ความคิดเห็นที่ 1 ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดกางเกงยีนเสื้อยืดแขนกุดสีขาว คร่อมจักรยานยนต์ดำมะเมื่อมไม่น่าจะต่ำกว่า150 ซีซี พร้อมจะกระโจออกไปได้ทุกเมื่อ มือขวาถือปืนซึ่งปลายกระบอกยังมีควันลอยกรุ่น ไม่รู้ว่าเธอมาตั้งแต่ตอนไหน เมื่อไร แต่ที่แน่ๆ เธอเป็นคนส่งกระสุนมรณะนัดนั้น ผมอ้าปากค้าง มองใบหน้าสวย “อย่าคิดทะลึ่ง” เธอเอ่ยเสียงเฉียบ สั้นและห้วน ไม่มีแววละมุนหูแม้แต่น้อย “ฉันตามล่ามันมานานแล้ว เพิ่งจัดการมันได้ที่นี่เอง” ผมเงียบเฉย หากรี่ตามองดูร่างเพรียวก้าวจากพาหนะคู่ชีพตรงมาอย่างช้าๆ ท่าทางเดินของเธอดูไม่ค่อยเป็นปกตินัก เหมือนขาข้างใดข้างหนึ่งทำงานไม่ปกติ แต่ถ้าสังเกตให้ดีก็พอจะรู้ว่าเธอพร้อมจะตวัดปลายปืนและเหนี่ยวไกใส่ผมได้ในเวลาไม่เกินเสี้ยวพริบตา ผู้หญิงแบบนี้ล่ะที่น่ากลัวที่สุด “อย่าหันไปมอง” ผมเอ่ยเตือนเสียงเรียบๆ เพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าเป็นการออกคำสั่ง ผู้หญิงบางคนจะมีปฏิกิริยากับเรื่องนี้โดยไร้เหตุผลเท่าที่ควร “มันตายแล้ว แต่ผมไม่แน่ใจว่าความหล่อของมันจะหลงเหลือเป็นพิษหรือเปล่า” “ไว้ใจได้ คุณน่าจะสงสัยนะว่าตอนฉันยิงเจ้านี่ ฉันยังมองหน้ามันได้” ท่าทางของเธอดูมั่นใจเป็นพิเศษ ว่าจะไม่หวั่นไหวต่อโรคแพ้ความหล่อ “ฉันฉีดวัคซีนต่อต้านความหล่อไว้แล้ว ต่อให้หล่อปางตายขนาดไหน ก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” “วัคซีนต่อต้านความหล่อ!!!!” ผมร้องเสียงหลง นึกไม่ถึงว่าวัคซีนชนิดนี้จะถูกค้นพบและสามารถนำมาใช้ได้แล้ว  ถ้าอย่างนั้นความหวังของมนุษยชาติก็ยังคงไม่มืดมนอนทการเสียเลยทีเดียว “มันราคาแพงมาก “ เธออธิบายด้วยสีหน้าเย็นชาเช่นเดิม  “และจะมีใช้เฉพาะหน่วยงานของพวกเราเท่านั้น คนธรรมดายังไม่มีสิทธิ์ใช้วัคซีนชนิดนี้” หญิงสาวนักล่ามนุษย์หล่อ เดินตรงไปยังร่างไร้วิญญาณสังเกตว่าคนหล่อนี่อยู่ในอริยาบทใดก็ยังดูดี ขนาดหมอนี่โดนยิงหน้าแหก แต่ตัวมันยังมีความหล่อหลงเหลือ ลำตัว แขน ขา มันยังมีรังสีแห่งความหล่อแผ่ซ่านจางๆ ในอณูอากาศจนน่าเป็นห่วงว่าพวกผู้หญิงอาจสำลักความหล่อ “คุณจะทำอะไร” ผมถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นเธอปักเข็มฉีดยาลงเส้นเลือดใหญ่บริเวณลำคอของมนุษย์หล่อคนนั้น แล้วค่อยๆดูดเลือดขึ้นมาอย่างช้าๆและใจเย็น “เอาเลือดหมอนี่ไปทำเซรุ่มรักษาโรคแพ้ความหล่อ” “ให้ตายเถอะ มันจะไปกันใหญ่แล้ว” “เรื่องที่ร้ายกว่านี้ยังไม่ตามมา ถึงตอนนั้นคุณจะรู้ว่าเรื่องแค่นี้กระจอกมาก” เธอว่าขณะจัดเก็บเลือดมนุษย์หล่อไว้ในกระเป๋าถือเล็กๆ ใช้เข็มกลัดซึ่งมีเครื่องหมายอะไรสักอย่างกลัดเข้าไปตรงลำคอของร่างไร้วิญญาณนั้น “ชายคนนั้นเป็นของฉัน เพราะฉันเป็นคนยิงเขา ฉะนั้นเงินรางวัลค่าหัวจึงเป็นของฉัน”  เธอหันมาบอกหน้าตาเฉย ผมสะดุ้งแล้วร้องเสียงหลงว่า “อะไรนะ...คุณจะบ้าเหรอ ผมเป็นคนพบเขาก่อนคุณนะ” “แต่ฉันเป็นคนยิงเขา..ไม่ต้องพูดมาก” ท่าทางสาวนักล่ามนุษย์หล่อเฉียบขาดและดูเย็นชาจนไร้น้ำใจ ที่จริงชายคนนี้จะต้องเป็นผมจัดการไม่ใช่หล่อน ซึ่งเหมือนเสียมรรยาทยื่นมือเข้ามาสอดแทรก “ว่าไงจะเอายังไง” เธอเอียงคอถาม มือควงปืนเล่นอย่างปราศจากความหมาย แต่ภายใต้ท่าทางเรียบเฉยนั้นคือความเอาจริงเอาจังอยู่อย่างซ่อนเร้นจริงจัง และผู้หญิงแบบนี้ควรจะอยู่ให้ห่างที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ “ตามใจคุณเถอะ อยากได้ค่าหัวก็เอาไป” ผมบอกก่อนมองหน้าหล่อนอย่างขุ่นเคือง แต่แล้วผมก็รู้สึกหน้ามืด ลมในช่องท้องตีสว้านขึ้นมาตามลำคอ พื้นดินหมุนคว้างเข่าอ่อนทรุดลงไปกับพื้น พระเจ้าช่วยด้วย... เรื่องที่ผู้คนกลัวกันนักกันหนาก็บังเกิดขึ้นจนได้ หลังการระบาดของโรคแพ้ความหล่อ ก็มีพวกนักวิจัยทางการแพทย์และนักจิตวิทยาประกาศเตือนว่าให้ระวังโรคอีกชนิดหนึ่งที่จะตามมา นั่นคือโรคแพ้ความสวย ประสาทของผมลั่นเปรี้ยะก่อนอาเจียนอาหารมื้อเช้าออกมาจนหมดใส้หมดพุงดาวนับพันกระจายเต็มหน้า โรคนรกนี่มาถึงที่นี่แล้ว รวดเร็วจนไม่ทันตั้งตัว “คุณเป็นอะไร” เสียงใสๆของหญิงสาวนักล่าแว่วมาเหมือนไกลแสนไกล แม้แต่เสียงก็ยังดูสวย ทำเอาผมรับฟังอย่างลำบากยากเย็น คล้ายเห็นเงาลางๆเดินใกล้เข้ามา ทำเอาต้องตะกายถอยออกไปสุดชีวิต “อย่าเข้ามาใกล้ผม  คุณเป็นคนสวย ..ได้โปรด โรคแพ้ความสวยมาถึงนี่แล้ว” สองขานั่นชะงัก เธอหยุดห่างออกไประยะหนึ่ง ผมไม่กล้าเงยหน้ามองเธอ นึกหวาดเสียวในใจ ถ้าเมื่อครู่ไม่ไหวตัวสะบัดหน้าและสายตาออกจากวงหน้านั้นภายในเสี้ยวพริบตา  สงสัยคงถึงขั้นสิ้นสติหยอดน้ำข้าวต้มหรือขาดใจตายเป็นแน่แท้ เฉียดนรกไปเพียงเส้นยาแดงผ่าหกสิบสี่ วาระสุดท้ายของโลกคงมาถึงแล้ว ทันใดนั้น หางตาผมเห็นขางามๆของเธอก้าวเข้ามา แล้วรู้สึกว่าปากถูกบีบจนอ้ากว้าง วัตถุบางอย่างถูกทิ้งลงไปในลำคอในขณะที่ผมพยายามจะสำลักสิ่งแปลกปลอมนั้นออกมา แต่หล่อนตบเปรี้ยงเต็มแรงจนดาวกระจายเต็มหน้าอีกครั้ง  พร้อมเสียงเฉียบขาดสำทับ “กินลงไป นี่เป็นยารุ่นทดลองของพวกเรา ยาป้องกันโรคแพ้ความสวย” ผมดิ้นพราด เจ็บตัวไม่เท่าไร แต่เจ็บใจสิเหลือทน แต่พอนึกได้ว่าโดนคนสวยตบ จิตใจก็ชุ่มชื้นเยือกเย็นอย่างประหลาด ถ้าหากเป็นคนขี้เหร่ตบ อาจลุกขึ้นจระเข้ฟาดหางไปแล้ว ส่วนคนสวยๆตบอาจยอมให้ตบจนตายคามือ “เห็นแก่น้ำใจของคุณก็แล้วกัน” หล่อนว่า แล้วเหมือนยืนมองสังเกตปฏิกิริยาอย่างเฉยเมย ผมหอบหายใจแฮ่ก ก่อนพยายามฝืนใจมองหน้าเธอ ให้ตายเถอะ... เป็นใบหน้าที่สวยและมีเสน่ห์จนน่ากลัว หากไม่มียาป้องกันความสวยบางทีอาจขาดใจตายไปอย่างน่าเวทนาแล้ว “คุณเป็นคนสวยจริงๆ พระเจ้า.....สวยจนน่ากลัว” ผมพึมพำขณะที่แก้วหูลั่นเปรี๊ยะ.....แต่ยาดูเหมือนจะออกฤทธิ์แล้ว จึงสามารถมองหน้าเธอได้อย่างค่อนข้างสบายใจ ดูเหมือนว่าโรคแพ้ความสวยจะระบาดขึ้นอย่างทันทีทันใด ถนนสายนั้นพลันเต็มไปด้วยสภาพโกลาหลวุ่นวายอีกครั้ง  พวกผู้ชายหลายคนแผดร้องเลียงลั่นเหมือนคนบ้า วิ่งกระเจิงอย่างขาดสติ บางคนเป็นหนักถึงกับตะกายผนังตึกล้มลงชักตาตั้ง บางคนอ้าปากค้างนั่งน้ำลายยืดอย่างคนไม่สามารถบังคับตัวเองได้  ซึ่งบริเวณนั้นจะต้องมีผู้หญิงหน้าตาดีเดินอยู่อย่างแน่นอน แต่ที่ผิดแผกแตกต่างไปจากโรคแพ้ความหล่อคือ พวกชายหล่อทั้งหลายยังพากันออกมาเดินถนนแบบหลบๆซ่อนๆความหล่อ ไม่เปิดเผยเท่าไรนักแต่พวกผู้หญิงสวยนี่กลับไม่รู้จักหลบใบหน้าสวยๆของพวกเธอเลย ทั้งที่รู้ว่าเป็นพิษเป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ ผมเห็นหลายคนเดินโปรยยิ้มไปมาอย่างภาคภูมิใจ  แจกยิ้มหวานไปทั่ว เป็นการทดสอบประสิทธิภาพความสวยของตนเอง อาการที่พวกผู้ชายสบตาพวกเธอแล้วชักตาตั้งกลับกลายเป็นความภาคภูมิใจเหลือแสน ใครทำให้ผู้ชายแพ้ปางตายได้มากที่สุด กลายเป็นเรื่องน่าชื่นชม ยังดีที่โรคนี้เพิ่งระบาด มิฉะนั้นน่ากลัวว่าพวกเธอต้องเจอกับนักล่าสาวสวยแล้ว ค่าหัวของพวกเธอคงแพงลิ่วไม่ห่างจากคนหล่อเท่าไร หัวมุมถนน เห็นหญิงรูปร่างอ้วนคนหนึ่งแต่แต่งหน้าทาปากและสวมเสื้อผ้าสีลายดอกฉุดฉาด กำลังลอยหน้าลอยตายิ้มไปมาให้พวกชายหนุ่มทั้งหลาย แต่พวกชายหนุ่มเหล่านั้นมองแล้วเฉยไม่เกิดอาการแพ้แต่อย่างไร พวกเขาพยายามกลับบ้านโดยเร็วที่สุดก่อนที่จะโดนโรคแพ้ความสวยเล่นงาน หญิงอ้วนคนนั้นท่าทางผิดหวังที่ไม่เห็นใครสบตาเธอแล้วเป็นลม สลบ และในที่สุดดูเหมือนเธอจะฟิวส์ขาด กระชากคอเสื้อผู้ชายหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งซึ่งวิ่งผ่านไปอย่างรีบร้อนจนตัวลอยจ้องหน้าร้องถามเสียงลั่นถนน “มองหน้าฉันสิ พ่อหนุ่ม เป็นไง มองให้เต็มตา” ชายเคราะห์ร้ายคนนั้นร้องเสียงหลง หญิงอ้วนท่าทางแข็งแรงมาก บางทีอาจเป็นนักมวยปล้ำหญิงก็เป็นได้  ตาของเขาเหลือกลานแบบคนใจขาดใจตายเพราะโดนบีบคอยกขึ้นจนลูกกระเดือกแทบหลุดสองมือพยายามแกะนิ้วอูมๆออกจากคอหอย “ทำไมมองแล้วไม่ชักตาตั้งฟะ”  หล่อนตะคอกเสียงดัง ชายผู้น่าสงสารนั้นดิ้นกระแด่วๆอย่างน่าเวทนาแล้วชักจนตาตั้ง “ฮึๆ.. ในที่สุดก็ออกอาการแพ้จนได้” เธอแสยะยิ้มอย่างพอใจ คิดไปว่าอาการทุรนทุรายจนตาตั้งของชายหนุ่มเป็นอาการของโรคแพ้ความสวย  เธอทำปากจู๋ยืนเข้าไปใกล้ใบหน้าซีดเผือดใกล้ตายของอีกฝ่ายหนึ่ง “มามะ..จะให้รางวัลค่าที่มองเห็นความสวยอันซ่อนเร้นของฉัน  จูจุ๊บ..จูจุ๊บ!!!” ดูเหมือนชายหนุ่มคนนั้นจะโชคดี เพราะเขาตาเหลือกค้างสลบคามือไปแล้วด้วยความหวาดกลัว หญิงอ้วนสบถอย่างขัดใจโยนร่างปวกเปียกลงไปในถังขยะด้วยท่าทางผิดหวัง คงนึกว่านั่นเป็นอาการแพ้ความสวยขั้นรุนแรงเป็นแน่แท้ เธอบังเอิญหันมามองผมซึ่งยังนั่งมองดูเหตุการณ์อยู่ ผมใจหายวาบ แข้งขาอ่อนวิ่งไม่ไหว แต่รับรองได้ว่าไม่ใช่อาการแพ้ความสวยเด็ดขาด “ว่าไง พ่อหนุ่ม..” นั่นไง ว่าแล้ว ร่างอ้วนๆเดินยิ้มหวานตรงเข้ามาอย่างหมายมั่นปั้นมือ แต่เสียงเครื่องยนต์คำรามกึกก้องข้างหู หญิงสาวนักล่าคนนั้นเอง เธอคร่อมจักรยานยนต์บิดคันเร่งกระหึ่มพร้อมจะกระโจนออกได้ทุกขณะ “ขึ้นมา ถ้าไม่อยากตาย” ไม่ต้องให้บอกซ้ำสอง ผมตั้งสติรวบรวมพลังกายและใจตะกายซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์สุดชีวิต หางตายังพอมองเห็นมืออวบอูมคว้าเฉียดก้านคอไปหวุดหวิดจนเย็นวาบขณะที่รถพุ่งแทบกระโจนออกจากแหล่ง นึกแล้วยังเสียวสันหลังไม่หาย จากคุณ : GTW - [ 21 ก.