ความคิดเห็นที่ 1 ห้าวววววววววว! ไม่ต้องสงสัยว่าใครหาว ตัวเล็กเองค่ะ ก็แหม วันนี้อากาศดี มันเหมาะกับการนอนตื่นสายนี่น่า ตอนนี้ฉันรอสองสาวที่กำลังแต่งตัวอยู่ข้างบน ก่อนที่จะไปดูโรงบ่มไวน์กันวันนี้ นายภาณุอะไรนั้นนัดว่าจะมารับตอนสามโมงเช้า แต่นี่ก็เลยเวลามานิดหน่อยแล้วนะ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ อาจารย์นิดาและเพื่อนสาวก็ขอตัวขึ้นไปแต่งตัวก่อน ทำอย่างกับฉันไม่รู้ ที่จริงจะไปโบ๊ะหน้ากันล่ะสิไม่ว่า ไม่รู้จะสวยกันไปถึงไหน ฉันนั่งหาวเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ตอนนี้ ทำไมมันนานอย่างนี้นะ ไม่สงสารคนรอกันเสียบ้างเลย “อรุณสวัสดิ์” เสียงอบอุ่นที่คุ้นเคยดังขึ้น พร้อมกับปลายจมูกโด่งที่กดลงมาข้างแก้ม ฉันสะดุ้งโหยงแล้วถอยหนีแทบไม่ทันก่อนจะหันไปต่อว่าเขา “วิน... ทำอะไรนะ ถ้าคนอื่นเห็นเข้าจะว่าไง” ฉันต่อว่า “ดูต้นทางแล้วไม่มีใคร” วินยังมีหน้าหันมายิ้มให้ฉันหน้าทะเล้น “วินบ้า” ฉันบ่นเสียงอุบอิบไม่จริงจัง พลางก้มหน้าซ้อนแววตาบางอย่างไว้ จะให้เขารู้ได้ยังไงว่าฉันชอบใช่มะ เดี๋ยวเสียการปกครองหมด “สวัสดีครับ” เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นทำลายความคิดของฉัน ก่อนที่ฉันจะหันกลับไปมองตามต้นเสียง แล้วก็พบเข้ากับนายภาณุที่ยืนยิ้มส่งมาให้ฉันกับวิน “สวัสดีค่ะ” ฉันทักทายตามมารยาทแล้วหันไปยิ้มให้เขา ส่วนวินก็เพียงทักทายกับเขาตามมารยาทเช่นกัน ก่อนที่สองหนุ่มใหญ่ จะชวนกันคุย เกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ที่ฉันไม่ค่อยจะสนใจเท่าไร แล้วสักพักสองสาวนั้นก็ลงมา แม่เจ้าโว้ย! ฉันร้องขึ้นในใจอย่างอึ้ง ทึ่ง (เสียว) ที่แม่นางทั้งสองเล่นแต่งตัว แต่งหน้าซะ กลัวจะไม่รู้หรืออย่างไรว่ามาจากเมืองกรุง แหมๆ ที่นี่น่าจะมีกระทิงนะ จะได้เอาสองสาวนี่ไปล่อ เสียงยัยคุณลินเพื่อนอาจารย์นิดา ทักทายนายภาณุเสียสนิทสนม ส่งสายตาวิบวับซะไม่มี ขนาดฉันยังรู้ว่าเธอคิดอะไร แล้วถ้านายภาณุไม่ได้กินหญ้าแทนข้าวก็คงรู้เหมือนฉัน แต่ก็ถือว่าเขาวางตัวได้ดีใช้ได้ เพราะถ้าเป็นพวกที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นเขาคงจะแสดงท่าทาง กับเพื่อนอาจารย์นิดามากพอสมควร แต่นี่เขาแค่ยิ้มๆ แถมออกจะทำตัวแมนอีกเสียด้วย อ๊ะ ห่วงแต่คิดเรื่องชาวบ้านจนลืมคนของตัวเอง ฉันหันไปมองวินที่เดินคู่กับอาจารย์นิดาออกมาแล้วก็อยากจะกระทืบเท้าออกมาอย่างขัดใจ นี่ฉันไม่ใช่ส่วนเกินนะ ยัยคุณลินกับนายภาณุก็ไปกันคู่หนึ่ง วินกับอาจารย์นิดาอีกคู่หนึ่ง ฉันไม่ยอมนะเฟ้ย ฉันพยามปรับอารมณ์และสีหน้าให้ชื่นมื่นก่อนที่จะเดินเข้าไปหาทั้งสอง แล้วแทรกกลาง แบบไม่ได้ตั้งใจ(แต่เจตนา) ก่อนที่จะเอ่ยชวนอาจารย์นิดาคุยนู้นคุยนี่ เพื่อกันท่าไม่ ให้เธอได้คุยกับวินมากเกินไป ไร่ของนายภาณุเจ๋งเป็นบ้าเลย ให้ความรู้สึกเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวอย่างบอกไม่ถูก ทั้งบรรยากาศและสภาพแวดล้อมที่ร่วมเป็นไร่แห่งนี้ ฉันมองอย่างชอบใจไปที่คอกม้า มีม้าหลายตัวกำลังวิ่งควบกันเล่นอยู่ แต่ก็แค่ชอบ ถ้าจะให้ขี่คงไม่ไหว ชีวิตนี้ยังอีกยาวนานไม่อยากเอาชีวิตมาทิ้งตอนนี้ “สนใจอยากลองขี่ม้าหรือครับสาวน้อย” เสียงนายภาณุถามฉันยังกับเดาถูกว่าฉันกำลังคิด เกี่ยวกับอะไรอยู่ แต่ก่อนที่ฉันจะได้ตอบอะไรไปก็มีเสียงใสๆของคุณลินแทรกขึ้นเสียก่อน “ลองได้หรือคะ ดีจังเลย ลินเคยขี่ม้าตั้งนานแล้ว ตอนนี้ชักไม่ค่อยมั่นใจ” เสียงเธอสดใส หันไปพูดกับชายหนุ่ม “ลองได้ครับ หรือจะขี่ม้าดูรอบๆ ไร่เลยก็ได้” นายภาณุยิ้มตอบอย่างใจดี แล้วทั้งสองสาวก็ดูจะชอบอกชอบใจกับการที่จะได้ขี่ม้าชมไร่เป็นพิเศษ สำหรับวินนะเหรอไม่ต้องห่วง ใครว่ายังไงวินก็ว่าแบบนั้น แค่ยิ้มรับแล้วก็ตอบ ’ครับ’ ’ได้ครับ’ ’สบายมากครับ’ ’ไม่ต้องห่วงครั’บ แค่นี้แหละที่เขาจะตอบเวลามีคนถามความเห็นจากเขา สองสาวนั้นขึ้นไปนั่งอยู่บนหลังม้าเรียบร้อบแล้ว ดูท่าทางเธอจะคล่องแคล่วกันใช่ย่อยจากท่าทาง แต่ที่แย่งานนี้คือฉัน เพราะฉันขี้ม้าไม่เป็น นี่มันม้าเป็นๆ นะ กระดุกกระดิกได้ด้วย ไม่เหมือนม้าหมุนตามสวนสนุกซักหน่อย ฉันมองอย่างลังเลว่าจะขึ้นยังไงดีโดยที่ไม่มีใครได้สังเกตฉันเลย เพราะวินนั้นโดนอาจารย์นิดาขอร้องให้ไปช่วยส่งตัวเธอขึ้นแล้วก็เรียกร้องความสนใจให้วินอยู่ตรงนั้น ส่วนนายภาณุก็คงรู้ๆ กันอยู่ว่าอยู่กับใคร ฉันลองทำท่าจะขึ้นแต่... ไอ๋หย๋า ม้าดิ้นได้ด้วยอ่ะ ฉันร้องในใจ เมื่อม้ามันดิ้นแถมร้องเสียงดังอีก เล่นเอาฉันใจฝ่อไม่มีเหลือ เวรกรรมมีจริง นี่ฉันโดนลงโทษหรือเปล่านี่ “เป็นไงครับ ขึ้นได้ไหม” เสียงนายภาณุถามขึ้นเมื่อหันมาเห็นฉัน ก่อนที่ฉันจะยิ้มหน้าเจื่อน แล้วส่ายหัวไปมาจนผมกระจาย เขายิ้มเหมือนขันกับอาการของฉัน “ท่าทางไม่เคยขี่ม้าสิครับ” เขาถาม แล้วก็ถูกเลยเสียด้วย ฉันพยักหน้าหงึกๆ “ถ้างั้นคงปล่อยให้ขี่คนเดียวไม่ได้มั้งนี่” เขาทำท่าคิดก่อนจะบอกฉัน “จะให้ตัวเล็กเดินคนเดียวหรือคะ ไม่สงสารตัวเล็กหรือไง” เสียงฉันอ่อยแบบขอความเห็นใจ ไม่เอานะ ถ้าจะให้ฉันเดินตามต๊อกๆ เหมือนเด็กล้างคอกม้า ฉันไม่มีทางยอม ถ้าฉันจะเดินทุกคนก็ควรจะเดินด้วย อยู่ดีๆ นายภาณุก็หัวเราะออกมาหลังจากฉันพูดจบ เล่นเอาสามคนนั่นหันมามองกันแทบทันที ก็เสียงเขานะเบาที่ไหนล่ะ ฉันเห็นวินขมวดคิ้วเป็นเชิงสงสัย แต่เขาก็ยังไม่เดินมาที่ฉัน ไม่รู้จะมีปัญหาอะไรกันหนักหนาตรงนั่นนะ “หัวเราะอะไรคะ” ฉันถามแบบไม่อยากเก็บความสงสัยไว้ให้อกมันระเบิด “เปล่าๆ ไม่มีอะไรครับ” เขาปฏิเสธแต่ดวงตาก็ยังเต้นระริกเหมือนหัวเราะอยู่ดี สงสัยจะบ้านายนี่ ฉันบ่นในใจ “งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน ตัวนิดเดียวแบบตัวเล็กนั่งม้าไปตัวเดียวกับผมก็ได้ ขืนขี่คนเดียวจะอันตราย จะให้เดินตามก็น่าสงสารแย่” เขาบอกแล้วชี้นิ้วไปที่ม้าสีขาวตัวโต แล้วหันมายิ้มให้ฉัน ฉันมองหยั่งเชิง แล้วหันไปมองวินที่กำลังหัวเราะกับอาจารย์สาวกับเพื่อนสาวของหล่อน นี่จะสนฉันสักนิดไหมว่าฉันเป็นยังไงบ้างโดนม้ามันเหยียบตายหรือยัง ฉันบ่นอย่างหงุดหงิดในใจ “ก็ได้ค่ะ ตัวเล็กยังไม่อยากเสี่ยงตกลงมาให้ม้ามันเหยียบคอหักเหมือนกัน” เพียงฉันบอกออกไปเขาก็หัวเราะคิกออกมาอีกแล้ว แต่ไม่ดังเท่าครั้งแรก หมอนี่เส้นตื่นจริง ฉันคิด ปัญหาต่อมาคือ ฉันขึ้นม้าไม่ได้ ก็มันสูงนี่น่า ผู้ชายตัวสูงแบบเขานะไม่มีปัญหาหรอก แต่ฉันมันตรงกันข้าม แต่แล้วเหมือนความลังเลของฉันจะส่งไปถึงเขา จึงดลใจให้ เขาหันกลับมามอง “ขึ้นไม่ได้ใช่ไหมครับ” รู้แล้วยังมาถามอีก ฉันแอบบ่นในใจ”ตัวเล็กนี่เหมือนน้องสาวผมมากเลยนะ” อยู่ดีๆ เขาก็บอกออกมาแถมยิ้มอบอุ่นเหมือนพี่ชายยิ้มให้น้องสาว ก่อนที่จะยกร่างฉันขึ้นไปบนหลัง ม้าอย่างง่ายดาย จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 20 ก.พ. 48 03:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 และแล้วก็เป็นเรื่องเมื่ออีกสามคนเห็น คุณลินนั้นไม่พอใจอย่างมากเมื่อเห็นแบบนั้น แต่ก็ ทำอะไรมากไม่ได้นอกจากพูดจาเสียงประชดประชันใส่ แต่วินนี่ซิ ทำไมตาถึงได้ลุกวาวแบบนั้น แถมเดินตรงรี่มานี่แล้ว เหมือนยักษ์ไม่มีผิด ฉันคิด แต่เขาอยากปล่อยฉันตามมีตามกรรมก่อนนี่แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ “นั้นม้าของคุณภาณุไม่ใช่หรือครับ แล้วทำไม...” วินยิงคำถามใส่นายภาณุ แต่ตาขวางๆ กับมาจ้องที่ฉันซะนี่ “เธอไม่เคยขี่ม้า ก็เลยจะให้ขี่ไปกับผมนะครับ” เสียงนายภาณุตอบคำถามให้ความกระจ่าง