเจอเอกมันคือเสียงที่ใจ ฟ้าสรุป ออกมาแล้วว่านี่ไงเสียง “ เจ้าของหัวใจจากนี้และตลอดไป “ เอกจะอยากได้ หรือไม่ก็แล้วแต่ ฟ้าก็ยกใจฟ้า ดวงนี้ให้เอก เรียบร้อยแล้วนะ เอกพรุ่งนี้เป็นวันอะไรจำได้ไหม ก็เป็นวันที่ฟ้าและทุก ๆ คนรอให้มีปฎิหารย์เกิดขึ้นไง พรุ่งนี้ก็ครบ1000วัน และ1000 ฉบับ สำหรับการรอคอยของฟ้ากับการกลับมาของเอก "กลับมาด้วยสมอง....หัวใจที่สมบูรณ ์" เอกกับฟ้าแทบจะไม่ได้รับ รู้ความเป็น "เรา" มากว่าสามปีแล้วนะ แต่ฟ้าก็ไม่เคยถอยแม้จะท้อบ้างก็ตาม แต่เมื่อใดที่ฟ้านึกถึงความทรงจำเก่า ๆ ที่เคยมีมาร่วมกับเอกมันทำให้หัวใจฟ้าสู้ เพราะเอกก็คือพลังแห่งกำลังใจของฟ้า ที่กำหัวใจฟ้าไว้แน่น ซะจนมันตอบกลับไป ว่าจะไม่มีวันปันมันให้ใครอีกเด็ดขาด ได้ยินไหมเอกลุกมาบอกฟ้าสิว่า ปฎิหารย์มีจริง ฟ้าคงเพ้อเจ้อมากไปอีกแล้ว ขอโทษนะเอก เอาเป็นว่าวันนี้แค่นี้ก่อนแล้วกันพรุ่งนี้ฟ้า จะแต่งชุดสวยที่เอกเคยบอกว่ามันถูกตัดขึ้นมาเพื่อฟ้าคนเดียว พร้อมกับ จดหมายฉบับที่1000 นะ " รอฟ้านะเอก อย่างที่ฟ้ารอเอกมาตลอด " ฟ้า จากคุณ : dokyaka - [ 19 ก.พ. 48 00:22:17 A:203.150.86.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 1000 / 6-11-47 รักเอก.... วันนี้ออกจะวุ่นวาย แต่ก็ครึกครื้นดีนะ จากห้องเงียบ ๆ ที่มีแต่เอกกับฟ้า อ้อยังมีพี่อ้อยพยาบาล ใจดีอีกคนกลับมีเสียงหัวเราะ เเห่งกำลังใจเเห่กันมาเพียบ ก็เพื่อนๆ ของเอกนั่นแหละไม่ใช่ใครหรอก มาหาเอกตั้งแต่เช้าเลยนะ นั่นกระเช้า ดอกไม้ของพี่เน ที่อยู่บนโต๊ะใกล้ ๆ โทรทัศน์ส่วนตะกร้าผลไม้ด้านบนหัวเตียงเอกเป็นของพี่ต้าร์นะ ถ้าเอกพูด ได้เอกคง จะพูดว่า "วันนี้ฝนท่าจะตก หนักใหญ่ ที่ไอต้าร์มีของ ติดไม้ติดมือมาฝาก" เอกมักจะแซวพี่ตาร์แบบนี้ทุกครั้ง และมันก็สามารถเรียก เสียงหัวเราะจากเพื่อน ๆ มาได้เสมอ ตามด้วยหน้าตาบึ้งตึงของ พี่ต้าร์ที่มักจะทำท่าหิ้วของฝากกลับซะเฉยๆ ตอนนี้พวกพี่ๆ เพื่อนๆ ของเอก กลับไปหมดแล้วนะ เพราะมันบ่ายโมงกว่า เข้าไปแล้ว ฟ้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย กะว่าจะรอเขียนจดหมายถึงเอกให้เสร็จก่อน เมื่อได้ถ่ายทอดข้อความข้างในให้เอกรับรู้แล้ว ฟ้าถึงจะมองเห็นตัวเองอย่าว่าฟ้าเลยนะเอก เพราะเอกคือ นัมเบอร์วันของชีวิตฟ้า คุณหมอบอกว่าดูสีหน้าเอกดีขึ้น มากแล้วนะ เบื่อรึยังกับน้ำเกลือที่ต้องกินมันทุกวัน แหมเก๋ซะด้วย กินผ่านเส้นเลือดเชียวนะ จะเรียกว่ากินคงไม่ใช่แต่ มันก็คอยหล่อเลี้ยงชีวิตเอกให้อยู่กับฟ้าจนถึงวันนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถเลี้ยงความรู้สึกให้เอกลุกขึ้นมาพูดจาหรือบังคับให้ดวงตาที่ปิดสนิทของเอกมองตอบโต้ฟ้าได้ก็ตาม เอกคงจะเจ็บน่าดูก็สายอะไรต่อมิอะไรพันวุ่นวายกันไปหมด แล้วกลิ่นยา ที่วนเวียนอยู่ในห้องนี้อีก ทั้งๆที่เอกเคยเป็นคนชอบกลิ่นของธรรมชาติ ไอดิน แมกไม้ใบหญ้ามากๆ แต่กลับไม่ได้สำผัสมันเลย ถ้าเป็นไปได้ฟ้าอยากรับความเจ็บปวดทั้งหมดนี้ ไว้แทนเอก และให้เอกมารับรู้จิตใจของฟ้าตอนนี้ เห็นเอกเป็นแบบนี้ฟ้ายิ่งเกลียดตัวเองมากยิ่งขึ้น ก็ไม่ใช่เพราะฟ้าหรอกหรือที่ทำให้เอกเป็นแบบนี้ “ เจ้าชายนิททา “ ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะลืมตาขึ้นมา สัมผัสเจ้าหญฺิงอย่างฟ้าที่เฝ้ารออยู่ทุกลมหายใจ ถ้าวันนั้นไม่มีฟ้าในชีวิตเอก เอกก็คงไม่เป็นเหมือนทุกวันนี้ถ้าเอกไม่ข้ามถนน เพื่อที่จะมาหาฟ้าพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ในการทำงานวันแรกของฟ้า และถ้าฟ้าจะสามารถตะโกนบอกเอกว่า "ระวังรถ" เอกก็คงจะไม่เป็นแบบนี้ ไม่เป็นแบบนี้แน่ๆ ขอโทษเอก ฟ้าขอโทษ ถ้าไม่มีฟ้า ณ วันนี้ก็คงจะมีเอกที่สมบูรณ์พร้อมร่างกาย สมอง เเละหัวใจ ฟ้าอยากจะบอกว่าดอกไม่ช่อนั้นฟ้าไม่ต้องการเลยสักนิด หากรู้ว่าต้องแลกกับจิตวิญญาณ ฟ้าไม่ต้องการมัน ได้ยินไหมเอก ฟ้าต้องการแค่เอก ลุกขึ้นมาพูดกับฟ้าสิเอก มากอดฟ้า จับมือฟ้าแบบวันนั้น แบบที่เอกเคยจับมันเสมอมา พร้อมบอกว่าเอกยังอยู่กับฟ้าเสมอไง ให้คำพูดทุกคำของเอกเเทรกเข้ามา ในทุกอณูหัวใจของฟ้า เอกฟ้ารักเอกนะ รักมากที่สุดอย่างไม่เคยคิดจะรักใครและบอกได้เลย ว่าไม่สามารถจะ รักใครได้อีก อย่าทำอย่างนี้กับฟ้าเลย ฟ้าขอร้อง มันทรมานมากรู้ไหม ทุกวินาทีของการหายใจ หัวใจมันร้าว ไปหมด เอกรู้รึเปล่า เอกคงจะไม่รู้ ฟ้าอยากบอกว่า เอกเห็นแก่ตัวมากนะ ที่มาแกล้งนอนหลับทำเป็นไม่รับรู้ความ รู้สึกของฟ้า เอกใจร้ายรู้รึเปล่า ใจร้าย ที่สุดเลย ตื่นขึ้นมาสิเอก ลืมตามาบอกว่ารักฟ้าไงเอก ได้ยินรึเปล่าเอก ถ้าเอกลุกขึ้นมาอ่านจดหมาย ได้ด้วยตัวเอง เอกจะสำผัสได้ถึงความชื้น ของกระดาษที่มีคราบน้ำเปื้ัอนอยู่เป็นวง ๆ นั่นไง "น้ำตาฟ้า" ฟ้าเคยสัญญากับเอกว่าจะไม่ร้องไห้อีกต่อไปตั้งแต่มีเอกมา ช่วยซับน้ำตา แต่ตอนนี้ฟ้าทำไม่ได้ ฟ้ายอมรับว่าฟ้าอ่อนแอ ฟ้าแอบหวังทั้ง ๆ ที่รู้ว่าความเป็นจริงมันคงไม่ถึง 1 % เลยด้วยซ้ำ แต่ฟ้าก็ยังเเอบหวัง หวังตั้งแต่จดหมายฉบับแรก เรื่อยมาถึง100 