พ. 48 18:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ++++++ ผมฝัน ฝันร้าย สงครามโลกครั้งที่สามก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง เพราะสวยสวยกับหนุ่มหล่อต่างฝ่ายอยากจะยึดครองโลก (ไม่รู้เหมือนกันว่าจะยึดครองไปทำไม)  เข้ากันไม่ได้ สงครามทั้งสองฝ่ายจึงเกิดขึ้น กองทัพหนุ่มหล่อแต่ละคนอยู่ในชุดสุดเท่ห์ราคาแพงหรูหราเสื้อผ้ารีดกลีบโง้ง แต่ก็มีบางคนมาในมาดหล่อแบบเถื่อนๆคล้ายดาราร็อค ส่วนกองทัพสาวสวยมักจะมาในชุดวาบหวามเห็นแล้วจะขาดใจ กองทัพหนุ่มหล่อและสาวสวยเผชิญหน้ากันกลางสมรภูมินรก ไม่มีอาวุธในมือ มีพียงความหล่อและความสวยเท่านั้นที่ประหัตประหารกัน คนหล่อกับสาวสวยเป็นปฏิกิริยากันอย่างรุนแรงราวกับปฎิสสาร กับสสาร สบตากันพร้อมกันเมื่อไรหัวใจวายตายทั้งคู่ ทั้งสองฝ่ายวิ่งหลบหลีกไปตามบังเกอร์  และแนวรบ พอเห็นฝ่ายครงข้ามเผลอจะยืดคอโผล่หน้ายิ้มหวานใส่กันทันที ใครหลบไม่สบตามองก็แล้วไป ใครเผลอมองก่อนจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ สนามรบจึงเต็มไปด้วยกองทัพซึ่งพยายาม หาโอกาสยิ้มหวานใส่กัน พวกหนุ่มหล่อสาวสวยต่างยืดคอหดคอหาจังหวะยิ้มหวานใส่กันอย่างดุเดือด ตื่นเต้นเร้าใจยิ่งกว่ายิงกันด้วยปืนเสียอีก โน่น..มุมหนึ่งของสมรภูมิ สาวสวยผิวขาวราวหยวกกล้วยกลุ่มหนึ่งในชุดเสื้อสายเดี่ยวกระโปรงสั้นเลยเข่าคืบกว่ากำลังออกมาเต้นยักย้ายส่ายตะโพกอย่างวาบหวามหัวใจ อนงค์นางหนึ่งกำลังเกาะรูดเสาทำท่าจะเป็นจะตายแบบเดียวกับสาวในบาร์อะโกโก้ กองทัพคนหล่อปั่นป่วนแตกกระเซ็นซ่านทันทีเพราะเผลอไปมองเข้าให้ "อย่ามอง อย่ามอง..อันตราย" ""อยากมอง แต่ไม่กล้ามองวุ๊ย....โอ้ย...ใจจะขาด.!!!" ดูเหมือนว่ากองทัพหนุ่มหล่อเริ่มจะเพลี่ยงพล้ำเพราะลีลาการต่อสู้ยังไม่หลากหลายเท่าไร อย่างมากก็แค่ทำเก๊กหน้าหล่อเดินกรุ้มกริ่มไปมาเท่านั้น ยังไม่ออกลีลาอาการเขย่าใจ และยังไม่มีหนุ่มหล่อหน้าไหนใจกล้าหน้าด้านออกมาดีดดิ้นยักย้ายส่ายตะโพก เกาะเสาทำท่าจะเป็นจะตายแข่งกับสาวๆ แต่ทันใดนั้น กระเทยกลุ่มหนึ่งก็วิ่งหน้าเริ่ดออกมาจากกองทัพหล่อ ออกลีลาอาการยั่วยวนเป็นที่สยดสยองยิ่งนัก โอ๊ย..!! ผมร้องสุดเสียง ผวาตื่นเหงื่อแตกพลั่ก ใจสั่นระริก ใบหน้าหวานๆของกองทัพสาวสวยยังลอยเด่นเป็นสง่าในความคิด ก่อนจะถูกถล่มด้วยภาพไม้ตายของกลุ่มกระเทยพลีชีพ โอย...ท่าจะบ้า ห้องเล็กๆที่นี่คงเป็นที่พักชั่วคราวที่ไหนสักแห่ง สาวนักล่ามนุษย์หล่อคนนั้นพาผมหลบมาพักอยู่ที่นี่ด้วยจุดประสงค์บางอย่าง พวกเราหลบหลีกคนหล่อสาวสวยออกมาจากเมืองได้อย่างหวุดหวิด และถ้าไม่มีวัคซีนป้องกันความสวยผมเองคงขาดใจตายไปนานแล้ว สาวนักล่าคนนั้นนั่งนิ่งอยู่เก้าอี้มุมห้องจ้องมองมาอย่างเย็นชา ขอบคุณที่ใบหน้าผมไม่ได้หล่อเหลือร้าย ไม่ว่าใครก็สามารถมองได้เต็มตาไม่เป็นพิษเป็นภัย “ฉันรู้แล้วล่ะว่าปัญหาเรื่องนี้มันเริ่มจากอะไร การระบาดของโรคแพ้ความหล่อ และแพ้ความสวย เป็นอะไรที่มีที่มาที่ไปแน่นอน” ผมนั่งฟังอย่างเงียบๆ หญิงสาวจึงอธิบายต่อไปว่า “โรคพวกนี้ไม่ได้เกิดจากไวรัส อะมีบา เชื้อรา แบคทีเรีย หรือสิ่งมีชีวิตใดๆทั้งนั้น นักวิทยาศาสตร์ขององค์การเราคาดว่ามันจะต้องมาจากสิ่งอื่น สิ่งนั้นจะต้องสามารถเดินทางด้วยความเร็วเท่าแสงหรือเกือบเท่าแสง และจะต้องมีผลกับความรู้สึกนึกคิดของพวกมนุษย์เท่านั้น เพราะเราสังเกตว่าสัตว์ชนิดอื่น ไม่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้ ตัวอย่างเช่น หมาแมว เห็นคนหล่อ มันก็ไม่แสดงอาการใดๆออกมาให้เห็นเป็นพิเศษต่างจากคนธรรมดา  พวกมันให้สิทธิเสมอภาคเรื่องความหล่อความสวยของมนุษย์โดยเท่าเทียมกัน คนขี้เหร่แทบตายใครเห็นก็เมิน แต่กลับบ้านไปหมาที่บ้านมอง และวิ่งมาหาอย่างจงรักภักดี แสดงว่าเจ้าสิ่งที่ว่ามีผลต่อมนุษย์เท่านั้น” หล่อนว่าเป็นฉากๆอย่างกับอาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิบรรยายต่อหน้านิสิตนักศึกษา จากคุณ : GTW - [ 21 ก.