Chapter 27 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3313203/W3313203.html
.......................
Chapter Twenty Eight

"ได้โปรด!!! ฉันอยากเห็น~~"-อุนมี

"อา หยุดพูดมากซะที~"-ซันโฮ

"ฉันจะเงียบทันที ถ้านายเปิดให้ดูหัวนาย"-อุนมี

"เรียกรถพยาบาลเลยนะ -__-a"

เราอยู่ที่ร้านเกม ที่เต็มไปด้วยเด็กซังโด

และมีเด็กโดคังด้วย

เด็กผู้หญิงที่มาจากทุกโรงเรียน

ร้านเกมนี้คนเยอะจริงๆ เลย  -__-

<__< เขายังไม่ยอมถอดหมวกออกให้ฉันดูหัวเขา

ความลับไม่มีในโลกนะรู้ไว้ซะด้วย

"ได้โปรดเถอะให้ฉันดู"-อุนมี

"ให้ตาย หยุดพูดซะที!"-ซันโฮ

ซันโฮ ปิดปากฉันด้วยมือเขา
-__-

แล้วฉันก็เอามือฉันปิดปากเขาไว้

มันดูน่าตลกดี  -0-

มือฉันปิดปากเขาอยู่

และมือเขาปิดปากฉัน ขณะที่เดินไปที่โต๊ะพูล(สนุ๊กเกอร์)  -__-^

*0*

ฉันเลยฉวยโอกาสนี้คว้าหมวกเขาไว้

ตาฉันเบิกกว้าง

ผมเขาสวยมาก

"ให้ตาย!!! เธอขี้โกง!"-ซันโฮ

เขาเอามือเขาออกจากปากฉัน แล้วจับหมวกเอาไว้

ฉันรูดซิบแจ๊กเก็ตที่สวมลง

ตอนนี้อากาศมันอบมาก  

"O_O!!"-อุนมี

"ให้ตาย"-ซันโฮ

เขารีบปิดหัวเขา

ยังไงฉันก็เห็นอยู่ดีแหละ

ผมเขาเป็นสีน้ำตาลทอง

หล่อมาก!

"ไปกับฉันนะซันโฮ!"-อุนมี

"เธออยากตายเหรอไง! ตอนนี้ทุกคนมองอยู่นะ!"

ไม่มีใครมองหรอกน่า

ฉันรู้น่าว่า นายเป็นที่รู้จัก -__-

แต่ว่านั่นไม่จริงหรอกนะ

"นี่ เธอชอบมันไหม?"-ซันโฮ

"^__^ แน่ล่ะ"

"มานี่"

เขาย่อเข่าเล็กน้อย ตอนนี้หน้าเขาอยู่ในระดับเดียวกับฉันแล้ว  

"-__-^"

"จับมัน"

แล้วฉันเลยจับมัน

มันดูนุ่ม และสวยดี

ฉันชอบจับมัน

"-__- อย่ายุ่งกับมันอีก หรือจะให้ฉันตัดหัวเลยออกดี"

รู้ได้ไงว่า ฉันคิดยังไง

หรือว่านายจะรู้

เขาเดินมาใกล้ฉัน 1 ก้าวและ 2 และ 3

จนเขาอยู่ใกล้ฉันมาก

ฉันเริ่มหายใจ

มือเขาจับที่แจ๊กเก็ตฉันไว้

และหน้าเขาหยุดที่แก้มฉัน

O_O

เขาขยับเข้าใกล้มากขึ้น ๆ

แก้มฉันชนกับหมวกเขา

ที่วางบนหัวเขา

O_O!!!

และฉันก็คิดได้....