จนตอนนี้ 1000 ฉบับเข้าไปแล้ว แต่ต่อให้ถึงหมื่น แสน ล้านหรือมากกว่านี้ ฟ้าก็จะเขียนต่อ ฟ้าสัญญาว่าฟ้าจะอยู่กับเอกอย่างนี้ตลอดไป ฟ้าจะไม่ยอม ตายก่อน เอกเป็นอันขาดไม่ว่าอะไร จะเกิดขึ้นก็ตามเพื่อเอกสุดที่รักของฟ้า สัญญานะเอก ว่าจะอยู่กับฟ้า ตลอดไปเหมือนกัน ไม่ทิ้งฟ้าไปไหนก่อน แม้ว่าเอกจะไม่ฟื้นมาก็ตาม ฟ้าขอเห็นแก่ตัวบ้าง แค่เห็นหน้าเอกอย่างนี้ทุก ๆ วัน แม้เอก จะไม่ลุกขึ้นมาพูดจาโต้ตอบ แต่ได้แค่บอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้เอกได้รับรู้ มันก็คือส่วนหนึ่ง ของความสุขที่ฟ้า จะมีได้ ไม่มากไปใช่ไหมเอก รอเอกเสมอไม่ว่าจะนานแค่ไหน น้ำฟ้าของพี่รักษ์เอก ส่วนนี้ถึงพี่อ้อยพยาบาลที่ใจดีของเอกคะ มีสามข้อด้วยกันที่จะขอบคุณพี่อ้อย ขอ้เเรกขอบคุณสำหรับเอกที่มีพี่อ้อยเป็นสื่อกลางให้เอกได้รับรู้เรื่องต่าง ๆ จากฟ้า แม้ว่าจริง ๆ แล้วเอกอาจจะไม่สามารถรับรู้ หรือเข้าใจได้เลยก็ตาม แต่อย่างน้อยฟ้าก็ยังหวังว่าจิตใต้สำนึกของเอกจะรับรู้ ข้อต่อไป ขอบคุณสำหรับฟ้าคะ ที่พี่อ้อยช่วยทำให้ความรู้สึกต่างๆ ของฟ้าจะถูกถ่ายทอดผ่านนำ้เสียงของ พี่อ้อยให้เอกได้รับรู้แทนฟ้าที่ได้เพียงนั่งกุมมืออยู่ใกล้ ๆ แต่ฟ้าก็เชื่อว่าเอกจะรับรู้ได้คะว่าเอกจะมีฟ้าตลอดไป สำหรับข้อสุดท้ายขอบคุณสำหรับฟ้ากับเอกที่พี่อ้อยทำให้จิตใจของเรามีค่าขึ้น อยากบอกว่าขอบคุณมากคะ และคงต้องรบกวนอีกจากนี้ต่อไป ขอบคุณ พี่อ้อยพยาบาลใจดีคะ น้ำฟ้า "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ฟ้า พี่ยินดีมาก และพี่ก็เชื่อว่าปฎิหารจะมีจริง อย่าเพิ่งท้อนะฟ้า แข้มแข็งไว้เพื่อเอก เมื่อเอกลืมตาขึ้นมา คนแรกที่เอกจะได้เห็นก็คือ ฟ้าไง " เสียงของหญิงสาววัยกลางคนในฟอร์มชุดขาวของพยาบาลพูดขึ้น พร้อมกับเหลือบตาไป มองกล่อง ที่อัดแน่นไปด้วยจดหมายมากมายที่เธอเป็นผู้ถ่ายทอดให้กับรักษ์เอกคนไข้ของเธอฟังทุกวัน เธอหันมาลูบศรีษะสาวน้อย ที่มีมือของคนไข้หนุ่มผู้หลับ ใหลไม่ได้สติแนบไว้กับใบหน้าที่เปียกชื้นด้วยน้ำตา " ฟ้าอยู่กับเอกไปก่อนนะพี่ต้องไปดูคนไข้อีกห้อง และพี่จะแวะมาอีกครั้งมีอะไรเรียกพี่ได้นะฟ้า " พยาบาลสาวพูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดูปนเห็นใจ ก่อนจะหันไปมองคนไข้หนุ่มผู้อยู่ในความดูแลของเธอพร้อม กับชะงักเล็กน้อย เมื่อหางตาเหลือบเห็นอะไรบางอย่าง รีบก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วพร้อมปิดประตูห้องอย่างแผ่วเบา