พ. 48 18:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วมีทางแก้ไขไหมครับ” ผมถามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล เมื่อนึกถึงภาพตามถนนมีคนหล่อ คนสวย อาละวาดเดินเพ่นพล่านไปตามถนน ยิ้มหวาน ยิ้มมีเสน่ห์  ยิ้มเก๋ กราดไปทั่ว แค่นึกก็ขนลุกแล้ว หรือจะเป็นจุดจบของมนุษยชาติจริงๆ “พวกเรายังตอบไม่ได้ เพราะยังหาต้นเหตุไม่เจอเลย ว่าทำไมถึงเกิดโรคระบาดแพ้ความหล่อความสวยกันเร็วขนาดนี้” “แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ” “องค์กรของเรากำลังวิจัยเกี่ยวกับวัคซีนป้องการโรคแพ้ความหล่อและโรคแพ้ความสวย”  หล่อนว่าต่อไปขณะที่โยกเก้าอี้ไปมาอย่างปราศจากความหมาย “ฉันก็เป็นคนของหน่วยงานนั้น แต่เราต้องการตัวอย่างเลือดมากมายมาผลิตวัคซีนและเซรุ่มกันโรคพวกนี้ แต่ส่วนมากคนขององค์การเป็นพวกวิจัยทำงานในห้องหอ คุณเป็นนักล่า ฉันเป็นนักล่า เรามาช่วยกันล่าคนสวยคนหล่อ  ในขณะเดียวกันเราก็สืบหาต้นตอของเรื่องนี้ เมื่องานเสร็จ เงินรางวัลที่ได้แบ่งกัน” “น่ากลัวจริงๆ ..”   ผมครางอย่างสยดสยอง เมื่อนึกถึงคนหน้าตาดีเดินพล่านทั่วเมือง แบบนั้นมันฝันร้ายชัดๆ   “ถ้าเราหาต้นตอไม่ได้ล่ะ”  ผมถามอีก “ไม่เห็นจะยาก เราก็พัฒนา หาทางขายวัคซีนและเซรุ่มของเราก็ได้ และพัฒนาไปสู่การผลิตยาลดความหล่อความสวย ในขณะเดียวกัน ก็ผลิตวัคซีนต่อต้านโรคแพ้ความหล่อไปด้วย ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง” ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย หญิงสาวคนนี้ทั้งสวยทั้งฉลาด เก่งอีกต่างหาก ดีที่ผมได้รับยาต่อต้านโรคแพ้ความสวยไปแล้ว จึงพอจะสามารถมองหน้าสวยๆ นั่นได้ แม้จะไม่เต็มตานัก เกรงว่ายาจะหมดฤทธิ์กะทันหัน เพราะยาที่ว่าก็อยู่ในช่วงทดลองเท่านั้น ความสวยอันตรายจริงๆ ขนาดมีภูมิคุ้มกันความสวยแล้ว ใจคอยังวูบวาบหวั่นไหว “เอาล่ะ ..คุณไปได้แล้ว” เธอลุกขึ้นฉุดแขนผมให้ลุกตามไปด้วย “คุณต้องออกไปหาเลือดคนสวยๆ และคนหล่อๆ มาให้ฉัน” “อ้าว แล้วคุณล่ะ...” “คุณลืมไปแล้วหรือ..ตอนนี้อยู่ในช่วงประกาศกฎอัยการศึกห้ามคนหล่อคนสวยออกจากเคหะสถาน คุณไม่ถึงกับหล่อ ออกไปเดินตามถนนได้ แต่ฉันสวย.......”  เธอว่าหน้าตาเฉย “หึหึ..ก็เลยออกไปไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องเป็นผมลงมือเอง” “ถูกต้องที่สุด” ว่าแล้ว.... งานนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล  แต่เพื่อคนสวยๆ ผมเต็มใจยอมอย่างไม่มีเหตุผล  เป็นเป็นสันดานอย่างหนึ่งของมนุษย์เพศชายส่วนใหญ่ +++++++ ผมกลับเข้าไปในตัวเมืองอีกครั้ง โดยทิ้งจักรยานยนต์ไว้นอกเมือง แล้วเดินทอดน่องไปตามถนนอย่างไม่รีบร้อน ถนนสายต่างๆมีผู้คนค่อนข้างน้อย อาคารบ้านเรือนส่วนใหญ่ปิดประตูหน้าต่างเงียบเชียบ เนื่องจากมีการประกาศกฎอัยการศึก แต่มีเจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารรักษาการณ์อยู่ทุกมุมถนนอย่างเข้มงวด แน่นอนว่าไม่มีใครหล่อสักคน ไม่หัวล้านก็พุงพลุ้ย หรือผอมแห้งแรงน้อยแบบหุ่นขี้ยา ดูแล้วสบายใจสบายตาเป็นยิ่งนัก เพราะไม่มีใครหน้าตาดีมากไปกว่าเรา ขณะเลี้ยวมุมตึกจะออกถนนใหญ่ของตัวเมือง ตำรวจสองนายก็เดินกร่างเข้ามาขวางหน้า คนหนึ่งอ้วนเตี้ยผิวดำผมหยิก อีกคนผอมเหมือนแย้ย่าง “ไม่หล่อไปคนละแบบ” ประมาณนั้น “ว่าไงน้องชาย จะไปไหน...” ตำรวจรูปร่างสมบูรณ์พูนสุขทักขึ้นก่อน ในมือข้างหนึ่งถือวัตถุบางอย่างคล้ายกับมัลติมิเตอร์ “เดินเล่นครับ....”  ผมตอบส่งๆ “รู้ไหมว่ามีอยู่ในช่วงกฎอัยการศึก” “รู้ครับ แต่ผมไม่หล่อนี่นา” “มันไม่แน่...”  นายอ้วนหัวเราะหึหึอย่างมีเลศนัย “นายอาจหล่อเกินพิกัดก็เป็นได้ ยังไงเราต้องขอวัดระดับความหล่อก่อน ถ้านายหล่อเกินระดับที่ทางการกำหนดล่ะก้อ มีเรื่องแน่ๆ” ว่าแล้วก็หันไปพยักหน้ากับตำรวจผอมอย่างรู้เชิงกัน “ฉันจะวัดความหล่อของหมอนี่ ท่าทางมันมีพิรุธ  ถ้ามันตุกติก หรือหล่อขึ้นมากะทันหัน จัดการยิงมันทิ้งได้เลย” นี่มันอะไรกัน...คนหล่อคนสวยสามารถถูกปลิดปลิวได้ง่ายๆ ยิ่งกว่าการวิสามัญฆาตกรรมอาชญากรเสียอีก เครื่องมือที่ตอนแรกคิดว่าเป็นมัลติมิเตอร์ ที่แท้เป็นเครื่องมือวัดความหล่อนั่นเอง นายตำรวจคนนั้นยกเครื่องมือที่ว่าขึ้นทำท่าเหมือนจะถ่ายรูป ผมยืนมองเฉยๆ ไม่วิตกกังวลอะไร เพราะอย่างบอกแต่แรกล่ะครับ ว่าไม่ใช่คนหล่อลากดินมากมายก่ายกอง “ว่าไงคุณตำรวจ หวังว่าคงไม่หล่อเกินระดับมาตรฐานนะครับ” นายอ้วนมองเครื่องมือและขมวดคิ้วเหมือนไม่พอใจ เขย่าไปมาสองสามทีแล้วบอกเสียงห้วนๆอย่างไม่พอใจว่า “นายโชคดีไปก็แล้วกัน เข็มเครื่องวัดเกือบจะตีเข้าไปอยู่ในช่วงหล่อแล้ว...