"นี่ ซันโฮ"-อุนมี

"พ่อ"-ซันโฮ

"ไปเล่นเกมกัน"-อุนมี

"ไม่ใช่ซันโฮ พ่อ"-ซันโฮ

"-_-^ บางที ถ้าเธอพูดเหมือนคนปรกติ ฉันคงจะเข้าใจว่านายจะพูดอะไร“

"<___< เรียกฉันว่า พ่อ แล้วฉันจะไปเล่นเกม"

"ดี งั้นนายต้องเล่นทุกเกมนะ"

"ได้"

"ไปเล่นเกมกันเถอะ พ่อ~"

เขายิ้มแล้วจับมือฉันไว้

ฉันให้เขาเล่นเกมแข่งรถ

เพราะมันสนุกมาก

แล้วเรายังเล่นเองได้ด้วย  ^__^

"อย่าเล่นนี่เลยนะ"-ซันโฮ

"ไมละ -__-^"-อุนมี

"มันสำหรับผู้ชายนะซิ"

"แล้วไง"

"ไปเล่นอย่างอื่นเถอะนะ"

"ไม่”

ฉันหยอดเหรียญลงไป

"นี่! เธอไม่ควร… -__-"

"ไม่!!"

"ให้ตาย  หยุดทำรุนแรงกับฉันซะที"

"ฉันแค่หยอดเหรียญนะ!"

"เธอใส่แจ๊กเก็ตฉันอยู่นะ!"

"แล้วไง!"

"งั้นก็เล่นให้ดีแล้วกัน แล้วก็หยุดทำให้ฉันโกรธซะที!!!"

ให้ตายฉันก็โกรธเป็นนะ ไม่ใช่นายโกรธเป็นคนเดียวซะหน่อย

งี่เง่า!

ฉันเลิกสนใจซันโฮ  แล้วหันมาเล่นเกมคนเดียว

"นี่ หยุดทำให้ฉันโกรธนะ!"-ซันโฮ

"นายแหละที่ทำให้ฉันโกรธ!"-อุนมี

"อยากตายหรือไง?! -__-"

ฉันเลิกสนใจเขา แล้วเล่นเกมขับรถต่อ

GAME OVER

มี 2 คำบนสกรีนบอกฉัน

TT___TT ทำไม  เป็นงี้ล่ะ

ฉันสาบานว่า มันจะเป็นครั้งแรก

และเป็นครั้งสุดท้าย

"TT___TT"

ฉันหยอดไปอีก แล้วเริ่มแล่นอีกครั้ง

"เธอมัน ห่ ว ย"-ซันโฮ

"เงียบน่า"

GAME OVER

อีกครั้ง

"นี่หยุดทำเป็นไม่สนใจฉันซะที"

ฉันมองเห็นผู้ชายผมสีส้มกำลังมองดูฉันอยู่ เขายืนอยู่ที่ตู้เกมขี่มอเตอร์ไซด์อยู่ O_O

"O_O"-อุนมี

"นี่ หยุดมอง!"-ซันโฮ

"<__<"


"โกงนี่"

"อะไร?"

"ให้ตาย ขอเหรียญให้ฉันเหรียญหน่อย"

"-__- ได้ นี่ไง"

เขาหยอดเหรียญลงไป แล้วเริ่มขับอย่างกับมือโปร

"ตอนนี้ฉันขับอย่างมือโปรแล้ว"

"ใช่"

ฉันพยายามจะเดินออกไป แต่ซันโฮจับมือฉันไว้...

แต่ว่า เขายังขับอยู่เลย

ดูเหมือนว่า เขาจะขับชนะทั้งๆ ที่จับมือฉันอยู่

^__^ ฉันชอบคนที่เล่นชนะ

"ทำไม เธอยิ้มไม่หยุดอย่างงั้นล่ะ <__<"

"ตอนนี้ ฉันโชคดี"

"หา"

"ฉันโชคดีที่เจอนายไง แล้วตอนนี้ฉันก็เป็นคนโชคดี"

หา!
อยู่ๆเขากอดฉันแน่น และก็ซบที่คอของฉัน

ฉันตกใจมาก

เข่าของฉันดูเหมือนว่าจะยืนไม่อยู่

แต่ว่าซันโฮกอดฉันแน่นมาก

อา ...ฉันกำลังกลายเป็นผีเสื้อแล้ว

--------------------

(ติดตามต่อตอนที่ 29)