http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3304956/W3304956.html ตอน 1

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3306391/W3306391.html ตอน 2

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3309547/W3309547.html ตอน 3

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3311418/W3311418.html ตอน 4

.........................

ตอนที่ 5

เดินทางสู่แผ่นดินแม่

25 มีนาคม ปี C.C. ที่ 20

กองร้อยรบพิเศษ สถานีดาวอังคาร เวลา 19.00 น.

" เดิมทีทุกคนมีความสดใส  เดิมทีทุกคนมีความรัก เดิมทีทุกคนมีความฝัน มีจินตนาการ  แต่แล้ว ยามพวกเขาเติบใหญ่ สิ่งเหล่านั้นได้ถูกฝังลง ใต้ก้นบึ้งแห่งจิตใจ และจะถูกฝังเช่นนั้น ไปตลอดกาล ตามกระแสแห่งความจริงที่ปวดร้าว..... "

" อ่านอะไรอยู่รึโทกิ! "

เทอเวสต์ในชุดนักมวยเดินเข้ามาในห้องของโทกิหลังจากฝึกซ้อมเสร็จในเวลาเย็น  ขณะที่โทกิกำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่งอย่างตั้งอกตั้งใจ

" อะไรเนี่ย! ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง โดย เหลียงฟ่งเซิน "

" นั่นแหละ นายจำโมบิลสูทเครื่องสีเทานั่นได้ไหมล่ะ " โทกิปิดหนังสือลงแล้วหันไปถามเทอเวสต์

" หมอนั่น! อ่อ! หมายถึงนักบินที่มีฉายาแปลกๆ อะไร Slave นี่ละใช่ไหม? "

" Imagine Slave เหลียงฟ่งเซิน ผู้เขียนหนังสือ ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง ในช่วงที่เขาเรียนมหาลัยปี 4 พอเรียนจบเขาก็หายสาปสูญไปทันที แล้วมามีชื่อเสียง ในฐานะเอสไพล็อตคนหนึ่งของฝ่ายกบฏ R.P.I. ถ้านายอยากรู้จักเขามากกว่านี้ ลองเอาไปอ่านสิ "

" ไม่ล่ะ! ชั้นไม่ค่อยชอบพวกวิชาการที่น่าปวดหัว นายอ่านไปเถอะ ชั้นจะไปกินข้าวเย็นล่ะ "

" อืม! "

เทอเวสต์เดินออกจากห้องไปขณะที่โทกิยังคงอ่านหนังสือเล่มนั้นอยู่ ข้อความต่างๆ ในหนังสือแสดงให้เห็นถึงความปวดร้าวที่ปัญญาชนคนหนึ่งสัมผัสได้ และพยายามถ่ายทอดออกมาให้ผู้คนได้รับรู้ หากแต่หนังสือเล่มนี้ก็ถูกต่อต้านจากหลายฝ่าย เพราะในยุคนี้ จะมีอะไรสำคัญไปกว่าชื่อเสียงและเงินทอง ประตูสู่ความสำเร็จทุกสิ่งตามกระแสแห่งวัตถุนิยม ที่ครอบงำจิตใจคนไปจนเกือบหมดแล้ว

" เด็กชายคนหนึ่งฝันอยากจะเข้าร่วมกองกำลังเพื่อรักษาความสงบสุข แต่หลังจากนั้นหลายปี เขากลายเป็นหนึ่งในมือสังหารในการตัดตอนฆ่าผู้บริสุทธิ์ เพราะเขาเชื่อว่าบุคคลเหล่านั้นเป็นคนที่ก่อความวุ่นวายให้สังคมมนุษยชาติ และการทำตามคำสั่งนาย เป็นหนทางในการได้รับเกียรติยศทั้งมวล ท่ามกลางกระแสที่เงินคือพระเจ้านั่นเอง.... "

โทกิอ่านข้อความต่างๆ ในหนังสือเล่มนั้นแล้วพบว่าหลายข้อความมันช่างทะลวงเข้าไปภายในใจของใครหลายๆ คน รวมถึงตัวเขาเองด้วยเช่นกัน

" คุณต้องการอะไรกันแน่? เหลียงฟ่งเซิน! "

27 มีนาคม ปี C.C.20

อุกกาบาตร้าง ฐานทัพลับฝ่ายกบฏ R.P.I. เวลา 19.20 น.