ไม่งั้นนายเสร็จแน่ แต่เอ๊ะ......”  สายตาตำรวจอ้วนฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมากะทันหัน เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “นายอาจเป็นพวก.หล่อหลบใน ก็ได้...แบบนี้ต้องจับไปโรงพัก” “เฮ้ย...จะบ้าเหรอ คุณตำรวจ มีอย่างที่ไหน หล่อหลบใน..”  ผมร้องเสียงหลง “อย่ามาเถียง จะรับใบสั่งไปเสียค่าปรับหรือจะจ่ายที่นี่บอกมา” “แบบนี้หาเรื่องกันนี่หว่า...” “พูดจาไม่สุภาพกับเจ้าหน้าที่ เอาไปอีกหนึ่งข้อหา จะจ่ายหรือไม่จ่าย..ไอ้คนหล่อหลบใน” ตำรวจผอมเดินเข้ามาจับมือของคนหล่อหลบในไพล่หลัง ทำท่าจะใส่กุญแจมือ ขณะที่อีกคนคุมเชิงอยู่ด้านหน้า ท่าทางจะไม่ปล่อยปละละเว้นง่ายๆ ผมตัดสินใจหันไปมองนายตำรวจผอม แล้ว “ทำหน้าหล่อ” ใส่หนึ่งที “โอ้ย.........” ตำรวจคนนั้นร้องเหมือนความถูกเชือด ล้มลงชักตาตั้ง เพราะว่าโดนทำหน้าหล่อใส่แบบกะทันหัน ไม่ทันตั้งตัว แบบนี้ใครจะทำใจไหว การทำหน้าหล่อหน้าสวยนี้ ฝึกไว้ไม่เสียหลาย ยามฉุกเฉินสามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างไม่คาดคิดเลย  เสียดายว่าหลายคนมองข้ามไป ตำรวจอ้วนดึงปืนพกออกมาจากซองปืน ผมไม่อยากทำร้ายเจ้าพนักงาน จึงตัดสินใจวิ่งเลี้ยวบังมุมตึกเผ่นสุดฝีเท้าไปตามถนนสายเล็กๆ แว่วเสียงปืนดังตามมาสองสามนัด แต่น่าจะเป็นการยิงส่งเดชมากกว่า เพราะดูท่าทางตำรวจพวกนั้นถือปืนเก้ๆ กังๆ เหมือนคนไม่คุ้นเคยกับปืน ตอนนี้เมืองทั้งเมืองคงตกอยู่ในอิทธิพลของโรคร้ายนี้แน่นอน ผู้คนที่พบเห็นตามถนนล้วนแล้วแต่ขี้ริ้วขี้เหร่ อย่างมากก็หน้าตาธรรมดาเท่านั้น เพราะการปราบปรามอย่างเด็ดขาดของเจ้าหน้าที่นั่นเอง ท่าทางคนเหล่านั้นมีความสุขดีเพราะไม่มีใครมาหล่อหรือสวยข่ม แถมยังเดินได้อย่างไม่ต้องวิตกกังวล ตรงข้ามกับพวกหน้าตาดีซึ่งต้องหลบๆซ่อนๆ แทบเสียจริต แบบนี้คงหาเลือดคนหล่อคนสวยได้ยาก ผมคิดอย่างหนักใจ วิ่งลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอยครู่หนึ่ง ก็ไม่พบวี่แววว่าตำรวจพวกนั้นจะตามมา แน่ล่ะ.. ยุคนี้ตำรวจไม่ค่อยได้ออกกำลังกายกันมากเท่าไร เมืองทั้งเมืองดูเงียบอย่างน่าประหลาด คงเป็นผลมาจากโรคแพ้ความสวยที่ระบาดขึ้นมาไม่นานนี่เอง เลยทำให้สถานการณ์ทางสังคมวิกฤติขั้นเลวร้าย  ผมมองผ่านกระจกเข้าไปยังห้องอาหารแห่งหนึ่ง แทนที่จะมีคนนั่งดื่มกินกันตามปกติ ร้านทั้งร้านกลับปราศจากผู้คน หลังจากยืนคิดครู่หนึ่งก็พอจะเดาเหตุการณ์ได้  ก่อนหน้าโรคแพ้ความสวยจะระบาด ที่นี่คงปกติ แต่อย่าลืมว่าส่วนใหญ่ร้านอาหารจะเลือกเด็กบริการหน้าตาสวยน่ารัก แบบนี้จะเหลืออะไร.. พอโรคระบาด ตูม . ผู้ชายไม่หล่อทั้งหลายกระเจิดกระเจิงไม่คิดชีวิต ร้านปิดโดยปริยาย คนขายหลบจากเมืองไปไถนาทำมาหากินบ้านนอก จากคุณ : GTW - [ 21 ก.พ. 48 18:53:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กำลังหิวลองผลักประตูกระจกดู อืมม์..เปิดได้แฮะ ผมผิวปากหวือ มองเห็นอาหารลอยไปมาอยู่ตรงหน้า มุมห้องยังมีทีวีเปิดทิ้งเอาไว้ กำลังเป็นละครสร้างสรรค์ผลงานดีมีคุณภาพอีกแล้วครับท่านอย่างแน่นอน ซึ่งละครแนวนี้กำลังได้รับความนิยมสูงสุด  เพราะเห็นนางร้ายกำลังปากอ้าตาเหลือกยืนด่านางเอกอยู่ฉอดๆ ในขณะที่นางเอกได้แต่ยืนบีบน้ำมะนาวลงในแก้ว โดยมีพระเอกยืนกอดอก ทำหน้าโง่อยู่ข้างๆ แต่ไม่ยักจะช่วยอะไรมากมาย  แบบนี้ทำให้ทายได้ง่ายว่าใครเป็นพระเอกนางเอกนางร้าย โอ หน้าตาสวยๆหล่อๆกันทั้งนั้น ทำไมยังเอามาฉายออกอากาศอีก หรือว่าโรคร้ายยังไม่ระบาดไปถึงสถานีออกอากาศ  ความจริงน่าจะเอาพระเอกนางเอกหน้าตาขี้เหร่มาแสดงมากกว่า แต่ทันใดนั่นเอง ความคิดอะไรบางอย่างก็พุ่งวาบเข้ามาในสมอง แม่นักฆ่าคนสวยคนนั้นเคยอธิบายเกี่ยวกับโรคร้ายนี้ มันไม่ใช้เชื้อโรค มันมากับอะไรบางอย่างที่รวดเร็ว แล้วเจ้าคลื่นวิทยุคลื่นโทรทัศน์นี่เองเป็นสิ่งหนึ่งที่เดินทางเร็วเหลือแสน สมมุติว่ามีใครสักคน สร้างคลื่นชนิดที่กระตุ้นให้สมองและร่างกายเกิดปฏิกิริยาทางลบอย่างรุนแรง ผสมมากับคลื่นพวกนี้ ดังนั้นผู้คนที่เสพความหล่อความสวยเต็มหูเต็มตาจากโทรทัศน์ก็จะติดโรคได้ง่ายเหลือเกิน ติดแบบไม่รู้ตัว และอาการก็กำเริบรวดเร็วตามแรงกระตุ้นทางจิตใต้สำนึก มันเป็นเพียงความคิดที่เลื่อนลอย แต่ยิ่งคิดยิ่งมีทางเป็นไปได้ ปัญหาคือพวกมันทำไปเพื่ออะไรกัน