แต่สายตาใครบางคนก็ยังขวางเหมือนสุนัขเป็นโรคกลัวน้ำอยู่ดี “อย่างนั้นหรือครับ” วินรับคำเสียงเรียบ ก่อนจะเอ่ยต่อ “อย่างนั้นผมว่าเดี๋ยวผมดูแลเองดีกว่า อย่าลำบากคุณภาณุเลย เพราะยังไงตัวเล็กก็มากับผม” “แบบนั้นก็ได้ครับ” นายภาณุตอบ เตรียมจะยกฉันลง แต่วินกลับมาถึงตัวฉันก่อน แล้วช้อนตัวฉันอุ้มไปยังม้าตัวที่เขาจะใช้ ฉันรับรู้ได้ถึงแรงกระชับของอ้อมแขนที่รัดฉันแน่นว่าเขากำลังไม่พอใจ แต่ฉันทำอะไรผิดล่ะ ไม่มีเลยใช่ม่ะ คนที่ผิดนะมันเขาต่างหากเล่า แล้วขบวนม้าสี่ตัวก็เคลื่อนตัวออกไปจากบริเวณโรงเลี้ยง ไปตามทางที่ทางไร่ทำไว้ ส่วนคนที่ฉันนั่งมาด้วยยังคงเงียบไม่พูดไม่จา ฉันไม่ผิด เพราะฉะนั้นฉันจะไม่พูดก่อน ทั้งที่ฉันนั่งอยู่ใกล้ๆ แต่วินกับหันไปชวนอาจารย์นิดาคุยโดยยังปิดปากไม่ยอมคุยกับฉันซักคำ “คุณภาณุ เข้าไปในโรงบ่มไวน์แล้วชิมได้ไหมคะ” ฉันถามข้ามบทสนทนาของผู้ชายที่อยู่ใกล้ ไปหาใครอีกคน “อายุยังไม่ถึงสิบแปดห้ามดื่มครับ” เขายิ้มตอบออกมาอย่างอารมณ์ดี “ใจร้าย ตัวเล็กอายุสิบเก้าแล้วนะค่ะ” ฉันทำเสียงน้อยใจ เรียกร้อยยิ้มจากเจ้าของไร่หนุ่ม แต่เรียกรอยไม่พอใจจากคุณลิน และผู้ชายตัวโตที่กำลังแกล้งรัดรอบเอวฉันแน่น จนฉันต้องดิ้นประท้วงอย่างขัดใจ “วิน ตัวเล็กอึดอัดนะ” ฉันกัดฟันพูดเสียงเบา ทั้งที่สัญญากับตัวเองว่าจะไม่พูดกับเขาก่อนแล้วแท้ๆ “ดี จะได้ไม่ต้องพูดมาก”   “เอ๊ะ!” ฉันประท้วงโดยการกระทุ้งสอกไปที่หน้าท้องของเขา แต่เสียดายที่ไม่ถนัด จึงทำให้คนที่โดนไม่มีอาการอะไร แถมยังเอาคืนอีก “นี่คิดสู้หรือตัวเล็ก” วินถามออกมา โดยที่ตอนนี้ฉันไม่รู้แน่ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน “ก็วินแกล้งตัวเล็กก่อนทำไมล่ะ” ฉันเถียงออกมา แล้วเหลียวหลังไปมองเขาตาขวางก่อนจะสะบัดหน้ากลับมา วินชะลอฝีเท้าม้าให้ช้าลง แล้วสักพักมันก็ทิ้งระยะห่างจากสามคนนั้นพอสมควร “วิน จะทำอะไร พวกนั้นไปนู้นแล้วนะ” ฉันท้วงอย่างขัดใจ “มีเรื่องต้องคุยกันก่อน” วินบอกเสียงเข้ม “อะไรอีกคะ”ฉันถามออกไปเสียงติดไม่พอใจ”วินช้าไปแล้วนะคุณภาณุกับอาจารย์นิดาจะหายไปแล้ว” ฉันท้วงเมื่อทั้งหมดกำลังจะลับหายไปตามทางโค้ง “รู้สึกจะติดคุณภาณุเขาเหลือเกินนะ” เสียงวินดังเหมือนประชด นี่จะมาอะไรอีกล่ะก็ตัวเองไม่ใช่หรือไงที่ปล่อยให้เราอยู่คนเดียว “เปล่าซักหน่อย “ ฉันปฎิเสธ ขี้เกียจรำคาญคนจู้จี้ “เป็นอะไรคะวิน ตัวเล็กไม่อยากทะเลาะกับวินนะ” “แล้วที่ให้คนอื่นถูกเนื้อต้องตัวล่ะ” คิดว่าเรื่องอะไร “โธ่ ก็วินไปอยู่ไหนล่ะ จะปล่อยให้ตัวเล็กขึ้นเองแล้วตกลงมาคอหักหรือไง”ฉันบอกเสียงประชด “ไม่ต้องมาประชด” เสียงเขาตะคอกเบาๆ ฉันแอบเบ้ปากอย่างไม่สบอารมณ์ ถือว่าเป็นผู้ใหญ่กว่าถึงชอบเอ็ดชอบว่าอยู่ได้ แต่ฉันก็ขี้เกียจเถียงกับเขา เพราะรู้ยังไงก็หาทางชนะยาก “สาบานว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ ตัวเล็กรักวินคนเดียวน้า ” ฉันอ้อนอีกฝ่ายเสียงหวาน เพื่อตัดความรำคาญ ถ้าเถียงก็ยิ่งมากเรื่อง “แน่นะ” เสียงวินถามหยั่งเชิง “วินไม่เชื่อตัวเล็กเหรอ งั้นมองตาสิ” ฉันเหลียวหลัง ทำตาใสซื่อใส่เขา วินยิ้มออกมา ทำให้ฉันแน่ใจว่าเขาอารมณ์ดีแล้วตอนนี้              ฉันจึงเอนแผ่นหลังแนบลงไปกับแผ่นอกกว้างของเขาที่ให้ความอบอุ่นในความรู้สึกอย่างประจบ ฉันชอบความรู้สึกปกป้องของแผ่นอกกว้างและขณะเดียวกันฉันก็มีความรู้ สึกอบอุ่นเวลาที่อยู่ในอ้อมอกนี้ด้วยเช่นกัน วินมองฉันนิ่ง แล้วกอดกระชับรอบเอวฉันหลวมๆ แนมใบหน้าของเขาลงมาที่กลุ่มผมยาวๆ ของฉัน ก่อนจะค่อยๆบังคับม้าให้ไล่ตามพวกที่ล่วงหน้าไปก่อน จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 20 ก.พ. 48 03:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตัวเล็กน่ารัก เด็กในรูปยิ่งน่ารักใหญ่ 555 ^_^ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 48 08:45:23 จากคุณ : panmile_pink - [ 20 ก.พ. 48 08:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตัวเล็กจะมาแสบก็แสบนะ แต่เวลาอ้อนก็โกธรไม่ลงหรอก นายวินซวยจริง ๆ จากคุณ : ohm11 - [ 20 ก.พ. 48 10:23:51 A:172.16.6.186 X:202.28.82.27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ha ha ha..... I don't know who is more dangerous..... Lek or Win. Wait for the next chapter ka. จากคุณ : Reader - [ 20 ก.พ. 48 10:29:07 A:67.183.137.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 หืม วินนี่ขี้หึงเหมือนกันเนาะ แต่...อุอุ ชอบจังตัวเล็ก มารยาจังเลยนะตัวเอง จากคุณ : ปิงปิง - [ 20 ก.พ. 48 10:44:54 A:202.183.233.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 yeah!.....this little girl is so cute ka...and have nice manner too...hahaha..waiting for the next chapter naka จากคุณ : little pig - [ 20 ก.