" นาย เทอราส โรเมอร์ ประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐมนุษยชาติ กล่าวถึงนโยบายเศรษฐกิจและสังคมในยุคต่อไปที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าหากได้รับการเลือกตั้งอีกสมัย รายละเอียดตอนนี้ ผู้สื่อข่าวของเรารายงานจากมนุษยสภาค่ะ "

เป็นสิ่งที่พบเห็นเป็นปกติในฐานทัพแห่งนี้ ในช่วงเย็นถึงค่ำจะเป็นช่วงที่มีรายการข่าวอยู่ทุกช่อง  และฐานทัพแห่งนี้ก็จะเปิดข่าวผ่านเครื่องขยายเสียงไปตามจุดต่างๆ ในฐานทัพให้สมาชิกทุกฝ่ายได้รับทราบกัน

" เอ่อ! เกี่ยวกับปัญหากบฏนอกโลก ท่านจะแก้ปัญหายังไงครับ "

" โธ่คุณ! กบฏพวกนั้นมันก็แค่พวกกระจอก ถามหน่อย พวกมันมีอะไรบ้าง โมบิลอาร์เมอร์รุ่นเก่าๆ  แล้วดูตอนนี้ พวกมันทำอะไรได้บ้าง นอกจากคอยตอดเล็กตอดน้อยไปวันๆ เอางี้! พวกคุณไม่ต้องห่วงอะไรเลย นโยบายเศรษฐกิจทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้ว ตราบเท่าที่ประชาชนยังกินดีอยู่ดี ก็คงไม่มีใครบ้าไปเข้ากับพวกไร้สาระนั่นหรอคุณ โธ่! "

" ชิ! มันคิดว่ามันใช้เงินฟาดหัวได้ทุกคนรึไงวะ " ดร.เมอร์ด็อคพูดไปพลางกัดบุหรี่ที่คาบอยู่ในปากจนยับยู่ยี่ด้วยความโกรธ

" นายจะเอาไงด็อกเตอร์? " ชายอีกคนรูปร่างท้วม ใบหน้ามีรอยถูกกรีดตั้งแต่ขมับขวาลากลงมาผ่านลูกตามาจนเกือบถึงมุมปากด้านขวา สวมชุดทหารพลายพรางทะเลทรายหันไปถาม ดร.เมอร์ด็อคที่ดูทีวีไปด้วยอารมณ์โกรธจากคำแถลงของประธานาธิบดีโลก

" อีก 5 สัปดาห์จะถึงการเลือกตั้งใช่ไหม ชีค! " ดร.เมอร์ด็อคย้อนถามบ้าง

" อืมใช่! นายคิดจะทำอะไรรึ! "

" มันไม่มีทางเลือก ชั้นจำเป็นต้องเล่นนอกเกมแล้ว "

" นอกเกม? "

28 มีนาคม ปี C.C. ที่ 20

เวลา 03.20 น.

" ในที่สุดก็มีวันนี้สินะ เรากำลังจะได้กลับลงไปดูโลกอีกครั้ง ถึงจะแค่ไปทำภารกิจก็ตาม "

ฟ่งเซินนอนมองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่มืดสนิทอีกครั้ง ขณะที่เหล่าแกนนำรวมทั้งเควล เพื่อนสนิทของเขากำลังประชุมกันอยู่ในห้องบัญชาการ