ความตื่นเต้นและอยากรู้พลันประทุจนใจเต้นแบบนี้ต้อง หาทางตรวจวัดว่าสถานีไหนที่ส่งคลื่นแปลกปลอมปนมากับคลื่นโทรทัศน์  ถ้าตีวงคลำเป้าหมายให้แคบลง คงไม่ยากนักที่จะตรวจได้ ผมมีเพื่อนเก่งทางอิเล็กทรอนิคส์อยู่หลายคน คงพอดึงตัวมาช่วยงาน ยังดีที่ผมได้รับวัคซินและยาป้องกันความหล่อความสวยไว้แล้ว จึงดูภาพคนหล่อคนสวยผ่านทีวีได้เป็นปกติ แม้กระนั้นเวลาดูหน้าอกหน้าใจของนางร้ายที่ใส่เสื้อตัวจิ๋วจนอะไรต่อมิอะไรจะล้นจอ ก็ทำเอา “ใจสั่น  ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ “อาการข้างเคียงของโรคแพ้ความสวย” หรือ “โรคทะลึ่ง” กันแน่ สถานีโทรทรรศน์ที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปไม่กี่สิบกิโลเมตร ผมควรจะเริ่มต้นที่นั่นก่อน ไวเท่าความคิด ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังนอกเมืองที่จอดจักรยานยนต์ทิ้งเอาไว้ เรื่องการตามล่าคนหล่อคนสวยเอาไว้ที่หลัง ++++ สถานีโทรทรรศน์ที่ไปถึงผู้คนน้อย แม้แต่เจ้าหน้าที่หรือยามรักษาการณ์ก็มีจำนวนไม่มาก แต่ละคนหน้าตาไม่หล่อไม่สวยทั้งนั้น ผมแอบเห็นบางคนใส่หน้ากากอุลตร้าแมนหรือหน้ากากกาโม่เดินตรวจอยู่ไปมา พวกนี้มันต้องใส่หน้าการกลบเกลื่อนความหล่ออย่างแน่นอน ชักมีอะไรไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว ความคิดนั้นยิ่งทำให้อยากเข้าไปสำรวจดูจนตัวสั่น สถานีโทรทัศน์ช่อง 13 แห่งนี้ประกอบด้วยอาคารสามชั้น ขนาดไม่ไหญ่ไม่โตอย่างที่คาดคิดเอาไว้  คงจะเนื่องมาจากสภาพทางการเงินที่ขาดความคล่องตัว จนทำให้ต้องเฉือนอาคารบางส่วนออกไปขายทอดตลาดหาเงินทุนหมุนเวียน ผมซ่อนจักรยานยนต์ไว้มุมตึกใกล้กับทางเข้า หลังจากด้อมๆ มองๆ พักหนึ่ง ก็ตัดสินใจเดินเข้าไปดื้อๆ ยามรักษาการณ์สองคนปรี่เข้าหาทันที  แต่ละคนหน้าตาเหมือนโจรไม่มีผิด “จะไปไหน”   ยามคนหนึ่งถามห้วนๆ มือข้างหนึ่งแตะอยู่ด้ามปืนซึ่งพกหราอยู่อย่างไม่เกรงใจใครซึ่งผิดวิสัยของยามรักษาการณ์ทั่วไปที่มักพก “สวัสดีครับพี่” ผมยกมือไหว้ยามทั้งสองอย่างสุภาพเรียบร้อย แต่ไม่ดูดีเกินกว่าเหตุ “ผมว่างๆ ก็มาเดินดูเขาถ่ายละครทีวีครับ  แหม..หน้าตาอย่างพวกพี่น่าจะไปเป็นพระเอกนะครับ ไม่หล่อและอุบาทว์ขนาดนี้” ทั้งสองยิ้มแก้มปริทันที ที่โดนชม คนหนึ่งหัวเราะอย่างถูกใจ ตบบ่าผมแรงๆ พลางพูดว่า “ของมันไม่แน่ ไอ้น้องชาย... ไว้ให้ทุกอย่างเรียบร้อยเสียก่อน พวกเราจะเป็นพระเอกให้ดู แหม..พวกพระเอกในหนังเก่าๆ หล่อจนคลื่นไส้” “เห็นแล้วจะอ้วกแตกด้วยความหล่อ”  ยามอีกคนเห็นด้วย ผมมองหน้ายามทั้งสองแล้วยิ้ม ก่อนทำเป็นเอียงคอเข้าหากระซิบกระซาบด้วยเสียงแผ่วเบาราวกับกำความลับของโลกเอาไว้ “นี่ๆ...ผมมีของดีๆ จะให้พวกพี่รับรอง” “อะไรวะ”  ทั้งสองตาโตด้วยความสงสัย คนแบบนี้จัดการได้ไม่ยาก ผมนึกใจใจ ในขณะที่ดึงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง มันเป็นมรดกซึ่งเพื่อนคนหนึ่งให้มาหลายปีแล้ว แม้ว่าจะผ่านกาลเวลามาเนิ่นนานแล้ว แต่ยังดีมีคุณภาพคับกระเป๋า พอยามสองคนก้มหน้าลงมองด้วยความสนใจผมก็เอาสิ่งนั้นให้พวกเขาดูเต็มตา .... ... ทันทีที่มองเห็น ยามทั้งสองก็แผดร้องโหยหวนผงะหลายกลับไปพร้อมกับอาการสั่นกระตุกอย่างรุนแรงของกล้ามเนื้อที่ไม่อาจควบคุมได้ ร่างหมุนคว้างราวกังหันต้องลม ยามคนหนึ่งหัวทิ่มลงตะถางดอกไม้ก่อนชักกระตุกไม่ขาดระยะ อีกคนหันหลังวิ่งโซเซไปสามสี่ก้าวก่อนเข่าอ่อนทรุดลงอาเจียนออกมาไม่หยุดยิ้ง พวกเขาเป็นโรคแพ้ความสวย สิ่งที่ผมให้ดูคือหนังสือโป้ ! นางแบบแต่ละคนวางท่าสุดยั่วยวนกวนใจสุดสยิว เรือนร่างขาวโพลนเนียนนวลราบรื่นปราศจากอาภรณ์พัวพันกายแม้แต่ชิ้นเดียว  เน้นส่วนโค้งส่วนเว้าตวัดเส้นสายสวยงามราวการสะบัดปลายพู่กันของจิตรกรมือหนึ่ง หน้าตาระดับนางเอกสัญลักษณ์แห่งพลังการขับเคลื่อนทางเพศของหนังสมัยที่โรคร้ายยังไม่ทันระบาด แบบนี้จะเหลืออะไร....