พ. 48 10:51:16 A:129.130.124.233 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 รูปเด็กน่ารกมากค่า อิอิ ตามมาเก็บก่อนนะคะ ^^ จากคุณ : เพอร์ - [ 20 ก.พ. 48 11:09:28 A:203.144.231.35 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 Ahhh narak jing jing ka. Sanook ka. Up rew rew naka.. Yeah, I check both Pantip and love-stories.net ka..huhuhu..Actually, I check those websites 24/7 ka..hehehe bab wa tid ni yai maaak ^^'' จากคุณ : ark - [ 20 ก.พ. 48 11:20:15 A:67.131.24.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่ารักอีกแว้ว ตัวเล็กเนี่ย หุหุ ร้ายมั่กๆ ต้องให้ได้หยั่งงี้สิ อุตส่าห์เทรนไป อิอิ (พูดเองเออเอง ^^!!) จากคุณ : yackety-yak - [ 20 ก.พ. 48 11:20:32 A:61.91.120.169 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่ารักจังเลย อ่านแล้วอบอุ่นดีจัง ยิ่งมีภาพประกอบ อ่านแล้วหลงรักตัวเล็กไปเลยค่ะ จากคุณ : leely - [ 20 ก.พ. 48 11:36:17 A:202.5.82.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 โอ้โหแหะ ไม่คิดเลยว่านายวินจะขี้หึงซะปานนี้ แหม เห็นเงียบ ๆ เฉย ๆ ออกจะเป็นน้ำแข็งนิด ๆ ร้อนเป็นไฟก้เป้นเหมือนกันนะ อย่างงี้น่าแกล้งชะมัด หุหุหุ จากคุณ : ปากริม-ไข่เต่า - [ 20 ก.พ. 48 13:39:12 A:158.108.210.195 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ฮิ ๆ ก็อย่างนี้แหละน่า..พ่อวิน จะรักตัวเล็กเองนิ เค้ายังเด็กอยู่นะ ยังไง ๆ ก็ต้องหวงไว้ก่อนละค่ะ คิก ๆ จากคุณ : jiw - [ 20 ก.พ. 48 16:16:00 A:61.91.111.62 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 รูปเด็กๆน่าร๊าก คนแต่งก็น่ารักด้วยจริงไหมจ๊ะ ตาหวาน ^^ มารอตอนต่อไปจ้า ... จากคุณ : โรสศรี - [ 20 ก.พ. 48 17:12:54 A:210.246.75.188 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 เหอ เหอ วินโกรธอีกแล้ววววววว หมู่นี้วินโกรธง่ายจัง ^^' แต่ก็ดีค่ะ วินโกรธทีไร มีบท..จึ๋ยๆ ...คืนกำไรคนอ่านทุกที ชอบค่ะ ชอบ ^O^ รูปเด็กๆน่ารักจังเลยค่ะ เห็นแล้วอยากมีลูก  แต่คงต้องหา"พ่อของลูก" ก่อนน่ะค่ะ จากคุณ : ต้วนมันอ้า - [ 20 ก.พ. 48 17:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่ารักอีกแล้วนะตัวเล็ก ดูสิ น่ารักจนเป็นเรื่อง วินหึงใหญ่เลย แต่ก็ดี จะได้รู้ซะมั่ง ว่ามารยาหญิงนั้นมีกี่เล่มเกวียน จากคุณ : Kazalong - [ 20 ก.พ. 48 17:42:12 ]