" ก่อนอื่น ผมก็ต้องบอกไว้ก่อน ผมเองก็ไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้นักหรอก แต่เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ถ้าหากเจ้าเทอราส โรเมอร์มันลงเลือกตั้ง มันต้องได้อีกสมัยแน่ๆ เพราะประชาชนกำลังตกอยู่ใต้การครอบงำทางความคิด ดังนั้นเรามีทางเลือกที่ง่ายที่สุดทางเดียว นั่นก็คือ! ทำทุกอย่างไม่ให้มันได้ลงเลือกตั้ง "

" จะส่งคนไปลอบสังหารหรือครับ ผมว่าเป็นไปไม่ได้แน่ครับ! "

" ไม่หรอกเควล! เป้าหมายของเราอยู่ที่คนๆนี้ " ดร.เมอร์ด็อคหยิบรูปของเด็กสาววัย 17 ปีคนหนึ่งออกมาให้ทุกคนดู

" นี่คือ แอนนี่ เจ อลิเซีย มีศักดิ์เป็นหลานสาวของประธานาธิบดีโลก เป้าหมายของเรา เราไม่ต้องการทำร้ายเธอ แต่เราจำเป็นต้องจับตัวเธอไว้ก่อน จนกว่าการเลือกตั้งจะสิ้นสุดลง ซึ่งจากการคาดการณ์ของผม หากเทอราสไม่ลงเลือกตั้ง รัฐบาลโลกจะกลายเป็นแบบผสม แล้วคนของเราที่อยู่บนโลกก็มีสิทธิ์เข้าไปอยู่ในสภาได้มากขึ้น ทีนี้ก็ค่อยคิดกันอีกที อีกอย่าง พวกของเราบนโลกส่วนหนึ่งยังคงทำหน้าที่ฝ่ายค้านโดยที่พวกรัฐบาลมันไม่รู้ ว่าพวกนั้นก็มีอุดมการณ์แบบเดียวกับเรา ถ้าให้พวกนั้นมีโอกาสร่วมรัฐบาล โอกาสชนะของเราก็จะมาถึงเร็วขึ้น "

" นายไม่กลัวคำครหารึ ด็อกเตอร์! "

" มันช่วยไม่ได้ชีค! ในบางครั้ง กบฏอาจจะต้องดูเลวร้ายในสายตาประชาชน แต่นั่นก็เป็นแค่ยุทธวิธี ถ้าประชาชนตาสว่าง พวกเขาจะลืมเรื่องของเราในวันนี้เอง "

" เอาเถอะ! อำนาจในการบัญชาการที่นี่เป็นของนาย และอีกอย่าง เราทำสงครามยืดเยื้อมาหลายปีแล้ว ถ้ามันมีหนทางที่จะจบสิ้นโดยเร็ว ก็น่าจะลองดู แล้วนายว่าไง เควล? "

" แล้วแต่พวกคุณ ในเมื่อพวกคุณ 2 คนเห็นด้วยผมก็ไม่ขัด ผมขอไปดูโมบิลสูทก่อน ยังมีบางเครื่องที่ยังซ่อมไม่เสร็จ "

" ในเมื่อเป็นแบบนี้ เควล! เพื่อนของนาย นายคิดว่าเขาจะทำหน้าที่นี้ได้ไหม? อ่อ! หมายถึง เหลียงฟ่งเซินน่ะ " ดร.เมอร์ด็อคหันไปถามเควลที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป

" ผมก็ไม่รู้ แต่ถ้าเขาอยากไป ผมก็จะให้เขาไป "

" งั้นดี หมอนี่มีลักษณะใกล้เคียงกับพวกบนโลกมากที่สุด ผมอนุญาต "

" ขอบคุณครับ! "

1 ชั่วโมงต่อมา

" นายเคยได้ยินแล้วสินะฟ่งเซิน! ว่าเราจะส่งนายไปบนโลก เพื่อจับหลานสาวของประธานาธิบดีเป็นตัวประกัน "