ยามสองคนนั่นเห็นเต็มตาขนาดนั้น ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตล่ะงานนี้ สื่อลามกพวกนี้ในบ้านในเมืองผมหาซื้อได้ง่ายมาก แค่เดินไปตามแหล่งขายหนังสือหรือศูนย์รวมคอมพิวเตอร์ไม่นานก็จะมีพ่อค้าดักหน้าดักหลัง “พี่ๆๆ โป้ไหมพี่ อายุ 12 เอง เอาป่ะ เล่มละ 20 แผ่นละ 100 ชอบแบบไหนบอกมา เดี๋ยวน้องจัดให้” อะไรประมาณนี้ ฉะนั้นถ้าท่านมาอยู่บ้านเมืองผม มีคนบอกว่าจะปราบปรามสื่อลามกให้สาบสูญ คนที่นี่จะมองเป็นเรื่องตลกสภา หัวเราะกันจนบ้าไปข้างหนึ่งเลย ถ้าบอกว่าลิงออกลูกเป็นควาย ยังจะมีคนเชื่อมากกว่า ผมวิ่งเข้าไปตามทางเดินมุ่งหน้าสู่ตึกด้านใน เสียงร้องเอะอะดังตามหลังมา ผมยิ้มในใจในขณะที่มือฉีกหนังสือโป้ทีละหน้าก่อนทิ้งในภาพเหล่านั้นกระจัดกระจายไปตามทางเดิน ได้ผลเกินคาด มีเสียงแผดร้องเจ็บปวดทรมานระงม พวกที่วิ่งตามมาคงจะคว้ากระดาษจากหนังสือโป้เหล่านั้นดูอย่างบังเอิญ หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ สมน้ำหน้าพวกมัน!.... ทำให้การมุ่งหน้าไปสู่ด้านในของตัวตึกเป็นไปอย่างง่ายดายเพราะหนังสือโป้เล่มเดียวแท้ๆ ในขณะเผ่นขึ้นไปชั้นที่สองซึ่งคาดว่าอาจเป็นที่ตั้งของห้องส่ง เจ้าหน้าที่ของสถานีหลายคนพยายามเข้ามาขวางทาง แต่พอภาพหน้าปกหนังสือโป้ที่ยกโชว์ให้ดูแบบจะๆ  คนพวกนั้นก็เผ่นไปคนละทิศละทางแบบคนสติแตก บางคนหนีไม่ทันก็ตาเหลือกตาค้างน้ำลายฟูมปากดิ้นชักกระตุกอยู่กับพื้น แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 48 18:55:08 จากคุณ : GTW - [ 21 ก.พ. 48 18:53:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อีกสองสามวันจะมาต่อให้จบครับ สัญญาด้วยเกิยรติของจี๊ป่ม ^___^..... จากคุณ : GTW - [ 21 ก.พ. 48 18:56:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้ามีโรคนี้จริงสงสัยคนรอบกายเดี๊ยนต้องพากันป่วยแน่ๆ 555 จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 21 ก.พ. 48 19:13:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาจองที่แถวหน้า ๆ และรับปากว่าจะมาอีกเช่นกันค่ะ 'จารย์ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 21 ก.พ. 48 19:18:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อาจารย์รับปากไว้ทั้งทีหนูก็จะคอยค่ะ ไอ้โรคแพ้ความหล่อนี่มันไม่เท่าโรคแพ้ของน่ารัก ทุกอย่างรวมทั้งคนด้วย อ๋ายอย่าให้ต่อเลย เห็นของนารักเป็นไม่ได้ จากคุณ : Licht (Miran) - [ 21 ก.พ. 48 20:04:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โห... ป่วยเป็นโรคนี้อยู่เหมือนกัน   มียารักษามั้ยค้า  T_T จากคุณ : หลานหลิง - [ 21 ก.พ. 48 20:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาทักทายค่ะ ๑^_____^๑ จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 21 ก.พ. 48 21:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นู๋แวะมาดูความหล่อที่ว่าค่ะ.... จากคุณ : เปียร์รุส - [ 21 ก.พ. 48 22:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฮ่าๆ ขำมุกทำหน้าหล่อมาก อาจารย์ขา ตอนนี้มีพิมพ์ผิดด้วยน้า สงสัยจะตัดสินใจไม่ถูกว่าจะใช้โทรทรรศน์หรือโทรทัศน์ดี หนังสือโป้เป็นยังไงคะ? จากคุณ : scottie - [ 21 ก.พ. 48 22:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รอจบไว้เก็บรวดเดียวค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 21 ก.พ. 48 23:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 'จารย์เอาประสบการณ์ของใครมาเขียนเหรอฮับ ชะแว๊บบบ...   เผ่นก่อนละ จากคุณ : Canossa - [ 22 ก.พ. 48 00:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อุอุ ถ้าโรคนี้มีจริง หนูคงจะเป็นเป็นรายแรกแน่เลย จากคุณ : chocolate-gateau - [ 22 ก.พ. 48 01:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านอีกรอบก็ยังขำเหมือนเดิมครับจารย์ 555 จากคุณ : ณัฐกรนอนมา - [ 22 ก.พ. 48 02:06:23 A:61.90.250.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 โอ้โฮ............คุณGTW ฝันได้ยาวจัง จากคุณ : เจียวต้าย - [ 22 ก.พ. 48 05:34:02 A:61.90.14.187 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาชำด้วยคนนะครับ จากคุณ : SONG982 - [ 22 ก.พ. 48 07:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วขำอ่ะคะ.. ถ้าอย่างนั้น.. หนูก็เดินถนนได้สบายใจสิคะ.. กร๊ากกกก @^_____^@ จากคุณ : p_jung - [ 22 ก.พ. 48 08:58:31 A:210.246.66.121 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 ^_____________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 22 ก.พ. 48 09:11:11 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จารย์ง่ะ ไหงเป้นงี้ง่ะ หนูขอแนวโหดๆง่ะ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 22 ก.พ. 48 10:51:45 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แวะมาขำด้วยคน จากคุณ : likitma - [ 22 ก.