เพื่อที่จะเช็ดน้ำตาก่อนที่สาวน้อยนามว่าน้ำฟ้าจะทันหันมาเห็น "ว่าไงอ้อยวันนี้คนไข้เธอเป็นยังไงบ้าง"เสียงเพื่อนผู้ร่วมอาชีพเดียวกันด้วยกันร้องถามอย่างรู้เรื่องราวต่างๆ เป็นอย่างดี "เหมือนเดิม เอกยังเป็นเจ้าชายนิทราไม่มีทีท่าว่าจะฟื้น แต่ที่น่าแปลกตรงวันนี้ ข้างแก้มเอกมีรอยชื้น ๆ ของน้ำด้วยนะ ไม่แน่ใจเป็นน้ำตาของฟ้ารึว่าเอกสามารถรับรู้ได้แล้ว คงต้องหวังเพิ่งปาฎิหาร อย่างเดียวแล้วกระมัง สงสารก็แต่น้ำฟ้าสินะ เสียใจออกจะขนาดนั้นแต่ไม่สามารถระบายให้ใครฟังเป็นคำพูดได้ นับว่ายังโชคดีที่คนชนเขามีกะตังค์ รับที่จะออกค่า ใช้จ่าย ให้จนกว่าเอกจะหายเป็นปกติ จะว่าไปมันก็สามปีแล้วนะที่เอกนอนไม่รับรู้อยู่แบบนี้ เฮ้อ ...” "พยาบาลสาวพูดไปพร้อมส่ายหน้ากับโชคชะตาของชีวิตคนไข้ของตน " คนเราก็แปลกนะอะไรที่เลวร้าย มันเหมือนจะดีขึ้น แต่ก็กลับเลวร้ายยิ่งกว่าเดิมซะอีกดูอย่างหนู น้ำฟ้าสิเกิด มาก็ไม่ได้ร่ำรวย ต้องพิการเป็นใบ้ตั้งแต่เกิดแถมคนรักของตัวเองดันต้องมาเป็นเจ้าชายนิททา นอนรอปฎิหารอยู่แบบนี้อีก พูดไปก็เหมือนฟ้า แกล้งนะเธอ " เพื่อนพยาบาลสาวผู้ร่วมอาชีพ พูดอย่างปลงให้กับความไม่แน่นอนของชีวิต พร้อมกับเดินแยกกันไปทำหน้าที่ของตน เพื่อที่จะดูแลผู้ป่วยรายอื่น ๆที่มีโชคชะตาของชีวิต "ทุกข์" ที่แตกต่างกันไปตามแต่ฟ้า จะลิขิต จากคุณ : dokyaka - [ 19 ก.พ. 48 00:25:05 A:203.150.86.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 .^  __ __ _ _ __ _ _ __ _ ^ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 19 ก.พ. 48 11:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านจบ...น้ำตารื้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว.. จากคุณ : FruiT SaLaD - [ 19 ก.พ. 48 13:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อึดอัดดีครับ จากคุณ : เจียวต้าย - [ 20 ก.พ. 48 20:59:33 A:61.91.79.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นใบ้นี่เอง ชอบตรงนี้แหละค่ะ จากคุณ : scottie - [ 21 ก.พ. 48 13:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 บีบหัวใจจังเลยค่ะ จากคุณ : Ibee's - [ 23 ก.พ. 48 01:37:07 A:192.168.101.172 X:203.121.157.234, 203.121.158.237 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ซาบซึ้งมั้กๆค่ะ...จากใจจริง จากคุณ : กันยา - [ 26 มี.ค. 48 15:42:53 A:192.168.1.61 X:203.154.219.92, 203.154.219.4 ]