" แน่นอน! เควล! ถ้ามันทำให้จินตนาการกลับมา วิธีไหนชั้นก็ต้องทำ ให้สงครามมันจบโดยเร็วที่สุด " ฟ่งเซินตอบพลางฝึกซ้อมการใช้หอกไปด้วยพร้อมกัน

" ได้ยินว่านายใจอ่อนเมื่อต้องลงมือกับผู้หญิง นั่นอาจจะดูเป็นอันตรายต่อแผนการ แต่เพื่อรักษาภาพพจน์ของเรา ชั้นเลยบอกให้เขาเลือกนาย เพราะนายจะไม่ทำอะไรเธอเด็ดขาด ชั้นเชื่อแบบนั้น "

" แน่นอน! ชั้นเคยบอกแล้ว ชั้นไม่ชอบเด็กหรอกน่า! เอาล่ะ! ชั้นต้องเดินทางเมื่อไร "

" วันที่ 30  ตอนนี้เราปล้นยานขนส่งพร้อมรหัสมาได้ 1 ลำ MS ของนายจะถูกใส่ลงไปในนั้น ส่วนชั้นจะเป็นคนขับยาน เพราะถ้าให้นายขับ นายต้องงงกับการส่งรหัสแน่ๆ "

" เออ! ชั้นไม่เก่งพวกระบบคอมฯ นี่ "

วันที่ 30 มีนาคม ปี C.C. ที่ 20

" หวอออออ! "

" สถานการณ์ฉุกเฉิน สถานการณ์ฉุกเฉิน "

กองทัพกบฏจำนวนมากเข้าโจมตีกองทัพโลกที่ลาดตระเวณอยู่ ณ วงโคจรของโลก ทั้งกลุ่ม R.P.I. และกลุ่ม Right Brain รวมถึงกลุ่มอื่นๆ ต่างรวมกำลังเข้าโจมตีอย่างต่อเนื่องและหนักหน่วง โมบิลสูท โมบิลอาร์เมอร์และยานแม่จำนวนมากมารวมกันราวกับทุกกลุ่มเป็นกลุ่มเดียวกัน

" Extreme Ready! 3 2 1 Go! "

" ..... Hi Booster Destroyer Ready! 3 2 1 Go! "

Extreme Gundam และ Destroyer ที่ได้ทำการติดบูสเตอร์ขึ้นเพื่อความรวดเร็วทะยานออกจากยานแม่ล่วงหน้าไปยังแนวหน้าสนามรบก่อนทันที

ห่างออกไปไม่ไกลจากสนามรบมากนัก บริเวณพื้นที่ว่างเปล่ากลางอวกาศ ยานขนส่งที่ถูกพวกกบฏขโมยมาค่อยๆ แล่นอย่างช้าๆ เข้าไปใกล้จุดตรวจของกองทัพโลก โดยมีเควลเป็นคนขับ ขณะที่ฟ่งเซินนั้นนั่งแอบอยู่ในท้ายยานที่เป็นที่เก็บโมบิลสูทของเขาเอาไว้

ภายในสนามรบ

" ย้ากกกกกก! "

" เข้ามาไอ่หนู! ชั้นจะฆ่าแก! "

แซมขับ MS OverBack พุ่งทะยานเข้าไปหา Extreme Gundam ของโทกิพร้อมกับชักดาบแสงขึ้นมาไล่ฟัน Extreme เบี่ยงตัวหลบได้พร้อมกับชักดาบแสงออกมาฟันเข้าไปที่ท้ายทอยของ OverBack แต่ก็ไม่ถูกเช่นกัน MS OverBack ลดเพดานลงด้านล่างพร้อมกับแทงไปที่ท้องของ Extreme แต่ถูก Extreme ปัดไปได้แล้วแทงสวนไปที่หน้าผาก แต่คมดาบก็โดนแค่ผิวของ MS เท่านั้นเพราะ OverBack ยังไวพอที่จะหลบได้