พ. 48 11:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 Satire หุ หุ หุ นึกว่าอ่าน พุ่มรัก พานสิงห์   ร้ายไม่เบาอาจารย์จี ขา  สำนวน แนวคิด...เท่ห์ไม่เบา เอาเรื่องเลย... จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 22 ก.พ. 48 11:20:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ...แปลกดีค่ะ... มีประชดเล็กน้อย อิอิ ถ้าบอกว่าลิงออกลูกเป็นควายยังจะมีคนเชื่อมากกว่า แสงก็ว่างั้น ใครหน้าไหนจะเชื่อ ทำขายเองแล้วจะจับตัวเอง ได้ไง อุ๊บ!!!! จากคุณ : แสงทอง - [ 22 ก.พ. 48 11:52:37 A:203.146.50.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 ต้องรีบปายรักษามั่งแล้ว.... จากคุณ : เม-ดา - [ 22 ก.พ. 48 13:00:07 A:202.133.176.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 จานฯ ครับ ขอโทษครับที่ผมไม่มีเวลาคุย น้อง ๆ สาว ๆ ในออฟฟิศกำลังชักดิ้นชักงอใหญ่แล้วครับ ให้ตายสิ..ผมไม่รู้ตัวเลยนะนี่.. ทำไงดีคับ..จ๊าน!!!?? จากคุณ : ปิ๊ววววววว(รูปล้อหล่อ) - [ 22 ก.พ. 48 13:17:55 A:61.90.4.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 ท่าน GTW ท่านละ เหลือเกิน อ่านแล้ว อมยิ้มไม่หยุด นึกว่า หนังสือหมด จะไปขนมาให้สักเข่ง แถว ร้านหนังสือ ริมถนนมีเพียบจริง จากคุณ : ทิกิ (tiki_ทิกิ) - [ 22 ก.พ. 48 16:28:13 ]

ความคิดเห็นที่ 28 “งั้นก็ยิงสิครับ ผมจะได้หยุดหล่อเสียที” <<--- ชอบประโยคนี้ โดนมาก.. อยากเจอกองทัพหนุ่มหล่อบ้าง ถ้าเจอคงจับไม่ปล่อยเลยอ่ะนะ 555 จากคุณ : Snow falling up - [ 22 ก.พ. 48 16:51:17 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คิดถึงจินตนาการคนบ้าของอาจารย์มานานแล้วค่ะ รออ่านตอนต่อไป จากคุณ : วังวน - [ 22 ก.พ. 48 17:05:34 A:203.113.38.8 X:203.150.217.116 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โอ้! อาจารย์...ผมกลัวคนเป็นโรคนี้จะอาการกำเริบจัง เพราะเรามันหล่อเกินพิกัด(อ้วก *0*) เผอิญความหล่อมันบาดคมและอารมณ์มันบาดใจเกินไปหน่อย ผมคงไปอยู่ในเมืองแบบนี้ไม่ได้แน่นอน คงโดนวิสามัญแน่ 555...^___^ (หลงตัวเอง อาฮ่าอาฮ่าอาฮ่า) ***** ที่พูดมาตรงข้ามกันหมดเลยปล่าวหว่า จากคุณ : เป็นกวินทร์ - [ 22 ก.พ. 48 17:06:03 A:203.146.143.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 แหม....โรคนี้เนี่ยเป็นกันโดยถ้วนหน้ารึเปล่าค่ะ จากคุณ : กรวดเม็ดร้าว(ผู้แพ้ความหล่อ) - [ 23 ก.พ. 48 10:21:07 A:203.113.45.228 X:203.150.217.118 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แย่จังเลยนะค่ะแบบนี้ เหตุโรคแพ้ความหล่อความสวย แล้วจับตายแบบนี้ อีกหน่อยก็ไม่มีคนหล่อคนสวยมาให้ชมกันสิค่ะ คนหล่อคนสวยสูญพันธุ์หมดแบบนี้  คนรุ่นหลังก็อดดูสิ หรือว่าต่อไปต้องไปดูคนหล่อคนสวนในสวนสัตว์แทน   เหอ เหอ เหอ จากคุณ : หนูยี - [ 23 ก.พ. 48 10:43:32 ]

ความคิดเห็นที่ 33 I really love your sense of humor จากคุณ : Auntie DEE - [ 23 ก.พ. 48 13:56:36 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คิก ๆ ๆ ^_^ หนูหิ่ง ฯ แวะมาแพ้ความหล่อค่ะ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 23 ก.พ. 48 14:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 35 555+ แวะมาขำด้วยคนค่ะ ^^ จากคุณ : hiyono - [ 23 ก.พ. 48 20:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อ๊าาาาาาาาาาาาาาา ขอวัคซีนโรคแพ้ความสวยหน่อยคร๊าบบบบ จากคุณ : chkob - [ 23 ก.พ. 48 22:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เฮ้อออ... อ่านแล้วรีบสลายร่างดีก่า เดี๋ยวเดือดร้อนทำประชาชนล้มตาย จะถูกหมายหัวเอาสะเปล่า ๆ ... จากคุณ : พรายทราย - [ 24 ก.พ. 48 17:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขำอ่ะค่ะ จากคุณ : สิมิลัน - [ 25 ก.พ. 48 15:31:03 A:221.128.111.37 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 ตามไปเก็บตอนต่อไปค่ะ โรคแพ้ความหล่อ (ตอนจบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3316939/W3316939.html จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ก.พ. 48 08:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คิดได้ไงเนี้ย จากคุณ : มนมน - [ 1 มี.ค. 48 00:43:57 A:203.113.44.9 X:203.150.217.115 TicketID:085111 ]