ความคิดเห็นที่ 17 (รูปที่จูบกระจก ทำไมเรามองแล้ว เหมือนเด็กกำลังน้ำลายไหล -_-") รู้สึกว่าคราวนี้จะเป็นศึกชิงม้า เอ๊ย ชิงนาง ^^" เหอๆๆ (ตอนนี้กำลังเลี้ยงลูกแมวอยู่ ลูกแมวมี๊ๆ น่ะ -_- เหมือนมีลูกเลย ตัวเท่าฝ่ามือ ประมาณว่าตบทีเดียวก็คอหักแล้ว ง่ะ! ทำไมฉันโหดจัง) ^^" อิอิ มี(แมว)ตัวเล็กเป็นของตัวเอง อิอิ จากคุณ : ...เกียร์... - [ 20 ก.พ. 48 18:39:20 A:61.90.88.107 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 วินกำไรอีกแล้วน่ะ ต้องสั่งสอนมั่งนะตัวเล็ก จากคุณ : MiKi - [ 21 ก.พ. 48 00:33:56 A:202.57.175.97 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตามมาอ่านและจะบอกฐิด้วยว่านิยายเจ๊น่ะอย่าเพิ่งลบนะ เพราะมันไปอีกแล้วล่ะฐิ เดี๋ยวส่งมาให้ใหม่ด้วยจะคอยนะ จากคุณ : tonkho-w - [ 21 ก.พ. 48 01:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เพิ่งเข้ามาอ่าน น่ารักดี เมื่อก่อนวินไม่เป็นอย่างนี้หรือค่ะ จะตามเก็บย้อนหลังค่ะ จากคุณ : เรยีนา - [ 21 ก.พ. 48 11:08:43 A:203.151.53.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฮ่า ฮ่า ชอบมุขนี้จัง “วินบ้า” ฉันบ่นเสียงอุบอิบไม่จริงจัง พลางก้มหน้าซ้อนแววตาบางอย่างไว้ จะให้เขารู้ได้ยังไงว่าฉันชอบใช่มะ เดี๋ยวเสียการปกครองหมด น่ารักสุดๆ น้องตัวเล็กเนี่ย จากคุณ : nettty - [ 21 ก.พ. 48 12:18:10 A:150.29.177.172 X:10.101.3.115, 216.148.246.90 ]

ความคิดเห็นที่ 22 วินนี่ไม่สนใจตัวเล็กแล้วยังมาว่าอีก เดี๋ยวยุให้ภาณุจีบเลยนี่ เด็กคนสุดท้ายน่ารักมั่กๆ ว่าแล้วอยากเป็นกระจก ฮา..... จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 21 ก.พ. 48 15:41:54 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ช่วยตรวจอักษร "เพราะฉันขี้ม้าไม่เป็น" บรรยายว่ายกตัวขึ้นม้า ภาณุต้องตัวใหญ่กว่าม้านะ ถึงจะอุ้มหรือยกตัวเล็กขึ้นม้าได้ จากคุณ : scottie - [ 21 ก.พ. 48 17:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อะไรเนี้ยวินนี่ขี้หึงน่ะเนีย แล้วทีตัวยังไปอยู่กับอาจารย์นั่นเลย รูปเด็กคนสุดท้ายน่ารักจัง จากคุณ : keroobob - [ 21 ก.พ. 48 17:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สะใจตอนวินหึงเนี่ยล่ะค่ะ สมน้ำหน้า จากคุณ : รียา - [ 23 ก.พ. 48 01:04:00 A:203.172.104.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3325996/W3325996.html จากคุณ : Janer - [ 31 พ.ค. 48 20:22:40 ]