อีกด้านหนึ่ง MS Destroyer ที่ติดบูสเตอร์เพิ่มขึ้นไปนั้นสามารถสู้กับ MA UpperBack ของสเตฟานที่ดัดแปลงมาจาก MS OverBack ได้อย่างทัดเทียม ต่างฝ่ายต่างสาดกระสุนและมิสไซล์เข้าหากันเป็นชุดๆ เสียงระเบิดดังสลับไปกับภาพเครื่องของทั้ง 2 บินฉวัดเฉวียนผาดโผนหลบหลีกไป ยิงไปราวกับวิหค 2 ตัวที่ประลองกันกลางอวกาศ

" ไอ่ MA นี่มันยิงยากเป็นบ้า! " เทอเวสต์กัดฟันกรอดๆ

10 นาทีต่อมา

" เอาล่ะ! ถอนกำลังได้ เป้าหมายผ่านทางไปแล้ว "

ยานแม่รูปร่างคล้ายกับมังกรยักษ์ของตะวันตกค่อยๆ หันยานไปในทิศทางตรงกันข้าม ขณะที่แซมและสเตฟานที่กำลังสู้กับพวกโทกิอยู่ก็รีบถอยออกไปทันทีหลังจากที่ชีค กัปตันยานลำนั้นได้รับสัญญาณมาจากเควลที่ส่งมาจากด่านตรวจ ว่าสามารถผ่านเข้าไปได้แล้ว

" เฮ้ย! ทำไมมันหายไปเฉยๆ วะ! "

" ตูม! "

" ระ รึว่า! "

ทั้งคู่และนักบินคนอื่นๆ เห็นแสงสว่างวาบหนึ่งมาจากอีกฝั่งของสนามรบในตอนที่กำลังจะกลับฐาน โทกิและเทอเวสต์รีบบังคับหุ่นไปยังที่นั้นทันที แต่ทว่าไม่ทันเสียแล้ว ด่านตรวจนั้นถูกระเบิดเป็นจุล และยานขนส่งก็กำลังเข้าสู่ชั้นบรรยากาศโลก

" เรามาช้าไปโทกิ เราถูกหลอกให้สู้เพื่อให้พวกกบฏส่วนหนึ่งลงไปยังโลก อ้าวเฮ้ย! นายจะไปไหนน่ะ "

" มียานขนส่งที่ยังไม่พังอยู่ลำนึง เราต้องรีบไปยังโลก เร็วเข้า "

โทกิไม่รอช้า เขารีบบังคับ MS ไปยังยานขนส่งที่ลอยอยู่บริเวณนั้นที่ยังไม่เสียหาย พอเข้าไปได้เขารีบลงจาก MS แล้วเข้าไปยังห้องบังคับการคันที

" เฮ้ย! เราไม่มีคำสั่งให้ตามพวกนั้นไปนะ " เทอเวสต์ตะโกนผ่านวิทยุ

" ถ้ารอคำสั่งก็ช้าไปแล้ว ถ้านายจะมา ก็รีบเข้ามาเลย "

นั่นเป็นการตอบกลับครั้งสุดท้ายของโทกิก่อนจะวิ่งไปห้องคนขับแล้วเปิดระบบทั้งหมด เขาหันหัวยานไปทางโลก และตั้งความเร็วไปเกือบสุดเท่าที่เครื่องจะทำได้ทันที

" เอาวะ! "

เทอเวสต์ที่ตัดสินใจแล้ว ก็รีบบังคับ MS เข้าไปที่ด้านท้ายของยานขนส่งทันทีก่อนที่ประตูจะปิดลง

" จะให้นายดังคนเดียวได้ไงวะเพื่อน! "

โชคชะตาของคนสองคน ทหารใหม่แห่งกองทัพโลก โทกิและเทอเวสต์ ผู้ที่ตัดสินใจโดยพลการในการไล่ตามฝ่ายกบฏลงไปยังพื้นโลก และนั่นเป็นจุดเริ่มต้น ของชนวนสงครามครั้งใหญ่ อีกไม่นาน

...............................